Δεν ξερω που να το ενταξω . Ψυχωση η ψευδαισθηση

Καλησπερα σε ολους και συγνωμη για το προχωρημενο της ωρας .

Το τελευταιο χρονικα γεγονος που μου συνεβη , καθως κοιτουσα την ιστορικο της αυλης συνταγογραφησης επεσε το ματι μου στο γραμμα και το νουμερο της διαγνωσης . Ο ψυχιατρος με διεγνωσε ( ιανουαρης 19) με F28 δλδ αλλες ψυχωσικες παθησεις , παραληρηματικα επεισοδια , καταθλιπτικα επεισοδια , απο ψευδαισθησεις . Στο ψυχιατρειο στο εξιτηριο ( απριλης 21 ανεγραφε F38 δλδ συναισθηματικες διαταραχες .)

Με αρεσει να τοποθετω τα γεγονοτα στη σειρα .
Ας αρχισω λοιπον .
Η μητερα μου προτου παντρευτει επισκεφτοταν νευροψυχιατρο .Ειμαστε δυο αδερφια , αγορια . Ο αδερφος ειναι 19,5 μηνες μεγαλυτερος απο μενα . Δεν ηταν 3 μηνων οταν νοσησε απο ιογενης μηνιγγιτιδα . ( Εχει βαρηκοια πιθανον και στα δυο ωτα . ) . Απο οσο γνωριζω η ψυχολογικη της κατασταση επιδεινωθηκε απο τη γεννα του αδερφου μου και επειτα συν το γεγονος οτι δεν αναγνωρισε τα συμπτωματα της νοσου στο βρεφος της . Αγνωστη παραμενει η απαντηση στο ερωτημα αν η φαρμακευτικη αγωγη ξεκινησε πριν τη συλληψη μου . Οπως επισης και η μια αποβολη που ειχε ηταν αναμεσα ή μετα τις δυο γεννες των ζωντανων εως και τουτη στιγμη αγοριων της . Τελος παντων ηρθα στον κοσμο με ενα ασταματητο σε ενταση κλαμα και μπλαβι απο το ζορι . Αυτα τα λογια χρησιμοποιησε οταν μου διηγηθηκε τη γεννηση μου μετα απο χρονια ο παππους μου . Αργησα να περπατησω λιγο πανω απο 1,5 ετους , αλλα λογιζομουν για 3 μωρα . Ειχα απιστευτη ενεργεια , απιστευτα νευρα , απιστευτη γκρινια και σνιρι ( τσαγανο ) . Ο αδερφος μου λογω της μηνιγγιτιδας ηταν ησυχος , φανερα αδυναμος και μοναχικος . Για να δοκιμασει τις δυναμεις του αδερφου μου ο πατερας μου μας εβαζε και μαλωναμε και ο αδερφος μου δεν μπορουσε να βαλει κατω ακομα και οταν ο πατερας μου κρατουσε το ενα μου ποδι . Νομιζω τοτε ληφθηκε η αποφαση απο τους γονεις μου , που με καταδικασε . Δεν θα του χαλουσαν χατηρι σχεδον ποτε . Αν εγω και ο αδερφος μου ζητησαμε την ιδια ποσοτητα υλικων αγαθων ( 10 ο καθενας ) , ο αδερφος μου επαιρνε τα 8 και εγω τα 2 .

Ο αδερφος μου ηταν μεθοδικος μαθητης και αρεστος στους δασκαλους . Εγω ημουν το ακρως αντιθετο . Επαναστατης , ζωηρος και αντιεξουσιαστης . Και βαθια αδικημενος .
(Μου συνεβησαν καποια γεγονοτα που ουδεμια σχεση εχουν με την αδικια . Δε θα ηθελα να αναφερθω σε αυτα , διοτι η θυμηση τους να μου προκαλεσουν ενα εντονο καταθλιπτικο επεισοδιο) . Σε ολη τη διαρκεια του γυμνασιου και του λυκειου ειχα την αισθηση οτι δεν ανηκα πουθενα . Ανεπτυξα μια πεποιθηση οτι οι συνομιληκοι μου ηταν πιθηκοι . Δεν μπορουσα να συζητησω τιποτα μαζι τους , εκανα παρεα μαζι τους αλλα δεν ημουν παρων σχεδον ποτε . Και ετσι κατεφυγα σε εγκυκλοπαιδιες γεωγραφιας , αστυνομικα μυθιστορηματα και στους αριθμους . Τοτε αρχισαν τα ξενυχτια και οι αυπνιες . Δεν ξερω γιατι αποφασισα να προσθεσω τριτο δυσλειτουργικο περιβαλλον στη ζωη μου . ( Σπιτικο , σχολικο και συνδεσμικο( φιλαθλων ) .

Αγαπησα μια κοπελα , εμεινα στην ιδια ταξη , καθησαμε στο ιδιο θρανιο και ποτε δεν την εξεφρασα τα συναισθηματα μου . Παραλληλα γνωρισα και ενα συνομηλικο μου με απιστευτη προσωπικοτητα και ωριμοτητα . Γιναμε αχωριστοι γιατι καταλαβε οτι οσο ξυλο και να μου δινε δε θα λυγιζα . Εκτιμουσε το χαρακτηρα μου . Ειχαμε αναστατωσει με τα καμωματα μας τα λαδαδικα και τη Χαλκιδικη . Ηιμασταν περαν και πασης αμφιβολιας γνησιοι . Δεν υποκρινομασταν ποτε . Ημασταν γλεντζεδες που δεν τους ενοιαζε τα ποσα χρηματα ειχαν στη τσεπη τους , αλλα πως θα περασουμε ομορφα . Το ενα βραδυ μας πεταγανε εξω οι μπραβοι τρωγοντας κατι ψιλες , και το επομενο μας κερνουσαν ποτα . Αφηναμε παντα πουρμπουαρ απο τον παρκαδορο μεχρι και το μαιτρ και η αντιμετωπιση ηταν βασιλικη . Ζουσαμε τη ζωη μας στο επακρο . Ο καλυτερος χρονος της ζωης μου .Στον κολλητο μου αρεσαν πολυ οι γυναικες , ηξερε πως να τις ριχνει , εγω απλως καθομουνα στο τραπεζι πινωντας και χορευοντας αγκαζε με τον αερα στην πλειονοτητα των φορων . Επρεπε να υπηρετησει στο στρατο ( ιουλιο 98 )και οι δρομοι μας χωρισαν προσωρινα .

Το ριξα στην δουλεια ( ντελιβερι ) και η δυσλειτουργια μου εμφανιστηκε με ενα ακραιο εθισμο στο τζογο ( φρουτακια ) . Εφθασα να βρισκομαι στη σελα του σκουτερ μου κοντα στις 90 ωρες/ βδομαδα . Δουλεψα και σε 3 μαγαζια ταυτοχρονως για 4 μηνες περιπου . Συστηθηκα στους αστυνομικους λογω της παραβατικοτητας μου , μεχρι να καταλαβουν οτι δεν επαιρνα απο λογια και κλησεις . Τοτε δεν υπηρχε υπηρχαν κινητα με εφαρμογες και πολλοι συναδελφοι και ταξιτζηδες λοξοκοιταζαν το δρομο μπας και με μπανισουν ρωτωντας με πως θα πανε ακριβως στο προορισμο τους . Οι αστυνομικοι με βγαλαν παρατσουκλι " ο σιδεροφονιας " και οι συναδερφοι "ο διμετρος κινητος χαρτης" . Δυο η τρεις περιπτωσεις ενοικοι οικοδομων που παρεδιδα παραγγελιες στην ιδια ή στις κολλητες οικοδομες
εξεφρασαν παραπονα στις διευθυνσεις οτι τους παρακολουθω . Ποτε κανενας πελατης δε παραπονεθηκε για τη υπηρεσια που του προσεφερα . Τους κερδιζα με το χαμογελο , τα καλαμπουρια και η ανταμοιβη μου σε μπουρμπουαρ κατεληξε να ειναι λιγο πιο κατω απο μεροκαματο . Ειχα κολλησει 9 φυλλα α4 φτιαχνοντας χαρτη της Ανατολικης Θεσσαλονικης χωρις την Καλαμαρια γραφωντας με κοκκινο στυλο ποσο διαρκουσε το κοκκινο φαναρι και με πρασινο στυλο ποσο το πρασινο για ολους τους κεντρικους δρομους . Με αυτο το χαρτη μελετωντας τον μηδενισα τις πιθανοτητες να τρακαρω επειτα απο ενα κοκκινο φαναρι . Ειχε πολλα στραβα η ροη της φωτεινης σηματοδοτησης αλλα δεν ηθελα να ασχοληθω περαιτερω . Προτου παρουσιαστω στο στρατο (μαρτιος 2000) εργασθηκα για 15 μηνες και την οικονομικη ζημια απο το τζογο την εκτιμω γυρω στα 4-4,5 εκατομμυρια δραχμες .
Στη Θηβα οταν παρουσιαστηκα ειχα ενα λιποθυμικο επεισοδιο εν ωρα υπηρεσιας ( λογω γαστρεντεριτιδος που ειχε ιαθει ) . Για 50-55 ωρες κοιμηθηκα . Οταν ξυπνησα βρισκομουν σε ενα θαλαμο του 401 ΣΝ με 4 ορους να κρεμονται πανω απο το κεφαλι μου . Με επισκεφθηκαν πολλοι γιατροι , με καλωδιοσανε , με παιρναν αιμα και μου κανανε παρα πολλες επαναληπτικες ερωτησεις που δεν μπορουσα να απαντησω στις περισσοτερες Η παραμονη μου στο νοσοκομειο διηρκησε 5 ή 6 μερες .Προτου μου δωσουν εξιτηριο ενας γιατρος μου συνεστησε να κανω συχνα γενικες αιματος και ουρων για το υπολοιπο της ζωης μου . Η διαγνωση ηταν αφυδατωση που προκληθηκε απο την ιογενη γαστρεντεριτιδα . Μολις γυρισα στη μοναδα ενιωθα οπως οταν ημουν 3 χρονων απο δυναμεις και το μυαλο μου ηταν καπως διαφορετικο προς το καλυτερο . Κατα τη διαρκεια της θητειας μου συνεβησαν τεσσερα γεγονοτα . Ο θανατος της γιαγιας μου , κατηγορια διακινησης ναρκωτικων με μια προχειρη ΕΔΕ ( αθωωση λογω πληρους απουσιας αποδειξεων ) , ο θανατος του παππου μου και η πρωτη επαφη μου με ψυχιατρο , η πωληση ενος χωραφιου . Δεν παρεστη στη κηδεια της γιαγιας μου , εγινα ψυχολογικο ρακος με τις ανυποστατες κατηγοριες , δεν ειδα τον παππου ζωντανο και κερασακι στη τουρτα δεν πηρα χρηματα απο την πωληση του χωραφιου . Ο αδερφος μου πηρε περιπου το 60 % για μεταπτυχιακες σπουδες και τα υπολοιπα πηγαν σε χρεη και ανακαινηση σπιτιου . Επρεπε να φυγω απο το σπιτι , αλλα η μητερα μου μολις εχασε και τους δυο γονεις της . Και ετσι παρεμεινα .

