Ξαφνική απώλεια ζώου...

Καλησπέρα...

Σήμερα το πρωί έμαθα ένα δυσάρεστο νέο για ένα αδέσποτο σκυλί της γειτονιάς μου που όμως φροντίζονταν από φιλόζωους της περιοχής και που το ήξερα γύρω στα δέκα χρόνια... Σύμφωνα με τον κτηνίατρο χτυπήθηκε από αυτοκίνητο και το χτύπημα προκάλεσε ρήξη της ουροδόχου κύστης και χειρουργήθηκε επειγόντως... Βγήκε ζωντανή απ' το χειρουργείο αλλά τελικά δεν τα κατάφερε, έφυγε... Είμαι πολύ στεναχωρημένη, την αγαπούσα πολύ... Θα την θυμάμαι πάντα...
Σκέφτηκα ότι ίσως αν το μοιραστώ, να νιώσω λίγο καλύτερα... Θα δείξει...

κι αυτα ψυχη εχουν τα καημένα οταν πεθαινουν ειν απολεια μεγαλη . οσοι εχουν σπιτι ζωάκια ειναι σα άνθρωποι στην οικογένεια .

Quote:

---

Originally Posted by asperger39

κι αυτα ψυχη εχουν τα καημένα οταν πεθαινουν ειν απολεια μεγαλη . οσοι εχουν σπιτι ζωάκια ειναι σα άνθρωποι στην οικογένεια .

---

Μπράβο σου που το βλέπεις έτσι γιατί πολλοί θεωρούν την ζωή των ζώων υποδεέστερη...
Όντως είναι σαν μέλη της οικογένειας κι εγώ έτσι το βλέπω κι έχω χάσει πολλά ζωάκια (κυρίως γάτες) κατά την διάρκεια της ζωής μου και ξέρω καλά πόσο πονάει... Αλλά ακόμα κι έτσι, δεν έχω συνηθίσει ούτε έχω σκληρύνει...

Τουλάχιστον είχε ζήσει αρκετά χρόνια το καημένο το σκυλάκι. Πολύ πατόζα ο οδηγός. Να πάει εκεί που... Τέλος πάντων τι να γίνει Κύκνε πάει το σκυλάκι... Σίγουρα θα κλάψεις αλλά δυστυχώς δεν γυρίζει πίσω η ψυχούλα του... Κουράγιο. Είχα κι εγώ ένα πομεράνιαν-κανίς, την είχα αγοράσει στα 16 μου και πέθανε στα 32 μου. Σχεδόν 17 χρόνια έζησε και την λάτρευα ήταν το πιο όμορφο σκυλάκι στα μάτια μου και δυστυχώς της έκαναν ευθανασία. Πέθανε με πολύ άσχημο τρόπο. Υπέφερε πολύ τον τελευταίο καιρό. Μετά από αυτο το σκυλάκι δεν ξανά παίρνω άλλο γιατί δεν αντέχω την απώλεια.

Quote:

---

Originally Posted by HarleyQuinn

Τουλάχιστον είχε ζήσει αρκετά χρόνια το καημένο το σκυλάκι. Πολύ πατόζα ο οδηγός. Να πάει εκεί που... Τέλος πάντων τι να γίνει Κύκνε πάει το σκυλάκι... Σίγουρα θα κλάψεις αλλά δυστυχώς δεν γυρίζει πίσω η ψυχούλα του... Κουράγιο. Είχα κι εγώ ένα πομεράνιαν-κανίς, την είχα αγοράσει στα 16 μου και πέθανε στα 32 μου. Σχεδόν 17 χρόνια έζησε και την λάτρευα ήταν το πιο όμορφο σκυλάκι στα μάτια μου και δυστυχώς της έκαναν ευθανασία. Πέθανε με πολύ άσχημο τρόπο. Υπέφερε πολύ τον τελευταίο καιρό. Μετά από αυτο το σκυλάκι δεν ξανά παίρνω άλλο γιατί δεν αντέχω την απώλεια.

---

Σ' ευχαριστώ, προσπαθώ να κάνω κουράγιο... Όντως έζησε πολλά χρόνια κι είχε καλή ζωή γιατί ήταν φροντισμένη κι αυτό με παρηγορεί κάπως αλλά είμαι ακόμα σοκαρισμένη επειδή ήταν ξαφνικό...

Καταλαβαίνω ότι δεν θέλεις να πάρεις άλλο ζωάκι αν κι εγώ έκανα το αντίθετο γιατί μεγάλωσα από μικρό κοριτσάκι με ζώα κι ένιωθα ένα μεγάλο κενό για το χρονικό διάστημα που έμεινα χωρίς... Λυπάμαι που το δικό σου έφυγε με τέτοιο τρόπο...

