Παραιτήθηκα και τώρα πάω να τρελαθώ

Για 8 χρόνια το μόνο που έκανα ήταν σπίτι δουλειά και πάλι σπίτι .Παραιτήθηκα χωρίς να βρω τι θα κάνω από εδώ και πέρα… Αλλά πόσο υπομονή κάνω.
Ξεκίνησα χωρίς ένσημο και με το μεροκάματο που υπήρχε τότε για νέους (κάτω από τον βασικό ) μετά από πρακτική που είχα πάει να κάνω , τότε ήταν καλύτερη μέρα της ζωής μου, μετά από ένα χρόνο με έκανε πρόσληψη ( 4 ωρο) και δούλευα 8ωρο και κάποιες ώρες εθελοντικά απο το σπίτι (δεν με υποχρέωναν για να περνάει η ώρα μου) με το ίδιο μεροκάματο ( δεν πληρωνόμουν αργίες και τις μέρες που έπαιρνα ‘’άδεια’’. Ξεκίνησα με καταχώριση προϊόντων και πέρασα, σε παραγγελίες, πωλήσεις, τακτοποίηση αποθήκης, με μια μικρή αύξηση που και πάλι δεν έφτανα στο βασικό μισθό ούτε με 26 μεροκάματα τον μήνα, όσο για τα δώρα κάποια στιγμή μου έβαζε για το 4ωρο (αν περίσσευαν ). Υποτίθεται πως θα έπαιρναν και άλλο άτομο αλλά κανείς δεν άντεχε, ερχόταν και μετά από λίγο έφευγε.
Τώρα, ζήτησα αύξηση να πάρω το κανονικό μεροκάματο, χωρίς να ζητήσω ολόκληρο ένσημο, δώρα κ.α η απάντηση ήταν να περιμένω να αυξηθεί η δουλειά … Τους παράτησα και έφυγα για να με απολύσουν. Με πήραν τηλέφωνο μετά από μερικές μέρες για να μιλήσουμε και όταν τους είπα πως θα παραιτηθώ , ηρέμησαν ζήτησαν μόνο να μην αποκαλύψω τις ‘’παρανομίες’’ για να γλυτώσουν τα πρόστιμα, αποζημιώσεις και να πάω λίγο ακόμη μέχρι να βρουν άτομο, το δέχτηκα, και μετά με πήραν τηλέφωνο να μην πάω...
Έχω πανικοβληθεί , ντρέπομαι να μαθευτεί πως είμαι άνεργος , που θα βρω μια κανονική δουλειά όλο το χρόνο, στέλνω βιογραφικά σε κοντινές περιοχές και περιμένω πάνω από τηλέφωνο μήπως και χτυπήσει… Πώς να πάω να ζήσω σε μεγάλη πόλη , τα ενοίκια είναι απλησίαστα για ένα μισθό , για μετακίνηση με αυτοκίνητο όταν δεν ξέρεις τους δρόμους και δεν βρίσκεις και να παρκάρεις είναι αδύνατη πέρα από το κόστος . Ενοίκιο και συγκοινωνία, πώς να τα συνδυάσεις όταν δεν ξέρεις καθόλου μια περιοχή. Ένα σωρό αγγελίες χωρίς πληροφορίες και άλλες με παράλογες απαιτήσεις , φοβάμαι να πάρω τηλέφωνο , ποιους να εμπιστευτώ, κάποιοι απαιτούν προϋπηρεσία και προσόντα (νέος , κοπέλες ) με λίγα λεφτά ενώ άλλοι τάζουν πολλά και χωρίς προσόντα…

Καλησπέρα φίλε, κοιτα όλοι λιγο πολυ έχουν βρεθει στη θέση σου, αλλωστε εφυγες μόνος σου, δεν ηταν και η καλυτερη δουλεια, κάποια στιγμη θα βρεθει κατι, κάνε υπομονη τωρα και προσεχε τη ψυχολογια σου για να μη σε πάρει απο κάτω,,

Μην σε παίρνει από κάτω βρε ΑΧΒΑΧ... Έκανες τη σωστή επιλογή για το καλύτερο του εαυτού σου, όχι για να πέσεις τελικά στα πατώματα...!
Θα βρεις δουλειά, θα δεις , εξ άλλου τώρα ξεκινά η σεζόν, υπάρχουν βέβαια και αλλού δουλειές... Κάτι υπάρχει και για εσένα αφού το ψάχνεις! Καλή τύχη και πάρε τα πάνω σου όπως το είχες σχεδιάσει.