Ο πατερας μου ειχε βγει στη συνταξη και τα καλοκαιρια τα περνουσα στο πατρικο της μητερας μου στο χωριο . Δεν τον εβλεπα πολυ και με χαροποιουσε η απουσια του . Βοηθουσα τη μητερα μου στις δουλειες αλλα στη ψυχολογικη στηριξη την απεφευγα . Οσο βρισκομουν στο στρατο ειχα παραχωρησει το μηχανακι μου δια να εργασθει για ενα εξαιρετικο παιδι που τον ενιωθα φιλο και το ειχα αφεντικο. Αργησα να βρω δουλεια , με εκαιγε γιατι δε με ρωτησαν αν χρειαζομουν χρηματα για να αρχισω το οτιδηποτε . Ισως ειχα την ψευδαισθηση οτι η δυσλειτουργια της οικογενεια μου να οφειλοταν στη δικια μου εικονα . Μου βρηκε ενα φιλος παλι ντιλιβερι σε μια αλυσιδα , μια μερα εκανα του κεφαλιου μου , αργησα να ξυπνησω , κρεμωντας το μαγαζι για 1 ωρα χωρις διανομεα . Και ετσι δεν ανανεωθηκε η 2μηνη συμβαση προδιδοντας την εμπιστοσυνη που μου επεδειξε ο φιλος , χανωντας τη πρωτη δουλεια με ασφαλιση και δωρα . Εκοψα τα φρουτακια και εθιστηκα σε πολυωρες παραμονες σε ιντερνετ καφε . Μια δουλευα μια δε δουλευα . Κατι με ετρωγε μεσα μου κατι αδιευκρινιστο και θολο .

Με το κολλητο μου αραιωσαμε ακομη περισσοτερο , ειχε σταθερη δουλεια και μια νεα σχεση . Οταν συναντιομασταν κατι ηθελε να μου πει , κατι για τη κριση μου και μου προτεινε να δουλεψω στη επιχειρηση που εργαζοταν . Εμαθα τους κωδικους των προιοντων σε 1 μηνα αλλα τα λεφτα ηταν ελαχιστα . Υπηρχε ρουφιανια και το αφεντικο με καλεσε στο γραφειο του για να μου ανακοινωσει την αποφαση του να μην με προσλαβει επ αοριστου . Αραιωσαμε ακομη περισσοτερο , πλεον και στο τηλεφωνο .
Κατι με ετρωγε και με βασανιζε τρομερα , πλεον . Ηταν κοντα . Και εγινε . Απο εκεινη τη πραξη αρχισαν οι ψυχωσεις μου .

Ο αδερφος μου κατηγγειλε το τεως αφεντικο του ( απο τη δικια μου γνωριμια ) και πηρα καποια χρηματα . Το αφεντικο πιστεψε οτι εγω εβαλα λογια στο στομα του αδερφου μου και τερματιστηκε η φιλια μου και η παρεα μου μαζι του . Ειχα χασει ενα αδερφο επειδη ο πραγματικος μου αδερφος με προδωσε χωρις να με ρωτησει . Μπορει να ειχε ολα τα δικια του κοσμου αλλα εγω του βρηκα και το μεσο και το χωρο εργασιας .

Οι σχεσεις με τον αδερφο μου ηταν εχθρικες .
Δεν θυμαμαι αν εκανε την καταγγελια πριν το μεταπτυχιακο ή πριν παει φανταρος .

Αρχισα να εχω εμβοες και μεγαλα διαστηματα μεταξυ υπνου ( 2 μερες σιγουρα ) . Πριν γυρω στις 20 ωρες μαξιμουμ .

Απο μικρος βοηθουσα την μητερα μου με τα ψωνια , δεν ηθελα να κουραζεται με φυσικα βαρη . Αφοτου βρηκε δουλεια ο αδερφος μου μειναμε 3 στο σπιτι . Προς τα τελη του 2007 η μητερα ασθμαινε οταν ανεβαινε τα σκαλια της οικοδομης . Δεν εδωσα σημασια διοτι ειχε τα κιλα της . Ειχε κανει και μια επεμβαση αφαλοκηλης προσφατα . Οταν εμπαινε στο σπιτι και καθοταν δεν βαριανασαινε . Μετα απο κανα δυο μηνες κοντοστεκοτανε καθε τρια σκαλια . Μου ελεγε οτι ηταν κουρασμενη και οτι εφταιγαν τα φαρμακα .
27 Μαρτιου 2008 ημερα Πεμπτη νομιζω , πηγε στο ΙΚΑ για να γραψει φαρμακα . Στο διαδρομο μια πολυ καλη γειτονισσα που εργαζοταν στο κτιριο τη ρωτησε γιατι ηταν χλωμη . Εφυγε και πηγε να βρει τη πνευμονολογο . Την πηραν μεσα και την εκανε ακτινογραφια θωρακος . " Τρεξε να προλαβεις " της ειπε η πνευμονολογος και σε 2 ωρες η μητερα μου , ο πατερας μου και εγω βρεθηκαμε στα επειγοντα του εφημερευοντος νοσοκομειο . Μονο το κορεσμο οξυγονου ειδαν και εγινε αμεσα και αστραπιαια η εισαγωγη . Οι εξετασεις βγηκαν την επομενη ημερα . Ηρθε και μας πλησιασε ενας επιμελητης Α γιατρος . Ο πατερας μου μου εκαν νοημα να φυγω , αλλα εκατσα παραμενοντας ακινητος στη θεση μου . " Η κυρια Βουλα εχει καρκινο στις ωοθηκες . Ενημερωσα το Υπουργειο Υγειας και τοποθετηθηκε πρωτη στη λιστα πανελληνιως οταν και οπου βρεθει κρεβατι σε μοναδα εντατικης θεραπειας . Της αφαιρεσαμε με παρακεντηση το ασκιτικο υγρο απο την κοιλιακη χωρας αλλα τα επιπεδο οξυγονου στο αιμα ειναι παρα πολυ χαμηλο . Η διακομιδη της κρινεται απολυτως απαραιτητη . Εφυγα , πηγα στο δωματιο της , τις κρατησα το χερι , εβγαλα τη μασκα της τη φιλησα στο μαγουλο την ειπα φευγω μαμα και μολις βγηκε απο την πυλη του νοσοκομειου , εκλαιγα ουρλιαζοντας , χωρις προορισμο και χωρις ελπιδα . Αν με πατουσε λεωφορειο και αφηνε παραλυτο , θα το δεχομουν στωικα . Δεν ξερω που πηγα , τι εκανα , ποσο χρονος περασε , οταν με πηρε τηλεφωνο ο πατερας μου και ενημερωσε οτι βρεθηκε ελευθερη κλινη ΜΕΘ . Ειχε περασει ενα 6ωρο . Πηγα βολιδα στο νοσοκομειο . Ο πατερας μου τρομαξε οταν με ειδε . Ημουν σε ασχημη κατασταση και μου ειπε να μιλαει αυτος μρ τους γιατρους . Ετσι εγινε η διακομιδη σε αλλο νοσοκομειο στη Θεσσαλονικη και η εγχειρηση εγινε λιγες μερες μετα . Η εγχειρηση διηρκησε 8 ωρες περιπου και ειχα παρει 3 ηρεμιστικα . Ειχε αφαιρεθει πληρως ο ο ογκος και τη μετεφεραν σε ενα ξεχωριστο δωματιο εντος της εντατικης μοναδος . Το επισκεπτηριο ηταν ενα ατομο για 5 λεπτα καθε μερα αναμεσα 1.00 και 1.30 το μεσημερι .

