Originally Posted by
konstantina m
Εγώ δεν νομίζω οτι είναι ερωτευμένος τόσο γρήγορα και τόσο εύκολα εκτός αν πια είμαστε εμείς οι περίεργοι σε αυτή τη ζωή που ερωτευόμαστε ακραία δύσκολα ίσως μια φορά στη ζωή μας κι όλοι οι υπόλοιποι βρίσκουν τον έρωτα με ευκολία στο περίπτερο δίπλα στις τσίχλες.
Όσο για το κρεβάτι και το καλό σεξ με κάποιον άλλο άνθρωπο μετά από έναν χωρισμό ναι είναι σημαντικό και χρειάζεται για να ξεχαστείς και να περάσεις καλά αλλά θεωρώ οτι και να ενθουσιαστείς θα παραμείνει απλά αυτό: ενθουσιασμός.
Μπορεί να είχατε ρουτινιάσει σεξουαλικά ή οι καβγάδες να έφερναν έλλειψη διάθεσης κι έτσι τώρα μπορεί αυτός να το ευχαριστιέται με την άλλη και κάπως να ''παίρνει το αίμα του πίσω''. Άστον να το κάνει και στη τελική κάνε κι εσύ το ίδιο αν μπορείς, μην συγκρίνεις τη σχέση σας με το καινούριο του κρεβάτι, απέχει πολύ.
Συμφωνώ επίσης οτι δεν πρέπει να πας να δουλέψεις στο ίδιο μέρος, αν είναι δυνατόν, χάθηκαν οι δουλειές σεζόν και πρέπει να πας εκεί να τον τρως κάθε μέρα στη μάπα?
Απομακρύνσου εντελώς και βρες την ηρεμία σου, με το να γεμίζεις άσχημες εικόνες το κεφάλι σου μόνο κακό σου κάνεις, μείνε μακριά γενικότερα κι άσε τα πράγματα να εξελιχτούν όπως πρέπει να εξελιχτούν, μια αλλαγή στη κατάσταση δεν θα έρθει επειδή κλαις και οδύρεσαι μπροστά του και μπροστά στη καινούρια αλλά μόνο άμα το καταλάβει αυτός.
Αλλά εγώ θα ξαναπώ, όλα αυτά γιατί δεν σε πεισμώνουν να θελήσεις να τον βγάλεις άμεσα από τη ζωή σου? Το καταλαβαίνω να πονάς και να σε πειράζει η καινούρια του κατάσταση αλλά πως γίνεται να θες αυτόν τον άνθρωπο πίσω? Δώσε χρόνο στον εαυτό σου να πενθήσει το χωρισμό σου και βάλτον εκεί που αξίζει, στο κουτάκι με τις τελειωμένες ιστορίες. Κι αν μετά ξαναγυρίσει δείξτου αυτό το κουτάκι κι άστον να αντιληφθεί τις συνέπειες του.
Αλήθεια στο λέω, σε καταλαβαίνω, έχω υπάρξει στη θέση σου με τον μοναδικό άνθρωπο που ερωτεύτηκα ποτέ κι ήμουν περίπου στην ηλικία σου αλλά έβαλα πάνω από όλα την αξιοπρέπεια μου, εξαφανίστηκα πλήρως και μόνο με την απομάκρυνση ένιωσα καλύτερα, χωρίς σκηνές, χωρίς τίποτα, του τύπου ''αφού αυτό θες να πάρτο, δεν θα σου φερω κανένα εμπόδιο'' κι έμεινα εντελώς μακριά, φάση δεν ήξερε αν ζω ή αν πέθανα, πόνεσα πολύ ναι αλλά απόλαυσα το χωρισμό μου και τη ζωή μου παρά τη στενοχώρια μου και το κατατάσσω στις πιο δημιουργικές και διασκεδαστικές φάσεις της ζωής μου. Τελικά μάντεψε ποιος γέλασε τελευταίος όταν εγώ ήμουν πλέον καλά κι αυτός με έψαχνε παντού κι έκλαιγε και παρακάλαγε.
Ζήσε τη ζωή σου, δικιά σου είναι, όλα και όλοι έρχονται και φεύγουν!