Ξεθωριασμενοι καιροι..

Ειναι φρικτο και σχεδον αθλιο..Με πιανει πανικος και αναρωτιεμαι, αραγε ολος αυτος ο κοσμος πως νιωθει;Νιωθω να τρεχουν ολα και να μην τα φτανω,νιωθω να χανω τον ελεγχο και τρομαζω.Χανω τον χρονο,την επαφη και την ουσια και χανομαι και εγω ο ιδιος.Αυτον τον φοβο ποιος μπορει να μου τον καλμαρει;..
Μπορεις να αγνοεις οτι συμβαινει γυρω σου απλα για να μη σε ριχνει;
Μπορει να μην σε πιανει πανικος;Σε τι κοσμο ζουμε αναρωτιεμαι..
Ειναι φορες που δεν μπορω να λειτρουργησω.Νιωθω το αιμα να ανεβαινει απειλητικα στο κεφαλι μου,οι παλμοι μου αυξανονται,με πιανεις πονος στο στομαχι και κοβεται η ανασα μου,χανω τον αερα μου.Αληθεια ετσι ειναι οι κρισεις πανικου;
Νιωθω να μου οριζουν την ζωη μου.Ψαχνω το μελλον μου και δεν μπορω να δω κατι καθαρο.Μας βομβαρδιζουν με χιλια δυο,μας προσταζουν,μας δινουν το αισθημα του φοβου τοσο απλοχερα και εμεις μοιαζουμε μικροι να ταραξουμε τα μολυσμενα νερα που ριζνουν ανενοχλητοι στον κηπο μας.Μου μαραινουν τις καρδιες μας οπως μαραινεται το λουλουδι μου στην αυλη του σπιτιου μας και αυτος ο ηλιος που ολο καιει με τρομαζει..
Μας λενε οτι σε 50 χρονια η τροφη δεν φτανει για ολους και αναρωτιεμαι δεν βλεπουν το μεγαλο ποσοστο του πληθυσμου οτι δεν εχει καν νερο;..Γιατι τους αφηνουμε και περιμενουμε κατι καλυτερο απο αυτους;Γιατι αφηνω να μου πατανε τα ονειρα μου;
Δυστηχια,φτωχεια,μιζερια..Σ αν να μην ελειπε ο πανικος με την οικονομικη κριση ηρθε τωρα και η περιβοητη γριππη.Γιατι κανεις δεν ενημερωνει το κοσμο να καταλαβουν τι ειναι;Γιατι λενε οτι τον χειμωνα θα ειναι χειροτερα;Νιωθω να με οριζουν.Πνιγομαι..
Γιατι μενουμε τοσο μονοι;Τοσος φοβος για το αγνωστο..Μας τρομοκρατουν.Ακομη και εγω τρομοκρατω τον ιδιο μου τον εαυτο..Αληθεια νιωθεις την σαπιλα που επικρατει;Νιωθεις φιλε μου,φιλη μου τον πονο γυρω σου;
Μπορω να ζω με τον φοβο;Μπορω να τον κανω φιλο μου;Δεν ζω.. με κραταει πισω και θελω τοσο πολυ να πεταξω,να γνωρισω,να ζησω.Τι θελουν απο την ζωη μας;Γιατι οι ανθρωποι να κρινουν;Γιατι τοσος φθονος;Που πηγαν τα χαμογελα;Η αγαπη;...
Φοβαμαι...και οσο ακουω την φραση \"τα χειροτερα δεν ηρθαν ακομη\" τοσο με πιανει πανικος αλλα και θυμος.Θυμος.Γιατι να μην καταλαμβαινουμε οτι μπορουμε;Μπορουμε να πεταξουμε...
Θελω να οριζω την ζωη μου..να ονειρευομαι..Παρηγορια μου η μουσικη...ποσο ομορφη ειναι η μουσικη.
Θελω να ξεφυγω απο τους φοβους και τις εμμονες μου.
Καλη δυναμη!
Σας ευχαριστω

σε πανικοβαλαν ετσι δεν ειναι?μα αυτος ειναι ο στοχος.να πανικοβληθουμε ολοι μας σε παγκοσμιο επιπεδο να τρεξουμε για το <θαυματουργο >εμβολιο το οποιο για καλη μας τυχη κυκλοφορησε σχεδον αμεσως με τη γριππη..ειδες κατι θαυματα που γινονται στον πλανητη :P
ειναι πολλα τα λεφτα..τοσα πολλα που θα ζαλιστουμε αν επιχειρησει καποιος να υπολογισει στο περιπου..οσο για τα μιντια ε κι αυτα το παιχνιδι τους παιζουν αν δεν τρομαξουν δεν θα <πουλησουν> :mad

Alterego ποιο ακριβως ειναι το προβλημα σου??