Ενημερωνα καθημερινα τηλεφωνικως τον αδερφο για τις εξελιξεις , ωσπου μια μερα τον παρακαλεσα να ερθει να τη δει . Δεν ηρθε . Και ετσι επειτα απο παραμονη 2 με 3 βδομαδες στην εντατικη , παρεμεινε αλλες 10-15 μερες σε θαλαμο , ωσπου πηρε εξιτηριο , αρχισε ο γολγοθας των χημειοθεραπειων .
Στην αρχη ανα βδομαδα , ανα δυο βδομαδες , ξανα ανα βδομαδα ανα δυο βδομαδες και ο πεμπτος κυκλος ανα τρεις . Το Μαιο του 2010 επιασα δουλεια σε ενα μαγαζι που εβγαζα ακοπα 1300-1400 ευρω το μηνα . Βρηκα την Ιθακη μου και ημουν χαρουμενος μετα απο αρκετο καιρο . Η μητερα μου με ρωτουσε πως ειναι τα πραγματα και εσταζε μελι το στομα μου . Περασε το καλοκαιρι και αρχισαν τα μητινγκ στη δουλεια . Ειχαν θεμα οι συναδερφοι μαζι μου . Ετρεχα και διαλεγα παραγγελιες που ειχαν μπουρμπουαρ . Οταν ζητησα απο το αφεντικο να παρει θεση , τα μασησε . Ολοι πηγαν διακοπες και γυρισαν καυλωμενοι να με διωξουν . Οταν μια μερα μου ζητησαν στο ρεπο μου να κατεβω να βοηθησω , πηγα για 1,5 ωρα . Και εφυγα . Μου το ξαναζητησαν , ξαναπηγα . Τους εφτιαξα προγραμμα συμφωνα με τα θελω και αναγκες τους και ξεσηκωθηκαν . Δεν ηξεραν τι θελανε . Μια μερα ενημερωνω το συναδερφο που ηταν υπευθυνος για το προγραμμα οτι την επομενη τριτη θελω ρεπο για να συνοδευσω τη μητερα μου στο Θεαγενειο . Εχει να παει καπου ο πατερας μου . Το προγραμμα εβγαινε καθε Κυριακη . Οταν εφτασε η Κυριακη πριν τη Τριτη της προγραμματισμενης χημειοθεραπειας , τη Τριτη δουλευα 13ωρο . Ο συναδερφος που ηταν υπευθυνος για το προγραμμα ειχε προτου σχολασει ειχε δωσει στη μαρκα το προγραμμα . Κοντεψα να τρακαρω ισαμε 10 φορες . Πρωτη φορα κοχλαζα απο το μισος . Δευτερα ειχα ρεπο αλλα και μητινγκ . Ξεκινησα να πινω το μεσημερι πηγα στο σπιτι πηρα το ιατρικο φακελο της μητερας , καβαλησα το παπι και κατευθυνθηκα στο μαγαζι . Εφτασα καπως καθυστερημενα , αλλα ηταν ολοι παροντες . Πεταξα το φακελο στο τραπεζι . Και τους λεω "διαβαστε που με λετε ψευτη αποβλητα της κοιλιας της μανας σας . Διαβαστε ρε . Δειλα ανθρωπακια . Διαβαστε .Τι περιμενατε ρε ? Να διαφημιζω το καρκινο της μανας μου ? Απιστα σκουπιδια " . Το αφεντικο πανιασε και κοιτουσε αριστερα δεξια . " Συγγνωμη , αλλα δε σε πιστεψα " ειπε ο υπευθυνος για το προγραμμα " Να το αλλαξουμε " προσθεσε . "Δεν θελω "του ειπα , "δεν κοιταξατε καθολου το ντοσιε , εξακολουθειται να μην με πιστευετε . 30 Σεπτεμβρη παραιτουμαι . Βρειτε αλλο ατομο . Με ειπατε καιροσκοπο , κλεφτη και τωρα με ειπατε ψευτη . Πηγατε ολοι διακοπες και σας καλυψα " . " Ζηταω αφεντικο απο τη συμπεριφορα μου , αλλα ειμαστε μονο οι υπαλληλοι και κανενας πελατης ". Δουλεψα και τη Τριτη και τις υπολοιπες μερες μεχρι τις 30 του μηνος .
Πρωτη Οκτωμβρη αναψα ενα κερακι για τη μητερα μου και ενα κερακι να μη σωσω να ξαναδουλεψω ποτε . Λιγες μερες μετα σε διαλογο που ειχα με τη μητερα μου τις ειπα " Μαμα , πεθαινεις . Σε παρακαλω πολυ κανε διαθηκη γιατι θα μπλεξουμε ." Επεσα στα ποδια της .Ημουν διαλυμενος κυριολεκτικα .


Μαθαμε οτι ο καρκινος εκανε μετασταση σε πνευμονες και εγκεφαλο οταν μας παρεδωσαν το φακελο του Νοσοκομειου . Ημουν σακατεμενος να της παρεχω οποιασδηποτε μορφης ψυχολογικη στηριξη . Τη πηγα στο χωριο μεσα Οκτωμβρη και ζητησε να μεινει μονη της στο μνημα των γονιων της . Την ακουσα να λεει " ερχομαι ". Την Τεταρτη 28 Νοεμβριου τη μεταφεραμε στο Αχεπα . Της ειχαν απομεινει 2 μερες στη γη . Τηλεφωνησα στον αδερφο μου και του ειπα τρεχα να την προλαβεις και μου απαντησε οτι πιο χυδαιο εχω ακουσει στη ζωη μου " Πες στους γιατρους να την κρατησουν ζωντανη " . . Του κλεισα το τηλεφωνο . Το ξημερωμα της Παρασκευης η μητερα μου ηταν ανησυχη . Ελεγε συνεχως μια λεξη " μπαιλντισα " . Της επιασα το χερι και την αφησα να ξεκουραστει . 10.08 το πρωι ελαβε τελος το μαρτυριο της . Ημουν αγαλλιασμενος , οταν εκλαψα . Ηταν αισθημα λυτρωσης . Γιατι μολις τωρα αρχιζαν τα δυσκολα . Ο αδερφος μου δεν τη ειδε ζωντανη και στη κηδεια δεν πλησιασε να κατσει διπλα μου .
Για 4 χρονια πηγαινα στο μνημα της , το περιποιομουν , λιγα λουλουδακια και μιλουσα . Μια μερα , κατα τη διαρκεια εργασιας στο δεξι μνημα , εσπασαν το πλαινο μαρμαρο . Συλλησαν τον ταφο της μητερας μου . Ηξερα ποιος ηταν .Δεν ξαναπηγα ποτε , γιατι θα του εκανα κακο , μεγαλο κακο .

Απο τον θανατο της μητερας μου και επειτα η ζωη μου ηταν μια διαρκης αντιπαραθεση με τον πατερα μου . Παρα πολυ δυσκολος ανθρωπος .Δεν εχω βρισει τοσο πολυ καποιον . Συνεχως , εξαπελυε μυδρους για τη πεθερα του και οτι αυτη φταιει που δεν περασε καλα σα σωγαμπρος . Του ελεγα οτι η μαλακια του ειναι σε παγκοσμιου κλασεως επιπεδο . Ηταν ευθυνοφοβος σε ολο το χρονο του γαμου . Τον ρωτησα αν αναρωτηθηκε ποτε για ποιο λογο επαιρνε φαρμακα η γυναικα του . Δεν ηξερε . Αυτος ηταν το φαρμακο της . Το δηλητηριο της .Την Εδειρε , την εβριζε , ουρλιαζε επειτα απο καθε μεθυσι καποιο ξημερωμα . Η μητερα μου φροντιζε για ρουχα του . Σιδερωμενα και πλυμενα και ολη στη δουλεια του του ελεγαν ποσο σε αγαπαει η γυναικα σου . Δεν τον αγαπουσε , τον φοβοταν . Μια μερα του λεω με βλοσυρο υφος " αταφο θα σε αφησω , δε φορεσες ποτε παντελονια , τα σκυλια θα σε φανε"


Την επομενη μερα εκανα το πρωτο μου εμετο . Αυγουστος του 2016 .Δεν μπορουσα να χωνεψω οτι συνεβαινε στη ζωη μου . Και ετσι οι εμετοι κυριαρχησαν τη καθημερινοτητα μου , ωσπου στο τεταρτο γαστρεντερολογο , εμαθα οτι εχω οισοφαγιτιδα και διολισθαινουσα διαφραγματοκηλη . Ειχε περασει πανω απο ενας χρονος απο τον πρωτο εμετο οταν το εμαθα . Τα φαρμακα δεν βοηθησαν ουτε και η αλλαγη διατροφικη συνηθειας και επαθα,εμμονη με την ιδεα της χειρουργικης επεμβασης . Τον επρηζα τα συκωτια . Πουλα κατι να κανω την επεμβαση . Ειχα παρα πολλα νευρα , ανεξελεγκτα αλλα παραδομενα . Τηλεφωνουσα στον αδερφο μου , τον εβριζα ακαταπαυστα , ζητωντας βοηθεια . ΒΟΗΘΕΙΑ . Δε καταφερα τιποτα απολυτως . ΟΧΙ . ΟΧΙ . ΟΧΙ . Ηταν η κασετα που συνοδευε τις εκκλησεις μου για βοηθεια . Ενας αδιαπεραστος τοιχος απο μπετον και ατσαλι .
Σε καποια τηλεφωνικη συνομιλια ο αδερφος μου αναφερε οτι δεν ενημερωσα εγκαιρα για το επικειμενο θανατο της μητερας μας . Ιδιος ο πατερας του . Θρασυδειλος . Πληρη αποποιηση ευθυνων .

Σκεφτηκα να παω σε ψυχιατρο , αλλα δεν . Ετσι στο ξαφνικο ο αδερφος μου αναφερει ενα ψυχιατρο . Κατι του ειπα αλλα δεν θυμαμαι . Καποια υποσχεση . Κανονισα ραντεβου . Μονο με ακουγε στις πρωτες συνεδριες και μου εκανε ερωτησεις πως νιωθω για αυτο και το αλλο . Εγω παραληρουσα , μπερδευομουνα , πηδουσα απο το ενα θεμα στο αλλο . Δεν εβγαινε κανενα νοημα απο αυτα που του ελεγα . Με συνταγογραφησε LAPOZAN ORO , PAROXIA Χαμηλες δοσεις . Στη 4η συνεδρια τον ρωτησα τι ειχα και μου ειπε διαταραχη αγχους και διαραραχη υπνου .

Το στομαχι μου δεν καλυτερευε , παρα το Controloc , Primperan και Ibutin , η διαθεση μου ηταν σαφως καλυτερη γιατι ημουν σε κατασταση ζομπι . Ειχαν πεσει οι ρυθμοι της σκεψεως μου και ενιωθα σα καθυστερημενο . Εβγαινα καθημερινα για καφε με παλικαρι 12 χρονια μεγαλυτερο . Ηξερε πραγματα , ειχε μια φιλοσοφια ικανοποιητικη αλλα η κοσμοθεωρια του εμπαζε . Ηταν και συναδελφος στο επαγγελμα . Επαθε τελος παντων μια αβαρια το μηχανακι του και του δανεισα το δικο μου . Ο πατερας μου ειπε να μην το δωσω γιατι ειναι γαιδουρι .Ειχε ευκολη δουλεια που δε προκειται να ξαναβρεθει . Του το εδωσα για να μη τη χασει . Πληρωσε Ασφαλεια και τελη . Και το πηρε . Αλλα συμπεριφεροταν σαν ηταν δικο του . Το χε ολη μερα . Δεν ηταν δικο μου το μηχανακι , ηταν του πατερα μου , ειπε στο παλικαρι . Μπενακης , βγενακης . Οταν μου το παρεδωσε με πειραξε παρα πολυ που δεν κερασε ενα ουισκι στο πατερα μου απο μονος του . Στραβωσα και του το εδειχνα . Ασχολιομασταν με το στοιχημα , εγω κρατουσα κατι ιδεες σε στυλ αρχειου , εφερνε δικες , μου ζητουσε δες τες , παρατουσα τις δικες μου , επιανα τις δικες του και ξεχνουσα τι ειχα σκεφτει . Αυτο επαναληφθηκε πολλες φορες και το μυαλο μου ηταν ενα μπαλακι πινηκ πονγκ . Οταν του ειπα οτι δεν ειμαι υπηρετης του , μου ειπε ολη τη ημερα καθεσαι . Δαγκωθηκα . Και αραιωσαν οι καφεδες . Μυστηριο τρενο .

