Εγκυμοσύνη και αγχωδη διαταραχή

Καλησπέρα και καλή χρονιά!
Είμαι 5.5 εβδομάδων έγκυος και δεν μπορώ να απολαύσω τίποτα. Η αλήθεια είναι ότι έχω μια σχέση 10 χρόνων, αλλά δεν το είχαμε προγραμματίσει και δεν τρελαινομασταν ακομα για παιδί, αλλά αφού ήρθε είπαμε να το κρατήσουμε! Ενώ φαινομενικα όλα είναι τέλεια δηλαδή σταθερή σχέση με αγάπη και υποστήριξη και καλές δουλειές, εμένα μου ξύπνησε η άρρωστο φοβία μου σε σημείο να θέλω κάθε μέρα να τρέχω στα επείγοντα.
Εδώ και 3 ημέρες είμαι βέβαιη ότι έχω κάτι στο κεφάλι (βουίζουν όλη μέρα τα αυτιά μου, το νιώθω σαν να ζυγίζει 200 κιλά, και κουνιέμαι όλη μέρα σαν να έχω ιλιγγο) και θέλω να πάω να κάνω μαγνητική (είχα κάνει τελευταία φορά πριν 4 χρόνια και δεν βρέθηκε κάτι). Το θέμα είναι ότι και μαγνητική να κάνω μετά είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα βρω κάτι άλλο και αναρωτιέμαι έτσι θα περάσουν 8 μήνες? Και μήπως με όλα αυτά κάνω κακό στο μωρό? Καμία άλλη που να περνάει τα ίδια με εμένα?

Eίμαι κ εγώ έγκυος 4,5 μηνών λίγο πριν μείνω έγκυος είχαν υποχωρήσει τα έντονα ψυχοσωματικά συμπτώματα λόγω αγωγής απο ψυχίατρο.Πέρασα πάρα πολλά,τώρα κατα την διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν με έχει πιάσει τίποτα για καλή μου τύχη.Εχω αγχώδη διαταραχή και αρρωστοφοβία.κ παρόλο που οι εξετάσεις μου βγαίνουν αλλα νταλλα μέχρι στιγμής το παλεύω δεν θέλω να γυρίσω στη μαύρη περίοδο.

Κορίτσια, καλησπέρα, θα ηθελα να σας συμβουλευσω, λεγοντας σας οτι αυτα για εμας που έχουμε νοσοφοβια με ψυχοσωματικα, χειροτερευουν συνηθως στην περιοδο της λοχείας. Καλο θα ηταν να μην μενουμε χωρις ψυχικη υποστηριξη απο ειδικό, απο τωρα εως και εναν χρονο μετα τη γεννα.

Quote:

---

Originally Posted by its_me

Κορίτσια, καλησπέρα, θα ηθελα να σας συμβουλευσω, λεγοντας σας οτι αυτα για εμας που έχουμε νοσοφοβια με ψυχοσωματικα, χειροτερευουν συνηθως στην περιοδο της λοχείας. Καλο θα ηταν να μην μενουμε χωρις ψυχικη υποστηριξη απο ειδικό, απο τωρα εως και εναν χρονο μετα τη γεννα.

---

Καλησπερα και ευχαριστώ για την απάντηση!
Παρακολουθουμαι από ψυχίατρο εδώ και 2 χρόνια αλλά δεν έχω δει τρελή διαφορά στα ψυχοσωματικα μου. Βασικά μπορώ να πω ότι ήμουν σχετικά καλά πριν από το γεγονός αλλά από όταν έμαθα ότι είμαι έγκυος βγήκαν πάλι όλα. Αυτή την στιγμή είμαι πεπεισμένη ότι κάτι έχω στο κεφάλι έκλεισα ραντεβού σε νευρολόγο αλλά τρέμω μήπως δεν μου γράψει μαγνητική λόγω της κατάστασης μου. Και αν δεν μου γράψει είμαι σίγουρη ότι δεν θα ηρεμήσω. Επισης ταλαιπωρουμαι από ναυτιες και σήμερα δεν πήγα δουλειά (και λογικά ούτε αύριο) και με έχει ρίξει ακόμα περισσότερο ψυχολογικά αυτό.

Μπράβο σου που το προσπαθείς εμένα με έχει πάρει πολύ από κάτω :(

Εμενα βρεθηκαν ευρηματα στη μαγνητικη οταν γέννησα, κολλησα κοβιντ 27 μερες μετα τη γεννα και το μωρο μου, με διαταραχη πηκτικοτητας και ενω εκανα αντιπηκτικες, στο καπακι εγινε αυτο με τη μαγνητικη, ο κοβιντ με πετυχε σε ασχημη φαση, εκανα υπερταση λοχειας και παρολιγον εκλαμψια στο νοσκομειο.. Καταλαβαινετε τι επαθα... Και αν ξύπνησαν ολα μετα.. Ξεκινησα ζαναξ κτλ αλλα αν βαλετε και τις ορμόνες.. Μια κολαση.. Γενικα η λοχεια ειναι δυσκολη αν προυπαρχει ψυχικη νοσος. Συμβαλλουν και οι ορμονες, και το οτι δεν κοιμασαι λογω του μωρού, δεν εχεις χρονο, ολα ειναι καινούργια, εισαι με ενα μωρο που θελει φροντιδα 24 ωρες. Εγω το βιωσα ασχημα κι ακομα δεν εχω συνελθει πληρως. Επαθα διαταραχη πανικου και εχω ακομα δρομο..

Quote:

---

Originally Posted by its_me

Εμενα βρεθηκαν ευρηματα στη μαγνητικη οταν γέννησα, κολλησα κοβιντ 27 μερες μετα τη γεννα και το μωρο μου, με διαταραχη πηκτικοτητας και ενω εκανα αντιπηκτικες, στο καπακι εγινε αυτο με τη μαγνητικη, ο κοβιντ με πετυχε σε ασχημη φαση, εκανα υπερταση λοχειας και παρολιγον εκλαμψια στο νοσκομειο.. Καταλαβαινετε τι επαθα... Και αν ξύπνησαν ολα μετα.. Ξεκινησα ζαναξ κτλ αλλα αν βαλετε και τις ορμόνες.. Μια κολαση.. Γενικα η λοχεια ειναι δυσκολη αν προυπαρχει ψυχικη νοσος. Συμβαλλουν και οι ορμονες, και το οτι δεν κοιμασαι λογω του μωρού, δεν εχεις χρονο, ολα ειναι καινούργια, εισαι με ενα μωρο που θελει φροντιδα 24 ωρες. Εγω το βιωσα ασχημα κι ακομα δεν εχω συνελθει πληρως. Επαθα διαταραχη πανικου και εχω ακομα δρομο..