Υπαρχουν συγκεκριμενα επαγγελματα με μεγαλη ζητηση, οπως υδραυλικος, ηλεκτρολογος, οδηγος βαρεων οχηματων, υπαλληλος τουριστικων επιχειρησεων και εργατες γης. Κανενας απο αυτους τους κλαδους δεν σε ενδιαφερει; Παντως ελλειψη εργαζομενων υπαρχει σιγουρα σε αυτους και αλλους κλαδους.

Θέλω σταθερή δουλειά με μισθό όλο τον χρόνο δεν ψάχνω μεροκάματο.
Δεν μπορώ να διαχειριστώ το άγχος τις αναμονής και φοβάμαι τι θα αντιμετωπίσω σε μια νέα εργασία ,πόσο μάλλον αν χρειαστεί μετακόμιση .
Για τουριστικά αν δεν έχεις προσόντα και προϋπηρεσία , θα βρεις ότι περισσεύει… Πρέπει να ξοδέψεις λεφτά για την διαδρομή και αν δεν σε πληρώσουν ή αν δεν αντέξεις πάνε και οι ΄΄οικονομίες ΄΄ σου.
Είναι εξαιρετικά σπάνιο να πάρει κάποιος μαθητευόμενο βοηθό ανειδίκευτο, μέχρι και για βοηθός σε κουζίνα οι περισσότεροι ζητάνε ειδικευμένα άτομα , αλλά πώς να βρεις το θάρρος να πάρεις τηλέφωνο όταν δεις μια αγγελία (χωρίς απαιτήσεις) και είναι μακριά πάνω από 60χλμ , όσο ιδανικά κι αν σου τα περιγράψουν ακόμα και να πας από κοντά θα πρέπει να βρεις σπίτι γιατί στην ηπειρώτικη χώρα κανείς δεν παρέχει διαμονή και αν βγουν προβλήματα στην δουλειά θα είναι αργά να φύγεις.
Το να στέλνεις βιογραφικό ή μήνυμα σε αγγελίες είναι εύκολο αλλά και πάλι δεν γλυτώνεις το άγχος , ελπίζεις και περιμένεις κάθε δευτερόλεπτο να σε πάρουν …

Φίλε όντως δεν είναι εύκολα, για αυτό είπαμε οτι θέλει υπομονή, η καλη δουλεια δεν βρίσκετε εύκολα, κάτι θα βρεθεί όμως, πρόσεχε και τη ψυχολογία σου για να μην έχεις και άλλα προβλήματα,,

Quote:

---

Originally Posted by ΑΧΒΑΧ

Με πήραν τηλέφωνο μετά από μερικές μέρες για να μιλήσουμε και όταν τους είπα πως θα παραιτηθώ , ηρέμησαν ζήτησαν μόνο να μην αποκαλύψω τις ‘’παρανομίες’’ για να γλυτώσουν τα πρόστιμα, αποζημιώσεις και να πάω λίγο ακόμη μέχρι να βρουν άτομο, το δέχτηκα, και μετά με πήραν τηλέφωνο να μην πάω...

---

εκτος απο βλακας εισαι και αφελης. γιατι να μην πληρωθεις τα δεδουλευμενα σου; ας φανε και προστιμα κτλ κτλ
αυτοι βγαζαν λεφτα απο την εργασια σου οφειλουν να σε πληρωνουν κανονικα. μερικες φορες μπορει και να μην συμβει αυτο οταν εχουν προβληματα και να στα χρωστανε αλλα πρεπει να καταλαβεις οτι τοσον καιρο καρπωνονταν την υπεραξια που παρηγαγες και ζουσαν καλλιτερα απο εσενα. πηγαινε σε εναν καθρεφτη και πες 10 φορες οτι δεν θα σου ξανασυμβει ποτε κατι τετοιο.

