Χαμένος στο χώρο, σε μια φοβική εικονική πραγματικότητα
Καλησπέρα!
Εδώ και χρόνια ταλαιπωρούμαι από φοβίες, διαφόρων ειδών κατά καιρούς, αλλά κατά μεγάλα διαστήματα έχω υπάρξει αρκετά καλά με τη βοήθεια αντικαταθλιπτικών (seroxat παλιότερα και cipralex των 20μγ αργότερα). Έχω δοκιμάσει κατά καιρούς (3 φορές) να σταματήσω τις αγωγές, αλλά πάντα υπήρχε επιδείνωση μετά από διάστημα περίπου 5-6 μηνών.
Το τελευταίο διάστημα ταλαιπωρούμαι (περίπου 2 μήνες) από έντονες αρνητικές σκέψεις, εμμονές, που σχετίζονται με τη φοβία μου.
Προσπαθώντας να περιγράψω τη φοβία μου, μην ξέροντας πού ακριβώς να την κατατάξω, θα πω αρχικά ότι είναι βαθιά ριζωμένη, γιατί ουσιαστικά την κουβαλάω από την παιδική μου ηλικία. Κάνω σκέψεις ότι είμαι μόνος, μικροσκοπικός μέσα σε ένα χώρο ολόγυρά μου τόσο αχανή, αφιλόξενο. Στις κρίσεις άγχους ή και πανικού αποπροσωποποιούμαι και είναι σα να μην ξέρω αν στα αλήθεια ζω ή αν ο κόσμος τριγύρω είναι πραγματικός. Νιώθω ότι η ζωή είναι μάταιη, πως ό,τι και να κάνουμε, ο χρόνος περνάει γρήγορα και θα πεθάνουμε. Νιώθω περιορισμένος στο σώμα μου στο χάος κι ο χρόνος σταματάει.
Πρέπει να πω ότι από την τελευταία τάξη του δημοτικού είχα αναπτύξει ενός τύπου αγοραφοβία, παράλληλα με τα πιο πάνω που προανέφερα. Αισθανόμουνα ότι αν περπατάω σε μεγάλο άδειο χώρο (μια άδεια μεγάλη αλάνα, ένα τεράστιο πάρκο άδειο, ένα γήπεδο ποδοσφαίρου) κάτι θα με τραβήξει στον ουρανό. Πάθαινα δέος από τότε κοιτώντας τον ουρανό, αν δεν υπήρχε σημείο διαφυγής (ένα αυτοκίνητο, ένα σπίτι, ακόμα κι ένα δέντρο). Αν συνδυαζόταν και το ύψος (πεζοπορία σε ένα οροπέδιο, ανάβαση σε βουνό) τα πράγματα γίνονταν ακόμα χειρότερα. Όταν κοιτάω ψηλά κτίρια με πιάνει τέτοιο δέος που τραβάω το βλέμμα κάτω και θέλω να έχω σημείο διαφυγής.
Έχω ξαναξεκινήσει θεραπεία (αρχικά με seropram των 20μγ από 16 Μαρτίου) και πλέον με cipralex των 20μγ από 31 Μαρτίου). Νιώθω ακόμα να βασανίζομαι συνεχώς από τις έμμονες σκέψεις. Νιώθω μαγκωμένος, χωρίς αυτοπεποίθηση, έχω ένα τρέμουλο όταν γίνονται πιο έντονες οι σκέψεις, και γενικά δεν μπορώ να βρω εύκολα ηρεμία και γαλήνη.
Το ξέρω, έγραψα πολλά, αλλά αν κάποιος έχει βιώσει ή βιώνει κάτι παρεμφερές, ή κάποιος επαγγελματίας του χώρου έχει εμπειρία από παρόμοια κατάσταση ασθενούς, θα ήθελα μία γνώμη, μία σύσταση, ή ο,τιδήποτε άλλο θα μπορούσε να βοηθήσει να απαλλαγώ ή να αντιμετωπίσω καλύτερα το θέμα μου