Καλημερα σας.Καποιες φορες ολα ειναι το προβλημα μου..Καποιες ομως σχεδον τιποτα..Το συγκεκριμενο ενιωσα την αναγκη να το γραψω γιατι δεν μπορουσα να νιωθω αυτο το βαρος.Δεν ειναι μονο το τι συμβαινει στον κοσμο γυρω μας αλλα και μεσα μας.Δεν με τρομαξαν μονο με το θεμα τις ασθενειας που επικρατει τωρα...Γενικοτερα ομως παντα κατι βρισκεται για να μας τρομοκρατει.

Τι να πω...; Ισως αργοτερα πω περισσοτερα.

\"Γιατι οι ανθρωποι να κρινουν;Γιατι τοσος φθονος;Που πηγαν τα χαμογελα;Η αγαπη;...\"

Είσαι ένα πολύ γλυκό πλάσμα.
Ενας άνθρωπος ευαίσθητος.
Βαρύ φορτίο η ευαισθησία.
Βαρύ και δύσκολο.
Θα μάθεις κάποτε, να ζεις μαζί της, χτίζοντας ένα περίβλημα ωστέ να προστατεύεσαι απο την μικροψυχία των ανθρώπων, μπροστά στην δική σου απέραντη ψυχή.
Εχω γράψει κάτι,
για όλους εκείνους που μέσα τους είναι σάπιοι και βρωμάνε.
Ετσι, καθόμουν μια μέρα μπροστά απο το κύμα, το έγραψα και ημέρεψε η ψυχή μου.
Θα το αποθέσω εδώ, το παράπονό μου, να δεις οτι κι άλλοι δυσφορούν.
Ο φθόνος και τα μαχαιρώματα καλά κρατούν κι εδώ μέσα κι εκεί έξω.
ΟΜΩΣ ευτυχώς, υπάρχει και η ομορφιά, και η γαλήνη και η αγάπη.
Μην τα ξεχνάς αυτά φιλαράκο.
Ακόμα κι αν δεν μπορείς να ρουφήξεις ασφάλεια στην παρούσα φάση.
Ο πανικός σωματοποιεί συναισθήματα, φόβους κι εμμονές, θα τον ξεπεράσεις όταν το θελήσεις.

Καλή συνέχεια στη μέρα σου :)

Καλημερα γλυκια μου weird..
Μου ελειψαν τα λογια σου..:)

Θα περιμενω να το αποθεσεις..και σε ευχαριστω για τα λογια σου.
Αυτη η μικροψυχια με κουραζει,με αρρωσταινει..με τρομαζει..

Ευτυχως υπαρχουν ακομα ανθρωποι που μου δειχνουν απλοχερα τι παει να πει αγαπη και ομορφια και απο εκει παιρνω ελπιδα και υπαρχω.

Το ξέρω, το νιώθω.
Είναι μάχη που πρέπει να δώσεις.
Να κρατάς την ομορφιά σου μέσα στην ασχήμια που ίσως βλέπεις γύρω σου.
Αλλά γύρω σου δεν υπάρχει μόνο ασχήμια...
Είναι και πού επιλέγεις να κοιτάς ;)

Ναι ειναι επιλογες...και τα τελευταια χρονια βαζω ολη μου την δυναμη να επιλεγω οτι μου προσφερει χαρα και πληροτητα οσο γινεται.Ειναι δυσκολο να κτιζεις γυρω σου ενα τειχος ασφαλειας και να υπαρχεις μεσα εκει.Ξερω οτι μοναχα εγω θα τον αφησω να γκρεμιστει και ξερω επισης οτι απο εμενα εξαρταται που θα ριξω την ματια μου.Ειναι ομορφη η ζωη ..ακομη και η πικρη της γευση καμια φορα ειναι γλυκια.

Πόνος που λέγεται είναι πόνος μισός. Φόβος που κρύβεται είναι φόβος διπλός. Μοιράσου το βάρος σου. Όλα θα πάνε καλύτερα. Κλείσε τα αυτιά στον πανικό που σκορπίζουν. Έχω κλείσει μέρες την τηλεόραση και όχι μόνο για να μην ακούω ειδήσεις. Δεν θέλω άλλο να κλάψω με τις δραματικές ταινίες ούτε και να ζηλέψω στις αισθηματικές. Θέλω να με γνωρίσω και να αποδεχτώ τον εαυτό μου. Θέλω να ζωντανέψω ένα κομμάτι μου νεκρό. Αυτό που βλέπει και αισθάνεται την ομορφιά. Αυτό που γεννάει την ελπίδα. Θα το βρω?

