SOS δεν ειμαι καλα

Παιδια εχω ξαναγράψει, εχω 2 μήνες που γέννησα και ειχα διακόψει την αγωγή μου λιγο πριν γεννήσω. Δεν ειχα ξαναπάρει αντικαταθλιπτικά κ μπορώ να πω με βοήθησαν αρκετά ήμουν παρα πολυ καλα.
Τωρα εχω περίπου μια βδομάδα που εχω παρει την κάτω βόλτα.

Υπεραναλυω κ μετα αρχίζω κ φοβάμαι.
Γενικα ο φόβος με καθηλώνει μου τα δημιουργεί ολα.

Αμφιβάλω για τα παντα.
Εκανα καλα που εκανα αυτο;
Εκανα καλα π εκανα εκείνο;
Τι φταίει;
Αυτη τη στιγμη με έχουν πιασει ολα.
Πήρα ενα ζαναξ.
ΥΓ σημερα ξεκίνησα την αγωγή μου παλι.

Λιγο σαπορτ πλιζ!

Και εγώ χάλια είμαι,αλλά εγώ δεν γέννησα λολ!
Να σου ζήσει το παιδάκι.
Οσες φορές έχω αποπειραθεί να κόψω τα χάπια,ενώ στην αρχή αισθάνομαι καλύτερα,σαν να μου έφυγε ένα βάρος,μετά απο λίγες μέρες υποτροπιάζω και αρχίζουν τα όργανα...Φόβος,πανικοί, απώλεια όρεξης,αυπνία...Και έτσι αναγκάζομαι να τα ξαναρχίσω.
Αν σε έπιασε την πρώτη φορά το χάπι,έχεις καλές ελπίδες να σε ξαναπιάσει....Δώστου2-3 εβδομάδες...Με παρακολούθηση ιατρού τα διέκοψες και τα ξανάρχισες ή απο μόνη σου?
Στον άντρα σου έχεις μιλήσει για την ψυχολογική σου κατάσταση/...Είναι υποστηρικτικός?...Φίλες/συγγενείς έχεις να σε υποστηρίξουν...
Πάντως θα έπρεπε να αισθάνεσαι όμορφα,έφερες μια ζωή στον κόσμο και μπράβο σου!..Θα έπρεπε να βιώνεις χαρά,ελπίδα,ευγνωμοσύνη για την κατάφαση στην ζωή που είναι μια γέννηση,και όχι φόβο και άγχος.

Με την καθοδήγηση γιατρού παντα. Δεν πειραματίζομαι φοβάμαι!

Επειδη ακριβώς θα επρεπε να ειμαι καλα και δεν ειμαι αυτο με κανει πολυ χειρότερα.
Ίσως ειναι επιλόχεια συμπτώματα.

Ναι ναι ξερει ο αντρας μου ειναι παντα διπλα μου κ στηρίζει. Απλα δεν θελω να τον κουράζω, συζητάω τα ιδια κ τα ιδια.
Άνθρωπος ειναι κ αυτός πρεπει να ηρεμει. Αμα δουλεύει ολη μερα κ έρχεται σπιτι του να αράξει κ τον πρήζω κ εγω δεν τον αντέχω. Και οι γονεις μου με στηρίζουν παντα και ο αδερφός μου δεν εχω παράπονο.

Ναι με ειχε πιασει φουλ το χάπι. Μην νομίζεις 6-7 μήνες πρόλαβα να τα παρω γτ έμεινα έγκυος. Δεν Ολοκλήρωσα ουσιαστικά την θεραπεία.

Ωραία...Υποστηρικτικό πλαίσιο υπάρχει,το μωράκι σου είναι υγιές,το χάπι σε είχε πιάσει την πρώτη φορά,όλα καλά θα πάνε!
Δεν ολοκληρώνεταιποτε η θεραπεία,πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος υποτροπής όταν διακόπτεις αντικαταθλιπτικά.
Εγω το Ζολόφτ το είχα πάρει για 2 εβδομάδες και το σταμάτησα γιατί μου έκνε εμετούς...Γενικά έχω δοκιμάσει τα περισσότερα αντικαταθλπτικά που κυκλοφορούν στο εμποριο...Άλλα με βοήθησαν λίγο,άλλα με έκαναν χειρότερα,κανένα δεν με έκανε καλά.
Τωρα που είσαι σπίτι και φροντίζεις το μωρό,να βάζεις να βλέπεις ταινίες/σειρές να ξεφεύγεις..Κάνει δουλειά,απασχολείται το μυαλό και ξεχνάς να αγχωθείς!