Ειχα το ιατρικο ιστορικο του πατερα μου χρονολογημενο απο τοτε που βγηκα συνταξη Η υγεια του πατερα μου επιδεινωνονταν διοτι απο αδιαγνωστο και αρυθμιστο ζαχαρο προ 20 ετιας και βαλε , και ο σακχαρωδης διαβητης τον χτυπησε στα νεφρα με αποτελεσμα νεφρικη ανεπαρκεια . Λαμβανε 18 μοναδες ινσουλινη καθε βραδυ . Ειχαμε τη τυχη να εχουμε ενα καταπληκτικο ανθρωπο και εξαιρετο επιστημονα , για νεφρολογο . Συνοδευα το πατερα μου στα ραντεβου και το απογευμα συζητουσε εγω και ο γιατρος τα αποτελεσματα . Ο γιατρος με επαινουσε ποσο τακτοποιημενος ηταν ο φακελος με το ιστορικο και εγω απλα του ελεγα οτι δεν κατεχω την ιατρικη αλλα ξερω οτι ο χρονος ειναι πολυτιμος για καθε γιατρο .Τον εφερα σε επαφη με τον ενδοκρινολογο και υπηρχε ιατρικη συνεργασια μεταξυ των δυο . Δεν ηθελα να χασει τη ουσια μια λαθος μεταφορα απο τον εναν στον αλλον . Η αμεση επικοινωνια ηταν η καλυτερη λυση .

Εγω μια μερα μετρησα ποσα χαπια λαμβανα . 9 χαπια . Μου πεσε βαρυ και διεκοψα τα ψυχιατρικα φαρμακα , χωρις τη συμβουλη του ψυχιατρου . Μου χε φυγει η εμμονη της εγχειρησης και οταν ειπα οτι σταματησα τα φαρμακα στον αδερφο μου σταματησε να μου τηλεφωνει με την ιδια συχνοτητα . Εδω να αναφερω οτι και ο αδερφος μου εχει σακχαρωδη διαβητη αλλα απο οσο γνωριζω δεν λαμβανει ινσουλινη .

Quote:

---

Originally Posted by KleinosBrekias

Το στομαχι μου δεν καλυτερευε , παρα το Controloc , Primperan και Ibutin , η διαθεση μου ηταν σαφως καλυτερη γιατι ημουν σε κατασταση ζομπι . Ειχαν πεσει οι ρυθμοι της σκεψεως μου και ενιωθα σα καθυστερημενο . Εβγαινα καθημερινα για καφε με παλικαρι 12 χρονια μεγαλυτερο . Ηξερε πραγματα , ειχε μια φιλοσοφια ικανοποιητικη αλλα η κοσμοθεωρια του εμπαζε . Ηταν και συναδελφος στο επαγγελμα . Επαθε τελος παντων μια αβαρια το μηχανακι του και του δανεισα το δικο μου . Ο πατερας μου ειπε να μην το δωσω γιατι ειναι γαιδουρι .Ειχε ευκολη δουλεια που δε προκειται να ξαναβρεθει . Του το εδωσα για να μη τη χασει . Πληρωσε Ασφαλεια και τελη . Και το πηρε . Αλλα συμπεριφεροταν σαν ηταν δικο του . Το χε ολη μερα . Δεν ηταν δικο μου το μηχανακι , ηταν του πατερα μου , ειπε στο παλικαρι . Μπενακης , βγενακης . Οταν μου το παρεδωσε με πειραξε παρα πολυ που δεν κερασε ενα ουισκι στο πατερα μου απο μονος του . Στραβωσα και του το εδειχνα . Ασχολιομασταν με το στοιχημα , εγω κρατουσα κατι ιδεες σε στυλ αρχειου , εφερνε δικες , μου ζητουσε δες τες , παρατουσα τις δικες μου , επιανα τις δικες του και ξεχνουσα τι ειχα σκεφτει . Αυτο επαναληφθηκε πολλες φορες και το μυαλο μου ηταν ενα μπαλακι πινηκ πονγκ . Οταν του ειπα οτι δεν ειμαι υπηρετης του , μου ειπε ολη τη ημερα καθεσαι . Δαγκωθηκα . Και αραιωσαν οι καφεδες . Μυστηριο τρενο .

Ειχα το ιατρικο ιστορικο του πατερα μου χρονολογημενο απο τοτε που βγηκα συνταξη Η υγεια του πατερα μου επιδεινωνονταν διοτι απο αδιαγνωστο και αρυθμιστο ζαχαρο προ 20 ετιας και βαλε , και ο σακχαρωδης διαβητης τον χτυπησε στα νεφρα με αποτελεσμα νεφρικη ανεπαρκεια . Λαμβανε 18 μοναδες ινσουλινη καθε βραδυ . Ειχαμε τη τυχη να εχουμε ενα καταπληκτικο ανθρωπο και εξαιρετο επιστημονα , για νεφρολογο . Συνοδευα το πατερα μου στα ραντεβου και το απογευμα συζητουσε εγω και ο γιατρος τα αποτελεσματα . Ο γιατρος με επαινουσε ποσο τακτοποιημενος ηταν ο φακελος με το ιστορικο και εγω απλα του ελεγα οτι δεν κατεχω την ιατρικη αλλα ξερω οτι ο χρονος ειναι πολυτιμος για καθε γιατρο .Τον εφερα σε επαφη με τον ενδοκρινολογο και υπηρχε ιατρικη συνεργασια μεταξυ των δυο . Δεν ηθελα να χασει τη ουσια μια λαθος μεταφορα απο τον εναν στον αλλον . Η αμεση επικοινωνια ηταν η καλυτερη λυση .

Εγω μια μερα μετρησα ποσα χαπια λαμβανα . 9 χαπια . Μου πεσε βαρυ και διεκοψα τα ψυχιατρικα φαρμακα , χωρις τη συμβουλη του ψυχιατρου . Μου χε φυγει η εμμονη της εγχειρησης και οταν ειπα οτι σταματησα τα φαρμακα στον αδερφο μου σταματησε να μου τηλεφωνει με την ιδια συχνοτητα . Εδω να αναφερω οτι και ο αδερφος μου εχει σακχαρωδη διαβητη αλλα απο οσο γνωριζω δεν λαμβανει ινσουλινη .

---

Κοίτα δεν φαίνεται να έχεις ψυχωση και εγώ μετά από ποεση παρόλο που έχω ψυχωση ακούω φωνές διαλόγους μετά από λλη πίεση αλλά δε δίνω σημασια

Σε ευχαριστω πολυ crixus95 , για το χρονο που μου διεθεσες . Δεν ακουω μητε φωνες , μητε διαλογους . Παλινδρομει ενα βιωμα μαζι με ενα αλλο .

Τελη του 2019 , επειτα απο καυγα , αλλαξα το τροπαριο . Ζητουσα χρηματα , απο τον αδερφο μου , για να του πουλησω το μεριδιο μου , να σηκωθω να φυγω και να βρουμε και οι δυο την υγεια μας . Ο πατερας μου αγανακτισμενος απο αυτα που ακουγε απο μενα στη συνδιαλεξη , εψαξε τη περιπτωση να μπει σε γηροκομειο . Αν θα εφευγε τερμα τα χρηματα και θα πεθαινα της πεινας . Ειχε δικιο . Ειχα υπερφορτωσει τοσα πολλα στο μυαλο μου και δεν μου ανοιγονταν . Δημιουργησα φασαρια , εβριζα , τους ξεσηκωνα , γιατι αποφευγαν τη συγκρουση . Οποτε καθε φορα επεφτα στη παγιδα . Ο νεφρολογος μου συνεστησε να κανω εμβολιο για τη γριπη και το εκανα τη ιδια ημερα . Αρχες του 2020 , ο πατερας μου δεν σκεφτοταν να παει στο γηροκομειο . Σε ενα πραγματικο διαλογο που ειχαμε εστω και αργα , του ειπα οτι φαρμακα που επαιρνε η γυναικα του ηταν για μειζονα καταθλιψη . Δεν το καταλαβε οτι ειχε προβλημα η γυναικα . Ολοι μας εχουμε προβληματα , μπαμπα , αλλα τωρα ειμαστε τα δυο μας . Εγω εχω εσενα και εσυ εμενα . Δεν σε μισησα ποτε , μπαμπα , εμενα μισησα " . Ηρθαμε πιο κοντα , βγαιναμε εξω και πιναμε παρεα ως που μας σταματησε το λοκνταουν . Ο πατερας αρχισε να μη βγαινει απο το σπιτι και εγω δε περνουσα πολυ ωρα , εξω . Πηγαινε καθε απογευμα σε καφενειο , πανω απο 40 χρονια και καθοταν κουλουριασμενος στο κρεβατι με κλειστα ματια , χωρις να κοιμαται . Τον ειπα αν θελει να μου πει για τα παιδικα του χρονια και να μου επαναλαβει τις αμετρητες ιστοριες , απο το στρατο , τη ζωη του με τα προβατα και τα χρονια που δουλευε στα καραβια . Τις ειχα ακουσει εκατονταδες φορες . Ομως τωρα του εκανα ηρεμες ερωτησεις .Και μου λεγε λεπτομερειες που με στεναχωρουσαν ιδιαιτερα . Η συζητηση διαρκουσε ωρες και δε με κουραζε . Εψαχνα να βρω τα κοινα σημεια μας . Με ρωτουσε γιατι εφευγα απο τις δουλειες . Του ειπα την αληθεια " Αν δεν ειχα ενσημα , μπαμπα , ηταν σαν να μην εζησα . Δεν υπηρχαν αποδειξεις οτι εργασθηκα ποτε εκει . Και χρειαζομουν αυτες τις αποδειξεις " . Μου ειπε οτι δε ειχα καθολου αδικο . Και συνεχισα λεγοντας οτι οσες φορες με βρηκε δουλεια και την απερριψα , εμαθα οτι δεν ηταν εξασφαλισμενα τα ενσημα απο τη πρωτη μερα και τα παραπονα ηταν πολλα . " Δεν σε πηγαινα κοντρα , δεν ηθελα να βιωσω μια δυσαρεστη κατασταση ξανα " . Ηρθαμε πολυ κοντα στις αρχες του ιουνη 2021 οταν του ειπα οτι θα τηλεφωνησω στο ψυχιατρο να ξαναξεκινησω αγωγη γιατι ειχα αλυτα θεματα . Του
εκμνηστηρευτηκα οτι δεν εχω παει με γυναικα ποτε , εκανε μια γκριματσα , δαγκωνοντας τα χειλη του . Κατι μου ειπε καπως επικριτικο αλλα δε εδωσα σημασια . Απαντησε " Γιε μου , σε παρακολουθουσα απο μακρια , σε ολη τη εφηβικη σου ζωη . Ησουν ατιθασος και πολυ δυνατος . " " Δεν με βοηθησαν και πολυ " .
Πηγα και εκλαψα , αθορυβα , γιατι δεν με ειχε προσφωνησει ποτε ετσι .