για τα υπολοιπα μην χολοσκας οπως εσυ υπαρχουν πολλες χιλιαδες αλλοι και τελικα ολοι βρισκουν την λυση.

Είσαι σε πλεονεκτική θέση θεματοθέτη που είσαι φιτ ψυχολογικά και σωματικά και μπορείς να δουλέψεις...
Οι περισσότεροι εδώ μέσα έχουν ψυχολογικά προβλήματα και είναι ανίκανοι να εργαστούν.
Η εργασία σήμερα, αλλά και ανέκαθεν, νοηματοδοτεί την κοινωνική και οικονομική ύπαρξη ενός ατόμου...
Κάτι θα βρεθεί...Αν θέλεις να εργαστείς,κάτι θα βρεθεί.

Quote:

---

Originally Posted by Yoco Choco

Είσαι σε πλεονεκτική θέση θεματοθέτη που είσαι φιτ ψυχολογικά και σωματικά και μπορείς να δουλέψεις...
Οι περισσότεροι εδώ μέσα έχουν ψυχολογικά προβλήματα και είναι ανίκανοι να εργαστούν.
Η εργασία σήμερα, αλλά και ανέκαθεν, νοηματοδοτεί την κοινωνική και οικονομική ύπαρξη ενός ατόμου...
Κάτι θα βρεθεί...Αν θέλεις να εργαστείς,κάτι θα βρεθεί.

---

Έχεις μεγάλο δίκαιο σε αυτά που λες, το θέμα είναι ποιος μπορεί να καταλάβει και κυρίως πριν είναι αργά,,

Quote:

---

Originally Posted by nikos2

γιατι να μην πληρωθεις τα δεδουλευμενα σου; ας φανε και προστιμα κτλ κτλ
πηγαινε σε εναν καθρεφτη και πες 10 φορες οτι δεν θα σου ξανασυμβει ποτε κατι τετοιο.
για τα υπολοιπα μην χολοσκας οπως εσυ υπαρχουν πολλες χιλιαδες αλλοι και τελικα ολοι βρισκουν την λυση.

---

Δεν θέλω να εκδικηθώ , τουλάχιστον μπορώ να κοιμάμαι το βράδυ με καθαρή συνείδηση, το άγχος και ο φόβος να εμπιστευτώ νέο εργοδότη είναι μόνο την μέρα ψάχνοντας αγγελίες και περιμένοντας τηλέφωνο σκεπτόμενος πως θα είναι η νέα δουλειά!
Άφησα συναδέλφους πίσω που δούλευαν σε άλλο τμήμα , έχουν οικογένεια και παιδιά. Θα επηρεαζόταν και αυτοί και όποιος άλλος με αντικαταστήσει με κάποιο πρόγραμμα... Αν πάω σε δικηγόρο και ζητήσω να πάρω αναδρομικά για 5 χρόνια όσα έπρεπε και να γίνει απόλυση... υπάρχουν αποδείξεις για να πω ότι με ανάγκασαν . Έχω το ίδιο κινητό για όλα αυτά τα χρόνια και έχει ιστορικό στους χάρτες με τις μέρες και ώρες που δούλευα. Υπάρχει και αρχείο με τις πληρωμές μισθού και δώρων γιατί κάποια στιγμή μου τα έβαζαν , αλλά δεν γινόταν στην ώρα τους για το επίδομα αδείας όταν δηλώνεις ψέματα στα ειδικά έντυπα και το καταβάλλεις τον επόμενο χρόνο χωρίς προσαυξήσεις επιφέρει οικονομικές συνέπειες. Για φορολογικές ,περιβαλλοντικές, και παραβάσεις που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια στον εργασιακό χώρο , θα μπορούσα να κάνω καταγγελία ανώνυμα οποιαδήποτε στιγμή. Με είχαν δεδομένο και με εμπιστεύτηκαν εγώ δεν τους πούλησα.