Μεγαλο βημα να αφηνεις απο εξω οτι σου θλιβει,οτι σε πληγωνει και σου προκαλει πανικο.Και το παλευω με ολη την δυναμη της ψυχης μου.ΕΙναι σημαντικο να ξερεις και να αγνοεις οτι σε ενοχλει.Εχω κουραστει να βλεπω την ζωη μου μεσα στις ζωες των αλλων,ακομη και σε ταινιες που ολα γινονται.Θελω να γνωρισω και να αποδεχτω τον εαυτο μου...και το θελω πολυ.. και ξερω πως ειναι να το θες.Θελω να σταματησει να κηδευω ενα κομματι του εαυτου μου να σταματησω την ανοια του μυαλου μου..να μυρισω να νιωσω την ζωη.Και ξερω πως εκει ειναι και η ελπιδα..
Οταν ανοιξεις την πορτα και καταφερεις να αναπνευσεις καθαρο αερα θα την βρεις.Μπορεις να την βρεις ακομη και οταν σου προσφερετε και ενας καφες απο ενα καλο φιλο,ακομη και με ενα γραμμα ...ακομη και που γραφεις τωρα καλη ωρα.Φτανει να το αφησεις να μπει μεσα σου μια μικρη ελπιδα.

Να εχεις μια καλη ημερα..

Γέλα ψυχή μου και βγες να σε δουν
σαν σβήνει η μέρα χαρές θες να \'ρθουν
γέλα κυλάει ο καιρός

Μη με προδώσεις δεν έχω μιλιά
μη μου φορτώσεις σκισμένα πανιά
σημάδια είν\' όλα το ξέρω καλά
σημάδια οι σκέψεις άγρια πουλιά
(στίχοι: ΄Κ. Παρίσης)

Ομορφο...
Οτι αλλο θες γραψε το.
Η ποιηση ειναι βαλσαμο μερικες φορες.

Διακρίνουμε λοιπόν την ομορφιά? Είδες που όλα πάνε καλύτερα. Μόνο που πρέπει διαρκώς να ψάχνουμε, είναι στη φυση μας. Για άλλους δεν χρειάζεται, δεν είναι απαραίτητο. Ζουν και στην ασχήμια και στον πανικό χωρις να αναζητουν τίποτα. Δεν τους ζηλεύω. Δεν μπορω να τους μοιάσω, να τους φτάσω. Μήπως αυτοί μπορούν να μου μοιάσουν? Μπορούν να βρουν την ομορφιά σε δυο γραμμες ακαταλαβίστικες?

Την διακρινουμε ναι..
Μου αρεσε αυτο που ρωτησες..αν μπορουν να δουν την ομορφια σε δυο γραμμες ακαταλαβιστικες.
Δεν ξερω ακριβως πως το εννοεις.Εγω το καταλαβα σε προσωπικο επιπεδο.
Οτι παρολο που μεσα μου εχω θλιψη,κρισεις πανικου,φοβους και οτι αλλο μπορεις να σκεφτεις εχω την δυναμη ακομη και ετσι να βλεπω την ομορφια.Και οσα ακαταλαβιστικα μου συμβαινουν ακομη και τοτε την ψαχνω και την βρισκω.Δεν τους ζηλευω ουτε εγω.Ο καθενας επιλεγει πως θα ζει και ετσι οπως φτιαχτηκα να ζω με γεμιζει και δεν θα αλλαζα τιποτα..αν εχα ευκαιρια να παω πισω να αλλαξω κατι θα τα εκανα ακριβως ολα οπως τα εκανα και τωρα.Και με κανει να νιωθω πως αναγνωριζω τι ειμαι και τι εκανα..

Ισως τελικα να μην φταιει ο ουρανος που βρεχει δακρυα για την ζωη που δεν εζησες...ισως αυτα τα δακρυα να ειναι η λυτρωση για την ζωη που κανεις και θα κανεις.Να ειναι δακρυα χαρας και ελπιδας..να απολυνει τον πονο σου.

Τι περιεργο πραγμα...να μιλας με ανθρωπους που δεν γνωριζεις και να σε παροτρυνουν να βλεπεις θετικα πραγματα.Ακομη και οταν σε πιανει πανικος και νιωθεις πως χανεις την ελπιδα.Τελικα ο διαλογος δινει λυτρωση ειδικα οταν οι ανθρωποι εχουν ενα επιπεδο και συναισθηματισμους.

Ευχαριστω....μια καλη ημερα!

Με πήγες πίσω για να θυμηθώ. Εμένα που έκλαψα κι εσένα που έβγαινες μπροστά. Σε είχα γνωρίσει από τότε. Μη με φοβάσαι. Μη με ντρέπεσαι. Είμαι εδώ κι εγώ κι όταν μπορώ ζητώ βοήθεια κι όταν μπορώ δίνω ελπίδα.

..Και οταν μπορω παιρνω την ελπιδα και οταν μπορω δινω δυναμη.Ειμαι και εγω εδω,δεν χαθηκα ποτε.Υπηρξα και τοτε υπαρχω και τωρα.Πια δεν φοβαμαι,απλα νιωθω...

Yaya σου έστειλα μνμ

Quote:

---

Originally posted by Alterego
Θελω να σταματησω να κηδευω ενα κομματι του εαυτου μου να σταματησω την ανοια του μυαλου μου..να μυρισω να νιωσω την ζωη.Και ξερω πως εκει ειναι και η ελπιδα..

