Συνεξαρτηση

Γειά σας.. Είμαι καινούργιο μέλος στο forum και θα ήθελα τις γνώμες σας για ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζω. Είμαι άτομο που δημιουργώ συνεξαρτητικες σχέσεις ως αποτέλεσμα της μηδενικής αγάπης που είχα απτή ναρκισσο μάνα μου και της συνεχόμενης λεκτικής κακοποίησης που είχα από εκείνη για δεκαετίες. Προσπαθώ να το αντιμετωπίσω με ψυχοθεραπεία. Ακόμη είμαι σε αρχικό στάδιο αλλά θέλω πολύ να βοηθήσω τον εαυτό μου. Δεν είμαι σε σχεση μετά από προτροπή του ψυχολόγου μου γιατί βρισκόμουν σε μια σχέση που έπαιρνα μόνο "ψίχουλα" αφού έχω χαμηλή αυτοεκτιμηση και θέλω μόνο να δίνω αδιαφορώντας για τον εαυτό μου. Όσοι γνωρίζουν από συνεξαρτηση καταλαβαίνουν ότι το χειρότερο μας είναι να μείνουμε μονοι μας. Δεν μπορεί η μοναξιά να μετατραπεί σε δημιουργική μοναχικοτητα γιατί συνεχώς θέλουμε να αντλούμε θετικά συναισθήματα "ρουφωντας" τους άλλους χωρίς να αγαπάμε οι ίδιοι τους εαυτούς μας. Αν καποιοι/ες έχουν παρόμοια βιώματα μέσα από ποιους δρόμους οδηγήθηκαν στο να "πετάξουν" όλο αυτό που βαραίνει την ψυχη σαν μια γαγγραινα. Καταλαβαίνω ότι η ψυχοθεραπεία παίζει πρωταρχικό ρόλο σε όλο αυτό αλλά διαρκεί 50 λεπτά την εβδομάδα.. Υπάρχουν άλλοι τρόποι στην καθημερινότητα που μπορούν να φέρουν ένα θετικό αποτέλεσμα στο να μην υποφέρει κάποιος όταν δεν έχει συνεξαρτωμενη σχέση;; έχετε άκουσει αν υπάρχουν κάποιες ομάδες αυτόβοηθειας για τέτοιες περιπτώσεις;; Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε και για όσους απαντήσουν.

Quote:

---

Originally Posted by anemonepetal

Γειά σας.. Είμαι καινούργιο μέλος στο forum και θα ήθελα τις γνώμες σας για ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζω. Είμαι άτομο που δημιουργώ συνεξαρτητικες σχέσεις ως αποτέλεσμα της μηδενικής αγάπης που είχα απτή ναρκισσο μάνα μου και της συνεχόμενης λεκτικής κακοποίησης που είχα από εκείνη για δεκαετίες. Προσπαθώ να το αντιμετωπίσω με ψυχοθεραπεία. Ακόμη είμαι σε αρχικό στάδιο αλλά θέλω πολύ να βοηθήσω τον εαυτό μου. Δεν είμαι σε σχεση μετά από προτροπή του ψυχολόγου μου γιατί βρισκόμουν σε μια σχέση που έπαιρνα μόνο "ψίχουλα" αφού έχω χαμηλή αυτοεκτιμηση και θέλω μόνο να δίνω αδιαφορώντας για τον εαυτό μου. Όσοι γνωρίζουν από συνεξαρτηση καταλαβαίνουν ότι το χειρότερο μας είναι να μείνουμε μονοι μας. Δεν μπορεί η μοναξιά να μετατραπεί σε δημιουργική μοναχικοτητα γιατί συνεχώς θέλουμε να αντλούμε θετικά συναισθήματα "ρουφωντας" τους άλλους χωρίς να αγαπάμε οι ίδιοι τους εαυτούς μας. Αν καποιοι/ες έχουν παρόμοια βιώματα μέσα από ποιους δρόμους οδηγήθηκαν στο να "πετάξουν" όλο αυτό που βαραίνει την ψυχη σαν μια γαγγραινα. Καταλαβαίνω ότι η ψυχοθεραπεία παίζει πρωταρχικό ρόλο σε όλο αυτό αλλά διαρκεί 50 λεπτά την εβδομάδα.. Υπάρχουν άλλοι τρόποι στην καθημερινότητα που μπορούν να φέρουν ένα θετικό αποτέλεσμα στο να μην υποφέρει κάποιος όταν δεν έχει συνεξαρτωμενη σχέση;; έχετε άκουσει αν υπάρχουν κάποιες ομάδες αυτόβοηθειας για τέτοιες περιπτώσεις;; Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε και για όσους απαντήσουν.

---

Καλημερα

παλευεις μονο με τα στοιχεια της συνεξαρτησης σου ή ο ψυχολογος σου εχει μιλησει και για ναρκισσιστικα τοιχεια ?
Συχνα οι ναρκισσοι γονεις μεγαλωνουν κατ εικονα και καθ ομοιωση τους προσωπικοτητες παιδιων μεσα απο την συμπεριφορα που μας ανεφερες..

Το οτι ψαχνεις συνεχως την αποδοχη μεσα απο αλλους και οχι πρωτα απο τον δκο σου ευατο ,το να ζεις συνεχως με ενα συναισθηματικο κενο εφοσον δεν εχεις μαθει να αναγνωριζεις και να αποδεχεσαι τα οποια συναισθηματα και φυσικα το να ζεις με τον φοβο να εισαι αληθινος γιατι συνηθως φτιαχνεις μια αλλη εικονα προκειμενου να εισαι σε μια οποιαδηποτε σχεση ,ασχετα αν αυτη ειναι καλη ή ασχημη ειναι απο τα κυρια χαρακτηριτικα που δειχνουν την επιρροή που δεχτηκε ενα παιδι απο ναρκισο γονεα .

Μιλησε με τον ψυχολογο σου και πες του να σου προτεινει ομαδες ,εμενα καπως ετσι ξεκινησε το ταξιδι των ομαδων παρακολουθησεις ..Μονο εκεινος ειναι αυτος που θα σου πει που πρεπει να ενταχθεις και απο που πρεπει να ξεκινησεις την δουλιτσα με τον ευατο σου !

Κρατηε οσο μπορεις την συμβουλη του να εισαι μονος σου για ενα διαστημα ωστε να μαθεις πολυ βασικα πραγματα για εσενα και μετα να μπεις στην οποιαδηποτε σχεση .
Αγαπησε την μοναχικοτητα σου ,υπαρχουν τοσα ωραια πραγματ που μπορεις να κανεις και να εισπρατεις και απο εκει την αναγκαια αποδοχη ...ενας συντροφος δεν μας δινει τιποτα παραπανω απο το σεξ ...αλλο να σου λειπει η ερωτικη επαφη και αλλο η συντροφικοτητα ή η δημιουργικοτητα που σου προσφερει ΚΑΙ αυτα και φυσικα μπορεις να τα βρεις και αλλου την δεδομενη χρονικη στιγμη ,προκειμενου να μην δεχεσαι κακοποιητικες αντιδρασεις απο τον οποιοδηποτε ...


