Οπως γραφω και στο τιτλο είναι καποιες μέρες που αισθανομαι τελειως καλά και καποιες αλλες μέτρια. Σαφώς ειμαι καλυτερα απο την αρχή ειμαι σχεδον 3 μηνες σε θεραπεια με αντικαταθλιπτικά. Είναι φυσιολογικό να μην εχω σταθεροποιηθεί ακόμα?
Οπως γραφω και στο τιτλο είναι καποιες μέρες που αισθανομαι τελειως καλά και καποιες αλλες μέτρια. Σαφώς ειμαι καλυτερα απο την αρχή ειμαι σχεδον 3 μηνες σε θεραπεια με αντικαταθλιπτικά. Είναι φυσιολογικό να μην εχω σταθεροποιηθεί ακόμα?
Όλα είναι και ζήτημα ορισμών για μένα. Τι παναπει φυσιολογικό; Και τι σημαίνει σταθεροποίηση; Ο καθένας μας πίστεψε με διαφορετικά αντιλαμβάνεται αυτές τις έννοιες. Ανάλογα με τις πρότερες εμπειρίες, το υπόβαθρο του (γνωσιακό, κοινωνικο-οικονομικο κλπ). Άρα ας μείνουμε στο καθαρά υποκειμενικό που σε αφορά. Το ότι δεν αισθάνεσαι ακόμη τόσο καλά όσο θεωρείς πως θα έπρεπε ή ανεμενες να αισθάνεσαι σε αγχωνει. Προσπάθησε να το δουλέψεις στο μυαλό σου λίγο περισσότερο σε ψυχοθεραπευτικό επίπεδο. Το γιατί σε αγχωνει, το πώς αισθάνεσαι για την ανημπορια, το τι περιμένεις από τον εαυτό σου, το πως αισθάνεσαι απέναντι στους άλλους σε αυτή την κατάσταση κλπ.
Ευχαριστω Neils για την απαντηση σου με το μεστό και ωριμο τροπο που βλεπεις τα πραγματα. Φυσιολογικό για μενα είναι οχι να ειμαι μες στην τρελή χαρά αλλά ήρεμη, σταθερη με ενα βαθμό ελεγχου στο συναισθημα καθώς και να αισθανομαι ικανη! Να απολαμβανω απλά πραγματα! Και να μην περιμένω να παρω τα βραδινα μου φαρμακα για να κοιμηθώ. Αλλά αυτό που πραγματικά με αγχωνει είναι που δεν αισθανομαι σταθερη στο συναισθημα μου! Απογοητευομαι και με φοβιζει όταν τη μια μερα αισθανομαι ο παλιος μου εαυτός και την αλλη είμαι παλι φοβισμένη! Ο μεγαλος μου φοβος παντα σε καθε κριση καταθλιψης είναι οτι δεν θα βγω...δεν ξερω αν το παθαινουν και οι αλλοι ανθρωποι. Από τον εαυτό μου περιμενα να μην ξαναπέσω παλι αλλά αυτο παει συνέβη το αφησα πίσω! Τωρα ως προς τους αλλους αυτή η ελλειψη σταθερότητας του συναισθηματος μου με κάνει να νιωθω ανημπορη να προγραμματίσω και να ειμαι σταθερή στις υποχρεώσεις μου είτε αυτό λεγεται δουλειά είτε οικιακά είτε οτιδηποτε άλλο! Εχω και μια δοση ντροπης που δεν συνερχομαι...σε κοινωνικό πλαισιο μάλλον. Τι να πω!
Στην αρχή όλες τις μέρες ήσουν χάλια και με μόλις τρεις μήνες αγωγής μια αισθάνεσαι καλά και μια μέτρια όπως λες.Quote:
Originally Posted by Κατιαχ
Άρα;
Αν δεν είναι αυτό καλό νέο τότε πιο είναι;
Είσαι σε πάρα πολύ καλό δρόμο και ναι για μένα είναι φυσιολογικό να μην έχεις σταθεροποιηθεί ακόμη.