---

Τα λόγια σου αυτά έκαναν την τρίχα να μου σηκωθεί...
Ξέρω πως είναι να θέλεις να ΖΗΣΕΙΣ!
Να ΖΗΣΕΙΣ κάτω απο τον ήλιο της ελευθερίας....

Να λαχταράς να μπει ένα τέλος σε φόβους και εμμονές.
Να παλεύεις να βγείς απο την λήθη, να παλεύεις για την αλήθεια.

Την δική σου αλήθεια...
Καλέ μου φίλε,
όταν υπάρχει κάποιος συνοδοιπόρος, είναι πιο εύκολο...
Κάνεις κάποια ψυχοθεραπεία?

Quote:

---

Originally posted by vaya
Διακρίνουμε λοιπόν την ομορφιά? Είδες που όλα πάνε καλύτερα. Μόνο που πρέπει διαρκώς να ψάχνουμε, είναι στη φυση μας. Για άλλους δεν χρειάζεται, δεν είναι απαραίτητο. Ζουν και στην ασχήμια και στον πανικό χωρις να αναζητουν τίποτα. Δεν τους ζηλεύω. Δεν μπορω να τους μοιάσω, να τους φτάσω. Μήπως αυτοί μπορούν να μου μοιάσουν? Μπορούν να βρουν την ομορφιά σε δυο γραμμες ακαταλαβίστικες?

---

Δύναμη είναι Αυτό,
να μπορείς να αντικρίζεις την Ομορφιά και την Αλήθεια,
μέσα στο συνονθύλευμα του Κόσμου,
μέσα στην Ασχήμια του,
μέσα σε δυο μικρές λεπτές γραμμούλες
μέσα σε λόγια αγάπης...

Τί όμορφο ζωτικό κύκλο που σχηματίζουμε τώρα εδώ όλοι μας, σαν πιανουμε τα χέρια!
Αλτερ, δεν είσαι μόνος σου :))

Ειναι μερες που νιωθω τοσο την τρυφεροτητα που ανατριχιαζω..
αυτη η ομορφια,αυτος ο διαλογος,αυτο το ταξιδι μου δινει εμπνευση και οσο τα ζω τοσο ελπιζω.

\"Να παλευεις να βγεις απο την ληθη.την δικια μου αληθεια\"
Ετσι ακριβως..Και αυτος ο αγωνας οσο κι αν κουραζει στο τελος αφηνει κατι γλυκο,κατι να θυμασαι και να εχεις μεσα σου,να σε ζεσταινει.

Πως μπορω να ειμαι μονος με αυτες τις λεξεις που με συντροφευουν;..Απλα δεν μπορω να ειμαι πια μονος.
Συνοδοιπορος..ναι συνοδοιποροι καλυτερα.

Μια γλυκεια καλημερα.

Εχθές λοιπόν καθόμουν και ατένιζα την όμορφη πόλη μου.
και ήθελα κάπου να χωρέσω την ασχήμια, να την φυλακίσω με τις λέξεις, να την εξαγνίσω με την τέχνη, να την καρφώσω πάνω στο χαρτί.
Γύρίσα το βλέμμα στους ανθρώπους που φλύαροι χόρταιναν τον ήλιο στα καφέ, μύρισα τη θάλασσα με ένα μου κοίταγμα, έκλεισα το μάτι μου στον Ηλιο και ήλπίσα η πένα μου να μείνει καθαρή.

Και έγραψα.

Πέσανε ο ένας
Πάνω στον άλλο
Γίνανε όλοι δίκαιοι τιμωροί
μα πάνω απο όλα
εγίνανε
μωροί

Εζύγισαν δίκαια το
σωστό και το λάθος
Μία πέτρα μόνο τους έλειπε
να αρχίσουν τον λιθοβολισμό
με ολόψυχο πάθος

Τι θλιβερό που στέκεται μπροστά μου
το κοπάδι τούτο των ανθρώπων
Ενα κοπάδι ορνίων
μέσα σε τρελό χορό.
Ο ένας τρώει τη σάρκα του άλλου
Κρυφά ηδονίζεται
καθένας με τον πόνο του άλλου.

Ο ένας προτάσσει το εγώ του
κι ο άλλος το δικό του το εγώ.
Τι θιλιβερό που στέκεται μπροστά μου
τούτο το κοπάδι των ανθρώπων.

Φτιάχνουνε όλοι μαζί μια πανδαισία
χρωμάτων σκοτεινών
εξαίσια αποκρουστικών.

Κι όλοι ισιάζουν την εικόνα
του προσώπου και την ενδυμασίας τους
απο λογής λογής τσαλακώματα
μη τυχόν και τους προσάψει
το οτιδήποτε,
κανείς απο τους άλλους.

Ενα κοπάδι μικρων ορνίων, εξαγριωμένων.
Ενα κοπάδι μικρών ανθρώπων
χαμένων.