---

Πολύ δύσκολα όσα περιγράφεις. Τουλάχιστον όμως ξέρεις τι έχεις και το δουλεύεις. Εγω παλεύω να κάνω διάγνωση και να τρεχω και πάλι για εξετάσεις (και δεν θα βρεθεί και κάτι λογικά πάλι).
Η λοχεία εννοείται ότι είναι δύσκολη περίοδος για όλες πόσο μάλλον για εμάς που έχουμε και αυτό το ιστορικό! Εγώ τις πρώτες μέρες ήθελα να το ρίξω, αισθάνομαι μικρή για αυτή τη διαδικασία (32) αλλά μόνο στο μυαλό γιατί στο σώμα πλέον δεν είμαι! Και λέγοντας μυαλό δεν εννοώ ότι δεν είμαι ώριμη απλά στο κομμάτι διασκέδασης είμαι σαν 25αρα. Βγαίνω αρκετά, πίνω, κάνω πολλά ταξίδια και δεν ένιωθα διατεθειμένη να τα χάσω όλα αυτά. Ωστόσο σκέφτηκα πως είναι κρίμα να το ρίξω τώρα και σε 2 χρόνια πχ να θέλω πάλι παιδί. Ζαναξ επιτρέπεται να παίρνεις στην εγκυμοσύνη? Ρώτησα τον γυναικολόγο μου και μου είπε 1 με 2 την εβδομάδα αν δεν γίνεται διαφορετικά δεν είναι τόσο πρόβλημα. Εμένα αν με ποιασει χοντρή κρισαρα πανικού δεν μου περνάει με άλλον τρόπο. Αλλιώς είμαι για νοσοκομείο.
Ελπίζω όλα να πάνε καλά με τα θέματα σου και τη μαγνητική σου και να μπορέσεις να απολαύσεις το μωρακι σου!

Σ ευχαριστώ πολυ!! Οχι δεν επιτρέπονται τα ζαναξ στην εγκυμοσυνη, ετσι ξερω τουλαχιστον, μια χαρα ειναι η ηλικια σου, ευχομαι να εισαι καλα και να εισαι χαρουμενη!!!

Γεια σου κορίτσι μου! Να σου πω οτι περνάω το ίδιο ακριβώς! Τα έχω παίξει! Πριν μείνω έγκυος έπαιρνα για 3 χρόνια αγωγή και ήμουν πολύ πολύ καλά! Όταν έμεινα έγκυος διάκοψα την αγωγή με κοινή απόφαση από τον ψυχίατρο μου. Όλα καλά σε γενικές γραμμές στην εγκυμοσύνη. Κατάφερα να γεννήσω όλα καλά. Γέννησα Αύγουστο, από τότε μεχρι σήμερα δεν φαντάζεσαι τι περνώ. ΕΝΑ ΔΡΑΜΑ !!! όλη μέρα άγχος πανικός όλη μέρα γεννιέται καινούργια ασθένια-αρρώστια που μπαίνει στο κεφάλι μ ότι έχω και με βασανίζει μέρες κ ώρες ατέλειωτες και συνήθως. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω! Δεν ξέρω αν είναι ορμόνες όλο αυτό! Πάντως είναι απίστευτα βασανιστικό! και για σένα και για μένα … Βασικά θεωρώ ότι οι ορμόνες παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό. Πριν την εγκυμοσύνη έπαιρνες κάποια αγωγή;

Quote:

---

Originally Posted by Riaki

Γεια σου κορίτσι μου! Να σου πω οτι περνάω το ίδιο ακριβώς! Τα έχω παίξει! Πριν μείνω έγκυος έπαιρνα για 3 χρόνια αγωγή και ήμουν πολύ πολύ καλά! Όταν έμεινα έγκυος διάκοψα την αγωγή με κοινή απόφαση από τον ψυχίατρο μου. Όλα καλά σε γενικές γραμμές στην εγκυμοσύνη. Κατάφερα να γεννήσω όλα καλά. Γέννησα Αύγουστο, από τότε μεχρι σήμερα δεν φαντάζεσαι τι περνώ. ΕΝΑ ΔΡΑΜΑ !!! όλη μέρα άγχος πανικός όλη μέρα γεννιέται καινούργια ασθένια-αρρώστια που μπαίνει στο κεφάλι μ ότι έχω και με βασανίζει μέρες κ ώρες ατέλειωτες και συνήθως. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω! Δεν ξέρω αν είναι ορμόνες όλο αυτό! Πάντως είναι απίστευτα βασανιστικό! και για σένα και για μένα … Βασικά θεωρώ ότι οι ορμόνες παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό. Πριν την εγκυμοσύνη έπαιρνες κάποια αγωγή;