Δηλαδή τι έγινε; Το χτύπησε το αυτοκίνητο, το πήγαν στον κτηνίατρο, έκανε την εγχείρηση και μετά γύρισε στο δρόμο και το βρήκατε πεθαμένο;

Quote:

---

Originally Posted by HarleyQuinn

Δηλαδή τι έγινε; Το χτύπησε το αυτοκίνητο, το πήγαν στον κτηνίατρο, έκανε την εγχείρηση και μετά γύρισε στο δρόμο και το βρήκατε πεθαμένο;

---

Δεν γύρισε στο δρόμο... Έμεινε στο κτηνιατρείο για νοσηλεία και πέθανε μέσα στη νύχτα... Με ενημέρωσε μία από τις γυναίκες που το φρόντιζε ότι δεν τα κατάφερε... Ευτυχώς τουλάχιστον που δεν την είδα νεκρή, δεν θέλω να τη θυμάμαι έτσι...

Ευτυχώς που δεν το είδες πεθαμένο όντως... Να 'ναι καλά η ψυχούλα του και μπράβο σου που το φροντίζατε Κύκνε! Είσαι καλός άνθρωπος. Σίγουρα πήρε πολλή αγάπη.

Quote:

---

Originally Posted by HarleyQuinn

Ευτυχώς που δεν το είδες πεθαμένο όντως... Να 'ναι καλά η ψυχούλα του και μπράβο σου που το φροντίζατε Κύκνε! Είσαι καλός άνθρωπος. Σίγουρα πήρε πολλή αγάπη.

---

Σ' ευχαριστώ για όλα όσα λες... Κι εγώ θέλω να είναι καλά εκεί που πήγε και πιστεύω πως είναι γιατί τα ζώα είναι αθώες ψυχούλες...
Κι εγώ πιστεύω πως πήρε αγάπη, ήταν καλά φροντισμένη... Κι εγώ όποτε περνούσα από το μέρος της, της μιλούσα και την χάιδευα...
Πιστεύω πως όσο περνάνε οι μέρες σιγά σιγά θα νιώθω λίγο καλύτερα αλλά είναι ακόμα νωρίς...

Σε καταλαβαίνω διότι είμαι κι εγώ φιλόζωος. Τουλάχιστον απαλύνεται η συνείδηση σου επειδή της προσφέρθηκε το καλύετο δυνατό.

εχουν ψυχη ο θεος τα ζωα τα φερε στον ανθρωπο κοντα σα συντροφιά . ο ανθρωπος δε το εχει καταλάβει οτι οφειλει σέβας στα ζωα και αγαπη . αν σεβεσε τη φυση εχεις πνευματικότητα μεγαλη οσοι αγαπουν τα ζωα αγαπούν κι τον δημιουργο τους .ο ανθρωπος ειν το θεριο οχι αυτα εκεινος σου προκαλει για το τιποτε βλαβη .αυτα αν δε τα ενοχλας δε σε πειραζουν .

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Σε καταλαβαίνω διότι είμαι κι εγώ φιλόζωος. Τουλάχιστον απαλύνεται η συνείδηση σου επειδή της προσφέρθηκε το καλύετο δυνατό.

---

Με ανακουφίζει που με καταλαβαίνεις γιατί πολλοί άνθρωποι γενικά λένε "πώς κάνεις έτσι; Σκυλί ήταν"...

Είναι αλήθεια ότι είχε βοήθεια, δεν εγκαταλείφθηκε στη μοίρα της αλλά ήλπιζα ότι θα τα καταφέρει... Αν και τα εύσημα δεν ανήκουν σ' εμένα αφού δεν ήμουν εγώ που την πήγα στον κτηνίατρο, δεν είναι σωστό να δώσω λάθος εντύπωση... Εγώ βοήθησα με άλλο τρόπο... Τέλοσπαντων, δεν είναι αυτό που έχει σημασία τώρα, σημασία έχει ότι τώρα δεν υποφέρει πια...

Quote:

---

Originally Posted by asperger39

εχουν ψυχη ο θεος τα ζωα τα φερε στον ανθρωπο κοντα σα συντροφιά . ο ανθρωπος δε το εχει καταλάβει οτι οφειλει σέβας στα ζωα και αγαπη . αν σεβεσε τη φυση εχεις πνευματικότητα μεγαλη οσοι αγαπουν τα ζωα αγαπούν κι τον δημιουργο τους .ο ανθρωπος ειν το θεριο οχι αυτα εκεινος σου προκαλει για το τιποτε βλαβη .αυτα αν δε τα ενοχλας δε σε πειραζουν .

