Καλησπέρα παιδιά.Βλεπω ότι μετά το επεισόδιο δεν εχω πνευματικη διαυγεια νιωθω το μυαλο αδειο και αυτό συνεχίζεται καθημερινά.Ξερει κάποιος αν φεύγει με τον καιρο;Τα έχω δει όλα με αυτή την ψυχωση όλο και κάτι βγαίνει στην επιφανεια
Printable View
Καλησπέρα παιδιά.Βλεπω ότι μετά το επεισόδιο δεν εχω πνευματικη διαυγεια νιωθω το μυαλο αδειο και αυτό συνεχίζεται καθημερινά.Ξερει κάποιος αν φεύγει με τον καιρο;Τα έχω δει όλα με αυτή την ψυχωση όλο και κάτι βγαίνει στην επιφανεια
Σε αυτήν την κατάσταση, ο άνθρωπος μπορεί να αισθάνεται πιο συνδεδεμένος με τον κόσμο γύρω του, να έχει επευφημητικές εμπειρίες και να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα με έναν νέο τρόπο. Ορισμένοι άνθρωποι αναφέρουν αυτήν την κατάσταση ως πνευματική αφύπνιση ή πνευματική επίγνωση.
minesweeper online magic tiles 3
Καλησπέρα φίλε, σε καταλαβαίνω απόλυτα. Μετά από μια ψύχωση, η πνευματική "ομίχλη" είναι πολύ συχνή και χρειάζεται χρόνο για να επανέλθει ο εγκέφαλος. Συνήθως με σωστή φαρμακευτική αγωγή, ξεκούραση και υποστήριξη από ψυχίατρο/ψυχολόγο βελτιώνεται σταδιακά. Μη χάνεις την ελπίδα σου, η ανάρρωση είναι εφικτή, απλά χρειάζεται υπομονή. Μίλα με τον γιατρό σου για ό,τι σε προβληματίζει, ακόμα και για το "άδειο μυαλό".Quote:
Originally Posted by brian23
Αδερφέ έχω 4 χρόνια ψύχωση από ναρκωτικά και τώρα τελευταία νιώθω το μυαλό μου πιο καθαρό το είχα και εγώ αυτό που λες το έχω ακόμα αλλα το μυαλό μου το νιώθω πιο καθαρό σαν να μπορω επιτέλους να σκέφτομαι πιο πολύ από ότι πριν υπομονή θέλει και βέβαια όπως είπαν και τα παιδιά στα σχόλια ψυχολόγο ψυχίατρο κάτι να μιλάς και να τα βγάζεις από μέσα σου είναι πολύ σημαντικόQuote:
Originally Posted by brian23
Καλησπέρα..
Έχω το ίδιο που περιγράφει ο brian23 σχετικά με το άδειο μυαλό..
Και ήθελα να ρωτήσω αν ξέρει κάποιος, αν το ότι δεν μπορώ να μιλήσω με ευκολία για ένα θέμα, δεν έχω ευφράδεια λόγου δηλ στον προφορικό λόγο, αν επίσης το ότι έχω ξεχάσει σχεδόν τα πάντα από το σχολείο, (έχουν περάσει 2 δεκαετίες σχεδόν από τότε που το τελείωσα), και αν γενικά ότι δεν μπορώ να μάθω καινούργια πράγματα πλέον, αν για όλα αυτά οφείλονται οι πολλές υποτροπές που έχω πάθει επειδή έκοβα την αγωγή μου ή ίσως να φταίει και η ίδια η ασθένειά μου ή τελικά φταίει άραγε η ιδιοσυγκρασία μου και ο χαρακτήρας μου; Γιατί ποτέ δεν ήμουν ο άνθρωπος που θα έπαιρνε το λόγο και θα μιλούσε με ευκολία..
Στο σχολείο σημείωνα μετά μανίας στις παραδόσεις και διάβαζα πολύ στο σπίτι για αυτό ήμουν καλή μαθήτρια.. Δεν θεωρώ όμως ότι τα έπαιρνα ποτέ εύκολα τα γράμματα.. Και πιο πολύ τα μάθαινα παπαγαλία..