Ακόμη και με πριν δέκα μέρες η διαφορά σου είναι τεράστια στην ψυχολογία, το καταλαβαίνω από αυτά που γράφεις.
Αυταααα και εύχομαι γρήγορα περαστικά.
Έχεις δικιο player. σε ευχαριστώ! Απο βδομαδα ξεκιναω παλι την ψυχοθεραπεια μου καινελπιζω να ανακαμψω περισσοτερο!Quote:
Originally Posted by Player
Άφησε τον εαυτό σου ελεύθερο. Μην γίνεσαι εμμονικός / εμμονική με αυτό. Σε καταλαβαίνω, έχω νιώσει και εγώ "Ωπα πολύ ηρεμία και χαλάρωση". Εγω καταλαβαίνω πως προχωράς και έχεις μπει στη διαδικασία αποδοχής της " φυσιολογικής " ροής ας πω. Οι άνθρωποι δεν είμαστε ουτε συνέχεια καλά ουτε συνέχεια στραβά. Υπάρχουν και μέρες που απλά δεν έχεις όρεξη και είναι ΟΚ ,θα εχεις ουδέτερη διάθεση. Συνέχισε την προσπάθεια και θα έρθει η μέρα που θα ξεχάσεις αυτή την σκέψη!
Ευχαριστω για την απάντηση lostinmymind. Δικιο έχεις. Ευχομαι να εισαι σε καλη φαση.Quote:
Originally Posted by Lostinmymind
Παρακαλώ! Όσο μπορώ δουλεύω τον εαυτό μου και εγώ.. Άλλες μέρες παει καλα άλλες όχι και τόσο.. Αλλά όπως σου γράφω είναι ΟΚ ������
Αυτή η ισορροπία που θέλουμε όλοι και εννοούμε προφανώς να είμαστε όπως πριν πάθουμε αυτό, δηλ που γινόντουσαν όλα αυτόματα χωρίς να πιέζουμε τον εαυτό μας, για παράδειγμα να μην πιέζουμε να κάνουμε ακόμα και τα απλά πράγματα, που είχε μία ροή η ζωή μας, χωρίς να νιώθουμε ταυτόχρονα φόβο άγχος άσχημες σκέψεις, άραγε έρχεται ποτέ? Η πρέπει να συμβιβαστούμε με αυτό? Εγώ παίρνω αγωγή 6 μήνες και αυτό που θα ήθελα να έχω καταφέρει έστω να με πιάσουν πιο αραιά πχ μια φορά την εβδομάδα. Όντως υπάρχουν αρκετές στιγμές που νιώθεις όπως παλιά και λες ωπα έρχεται η λύτρωση και μετά τσουπ επανέρχονται οι σκέψεις τα Αγχη φόβοι κλπ και λες όχι πάλι τα ίδια.
Data εμενα τα επεισοδια μου μεχρι σημερα, είχαν αρχη _μέση και τελος. Τωρα θελω να πιστευω πια οτι το ιδιο θα συμβει και αυτή τη φορά!
Εγώ αυτό που ήθελα να ρωτήσω, πως καταλαβαίνεις ότι όντως σου έχουν δώσει τη κατάλληλη αγωγή? Δηλ τι αποτελέσματα πρέπει να έχεις δει για να πεις ναι αυτό μπορεί να γίνει για μένα και τπτ παραπάνω και μάθε να ζεις έτσι.