Εχανε κιλα και μαζευε . Μου ελεγε οτι ηρθε η ωρα του . Τελη Αυγουστου ειχε ενα περιεργο πυρετο τα βραδια . Μου ζητουσα λαπα , εβραζα το ρυζι , ετρωγε οσο ηθελε και του εδινε αναβραζον δισκιο για το πυρετο . Αυτο διηρκησε μια βδομαδα .Δεν ηθελε να παει σε γιατρο , αλλα αν δε πηγαινε και πεθαινε στο σπιτι σιγουρα θα εψαχναν την αιτια . Του ελεγα οτι μπορει να μπλεξω για αμελεια . Μου πε παρε τηλεφωνο το ΕΚΑΒ . Ηρθε και πηγαμε στο Παπανικολαου . Οι γιατροι με ρωτησαν τα συμπτωματα , τους απαντησα και τους παρεδωσα το πορτοκαλι ντοσιε με το πληρες ιατρικο ιστορικο των 20 τελευταιων ετων και δεν με ξαναενοχλησαν . Ειχαν οτι χρειαζοταν . Οι περιορισμοι λογω της πανδημιας μου επετρεπαν ολιγολεπτες επισκεψεις . Εκανε ασεμνα σχολια στις νοσοκομες για τα κιλα κυριως και οταν με συναντουσαν στο διαδρομο , μου λεγανε οτι ειναι πολυ δυσκολος ανθρωπος και πως τον αντεχω . Τις ζητουσα συγνωμη για τη συμπεριφορα του , προστεθοντας οτι ειναι ο πατερας και με χρειαζεται πιο πολυ απο ποτε . Οταν του ηρθε η ορεξη μου ζητουσα τηγανητα λαχανικα ,ελιες και τυρι . Πηγαινα στη λαικη τα αγοραζα , τα εψηνα και με το ταπερ ανα χειρας εφθανα στο θαλαμο και τα τρωγε με παθιασμενη ορεξη . Προσπαθησα να τους κανω και τουρσι , δεν τα καταφερα , αλλα δεν εξεφρασε παραπονο . Οι εξετασεις βρηκαν στρεπτοκοκκο και οι αντιβιωσεις ηταν στοχευμενες . Δεν ενοχλουσα τους γιατρους με ερωτησεις και οταν μαθαινα κατι καινουργιο ενημερωνα τον αδερφο μου . Πηγαινα μερα παρα μερα και αγκαρεψα δυο γνωστους για να πανε και να φερουν απο μια φορα ο καθενας μιας και μου επιτρεπαν να αφηνω τα πραγματα να του μιλησω λιγα λεπτα και εφευγα . Η ολη διαδικασια διαρκουσε 45 λεπτα .
Του δωσανε εξιτηριο επειτα απο 22 μερες και γυρισε σπιτι αλλα δεν ηταν ο ιδιος πλεον . Ηταν ηρεμος και δε μιλουσε . Δεν ηταν το καφενειο ανοικτο και πηγαιναμε μια βολτα αραια και που στο παρκο . Δεν εβγαινα απο το σπιτι , παρα μονο 3 ωρες το απογευμα οχι καθε μερα . Τοτε ειχα αγχος και ο υπνος μου ηταν λιγοστος και σπαστος , γιατι πηγαινα σχεδον καθε μια ωρα να παρατηρησω τον υπνο του . Αναπνοη , σταση και ποιοτητα . Τα εγραφα στον υπολογιστη .

Νομιζω τοτε ληφθηκε η αποφαση απο τους γονεις μου , που με καταδικασε . Δεν θα του χαλουσαν χατηρι σχεδον ποτε . Αν εγω και ο αδερφος μου ζητησαμε την ιδια ποσοτητα υλικων αγαθων ( 10 ο καθενας ) , ο αδερφος μου επαιρνε τα 8 και εγω τα 2 . Καταλαβαίνω το αίσθημα αδικίας που ένιωθες, πιστεύεις πως ο αδερφός σου έχει ευθύνη σε αυτο το ζήτημα?

Ο αδερφος μου ηταν μεθοδικος μαθητης και αρεστος στους δασκαλους . Εγω ημουν το ακρως αντιθετο .
Αυτό είναι να ξέρεις ένα πολύ σήνηθες φαινόμενο στα αδέρφια, ιδίως όταν υπάρχει τόσο μικρή διαφορά ηλικίας, ο μικρότερος δεν τολμάει να καταπιαστεί με τα χόμπι ή γενικός τα πεδία στα οποία αριστεύει ο μεγαλύτερος διότι πρέπει να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό που στις μικρές ηλικίες μεταφράζεται ως η αγάπη από τους γονείς τους

Δυο η τρεις περιπτωσεις ενοικοι οικοδομων που παρεδιδα παραγγελιες στην ιδια ή στις κολλητες οικοδομες
εξεφρασαν παραπονα στις διευθυνσεις οτι τους παρακολουθω .

κατηγορια διακινησης ναρκωτικων με μια προχειρη ΕΔΕ


Είχες τη συμπαράστασή των δικών σου? σε πίστεψαν πιθανολογώ πως όχι. Όταν κάποιος κατηγορείται διαρκώς για κάτι και πασχίζει χωρίς επιτυχία να αποδείξει οτι δεν είναι ελέφαντας στο τέλος αποκαρδιωμένος είτε γίνεται ελέφαντας είτε φεύγει από τους βασανιστές του....γιατί δεν ρίχνεις μια μαύρη πέτρα πίσω σου, φύγε μακριά από όλους αυτούς τους ανθρώπους, τους χρειάζεσαι για κάποιο λόγο? Έχεις γιατρο πορέψει πατέρα και μητέρα, τις υποχρεώσεις σου τις έβγαλες και με το παραπάνω γιατί δε φεύγεις από όλο αυτό το δυσλειτουργικό περιβάλλον?
Έχω και μια απορία: συνεχίζεις τη ψυχανάλυση?

Αρχες Φεβρουαριου , ξαναρχισαν οι νυχτερινοι πυρετοι .Αγγιζαν τους 40 βαθμους . Δεν ηθελε να περασει τα ιδια ειτε παραληρουσε ειτε κοιτουσε στο κενο . Το ειχα δει ξανα η μητερα μου να το κανει . Ο υπνος του ηταν πολυ ασχημος . Αλλαζε θεσεις και τιναζοταν ενω κοιμοταν . Ωσπου ενα πρωι , πηγα στη τουαλετα για να βρεξω μια πετσετα , επαθε εμφραγμα . Τον τοποθετησα στο πλαι , πηρα το ΕΚΑΒ , μεσα σε λυγμους τους ειπα τρεξτε γρηγορα ο μπαμπας μου επαθε εμφραγμα και με βοηθησε τι και να κανω και πως . Του εκανα μαλαξεις στο στηθος με ολη μου τη δυναμη ωσπου βρηκε τις αισθησεις του ηρθε το ασθενοφορο , τον κατεβασανε κατω και για καλη μας τυχη εφημερευε το Παπανικολαου . Ηξεραν το ιστορικο του και οταν τους ειπα οτι παρουσιαζε τα ιδια συμπτωματα προσθεσα και ενα νεο . Δεν κατουρουσε σχεδον καθολου .

Η διαγνωση ηταν ανθεκτικος χρυσιζων σταφυλλοκοκος . Ομως η λειτουργια των νεφρων ηταν κατω του 12 % και τον αρχισαν αιμοκαθαρσεις . Πηρα τηλεφωνο τον αδερφο μου και του ειπα ο μπαμπας δεν θα ξαναερθει σπιτι . Μου ειπε του τυπου πως το ξες μια ζωη ετσι ησουν . Του απαντησα οτι δε θα δεχθω να του απαντησω καμια ερωτηση , δινοντας του το τηλεφωνο του γραφειο των ιατρων . Ρωτα για να μαθεις , εγω δεν εχω πτυχιο ιατρικης . Η καθημερινη τηλεφωνικη ενημερωση ηταν αυστηρα 14.30 -15.00 . Μια μερα ο γιατρος μου ειπε οτι ειχε περικαρδιτιδα , το σκεφτηκα , " Γιατρε παμε για πολλαπλη συστημικη ανεπαρκεια ? " " Ναι "" μου απαντησε . Δεν το ειπα στον αδερφο μου . Δεν θα με ακουγε και ελεγε τα δικα του .

1. Ανεμονη , φοβηθηκαν για τη ζωη του . Και προσπαθησαν με αυτο το τροπο να γιατρεψουν τις ενοχες τους .Του συμπεριφεροταν σαν αυριο θα πεθαινε . Ο αδερφος δεν μοιραζεται εως τα σημερα . Για αυτο φταινε αποκλειστικα οι γονεις μου . Οταν τον αγορασαν υπολογιστη , οταν ελειπε στο φροντιστηριο , επαιζα και εγω στα κλεφτα . Ειναι δικος μου ελεγε και η μανα μου ελεγε αστον να παιξει λιγο και απαντουσε κοφτα οχι . Και ετσι εμπλεξα με τον συνδεσμο των φιλαθλων . Δεν ηθελα να ακουω τα οχι του . Αυτο δεν οφειλεται σε κουσουρι που του εμεινε απο τη ιογενη μηνυγγιτιδα 15 χρονια πριν . Το αποκλειω .

2. Ο μπαμπας μου ελεγε οτι λογω του καλου ονοματος του αδερφου μου τελειωσα το λυκειο . Αυτο πιστευε . Ο αδερφος μου ειναι μοναχικο παιδι , ισως να οφειλεται στη αναπηρια που του αφησε η ασθενεια οταν ηταν βρεφος . Αν δε το εχει αποδεχτει , δε μπορω να κανω κατι για αυτο .Εγω δεν ανταγωνιζομουν τον εαυτο μου . Δεν το ειχα προτυπο . Δεν ειχα κανενα προτυπο . Οι γονεις μου με αγαπουσαν αλλα εβαζαν ορια .
Εγω το ονομαζω οικογενειακο ρατσισμο .