Από τότε που αρρώστησα όμως θεωρώ πως είμαι χειρότερα.. Οπότε μήπως παίζει ρόλο και η ιδιοσυγκρασία, δηλ. το κατασκευαστικό του εγκεφάλου μου, αλλά σίγουρα και η ασθένεια και οι υποτροπές νιώθω πως με έχουν κάνει χειρότερα στο θέμα των νοητικών ικανοτήτων..
(μνήμη, συγκέντρωση, κατανόηση)..
Και ειδικά μετά την τελευταία υποτροπή το 2020, έχω σταματήσει τελείως να γράφω.. Μέχρι τότε εκφραζόμουν γράφοντας ποιήματα..
Αισθάνομαι σαν να μην μπορώ να σκεφτώ πλέον και με στενοχωρεί όλο αυτό..
Θεωρείτε πως αυτό το άδειο μυαλό που περιγράφουμε πολλοί, είναι εξαιτίας της ασθένειας; των φαρμάκων; ή και τα δύο παίζουν ρόλο;
Και θέλω να πω είναι ψυχολογικό το θέμα ή νοητικό;
Δηλ αν φτιάξω την ψυχολογία μου θα αρχίσω να μαθαίνω και να μιλάω καλύτερα;
Ο γιατρός πάντως μου έχει πει πως δεν έχει τίποτα το μυαλό μου.. Αλλά μόνο εγώ μπορώ να καταλάβω αυτό που νιώθω.. Ο γιατρός δεν με ήξερε από μικρή οπότε δεν έχει μέτρο σύγκρισης..
Φταίνε τα φάρμακα. Σε βάζουν σε καταστολή για να γιατρέψουν την πάθεια σου ωστόσο σου προκαλούν παρενέργειες όπως η μη συγκέντρωση, την αμνησία, την χαλαρότητα κι έτσι είναι φυσικό να μην μπορείς να συγκεντρωθείς να διαβάσεις κάτι ή και να το θυμάσαι. Πχ εγώ λέω να θυμηθώ αυτόν τον τίτλο του τάδε τραγουδιού και μετά από μία μέρα δεν μπορώ.
Αν διαβάσω κάτι και μετά το ξανά διαβάσω είναι σαν να μην το διάβασα ποτέ. Αυτό δεν το πάθαινα με την σχιζοσυναισθηματική μου χωρίς φάρμακα, με τα φάρμακα που παίρνω έχω αυτές τις συνέπειες.
Αλλά τι να κάνουμε; Κάτι πρέπει να θυσιάσουμε για να είμαστε καλά κατά τα άλλα. Δεν θα κάνουμε και καμιά διατριβή ώστε να χρειαζόμαστε την μνήμη μας τόσο πολύ. Κοστίζει περισσότερο η ισορροπία.
Όσο για το αν κομπλάρεις στον προφορικό λόγο, δεν μπορώ να σου πω κάτι γιατί δεν ξέρω από περιγραφές πώς είναι αυτός ο λόγος. Μπορεί να μιλάς καλά αλλά να υπερβάλλεις και να νομίζεις ότι δεν τα λες καλά... Όπως και έχει όμως αυτή είσαι και θα μιλάς όπως σου έρχεται δεν κατάλαβα δηλαδή πρέπει να είσαι λέκτορας; χα χα Άντε ρε.
χαχαα HarleyQuinn σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση..
Γελάω που λες ότι δεν χρειάζεται να είμαι και λέκτορας για να μιλήσω.. Δίκιο έχεις εντάξει.. Ίσως έχω και χαμηλή αυτοπεποίθηση και για αυτό κομπλάρω όταν μιλάω, δηλ κολλάω πάρα πολύ και ξεχνάω πολύ συχνά τι θέλω να πω.. Ή ίσως να φταίνε και τα φάρμακα..
Αυτό που έγραψες για την ισορροπία που μας δίνουν τα φάρμακα (συναισθηματική λογικά εννοούσες) με επιπτώσεις όμως σε κάποιες νοητικές λειτουργίες, με έβαλε σε σκέψεις..
Γιατί αν ισχύει ότι η σκέψη παράγει και το ανάλογο συναίσθημα και αν τα φάρμακα επιδρούν στη σκέψη, μάλλον στις ορμόνες που σχετίζονται με τη μεταβίβαση των νοητικών ερεθισμάτων, τότε συνεπάγεται ότι τα φάρμακα ρυθμίζουν και κατευνάζουν το συναίσθημα επειδή κατευνάζουν τις σκέψεις πρώτα..