Ειναι πολλες εικονες..και τις φανταζομαι.
Και μπορω να το νιωσω αυτο το συναισθημα που ενιωσες για να το γραψεις.
Η πεννα σου εμεινε τελικα καθαρη,οση πικρα κι αν αφησαν οι εικονες αυτες.
Μεσα απο αυτο το σκηνικο μπορεις να το μεταφρασεις με τοσες λεξεις,εγω αυτο το θεωρω ευλογια.

Πολλες φορες πιανω τον εαυτο μου να σκεφτεται τοσαπ ολλα πραγματα με μια μικρη εικονα,
μου αρεσει..

Και μετά ήρθε η λύτρωση και η κάθαρση η εσωτερική.
Μιαν ανάσα φωτός και απαλοσύνης μεγαλόπρεπης.

Καθόμουν να διαβάζω τι έγραψα, κι εμφανίστηκε μπροστά μου ένας νέος.
Πρόσωπο χαμογελαστό και ψυχή ανάλαφρη μου έμοιασε.
\"Αυτό μου λέει είναι για
εσάς\".
Ξαφνιάστηκα με την ευγένεια του πληθυντικού του.
Και πήρα μπροστά μου το βιβλίο.
Μέχρι να διαβάσω τον τίτλο, είχε εξαφανιστεί.
\"Μονόλογοι\" του Κούντερα.
Και μέσα στην πρώτη τη σελίδα, γραμμένο μόνο τούτο:
\" Σε μια εικόνα διαφορετική απο την εικόνα που δίνει η πόλη. Συνεχίστε να γράφετε! Σας ευχαριστώ...\"

Σ ευχαριστώ ευγενικέ ξενε,
που βρήκες το θάρρος να με πλησιάσεις.
Εφερες την Ομορφιά δίπλα μου,
όσο κατέγραφα την Ασχήμια.

Και να λοιπόν, ένα ποίημα απο τη συλλογή.

Νομίζω εδώ είναι ο κατάλληλος χώρος να το αποθέσω.

\" Το να σαι ποιητής σημαίνει
να τραβάς ως το τέλος

Ως το τέλος της αμφιβολίας
ως το τέλος της ελπίδας
ως το τέλος του πάθους
ως το τέλος της απελπισίας

Για πρώτη φορά κατόπι
προσπάθησε ν\' αθροίσεις
Πιο μπροστά όχι Μην το τολμήσεις

Γιατί μπορεί να συμβεί
η σούμα της ζωής
να σου βγει τρομερά λειψή
και σαν παιδί αιώνια να στριφογυρίζεις
μόνο μες την απλή προπαίδεια

Το να σαι ποιητής σημαίνει
να τραβάς πάντα ως το τέλος. \"

Μια γλυκιά καλημέρα εύχομαι :)

Εφερες φως στο πρωινο μου..
Ο λυρισμος και η ομορφια.
Τοσα πολλα που διαπερνα ηλεκτρισμος απο το κορμι μου.

Πολλες πολλες γλυκειες καλημερες :)

Quote:

---

Originally posted by vaya
Πόνος που λέγεται είναι πόνος μισός. Φόβος που κρύβεται είναι φόβος διπλός. Μοιράσου το βάρος σου. ......


Θέλω να με γνωρίσω και να αποδεχτώ τον εαυτό μου. Θέλω να ζωντανέψω ένα κομμάτι μου νεκρό. Αυτό που βλέπει και αισθάνεται την ομορφιά. Αυτό που γεννάει την ελπίδα. Θα το βρω?

---

Ωραια λογια Vaya...σου εύχομαι να βρεις αυτα που ψάχνεις, κ να αναστήσεις οτι ομορφο εχει νεκρωθει μεσα σου. Πιστεύω πώς οσο ψάχνουμε, βρισκουμε:)

Καλη δύναμη:)

Sofia νομίζω η vaya θα είναι απο τα μέλη που αξίζουν να μιλάς

Ακριβως,,
Καλημερα!
Ας δουμε το ξημερωμα!

Ήθελα να βρω ένα στίχο. Μικρό και ταπεινό, να λέει καλημέρα μα να \'ναι αληθινός. Δεν βρήκα κάτι μα η μέρα που άρχιζε με τέτοια λόγια ήταν ο στίχος που έψαχνα. Καλή σας μέρα.
Δεν μπορώ όμως να κοιτώ από ψηλά. Είμαι δεμένη εδώ στη γη, φτερά δεν έχω. Αν σας γέλασα δεν φταίω.