Γράφω γιατι ίσως κάποια μέρα δώσω ελπίδα σε κάποιον που θα βρεθεί στη θέση μου. Για να γλιτώσω από το άγχος της αναζήτησης εργασίας έριξα τον εγωισμό μου και προσπάθησα να συζητήσω μήπως και βρίσκαμε λύση για να επιστρέψω στον πρώην εργοδότη , αλλά (για το καλό μου) δεν είχαν χρόνο να μιλήσουμε. Με αντιμετώπισαν σαν να ήμουν άγνωστος άσχετος που έψαχνε για δουλειά και μου έκλεισαν το τηλέφωνο , λέγοντας πως θα ξανά μιλήσουμε… Η ψυχολογία στα πατώματα όλη μέρα, αλλά άρχισε να χτυπά το τηλέφωνο για δουλειά, μου έστειλαν και μήνυμα , μου πρότειναν να πιάσω δοκιμαστικά δουλειά , αλλά δυστυχώς η απόσταση , το ωράριο και το είδος της εργασίας με έκαναν να αρνηθώ . Πέρασα και από διαδικτυακή συνέντευξη και ζωντανά σε κατάστημα αλλά δεν με πήραν. Τώρα περιμένω να εργαστώ στο αντικείμενο της δουλειάς μου , μεσολάβησε κάποιος που τον εξυπηρετούσα και προθυμοποιήθηκε να πει μια καλή κουβέντα για εμένα, εγώ δεν είχα το θάρρος να χτυπήσω πόρτα χωρίς να δω αγγελία.
Ανησυχώ μήπως πάει κάτι στραβά και μου το ακυρώσουν… και νιώθω πως θα αποτύχω να ανταπεξέλθω στον τρόπο που λειτουργεί το νέο κατάστημα, πως θα τα μάθω πάλι όλα από την αρχή και θα τους είμαι χρήσιμος για να με κρατήσουν .
Ελπίζω να μου πάνε όλα καλά και να μην το μετανιώσω. Απορώ που βρήκα το θάρρος να ξεβολευτώ από μια θέση που δεν μου παρείχε ούτε τα νόμιμα και δεν αναγνώριζαν την προσφορά μου στην εργασία τόσα χρόνια.
Το συμπέρασμα που έβγαλα είναι πως πρέπει να διεκδικούμε όσα μας οφείλουν στην ώρα τους , δεν πρόκειται να έρθουν καλύτερες μέρες σε τέτοιους εργοδότες, φεύγουμε όσο είναι ακόμα νωρίς! Όσο για το αβέβαιο μέλλον παίρνουμε ρίσκο και δεν φοβόμαστε την αποτυχία ή να γίνουμε ρεζίλι , μπορεί να τρέμουμε και να θέλουμε να το αποφύγουμε λόγο κόμπλεξ κατωτερότητας ,ντροπής , φόβου για τον επόμενο άγνωστο εργοδότη αλλά μας αξίζει το καλύτερο. Πιστέψτε στον εαυτό σας !

Όσο αφορά το πρώτο εργοδότη,δε γίνεται να πας στην επιθεώρηση εργασίας; Εσύ έχεις το πάνω χέρι (παρανομίες) κ τ.λ. υπέγραψες χαρτί παραίτησης; Εννοείται καλά έκανες και έφυγες αλλά να διεκδικήσεις τα δικαιώματα σού, δεν τίθεται θέμα εκδίκησης... μήν απελπιζεσαι.. μπορείς να βρεις κάτι προσωρινό για τα προς το ζην και ταυτόχρονα να ψάχνεις κάτι πιο μόνιμο;