---

Να σου ζήσει το μωράκι σου!!!! Ο ψυχίατρος μου είχε δώσει το remeron, το οποίο όμως δεν πήρα ποτέ γιατί ήθελα να το παλέψω μόνη μου. Και πραγματικά τα είχα καταφέρει σε μεγάλο βαθμό. Τον τελευταίο καιρό το μόνο που με έπιανε ήταν κρίσεις πανικού, η άρρωστο φοβία είχε υποχωρήσει σε μεγάλο βαθμό. Να σημειώσω πως όταν λέω άρρωστο φοβία είναι με όλη τη σημασία της λέξης, δηλαδή πίστευα ότι έχω κάτι είχα όλα τα συμπτώματα έτρεχα έκανα ένα κάρο εξετάσεις μέχρι που μια φορά είχα γράψει γραμμα στους δικούς μου γιατί πίστευα ότι θα αποχαιρετήσω τον μάταιο τούτο κόσμο πολύ σύντομα:rolleyes: Ωστόσο αυτό το τόσο έντονο είχε να με
πιάσει κοντά στα 3 χρόνια. Τώρα πάλι τα ίδια.
Εντωμεταξύ ειμαι και στο κρεβάτι 5 ημέρες με ναυτιες σε τραγικό βαθμό, κλαίω όλη μέρα γιατί δεν έχω χειρότερο πράγμα από αυτό, αγχώνομαι για τη δουλειά και τι θα πω για να μην πηγαίνω και όλο αυτό δεν βοηθαει στο να ξεχαστώ, απλά το επιδεινώνει. Χθες νόμιζα ότι δεν βλέπω από την τόση τηλεόραση που χω δει αυτές τις ημέρες θολωναν τα μάτια μου και εγώ νομιζα ότι είναι από τον όγκο.
Δηλαδη εσένα όλα σου βγήκαν μετά την εγκυμοσύνη??

Καθώς διάβαζα όλα όσα έγραψες είναι σαν κάποιος περιγράφει τον εαυτό μου πραγματικά! Ακριβως το ίδιο και εγώ, όπως το είπες κ εσύ με όλη την σημασία της λέξης άρρωστο φοβία, όλη μέρα - ασταμάτητα!
Εγώ είχα θέματα χρόνια τώρα, γο αυτό άλλωστε έπαιρνα και αγωγή, αλλά τόσο πολύ και άσχημα με έπιασε τώρα με το που γέννησα. Σίγουρα όλα μαζί που βιώνεις πυροδοτούν τα συμπτώματα, δηλαδή οι ορμόνες από μόνες τους είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που είσαι έτσι τώρα. Όσον αφορά τις ναυτίες, είναι περαστικό συνήθως περνά μετά τις 13 εβδομάδες στις περισσότερες γυναίκες. Η αλήθεια είναι πως όταν γέννησα και εννοείται ξεκινήσα συνεδρίες με ψυχολόγο μου είχε πει ότι η διάρκεια της εγκυμοσυνης καθώς και η επιλόχειος περίοδος είναι πάρα πολύ κρίσιμες ειδικά για εμάς με τέτοιο ιστορικό!!!
Αλήθεια εύχομαι μέσα από την καρδία μου να περάσει σύντομα όλο αυτό, γιατί καταλαβαίνω απόλυτα πόσο βασανιστικό είναι….σε νιώθω !
Να ξέρεις πως θα περάσει όλα περνάνε…

Quote:

---

Originally Posted by Riaki

Καθώς διάβαζα όλα όσα έγραψες είναι σαν κάποιος περιγράφει τον εαυτό μου πραγματικά! Ακριβως το ίδιο και εγώ, όπως το είπες κ εσύ με όλη την σημασία της λέξης άρρωστο φοβία, όλη μέρα - ασταμάτητα!
Εγώ είχα θέματα χρόνια τώρα, γο αυτό άλλωστε έπαιρνα και αγωγή, αλλά τόσο πολύ και άσχημα με έπιασε τώρα με το που γέννησα. Σίγουρα όλα μαζί που βιώνεις πυροδοτούν τα συμπτώματα, δηλαδή οι ορμόνες από μόνες τους είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που είσαι έτσι τώρα. Όσον αφορά τις ναυτίες, είναι περαστικό συνήθως περνά μετά τις 13 εβδομάδες στις περισσότερες γυναίκες. Η αλήθεια είναι πως όταν γέννησα και εννοείται ξεκινήσα συνεδρίες με ψυχολόγο μου είχε πει ότι η διάρκεια της εγκυμοσυνης καθώς και η επιλόχειος περίοδος είναι πάρα πολύ κρίσιμες ειδικά για εμάς με τέτοιο ιστορικό!!!
Αλήθεια εύχομαι μέσα από την καρδία μου να περάσει σύντομα όλο αυτό, γιατί καταλαβαίνω απόλυτα πόσο βασανιστικό είναι….σε νιώθω !
Να ξέρεις πως θα περάσει όλα περνάνε…

---

Σε ευχαριστώ πολύ που απαντάς και είναι βοηθητικά όλα όσα λες. Σήμερα θα πάω στον ψυχίατρο να συζητήσω μαζί του (ελπίζω να καταφέρω να σηκωθώ από το κρεβάτι) και να δω και αυτός τι θα μου πει. Πάντως όλα τα συμπτώματα μου χειροτερευουν απο το άγχος της δουλειάς δεν ξέρω αν μπορώ να πάρω άδεια ούτε τι δικαιούμαι όσο δεν είμαι καλά. Να σημειώσω πως η δουλειά μου είναι νηπιαγωγος και είμαι και εκεί όλη μέρα στο πόδι οπότε με τη ναυτία δεν μπορείς να την παλέψεις. Επίσης τρέμω και όλες τις αρρώστιες που κυκλοφορουν γιατί και εγώ είμαι πολύ ευάλωτη σαν οργανισμός και αρπάζω συνήθως ότι έχουν τα παιδιά. Μακάρι να περάσουν όπως λες και εύχομαι και σε εσένα τα καλύτερα! Να μπορέσεις να ευχαριστηθεις το παιδάκι σου.

Σίγουρα να ξέρεις πως όλα αύτα δεν ξύπνησες μια μέτα χωρίς λόγο και σε πιάσανε πάλι, πιστεύω ότι οι ορμόνες βάλανε το χεράκι τους, δεν φταις εσύ. Άλλωστε το πάλεψες τόσο μόνη σου πριν που τα είχες καταφέρει σε μεγάλο βαθμό, και αυτό από μόνο του δείχνει πόσο δυνατή είσαι!
Εύχομαι να περάσει σύντομα για να μπορείς να χαρείς την περίοδο της εγκυμοσύνης σου. Όντως η δουλειά σου απαίτει τρέξιμο και να είσαι συνέχεια στο πόδο, δεν είναι μοα γραφειακή δουλειά να πούμε που ίσως να ήταν πιο εύκολο με την κατάσταση αυτή. Μίλα άμα είναι με την γυναικολόγο σου να δούμε τι μπορεί να σου προτείνει με άδειες κλπ. Φαντάζομαι ακόμα στην δουλειά δεν το είπες επειδή είναι νωρίς σωστα;