3. Ειμαι θαρρω μαγνητης μπελαδων . Εχω σκεφτει απειρες φορες , οτι εχω περισσοτερες πιθανοτητες απο ολους τους ανθρωπους να βρισκομαι στο λαθος σημειο , στη λαθος στιγμη . Δεν ερμηνευεται διαφορετικα . Ο καθενας σκεφτεται αυτο που βλεπει ή αυτο που του πανε . Δεν σε ρωταει πρωτα αλλα μετα . Ετσι λειτουργει ο κοσμος .
Δεν αλλαζει αυτο .
Οι γονεις μου ειχαν ουδετερη σταση , ο πατερας μου θεωρουσε οτι παιδιαριζα . Η μητερα μου λογω της πολυετους ληψης φαρμακων δεν εκφερε γνωμη .
Ειχα παρει την αποφαση προτου καταταχθω να φυγω οταν θα τελειωνα τη στρατιωτικη μου υποχρεωση . Αλλα δεν ειμαι ακαρδος και αναισθητος σε τοσο μεγαλο βαθμο παρατωντας τη μητερα μου στην πιο δυσκολη στιγμη της . Αυτη οταν δε μπορουσα , με θηλαζε , με ξεσκατωνε , δεν με παρατησε . Θα μισουσα την υπαρξη μου , μετα . Δεν θα σου εγραφα τωρα . Πιστεψε με .
Αν σηκωθω και φυγω τωρα , δεν ξερω τι θα κανω , οι σκεψεις μου κολλανε , η ψυχικη μου ηρεμια ειναι τρικυμμιωδης , τα συναισθηματα μου ειναι σαν τρενακι που δε σταματα σε μια γυρα και το κυριοτερο η λογικη μου αρχιζει να αλλοιωνεται . Δεν ειμαι σε θεση να παρω μια αποφαση μακροπροθεσμα . Εχω τεραστιες αμφιβολιες . Ειμαι αναβλητικος λογω της υπεραναλυσης .
Αν φυγω , χωρις να παρω τιποτα , 43 χρονια θα σβηστουν .Σαν να μην υπηρχα ποτε σε τουτο το κοσμο .
Σε ψυχαναλυτη εγω να παω δυο χρονια .

Ο πατερας μου μου ειχε αναφερει κατι χρηματα και το ειχα αναφερει στον αδερφο μου .5 μερες πριν απεβιωσει ο πστερας μου ,ο αδερφος μου ηρθε στο σπιτι .Με πηρε τηλεφωνο και μου ειπε οτι οι γιατροι τον πληροφορησαν οτι θα παρει εξιτηριο απο τη καρδιολογικη μοναδα αλλα οχι απο το νοσοκομειοστο τελος της επομενης εβδομαδας . Του ειπα τραβα πανε σε μια εκκλησια αναψε ενα κερακι και δεξου το γεγονος οτι οι ετοιμοθανατοι καλυτερευουν πριν χειροτεψουν . Δεν με πιστεψε παλι . Την Κυριακη με πηρε τηλεφωνο ο αδερφος μου γιατι δεν πιστευε αυτο που του ειπαν οι γιατροι οτι χειροτερεψε . Τον διεκοψα και του ειπα σηψαιμια . Αυτο του ειπαν οι γιατροι ακριβως . Οταν ηρθε σπιτι του εδειξα στον υπολογιστη καποια αρθρα που αφορουσαν την ακριβη πορεια του μικροβιου οταν μπαινει στη κυκλοφορια του αιματος . Ηταν ολα στα αγγλικα και ειχα διαβασει 50 απο δαυτα .
Τη Δευτερα οι γιατροι μας πληροφορησαν οτι δεν ξερουν ποσες ωρες εχει και μας δωσαν το δικαιωμα να το επισκεφθουμε . Στεκομασταν σα χανοι 2 ενηλικες 2 μετρα , ωσπου εσκυψα τον φιλησα στο χερι , του το κρατησα , τον φιλησα στο μετωπο και του ψυθιριστα σε περιμενει η μητερα σου και η μητερα μου , ξεκουρασου πατερα . Μου σφιξε το χερι με οση δυναμη ειχε και κουνησε τα χειλη του χωρις να πει κατι . Ηταν τελειως αποπροσσανατολισμενος .Ψυχοραγουσε αλλα ισως καταλαβε ποιος ημουν , γιατι για 2 δευτερολεπτα ενιωθα να κουνιουνται τα δαχτυλα του μεσα στη παλαμη μου . Τα λεμε αυριο μπαμπα . Ο αδερφος κατι εκανε και κατι του ειπε που δεν το προσεξα . Στο γυρισμο ειπα δε θα βγαλει τη νυχτα . Πεσαμε να κοιμηθουμε και μας ξυπνησαν τα τηλεφωνα . Ξημερωματα Τριτης 23 Μαρτιου 2021 και ωρα 01.50 ο πατερας μου εκοιμηθη . Και ο δευτερος γονιος μου πεθανε στο νοσοκομειο . Τα σιχαθηκα εντελως .Πληροφορησα καποιους γνωστους του απο το καφενειο και οχι μονο αλλα ηρθε μονο ενας . Τα εξοδα της κηδειας θα τα πληρωνε εξολοκληρου ο αδερφος μου, ειχε συμβαλλει και για την μητερα μου . Εγινε η κηδεια και τα τριημερα και μου ανεφερα στο σπιτι ο τα χρηματα . Πηρε τα μετρησε 2 φορες και αποφασισε να τα μοιραστουμε . Μου δωσε και 300 ευρω παραπανω και αυτο ηταν . Τα 8,5 χρονια εστω με τη μικρη φροντιδα που παρειχα στον μπαμπα μου αξιζαν 300 ευρω . Ενιωσα σκουπιδι της κοινωνιας . Οτι πραξη και αν εκανα , παντα μετρουσαν τα λογια μου .
Οταν εφυγε εκλαιγα δυο μερες, γιατι ο γολγοθας μολις αρχιζε ξανα . Στο τηλεφωνο του ελεγα να του γραψω τη περιουσια , δεν θελω τιποτα , να τα παρει ολα . Δεν με ενοιαζε πια τιποτα . Ηρθε για τα σαραντα . Δεν το ηθελα πλεον . Δεν ειχαμε τιποτα να μας συνδεει με το παρελθον .

Επειτα απο πιεση ενος φιλου , για πολλη διαστημα μου ελεγε να μου δωσει το μηχανακι του να δουλεψω , ενεδωσα , ενω γνωριζε οτι δεν ειχα διπλωμα και επαιρνα φαρμακα ( LAPOZAN ORO , TEPRAM KAI ZANAX ) . Του ειπα να βγαλω πρωτα διπλωμα και μετα δωστο μου . 25 μερες αφοτου συγχωρεθηκε ο πατερας μου το πηρα και πηγα σε παλια γνωστα λημερια για δουλεια . Ενα παλιο αφεν τικο ηταν αντιθετο στη προσληψη μου αλλα ειχα καρτα ανεργειας πανω απο ενα χρονο και ετσι επιασα δουλεια 6μηνου συμβασεως μεσω προγραμματος Οαεδ . Ο αδερφος μου ηταν αντιθετος και ελεγε οτι ειναι νωρις για δουλεια . Ειχε δικιο . Το μηχανακι ηταν παλιο και φαγωμενο και ηθελε συντηρηση . Ελλειψη ατομων και ενω η συμβαση ανεγραφε ρητα εως 29 ωρες την εβδομαδα , δουλευα 48-54 ωρες . Ηθελε να παω βγαλω διπλωμα αλλα δεν ειχα χρονο . Ενα ρεπο τη βδομαδα . Αυτο συνεχιζε να συμβαινει για 12 βδομαδες . Το αφεντικο με πληροφορησε οτι απο τις 12 Ιουλιου μεχρι και το τελος της συμβασης θα εργαζομουν 29 ωρες τη βδομαδα .
Ειχα αναφερει στο ψυχιατρο για μειωμενη αντιληψη στο δρομο και χαλκευμενα αντανακλαστικα . Εντονο χασμουρητο που καθιστουσε αδυνατη την οδηγηση για οσο διαρκουσε .
Την τριτη 13 ιουλη πηρε φωτια το σειχ σου πανω απο τη περιφερειακη οδο . Εγινε εκτροπη της κυκλοφοριας εντος της πολης . Χαος παντου . Το προηγουμενο βραδυ ειχα εμετικο επεισοδειο και ο υπνος μου δεν ηταν καλος . Ειχα αγχωθει γιατι δουλευα με ενα καινουργιο συναδερφο , δεν ηξερα τι και πως .
Παντου μποτιλιαρισμα στις κεντρικες αρτηριες . Ετσι λιγο μετα 4 το απογευμα , αφοτου παρεδωσα μια παραγγελια , εκανα το λαθος και μπηκα σε μονοδρομο . Ειχα μπει παμπολλες φορες στο παρελθον . Στη διασταυρωση τρακαρα . Το μηχανακι δεν επαθε τιποτα . Εγω σοκαριστηκα απο την εικονα του δεξιου μου καρπου . Ηρθε το ασθενοφορο , μου τοποθετησε ενα φουσκωτο πραγμα και οταν εφτασε το αφεντικο μου το ειπα να μην μετακινησει το μηχανακι εως οτου ερθει ο πραγματογνωμονας . Σα να του ειπα φερε γερανο . Με πηγαν στο νοσοκομειο και περιμενα εξω απο την ορθοπεδικο γραφειο . Οταν ηρθε η σειρα μου , προσπαθησαν να μου το κανουν αναταξη , μα ο πονος ηταν πρωτογνωρος . Δεν πετυχε η αναταξη . Βρηκε η γιατρος και μου εδωσε δυο επιλογες ξανα αναταξη ή εγχειρηση . Επελεξα τη δευτερη , εγινε εισαγωγη και προετοιμασια για την εγχειρηση . Δεν ειχα σπασει ποτε κοκκαλο , μονο βαρια διαστρεμματα . Ηταν πολυ καλη στο καθησυχασμο και δεν ειχα αγχος . Τεταρτη 7 το απογευμα εγινε η εγχειρηση και μου τοποθετηθηκε εξωτερικη κατασκευη για 6 βδομαδες ωστε να κραταει σταθερο το μηκος καρπου-πηχη και την επανασυγκοληση τους. Η πληρης σποκατασταδηΤηλεφωνησα στον αδερφο μου και τον παρακαλεσα να ερθει για 3 μερες . Αρνηθηκε λογω δουλειας . Ο φιλος που μου δανεισε το μηχανακι με εστειλε ενα ανεκδιηγητο μνμ να παω το μηχανακι στη πυλωτη του . Οταν βγηκα τη παρασκευη απο το νοσοκομειο ,γυρισα σπιτι εχοντας μια νεα πραγματικοτητα .

