Ανοίγω το παρόν νήμα διότι νιώθω έντονη την επιθυμία το φετινό καλοκαίρι να το μοιραστώ με άλλους ανθρώπους και δη ψυχές από το φόρουμ. Στην παρατήρηση κάποιου ότι ενδεχομένως πρόκειται για «χαμένες» ψυχές που υποκαθιστούμε την πραγματική ζωή με την ψηφιακή επικοινωνία, θα ανταπαντήσω πως σε κάθε περίπτωση, αν συναντηθούμε κάπου εκεί έξω, υπάρχουν ισχυρές πιθανότητες κάποιοι να ανακαλύψουμε πως έχουμε περισσότερα κοινά απ’ όσα νομίζουμε. Αν αποδειχτεί ότι σφάλλω δεν τρέχει τίποτα, δεν θα έρθει δα και το τέλος του κόσμου.
Αυτό το καλοκαίρι θέλω να πηγαίνω για μπάνιο, να πίνω καφέ σε πάρκα και παραλίες, να κάνω βόλτες με τα πόδια-με αυτοκίνητα-με μηχανές, να πηγαίνω θερινό σινεμά, να τρώω στο κύμα της θάλασσας, να παρακολουθώ συναυλίες, να κάθομαι στον ήλιο, να ξαπλώνω στη σκιά, να-να-να…
Υποθέτω πως δεν είμαι ο μόνος.
Τι λέτε οι των Αθηνών να κάνουμε μια αρχή πίνοντας έναν καφέ?
Προσωπικά είμαι έτοιμος, έστω και προσωρινά, να προσπαθήσω να αχρηστέψω τις όποιες ζώνες ασφαλείας μου και να απαρνηθώ την προστασία του σπιτιού.
Είμαι νέο μέλος, ήρθα στην κοινότητά σας πριν 2-2,5 μήνες. Ωστόσο, από διάφορα νήματα διαπιστώνω πως αρκετοί από εμάς θα θέλαμε να κάνουμε νέες γνωριμίες, αλλά για διάφορους λόγους συνεχώς το αναβάλλουμε. Αν δεν το κάνεις τώρα που τα καλοκαιρινά άλλοθι πλανιούνται στον αέρα και κάνεις ένα χραπ κι αρπάζεις όσα χρειάζεσαι προκειμένου να υπερβείς την αναβλητικότητά σου -λέμε τώρα-, αν δε το κάνουμε τώρα λοιπόν, τότε Πότε?
Δηλώνω άρα διαρκώς διαθέσιμος: από ένα Φοβερό Ραντεβού στο Λόφο με τα Φοινικόδεντρα –που θα ’λεγε κι ο Νικολαΐδης- ή έστω στην καντίνα του Λυκαβηττού ή στην Πλατεία ή όπου αλλού αποφασίσετε μέχρι Διακοπές Διαρκείας αλά Τζιμ Τζάρμους ή κάπως έτσι για να μην υπερβάλλουμε.
Άλλωστε το Δια Ζώσης δεν αναιρεί την Επικοινωνία. Παρά τις όποιες δυσκολίες ενδεχομένως προκύψουν, θεωρητικά την επαυξάνει ποντάροντας στη ζωντανή επαφή.