---

Έτσι ακριβώς όπως τα λες είναι και το κορίτσι μας είναι τώρα στο πλευρό του δημιουργού της...
Και ναι, δυστυχώς πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι και τα ζώα είναι πλάσματα του Θεού κι οφείλουμε να τους φερόμαστε ανάλογα... Ευτυχώς υπάρχουν κι εξαιρέσεις που μου δίνουν λίγη ελπίδα...

Τα ζώα δεν έχουν συνείδηση θανάτου και γι'αυτο δεν υποφέρουν ψυχικά όπως οι άνθρωποι...Υποφέρουν ωστόσο σωματικά.
Εχθές το βράδυ όπως περπατούσα ενα αυτοκίνητο πάτησε ένα γατάκι και ξεψύχησε ακαριαία το δύσμοιρο...Ευτυχώς δεν υπέφερε.

Quote:

---

Originally Posted by Yoco Choco

Τα ζώα δεν έχουν συνείδηση θανάτου και γι'αυτο δεν υποφέρουν ψυχικά όπως οι άνθρωποι...Υποφέρουν ωστόσο σωματικά.
Εχθές το βράδυ όπως περπατούσα ενα αυτοκίνητο πάτησε ένα γατάκι και ξεψύχησε ακαριαία το δύσμοιρο...Ευτυχώς δεν υπέφερε.

---

Σωματικά σίγουρα υποφέρουν... Τώρα για την συνείδηση θανάτου ίσως και να έχουν ως ένα βαθμό γιατί όταν είναι να πεθάνουν πάνε και κρύβονται άρα καταλαβαίνουν ότι πλησιάζει η ώρα τους...

Αχ, άσε κι εμένα μου έχει τύχει αυτό με το γατάκι και πέθανε στα χέρια μου, τουλάχιστον έφυγε πολύ γρήγορα οπότε δεν υπέφερε πολύ...

οσοι αγαπαμε ειναι στη καρδια μας για παντα .

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Τώρα για την συνείδηση θανάτου ίσως και να έχουν ως ένα βαθμό γιατί όταν είναι να πεθάνουν πάνε και κρύβονται άρα καταλαβαίνουν ότι πλησιάζει η ώρα τους...

---

Και όταν είναι άρρωστα πάνε και κρύβονται γιατί νοιώθουν απροστάτευτα λόγω αδυναμίας...Ενστικτο επιβίωσης είναι.
Γι'αυτά η ζωή και ο θάνατος είναι απλά ότι κάτι κινείται και κάτι όχι.

Quote:

---

Originally Posted by Yoco Choco

Και όταν είναι άρρωστα πάνε και κρύβονται γιατί νοιώθουν απροστάτευτα λόγω αδυναμίας...Ενστικτο επιβίωσης είναι.
Γι'αυτά η ζωή και ο θάνατος είναι απλά ότι κάτι κινείται και κάτι όχι.

---

Είναι κι αυτή μια εξήγηση, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι τι ακριβώς ισχύει...
Πάντως εγώ ήμουν δίπλα τους όταν ήταν η ώρα να φύγουν για να μην φοβούνται αλλά χωρίς να τα ενοχλώ... Μόνο την μία φορά έτυχε να λείπω από το σπίτι κι ακόμα το έχω βάρος αν κι ήταν η μαμά μου εκεί...

Καλησπέρα! Νιώθω θλίψη και στέλνω ως μια κραυγή βοήθειας γιατί δεν μπορώ να διαχειριστώ τις απώλειες στα ζώα. Σκοτώθηκε την προηγούμενη εβδομαδα το σκυλάκι της μαμάς μου και προχθές αρρώστησε το αδέσποτο γατάκι που έχω στην αυλή. Δεν μπορεί να κατουρήσει χωρίς καθετηρα. Πως αντιμετωπίζεται βρε παιδιά αυτή η στενοχώρια?

Quote:

---

Originally Posted by Annouskaki

Καλησπέρα! Νιώθω θλίψη και στέλνω ως μια κραυγή βοήθειας γιατί δεν μπορώ να διαχειριστώ τις απώλειες στα ζώα. Σκοτώθηκε την προηγούμενη εβδομαδα το σκυλάκι της μαμάς μου και προχθές αρρώστησε το αδέσποτο γατάκι που έχω στην αυλή. Δεν μπορεί να κατουρήσει χωρίς καθετηρα. Πως αντιμετωπίζεται βρε παιδιά αυτή η στενοχώρια?