Θέλω να το αφήσω πίσω, υπέγραψα με τη θέληση μου , δεν θα γίνω πλούσιος αν πάρω μερικά χρήματα. Είναι ψυχοφθόρο να αλλάζεις συνήθειες και εργασιακό περιβάλλον. Παρέμεινα τόσα χρόνια στην ίδια εργασία, αγάπησα τη δουλειά μου , δέθηκα με το μαγαζί , αγωνιστικά για το καλύτερο, είμαι από τους υπάλληλους που νοιαζόταν περισσότερο να υπάρχει δουλειά , ο εργοδότης ήθελε μόνο κέρδη και διασκέδαση χωρίς να επενδύει στην καλύτερη εξυπηρέτηση των πελατών και στο εμπόρευμά !
Στενοχωριέμαι για την αντιμετώπιση που είχα απ΄ όταν ζήτησα τα βασικά! Πονάει να αντιλαμβάνεσαι πως δεν νοιάζεται κανείς για εσένα, δεν εκτιμούν την δουλειά σου, τον αγώνα που έκανες και την κατανόηση που έδειχνες μέχρι τώρα με το να μην ζητάς τα νόμιμα. Ένα ευχαριστώ ήθελα να ακούσω ,για την συνεργασία μας και για όσα πρόσφερα!
Ψάχνω μόνιμο , δεν έχω οικονομικό πρόβλημα και θα αγωνιστώ να βρω κάτι σωστό για να παραμείνω στον νέο εργοδότη μέχρι να συμπληρώσω και το τελευταίο μου ένσημο .

Καταλαβαίνω, η αχαριστία πάντα πονάει... Όμως και εσύ καλό θα είναι να θωρακίσεις λίγο τον εαυτό σου στο εργασιακό περιβάλλον.Οι ιδιοκτήτες εκμεταλλεύονται την αξία σού, όσο κοντά και αν έρθεις μαζί τούς η φύση τούς είναι να σε εκμεταλλευτούν , δυστυχώς αυτό είναι το σύστημα, είναι πολύ ευχάριστο που σου αρέσει η δουλειά σου, προσπάθησε να μη δένεσαι συναισθηματικά , κάνε τα τυπικά που πρέπει στη δουλειά, μην κάνεις παραπάνω από όσα πρέπει δεν θα το εκτιμήσει κάνεις, ξόδεψε για σένα την ενέργεια σού ... Καλή τύχη

Ανεμονη,οταν ειχα παραιτηθει απο μια δουλεια των 500 ευρω πριν 3 χρονια,με 6/7 και ολο απογευματα,απληρωσιες και πιεστικο περιβαλλον που ειχε ρουφιανιλικια συναδελφων,υπερβολικες απαιτησεις,χωρις προσωπικο χρονο,ειχα παραιτηθει εντελως απο την ζωη μου,δεν μπορουσα να βρω διαθεση με τιποτε,ενιωθα εγκλωβισμενος,αδυναμος,ηθε λα κατι αλλο αλλα δεν το εβρισκα,οταν το βρηκα ειχα ανασφαλειες και αμφιβολιες αν εκανα σωστα που εφυγα γιατι φοβομουν μην κακοπεσω ξανα σε ιδια και χειροτερα.

Εφαγα ενα σωρο λεφτα σε ψυχοθεραπειες,με τα λεξοτανιλ και με τις βενλαφαξινες,τελικως με πονο και υπομονη και ψαξιμο,μου εκατσε κατι καλυτερο και ειμαι ενταξει προς το παρον,αυτο που θελω να πω ειναι οτι δεν εβαζα η δεν μπορουσα να βαζω ορια στην δουλεια,ουτε να εκφραστω εναντια σε κακες συμπεριφορες υπο τον φοβο μην παρεξηγηθω,μην ακουστω γελοιος,οτιδηποτε και απλα εκανα πως "αδιαφορω" ενω ολο αυτο μου εκανε συναισθηματικη ζημια που ειχε διαρκεια 2 ολοκληρα χρονια.

Αλλος στην θεση μου,απλα θα εφευγε,στα @@ του και ουτε γατα ουτε ζημια,εγω ομως πληγωθηκα,με πηρε απο κατω και ενιωθα μια παραιτηση απο τη ζωη σε εκεινη τη φαση,μου πηρε πολυ καιρο να συνελθω.