Καλη δυναμη και να μην παρεκκλίνει σε τιποτε αλλο περαν απο την καθοδηγηση του θερα[ευτη σου ,εισαι σε εναν αγωνα δρομου αυτη την στιγμη και θα ακους μονο εκεινων!

Καλησπέρα ανεμώνη!

Καταρχάς μπράβο σου για την επιθυμία σου να δουλέψεις και να βελτιώσεις τον εαυτό σου. Όλα θα πάνε καλά με σένα από τη στιγμή που έχεις ξεκινήσει να συνειδητοποιείς το τρόπο που λειτουργείς στις σχέσεις σου.

Εγώ θέλω να σου πω πρώτα ότι πέρα από το κομμάτι της συνεξαρτησης γενικά οι άνθρωποι είναι κοινωνικά οντα και ενδιαφέρονται να έχουν σχέσεις ερωτικές στη ζωή τους, αυτό είναι υγιές...
Το πρόβλημα όμως με σένα ξεκινάει στο ότι ουσιαστικά είσαι πρόθυμη να δεχτείς οποιαδήποτε σχέση που μπορεί να είναι τοξική ακόμα και κακοποιητικη για σένα υπό τον φόβο της μοναξιάς.

Ο δρόμος για να ακολουθήσεις
πιστεύω οτι είναι να αγαπήσεις πρώτα τον εαυτό σου. Σε αυτό θα βοηθούσε να βάλεις πρώτα τις ανάγκες σου μπροστά, να αφιερώσεις χρόνο στο να κάνεις θετικά πράγματα για σένα, να αναλάβεις πρωτοβουλία και να γίνεις δραστήρια. Μέσα από την ανάληψη ευθυνών και με το να κάνεις ουσιαστικά πράγματα (πράγματα που θέλουν αφοσίωση , χρόνο και ενέργεια) θα καταφέρεις να ενδυναμώσεις τον εαυτό σου, να πιστέψεις σε σένα και τις δυνατότητες σου και να καλύψεις ένα μεγάλο μέρος του χρόνου σου που θα ένιωθες μόνη και ότι θα έιχες ανάγκη μια σχέση ......

Βρες ασχολίες, θεσε προσωπικους στόχους, τι θα ήθελες να κάνεις στη ζωή σου; μέχρι που θα ήθελες να φτάσεις για να είσαι πλήρης και ευτυχισμένη; όταν βρεις τους προσωπικούς στόχους σου και επενδύσεις χρόνο, θα νιώσεις καλύτερα με τον εαυτό σου και ικανοποιημένη με τη ζωη σου. Φυσικά θα έχεις ανάγκη από μια ερωτική σχέση όμως θα μπορεις να περάσεις μέσα από διαστήματα μοναχικότητας μέχρι να βρεις αυτό που θες και σου αξίζει χωρίς να αναγκαζεσαι να συμβιβάζεσαι με τοξικές σχέσεις..

Ήθελα να σε ρωτήσω ο ψυχολόγος που πας , σε ποια προσέγγιση έχει εξειδικευτεί;

Σευχαριστω Marilou για τον σχολιασμό σου.
Παλεύω με το να πετάξω τα στοιχεία της συνεξαρτησης από πάνω μου όπως επίσης για να προστατεύσω τον εαυτό μου θελω να καταφέρω να αντιλαμβάνομαι νωρίς τις ναρκισσιστικες προσωπικοτητες που με πλησιάζουν και να τις εμποδίζω να μου διαλύουν τη ζωή.

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Καλημερα

παλευεις μονο με τα στοιχεια της συνεξαρτησης σου ή ο ψυχολογος σου εχει μιλησει και για ναρκισσιστικα τοιχεια ?
Συχνα οι ναρκισσοι γονεις μεγαλωνουν κατ εικονα και καθ ομοιωση τους προσωπικοτητες παιδιων μεσα απο την συμπεριφορα που μας ανεφερες..

Το οτι ψαχνεις συνεχως την αποδοχη μεσα απο αλλους και οχι πρωτα απο τον δκο σου ευατο ,το να ζεις συνεχως με ενα συναισθηματικο κενο εφοσον δεν εχεις μαθει να αναγνωριζεις και να αποδεχεσαι τα οποια συναισθηματα και φυσικα το να ζεις με τον φοβο να εισαι αληθινος γιατι συνηθως φτιαχνεις μια αλλη εικονα προκειμενου να εισαι σε μια οποιαδηποτε σχεση ,ασχετα αν αυτη ειναι καλη ή ασχημη ειναι απο τα κυρια χαρακτηριτικα που δειχνουν την επιρροή που δεχτηκε ενα παιδι απο ναρκισο γονεα .

Μιλησε με τον ψυχολογο σου και πες του να σου προτεινει ομαδες ,εμενα καπως ετσι ξεκινησε το ταξιδι των ομαδων παρακολουθησεις ..Μονο εκεινος ειναι αυτος που θα σου πει που πρεπει να ενταχθεις και απο που πρεπει να ξεκινησεις την δουλιτσα με τον ευατο σου !

Κρατηε οσο μπορεις την συμβουλη του να εισαι μονος σου για ενα διαστημα ωστε να μαθεις πολυ βασικα πραγματα για εσενα και μετα να μπεις στην οποιαδηποτε σχεση .
Αγαπησε την μοναχικοτητα σου ,υπαρχουν τοσα ωραια πραγματ που μπορεις να κανεις και να εισπρατεις και απο εκει την αναγκαια αποδοχη ...ενας συντροφος δεν μας δινει τιποτα παραπανω απο το σεξ ...αλλο να σου λειπει η ερωτικη επαφη και αλλο η συντροφικοτητα ή η δημιουργικοτητα που σου προσφερει ΚΑΙ αυτα και φυσικα μπορεις να τα βρεις και αλλου την δεδομενη χρονικη στιγμη ,προκειμενου να μην δεχεσαι κακοποιητικες αντιδρασεις απο τον οποιοδηποτε ...


Καλη δυναμη και να μην παρεκκλίνει σε τιποτε αλλο περαν απο την καθοδηγηση του θερα[ευτη σου ,εισαι σε εναν αγωνα δρομου αυτη την στιγμη και θα ακους μονο εκεινων!

