Συνέβησαν σοβαρά γεγονότα στον οικογενειακό μου περίγυρο και κατέρρευσα. Νοσηλεύτηκα σε ψυχιατρική κλινική για μερικές μέρες. Τώρα με την καθοδήγηση ενός ψυχιάτρου παίρνω το zoloft στα 100mg εδώ και μερικές μέρες. Συνολικά το παίρνω περίπου 1,5 μήνα. Μαζί με λεξοτανίλ των 1.5mg και azapin 15μγ για τον ύπνο. Ο καρδιολόγος μου συνέστησε να παίρνω και το emconcor που είναι βήτα blocker για να μην κάνω ταχυκαρδίες από το άγχος ή κάποια κρίση πανικού, μέχρι να σταθεροποιηθώ. Μια φορά ήπια καφέ και έκανα ταχυκαρδία πάνω από 100 προφανώς επειδή ο οργανισμός μου με όλα αυτά τα ηρεμιστικά είναι πεσμένος. Την πρώτη φορά έπαθα κάτι παρόμοιο από το seropram ξυπνώντας ξαφνικά μέσα στην νύχτα και κατέληξα στα επείγοντα. Δεν είχα πάρει αγχολυτικό πριν κοιμηθώ γιατί ο προηγούμενος ψυχίατρος ήταν απλά στον κόσμο του. Από εκεί και μετά κατέληξα στην κλινική. Από την στιγμή που βγήκα όλο και κάτι τύχαινε ενώ πήγαινα καλά, μια ο καφές και μια κρίση πανικού πρόσφατα σε ένα κλειστό χώρο πάλι ενώ πήγαινα καλά στην δεύτερη μέρα του ζολόφτ με τα 100mg. Άπειρες εξετάσεις αίματος και καρδιολογικές, όλα καλά. Μόνο το ζάχαρο αυξομειώνεται κάποιες φορές 90 άλλες 100 άλλες 110. Και έχω χάσει βάρος γιατί είμαι και αδύνατος πράγμα που με αγχώνει. Οι ζαλάδες πάντως και η αστάθεια δεν έχουν φύγει. Και το πιο τρελό από όλα; Φεύγοντας σήμερα από το κουρείο και γυρνώντας με τα πόδια πίσω καμία ζαλάδα, μόνο προς το τέλος ένιωσα ήπια αστάθεια. Το κούρεμα, κοινώς η φροντίδα και η περιποίηση ηρέμησαν περισσότερο το νευρικό μου σύστημα από ότι τα φάρμακα. Και ρωτάω έχει νόημα να συνεχίσω με τα φάρμακα; Παρεμπιπτόντως είναι η πρώτη φορά που δεν με πιάνουν αλλά είναι και η πρώτη φορά που δοκιμάζω το ζολόφτ. Ο ψυχίατρός μου μου είπε να περιμένω μερικές μέρες. Τι λέτε ρε παιδιά και σεις;
