Σχέση με άτομο ψυχωτικό (?)
Καλησπέρα σε όλους. Θα ήθελα κάποια γνώμη/άποψη σχετικά με ένα σκηνικό που βίωσα απότομα. Γνώρισα έναν άντρα (40χρονών αυτός εγώ 33) πριν 5 μήνες και αρχίσαμε να βγαίνουμε κτλ κ κατέληξε σε μια πολύ όμορφη σχέση. Ταιριάζαμε, μιλούσαμε πολύ με τις ώρες, γελούσαμε ήταν όλα πολύ καλά. Πήγαμε μαζί διακοπές, περάσαμε ωραία, κ βλεπόμασταν πολύ σχυνά,5 φορές τη βδομάδα. Δεν είχε δείξει τίποτα ανησυχητικό ή κάτι που να με κάνει να μπω σε σκέψεις. Βέβαια είναι μικρό το διάστημα των 5 μηνών, αλλά επειδή είχαμε καθημερινή επαφή κ τριβή ίσως θα μπορούσα να διακρίνω κάποια περίεργη συμπεριφορά. Παρόλαυτα όση αναδρομή κ να κάνω δε μπορώ να βρω κάτι περίεργο που είχε πει κ ίσως να μην είχα δώσει τότε σημασία, ήταν όλα νορμάλ.
Την τελευταία βδομάδα ήρθαν τα πάνω κάτω. Με αφορμή ένα σκηνικό που έγινε στην δουλειά του (λογιστής σε εταιρία), ήταν πολύ κακοδιάθετος, δε μου έλεγε καν τι έγινε στη δουλειά κ τότε ξεκίνησε η παράνοια. Να μου λέει ότι έχει παντού εχθρούς που δεν ξέρει τι κ γιατί θέλουν να τον βλάψουν, ότι το αντιμετωπίζει σε οποιαδήποτε εταιρία κι αν αλλάξει . Κ ήρθε κ η σειρά μου, με ρώταγε αν τον ήξερα από παλιά και αν είμαι μαζί του για κάποιο λόγο αν έχω δόλο κτλ κτλ. Μου είπε να χωρίσουμε κ ότι έχει θέματα που δε μπορεί να διαχειριστεί, θέματα εμπιστοσύνης ότι δεν μπορεί να εμπιστευτεί κ να συνδεθεί με κανέναν.. Μετά από 2 μέρες με πήρε να μιλήσουμε κ ήρθε απτο σπίτι. Ήταν ακόμα κακοδιάθετος αλλά μου είπε εσύ δε φταις σε κάτι και συγγνώμη που σου μίλησα έτσι, σε αδίκησα. Έχω λόγους να ξενερώνω με τις δουλειές, ή με τους φίλους μου αλλά όντως εσένα δεν έχω λόγο να σε βλέπω καχύποπτα. Όσον αφορά τους φίλους του μου είχε πει από τις αρχές ότι γενικά δεν θέλει πολλά πολλά μαζι τους κ ότι τον ειχαν απογοητευσει απο παλιά κ τα τελευταία χρόνια τους βλέπει μια στο τόσο για μια μπύρα. Εγώ αρκετά σοκαρισμένη από όλο αυτό αποφάσισα να δώσω μια ευκαιρία, σκέφτηκα μπορεί να στενοχωρήθηκε τόσο στη δουλειά κ έπεσε τελείως ψυχολογικα κ εφαγε καποια φρικη. Λεω ας μην το καταδικάσω με τη μια, μιας κ δεν μου είχε ξαναδώσει αφορμη. Τις 3 επόμενες μέρες ηταν αρκετα καλά μαζί μου, μου μιλούσε μια χαρά κ έδειχνε ευδιάθετος, μέχρι που του λέω πάνω στην κουβέντα οτι το βράδυ όπως κοιμόταν έπιασε τον καρπό μου κ τον εσφιξε κ οτι νόμιζα πως ήταν ξύπνιος κ φρίκαρε τελείως αλλάξε 180 μοιρες διαθεση κ του λεω καλε τι επαθες ξεκόλλα δε με πόνεσες, για να γελάσουμε στο λέω. Εγω εχει τυχει να κανω κουβεντα στον υπνο μου, δε σημαίνει κατι κακο. Οχι μου λεει ειναι σοβαρο κ δεν ξερω τι έχω κ μου φαίνεται πολυ κακο που το εκανα αυτο ενω κοιμομουν. Προσπαθησα να τον ηρεμησω λεγοντας του δεν ειναι τπτ ανησυχητικό μη φρικλαρεις μην αγχώνεσαι κ μου λεει φευγω θελω να παω σπιτι μουκ μιλαμε απο βδομαδα. Κ αρχισε να μαζευει καποια ρουχα του που τα ειχε μονιμα εδω, του λεω γιατι τα μαζευεις ολα? Δεν ξερω μου λεει αν θελω να σε ξαναδω κ δεν ξερω τιποτα κ θελω να παω να ηρεμησω κ εφυγε.
Εγώ είμαι σε κατάσταση σοκ κ παγωμένη με αυτά τα γεγονότα. Δεν ξέρω τι να σκεφτώ.. Περνάνε απτο μυαλο μου τα πάντα, δε θα κρύψω ότι φοβάμαι κ λιγο. Να σημειώσω ότι μου είχε πει οτι ειχε καταθλιψη κ οτι παιρνει φαρμακα, αλλα τα τελευταια 2 χρονια τα μειωσε κ αντι για καθε μερα τα επαιρνε 2 φορες τη βδομαδα, τον τελευταιο καιρο επαιρνε 1 τη βδομαδα κ τωρα μαζι μου επειδη ενιωθε καλα ειχε 1.5 μηνα που τα εκοψε τελειως. ΑΠό μονος του χωρις συμβουλή γιατρού. Αλλά δε νομιζω ότι ειναι κατάθλιψη μόνο όλο αυτο, κι εγώ είχα βαριά κατάθλιψη κ με θεραπεία είμαι πια αρκετά καλά κ έχω φτάσει σε πολυ καλό σημείο. Αλλά δεν εκανα ποτέ τέτοιες σκέψεις , να νομίζω οτι εχω παντου εχθρους ή να σκαλώνω ξαφνικά με κάτι άκυρο που θα μου πουν.
Αυτό που με αγχώνει είναι αν θα με ξαναπλησιάσει πως να αντιδράσω, τι πάθηση έχει τι μπορεί να κάνει κ πως να χειριστώ μια τέτοια κατάσταση.
Αν κάποιος έχει μια άποψη για τα παραπάνω θα χαρώ πολύ να μου πει τη γνώμη του k sorry για το κατεβατο :))