Quote:

---

Originally Posted by Riaki

Σίγουρα να ξέρεις πως όλα αύτα δεν ξύπνησες μια μέτα χωρίς λόγο και σε πιάσανε πάλι, πιστεύω ότι οι ορμόνες βάλανε το χεράκι τους, δεν φταις εσύ. Άλλωστε το πάλεψες τόσο μόνη σου πριν που τα είχες καταφέρει σε μεγάλο βαθμό, και αυτό από μόνο του δείχνει πόσο δυνατή είσαι!
Εύχομαι να περάσει σύντομα για να μπορείς να χαρείς την περίοδο της εγκυμοσύνης σου. Όντως η δουλειά σου απαίτει τρέξιμο και να είσαι συνέχεια στο πόδο, δεν είναι μοα γραφειακή δουλειά να πούμε που ίσως να ήταν πιο εύκολο με την κατάσταση αυτή. Μίλα άμα είναι με την γυναικολόγο σου να δούμε τι μπορεί να σου προτείνει με άδειες κλπ. Φαντάζομαι ακόμα στην δουλειά δεν το είπες επειδή είναι νωρίς σωστα;

---

Ναι δεν είπα κάτι είπα απλά ότι μάλλον έπαθα τροφική δηλητηρίαση και ότι κάνω εμετούς κλπ και δεν μπορώ να παω. Ήδη λείπω 2 μέρες και αύριο υποτίθεται θα γυρίσω αλλά δεν ξέρω πως θα την παλέψω να πάω έτσι όπως είμαι. Να φανταστείτε έχω να κάνω μπάνιο 5 μέρες σηκώνομαι λίγο όρθια και γυρίζουν όλα και μου έρχεται κατευθείαν εμετός. Μόνο ξαπλωμένη ανακουφιζομαι κάπως που εκεί βεβαια επιδεινωνονται τα υπόλοιπα (εμβοες, μουδιάσματα, θολούρα). Μιλάμε για τσακίρ κεφι. Μακάρι λέω να γίνω καλά και ας δουλεύω και 20 ώρες την ημέρα:) Φοβαμαι πάντως και την αντιδραση της εργοδοτριας μου.

Εγώ σήμερα πήγα σουπερ μάρκετ κ περιμένοντας στο ταμείο μου μαύρισαν όλα ύδρωσα...μετά από πολύ καιρό είχε να με πιάσει κάτι κ στς πρωτους μήνες εγκυμοσύνης δεν μ είχε πιάσει τίποτα ευτυχώς,σήμερα φοβήθηκα κ δν ξέρω είναι απ την εγκυμοσύνη ή με πιάνουν πάλι όλα αυτά τ άγχους είχα περάσει μαύρη περίοδο με τα ψυχοσωματικά.

Quote:

---

Originally Posted by Medussa

Εγώ σήμερα πήγα σουπερ μάρκετ κ περιμένοντας στο ταμείο μου μαύρισαν όλα ύδρωσα...μετά από πολύ καιρό είχε να με πιάσει κάτι κ στς πρωτους μήνες εγκυμοσύνης δεν μ είχε πιάσει τίποτα ευτυχώς,σήμερα φοβήθηκα κ δν ξέρω είναι απ την εγκυμοσύνη ή με πιάνουν πάλι όλα αυτά τ άγχους είχα περάσει μαύρη περίοδο με τα ψυχοσωματικά.

---

Πάντως από όσο ξέρω και διάβασα οι ζαλαδες είναι πολύ φυσιολογικές κατά την εγκυμοσύνη οπότε ίσως να ήταν απλά αυτό! Νομίζω εμείς υπερεστιαζουμε στα συμπτώματα και τα μεγαλοποιουμε! Προσπάθησε να χαλαρώσεις και μην σκέφτεσαι ότι είναι ψυχοσωματικα και θα σε πιάσουν πάλι όλα αυτά. (μα στις συμβουλές πόσο καλοί είμαστε όλοι αλλά οταν πρόκειται για τον εαυτό μας δεν τα εφαρμόζουμε)!

Quote:

---

Originally Posted by Medussa

Εγώ σήμερα πήγα σουπερ μάρκετ κ περιμένοντας στο ταμείο μου μαύρισαν όλα ύδρωσα...μετά από πολύ καιρό είχε να με πιάσει κάτι κ στς πρωτους μήνες εγκυμοσύνης δεν μ είχε πιάσει τίποτα ευτυχώς,σήμερα φοβήθηκα κ δν ξέρω είναι απ την εγκυμοσύνη ή με πιάνουν πάλι όλα αυτά τ άγχους είχα περάσει μαύρη περίοδο με τα ψυχοσωματικά.

---

Μην βάλεις τον εαυτό σου σε αυτό το τρυπάκι. Σκέψου ότι είναι από την εγκυμοσύνη, είναι απολύτως φυσιολογικό.. Τα πας περίφημα τόσους μήνες και πραγματικά μπράβο σου.. συνέχισε έτσι και με το καλό να έρθει το μωράκι σου..

Καλημέρα! Σας στελνω τα νεότερα μου.
Πήγα στον γυναικολόγο προχθές είμαι 7 εβδομάδων. Ακούσαμε την καρδιά του μωρού, ολα καλα. Μου έγραψε μηνιαία άδεια και μου είπε αν θέλω την ανανεώνουμε τον επόμενο μήνα. Μου έδωσε φάρμακα για τη ναυτία τα οποία δεν με βοήθησαν καθόλου δυστυχώς:( Συνεχίζω στο ίδιο μοτίβο απίστευτη αναγούλα όληηη μέρα και ζαλαδες. Έχει αρχίσει και εξαντλείται η υπομονή μου. Σκέφτομαι ότι αν είμαι ακόμα έτσι μέχρι την 12η εβδομάδα θα το ρίξω. Και μετά έχω τύψεις για αυτές τις σκέψεις που κάνω αλλά αισθάνομαι άρρωστη! Όπως όταν έχω γαστρεντεριτιδα αν εξαιρέσεις το κομμάτι του εμετού. Ειμαι όλη μερα ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι και κλαίω τη μοίρα μου.
Επίσης πήγα στον ωριλα χθες ο οποίος δεν βρηκε κάτι στα αυτιά μου αλλά μου έγραψε από μονος του μαγνητική και έκλεισα ραντεβού να πάω αύριο να κάνω.

