Θα ήθελα να ρωτήσω πόσα χρόνια παίρνετε φάρμακα και αν σας έχουν βοηθήσει... παίρνω τελευταία cipralex και πέρα από το ότι έχει πάρει την κατάθλιψη, στο άγχος δεν κάνει τίποτα... Πείτε μου τις εμπειρίες σας.... ευχαριστώ πολύ
Printable View
Θα ήθελα να ρωτήσω πόσα χρόνια παίρνετε φάρμακα και αν σας έχουν βοηθήσει... παίρνω τελευταία cipralex και πέρα από το ότι έχει πάρει την κατάθλιψη, στο άγχος δεν κάνει τίποτα... Πείτε μου τις εμπειρίες σας.... ευχαριστώ πολύ
Εγώ δυόμιση και έχω δει ελάχιστη διαφορά.
Θα ήθελα να με έχει βοηθήσει περισσότερο, αλλά δυστυχώς δεν.
Να πω ότι έχω άγχος και θλίψη κυρίως.
Εναμιση χρονο, εχω δει την σωστη διαφορα,βεβαιως την εχω δει αφου εχω βρεθει στη σωστη αγωγη και δοσολογια, και εχω αλλαξει πολλες θεραπειες ,απο enlift σε zollotrin με zyprexa σε abilify μετα remeron μετα παλι enlift μετα επιτελους enlift με effexor και μου εβαλε και το topamax που ειναι σταθεροποιητης διαθεσης και απλως ειμαι σταθερος και μπορω να λειτουργω καθε μερα.
Στα 5 χρόνια περίπου, έχω δει κάποια διαφορά είναι η αλήθεια.
Αλήθεια; Τι δόση παίρνεις; Εγώ παίρνω cipralex 10mg πέντε μήνες και βλέπω διαφορά κυρίως στο άγχος και στην ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή, στη διάθεση λιγότερο. Παίρνω πολλά χρόνια αντικαταθλιπτικά, από το 1998 έως το 2007 remeron, το 2011 seropram, το 2012 valdoxan, το 2018 cipralex, 2019 Lyrica και από το 2020 έως σήμερα remeron και από τον Οκτώβρη που μας πέρασε μαζί με cipralex. Το ότι έβγαλα την πενταετία 2013 με 2017 χωρίς φάρμακα με ξεπερνά. Ένας θεός ξέρει πώς. Όχι ότι ήμουν καλά βέβαια.Quote:
Originally Posted by Elendar123
Σχεδον 3 χρονια και συνεχιζω ακαθεκτος :)
Τελευταία παίρνω 20mg αλλά παραμένω με άγχος...Quote:
Originally Posted by Niels
Συνολικα περιπου 5 χρονια.... Για λιγα χρονια τα ειχα κοψει και η υποτροπη ηταν αναποφευκτη.... θεμα χρονου ηταν.
Τα φάρμακα απλά μπαγλαρώνουν, γίνεσαι σαν σε αφασία, χαλαρώνει το σώμα ιδίως οι εγκεφαλικές λειτουργίες, μπορεί να προκαλούν και κόπωση υπό μορφή πτώσης σωματικών δυνάμεων και υπνηλίας, μπορεί να καταβάλλεις κόπο ενώ είσαι υπό την επήρρεια τους να αρθρώσεις λόγο με ειρμό και βάθος σκέψης, διότι το φάρμακο απομακρύνει, αναστέλλει από τον εγκέφαλο σε πολύ σημαντικό βαθμό (ανάλογα και με τη δόση που παίρνεις) το συναίσθημα ως μια οργανική λειτουργία πχ μελαγχολία, ένταση, λύπη, δηλαδή τις εγκεφαλικές ουσίες που το προκαλούν. Όμως, κάποιο υπόλειμμα αυτού του συναισθήματος μπορεί να μένει και νοείται οι σκέψεις που προακλούν αυτό το συναίσθημα δεν φεύγουν, μπορεί να ναι και στο προσκύνιο απογυμνωμένες όμως από το συναίσθημα. Αν δεν βρεις εξωτερικά ερεθίσματα, δηλαδή πράγματα να κάνεις στη ζωή σου που σε γεμίζουν ή που σου είναι η αλλαγή που θες ή που σου είναι μικρες έστω επιτυχίες, η κατάσταση αυτή θα διαιωνίζεται, κι ίσως η σκέψη απογυμνωμένη από το συναίσθημα λόγω των φαρμάκων να χειροτερεύει, αφού δεν χάνεις ποτέ την αντίληψη του προς τα που σε πάει η ζωή σου.