Αυτο προσπαθώ να κανω. Οσο ειναι η μητέρα μου έδω γτ έρχεται μια μερα να μείνει ετσι να με βοηθήσει ειμαι καλα, γενικα η μητέρα μου ειναι πολυ καλός ακροατής δεν κρίνει ποτε κ οτι μα οτι μαύρη σκέψη κ αν εχεις θα σ πει: δεν πειράζει θα περασει κ αυτο κ το εννοεί.

Με το π φεύγει λοιπόν η μητέρα μου πέφτω πολυ. Με πιάνει φόβος. Εντωμεταξυ με πιάνουν τύψεις μην ρίχνω κ τον άντρα μου ψυχολογικά κ προσπαθώ να δείχνω πιο ήρεμη μπροστά του κ αυτο με πιέζει κάποιες φορές.

Δλδ πραγματικά τον λυπάμαι να εχει δουλεια να εχει ενα νεογέννητο κ να εχει κ μενα ποτε ο Γιάννης δεν μπορεί ποτε ο κωλος του πονεί. Δεν μπορούσα να ειχα γεννηθεί αμοιβάδα ???? η τουλάχιστον με πιο νορμαλ εγκέφαλο. Δεν με φτάνουν ολα εχω κ τα υπαρξιακά μου ως συνήθως.

Quote:

---

Originally Posted by Photonio

Αυτο προσπαθώ να κανω. Οσο ειναι η μητέρα μου έδω γτ έρχεται μια μερα να μείνει ετσι να με βοηθήσει ειμαι καλα, γενικα η μητέρα μου ειναι πολυ καλός ακροατής δεν κρίνει ποτε κ οτι μα οτι μαύρη σκέψη κ αν εχεις θα σ πει: δεν πειράζει θα περασει κ αυτο κ το εννοεί.

Με το π φεύγει λοιπόν η μητέρα μου πέφτω πολυ. Με πιάνει φόβος. Εντωμεταξυ με πιάνουν τύψεις μην ρίχνω κ τον άντρα μου ψυχολογικά κ προσπαθώ να δείχνω πιο ήρεμη μπροστά του κ αυτο με πιέζει κάποιες φορές.

Δλδ πραγματικά τον λυπάμαι να εχει δουλεια να εχει ενα νεογέννητο κ να εχει κ μενα ποτε ο Γιάννης δεν μπορεί ποτε ο κωλος του πονεί. Δεν μπορούσα να ειχα γεννηθεί αμοιβάδα ???? η τουλάχιστον με πιο νορμαλ εγκέφαλο. Δεν με φτάνουν ολα εχω κ τα υπαρξιακά μου ως συνήθως.

---

Η επιλόχειος κατάθλιψη μπορει να επιβαρυνει την υπαρχουσα καταθλιψη για τους επομενους μηνες, επομενως ο γιατρος σου θα το λαβει υποψιν του και λογικα θα πρεπει να σε βλεπει λιγο πιο συχνα, μην τυχον και χρειαστει μια προσκαιρη αυξηση της δοσης των αντικαταθλιπτικων, φυσικα ενδεχεται να μην χρειαστει να σου αλλαξει τις δοσεις.

Ήμουν πολυ καιρο αρκετά καλα πριν σταματήσω τα ζολοφτ. Και δεν ξέρω κ αν εχω επιλόχειο.

Μπορεί κ να ειναι όπως το λες βέβαια.

Αλλα εννοείται αν χρειαστεί θα την αυξήσω.
Μην φανταστείς η αγωγή μου ηταν μισό των 50mg την ημέρα κ με ειχε βοηθήσει. Ήμουν παντα υπέρ της αγωγής εφόσον χρειάζεται. Κ της ψυχοθεραπείας φυσικά.
Μεθαύριο εχω ραντεβού με την ψυχολόγο μου κ με τον ψυχίατρο ειμαστε σε επικοινωνια.