Kαι φίλη μου τώρα που είναι έγκυος(στο 2ο παιδί)όλη μέρα εμετούς κ είναι στον 4ο μήνα έχει χάσει 6 κιλά τα ίδια είχε κ στο 1ο παιδί...θέλει υπομονή και να έχουμε καλή ψυχολογία ειδικά εμείς....εγώ το μισό το έφαγα χωρίς να νιώσω τίποτα μόνο τώρα μου έχουν ανέβει οι τρανσαμινάσες του συκωτιού κ λίγο φοβάμαι γιατί αν ανέβουν πολύ είναι επικύνδινο για χολόσταση(μία πάθηση στην εγκυμοσίνη)κ καταλαβαίνεις πως ακούγεται αυτό στα αυτιά ενός αρρωστοφοβικού αλλά προσπαθώ μέρα μ τη μέρα να μην με πάρει απο κάτω γιατι έχω περάσει πολύ ασχημα με εντονα ψυχοσωματικά γιατρούς,επείγοντα κτλπ κάποιους μήνες πριν.

Quote:

---

Originally Posted by Medussa

Kαι φίλη μου τώρα που είναι έγκυος(στο 2ο παιδί)όλη μέρα εμετούς κ είναι στον 4ο μήνα έχει χάσει 6 κιλά τα ίδια είχε κ στο 1ο παιδί...θέλει υπομονή και να έχουμε καλή ψυχολογία ειδικά εμείς....εγώ το μισό το έφαγα χωρίς να νιώσω τίποτα μόνο τώρα μου έχουν ανέβει οι τρανσαμινάσες του συκωτιού κ λίγο φοβάμαι γιατί αν ανέβουν πολύ είναι επικύνδινο για χολόσταση(μία πάθηση στην εγκυμοσίνη)κ καταλαβαίνεις πως ακούγεται αυτό στα αυτιά ενός αρρωστοφοβικού αλλά προσπαθώ μέρα μ τη μέρα να μην με πάρει απο κάτω γιατι έχω περάσει πολύ ασχημα με εντονα ψυχοσωματικά γιατρούς,επείγοντα κτλπ κάποιους μήνες πριν.

---

Να σκέφτεσαι θετικά και όλα θα πάνε καλά! Το άλλο που προσπαθώ πολλές φορές να έχω στο μυαλό μου (δεν τα καταφέρνω εννοείται πάντα) είναι ότι είμαστε μέσα στους γιατρούς και σε ένα εξελιγμένο (ο θεός να το κάνει;)) κράτος και δεν θα πάθουμε κάτι!
Ότι διάγνωση βγει και ότι πρόβλημα προκύψει (δεν μιλάω για πολύ σοβαρά η ανιατα θέματα) αντιμετωπιζονται!
Εγώ πάντως νομίζω ότι μας φοβίζει περισσότερο το άγνωστο δηλαδή το τι μπορεί να έχω παρά αν πάθεις κάτι πραγματικά.
Πχ έχω hpv και μάλιστα 2ου βαθμού και είμαι πολύ ψύχραιμη γενικά και με απασχολούν θέματα που είναι στο μυαλό μου και με φοβίζει η σκέψη ότι έχω κάτι και δεν μου δίνει σημασία ο γιατρός και δεν μου γίνεται σωστή Διάγνωση!
Εδώ μιλάμε για την απόλυτη παράνοια!

Η περίοδος της εγκυμοσύνης είναι μια περίοδος με αυξημένες συναισθηματικες αντιδράσεις. Δεν ειναι κακό μια γυναίκα που αισθάνεται παραπάνω ψυχολογική πίεση να λάβει μια βοήθεια απο ειδικό.

Όσο για τις ζαλαδες και τις αναγούλες, είναι πράγματι ανυπόφορες κάποιες φορές,αλλα σκέψου ένα θαυματακι ότι μεγαλώνει μέσα σου, είναι απολύτως φυσιολογικό να βλέπεις αλλαγές στο σώμα σου και στην διάθεση σου.
Σε κάποιες γυναίκες με το που κλείσουν τον τρίτο μήνα ολα αυτά τα συμπτώματα αποτελούν παρελθόν.
Το βίωσα και εγώ.

Quote:

---

Originally Posted by Rubini97

Η περίοδος της εγκυμοσύνης είναι μια περίοδος με αυξημένες συναισθηματικες αντιδράσεις. Δεν ειναι κακό μια γυναίκα που αισθάνεται παραπάνω ψυχολογική πίεση να λάβει μια βοήθεια απο ειδικό.

Όσο για τις ζαλαδες και τις αναγούλες, είναι πράγματι ανυπόφορες κάποιες φορές,αλλα σκέψου ένα θαυματακι ότι μεγαλώνει μέσα σου, είναι απολύτως φυσιολογικό να βλέπεις αλλαγές στο σώμα σου και στην διάθεση σου.
Σε κάποιες γυναίκες με το που κλείσουν τον τρίτο μήνα ολα αυτά τα συμπτώματα αποτελούν παρελθόν.
Το βίωσα και εγώ.

---

Λαμβάνω βοήθεια από ειδικό απλά σκέφτομαι να αυξήσω τις συνεδρίες τουλάχιστον για αυτήν την περίοδο γιατί τώρα πηγαίνω μια φορά στις 15. Λέω να το κάνω κάθε βδομάδα!
Το εύχομαι να μου περάσουν γιατί ειλικρινά αισθάνομαι άρρωστη. Όταν είσαι σε ένα κρεβάτι 10 μέρες συνεχόμενες πώς να είσαι καλά ψυχολογικά και σωματικά?
Να χαιρεσαι το παιδάκι σου!!!