πρώτη φορά το ακούω αυτό με το βάθος και τον ειρμό της σκέψης.σου έχει συμβεί με τα χαπια;εγώ παίρνω cipralex και το παρατηρώ αυτό που γραφειςQuote:
Originally Posted by ioannis2
Άρα πρόσφατα έκανες την αύξηση της δόσης. Η αύξηση μπορεί να φέρει επανεμφάνιση των παρενεργειών μέχρι να συνηθίσει ο οργανισμός. Δώστου λίγο χρόνοQuote:
Originally Posted by Elendar123
Δεν συμβαινει παντα αυτο. Η οποια χαλαρωση και υπνηλια (το πρωι κυριως) μου φερνει το Εφεξορ, το καταπολεμω με καφε.... Η λιμπιντο παραμενει σε επιπεδα ηλικιας 20 ετων.... Ειναι αναλογα με την παθηση και το φαρμακο που παιρνεις.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Quote:
Originally Posted by crixus95
crixus95 Έχω δει ή πάθει πολλά στη ζωή μου, γι αυτό εκφέρω γνώμες για πολλά, παρά το ότι η ζωή με κράτησε άσημο κι άγνωστο.Quote:
Originally Posted by Thessalonian
Thessalonian, δεν είμαι ειδικός σε φάρμακα. Έχω ακούσει για το xanax ότι ρίχνει τη λίμπιντο. Τουλάχιστον αξιοποίησε τη λίμπιντο σου διότι πάντα ανεβάζει τη ψυχολογία.
Κανένα φάρμακο δεν παίρνω και έχω περάσει πολύ δύσκολες καταστάσεις. Σε περίοδο πένθους έχω πάρει μόνο βότανα και με έχουν κάνει καλά.
εσυ περιγραφεις τα κατασταλτικα,ηρεμιστικα,οπ ως ανεφερες το ζαναξ σε αλλο σχολιο.Εχεις δει πολλα ισως και εκφερεις γνωμες για ολα,δεν θα πω οτι κανεις καλα,καλυτερα να τις κρατας για σενα γιατι γινεσαι ρεζιλι,οσο χρονων και να εισαι φιλε μου κανε το καλο στην ζωη πριν να εκφερεις την γνωμη σου αμα θες να πας να ψαξεις πρωτα και μετα να μιλας.Εξαρταται προφανως αναλογα το τι φαρμακο παιρνεις και τι τυπος ειναι,υπαρχουν αντικαταθλιπτικα που σου αυξανουν την ενεργεια και δεν σε ριχνουν υπαρχουν και το αναποδο που σε ριχνουν,ειναι μια μεγαλη ποικιλια,λειτουργουν στους νευροδιαβιβαστες (σεροτονινη,ντοπαμινη,νορα� �ρεναλινη,gaba κλπ) αυξανοντας η μειωνοντας την δραση τους . Δεν θα κατσω να σου αναλυσω και να σου μαθω ομως ενα ενα για τα αντικαταθλιπτικα ψαξου μονος σου.Quote:
Originally Posted by ioannis2
εγω παιρνω μια 15ετια αντιψυχωτικα κυριως για ψυχωση.εχω βελτιωθει αισθητα μετα το ψυχωτικο επεισοδιο που ειχα και ημουν εκτος τοπου και χρονου φωναζα εβγαζα αφρους απο το στομα ειχα πληρως ψυχωτικο νευρικο κλονισμο εβλεπα οραματα.σκετος εφιαλτης μεχρι και αποπειρα αυτοκτονιας εκανα που παντα αγαπουσα την ζωη γιατι ηταν ανυποφορα τα συμπτωματα.ευτυχως με τα φαρμακα που παιρνω τοσα χρονια κυκλοφορω με το μετρο στην Αθηνα και δεν φαινεται το προβλημα υγειας μου και στεναχωριεμαι οταν βλεπω ομοιοπαθεις που δεν παιρνουν λογικα φαρμακα να παραμιλανε να βριζουν και να εχουν αλλοπροσαλλη συμπεριφορα γιατι σε αυτο το σημειο ημουν και γω καποτε και λογω των φαρμακων περναει απαρατηρητη η παθηση σε σημειο να μου λενε υπαλληλοι σε δημοσιες υπηρεσιες που βλεπουν την παθηση μου να μην πιστευουν οτι εχω περασει τετοια παθηση και να αμφισβητουν την παθηση που εχω .