Δεν ήμουν ποτε απο αυτούς π λένε: δεν παίρνω χάπια.
Για να φύγει αυτη η αηδία και κύκλο με ασβέστη κανω κ λιτανεία μαζι με τους μαο μαο τριγύρω.
Επισης δεν αφήνω πραγματα μεσα μου τα λεω ολα αυτα που σκεφτομαι οσο κουλα κ αν ειναι η φαίνονται στους άλλους, δεν με νοιαζει κιόλας.

Πιο κουλούς θεωρώ πχ αυτούς που δεν έχουν βιώσει ποτε ενα τέλμα υπαρξιακό αναζητήσεων απελπισίας. Δλδ για ονομα αυτο το τζελ που έχουν στο κρανίο και λέγεται εγκέφαλος δεν το έχουν βάλει ποτε σε υπερεργασία-υπεραναλυση;
(Τα λεω να τα ακουω κιόλας)

Ποτέ δεν αφήνουμε την αγωγή του ψυχιάτρου, ότι χάπια έδωσε τα περνουμε και αν έχουμε παρενέργειες τον ενημερώνουμε. Δυστυχώς πολλοί έκαναν το λάθος να κόψουν μόνοι τους τα χάπια και μετά υποτροπιασαν δραματικά με ότι συνεπάγεται αυτό. Κάνε κουράγιο και υπομονή λογικά από την γέννα είναι και θα περάσει, μπορεί να πάρει μήνες αλλά αν κάνεις και ψυχοθεραπεία η ότι άλλο χρειάζεται με ευλάβεια, θα το ξεπεράσεις.

Πως πήγες τις τελευταίες 2 μέρες φωτόνιο?
Καμμιά βελτίωση ,επιδείνωση ή στατικότητα?
Με τι συμπτώματα σου εκδηλώνεται η κατάθλιψη/αγχώδης διαταραχή?

Εχω ξεκινήσει την αγωγή όποτε τα συμπτώματα φουντώνουν στην αρχή λιγο μεχρι να σε πιασει, απο οσο γνωρίζω κ όπως ειχε συμβεί κ σε μενα την προηγ φορα.

Ειναι περιεργο όμως πως κάποιες ωρες ειμαι στο πικ κ απο τις 9-10 κ μετα το βραδυ ειμαι εντελώς καλα! Μαλλον ειναι η ωρα π βάζω οφ στον εγκέφαλο.

Συμπτώματα
1. Αηδία στο στομάχι δεν μπορώ να φάω τπτ
2. Φόβος κ ταχυκαρδία
3. Νιωθω ματαιότητα για τα παντα
4. Αλυσιδωτές σκέψεις ολη μερα
5. Πλάκωμα
Να σου πω δεν με αγχώνει κ πολυ, ειμαι σίγουρη πως θα φύγει απλα γτ να με πιάνει.

Δεν πρόκειται να του περασει οτι κ αν ειναι. Θα ειμαι όπως θελω εγω όχι όπως θέλει η χημεια του εγκεφάλου, η τυχη, το σύμπαν, ο θεός!

Εσυ πως εισαι;
Τι νιωθεις ;

Κατάλαβα...Και εγώ όλη την μέρα είμαι στα πρόθυρα της αυτοκτονίας από την απόγνωση και την απελπισία,λέω αμα είναι να αισθάνομαι έτσι καλύτερα να φύγω,και το βράδυ που ξαπλώνω και βλέπω ταινίες,ξεφεύγω και λέω ''Τι μαλακίες σκεφτόμουν την μέρα?Μια χαρά είμαι!Εμπρός πάμε ζωή!''λολ
Πραγματικά είναι εντυπωσιακή η διακύμανση των σκέψεων και των συναισθημάτων...Το βράδυ σαν να ξεκαθαρίζει το τοπίο λίγο και βλέπω μια αχτίδα προοπτικής...Προοπτική ρε γαμώτο!...Πόσο την λιγουρεύομαι :p

Καλα κάποιος λόγος υπαρχει για ολα και που αισθανόμαστε ετσι!

Σίγουρα υπαρχει λύση απλώς ακομα δεν την έχουμε βρει!
Ποσο καιρο παλεύεις ;
Εισαι παντα ετσι η εχεις εξάρσεις κ υφέσεις ;

Quote:

---

Originally Posted by Photonio

Καλα κάποιος λόγος υπαρχει για ολα και που αισθανόμαστε ετσι!

