Originally Posted by
Skiouros8
Το γεγονός παντως οτι ορισμενα μελη σοκαρεστε από το δικό μου αιτιολογημενο μίσος λογω του τραύματος και όχι από τα όσα οικτρά διέπραξαν και περιέγραψα παραπάνω, λέει πολλα. Με κυνήγησαν ανελέητα επι χρονια για κατι που εκεινοι ξεκινησαν και εκαναν κακο σε αλλα πλασματα χωρις λογο. Αλλα, οπως ειπα, έτσι είναι η αφήγηση που θέλει η κοινωνία μας να ακολουθούμε γιατί αυτο συμφερει οσους παρανομουν: υπακουα θύματα.
Η υγεια μου κλονιστηκε από την όλη κατάσταση, Μαριλου. Απο τα πτώματα που εβρισκα, από την κακια, από την συστηματική επίθεση στο πρόσωπό μου. Κατα τα αλλα δεν κάθομαι όλη μέρα να διαπλεκω φθονερα σχέδια εις βάρους τους. Αν όμως μου δοθεί η ευκαιρία... Και σιγουρα θα χαρώ με τις αναποδιές τους. Γιατι τους είδα να χαιρονται όταν σερνομουν. Για ενάμιση χρόνο, πριν μετακομίσω στο τωρινό μου σπίτι, δεν μπορούσα καν να κοιμηθώ σπίτι μου, ξεσπιτωθηκα, κοιμόμουν στης γιαγιας μου σε μια απελπισμένη προσπάθεια να νιώσω ασφάλεια γιατι στο δικό μου σπίτι πνιγομουν. Καθε φορα που γύριζα στο σημείο νομιζα πως εβλεπα τη γάτα που μάζεψαν. Τα συζητησα φυσικά όλα αυτά με τον ψυχίατρο που μου είχε δώσει και χαρτί για το δικαστήριο και διέγνωσε μετατραυματικο στρες, στο οποίο περιλαμβάνονται και οι εκρήξεις θυμού οι οποίες είχαν καταλαγιασει για ένα διάστημα αλλα τώρα επανήλθαν. Οπως έγραψα σε άλλο θέμα, θεωρω πως επανήλθαν λόγω της κατάστασης με τα σκυλιά του γαμπρού μου γιατί αυτή η συνεχής ένταση και η απειλή των οικοσιτων κατοικίδιων μου ξυπνάει το παλιό τραύμα.
Και είναι και γενικά όλη αυτή η αναιτιολογητη κακια που έχω βιωσει. Αυτο που με τρελαίνει όμως είναι ο λόγος που την βίωσα: επειδη ήμουν ήδη αδυναμος, επειδή ήμουν παιδί διαλυμένης οικογενειας. Αντι η κοινωνία να δείξει αγάπη, όντας μάλιστα επαρχεία, δείχνει αναιτιολογητο μένος. Ο πολιτικός δεν μπήκε φυσικά να υπερασπιστεί εμένα, ήταν μάλιστα τότε και στο Δημο και ο Δημος είναι υπεύθυνος για τα αδέσποτα και αυτός με κατηγορούσε που τα ταΐζω ενώ ήταν δουλειά του ίδιου του Δημου. Παραλογισμος. Βεβαια με τις ασυναρτησίες του εχασαν, αλλά η κακή του πρόθεση και ο πόλεμος μου έμειναν. Και σε όλη την υπόθεση, προσπάθησαν να ξεχωρίσουν τον πατερα μου, επειδή έχει κύρος λόγω του επαγγέλματός του, σαν να ήμασταν εγώ και η αδερφή μου (γιατι την καταγγελία για τις φόλες την είχαμε κάνει μαζι) οι κακοί σπόροι μιας τρελής μάνας.
Απο κει και περα, δεν πιστεύω σε κατάρες κλπ. Αν ήταν έτσι, όλα αυτά που έχουν πει εις βαρος μου και της μαμάς μου θα είχαν γυρίσει και σε κεινους. Εγω άδικος δεν ειμαι. Αν θεωρήσω ότι υπάρχει αντίβαρο και συνειδητοποιηση μπορώ να ξεχάσω, αν όχι, δεν ξεχνάω ποτέ. Και δεν είναι κάτι που μπορώ να ελέγξω, έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Θα ένιωθα υποκριτης αλλιώς. Δεν υπάρχει περίπτωση να συμβιβαστώ με αυτό το βόθρο, ακομα κι αν αποβαινει εις βαρος μου.