Quote:

---

Originally Posted by θεανω

Λαμβάνω βοήθεια από ειδικό απλά σκέφτομαι να αυξήσω τις συνεδρίες τουλάχιστον για αυτήν την περίοδο γιατί τώρα πηγαίνω μια φορά στις 15. Λέω να το κάνω κάθε βδομάδα!
Το εύχομαι να μου περάσουν γιατί ειλικρινά αισθάνομαι άρρωστη. Όταν είσαι σε ένα κρεβάτι 10 μέρες συνεχόμενες πώς να είσαι καλά ψυχολογικά και σωματικά?
Να χαιρεσαι το παιδάκι σου!!!

---

Σε ευχαριστώ πολύ, και εσύ να κρατήσεις με το καλό στην αγκαλιά σου.

Έχεις δίκιο, εγω θα σου μιλήσω από την προσωπική μου εμπειρία και όχι από τι έχω ακούσει από φίλες κ γνωστές.

Οσα περιγράφεις σε μένα κράτησαν λίγες εβδομάδες. Πραγματικά δε μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι κ τον καναπέ από την ναυτία και τον πονοκέφαλο.
Ούτε να φάω δεν είχα όρεξη,αλλα πάντα προσπαθούσα να σκεφτω θετικά για το μωράκι που έρχεται....
(και πίστεψε με μόλις το πιάσεις στα χέρια σου θα λες χαλάλι ότι πέρναγα τόσους μήνες που ήταν μέσα στη κοιλιά μου)

Να ξέρεις ότι η αλλαγή στη διάθεσή σου, οι αρνητικές σκέψεις, οι συγκινήσεις, το ξαφνικό κλάμα.. Είναι κάτι που ολες περάσαμε...
Αν έχεις στήριξη απο το σύζυγό σου και το οικογενειακό σου περιβάλλον θα δεις ότι με το καιρό θα βελτιωθεί η κατάσταση, ειδικά με το που φύγουν οι αναγούλες...
Επίσης εννοείται ότι αν αισθάνεσαι πως έχεις ανάγκη από παραπάνω συνεδρίες, να μη το σκεφτείς να τις αυξήσεις.
Το να μεγαλώνει ενα ανθρωπάκι μέσα σου δεν είναι καθόλου εύκολο....

Εύχομαι όλα να σου πάνε τέλεια απο εδω και στο εξής.

Quote:

---

Originally Posted by Rubini97

Σε ευχαριστώ πολύ, και εσύ να κρατήσεις με το καλό στην αγκαλιά σου.

Έχεις δίκιο, εγω θα σου μιλήσω από την προσωπική μου εμπειρία και όχι από τι έχω ακούσει από φίλες κ γνωστές.

Οσα περιγράφεις σε μένα κράτησαν λίγες εβδομάδες. Πραγματικά δε μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι κ τον καναπέ από την ναυτία και τον πονοκέφαλο.
Ούτε να φάω δεν είχα όρεξη,αλλα πάντα προσπαθούσα να σκεφτω θετικά για το μωράκι που έρχεται....
(και πίστεψε με μόλις το πιάσεις στα χέρια σου θα λες χαλάλι ότι πέρναγα τόσους μήνες που ήταν μέσα στη κοιλιά μου)

Να ξέρεις ότι η αλλαγή στη διάθεσή σου, οι αρνητικές σκέψεις, οι συγκινήσεις, το ξαφνικό κλάμα.. Είναι κάτι που ολες περάσαμε...
Αν έχεις στήριξη απο το σύζυγό σου και το οικογενειακό σου περιβάλλον θα δεις ότι με το καιρό θα βελτιωθεί η κατάσταση, ειδικά με το που φύγουν οι αναγούλες...
Επίσης εννοείται ότι αν αισθάνεσαι πως έχεις ανάγκη από παραπάνω συνεδρίες, να μη το σκεφτείς να τις αυξήσεις.
Το να μεγαλώνει ενα ανθρωπάκι μέσα σου δεν είναι καθόλου εύκολο....

Εύχομαι όλα να σου πάνε τέλεια απο εδω και στο εξής.

---

Ειλικρινά σε ευχαριστώ πολύ για όσα γράφεις!!!
Ελπίζω να τα καταφέρω και να φανώ δυνατή!!! Τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά:)
Και ελπίζω συντομα να αισθανθώ καλύτερα και να μην με ταλαιπωρούν τόσο αυτά τα συμπτώματα.

Κοριτσι μου δοκιμασε καραμελες ευκαλύπτου τις zero που δεν εχουν ζαχαρη, με ειχαν βοηθησει πολυ με τις αναγουλες. Επισης βοηθά πολυ το τζιντζερ, δηλαδη σε σκονη μεσα στο χαμομηλι σου κτλ. Θα περάσει!!

Καλημέρα! Δυστυχώς τα πράγματα έχουν χειροτερεψει αρκετά και από χθες ξεκίνησαν οι εμετοι (5 μέχρι στιγμής) και σπασμοί συνεχόμενοι στο στομάχι. Οι αναγούλες εννοείται κρατάνε όλη μέρα και συνέχεια νιώθω στον οισοφάγο μου εμετό-υγρά.
Το θέμα είναι τα κιλά μου (είμαι 45 αυτή τη στιγμή) και όπως το κόβω θα αρχισω να χάνω και όχι να βάζω όπως είναι το νορμάλ.
Η ψυχολογία δε στα πατώματα κλαίω συνέχεια και δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι.
Δεν ξέρω τι να κάνω να πάω στο νοσοκομείο αλλά σκέφτομαι τι θα μου κάνουν, να πάρω τον γιατρό τηλέφωνο αλλά ότι μου έδωσε δεν με έχει βοηθήσει.
Δεν νομίζω να την βγάλω καθαρή αν συνεχίσει αυτή η κατάσταση

Quote:

