Ψυχοσυνυποδήλωση

Ψυχο	συν
ση	ω	δήλ
		υπο

(διαταραγμένο ποίημα-ατόπημα)

Θεραπεία λίγο-λίγο
Θεραπεία ατομική
Θεραπεία επί τροχάδην
Θεραπεία ομαδική
Θεραπεία μακροχρονίως
στο ντιβάνι του αναλυτή
Θεραπεία ζεύγους
σε πιο καλή τιμή
Θεραπεία εαυτού
Θεραπεία του αλλουνού
με βιβλία και με άρθρα
του κάθε λαμογιού ΄
και με χάπια και σιρόπια
και μια δόση μαντζουνιού
We all need therapy

Στον κόσμο της τρέλας η λογική θεωρείται παράνοια. Αλλά ο,τι θεωρείται παράνοια δεν είναι απαραίτητα μια μοναχική λογική σε έναν ωκεανό τρέλας. Μπορεί να είναι και ο κόσμος της τρέλας μεταμφιεσμένος σε ατομικότητα.

Παράλληλοι κόσμοι πορεύονται μαζί και χώρια
Σκυλιά που γαυγίζουν
Κραυγές από το διπλανό διαμέρισμα
Κίνηση στους δρόμους
Ευωχία
Κακουχίες
Ένας άστεγος
Εκπτώσεις οσονούπω
Αυτά

Σπαταλώ το χρόνο μου....................................
.............................................. αυτοοικτίρομαι
................................με ηδονή......................

Μη λες: «Αναμέρισε το παραπέτασμα, να δω την εικόνα!»
Το παραπέτασμα είναι το πρόσχημα για να μην έρθουμε πρόσωπο με πρόσωπο με το χάος.
Και τι θα απογίνουμε χωρίς προσχήματα; Οι αυταπάτες μας είναι μια κάποια λύσις...

Κάθε τέλος είναι μια νέα αρχή.
Το παλιό κάνει χώρο στο καινούριο.
Η νύχτα εγκυμονεί τη μέρα που έρχεται.
Το αύριο είναι η φυσική συνέπεια του χθες.

Φιρουλί φιρουλό
Σφυρίζω σφυριζώ
είμαι εγώ η Σφυριζώ
και σου σφυρίζω
στο αυτί σου το κουφό
κιλά τριάντα κι εκατό
ένα μέτρο και μισό
και δαχτυλίδι μέση
χοχοχο

Πέρα δώθε πέρα βρέχει
ο τι πάρει κι οτι φέρει
κάτι έχω κάτι τρέχει
κάτι γίνεται με μας
περί λύχνων αφάς
σκατά να φας

Θέλω να νοιώσω μια άχρηστη ύπαρξη χωρίς ναι μεν αλλά και ενοχές
Στου κέρδους και της χρησιμότητας τον κόσμο να με διώχνουν ακόμη και απ’ το σκουπιδότοπο
Say it loud , i’m useless and I’m proud

Παρασυρθήκαμε… για λίγο το πιστέψαμε πως γνωριστήκαμε… κι αγαπηθήκαμε… κι ύστερα πάλι στις σπηλιές μας… παρέα με τις σκιές μας… μοναξιές μας… στο καραγκιόζ μπερντέ του Πλάτωνα οι εμμονές μας

να θυμάσαι καλά στις ώρες της σιωπής
του κορμιού τα δικαιώματά του
το μυστικό το φοβερό της εμμονής
είναι ένα φίδι που δαγκώνει την ουρά του

Δηλαδή επειδής να πούμε ξέρω γω
πως έτσι και καλά και τι και πω πω πω
πώς κάνετε έτσι όλοι σας
τι ταραχή είναι αυτή
και τι και πώς και τι έγινε
γιατί και δηλαδής
που φάγατε στη μάπα σας εσώτερα ψυχής

Απόσπασμα από χαμένο έργο που βρέθηκε κλεισμένο σε μπουκάλι σε ένα γιαπί ανάμεσα σε χρησιμοποιημένα κωλόχαρτα και σκισμένα σακιά τσιμέντου
«Μετρώ τις μέρες μου και τις νύχτες μου στην έρημο κάτω από τον έναστρο ουρανό εντός μου. Ανυπομονώ να σε ανακαλύψω μέσα μου και να ενωθούμε για πάντα. Κανείς και τίποτα δε θα μας χωρίσει. Είμαι εσύ, είσαι εγώ, είμαστε εμείς, είμαστε ένα. Το ένα χωρίζεται στα δύο γι’ αυτό το λόγο μόνο: να ενωθούν τα δύο πάλι σε ένα. Για την αέναη ένωση της γιορτής, την αέναη γιορτή της ένωσης»

Μ' αγαπάς δε μ' αγαπάς
Αν μ' αγαπάς μη μ' αγαπάς
Να κι αν μ' αγαπάς
Κι αν δε μ' αγαπάς
Δε μας γαμάς
Να μ' αγαπάς
όσο μπορείς να μ' αγαπάς

Σχιζοδιάλυση του ενεστώτος χρόνου
σχισμή στα έγκατα του σύμπαντος
διάρρηξη της ύπαρξης
εντελώς