Εγώ πάντα ήμουν λίγο ρομαντική με τα ιατρικά θέματα.. Μέσα μου θέλω να πιστεύω στη διάθεση του οργανισμού να αυτοϊάται γιατί δεν είμαστε μόνο χημεία αλλά θεωρώ ότι ο νους υπερέχει της ύλης, οπότε πιστεύω πως αν άλλαζα τρόπο σκέψης ίσως επηρέαζα και το συναίσθημά μου και ίσως δεν είχα ανάγκη πλέον τα φάρμακα..
Αλλά όσο τα παίρνω είναι τόσο δύσκολο όλο αυτό..
επειδή πώς να το πω... είναι σύνθετο το θέμα.. Πώς να διορθώσεις κάτι, τη σκέψη σου εν προκειμένω, όταν η σκέψη σου μπλοκάρεται απ' τα φάρμακα; Θα πρέπει με κάποιο τρόπο να τα μειώσεις ή να τα κόψεις.. ώστε να ξυπνήσεις λίγο..
Αυτό όμως το έχω προσπαθήσει πολλές φορές και κατέληγα σε νοσηλεία..
Οπότε είτε πρέπει να κάνω ψυχοθεραπεία μπας και αλλάξει κάπως η ρίζα της σκέψης και μετά μπορέσω να μειώσω και τα φάρμακα..
Είτε πρέπει να αποδεχτώ το ότι θα τα παίρνω εφ' όρου ζωής όπως μου έχει πει εμμέσως ο γιατρός..
Αν και άλλο πράγμα είναι η ψυχοθεραπεία και άλλο τα φάρμακα.. Αυτά τα δύο οι θεραπευτές λένε ότι πρέπει να συνδυάζονται.. και ότι δεν είναι αρκετό το ένα απ' τα δύο μόνο του..
Πάντως η μνήμη και η συγκέντρωση είναι βασικές λειτουργίες του μυαλού και χρειάζονται σε ό,τι κι αν κάνεις..
Οπότε και στο θέμα της δουλειάς καταλαβαίνεις ότι δυσκολευόμαστε κάπως παραπάνω εμείς που έχουμε ψυχιατρικά θέματα..
Τα φάρμακα επιδρούν στην ιδιοσυγκρασία μας και ειδικά αν βρούμε την κατάλληλη αγωγή τότε νιώθουμε πολύ καλά, δηλαδή το αίσθημα μας μοιάζει με μέσο όρο ούτε υψηλό ούτε χαμηλό, ώστε αν μαζί με μια ψυχοθεραπεία μάθουμε να χειριζόμαστε τις ιδέες μας, θα βρεθούμε σε μια πολύ λειτουργική κατάσταση.
Μην λυπάσαι που παίρνεις φάρμακα. Αυτό μας έφερε η ζωή, αυτό πρέπει να κάνουμε για να φροντίσουμε τον εαυτό μας και να μην τον αφήσουμε στο έλεος.
Εμένα προσωπικά με έσωσαν τα φάρμακα με την εξαιρετική ψυχίατρο που μου έτυχε να με θεραπεύσει και βρήκε ακριβώς την κατάλληλη αγωγή που μου ταιριάζει ώστε νιώθω πλήρης και δεν διανοούμαι να τα κόψω γιατί ξέρω ότι η διαταραχή μου είναι ανίατη.
Η σκέψη διορθώνεται ακριβώς με τα φάρμακα που καταλαγιάζουν τις παράνοιες.
Όμως το να κάνεις συνεδρίες με έναν ψυχοθεραπευτή και να πιστέψεις ότι θα τα καταφέρεις, αυτό είναι αληθινά που θα σε βοηθήσει και θα σου ανοίξει το μυαλό.
Θα γίνεις σοφότερη σε σχέση με τον εσωτερικό σου κόσμο αλλά και θα μάθεις να παλεύεις χωρίς κούραση αλλά κουράγιο.
Να' σαι καλά HarleyQuinn.. Με ηρέμησες κάπως... Νομίζω λες τα πράγματα με το όνομά τους..
Γιατί πολλές φορές μου έρχονται σκέψεις να τα κόψω.. αλλά θα ήταν καθαρή τρέλα αν επιχειρούσα κάτι τέτοιο ύστερα από τόσα που έχω περάσει με διακοπές φαρμάκων και έπειτα νοσηλείες..
