Γιατι ειναι επικινδυνο οπως εχει σημερα αυτο το φορουμ
Με την συνθηκη της Γενεύης , ένα νέο σχετικά επάγγελμα, βρέθηκε δεμένο στο άρμα της βιομηχανίας Υγείας....
Θεωρητικά , στην Ψυχιατρική ομάδα η οποία διευθύνεται φυσικά απο τον Ψυχίατρο [αν και συχνά οι πιο ειλικρινείς απο αυτούς , παραδέχονται ότι στερούνται γνώσεων σε σύγκριση με τους ψυχολόγους, στον τομέα της μη ιατρογενους γνώσης], αναλαμβάνουν την διερεύνηση της προσωπικοτητας του ασθενούς και την εισήγηση στην ομάδα, της πρώτης διάγνωσης...Εργαλεία τους τα τεστ και η συνέντευξη.
Περιορισμός , η αδυναμία χορήγησης πάσης φύσεως θεραπείας
είτε φαρμακευτικής , είτε άλλης μορφής , έξω απο τα πλαίσια της συνθήκης της Γενεύης.
Αποτέλεσμα.
Η επίσκεψη ενός ασθενή σε ιδιωτικό χώρο , δεν καλύπτεται απο τα ασφαλιστικά ταμεία! Τα χρήματά σου δεν επιστρέφονται.
Αυτή η μικρή εισαγωγή, νομίζω ειναι απαραίτητη, για να πάψουν ορισμένοι, να βλέπουν με επιθετικότητα ένα κλάδο υγείας του σύνολου του Πολιτειακού μας συστήματος, που όσοι τον ακολούθησαν , ήξεραν απο των πρότερων ότι δεν θα πλουτίσουν ποτέ απο αυτο το επάγγελμα.
Είναι λοιπόν και θεμιτό και ηθικό, να αντλούν την απαιτούμενη ενέργεια για να μπορουν να προσφερουν σε μια υλιστική και ολοένα πιο απάνθρωπη κοινωνια , τις υπηρεσίες τους , συχνά με μοναδικό αντάλλαγμα, ένα χαμόγελο αισιοδοξίας, στα μάτια η εν προκείμενου, στα ποστ όσων νομίζουν ότι επωφελούνται απο την εθελοντική προσφορά τους στην Ελληνική κοινωνια. Δεν έβαλα τυχαία, την λέξη εθελοντική.
Μια κοινωνική υπηρεσία, η οποία δεν καλύπτεται απο τα ασφαλιστικά ταμεία, ειναι κυριολεκτικά είδος πολυτελείας γιαυτους που βλέπουν τον μισθό τους να τελειώνει στο πρωτο δεκαήμερο του μηνα ...
Αν αφήσετε κάποιους, με το πρόσχημα της ψυχικής ασθένειας, [βρισκόμαστε σε εικονική πραγματικότητα και όλοι καλύπτονται απο την ανωνυμία τους] να ελέγχουν αυτο το δημόσιο εργαλείο επικοινωνιας και να βρίζουν ασύστολα και με αναίδεια, καθε ψυχολόγο που σε μια κρίση συναισθηματισμού , έρθει κοντά σας , για να σας μεταδώσει όσες γνώσεις
θα μπορούσαν να συμβάλουν στον κοινό σκοπό, όλων των ανθρώπων, χωρίς ταμπέλες και διαχωρισμούς , να μπορουν
να θεραπεύσουν τις πληγές που τους προξένησε, η αδιαφορία,
η εχθρότητα και η άρνηση του περιβάλλοντός τους , το μόνο που θα πετύχετε σίγουρα, ειναι να τον αποθαρρύνετε απο μια περαιτέρω συμμετοχή....
Πριν απο πολλά χρόνια, ο ιδρυτής της αντί-ψυχιατρικής Ντέιβιντ Κούπερ , πέτυχε θεαματικά αποτελέσματα , σπάζοντας τα σύνορα, που μεχρι τότε χώριζαν το νοσηλευτικό προσωπικό απο τους ασθενείς!