Περπάτησε στο δρόμο τον χιλιοπερπατημένο (άλλες χίλιες οχτακόσιες ενενήντα δύο φορές) ανάμεσα από κόσμο, πλήθος, στη βροχή, στη μελαγχολία, στην αθυμία, στη συννεφιά του ουρανού, του νου και της καρδιάς. Όπου φτωχός κι η μοίρα του, μετανάστες και ντόπιοι φτωχομπινέδες που ονειρεύονται τη διαφυγή στου όνειρου τη χώρα όπου θα ξεφύγουν από τη χαβούζα του εδώ και τώρα. «Ανάμεσα τους κι' εγώ μ' ένα κουτάκι χάπια»

Σαμιώτισα Σαμιώτισα
σαν πας στην Καλαμάτα
να παίξεις ροκ εν ρολ
κι αρνί να σουβλισεις στα Σπατα
το ρίχνουμε στην πλάκα
βρε παιδια
κάνουμε λίγο κέφι
βρε παιδιά
να πάρουμε τα πάνω μας
παιδιά
να μη μας από κάτω
βρε παιδιά

Εδω βγάζουμε τα εσωψυχα μας
και τα πεταμε ο ένας στον άλλο
αλλά δε μας αγγιζουνε
γιατί ο καθένας γράφει τον άλλο.

Πού κοπροσκυλιάζεις πάλι βρε
τέσσερεις η ώρα της νυχτός
πού είσαι νιότη που δειχνες
πως θα γινόσουν κάτι

Ρε δε πα δε τραλαλα
και να πατε παρακα
λεω γω ξερω γω
αντε φυγετε απο δω

Προσπαθώντας να βρω πού το έχασα και που θα το βρω βρήκα αυτό κι αφήνω αυτό εδώ. Εδώ και τώρα, τώρα ήρθε η ώρα, η ζωή σας μυρίζει θάνατο κι ο θάνατος είναι εδώ. Υπάρχει μήπως θάνατος πριν από το θάνατο; Αυτό τα λέει όλα. Άμα θες να ζήσεις αρνήσου ολικά αλλιώς welcome to the kingdom of the zombies

Μωρε τι λες
Μωρε πού πας
Μωρέ τι είσαι πού πετάς
γύρω σου πίσω δεν κοιτάς
κι ολο εδώ γύρω τριγυρνάς
κι ολο εδώ γύρω γυροφέρνεις
γύρω τριγύρω τριγυρνάς

Ο κόσμος μας είναι μια προσομοίωση του εαυτού του, μια κακή απομίμηση της απομίμησης
Δεν υπάρχει γνησιότητα
Διά το γνήσιον της υπογραφής πιστοποιώ εγώ
το τρελό της γειτονιάς
κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε

Πόσο πολύ αγαπάμε την προσωπική μας φυλακή! Και πόσα πτυχία και διδακτορικά στη χειριστικότητα έχουμε πάρει για να πείσουμε τους άλλους ότι καλά είμαστε έτσι ναι αλλά δε γίνεται αλλιώς ναι μεν αλλά και ξέρω γω και γιατί δεν κάνεις αυτό ναι αλλά υπάρχει εκείνο το εμπόδιο, για να τους πείσουμε να μας πείσουνε και να πειστούμε κι εμείς και να πούμε να! Αφού το λεν κι οι άλλοι έτσι θα είναι!

Υποδιαστολή σημαίας
Ηλίθια πλήθη κι έρημη
ατάκτως περιμένει

Ήσουνα κι εσύ μια κάποια λύσις
Ήμουνα κι εγώ μια παξιμαδοκλέφτρα

Επιδρομή στη λογική
ζεστό και κρυο μαζι
καλο κακο ασκαρδαμυκτί
όλα μαζί κι εγώ κι εσύ

Γράμματα από την Αυτοκρατορία του Επέκεινα

Μισώ αυτό που σου τρώει λίγο λίγο το σώμα
Μισώ αυτό που σου τρώει λίγο λίγο την ψυχή
Μισώ αυτό που σου τρώει λίγο λίγο τη χαρά της ζωής
Κι όποιος κατάλαβε κατάλαβα να λέει

Ήταν μια τόσο ωραία ανάμνηση από το μέλλον
η ποίησή μας που πιστέψαμε
ότι θα γράφαμε μαζί

Σωματικά δικαιώματα κλοπυράιτ
all rights have left the chat

Το άλλο μου εγώ συνομιλεί εντός μου
κινεί το χέρι μου μιλάει με τη φωνή μου
είμαι το medium του εγώ μου
που δεν είναι εγώ ούτε εσύ
αλλά αυτό

Κι αν δεν είναι φάση;
Κι αν δε θα περάσει;
Στη φέξη και στη χάση
τη μπάλα έχω χάσει

Περιοχή περίκλειστη
από αόρατα τείχη
και γειτονιά αγγέλων μα και διαβόλων
όλα είναι ένα
όλα γίνονται ένα
σε αυτή τη βρώμικη την ομορφιά