Η αλήθεια είναι πως κι εγώ αισθάνομαι πολύ ισορροπημένη με την αγωγή μου τα τελευταία χρόνια.. θεωρώ πως είναι η κατάλληλη..
Απλά είναι αυτές οι παράπλευρες απώλειες που λέγαμε πριν, που έχουμε απ' τα φάρμακα..
Δηλ δυσκολία να μαθαίνουμε και να θυμόμαστε πράγματα, δυσκολία να συγκεντρωθούμε σε κάτι που απαιτεί κόπο..
πχ. εγώ ενώ αισθάνομαι φυσιολογική, παρ' όλα αυτά δεν έχω καταφέρει να πετύχω κάτι στη ζωή μου μετά το σχολείο και αφότου αρρώστησα κιόλας.. τελείωσα με δυσκολία βέβαια ένα ιεκ..
Αλλά στην πράξη είμαι τα μισά χρόνια της ζωής μου σε μία απραξία μέσα στο σπίτι και σε βόλτες ενίοτε..
Οπότε μάλλον χρειάζομαι ψυχοθεραπεία.. είχα κάνει στο παρελθόν αλλά τη σταματούσα για διάφορους λόγους.. είτε οικονομικούς είτε από ανυπομονησία..
Αλλά αν βρω έναν καλό ψυχοθεραπευτή, πιστεύω αξίζει και ο χρόνος και τα χρήματα.. γιατί αλλιώς θα τα πληρώνω σε καταθλίψεις και ματαιώσεις.. έχω αφήσει τη ζωή μου να φύγει όλη μένοντας στο πατρικό μου σπίτι και μένοντας στάσιμη γενικά..
Δεν πειράζει. Αυτή είναι η φύση της αρρώστιας μας. Μας κουράζει, μας εξουθενώνει. Σε καταλαβαίνω. Ωστόσο πέτυχες πράγματα, έχεις ένα πτυχίο κι αυτό είναι πολύ καλό.
Άλλοι είναι καλά και δεν έχουν καταφέρει να τελειώσουν ούτε το Λύκειο.
Από αυτά που μου λες πιστεύω πως είσαι ένα άξιο κορίτσι που προσπαθεί. Ναι θα ήταν τρέλα να κόψεις τα φάρμακα σου και μην το ξανά κάνεις αυτό ποτέ.
Βρες έναν ψυχοθεραπευτή που όμως να σου δίνει απαντήσεις, όχι μόνο να σε ακούει. Να σε ρωτάει, να σου λέει απόψεις. Αυτός είναι καλός ψυχοθεραπευτής.
Αν βρεις κάποιον μουγκό που θα είναι σαν να μιλάς σε τοίχο, φύγε. Σου το λέω από εμπειρία.
Δεν πειράζει που μένεις στο σπίτι. Θα βρεις τον δρόμο σου. Μην κατηγορείς τον εαυτό σου.
Εάν είσαι γραμμένη στη ΔΥΠΑ μπορείς να βρεις κάποιο πρόγραμμα που είναι συνήθως εξ αποστάσεως τώρα μέσω υπολογιστή κι έτσι να κάνεις κάτι. Μια ιδέα πετάω.
Σ' ευχαριστώ για την κουβέντα και τη στήριξη!
Το πτυχίο απ' το ιεκ δεν το έχω πάρει γιατί δεν έχω δώσει τις εξετάσεις πιστοποίησης και μάλλον δεν θα τις δώσω..
Είμαι γραμμένη στη ΔΥΠΑ ναι.. Έχει αναβαθμιστεί πάντως η ΔΥΠΑ θεωρώ και έχει έναν πιο ενεργητικό ρόλο από ό,τι παλιότερα.. Και κάπως μπορεί αν βρω κάτι μέσω αυτής..
Όσο για τον ψυχοθεραπευτή θα συμφωνήσω..
Θέλει λίγο ψάξιμο όμως να βρεις κάποιον να σου ταιριάζει.. Κι εγώ είμαι αυστηρός κριτής γενικά.. Δύσκολα βρίσκω κάποιον να μου ταιριάζει.. Και τελευταία μετανιώνω που άλλαξα τόσους γιατρούς στο παρελθόν.. Αισθάνομαι πως τους χρησιμοποίησα και μετά τους πέταξα.. Δεν ξέρω αν με θυμούνται με πικρία.. ή αν τους έπληξα την αυτοπεποίθηση με την απόρριψή μου.. αλλά ίσως να μην μου ταίριαζαν.. Και να ταίριαζαν σε κάποιον άλλον..