---

Σευχαριστω Honorata για τα καλά σου λόγια και τις συμβουλές σου. Τον ψυχολόγο τον βρήκα μέσα απτό διαδίκτυο όταν διάβασα ένα άρθρο του για την συνεξαρτηση και με άγγιξε πολύ. Κάνουμε online συνεδρίες γιατί ζούμε σε διαφορετικές πόλεις και μου έχει δώσει απαντήσεις σε θέματα που υποπτευομουν ότι έχω πρόβλημα και τώρα επιβεβαίωσα το τι και πόσο αρνητικό φορτίο υπάρχει μέσα μου.. Είναι κλινικός ψυχολόγος και ψυχοθεραπευτης-παιδοψυχολογος, δεν έχω προσέξει κάποια άλλη ειδίκευση. Αυτό που μπορώ να σας πω ότι βιωνω είναι ότι έχω πλήρη επίγνωση τι μου συμβαίνει πια.. γιατί μαγνητιζω λάθος ανθρώπους που με κακομεταχειριζονται και πρέπει αγαποντας τον εαυτό μου να μάθω να ζω χωρίς σύντροφό, χωρίς σανίδα σωτηρίας. Είμαι δύσκολη περίπτωση μου είπε ο ψυχολόγος γιατί η συνεξαρτηση έχει ριζωθει μέσα μου επί δεκαετίες και τα παιδικά μου χρόνια ήταν μια φρίκη. Εγώ όμως έχω αποφασίσει να ΖΗΣΩ για μένα. Ξέρω ότι ο δρόμος θα είναι πολύ δύσκολος.. Θέλω όμως να κάνω τα βήματα μου έστω και μικρά.

Quote:

---

Originally Posted by anemonepetal

Σευχαριστω Honorata για τα καλά σου λόγια και τις συμβουλές σου. Τον ψυχολόγο τον βρήκα μέσα απτό διαδίκτυο όταν διάβασα ένα άρθρο του για την συνεξαρτηση και με άγγιξε πολύ. Κάνουμε online συνεδρίες γιατί ζούμε σε διαφορετικές πόλεις και μου έχει δώσει απαντήσεις σε θέματα που υποπτευομουν ότι έχω πρόβλημα και τώρα επιβεβαίωσα το τι και πόσο αρνητικό φορτίο υπάρχει μέσα μου.. Είναι κλινικός ψυχολόγος και ψυχοθεραπευτης-παιδοψυχολογος, δεν έχω προσέξει κάποια άλλη ειδίκευση. Αυτό που μπορώ να σας πω ότι βιωνω είναι ότι έχω πλήρη επίγνωση τι μου συμβαίνει πια.. γιατί μαγνητιζω λάθος ανθρώπους που με κακομεταχειριζονται και πρέπει αγαποντας τον εαυτό μου να μάθω να ζω χωρίς σύντροφό, χωρίς σανίδα σωτηρίας. Είμαι δύσκολη περίπτωση μου είπε ο ψυχολόγος γιατί η συνεξαρτηση έχει ριζωθει μέσα μου επί δεκαετίες και τα παιδικά μου χρόνια ήταν μια φρίκη. Εγώ όμως έχω αποφασίσει να ΖΗΣΩ για μένα. Ξέρω ότι ο δρόμος θα είναι πολύ δύσκολος.. Θέλω όμως να κάνω τα βήματα μου έστω και μικρά.

---

Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί βάση εξειδίκευσης να είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή ψυχολόγου ωστόσο αν σε βοηθαει να συνεχίσεις τις συνεδρίες. Και αυτό που σου είπε να απέχεις από τις σχέσεις για λίγο πιστεύω ότι θα βοηθήσει και ότι είναι καλός θεραπευτής για να μάθεις πράγματα.

Για όλους είναι δύσκολο να αλλάξουμε τον εαυτό μας προς το καλύτερο. Η αυτοβελτιωση είναι μακρινό και επώδυνο ταξίδι αλλα αξίζει το κόπο γιατί πέρα από τον προορισμό που είναι η ισορροπία και η ευτυχία, μέσα από τις δυσκολίες πλάθεσαι και μαθαίνεις.
Δεν είσαι η εξαίρεση δηλαδή.

Όμως αν πραγματικά θες να βοηθηθεις το καλό για σένα είναι ότι υπάρχουν αρκετοί τρόποι
Δεν ξέρω αν θα σε ενδιέφερε να αγοράσεις κάποια βιβλία ενίσχυσης της αυτοπεποίθησης, αν θες να αφιερώσεις χρόνο πάντως μπορείς να βρεις πολύ καλές τεχνικές και ασκήσεις για να αυξήσεις την αυτοπεποιθηση σου και να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Θα σε βοηθήσει να είσαι πιο διεκδικητική στους στόχους που θα θέσεις και μαζί με την βοήθεια από τον ψυχολόγο θα δώσεις ένα αρκετό καλό boost στον εαυτό σου ώστε να φτάσεις πιο γρήγορα στην επιθυμητή κατεύθυνση.

Να θυμάσαι πως από τη στιγμή που θες κάτι, θα βρεις τον τρόπο και θα τα καταφέρεις, τίποτα δεν είναι αρκετά δύσκολο η ακατόρθωτο. Να ξέρεις πως το παρελθόν μπορεί να δίνει τις εξηγήσεις για τη στάση και τη συμπεριφορά μας όμως δεν αποτελεί τροχοπέδη για να αλλάξουμε και να γίνουμε αυτό που θέλουμε. Βρίσκονται λύσεις και το παρελθόν μπορεί να μείνει παρελθόν
Και το μέλλον να το φτιάξεις εσύ όπως θες χωρίς να σε επηρεάζει τίποτα...

Honorata.. θα μπορούσες να μου προτείνεις κάποια βιβλία που ενισχύουν την αυτοπεποίθηση, θα το εκτιμούσα πολύ.


OTE=Honorata;1209941]Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί βάση εξειδίκευσης να είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή ψυχολόγου ωστόσο αν σε βοηθαει να συνεχίσεις τις συνεδρίες. Και αυτό που σου είπε να απέχεις από τις σχέσεις για λίγο πιστεύω ότι θα βοηθήσει και ότι είναι καλός θεραπευτής για να μάθεις πράγματα.

Για όλους είναι δύσκολο να αλλάξουμε τον εαυτό μας προς το καλύτερο. Η αυτοβελτιωση είναι μακρινό και επώδυνο ταξίδι αλλα αξίζει το κόπο γιατί πέρα από τον προορισμό που είναι η ισορροπία και η ευτυχία, μέσα από τις δυσκολίες πλάθεσαι και μαθαίνεις.
Δεν είσαι η εξαίρεση δηλαδή.

Όμως αν πραγματικά θες να βοηθηθεις το καλό για σένα είναι ότι υπάρχουν αρκετοί τρόποι
Δεν ξέρω αν θα σε ενδιέφερε να αγοράσεις κάποια βιβλία ενίσχυσης της αυτοπεποίθησης, αν θες να αφιερώσεις χρόνο πάντως μπορείς να βρεις πολύ καλές τεχνικές και ασκήσεις για να αυξήσεις την αυτοπεποιθηση σου και να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Θα σε βοηθήσει να είσαι πιο διεκδικητική στους στόχους που θα θέσεις και μαζί με την βοήθεια από τον ψυχολόγο θα δώσεις ένα αρκετό καλό boost στον εαυτό σου ώστε να φτάσεις πιο γρήγορα στην επιθυμητή κατεύθυνση.