vaya σου έχω μιλήσει σε ρωτάω κάτι .Θα είσαι ικανοποιημένη αν φτάσεις στο σημείο μηδέν εκεί που έφτασα εγώ; θα είσαι ικανοποιημένη να παίρνεις 5 αντικαταθλιπτικά την ημέρα και χάπι για να κοιμηθείς;Το ξέρω πόσο υποφέρεις έχεις κατάθλιψη ακόμη και εγώ που έχω περάσει δυο καταθλιπτικά επεισόδεια και ήξερα τι πρέπει να κάνω αυτή τη φορά κόλλησα.Πήρα απο μόνη μου 2 λαντος την ημέρα και όσο περνούσε ο καιρός χειροτέρευα.Ντρεπόμουν τα παιδιά μου που έβλεπαν να παρασιτώ ώσπου πλέον κατάλαβα ότι αυτή τη φορά τα πράγματα είναι δύσκολα.Πήγα σε γιατρό τα 2 χάπια έγιναν 4 και μετά ένα μήνα 5 σκέφου που είχα φτάσει.Εχουν περάσει πάνω απο 3 μήνες τα 5 \'εγιναν 4 και θα παραμείνουν μέχρι την επόμενη επίσκεψη μετά τον Αύγουστο.Ξέρω ότι έχω μεγάλο δρόμο ΄και πιθανότατα να μην σταματήσω ποτέ γιατί τα προβλήματά μου είναι χρόνια όμως αποφάσισα να σηκωθώ και να κάνω ότι μπορώ έχω υποχρέωση σε αυτά τα παιδιά έχω υποχρέωση σε μένα στην μάνα μου που είναι 80 χρόνων και βλέπει το παιδί της σε μαύρα χάλια έστω και αν έχει μεγάλες ευθύνες και η ίδια έχω υποχρέωση απέναντι στην ζωή γλυκιά μου vaya

Διακρίνω στα λόγια σου μεγάλη δύναμη και χαίρομαι γιατί δίνεις απλόχερα αυτό που δεν μπορούσες να πάρεις. Συμπαράσταση και παρηγοριά. Τώρα τα έχεις κι εσύ γι\'αυτό είσαι πιο δυνατή. Κοιτάς μπροστά, βλέπεις το μέλλον κι αυτό είναι μεγάλο βήμα.
giota μου είσαι σπάνιος άνθρωπος κι αξίζεις. Πάλεψε να μείνεις έτσι αυθεντική. Σε ευχαριστώ πολύ που είσαι εδώ και για μένα.

Ημουν το πιο αδύναμο πλάσμα υπερπροστατευμένη και ξαφνικά βρέθηκα με χίλια δυο προβλήματα.Ολοι που με γνωρίζουν με λένε ήρωα δεν μου αρέσει να το ακούω.Απο το σπίτι μου πάντα άκουγα πόσο αδύνατος χαρακτήρας είμαι πόσο δειλή και πόσο μοιάζω στον πατέρα μου γιατί ο δυνατός στην οικογένεια ήταν η μάνα μου.Πόσο σε αλλάζει η ζωή έτσι;πράγματα που με πλήγωναν πλέον δεν με στενοχωρούν ξέρω ότι έχω κάνει λάθη ίσως γιατί μεγάλωσα σε αυστηρό περιβάλλον ίσως γιατί οι γονείς μου συνέχεια τσακώνονταν για ασήμαντους λόγους ειδικά για το οικονομικό και δεν ήθελα να δημιουργώ τέτοιο κλίμα στο σπίτι μου.Ελα όμως που η ζωή είχε άλλα σχέδια για μένα και ότι απέφυγα το έπαθα στον μέγιστο βαθμό.Ξαφνικά ένα 20χρονο κορίτσι βρέθηκε να παλεύει με αρπαχτικά με ανθρώπους πορωμένους,άπονους με άνδρα ναυτικό και προβλήματα με τα παιδιά.Δεν θέλω να σκέφτομαι τι έχω κάνει πόσο έχω παλέψει.Επεσα όμως δεν άντεξα άλλο και έπρεπε μόνη να σηκωθώ είχα δυο παιδιά που περίμεναν απο μένα ενω εγώ χρειζόμουν βοήθεια πέρασα εφιαλτικά βράδια με άρρωστα παιδιά έβλεπα όλον τον κόσμο να κοιμάται και εγώ να έχω δίπλα μου το παιδί μου και να παρακαλάω να ξημερώσει η μέρα να δω τι θα κάνω.Επρεπε να μάθω να οδηγώ και εκεί βρήκα αντιμέτωπο τον άνδρα μου που έβρισκε ένα σωρό δικαιολογίες για να μην το κάνω.Πήγα έπρεπε να μάθω γρήγορα και καλά έπρεπε να μην κοπώ να μην βρεί πάτημα ο άνδρα μου και τα κατάφερα θυμάμαι τους εξεταστές να μου δίνουν συγχαρητήρια.Ο άνδρας μου να σημειώσω έδωσε 3 φορές και πέρασε την τρίτη αφού λάδωσε.Επρεπε να παίρνω τα παιδιά μου να πηγαίνω στο εξοχικό 6 ώρες απο την Αθήνα έτρεμα αλλά το έκανα.Ηθελα να του αποδείξω ότι είμαι ικανή γιατί μη προσφέροντας οικονομικά στο σπίτι θεωρούσε ότι μπορεί να κάνει ότι θέλει.Ακόμη και το παιδί μου είπε μα εσύ δεν έχεις δουλέψει για να ξέρεις πως βγαίνουν τα λεφτά;του απάντησα ότι έχω κάνει την πιο σκληρή δουλειά απο όλους με τη διαφορά ότι τη έκανα χωρίς χρήματα.Τι να σου πω για να μην μου βρούν κάτι πήγαινα το βράδυ και έπερνα το αυτοκίνητο και παρκάριζα σε ότι πιο στενό χώρο μπορούσα όπου πιο δύσκολα;γιατί θα ήταν λόγος καροϊδίας πίεσα τον εαυτό μου σε όλα τα θέματα.Ναι παρκάρω καλύτερα απο τους άνδρες και τι έγινε;οδηγώ καλύτερα απο τον άνδρα μου και τι έγινε; ακόμη και σε αυτά τα επουσιώδη πιέστηκα να αποδείξω ότι μπορώ.Δεν πάμε στα σοβαρά γιατί εκεί είναι να τραβάς τα μαλλιά σου.Τα κατάφερα να κάνω πολλά αδιανόητα για μια γυναίκα τι κατάφερα;να αρωστήσω και να μην αναγνωριστεί τίποτε.Εχω θυμώσει με τον εαυτό μου γιατί έγινα άνδρας και γυναίκα μάνα και πατέρας και δεν έχω ακούσει ένα ευχαριστώ.Τώρα ήθελα και εγώ συμπαράσταση στο πρόβλημα που περνάω αλλά αυτά δεν γίνονται πάντα κάτι άλλο έχει προταιρεότητα.Κάνω θεραπεία ακόμη δεν έχω επανέλθει πλήρως δεν έχω κουράγιο και δυνάμεις να κάνω πράγματα που ήταν αστεία παλια πιέζω τον εαυτό μου για να ανταπεξέλθω στα καθημερινά του σπιτιού.Θα ήθελα να φύγω για λίγες μέρες να μην με ενοχλεί κανείς να μην κάνω τίποτε αλλά δεν γίνεται.Το πόσες δυνάμεις έχει ο καθένας δεν το ξέρει.Κουράγιο σε όλους μας σε νιώθω απόλυτα vaya