γι αυτο τα φαρμακα μιλαω για ψυχωση δεν ξερω για καταθλιψη αλλα για την ψυχωση ειναι απαραιτητα και κανουν θαυματα με αποτελεσμα πολλοι απο εμας τους ψυχωτικους να εντασομαστε στο κοινωνικο συνολο και να μην ξεχωριζουμε με τους φυσιολογικους οπως τα παλια χρονια που τους στιγματιζαν και λεγαν ο τρελος του χωριου.γι αυτο και εχω την συνηθεια οποιος μαθει το προβλημα μου απο μενα γιατι δεν φαινεται εκ πρωτης οψεος και με κρινει σε αλλους οτι δεν στεκω στα καλα μου δεν θελω να τον ξαναδω μετα γιατι πολλοι που τα λενε αυτα παιρνουν και οι ιδιοι φαρμακα και δεν κοιτανε την καμπουρα τους γι αυτο οπως λεει η υπογραφη μου μην κρινετε για να μην κριθειτε
Μπράβο σου, θέλει δύναμη, πειθαρχία, αντίληψη και αυτογνωσία αυτό που έκανες.
Δεν εχω λογια,λυγισα.Μπραβο σου και παλι μπραβο σου χαιρομαι πολυ που εχεις βρει τον δρομο σου , χρειαζομαστε πιο πολλα ατομα σαν και σεναQuote:
Originally Posted by xaka10
Quote:
Originally Posted by Feynman
Συμφωνω με τον feynman ! Πολλα μπραβο κι απο εμενα.
Για να απαντησω στο θεμα. Παίρνω γύρω στα 12 χρόνια (αντικαταθλιπτικο) συνολικα μεν, με ενδιάμεσες (στην αρχή) διακοπές και ξανα με τα τέλευταια 7 χρονια περιπου χωρις διακοπή. Με βοηθούν αρκετα . Χωρις αυτά,αποπατος. Ωστοσο, εξακολουθώ να εχω τις πτώσεις μου. Τωρα εχω ξεκινήσει και λαμικτάλ και βλεπουμε..
Πάντως επειδη ετσι ξεκινησα κι εγω για καταθλιψη με σιπραλεξ, μου το αλλαξε σε εφεξορ για να με βοηθησει και στο αγχος.. Καλύτερα ειμαι βεβαια αλλα οχι κ τελεια..
3μιση και συνεχιζωωω χωρίς να είμαι τελείως καλά, ελπίζω κάποια μέρα να τα καταφέρω.
Μετά από άσχημα συμβάντα, το 2017, αισθανόμουν πολύ άσχημα, δεν είχα διάθεση ούτε για κουβέντα, ούτε για παρέα, ούτε καν για σεξ' δεν μπορούσα ούτε να πάω να αγοράσω γάλα και ψωμί.
Πήγα σε ένα ψυχίατρο και μου είπε ότι έγω κατάθλιψη΄μου έδωσε zoloft, που τα πήρα για 8 μήνες και πήρα 15 κιλά χωρίς να αλλάξω διατροφικές συνήθειες' το "όργανο" ήταν τελείως μα τελείως όμως, εκτός λειτουργίας, ούτε ακούσια πρωινή στύση!!