Να θυμάσαι πως από τη στιγμή που θες κάτι, θα βρεις τον τρόπο και θα τα καταφέρεις, τίποτα δεν είναι αρκετά δύσκολο η ακατόρθωτο. Να ξέρεις πως το παρελθόν μπορεί να δίνει τις εξηγήσεις για τη στάση και τη συμπεριφορά μας όμως δεν αποτελεί τροχοπέδη για να αλλάξουμε και να γίνουμε αυτό που θέλουμε. Βρίσκονται λύσεις και το παρελθόν μπορεί να μείνει παρελθόν
Και το μέλλον να το φτιάξεις εσύ όπως θες χωρίς να σε επηρεάζει τίποτα...[/QUOTE]

Το βιβλίο που έχω και εγώ είναι αυτό....

https://www.public.gr/product/books/...ithisi/0477081

Έχει πολλές ασκήσεις και τεχνικές, ωστόσο πρέπει να αφιερώσεις αρκετό χρόνο για να τις κανεις και να τις επαναλαμβάνεις κάποιες φορές στη μέρα σου.

Ουσιαστικά σε βοηθάει να διαγράψεις τις λανθασμένες απόψεις για τον εαυτό σου και να τις αντικαταστησεις με νέες πιο υγιείς σκέψεις που θα σε γεμίσουν αυτοπεποίθηση και σιγουριά.

Άλλο ένα βιβλίο θα ήταν και αυτό

https://www.psichogios.gr/el/pws-na-...epoithhsh.html

Με επιμονή και συνέπεια θα καταφέρεις να βελτιώσεις πολύ την αυτοεκτίμηση σου και να αγαπήσεις τον εαυτό σου...σε συνδυασμό με τη ψυχοθεραπεία σου.. με το να περνάς χρόνο με φιλους για να μη νιώθεις μοναξιά και θέτοντας τους στόχους σου και τα χόμπυ σου ώστε να έχεις μια γεμάτη μερα και μια ζωή που θα έχει ουσία . Όπως σου είπα το να καταπιάνεσαι με διάφορα πράγματα και να είσαι δραστήρια θα σε βοηθήσει να δώσεις αξία στον εαυτό σου και να πατήσεις στα πόδια σου νιώθοντας εμπιστοσύνη στις δυνατότητες σου.....

Quote:

---

Originally Posted by anemonepetal

Honorata.. θα μπορούσες να μου προτείνεις κάποια βιβλία που ενισχύουν την αυτοπεποίθηση, θα το εκτιμούσα πολύ.


OTE=Honorata;1209941]Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί βάση εξειδίκευσης να είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή ψυχολόγου ωστόσο αν σε βοηθαει να συνεχίσεις τις συνεδρίες. Και αυτό που σου είπε να απέχεις από τις σχέσεις για λίγο πιστεύω ότι θα βοηθήσει και ότι είναι καλός θεραπευτής για να μάθεις πράγματα.

Για όλους είναι δύσκολο να αλλάξουμε τον εαυτό μας προς το καλύτερο. Η αυτοβελτιωση είναι μακρινό και επώδυνο ταξίδι αλλα αξίζει το κόπο γιατί πέρα από τον προορισμό που είναι η ισορροπία και η ευτυχία, μέσα από τις δυσκολίες πλάθεσαι και μαθαίνεις.
Δεν είσαι η εξαίρεση δηλαδή.

Όμως αν πραγματικά θες να βοηθηθεις το καλό για σένα είναι ότι υπάρχουν αρκετοί τρόποι
Δεν ξέρω αν θα σε ενδιέφερε να αγοράσεις κάποια βιβλία ενίσχυσης της αυτοπεποίθησης, αν θες να αφιερώσεις χρόνο πάντως μπορείς να βρεις πολύ καλές τεχνικές και ασκήσεις για να αυξήσεις την αυτοπεποιθηση σου και να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Θα σε βοηθήσει να είσαι πιο διεκδικητική στους στόχους που θα θέσεις και μαζί με την βοήθεια από τον ψυχολόγο θα δώσεις ένα αρκετό καλό boost στον εαυτό σου ώστε να φτάσεις πιο γρήγορα στην επιθυμητή κατεύθυνση.

Να θυμάσαι πως από τη στιγμή που θες κάτι, θα βρεις τον τρόπο και θα τα καταφέρεις, τίποτα δεν είναι αρκετά δύσκολο η ακατόρθωτο. Να ξέρεις πως το παρελθόν μπορεί να δίνει τις εξηγήσεις για τη στάση και τη συμπεριφορά μας όμως δεν αποτελεί τροχοπέδη για να αλλάξουμε και να γίνουμε αυτό που θέλουμε. Βρίσκονται λύσεις και το παρελθόν μπορεί να μείνει παρελθόν
Και το μέλλον να το φτιάξεις εσύ όπως θες χωρίς να σε επηρεάζει τίποτα...

---

[/QUOTE]

Ευχαριστώ Honorata για τις συγκεκριμένες προτάσεις βιβλίων..θα τα παραγγείλω συντομα????

Καλησπέρα anemonepetal. Ψάχνοντας στην αναζήτηση του φόρουμ για τη συνεξαρτηση διάβασα το δικό σου θέμα. Είμαι κι εγώ ένας "ομοιοπαθων". Μετά από σειρά αποτυχημένων σχέσεων, με ανθρώπους που έδωσαν αλλά κυρίως με ανθρώπους που δεν ηθελαν ή δε μπορούσαν να δώσουν, εχω αναγνωρίσει κι εγώ το μοτίβο που ακολουθώ σε μια σχέση.
Εχω κι εγώ εντονο τον φόβο της μοναξιάς, της απόρριψης και της εγκατάλειψης. Μπαίνω σε μια σχέση,ακόμα και με άτομο το οποίο δε με ελκύει τόσο,και στη πορεία χάνω τον εαυτό μου,μου γίνεται εμμονή και απελπίζομαι στην παραμικρή ένδειξη απομάκρυνσής του ή στην οριστική απομάκρυνση του. Χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου,παρόλο που όπως είπα μπορεί να μην είναι και η "γυναικα των ονείρων μου". Δινομαι ολοκληρωτικά απο την αρχή σε μια σχέση και ειδικά αν η γυναίκα που εχω απέναντι μου είναι αυτό που θέλω, ερωτεύομαι με όλο μου το ειναι και τότε κλαφτα. Όταν τελειώνει μια σχέση, αυτομαστιγωνομαι και κατηγορώ τον εαυτό μου για τα θέματα που εχω και καταστρέφω τις σχέσεις μου. Παιρνω πάντα όλη την ευθύνη και γεμίζω ενοχές. Η χρόνια καταθλιψη μου ,μεγαλώνει και με επηρεάζει στη δουλειά μου και στη καθημερινότητα μου.Προσπαθώ να αγαπήσω και να συμπονεσω τον εαυτό μου, αλλά μου φαίνεται πολύ δύσκολο και άγνωστο όλο αυτό. Σε δύο εβδομάδες ξεκινάω και εγώ ψυχοθεραπεία για να λύσω επιτέλους τα θέματα μου. Μέσα σε όλα αυτά είναι κυρίως το θέμα της συνεξαρτησης. Οι λόγοι που κάνω συνεξαρτητικες σχέσεις είναι τα "μη φυσιολογικά " παιδικά χρόνια, οπου μεγάλωσα με την εγκατάλειψη και τη μοναξιά μέσα σε μια δυσλειτουργική "οικογενεια". Και παρόλο που λατρεύω να περνάω μόνος μου τον χρόνο μου, εχω τεράστια ανάγκη για συναισθηματική επαφή, αποδοχή, κάλυψη και φροντίδα. Ίσως να ταυτίζεσαι με αυτά που περιγράφω. Πως παει η ψυχοθεραπεία; Σε βοηθάει; Τα βιβλία που σου πρότειναν; Ανυπομονώ να ξεκινήσω κι εγώ!