Σίγουρα υπαρχει λύση απλώς ακομα δεν την έχουμε βρει!
Ποσο καιρο παλεύεις ;
Εισαι παντα ετσι η εχεις εξάρσεις κ υφέσεις ;

---

Φυσικά και υπάρχει λόγος για αυτά που αισθανόμαστε...Εμείς οι ίδιοι έχουμε καλλιεργήσει την διαταραχή μας.Είτε από άγνοια ,είτε από τεμπελιά.
Τα τελευταία 9 χρόνια είμαι με χάπια...Μέχρι τα 29 το πάλευα χωρίς και σε γενικές γραμμές ήμουν καλύτερα...Τότε υπήρχαν εξάρσεις και υφέσεις,με τα χάπια έχει επιπεδωθει το συναίσθημα,είμαι σταθερά από άσχημα μέχρι χάλια...
Η τελευταία φορά που ένοιωσα καλά ήταν τον Απρίλιο του 19' μετά απο απότομη διακοπή αντικαταθλιπτικών και σταθεροποιητή,οπου έκανα θα μπορούσες να πεις υπομανιακό επεισόδιο...Αλλά ημουν τέλεια,γεματος ενέργεια και όρεξη για ζωή και αισιοδοξία.

Συμφωνώ απόλυτα πως εμείς έχουμε καλλιεργήσει την διαταραχή. Για κάποιο λόγο πιστεύω πως παίζει ρόλο και η ευφυΐα σε αυτές τις διαταραχές.

Αυτο το ανικανοποίητο απο εκει προέρχεται.
Πρεπει να μάθουμε να «ρουπωνουμε» που λένε κ στο χωριό μου με τα απλα.
Μερικές φορές νιωθω σα να ψαχνω κατι απελπισμένα αλλα δεν ξέρω τι. Μια ύπουλη αχαριστία νιωθω.

Προσωπικά απο παιδι ειχα τεράστιες ευθύνες νιωθω οτι ειναι ενήλικη απο τα 9.
Δούλευαν οι γονεις μου κ παντα ειχα την ευθυνη του αδερφού μου. Γενικα επειδη ήμουν ενα παιδι δυναμικό που μ έκοβε οι γονεις μου άθελα τους με αντιμετώπιζαν σαν μεγάλη κ τελικά αυτο που μου στέρησε πολλα.

Ρε συ οι παλαιότερες γενιές που περνούσα τόσα κ τόσα γτ δεν πάθαιναν τέτοιες διαταραχές ;
Μηπως ειμαστε πολυ μαλθακοί;

Quote:

---

Originally Posted by Photonio

Ρε συ οι παλαιότερες γενιές που περνούσα τόσα κ τόσα γτ δεν πάθαιναν τέτοιες διαταραχές ;
Μηπως ειμαστε πολυ μαλθακοί;

---

Oι παλαιότεροι είχαν πρακτικά ζητήματα βιοπορισμού να αντιμετωπίσουν,κάτι που σήμαινε ότι ήταν δραστήριοι και δεν είχαν απειρο ελεύθερο χρόνο για υπερανάλυση και overthinking.
Αλλά συμφωνώ και για το ανικανοποίητο και την αχαριστία...Δεν μάθαμε να νοιώθουμε επαρκείς με το απλό και το λίγο και πληρώνουμε το τίμημα της ανησυχίας.

Και τελικά που ειναι η λύση ;
Να γυρίσουμε στην σκάφη ή επιβληθουμε στο μυαλο μας ;
Και κατα ποσο ειναι εφικτό το τελευταίο ;

Μακάρι και νά'ξερα που βρίσκεται η λύση...
Νομίζω στο να μπούμε στον χορό και να χορέψουμε και να ξεχαστούμε, ούτως ώστε η απλά ζωή να βγαίνει αβίαστα,χωρίς να χρειάζεται να παλέυουμε διαρκώς να επιβληθούμε στο μυαλό μας...
Δεν ξέρω...Αν ήξερα θα το είχα βρεί νομίζω,αλλά δεν ξέρω αν θα το εφάρμοζα λόγω τεμπελιάς/ανημπόριας...Πφφφ