---

Originally Posted by θεανω

Καλημέρα! Δυστυχώς τα πράγματα έχουν χειροτερεψει αρκετά και από χθες ξεκίνησαν οι εμετοι (5 μέχρι στιγμής) και σπασμοί συνεχόμενοι στο στομάχι. Οι αναγούλες εννοείται κρατάνε όλη μέρα και συνέχεια νιώθω στον οισοφάγο μου εμετό-υγρά.
Το θέμα είναι τα κιλά μου (είμαι 45 αυτή τη στιγμή) και όπως το κόβω θα αρχισω να χάνω και όχι να βάζω όπως είναι το νορμάλ.
Η ψυχολογία δε στα πατώματα κλαίω συνέχεια και δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι.
Δεν ξέρω τι να κάνω να πάω στο νοσοκομείο αλλά σκέφτομαι τι θα μου κάνουν, να πάρω τον γιατρό τηλέφωνο αλλά ότι μου έδωσε δεν με έχει βοηθήσει.
Δεν νομίζω να την βγάλω καθαρή αν συνεχίσει αυτή η κατάσταση

---

Γενικά πως ηταν η διάθεση σου πριν ξεκινήσουν ολα αυτά τα συμπτώματα;
Μήπως θεωρείς ότι η ψυχολογία σου επιβαρύνει ακόμα περισσότερο και την εγκυμοσύνη με τις αναγούλες και τους εμετούς;
Αν νιώθεις ότι δεν αντέχεις ότι θα πέσεις κάτω κλπ να ρωτήσεις ξανά τον γιατρό τι μπορείς να κάνεις.

Quote:

---

Originally Posted by Rubini97

Γενικά πως ηταν η διάθεση σου πριν ξεκινήσουν ολα αυτά τα συμπτώματα;
Μήπως θεωρείς ότι η ψυχολογία σου επιβαρύνει ακόμα περισσότερο και την εγκυμοσύνη με τις αναγούλες και τους εμετούς;
Αν νιώθεις ότι δεν αντέχεις ότι θα πέσεις κάτω κλπ να ρωτήσεις ξανά τον γιατρό τι μπορείς να κάνεις.

---

Η ψυχολογία μου πριν από αυτό ηταν περίεργη γιατί είχα τις φοβίες με τις αρρώστιες (ότι έχω κάτι στο κεφάλι κλπ).
Τώρα πάντως τα ξέχασα όλα αυτά και επικεντρωθηκα στους εμετούς και το στομάχι. Και φυσικά είμαι πολύ πολύ πεσμένη ψυχολογικά αλλά δεν ξέρω αν επιδεινωνονται οι εμετοι από αυτό.
Ημουν έτοιμη να πάω νοσοκομείο αλλά φοβαμαι και εκεί τις λοιμώξεις κλπ οπότε πήρα τηλέφωνο τον γιατρό. Μου είπε να παρω αλμορα για την αφυδάτωση και να κάνω έως τρεις ενέσεις τη μερα βομεξ και βλέπουμε. Μου είπε ότι αυτά κρατάνε μέχρι τον 3ο μήνα συνήθως και έπαθα φρίκη του είπα ότι δεν θα αντέξω έτσι έναν μήνα ακόμα! Από 45 κιλα θα μείνω 35 και μου είπε να κάνω την αγωγή και το βλέπουμε.
Ελπίζω να με πιάσει αυτό και να σταματήσει και το κλάμα με λυγμούς που έχω κάθε τρεις και λίγο:(

Quote:

---

Originally Posted by θεανω

Η ψυχολογία μου πριν από αυτό ηταν περίεργη γιατί είχα τις φοβίες με τις αρρώστιες (ότι έχω κάτι στο κεφάλι κλπ).
Τώρα πάντως τα ξέχασα όλα αυτά και επικεντρωθηκα στους εμετούς και το στομάχι. Και φυσικά είμαι πολύ πολύ πεσμένη ψυχολογικά αλλά δεν ξέρω αν επιδεινωνονται οι εμετοι από αυτό.
Ημουν έτοιμη να πάω νοσοκομείο αλλά φοβαμαι και εκεί τις λοιμώξεις κλπ οπότε πήρα τηλέφωνο τον γιατρό. Μου είπε να παρω αλμορα για την αφυδάτωση και να κάνω έως τρεις ενέσεις τη μερα βομεξ και βλέπουμε. Μου είπε ότι αυτά κρατάνε μέχρι τον 3ο μήνα συνήθως και έπαθα φρίκη του είπα ότι δεν θα αντέξω έτσι έναν μήνα ακόμα! Από 45 κιλα θα μείνω 35 και μου είπε να κάνω την αγωγή και το βλέπουμε.
Ελπίζω να με πιάσει αυτό και να σταματήσει και το κλάμα με λυγμούς που έχω κάθε τρεις και λίγο:(

---

Για οτιδήποτε σου συμβαίνει σωματικό που σε ανησυχεί να ειδοποιείς τον γιατρό σου.
Ξέρω πως δε σε καθησυχάζει ότι σου λένε όλοι πως στον τρίτο μήνα υποχωρούν οι αναγούλες, οι εμετοι και οι ναυτιες,εσενα σου φαίνεται βουνό και λογικό...η μέρα περνάει σαν αιώνας σε αυτή τη κατάσταση,ομως τι να κάνεις;
Κάποιες γυναίκες υποφέρουν από τα συμπτώματα, άλλες λιγότερο.

Όσο για τα κιλά, μέχρι τον 4ο η και 5ο μήνα , δεν παίρνεις τόσο βάρος, ισως χάσεις κιόλας στην αρχή. Μαζεμένα μπαίνουν τα κιλα προς το τέλος.

Quote:

---

Originally Posted by Rubini97

Για οτιδήποτε σου συμβαίνει σωματικό που σε ανησυχεί να ειδοποιείς τον γιατρό σου.
Ξέρω πως δε σε καθησυχάζει ότι σου λένε όλοι πως στον τρίτο μήνα υποχωρούν οι αναγούλες, οι εμετοι και οι ναυτιες,εσενα σου φαίνεται βουνό και λογικό...η μέρα περνάει σαν αιώνας σε αυτή τη κατάσταση,ομως τι να κάνεις;
Κάποιες γυναίκες υποφέρουν από τα συμπτώματα, άλλες λιγότερο.

Όσο για τα κιλά, μέχρι τον 4ο η και 5ο μήνα , δεν παίρνεις τόσο βάρος, ισως χάσεις κιόλας στην αρχή. Μαζεμένα μπαίνουν τα κιλα προς το τέλος.