Με τηλεφωνουσε ο δανειστης με κυνηγα η αστυνομια και ο ασφαλιστης του το ιδιο . Συνεννοηθηκα με τη κατοχο του αυτοκινητου που τρακαρα οτι θα πληρωσω τη ζημια και ετσι δεν εμπλεκησαν οι ασφαλιστικες . Σχεδον παραλληλα δεχομουν πιεσεις απο την επιχειρηση να μη κανω δηλωση εργατικου ατυχηματος στο ΙΚΑ . Τι θα κανουμε με το αμαξι η μια , πληρωσε την ο αλλος , δηλωσε το απλο ατυχημα ο λογιστης της επιχειρησης , ο αδερφος μου δεν μπορουσε να βοηθησει , εβλεπα και τα σιδερα στο χερι και τα κανα σκατα . Εκανα οτι μου ειπαν . Ημουν ********ς απο παντου . Διεκοψα και φαρμακαγια το στομαχι και για τις διαταραχες . Πληρωσα τη ζημια για το αμαξι της κοπελας , υπεγραψε η κοπελα οτι δεν εχει περαιτερω διεκδηκησεις απο τον ιδιοκτητη ( φιλο μου ) και υπεγραψα στο Ικα ψευδης δηλωση απλου ατυχηματος . Επρεπε να βρω λυση για το οικονομικο . Δεν ηθελα να επιβαρυνω τον αδερφο μου . Απο το θανατο της μητερας μου και μετα επαιρνα ανελλιπως ενα νοικι καθε μηνα . Μια απιστευτη γειτονισσα μου ειπε να πηγαινω να παιρνω φαγητο απο την εκκλησια . 15 Σεπτεμβρη αρχισα να πηγαινω . Αρχισα τις φυσικοθεραπειες εναμιση μηνα μετα τη αφαιρεση της εξωτερικης οστεοσυνθεσης . Αρχες Δεκεμβριου του 21 ενημερωνα τον αδερφο μου ποσα χρηματα μου ειχαν απομεινει . Του ειπα να ξεκινησει την αποδοχη κληρονομιας για να τελειωνουμε Μου εφερνε αντιρρηση , αλλα δεν μου ειπε οχι . Τελη Δεκεμβρη ημουν πεπεισμενος οτι δε θα κινηθει για τη αποδοχη . Το πηρα τηλεφωνο και τον εκανα σκουπιδι . Του ανεφερα ποσο υπεφερα για τη αποφαση του να καταγγειλει και να μου κλεισει μια πορτα που την αφησα ανοικτη για παν ενδεχομενο . Τον κατηγορησα για αυτο . Ηρθε το νεο ετος , κοιμηθηκε αλλου , και του ειπα οτι θα κοψω το ρευμα . Και εγω πως θα ανεβαινω στο σπιτι και τι ειναι αυτα τα παλαβα παλι . Ζητησε το λογιαριασμο , του ειπα οχι , καθε 3 ωρες μου λεγε ασε να τον πληρωσω ,του τον εδωσα τελικα και στο τελος το πληρωσε .

Καθε δεκα μερες οταν μιλουσαμε στο τηλεφωνο . Μου ελεγε γιατι διεκοψες την αγωγη και του απαντουσα οτι την εχω αναγκη αλλα δε τη χρειαζομαι . Και του επανεφερα το θεμα της κληρονομιας λεγωντας του οτι μου σωνονται τα χρηματα και δεν ειμαι ακομη σε θεση να δουλεψω . Αρχες Μαρτη με ενημερωσε οτι η παλαια συμβολαιογραφος παρεδωσε τα αρχεια της σε μια νεα . Του ειπα , μπραβο , προχωρα το . Και του υπενθυμησα οτι μου χρειαστηκε 2 μηνες η αποδοχη κληρονομιας της μητερας μας . Μου ειπε θα την ενοχλησω . Η ψυχολογια μου πηγε στα υψη και το στομαχι δεν με ενοχλουσε καθολου . Ολοι γυρω εβλεπαν την αλλαγη και πλεον με καλουσαν στη παρεα τους . Τους εξηγησα το λογο και μου λεγαν οτι ο αδερφος σου θα τελειωσει τη δουλεια και μην ανησυχεις και μην αγχωνεσαι . Υπηρχε και ο covid και καθυστερουσαν οι υποθεσεις . Και ετσι με αναπτερωμενο ηθικο εβλεπα με αισιοδοξια το μελλον . Ειχα μετα απο χρονια καλο υπνο , σκεψεις για το τωρα , η αντιληψη μου ξανα εγινε συναδελφος με την διαισθηση μου και ο τραπεζικος μου λογαριασμο αυξηθηκε κατα 500 ευρω απο την ενασχοληση μου με το στοιχημα . Ο αδερφος μου αφησε υπονοια οτι το Πασχα θα το περασουμε μαζι . Καθαρισα το σπιτι , επλυνα τα παντα , σιδερωσα τα σεντονια και τα εστρωσα ολα μεχρι τη Μεγαλη Δευτερα . Περιμενα τηλεφωνο και θα του αγοραζα οτι λαχταρουσε . Εκεινες οι 40 μερες περιπου ηταν αυτο που επιζητουσα χρονια . Δεν ξερω ποτε με πηρε τηλεφωνο αλλα μου ειπε οτι δεν θα ανεβει το Πασχα αλλα μετα και για 3 μερες . Του ειπα καλα εσυ ξερεις . Πηγα πηρα ενα μισολιτρο τσιπουρο και το ηπια σκετο ως το βραδυ . Επεσα σε βαθυ υπνο και ειχα εφιαλτες . Ξυπνουσα μουσκεμα ανα 4 ωρες . Ξυπνησα μια καλη 20 ωρες μετα , πηγα αγορασα τσιγαρα για 5 μερες και ρετσινες με σπραιτ . Απο το πρωι της Μεγαλης Πεμπτης εως το βραδυ της Δευτερα του Πασχα κατεβασα τα ρολα καθως ηθελα να μπαινει ελαχιστο φως .

Οταν εφτασε στο σπιτι τον υποδεχθηκα θερμα αγκαλιαζοντας τον , δεν ειχε τοσο θερμη μεσα του .Ηρθε Τριτη του Πασχα και θα εφευγε παρασκευη . Περιμενα να μου φερει νεα για την υποθεση της αποδοχης . Παρηγγειλε κατι να φαει μου αν θελω και του ειπα οχι . Ανεφερε οτι ο μπαμπας εχει ενα χρονο που εφυγε .
" Ναι , λεω σου λειπει το συνεταιρακι σου . 8,5 χρονια δε με ρωτησες ποτε πως περνουσα με αυτον τον ανθρωπο . Δε με ρωτησες πως ειμαι . Μονο για τα φαρμακα με ρωτας αν τα παιρνω . Το junkie της οικογενειας να παιρνει τα φαρμακα και ολα καλα . Το πασχα γιατι δεν ηρθες ? Στο ειχα αναφερει στο τηλεφωνο . "
" Παλι τα ιδια θα εχουμε . Δε βαρεθηκες να με κατηγορεις , μικρε ?
Ο υπολοιπος διαλογος συνεχιστηκε σε εντονο ρυθμο για πολλη ωρα , ωσπου κουραστηκα απο τις υπεκφυγες του και τον ειπα " Για ενα λογο επιασα δουλεια , να προσλαβω μπραβους να σε σπασουν στο ξυλο . Με αφησατε μονο μου . Κωλοοικογενεια " ξεριζωσα την οθονη του υπολογιστη και τη πεταξα στο πατωμα με δυναμη . Ετρεξα στο κρεβατι και ουρλιαξα δυνατα " Μοναχος γαμω τη καταδικη μου " και επαναλαμβανα τη λεξη οταν ξεσπασα σε κλαμματα . Οταν ηρεμησα ηρθε διπλα μου και με αγκαλιασε . Κατι μου ελεγε " Φυγε σε παρακαλω , φυγε , το διασκεδαζεις οταν κλαιω . Παρε δρομο ! Σε παρακαλω ! " .
Εφυγε και εγω εμεινα αποκαμωμενος , παραλυτος και σιγουρος οτι δεν ειχα ποτε οικογενεια . Δεν εζησα ποτε . Μετρησα τη πιεση μου . 17/10,5 135 παλμοι. Εφυγα να βρω υπογλωσσιο . Βρηκα , πηρα ενα , περπατησα και γυρισα στο σπιτι τα μεσανυχτα . Ξαναμετρησα τη πιεση κοντα στους 100 παλμους . Προσπαθησα να κοιμηθω αλλα εβραζα μεσα μου . Στριφογυρνουσα στο κρεβατι , οταν γυρισε ο αδερφος μου , δε μου μιλησε και κλειστηκε στη κρεβατοκαμαρα .
Πηρα μια αποφαση , να γραψω αυτο που ηθελα να κανω συντομα . Και γυρω στις 2.30 το βραδυ , πανω στο θυμο , στην οργη , στη λυπη , στη στεναχωρια και τη θλιψη μη εχοντας καθαρο μυαλο , ανερτησα μια δημοσιευση στο facebook .