Έδωσε εντολή στο νοσηλευτικό προσωπικό να αλλάξουν ρούχα με τους ασθενείς!Τα αποτελέσματα έγιναν αιτία, σε πολλά ψυχιατρικά ιδρύματα, να μην μπορείς να ξεχωρίσεις σήμερα,
ποιος ειναι ο γιατρός , ποιος ο ψυχολόγος και ποιος ο ασθενής...
Όμως εδώ βρισκόμαστε σε εικονική πραγματικότητα...
Αυτό ειναι εξασφαλισμένο απριόρι[εκ των πρότερων].
Όλοι μπορουν να υποδύονται είτε τους ασθενείς , είτε τους θεραπευτές και το κυριότερο , όλοι έχουν μερίδιο στον διάλογο.
Διάλογος όμως σημαινει επικοινωνία.
Είναι όλοι οι άνθρωποι πάντα έτοιμοι να μπορουν να επικοινωνήσουν?Ασφαλώς οχι!
Γιατί απαραίτητη προϋπόθεση για καθε μορφής επικοινωνία ειναι η δυνατότητα για αυτοέλεγχο.
Αν λοιπόν ο σκοπός ενός φορουμ υποστήριξης, ειναι η δυνατότητα επικοινωνιας , ο αυτοέλεγχος καθορίζει τον βαθμό ικανότητας ενός ατόμου να επικοινωνήσει.
Έστω λοιπόν,ότι κάποιος άνθρωπος, έρχεται εδώ γιατί εχει αναγκη να επικοινωνήσει. Ένας άλλος όμως, εχει αναγκη να ξεσπάσει την επιθετικότητά του ....
Όταν αυτοί οι δυο έρθουν σε επαφή, η αναγκη του πρώτου αναιρείται απο την αναγκη του δεύτερου ...
Γιατί η επιθετικότητα ειναι παρορμηση και συναίσθημα , ενω ο διάλογος και η επικοινωνία, ειναι σύνθετη λειτουργία και κυρίως λογική....
Ο λόγος που αποκάλυψα την ιδιότητά μου ,όταν μου ζητήθηκε, ήταν ακριβώς για να βοηθήσω τον συνομιλητή μου
να δώσει μονος του μια απάντηση σε ένα αλλο ερώτημα που δεν το υπέβαλε , αλλά που εχει καθοριστική σημασία στον διάλογο.Ποιος κρυβεται πίσω απο αυτο το προφιλ?
Ξαναγυρίζω στον Ντειβντ Κούπερ και στην αντί-ψυχιατρική του.
Αλλάζοντας κοστούμι με καποιον δεν σημαινει τι αλλάζει ιδιότητα ο ασθενής και ο γιατρός. Αυτό που αλλάζει ειναι το εφέ της άσπρης μπλούζας που σήμερα ειναι διεθνώς αναγνωρισμένο σαν αίτιο άγχους...
Για να κάνεις διάλογο με καποιον, πρέπει στην ουσία να εμπιστεύεσαι ότι αυτά που θα σου πει δεν έχουν σκοπό να σε βλάψουν ιδίως αν η αναγκη που σε έφερε εδώ μέσα, ειναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στον έξω κόσμο...
Αν οι ψυχολόγοι, προπηλακίζονται συστηματικά και αναγκάζονται να μην αποκαλύπτουν την ιδιότητά τους ,
αν οι πραγματικά ψυχικά ασθενείς, που έχουν αναγκη
και μπορουν να κανουν διάλογο , εμποδίζονται απο εκείνους των οποίων η επιθετικότητα σπρώχνει ασυνείδητα στον έλεγχο του φορουμ και δεν μπορεί να τους καταλογιστεί η ευθύνη για το ότι στερώντας τον διάλογο απο κάποιους άλλους , τους εξωθούν στην αυτοκτονία , εκ των πραγματων υπαρχουν μόνο δυο ορατές λύσεις στα πλαίσια μιας ευνομούμενης Πολιτείας.
1. Η εφαρμογή ενός συστήματος περιορισμού της επιθετικότητας και αφαίρεσης καθε ποστ το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί ως επιθετικού περιεχόμενου για κάποιο αλλο συνομιλητή.
2.το κλείσιμο οριστικά αυτού του φορουμ για την προστασία της δημοσίας υγείας