Quote:

---

Originally posted by vaya
Ήθελα να βρω ένα στίχο. Μικρό και ταπεινό, να λέει καλημέρα μα να \'ναι αληθινός. Δεν βρήκα κάτι μα η μέρα που άρχιζε με τέτοια λόγια ήταν ο στίχος που έψαχνα. Καλή σας μέρα.
Δεν μπορώ όμως να κοιτώ από ψηλά. Είμαι δεμένη εδώ στη γη, φτερά δεν έχω. Αν σας γέλασα δεν φταίω.

---

Τα φτερά σου
να ναι φτιαγμένα
απο γη
κι απο χώματα
στου δειληνού τα χρώματα.

Τα φτερά σου να ναι βαριά
σαν απο πηλό
κι απο ιδρώτα καμωμένα

τα φτερά σου
να ναι στο σώμα κολλημένα

γιατί εσύ θα τα γεννήσεις
εσύ θα τα μεγαλώσεις
εσύ θα τα απλώσεις
εσύ θα τα ανοίξεις

Κι αν πονέσεις
καθώς προσπαθείς
να τα ξεκολλήσεις
κάτω μην το βάλεις

μέχρι τα φτερά σου
να γίνουν φως
να γίνουν ουρανός
που χώρεσε μέσα του
την πλάση όλη

Μέχρι να γίνουν
ελαφριά
σαν άνεμος
και λαμπερά
σαν ελπίδα

μα πρέπει πρώτα τον αγώνα σου
να δώσεις.

Γιώτα μου με συγκίνησε η δυναμικότητα σου και η ιστορία σου...
Πόσο μπορεί να αλλάξει ένας τόσο δυνατός και δυναμικός άνθρωπος που κατάφερε να φέρει εις πέρας τόσο δύσκολη ζωή;
Και τώρα νιώθεις αλλιώτικη, αδύναμη πολλές φορές...

Όμως, δεν ήταν άλλη αυτή η άλλη Γιώτα που τα κατάφερε αυτά τότε... Ήσουν εσύ.
Η δύναμη είναι μέσα σου Γιώτα, ποτέ δε θα φύγει.

Πόσο πείσμα και δύναμη μπορεί να μας δώσει το να αποδείξουμε πράγματα στους άλλους για να μας αποδεχτούν. Κι όταν κάποια στιγμή δούμε ότι αυτό δε θα αναγνωριστεί ποτέ ίσως, εκεί είναι η στιγμή που θα πέσουμε...ελέυθερη πτώση στο κενό της απογοήτευσης.

Σε νιώθω. Γι\'αυτό σου γράφω. Τα γράφω και για να τα ακούω κι εγώ.