Τα πέταξα και πήγα σε άλλο ψυχίατρο και μου έδωσε Brintellix' για 6 περίπου μήνες αισθανόμουν καλύτερα, επανήλθα κατά 70% σε φυσιολογικούς ρυθμούς ζωής, αργότερα άρχισα να έχω φρικτούς εφιάλτες' πήγα πάλι στον γιατρό και μου έδωσε + Lamictal 25 και μετά ένα μήνα 50 και αργότερα 100άρια και 20άρι Βrintellix.
Εκτός από τους εφιάλτες, προστέθηκαν και άλλα σακατιλίκια' πεταγόμουν μούσκεμα στον ιδρώτα το πρωί, λαχανιασμένος, λες και τερμάτιζα μαραθώνιο και μετά αφού έκανα μιά ώρα να συνέλθω, ξάπλωνα πάλι κομμάτια σπασμένα, κρύσταλλα γυαλιά και τότε κοιμόμουν μέχρι το απόγευμα... αφού έπαιρνα πρώτα ένα 5άρι Stedon.
Ολοι οι φίλοι με είπαν "σχιζοφρενάκια" και "εξατμίστηκαν"!
Στήριξη από πουθενά, διάθεση patos ten, συν την φροντίδα της ηλικιωμένης μητέρας μου!
Kάθισα μιά μέρα και σκέφτηκα που πηγαίνω και αν αυτό είναι το νόημα της ζωής, εγκλωβισμένος στούς τοίχους του σπιτιού σαν σε απομόνωση, ζώντας με ψυχοφάρμακα' τι διαφορά έχει από το να κλεινόμουν οικειοθελώς σε ψυχιατρείο; εκεί τουλάχιστον θα είχα και παρέα...
Τότε πήρα μιά μεγάλη(όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων) απόφαση' είπα αλλάζω εδώ και τώρα τρόπο ζωής, δεν πάει αλλο..
Την επόμενη προσευχήθηκα, πέταξα όλα τα φάρμακα και είπα <δεν ξαναπαίρνω δηλητήρια και ότι είναι να γίνει ας γίνει>' ταυτόχρονα όμως άλλαξα ριζικά ότι έκανα μέχρι τότε. Αρχισα το χειμερινό κολύμπι (ήταν αρχές φθινοπώρου), μέχρι τώρα κάθε μέρα στο παγωμένο νερό στην θάλασσα για 15 λεπτά, έφτασα και στα 20'. Οταν έβγαινα από το νερό αισθανόμουν 18άρης, έσφιζα από ενεργητικότητα, πετούσα κυριολεκτικά..
Μετά το κολύμπι και αφού είχε πάει μία η ώρα έτρωγα γιά μεσημέρι (κάτι που είχα χρόνια να κάνω, έτρωγα συνήθως αλλοπρόσαλες ώρες και ότι σαβούρα έβρισκα πρόχειρη' τσιπς, γαριδάκια, πιτόγυρα τίγκα στο μηχανέλαιο) και κατόπιν ξάπλα γιά μία μόνο ώρα.
Κατόπιν, πιέζοντας αναγκαστικά τον εαυτό μου στην αρχή, (αφού πρώτα πήρα παπούτσια Columpia PeakFreak πεζοπορίας-ορειβασίας , σακκίδιο εκστρατείας Μil-Τec 40 λίτρων και μπαστούνι αναρίχησης, που το πέταξα γιατί βρήκα ένα ξύλο στα βουνά, πολύ καλύτερο) και αφού αναζήτησα περιοχές πεζοπορίας μεσαίου βαθμού δυσκολίας στα γύρω μέρη--περίπου 10 km--οδικώς, άφηνα εκεί το αμάξι και αρχής γενομένης από 1, τώρα έχω φτάσει τα 10 Km πήγαινε-έλα και αν δεν πάω την δεύτερη μέρα κάνω σαν πρέζονας που του λείπει η ηρωίνη.