Μάλλον το άξιζαν γιατί δεν μπόρεσαν να διαβάσουν την ψυχή σου.
Και καλά έκανες.
Σιγά σιγά όμως. Πάρε τον χρόνο σου κι όταν είσαι έτοιμη όλα θα τα κάνεις! <3
Γεια και από εμένα. Έχω πολλά χρόνια να μπω. Είμαι πολύ καλύτερα από παλιά. Παίρνω βέβαια πολλά φάρμακα για 17 χρόνια. Μετά από νοσηλείες και αλλαγή κοκτέιλ μπορώ να πω ότι είμαι καλά.
Γνωστικά έχω βελτιωθεί πολύ!
Δεν το περίμενα ότι θα συμβεί. Νόμιζα ότι ήμουν καταδικασμένη. Ήθελα να τα διαλύσω όλα! Όμως παιδιά τελικά πιστεύω ότι όλοι μπορούμε να βελτιωθούμε.
Έχω και άλλα θέματα υγείας αλλά το παλεύω.
Θέλω να κάνω και παιδάκι. Ελπίζω να τα καταφέρω.
Take care
Πολυ ωραια! Νομιζω πως οταν βρεθει καταλληλο θεραπευτικο σχημα γινονται αλματα μετα στην προοδο και ποιοτητα ζωης. Μακαρι να σου παν ολα καλα και οπως τα επιθυμεις!
Ευχαριστώ πολύ!
Ναι δεν το περίμενα με τίποτα... Ήμουν τελείως χαμένη...
Οι υπόλοιποι πώς είστε; Κανείς από τους πιο παλιούς;
Διαβαζω χρονια το φορουμ λογω της μητερας μου. Δεν θεωρουμε παλια, γραφτηκα μετα απο χρονια. Αλλα διαβαζα για τον αγωνα σου.Quote:
Originally Posted by εσωτερική_σήψη
Χαιρομαι που εισαι καλα, ευχομαι να πραγματοποιησεις τους στοχους σου.Καλη δυναμη!
Ευχαριστώ πολύ!
Έχω κάποιους μήνες να ακούσω φωνές και να κάνω σενάρια..
Παίρνω βαριά αγωγή αλλά με έχει πιάσει ευτυχώς!
Έχω και άλλα μη ψυχολογικά προβλήματα βέβαια... Αλλά νταξ το παλευω
Έχω πολλή ενέργεια κοιμάμαι πολύ λίγο
Είναι μία μεταβατική περίοδος για μένα..
Μιας και καλά με την σχιζο προσπαθώ να βάλω σε τάξη κάποια πράγματα...
Ευχαριστώ που με διαβαζες
Ελπίζω να είναι καλά η μητέρα σου
Ειναι πολυ καλυτερα, ευχαριστω. Διαβαζα για να καταλαβω πως σκεφτεται και πως μπορω να χειριστω καποια πραγματα. Η μητερα μου εχει διπολικη με πολλα ψυχωτικα στοιχεια. Οταν ειναι σε μανια εχει και ψυχωση. Οχι φωνες ουτε παραισθησεις. Εχει ψευδαισθησεις ομως και παραληρημα.Quote:
Originally Posted by εσωτερική_σήψη
Τελος παντων μετα την τελευταια γερη υποτροπη νοσηλευτηκε και πλεον ειναι καλα. Εχει περιθωρια βελτιωσης αλλα λογω ηλικιας δεν θα γινει ευκολα ο παλιος της εαυτος. Οι ψυχικες ασθενεις ειναι οπως ολες τις αλλες ασθενειες. Οσο μεγαλυτερος παθαινεις την υποτροπη τοσο πιο δυσκολα επανακαμπτεις.
Πολλες φορες και η βαρια αγωγη ειναι απαραιτητη. Σε εμας δοθηκε το aloperidin και πραγματικα ηταν το μονο που εκανε δουλεια. Το παιρνει σε ενεσιμη μορφη μια φορα το μηνα.
Θα τα καταφερεις. Ποτε μα ποτε μην τα παρατας.