Την αναγνώριση και το ευχαριστώ Γιώτα εσύ μόνο θα το πεις στον εαυτό σου. Αυτή η πτώση ήρθε να σου πει \"Φτάνει. Από εδώ και πέρα θα πρέπει να αγαπήσω πρώτα εγώ τον εαυτό μου και όχι να ζητώ απεγνωσμένα την αγάπη των άλλων για να με αγαπήσω, που ίσως δεν πρόκειται να καταλάβουν για αρκετό καιρό ακόμα τι ακριβώς ζητώ, που είναι μόνο η αγάπη\".
Κι όταν σε αγαπήσεις και σε σεβαστείς πραγματικά, να ξέρεις ότι αυτό θα το εκπέμπεις και στους άλλους.

anwnimi ευχαριστώ για αυτά που λες αλλά όταν παντρεύτηκα ήμουν ένα φοβισμένο πλάσμα αυτά που έγραψα είναι αστεία μπροστά στην πραγματικότητα.Το λάθος μου είναι ότι η πτώση μου είχε αρχίσει χρόνια πριν αλλά μυαλό δεν έβαζα.Δυστυχώς προστέθηκαν και οι ατυχίες που δεν έχουν να κάνουν με την σχέση που είχα με τον άνδρα μου και τους γονείς του.Ηρθαν σοβαρά προβλήματα συνεχόμενα που ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί.Με την αρρώστεια να τα βάλεις;να βλέπεις τα παιδιά σου να υποφέρουν και να προσπαθείς να βρείς λύσεις σε προβλήματα που δεν είχαν απάντηση;Μα εγώ έφτασα να ζω μόνο για τα παιδιά μου εγώ δεν ζητούσα τίποτε.Δεν ξέρω πως έφτασα μέχρι εδώ δεν αντέχω να σκέφτομαι τις εφιαλτικές μέρες που έζησα που δεν είχα βοήθεια εκτός απο μια φίλη είναι ένα απίστευτο σενάριο το τι πέρασα.και να ήθελα να αγαπήσω τον εαυτό μου ήταν πολυτέλεια όταν υπήρχαν σοβαρά ιατρικά θέματα.Τώρα παρακαλάω τον Θεό μόνο να μείνουμε όπως είμαστε τίποτε άλλο.

Όνειρο κι αυτό
σ\' αγγίζω και σε χάνω
μάτια μου γλυκά μου
αχ πόσο σ\' αγαπώ

Ένα σου φιλί
θέλω να χορτάσω
αχ να το κρατήσω
για πάντα φυλακτό

Βγαίνω στη βροχή
μόνο αυτή σου μοιάζει
μάνα που αγκαλιάζει
ό,τι όμορφο ξεχνώ

Έφερα κρασί
αντάμα να το πιούμε
που φεύγεις να τα πούμε
για ύστερη φορά

Και σου τραγουδώ
δεν μπορώ να κλάψω
μέσα απ\' το τραγούδι
βρίσκω ό,τι αγαπώ

Έχεις δίκιο Γιώτα. Αυτό για την πολυτέλεια το καταλαβαίνω απόλυτα. Σε νιώθω και σε αυτό. Εϊναι φορές που δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Προχωράς μπροστά χωρίς να μπορείς να ασχοληθείς με εσένα, το χρέος απέναντί σε ανθρώπους που βασίζονται σε σένα σε καλεί.
Πάντα θα υπάρχουν προβλήματα, άλλοτε μεγάλα άλλοτε μικρά. Εύχομαι αυτά τα μεγάλα προβλήματα που υπήρχαν να ξεπεραστούν και πια η αγάπη προς τον εαυτό σου να μην είναι πλέον πολυτέλεια αλλά το κύριο μέλημά σου. Και θα δεις τότε, την παλιά σου δύναμη και δυναμικότητα, να επιστρέφει με βαθύτερα θεμέλια αυτή τη φορά.

Alterego, vaya, weird,
πολύ όμορφα, αγγιχτικά και με ουσία τα όσα γράφετε...

Quote:

---

Originally posted by vaya
Διακρίνουμε λοιπόν την ομορφιά? Είδες που όλα πάνε καλύτερα. Μόνο που πρέπει διαρκώς να ψάχνουμε, είναι στη φυση μας. Για άλλους δεν χρειάζεται, δεν είναι απαραίτητο. Ζουν και στην ασχήμια και στον πανικό χωρις να αναζητουν τίποτα. Δεν τους ζηλεύω. Δεν μπορω να τους μοιάσω, να τους φτάσω. Μήπως αυτοί μπορούν να μου μοιάσουν? Μπορούν να βρουν την ομορφιά σε δυο γραμμες ακαταλαβίστικες?

---

Μου άρεσε πάρα πολύ αυτό...

Σ\'ευχαριστώ εύχομαι σε όλους υγεία γιατί δεν υπάρχει τίποτε σημαντικότερο και όταν την έχουμε πολλές φορές δεν το εκτιμούμαι.Να είσαι καλά