Ανεμονη,οταν ειχα παραιτηθει απο μια δουλεια των 500 ευρω πριν 3 χρονια,με 6/7 και ολο απογευματα,απληρωσιες και πιεστικο περιβαλλον που ειχε ρουφιανιλικια συναδελφων,υπερβολικες απαιτησεις,χωρις προσωπικο χρονο,ειχα παραιτηθει εντελως απο την ζωη μου,δεν μπορουσα να βρω διαθεση με τιποτε,ενιωθα εγκλωβισμενος,αδυναμος,ηθε λα κατι αλλο αλλα δεν το εβρισκα,οταν το βρηκα ειχα ανασφαλειες και αμφιβολιες αν εκανα σωστα που εφυγα γιατι φοβομουν μην κακοπεσω ξανα σε ιδια και χειροτερα.

Εφαγα ενα σωρο λεφτα σε ψυχοθεραπειες,με τα λεξοτανιλ και με τις βενλαφαξινες,τελικως με πονο και υπομονη και ψαξιμο,μου εκατσε κατι καλυτερο και ειμαι ενταξει προς το παρον,αυτο που θελω να πω ειναι οτι δεν εβαζα η δεν μπορουσα να βαζω ορια στην δουλεια,ουτε να εκφραστω εναντια σε κακες συμπεριφορες υπο τον φοβο μην παρεξηγηθω,μην ακουστω γελοιος,οτιδηποτε και απλα εκανα πως "αδιαφορω" ενω ολο αυτο μου εκανε συναισθηματικη ζημια που ειχε διαρκεια 2 ολοκληρα χρονια.

JohnyK33 Εγώ παραιτήθηκα για τα οικονομικούς λόγους τον Απρίλιο δεν αντιμετώπιζα ιδιαίτερες δυσκολίες στην εργασία , και αισθάνομαι όλα όσα γράφεις ! Τα περνάω όλα μόνος μου χωρίς να έχω βοήθεια από κανέναν , οι ψυχοθεραπείες και τα φάρμακα βοήθησαν ?
Τώρα πέρασα στο δεύτερο στάδιο βρήκα κάτι και φοβάμαι , είναι όλα χειρότερα …
Αν φύγω θα μου διαλύσει την ψυχολογία.

Quote:

---

Originally Posted by JohnyK33

Ανεμονη,οταν ειχα παραιτηθει απο μια δουλεια των 500 ευρω πριν 3 χρονια,με 6/7 και ολο απογευματα,απληρωσιες και πιεστικο περιβαλλον που ειχε ρουφιανιλικια συναδελφων,υπερβολικες απαιτησεις,χωρις προσωπικο χρονο,ειχα παραιτηθει εντελως απο την ζωη μου,δεν μπορουσα να βρω διαθεση με τιποτε,ενιωθα εγκλωβισμενος,αδυναμος,ηθε λα κατι αλλο αλλα δεν το εβρισκα,οταν το βρηκα ειχα ανασφαλειες και αμφιβολιες αν εκανα σωστα που εφυγα γιατι φοβομουν μην κακοπεσω ξανα σε ιδια και χειροτερα.

Εφαγα ενα σωρο λεφτα σε ψυχοθεραπειες,με τα λεξοτανιλ και με τις βενλαφαξινες,τελικως με πονο και υπομονη και ψαξιμο,μου εκατσε κατι καλυτερο και ειμαι ενταξει προς το παρον,αυτο που θελω να πω ειναι οτι δεν εβαζα η δεν μπορουσα να βαζω ορια στην δουλεια,ουτε να εκφραστω εναντια σε κακες συμπεριφορες υπο τον φοβο μην παρεξηγηθω,μην ακουστω γελοιος,οτιδηποτε και απλα εκανα πως "αδιαφορω" ενω ολο αυτο μου εκανε συναισθηματικη ζημια που ειχε διαρκεια 2 ολοκληρα χρονια.

---

Από την συγκεκριμένη δουλειά καλά έκανες κ έφυγες, εγώ θα τράβαγα και καταγγελία στην θέση σου.

Η ψυχοθεραπεια βοηθησε,οπως και τα φαρμακα αλλα με αργο και βασανιστικο χρονο,δλδ μετα απο 6-7 μηνες αρχισα να κανω recovery.