Μπορείς να διαβάσεις και εσύ το βιβλίο που πρότεινα σχετικά με την αυτοπεποίθηση. Απλά θέλει να κάνεις δουλειά γιατί έχει τεχνικές που χρειάζεται να δουλέψεις και να επαναλάβεις μόνος σου στη καθημερινότητα σου.

Μου φαίνεται αξιοπεριεργο το ότι είσαι από τους λίγους άντρες που θα ταυτιστουν με τον όρο συνεξαρτηση.
Συνήθως αν και λανθασμένα οι γυναίκες εκφράζουν τέτοιες συναισθηματικές δυσκολίες στις σχέσεις τους. Είναι καλό και θετικο που αισθάνεσαι και νιώθεις και δίνεις στις σχέσεις σου. Βέβαια έρχεται λιγο σε αντίφαση το ότι ναι μεν νιώθεις αλλα και με γυναίκες που δεν σε ενδιαφέρουν. Καταλαβαίνεις πως το λέω..

Η λύση δεν είναι να σταματήσει κάποιος να νιώθει...ισα ισα ευλογία είναι να νιώθεις....αρκει να ξέρεις τι είναι αυτό που νιώθεις...και αρκει να ξέρεις πότε να σταματάς μια κατάσταση που δεν σου αρέσει την κατάλληλη στιγμή πριν σε φθείρει. Ενοχές και τύψεις δεν χρειάζονται. Γιατί πρέπει να είσαι εσύ αυτός που έκανε λάθος και ευθύνεται για την αρνητική κατάληξη μιας σχέσης;; και γιατί να μην ευθύνεται το ίδιο ή και περισσότερο η άλλη πλευρά για όσα έγιναν;; γιατί πρέπει να αυτομαστιγωνεται κάποιος...; στις σχέσεις υπάρχουν δύο άτομα που αλληλεπιδρούν. Περιθώρια βελτίωσης για αυτόν που θέλει να εξελίσσει τον εαυτό του υπάρχουν. Και καλό είναι να βλέπουμε τυχόν λάθη που κάνουμε οχι όμως να ριχνουμε και όλο το φταίξιμο πάνω μας.. στη τελική ότι είναι να προχωρήσει θα προχωρήσει και όσοι είναι να φύγουν θα φύγουν..ωρα τους καλή...
Θέλω να πω ότι αν έχεις κατάθλιψη σίγουρα δεν σου κάνει καλό να βλέπεις ως τον υπεύθυνο για κάθε κακοτυχία τον εαυτό σου..το ξέρεις και εσύ ότι κάτι τέτοιο είναι διαστρεβλωτικο.

Quote:

---

Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός

Καλησπέρα anemonepetal. Ψάχνοντας στην αναζήτηση του φόρουμ για τη συνεξαρτηση διάβασα το δικό σου θέμα. Είμαι κι εγώ ένας "ομοιοπαθων". Μετά από σειρά αποτυχημένων σχέσεων, με ανθρώπους που έδωσαν αλλά κυρίως με ανθρώπους που δεν ηθελαν ή δε μπορούσαν να δώσουν, εχω αναγνωρίσει κι εγώ το μοτίβο που ακολουθώ σε μια σχέση.
Εχω κι εγώ εντονο τον φόβο της μοναξιάς, της απόρριψης και της εγκατάλειψης. Μπαίνω σε μια σχέση,ακόμα και με άτομο το οποίο δε με ελκύει τόσο,και στη πορεία χάνω τον εαυτό μου,μου γίνεται εμμονή και απελπίζομαι στην παραμικρή ένδειξη απομάκρυνσής του ή στην οριστική απομάκρυνση του. Χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου,παρόλο που όπως είπα μπορεί να μην είναι και η "γυναικα των ονείρων μου". Δινομαι ολοκληρωτικά απο την αρχή σε μια σχέση και ειδικά αν η γυναίκα που εχω απέναντι μου είναι αυτό που θέλω, ερωτεύομαι με όλο μου το ειναι και τότε κλαφτα. Όταν τελειώνει μια σχέση, αυτομαστιγωνομαι και κατηγορώ τον εαυτό μου για τα θέματα που εχω και καταστρέφω τις σχέσεις μου. Παιρνω πάντα όλη την ευθύνη και γεμίζω ενοχές. Η χρόνια καταθλιψη μου ,μεγαλώνει και με επηρεάζει στη δουλειά μου και στη καθημερινότητα μου.Προσπαθώ να αγαπήσω και να συμπονεσω τον εαυτό μου, αλλά μου φαίνεται πολύ δύσκολο και άγνωστο όλο αυτό. Σε δύο εβδομάδες ξεκινάω και εγώ ψυχοθεραπεία για να λύσω επιτέλους τα θέματα μου. Μέσα σε όλα αυτά είναι κυρίως το θέμα της συνεξαρτησης. Οι λόγοι που κάνω συνεξαρτητικες σχέσεις είναι τα "μη φυσιολογικά " παιδικά χρόνια, οπου μεγάλωσα με την εγκατάλειψη και τη μοναξιά μέσα σε μια δυσλειτουργική "οικογενεια". Και παρόλο που λατρεύω να περνάω μόνος μου τον χρόνο μου, εχω τεράστια ανάγκη για συναισθηματική επαφή, αποδοχή, κάλυψη και φροντίδα. Ίσως να ταυτίζεσαι με αυτά που περιγράφω. Πως παει η ψυχοθεραπεία; Σε βοηθάει; Τα βιβλία που σου πρότειναν; Ανυπομονώ να ξεκινήσω κι εγώ!

---

Quote:

---

Originally Posted by Honorata

Μου φαίνεται αξιοπεριεργο το ότι είσαι από τους λίγους άντρες που θα ταυτιστουν με τον όρο συνεξαρτηση.

Βέβαια έρχεται λιγο σε αντίφαση το ότι ναι μεν νιώθεις αλλα και με γυναίκες που δεν σε ενδιαφέρουν. Καταλαβαίνεις πως το λέω..