Κleinos Brekias συγνώμη για τη καθυστερημένη απάντηση μόλις επέστρεψα.... Προσπαθώ να βρω μια απάντηση και δεν έχω, οι καταστάσεις που περιγράφεις είναι όντως τραγικές, είχα και εγώ δύσκολα βιώματα αλλά πάντα υπήρχε κάποιος σαν σταθερά, η μητέρα σου ήταν η σταθερά σου από ότι συμπεραίνω και δε πρόλαβες να την πενθήσεις, χρειάζεσαι μια σταθερά ,χρειάζεσαι έναν άνθρωπο που θα σε ακούει χωρίς να κουνάει το δάχτυλο και αυτός δεν είναι ούτε θα γίνει ποτέ ο αδερφός σου ( από αυτά που διαβάζω πάντα )..Σταμάτα να έχεις προσδοκίες για κάτι περισσότερο από αυτό που ήταν και θα είναι πάντα.. Νομίζω όπως είπες και συ το συντομότερο να ξεκαθαρίσετε τα κληρονομικά σας και να χωρίσουν οι δρόμοι σας. Όπως τα κατάφερες τόσες φορές είμαι σίγουρη ότι μπορείς ξανά. Το θέμα όμως είναι οτι ανα περιόδους σαμποτάρεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου ( αλκοόλ, φρουτάκια, υπερκόπωση , στοίχημα ) , είναι εθισμοί που δε σε χαρακτηρίζουν καθόλου σαν άνθρωπο..Δε σου άξιζε αυτός ο πατέρας κι όμως εσύ κατάφερες να σφίξεις τα δόντια, να αφήσεις πίσω το πόνο που σου έδωσε και να του πεις αντίο, αναρωτιέμαι όλα αυτό σου έκανε καλό ή απόζητουσες μέχρι και την ύστατη στιγμή την αποδοχή του? ( πέρα από το οικονομικό ζόρι ), σκέψου καλά πριν κάνεις το ίδιο και με τον αδερφό σου , από το πατέρα και τον αδερφό σου βλέπω ότι βίωσες απίστευτο πόνο προδοσία και απόρριψή και όλα αυτά είναι δυσβάσταχτα για τη ψυχή και το μυαλό σου. Δείξε εσύ στον εαυτό σου την αγάπη που στερήθηκες, φρόντισε το παιδί που ακόμα είναι πληγωμένο μέσα σου, στη διαδικασία αυτή θα κερδίσεις και συνοδοιπόρους, αξιόπιστους ανθρώπους που θα μοιράζεσαι όπως ποτέ δε μοιράστηκες με τον αδερφό σου. Σε παρακαλώ όλο αυτό δεν είναι δουλειά για έναν, δε γίνεται μόνος, πρέπει να πας σε ψυχίατρο, μια ομάδα έστω ανθρώπων που μαζεύονται και μοιράζονται το πένθος τους ,καταλαβαίνω ότι το οικονομικό μπορεί να προβληματίσει αλλά άμα βάλεις προτεραιότητες όλα μπορούν να γίνουν. Είπες οτι πλέον γνωρίζεις πως να πας από το σημείο Α στο Β. Βρες μια δουλειά και ας μην είναι η ιδανική , για αρχή μόνο, απλά να βγαίνει ένα μεροκάματο. Εαν μπορείς να βρεις και κάτι πιο ήρεμο από το ντιλίβερι και τους δρόμους ακόμα καλύτερα. Ας είναι και ημιαπασχόληση για αρχή δε πειράζει, αυτό θα σε κάνει να νιώσεις αμεσως πιο δυνατός, υπάρχουν σελίδες γνωριμίας στο facebook και άλλου είδους εφαρμογές, άργησες ναι αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος να στερηθείς μια ζωή μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις αυτής της ζωής, θα εκπλαγείς από το πόσος κόσμος αναζητά τη συντροφικότητα και νιώθει όπως εσύ. Ίσως στην αρχή είσαι άγαρμπος, ίσως τα κάνεις θάλασσα αλλά δε πειράζει, έτσι είμαστε όλοι κάποια στιγμή μετά κολυμπάμε.Μπορείς να εντυπωσιάσεις μόνο από τα γραπτά σου, έχεις χιούμορ, έχεις ευαισθησία, είσαι γενναίος, όλα αυτά μπορείς να τα δείξεις...μη τη φοβάσαι τη" χυλόπιτα" όλες κάτι έχουν να σου μάθουν..Κάποτε μου είπες δώσε χρόνο στον εαυτό σου για τον εαυτό σένα...εσύ το έκανες? Θέλω να ξέρεις οτι είμαι εδώ για σένα όποτε θες κάπου να μιλήσεις, αλλά είμαι απλά μια οθόνη στον υπολογιστή. Έξω είναι η πραγματική ζωή και θέλει κόπο πολύ για να ζήσεις.Δοκίμασε να δοκιμάζεις στη πράξη της θεωρίες σου και μείωσε λίγο την ανάλυση..

Γεια σου Ανεμονη ,
Την μητερα μου την αναγκασαν οι γονεις της να παρει μια αποφαση που δεν περασε ουτε μιλια μακρια απο τη σκεψη της .
Η αποφαση αλλαγης ενος λαμπρου μελλοντος με μια δυνητικα αγνωστη και νεα πραγματικοτητα σφραγισε τη ζωη της . Αυτο συνεβη πριν παντρευτει .
Κρατησε μυστικα απο τον ανδρα της .
Οσο θυμαμαι τη μητερα μου η εικονα με τις περισσοτερες προβολες ηταν ειτε στο κρεβατι ηταν στο κρεβατι και κοιμοταν .
Η μητερα μου αντιπροσωπευε και ερμηνευε για μενα την αρρωστια .
Ημουν ευλογημενος που στο μεταιχμιο πριν τελειωσω τις σπουδες μου , γνωρισα τον Κωστα .
Ο Κωστας αντιπροσωπευε και ερμηνευε το ακρον αωτο . Δεν εχω συναντησει πιο ενθερμο υποστηρικτη της ζωης . Ειχε ολο το πακετο . Αλλα του ελειπε η φαντασιωση . Αυτο ειχα εγω και πολυ μαλιστα .
Μου ελεγε " Μητσαρα , εχεις φαει το σκατο των προγονων σου και οταν φαντασιωνεσαι ολους αυτους τους ανθρωπους στον ιδιο χωρο , φερνεις στη επιφανεια τη κοινη λογικη τους , αυτο που τους δενει , οχι αυτο που τους χωριζει . Και το τοποθετεις στο τωρα . Δεν φοβασαι την ηττα . Φοβασαι τη νικη . Εισαι ακλονητος . Μαζι θα μεγαλουργησουμε στη πολη ."
Την μεγαλη Πεμπτη του 2012 εφυγε απο τη ζωη σε τροχαιο . Αφησε κληρονομια 2 μικρα παιδια .
11 χρονια τωρα ειμαι μισος ζωντανος , ειμαι μισος νεκρος . Κατι εμεινε στη μεση , κατι ανεκλπηρωτο . Ειναι το μεγαλυτερο τραυμα μου . Απο εκει αρχισαν ολα .
Τον αδερφο μου τον αγαπω . Την μητερα μου την αγαπουσα πολυ . Τον πατερα μου προς το τελος .
Αλλα δεν εκτιμω κανεναν πια . Μονο σεβομαι . Και δεν ψαχνω για αντικαταστατη / τρια . Ουτε καν γενοσημο .

Εχω φαει αρκετες χυλοπιτες . Τις απολαυσα ολες . Δυο γυναικες ηθελαν να μου πουν ναι . Περιμεναν καιρο . Αλλα χαιρομαι που δεν ειχαν υπομονη . Τις εχω κορωνα στο κεφαλι μου . Ειναι οι μονοι ανθρωποι που οταν συναντιομαστε η χροια και η μελωδια στη φωνης τους ηταν οπως τη πρωτη φορα . Απαρραλαχτη στο χρονο . Το ξεραν τοτε , το ξερουν και τωρα . Δεν τις πουλησα .
Απο την ωρα που δεν εχω κανει ερωτα , δε μου λειπει . Δεν εχω τη ζεση . Οταν και οποτε εχω ορμες , ξεδινω . Μονος μου .

Σαμποταρω τον εαυτο μου . Ωραια και ευστοχη διατυπωση . Μερικες φορες βρισκομαστε σε πολεμο εσωτερικα και ανατιναζουμε πραγματα που σπαταλησαμε χρονο για αυτα . Δεν ειμαι αλκοολικος , δεν ειμαι τζογαδορος ουτε εργασιομανης . Η σκεψη μου ειναι αλκοολικη , το οινοπνευμα ειναι το καυσιμο της . Τη θελω καθε μερα γεματη οπως ενα ποτηρι γεματο μπυρα , πριν ξεκινησεις να πιεις . Ο τζογος γεννατε απο την αδρεναλινη . Ρεει στις φλεβες μας . Τη χρειαζομαι τη αδρεναλινη . Η σκεψη μου εθιζεται με τη συντροφια της , οπως ο τζογος . Καθε δουλεια εχει αρχη και τελος . Η επαναληψη μιας συγκεκριμενης διαδικασιας συμβαλλει να αφομοιωνονται τα βηματα καθε νεα φορα . Καταληγεις να εργαζεσαι μηχανικα . Αυτοματοποιημενες κινησεις ανευ υπολογισμου .
Εχουμε καυσιμο , ροη και μηχανικη .
Ιδεα , ταχυτητα , μοτιβο
Το μυαλο θελει ιδεες . Της εχει αναγκη . Οι ιδεες αλλαζουν συνεχως . Υπαρχει ταχυτητα στην εναλλαγη . Περιπλανομενες . Δεν εχουν εδρα . Μονο εναρξη . Η εναρξη ειναι επαναλαμβανομενη αλλα απιαστη . Αν αυτοματοποιησεις την στιγμη της συλληψης της καθε εναρξης , στο τελος αποκτας ακριβεια μεσω του μηχανισμου επαναληψης . Και τοτε καταλαβαινεις πως περιπου λειτουργει το μυαλο σου εως οτου το δεις και αντιστροφα .

Μπορει να παω σε ενα κεντρο ψυχικης υγιεινης .Το σκεφτομαι σοβαρα . Σε ψυχιατρο μπορει ευκολα να παρεξηγηθεις . Η παρερμηνευση μιας ελλιπους εικονας ειναι εμποδιο για την ευρεση του πυρηνα . Ενας χρονοβωρος γνωματευτικος λαβυρινθος .

Για δουλεια τωρα . Δεν θελω αντιπαραθεσεις για το 1/4 της εβδομαδος μου . Αν οι συναδερφοι σε ενα φαστφουνταδικο που βρισκονται τη περισσοτερη ωρα στο δρομο και ειναι περιορισμενος ο χρονος που περνατε μαζι λογω της φυσης της δουλειας δολοπλοκουν συμφεροντολογικα . Φαντασου οταν ειστε περιορισμενοι στο ιδιο χωρο για ολη τη διαρκεια του ωραριου και υπαρχει οπτικη επαφη . Τα γραναζια ακους απο τη σκεψη τους .

Μπορει να ασχοληθω με τη συγγραφη . Αλλα δεν ξερω να χειριζομαι επαρκως την ελληνικη γλωσσα . Μου τη βιδωνει η σκεψη και μονο . Ισως καποια εμμονη στο παρελθον μου απετρεψε ενα εργαλειο για το μελλον .

Αν ξεχασα κατι , συμπαθα με , ειμαι νυχτοπουλι , οχι κουκουβαγια ( γνωση ) .

Καλο ξημερωμα , Ανεμονη .

Σου έστειλα προσωπικό μην. Δεν ήμουν σίγουρη για το αν θες να συνεχίσεις εδώ.

Σε προσκαλώ επίσης να τσεκάρεις την ενότητα με καφέ και συμπάθεια, μερικές φορές η εν αλλαγή σε ξεκουράζει, η χαλαρότητα σε ξεφορτώνει κάπως και βλέπεις και άλλες πόρτες μπροστά σου.