Εσύ τι ακριβώς εχεις? Εχεις και κρίσεις πανικού η μόνο καταθλιπτικό επεισόδιο? Είχε δηλ απόλυτο τέλος επανήλθε το μυαλό σου στη παλιά σου κατάσταση? Τότε αν το εχεις ζήσει αυτό θα πρέπει να νιώσεις μεγάλη αισιοδοξία μέσα σου ότι και αυτή τη φορά έτσι θα είναι. Εγώ προσωπικά δεν έχω δει να έρχεται το τέλος του θέματος μου απόλυτα, πάλι και με τα φάρμακα παλεύω όπως πριν, για να ισορροπησω μέσα μου
Εχω περασει και από κρισεις πανικου, αγχωδη καταθλιψη εχω! Κανω και ψυχοθεραπεια! Μπορει και οι συνθηκες της ζωης σου να μην βοηθανε ή ο τροπος σκλεψης σου. Τι διαγνωση εχεις? Είναι το πρωτο σου επεισόδιο?
Τώρα πλέον οι συνθήκες ζωής μου είναι μπορώ να πω αυτές που ήθελα έως ένα βαθμό, αλλά τώρα τι να το κάνω που δεν μπορώ να το απολαύσω. Βασικά προσπαθώ χρόνια μόνη μου περίπου δέκα χρόνια κ ζήτησα βοήθεια από ιατρό πριν 4 χρόνια , πήρα φάρμακο το seropram για ένα χρόνο κ οκ δεν μου έφυγε τελείως δηλ αυτό κάπως με έκανε να πω Ε τι θα γίνει δεν θα γίνω ποτέ καλά , πάνω κάτω τα ίδια με σένα έχω αγχώδης διαταραχή γενικευμένη. Είμαι αρκετά λειτουργική αλλά παλεύοντας ακόμα κ με τα φάρμακα με κουράζει πάρα πολύ. Με απογοητεύει εγώ παίρνω escopram με bespar τώρα που χρειάστηκα δεύτερη φορά, αλλά διαβάζω ότι δεν πιάνουν όλους τους ανθρώπους τα φάρμακα κ με τρομάζει γιατί μόνη μου δεν μπορώ να το διώξω. Συνεχώς αναρωτιέμαι αν μου εχουβ βρει τη κατάλληλη αγωγή
Γιατι λες οτι δεν μπορεις να απολαυσεις? Εχεις πολυ αγχος παρα τα φαρμακα? Μιλησες με τον γιατρο σου για αυτες τις ανησυχίες σου. Ψυχοθεραπεια μπορεις να κανεις?
Δεν εχω στην ουσία σωματικά συμπτώματα άγχους, αλλά έχω αρνητικές σκέψεις που μου προκαλούν άγχος κ θλίψη κ φόβο, δηλ εκεί που είμαι μια χαρά κ δεν έχω αρνητικές σκέψεις, εμφανίζονται κ πρέπει να βρίσκω τρόπο να τις διώξω κ αυτό με κουράζει κάθε μέρα, ναι παρα τα φάρμακα κ λέω κάτσε ρε γμτ δεν θα έπρεπε να έχω νιώσει καλά να έχουν φτιάξει οι σκέψεις μου η έστω να αραιώνουν. Δηλ θέλω συνεχώς να κάνω κάτι για να ξεχαστώ κάπως που πολλές φορές δεν γίνεται ταυτόχρονα πχ μπορεί να βλέπω μια ταινία κ να μην συγκεντρωθω. Μου έχει λείψει να είμαι ήρεμη να συγκεντρωθω απόλυτα χωρίς να παλεύω σ αυτό που κάνω. Κάνω δωρεάν ψυχοθεραπεία στο Δήμο όμως δεν νιώθω ότι έχω βοηθηθεί πολύ, μου λέει να γράφω τις σκέψεις μου τις έχω γράψει οχι πολλές φορές όμως δεν βλέπω να μου λέει πολλές συμβουλές
Δεν εχω στην ουσία σωματικά συμπτώματα άγχους, αλλά έχω αρνητικές σκέψεις που μου προκαλούν άγχος κ θλίψη κ φόβο, δηλ εκεί που είμαι μια χαρά κ δεν έχω αρνητικές σκέψεις, εμφανίζονται κ πρέπει να βρίσκω τρόπο να τις διώξω κ αυτό με κουράζει κάθε μέρα, ναι παρα τα φάρμακα κ λέω κάτσε ρε γμτ δεν θα έπρεπε να έχω νιώσει καλά να έχουν φτιάξει οι σκέψεις μου η έστω να αραιώνουν. Δηλ θέλω συνεχώς να κάνω κάτι για να ξεχαστώ κάπως που πολλές φορές δεν γίνεται ταυτόχρονα πχ μπορεί να βλέπω μια ταινία κ να μην συγκεντρωθω. Μου έχει λείψει να είμαι ήρεμη να συγκεντρωθω απόλυτα χωρίς να παλεύω σ αυτό που κάνω. Κάνω δωρεάν ψυχοθεραπεία στο Δήμο όμως δεν νιώθω ότι έχω βοηθηθεί πολύ, μου λέει να γράφω τις σκέψεις μου τις έχω γράψει οχι πολλές φορές όμως δεν βλέπω να μου λέει πολλές συμβουλές.