---

Εκανα μια ένεση βομεξ χθες το βραδυ κάπως με ηρέμησε όμως ανέβασα τρελούς παλμούς (165) και πίεση 13 με 7μιση που κανονικά έχω πολύ χαμηλή. Μπρος γκρεμός και πίσω ρεμα. Σηκώθηκα να πάω στο ελενα φτάσαμε εκεί και τελικά δεν εφημέρευε. Μετά είπα στον φίλο μου να κάνει καμία βόλτα με το αυτοκίνητο να ηρεμήσω και μου ρθε πάλι αναγούλα από αυτό η οποία κράτησε όλο το βράδυ.
Τώρα το πρωί εκανα αλλη μια να δούμε πως θα πάει.
Όσο για τα συμπτώματα δε ξέρω διαβασω διάφορα ότι σε άλλες κράτησαν μέχρι 4ο 5ο μηνα και σε κάποιες μέχρι 9ο. Για παράδειγμα στην κολλητή μου κρατησαν μέχρι 9ο αλλά όχι όπως σε εμενα αφού κατάφερνε να πάει στη δουλεια. Δεν ξέρω δύσκολα τα πραγματα και η ψυχολογία στα πατώματα. Το προσπαθω ειλικρινά πολύ να ειμαι καλά αλλά δεν τα καταφέρνω:(

Η μια φίλη μου που είναι τώρα έγκυος 4,5 μηνών κάνει γύρω στους 5 εμετούς την ημέρα κ αυτή έχει χάσει κιλά ειναι 1 μήνα και με αναρρωτική απ τη δουλειά θέλει λίγο υπομονή και μην φοβάσαι πολλές κοπέλες ταλαιπωρούντε από εμετούς δυστυχώς.

Quote:

---

Originally Posted by Medussa

Η μια φίλη μου που είναι τώρα έγκυος 4,5 μηνών κάνει γύρω στους 5 εμετούς την ημέρα κ αυτή έχει χάσει κιλά ειναι 1 μήνα και με αναρρωτική απ τη δουλειά θέλει λίγο υπομονή και μην φοβάσαι πολλές κοπέλες ταλαιπωρούντε από εμετούς δυστυχώς.

---

Γλίτωσα τους εμετούς με τις ενέσεις βομεξ και έμειναν όλα τα άλλα. Ταχυκαρδία (160 σφυγμους, κοπωση, αδυναμία, βουιτο στα αυτιά και πλέον θολώνουν και τα μάτια μου). Και είμαι σίγουρη ότι αν σταματήσω το βομεξ θα ξαναρχίσουν και οι εμετοι. Ειμαι σε μόνιμο πανικό όλη μέρα ειλικρινά δεν αντέχεται άλλο η κατάσταση μου. Περάσαμε και μια ιστορία χθες με τη γιαγιά μου που της έπεσε το οξυγόνο στο 77 και μέχρι να ρθει το εκαβ ειχα πάθει τρελα.
Ανυπομονώ να πάω αύριο στον ψυχίατρο να τα συζητήσω όλα αυτά γιατί πρέπει αμεσα να βρεθει μια λύση και για μένα και για το μωρό.
Επίσης η μαγνητική βγήκε γράφει χωρίς παθολογικά ευρήματα αλλά θέλω να την πάω και στον ωριλα όποτε τα καταφέρω.
Η εγκυμοσύνη μου τα ξύπνησε ολα ξανά επαθα δηλαδη ότι φοβόμουν!

Κουράγιο! Όλα θα πάνε καλά! Εσείς οι γυναίκες είστε πιο δυνατές.

Παιδιά σας έχω πρήξει αλλά ειλικρινά δεν αντέχω αλλο. Ξαναέκανα κάποιους εμετούς και χθες πήγα νοσοκομείο για ορο όπου μου έκαναν και εξετάσεις οι οποίες βγήκαν καλες. Εγώ όμως δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου ρώτησα τον γιατρό και μου είπε από την αφυδάτωση είναι.
Όταν σηκώνομαι χάνω τον κόσμο δεν μπορώ να κάνω βήμα και αμέσως θέλω να ξανακαθησω. Πίστευα ότι έχω ορθοστατικη υπόταση και έβαλα πιεσόμετρο και όρθια και ξαπλωμένη. Το αποτέλεσμα? Ξαπλωμένη έχω κατά μέσο ορο 9 με 6 και όρθια 11 με 8! Με το που σηκωθώ ανεβαίνει κατευθείαν η πίεση 2 βαθμούς. Μου έγινε εμμονή το πιεσόμετρο βάζω 10 φορές τη μέρα.
Επίσης σήμερα πήγα στο Λητώ για τις εξετάσεις που μου έγραψε ο γυναικολόγος και μέσα σε αυτές ήταν και καρδιογραφημα. Αυτό ήταν μια χαρά αλλά μου πήρε και την πίεση και ήταν 13.5 με 8!
Δεν είχα ποτε τέτοιο θέμα η τουλάχιστον δεν το γνώριζα και σκέφτομαι μηπως ανεβάζω πίεση όρθια από το τοσο ζόρι με το στομάχι μου (γιατί εννοείται έχω μεγαλύτερη αναγούλα όταν είμαι όρθια). Θα παω σε καρδιολόγο από βδομάδα αλλά δεν ξέρω έχω τρελαθεί.
Σκέφτομαι ότι θα το ρίξω το μωρό δεν περνάνε άλλοι 8 μήνες σε αυτή την κατάσταση.

Σε καταλαβαίνω απόλυτα,ότι περιγράφεις το είχα πριν την εγκυμοσύνη οπότε θεωρώ οτι βιώνεις ψυχολογικό πρόβλημα το οποιο θα ενταθεί λόγω των ορμονών να ξέρεις οτι είσαι δυνατή περισσότερο απ όσο νομίζεις κράτα γερά θελει μεγάλη δύναμη ειδικά για εμάς με το υπόβαθρο αγχώδους διαταραχής.έχω βιώσει πολλές καταστάσεις λόγω διαταραχής σχεδόν αγκαλία κοιμόμουν με το πιεσόμετρο θα σου πρότεινα να μιλήσεις άμεσα με ψυχολόγο.