Πάντα φρούτα και νερό στο σακκίδιο, φαρμακείο, φακοί κεφαλής και χειρός και άλλος εξοπλισμός.
Στην φύση συναντώ διάφορα είδη: Φίδια, αράχνες, χελώνες, βατράχια, γλάρους, σκέτη μαγεία αυτοί, με παρακολουθούν από μακριά και μόλις πλησιάζω σε φωλιές τους(εν αγνοία μου), κάνουν χαμηλή πτήση μόλις 15 εκατοστά από πάνω μου και κρώζουν δαιμονισμένα, μετά κατάλαβα τον λόγο, τι να πεις γι'αυτό αν δεν το ζήσεις...
Αργά το απόγευμα Νυχτερίδες, κάμπιες --σε φάλαγγα "κατ'άντρα", αυτό αν το δείτε είναι άλλη φάση' κάθομαι και τα παρατηρώ όλα αυτά με μεγάλη προσοχή' όσα έμαθα εκεί, στην φύση, δεν τα μαθαίνεις σε κανένα σχολείο
!Ποτέ μου δεν πίστεψα, ότι είναι δυνατόν να μάθεις τόσα πολλά γιά την ζωή, παρατηρώντας τα άλλα έμβια όντα...
Ένα παράδειγμα: <σήμερα πηγαίνοντας με το αμάξι στο σημείο όπου αρχίζει μιά ημιορεινή διαδρομή 13 χιλιομέτρων, συνάντησα μιά χελώνα που διέχιζε το οδόστρωμα' σταμάτησα και σκέφθηκα, καλά δεν έχει την αίσθηση του φόβου αυτό το πλάσμα? θα μπορούσα άνετα να την κάνω λιώμα' κατέβηκα και την πήγα σε παρακείμενη ασφαλή θέση εκτός οδοστρώματος(κάποιος άλλος μπορεί να μην την έβλεπε καν και να την έκανε κιμά).>
Αυτό ήταν ένα ακόμα μάθημα για μένα <τι φοβάσαι ρε ταραμά, τι νομίζεις ότι είναι η ζωή και την καταστρέφεις οικειοθελώς, παίρνουν τα ζώα αντικαταθλιπτικά; γιατί τόσα χρόνια έκανες λάθος επιλογές;>.
Eν κατακλείδι, κοιτώντας το παρελθόν μου μειδιώ ελαφρώς και το Θεό δοξάζω που έστω και μετά από όλα αυτά είδα την ζωή από άλλο πρίσμα' παιδιά τα πέταξα όλα και απολαμβάνω την ζωή περισσότερο και από αυτούς που δεν υπήρξαν ποτέ τους καταθλιπτικοί' δεν είναι τίποτα, πάρτε την απόφαση και θα γελάτε με τον εαυτό σας αργότερα, όταν θα έχετε πλήρη διαύγεια πνεύματος, μακριά από τα δηλητήρια που τώρα σας χειραγωγούν' εμπρός με πυγμή και δύναμη.
Ευχαριστώ τον Ιωάννη, που μου έδωσε λαβή να σας γράψω την δική μου εμπειρία από το 2017-2024.
Ελπίζω να βοήθησα λίγο, αν μπορώ θα βοηθήσω και περισσότερο.
Σπύρος.
Μπράβο Σάντοου..είσαι παράδειγμα έμπνευσης και ενθαρρυνσης...
Για να κόψουμε τα φάρμακα που μας ρίχνουν και που μας ισοπεδώνουν το συναίσθημα,πρέπει να πάρουμε αντίμετρα υποκατάστασης όπως έκανες εσύ.
Αν τα κόψουμε και συνεχίσουμε να σαπίζουμε άπραγοι μέσα στο σπίτι,λογικό είναι να γίνουμε χειρότερα...Αυτό μας δίνει την ψευδαίσθηση ότι έχουμε ανάγκη τα φάρμακα ενώ αν το καλοσκεφτούμε περιόδους χωρίς τα φάρμακα ήμασταν πραγματικά ζωντανοί.
Ευχαριστώ σε YC.
Περίπου 15 χρόνια με διακοπές...