Θα ρθει και αυτο να είσαι ηρεμη και να μην παλευεις με τις σκεψεις που σε αγχωνουν. Να ξερεις οτι εσυ τις φέρνεις και αμα μαθεις να τις διωχνεις σύντομα πριν σε καταβαλουν θα φυγουν σιγά σιγά! Αρχισε να γραφεις τις σκεψεις όπως σου λεει ο ψυχολόγος, δωσε βαση λιγο στην ψυχοθεραπεία..φανταζομαι ότι κανεις για μικρό διαστημα !Quote:
Originally Posted by Data
Κάνω λιγο διάστημα όντως, αλλά τότε που έπαιρνα το φάρμακο πάλι έκανα για ένα χρόνο, απλά ξέρεις τι λέω γιατί δεν ένιωσα και τότε απόλυτα καλά, δηλ ένα 70%
Νομιζω ότι τα θεματα αυτά πρεπει να τα συζητήσεις με τον ψυχολόγο και τον ψυχιατρο σου, ωστε να δεις και το θεμα της αγωγής και το θεμα της ψυχοθεραπείας σου. Ωστόσο θα συμφωνήσω ότι κανεις πολυ λίγο καιρο ψυχοθεραπεία!
Εσύ τη πρώτη φορά που έγινες εντελώς καλά σου πήρε καιρό? Κ ποιο έπαιρνες το ίδιο με τώρα? Τα έχω συζητήσει αλλά νιώθω ότι δεν έχω βρει το σωστό γιατρό, ξέρω εγώ ίσως να μην πρέπει να περιμένουμε θαύματα.
Την 1η φορα που το επαθα πριν 20_25 χρονια το ξεπερασα με ψυχοθεραπεια στους 4_5 μήνες αν θυμαμαι καλά και χωρις φαρμακα. Αργότερα μπηκα σε θεραπεια με φαρμακα αν θυμαμαι καλα επαιρνα σεροξατ. Δεν θυμαμαι ομως πόσο καιρο μου πήρε να γινω καλα! Τωρα παιρνω σεροπραμ. Αληθεια ο γιατρος και ο ψυχολόγος σου τι λένε?
Ο γιατρός λεει να πάρω αυτά δεν υπάρχει κάτι άλλο. Δεν ξέρω, η ψυχολόγος λέει σχετικά με την αγωγή θα ρωτάς τα πάντα τον γιατρό. Ίσως εγώ άργησα να ζητήσω βοήθεια Κ τώρα ίσως έχει εδραιωθεί το θέμα, δεν ξέρω εγώ δεν νιώθω άνετα να τον παίρνω τηλ και να του λέω τι νιώθω και τέτοια, μόνο στο ραντεβού.
Δεν καταλαβαινω γιατι ο γιατρος ειναι τόσο επιμονος σε αυτό το φαρμακο. Αν εχεις αμφιβολίες γιατι δεν παιρνεις και μια 2η γνωμη?