Θέλω να πω ότι αν έχεις κατάθλιψη σίγουρα δεν σου κάνει καλό να βλέπεις ως τον υπεύθυνο για κάθε κακοτυχία τον εαυτό σου..το ξέρεις και εσύ ότι κάτι τέτοιο είναι διαστρεβλωτικο.

---

Σε ευχαριστώ πολύ Honorata για την απάντηση και τις προτάσεις των βιβλίων.

Ξεχώρισα αυτά τα τρία σημεία και θα σου απαντήσω με τη...σειρά!
Νομίζω ότι η εμφάνιση συνεξαρτητικων στοιχείων έχει να κάνει πιο πολύ με τις συνθήκες που μεγαλώσαμε όταν ήμασταν παιδιά παρά με το φύλο. Και για τα δύο φύλα η απουσία( έμμεση ή άμεση )της μητέρας παίζει το μεγαλύτερο ρόλο, αλλά για τα αγόρια η απουσία του πατρικού προτύπου είναι κι αυτή πολύ σημαντική. Αν συμβαίνουν και τα δυο ταυτόχρονα τότε το πραγμα δυσκολεύει ακόμα περισσότερο. Ειδικά αν είσαι και ευαίσθητος, κάτι το οποίο δεν είναι πάντα συν για τους άντρες.

Για το δεύτερο, ναι, δεν το διατύπωσα σωστά. Εννοώ ότι σίγουρα με ελκύει εξωτερικά κάποια κοπέλα για να κάνω κάτι μαζί της,αλλά σε κάποιες περιπτώσεις ήταν οφθαλμοφανές ότι δεν με κάλυπτε στα υπόλοιπα. Δεν ήταν αυτό που έχω στο μυαλό μου σαν "ιδανικο" και το χειρότερο ήταν ότι έκανε μπαμ ότι ήταν αναξιόπιστες. Παρ' όλα αυτά εγώ προσκολλομουνα. Κι ενώ το ήξερα ότι ήταν λάθος να κολλήσω,δε μπορούσα να το σταματήσω. Και μετά τα έβαζα μ' αυτές (κακώς),
αλλά κυρίως με τον εαυτό μου που με πλήγωσα πάλι χωρίς να υπάρχει κάποιος σημαντικός λόγος. Και δώστου ντροπή και ενοχές, γιατι υποτίμησα τον εαυτό μου για άλλη μια φορά...

Και για το τελευταίο που λες, ναι, η λογική και οι πιθανότητες λένε ότι είναι διαστρέβλωση της αλήθειας να πιστεύω ότι για όλα φταίω εγώ, αλλά είναι μια πεποίθηση τόσο ριζωμένη μέσα μου που δε μπορώ να την αποφύγω.Ερχεται αυτόματα. Λιγο να με κατηγορήσει κιόλας η άλλη μεριά για κάτι που έκανα ή που είμαι... Με σκότωσε. Μου ξυπνάει το ενοχικό μου και βασανίζομαι. Είναι κατι το οποίο σίγουρα θα δουλέψω με τη θεραπεύτριά μου. Η Anemonepetal ίσως νιώθει το ίδιο σε αρκετά από αυτά που έγραψα. Μπορεί και συ Honorata και σε ευχαριστώ για αυτά που έγραψες, είναι βοηθητικά. όπως έγραψε Και η anemonepetal καλό θα ήταν κι άλλοι σαν κι εμάς που έχουν δουλέψει αυτή τους τη πλευρά, να μας πουν τι κάνουν για να βοηθηθούν πέρα από τη ψυχοθεραπεία

Quote:

---

Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός

Σε ευχαριστώ πολύ Honorata για την απάντηση και τις προτάσεις των βιβλίων.

Ξεχώρισα αυτά τα τρία σημεία και θα σου απαντήσω με τη...σειρά!
Νομίζω ότι η εμφάνιση συνεξαρτητικων στοιχείων έχει να κάνει πιο πολύ με τις συνθήκες που μεγαλώσαμε όταν ήμασταν παιδιά παρά με το φύλο. Και για τα δύο φύλα η απουσία( έμμεση ή άμεση )της μητέρας παίζει το μεγαλύτερο ρόλο, αλλά για τα αγόρια η απουσία του πατρικού προτύπου είναι κι αυτή πολύ σημαντική. Αν συμβαίνουν και τα δυο ταυτόχρονα τότε το πραγμα δυσκολεύει ακόμα περισσότερο. Ειδικά αν είσαι και ευαίσθητος, κάτι το οποίο δεν είναι πάντα συν για τους άντρες.

Για το δεύτερο, ναι, δεν το διατύπωσα σωστά. Εννοώ ότι σίγουρα με ελκύει εξωτερικά κάποια κοπέλα για να κάνω κάτι μαζί της,αλλά σε κάποιες περιπτώσεις ήταν οφθαλμοφανές ότι δεν με κάλυπτε στα υπόλοιπα. Δεν ήταν αυτό που έχω στο μυαλό μου σαν "ιδανικο" και το χειρότερο ήταν ότι έκανε μπαμ ότι ήταν αναξιόπιστες. Παρ' όλα αυτά εγώ προσκολλομουνα. Κι ενώ το ήξερα ότι ήταν λάθος να κολλήσω,δε μπορούσα να το σταματήσω. Και μετά τα έβαζα μ' αυτές (κακώς),
αλλά κυρίως με τον εαυτό μου που με πλήγωσα πάλι χωρίς να υπάρχει κάποιος σημαντικός λόγος. Και δώστου ντροπή και ενοχές, γιατι υποτίμησα τον εαυτό μου για άλλη μια φορά...

Και για το τελευταίο που λες, ναι, η λογική και οι πιθανότητες λένε ότι είναι διαστρέβλωση της αλήθειας να πιστεύω ότι για όλα φταίω εγώ, αλλά είναι μια πεποίθηση τόσο ριζωμένη μέσα μου που δε μπορώ να την αποφύγω.Ερχεται αυτόματα. Λιγο να με κατηγορήσει κιόλας η άλλη μεριά για κάτι που έκανα ή που είμαι... Με σκότωσε. Μου ξυπνάει το ενοχικό μου και βασανίζομαι. Είναι κατι το οποίο σίγουρα θα δουλέψω με τη θεραπεύτριά μου. Η Anemonepetal ίσως νιώθει το ίδιο σε αρκετά από αυτά που έγραψα. Μπορεί και συ Honorata και σε ευχαριστώ για αυτά που έγραψες, είναι βοηθητικά. όπως έγραψε Και η anemonepetal καλό θα ήταν κι άλλοι σαν κι εμάς που έχουν δουλέψει αυτή τους τη πλευρά, να μας πουν τι κάνουν για να βοηθηθούν πέρα από τη ψυχοθεραπεία

---

Το καταλαβαίνω οτι υπήρχαν οι συνθήκες και η ιδιοσυγκρασία για να αναπτυχθεί αυτό που λέμε "συνεξαρτηση"

Στις ερωτικές σχέσεις είναι φυσιολογικό να εθελοτυφλείς κάποιες φορές γιατι παίζει και η ελξη ρόλο...αν τις γούσταρες; τι θα γίνει...; αν όμως βλέπεις ότι από χαρακτήρα οι γυναίκες που επιλέγεις είναι το άκρως αντίθετο από αυτό που θες μάλλον θα χρειαστεί να αναθεωρήσεις. Όλοι κάνουμε λάθος επιλογές το ξέρω ότι θα μπεις στο τρυπάκι να σκεφτείς ότι έκανες λάθος και να κατηγορήσεις τον εαυτό σου...Όλοι όσοι έχουν ευαίσθητη ιδιοσυγκρασία το κάνουν.
Απλά αυτό καλό είναι να σταματαει κάπου για τη ψυχική μας υγεία. Να βρεις τον τρόπο να επανερχεσαι και να βλέπεις λογικά τα πράγματα ώστε να μην χαλιέσαι εσύ.

Το ξέρω ότι είναι κύκλος σε κάποια άτομα....ενοχη ,εμμονή όλα αυτά για κάποιον που έχει ένα "θέμα" είναι πιο δύσκολο να ξεφύγει...καλο είναι που δουλεύεις με ειδικό....
Όταν λες ότι έκανε μπαμ ότι ήταν αναξιόπιστες τι εννοείς δηλαδή...για να καταλάβω περισσότερο....

Τι εννοείς ότι είναι κακο ειδικά στους άντρες να είναι ευαίσθητοι; Ενώ ας πούμε αν είναι αναίσθητοι είναι πολύ ελκυστικό; Προσωπικά αν θες τη δική μου γυναικεία άποψη δεν είναι ελκυστικό στοιχείο να είναι οι άντρες αναίσθητοι. Αν και καταλαβαίνω δυστυχώς πως σε πολλές περιπτώσεις παίρνουν αυτό που θέλουν...και δεν χαμπαριαζουν. Για αυτό το λες αυτό. Αλλά δεν είναι προσόν η αναισθησία. Ούτε όμως η αδυναμία είναι προσόν. Άλλο ευαισθησία αλλο αδυναμία...

Πχ μπορεί σαν άνθρωπος να έχεις ευαίσθητη πλευρά αλλά και αδυναμίες.. ξεχώρισε το ένα από το άλλο....Η ευαισθησία είναι καλό . Είναι θετικό, είναι προσόν...Η οποιαδήποτε αδυναμία ή αυτομαστιγωμα είναι μείον.και για τα δύο φύλα. Που μπορείς να δουλέψεις και να δυναμώσεις τον εαυτό σου.... η χρυσή τομή θεωρώ πως βρίσκεται ανάμεσα στην ευαισθησία και στο να είσαι ψυχικά ανθεκτικός...σπάνιο φαινόμενο.. .πράγματα τελείως διαφορετικά μεταξύ τους...
Για έναν περίεργο λόγο οι άνθρωποι που είναι πιο ευαίσθητοι βλέπουν τον εαυτό τους και ως πιο αδύναμο.. Και πολλες φορές όντως νιώθουν πιο τρωτοι και συμπεριφέρονται έτσι...

Πάντως δεν είναι ιδανική συνθήκη η αναισθησία....Γιατί δεν μπορείς να απολαύσεις τη συναισθηματική πλευρά των πραγμάτων, εφόσον δεν σε αγγίζει ...αλλα και γιατί ο αναίσθητος θα το παίξει πολλές φορές ευαίσθητος για να γίνει αποδεκτός...Όμως αν δεν το κατέχει τότε θα χάσει την εύνοια των άλλων και θα ξεσκεπαστει μόνος του αργά ή γρήγορα...ως faker.

Στη κατάθλιψη κυριαρχούν συνήθως ακραίες και διαστρεβλωτικες σκέψεις για τον εαυτό μας και για τους άλλους. Υπάρχει μια αντίληψη άσπρο/μαύρο. Εάν θες να το ψάξεις και να βοηθηθείς και σου αρέσει να διαβάζεις ψυχολογία έχω πράγματα να σου προτείνω.

Quote:

---

Originally Posted by Honorata

1 -Απλά αυτό καλό είναι να σταματαει κάπου για τη ψυχική μας υγεία. Να βρεις τον τρόπο να επανερχεσαι και να βλέπεις λογικά τα πράγματα ώστε να μην χαλιέσαι εσύ.

2 -Όταν λες ότι έκανε μπαμ ότι ήταν αναξιόπιστες τι εννοείς δηλαδή...για να καταλάβω περισσότερο....


3- Τι εννοείς ότι είναι κακο ειδικά στους άντρες να είναι ευαίσθητοι; Ενώ ας πούμε αν είναι αναίσθητοι είναι πολύ ελκυστικό; Προσωπικά αν θες τη δική μου γυναικεία άποψη δεν είναι ελκυστικό στοιχείο να είναι οι άντρες αναίσθητοι. Αν και καταλαβαίνω δυστυχώς πως σε πολλές περιπτώσεις παίρνουν αυτό που θέλουν...και δεν χαμπαριαζουν. Για αυτό το λες αυτό. Αλλά δεν είναι προσόν η αναισθησία. Ούτε όμως η αδυναμία είναι προσόν. Άλλο ευαισθησία αλλο αδυναμία...

---

1- Ναι πολύ σωστό αυτό.Η λεγόμενη αμφισβήτηση των σκέψεων.

2- Εδώ εννοούσα όχι κατάλληλες για σχέση. Δεν το διατύπωσα σωστά. Ότι μπορεί εξ' αρχής να έχουν δηλώσει ότι δεν θέλουν έρωτες και σχέσεις ή να φαίνεται ότι δε μπορούν να κάνουν σχέση λόγω τρόπου ζωής ή δικών τους ψυχικών δυσκολιών.

3-Έχεις δίκιο. Αλλο ευαισθησια, αλλο αδυναμία. Η ευαλωτοτητα ή αδυναμία σε έναν άντρα είναι μείον κατά τη γνώμη μου γιατί φαίνεται να ξενερώνει τις γυναίκες. Οπότε πρέπει να δουλευτεί η ψυχική ανθεκτικότητα. Έχω αδικήσει πολύ τον εαυτό μου όντας ευάλωτος τις περισσότερες φορές.

Quote:

---

Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός

1- Ναι πολύ σωστό αυτό.Η λεγόμενη αμφισβήτηση των σκέψεων.

2- Εδώ εννοούσα όχι κατάλληλες για σχέση. Δεν το διατύπωσα σωστά. Ότι μπορεί εξ' αρχής να έχουν δηλώσει ότι δεν θέλουν έρωτες και σχέσεις ή να φαίνεται ότι δε μπορούν να κάνουν σχέση λόγω τρόπου ζωής ή δικών τους ψυχικών δυσκολιών.

3-Έχεις δίκιο. Αλλο ευαισθησια, αλλο αδυναμία. Η ευαλωτοτητα ή αδυναμία σε έναν άντρα είναι μείον κατά τη γνώμη μου γιατί φαίνεται να ξενερώνει τις γυναίκες. Οπότε πρέπει να δουλευτεί η ψυχική ανθεκτικότητα. Έχω αδικήσει πολύ τον εαυτό μου όντας ευάλωτος τις περισσότερες φορές.

---

Και η αδυναμία σε μια γυναίκα είναι μείον......και για την ίδια και πως αντιμετωπίζει τη ζωή της και για την εικόνα που βγάζει στους άντρες
Ποιος άντρας θέλει να είναι με μια γυναίκα που είναι κρεμασμένη από πάνω του και είναι συνέχεια μεσα στην ανασφάλεια γενικως...;

Ναι μπορεί να φαίνεται κάποια γλυκούλα αλλα πιστεύεις εσύ ότι οι άντρες το βρίσκουν ελκυστικό μακροπροθεσμα...;
Όπως είπες και εσύ πριν, ας ξεφύγουμε από τα στερεότυπα των φυλων.....

Αν θες να διαβάσεις ή να ψάξεις κάτι σχετικά με τις πεποιθήσεις και πως αλλάζουν πάντως, μπορείς να κοιτάξεις τη λογικοθυμικη θεωρία του Ellis.

Διανύεις μία διαδρομή πολύ ποιοτική και ουσιαστική. Η οποία σίγουρα και ανηφόρες. Οι πεπποιθήσεις αλλάζουν σιγά σιγά και όχι εν μία νυκτι.
Η μεγαλη αλλαγή θα συμβεί όταν κανοήσεις γνωστικά και συναισθηματικά ότι αξίζεις όπως είσαι και όχι όταν πληρείς τα (αυθαίρετα) κριτήρια που έθεσαν οι γονείς σου για εσένα. Από εκεί χάνεις την αυτοεκτίμήση σου. Αγαπήθηκες υπό όρους και όχι άνευ όρων. Όποτε αισθάνεσαι άξια όταν πληρείς αυτούς τους όρους και εάν δεν τους πληρείς δεν νιώθεις άξια.
Πρέπει να βρεις τους όρους. Γιατί νιώθεις ότι δεν αξίζεις. Τι σουλείπει? Που το έμαθες?
Ένα δέντρο αξίζει υπό όρους? Ένας σκύλος αξίζει υπό όρους? Εσύ γιατί αξίζεις υπό όρους?

Δύο πράγματα μπορούν να σε βοηθήσουν σε αυτό το ταξίδι
1)πολύ μικροί στόχοι που όταν τους επιτυγχάνεις αυξάνεις την αυτοπεποίθηση και την αυτοαποτελεσματικότητά σου
2)mindfulness, να παρατηρείς τη στιγμή όπως είναι χωρίς να την κρίνεις

Quote:

---

Originally Posted by Art_Phil

Διανύεις μία διαδρομή πολύ ποιοτική και ουσιαστική. Η οποία σίγουρα και ανηφόρες. Οι πεπποιθήσεις αλλάζουν σιγά σιγά και όχι εν μία νυκτι.
Η μεγαλη αλλαγή θα συμβεί όταν κανοήσεις γνωστικά και συναισθηματικά ότι αξίζεις όπως είσαι και όχι όταν πληρείς τα (αυθαίρετα) κριτήρια που έθεσαν οι γονείς σου για εσένα. Από εκεί χάνεις την αυτοεκτίμήση σου. Αγαπήθηκες υπό όρους και όχι άνευ όρων. Όποτε αισθάνεσαι άξια όταν πληρείς αυτούς τους όρους και εάν δεν τους πληρείς δεν νιώθεις άξια.
Πρέπει να βρεις τους όρους. Γιατί νιώθεις ότι δεν αξίζεις. Τι σουλείπει? Που το έμαθες?
Ένα δέντρο αξίζει υπό όρους? Ένας σκύλος αξίζει υπό όρους? Εσύ γιατί αξίζεις υπό όρους?

Δύο πράγματα μπορούν να σε βοηθήσουν σε αυτό το ταξίδι
1)πολύ μικροί στόχοι που όταν τους επιτυγχάνεις αυξάνεις την αυτοπεποίθηση και την αυτοαποτελεσματικότητά σου
2)mindfulness, να παρατηρείς τη στιγμή όπως είναι χωρίς να την κρίνεις

---

Σας ευχαριστώ Honorata και Art Phil για τις απαντήσεις σας.
Πολύ σημαντικά πράγματα ανέφερες Αrt_Phil!
Ακριβώς αυτό προσπαθώ να δουλέψω μέσα μου. Το να με αποδεχτώ όπως είμαι, με τα ελαττώματα μου. Ανηφόρα όντως! Γιατί τώρα το ξεκινάω και έχω να αντιμετωπίσω μια βαθιά ριζωμένη αντίληψη που έχω για τον εαυτό μου. Στην ουσία ντρέπομαι για μένα. Όταν μια γυναίκα με γουστάρει και ενδιαφέρεται για μένα, εγώ δεν το θεωρώ φυσιολογικό. Σκέφτομαι ότι ίσως με κοροϊδεύει ή ότι έχει κάποιο πρόβλημα η ίδια και ότι δεν πάει καλά, και γενικά μου φαίνεται άγνωστη συνθήκη όλο αυτό. Δεν είμαι ο δον Ζουάν ,ούτε ότι δεν έχω "κατακτήσεις". Στη θεωρία και σε αριθμό πιστεύω ότι είμαι νορμάλ στο θέμα αυτό. Στη θεωρία. Γιατί μεσα μου με θεωρώ ελαττωματικό. Μπαίνω σε καλούπια και αποδέχομαι όρους για να γίνω αποδεκτός. Αυτό το έμαθα από παιδί. Στην ουσία υπήρξε απουσία παρουσίας γονέων και όχι αγάπη υπό όρους. Μοναξιά πολύ σαν παιδί. Νομίζω ότι δεν ήξερα ποιος είμαι και πέρασα πολύ χρόνο μόνος μου,με αποτέλεσμα να μη μοιράζομαι πολλά με άλλους ανθρώπους και άρα να ντρέπομαι για αυτά που μου αρέσουν, αυτά που σκέφτομαι, να ντρέπομαι για μένα να.φοβαμαι να εκφράσω τον εαυτό μου.
Η συνεξαρτηση έρχεται με όλα αυτά. Ψάχνω αποδοχή μέσα στους άλλους, να γίνω μέρος ενός συνόλου, να αποκτήσω εαυτό ή να εκτιμηθεί αυτός που έχω επιτέλους. Βασιζόμενος , εξαρτωμενος στους άλλους.

Αυτό με το mindfulness Art_Phil, τι εννοείς να παρατηρώ τη στιγμή χωρίς να τη κρινω;