---

Είναι δύσκολη γενικά η απώλεια. Είτε είναι ζώου, είτε ανθρώπου. Δεν αντιμετωπίζεται. Έχασα και εγώ αρχές Δεκεμβρίου ένα σκυλάκι μου απο καρκίνο και από εκείνη την μέρα έχουν συμβεί αλλά τόσα στα άλλα δύο που έχω. Είμαι απλα δίπλα τους. Κάνω ότι μπορώ για να είναι καλά. Αυτό να κάνεις και εσύ με το γατάκι. Να το φροντίζεις όσο μπορείς. Τι έχει ακριβώς το γατάκι?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Είναι δύσκολη γενικά η απώλεια. Είτε είναι ζώου, είτε ανθρώπου. Δεν αντιμετωπίζεται. Έχασα και εγώ αρχές Δεκεμβρίου ένα σκυλάκι μου απο καρκίνο και από εκείνη την μέρα έχουν συμβεί αλλά τόσα στα άλλα δύο που έχω. Είμαι απλα δίπλα τους. Κάνω ότι μπορώ για να είναι καλά. Αυτό να κάνεις και εσύ με το γατάκι. Να το φροντίζεις όσο μπορείς. Τι έχει ακριβώς το γατάκι?

---

Έχει πέτρα στην ουροδόχο και δυσκολεύεται. Χωρίς καθετήρα δεν κατουράει. Πήγα να το δω στο κτηνιατρείο και έλεγα δεν θα κλάψω μην γίνω ρεζίλι και με το που έφτασα έκλαιγα. Εχθές ήμουν χάλια όλη μέρα. Και δεν μπορώ να το μοιραστώ εύκολα γιατί θα πουν όλοι πως είναι παράλογο να κάνω έτσι για τα ζώα και να βιώνω τέτοια στεναχώρια. Εγώ ζορίζομαι συναισθηματικά όταν βλέπω αδύναμα πλάσματα να υποφέρουν. Μακάρι να ήμουν ψύχραιμη αλλά δυστυχώς δεν είμαι.

Πέτρα στην ουροδόχο είναι κάτι αντιμετωπίσιμο πάντως. Μπορεί να χειρουργηθεί, συζήτησέ το με την κτηνίατρο. Ως προς την απώλεια, όπως πάντα ο χρόνος είναι αυτός που βοηθάει, όχι ότι ξεχνάς, αλλά προσπάθησε να επικεντρώνεσαι στις ωραίες αναμνήσεις, όχι στον πόνο, δύσκολο, αλλά είπα, ο χρόνος. Και ο χρόνος περνάει μόνος του, οπότε περιμένεις και στο ενδιάμεσο, συνέχισε να φροντίζεις ζώα. Είναι τόσα που χρειάζονται κάτι, μια ζωή να τρέχουμε δεν φτάνει, κάνε ό,τι μπορείς και μην σε χτυπάς που δεν μπορείς περισσότερα. Και ένα μπράβο που φροντίζεις όσο μπορείς και δεν είσαι ένας έλληνας κάφρος όπως η πλειονότητα.

Quote:

---

Originally Posted by Annouskaki

Έχει πέτρα στην ουροδόχο και δυσκολεύεται. Χωρίς καθετήρα δεν κατουράει. Πήγα να το δω στο κτηνιατρείο και έλεγα δεν θα κλάψω μην γίνω ρεζίλι και με το που έφτασα έκλαιγα. Εχθές ήμουν χάλια όλη μέρα. Και δεν μπορώ να το μοιραστώ εύκολα γιατί θα πουν όλοι πως είναι παράλογο να κάνω έτσι για τα ζώα και να βιώνω τέτοια στεναχώρια. Εγώ ζορίζομαι συναισθηματικά όταν βλέπω αδύναμα πλάσματα να υποφέρουν. Μακάρι να ήμουν ψύχραιμη αλλά δυστυχώς δεν είμαι.

---

Συζήτησε το με τον γιατρό για χειρουργείο. Είναι απλή διαδικασία. Είναι στειρωμενο? Από την τροφή το παθαίνουν αυτό ή από στρες.
Γιατί να γίνεις ρεζίλι επειδή εκλαψες? Όταν είχα το σκυλάκι μου στον γιατρό πολλές φορές γέμιζαν τα μάτια μου, επειδή έβλεπα πως δεν θα εξελιχθεί καλά όλο αυτό.. Και όταν αναγκάστηκα να το κάνω ευθανασία για να μη βιώσει τον πόνο του θανάτου έκλαψα.. Και πολύ μάλιστα. Και όταν μιλαω για αυτή πάντα στεναχωριέμαι. Δεν μπορούν να το καταλάβουν όλοι αυτό, αλλά δεν χρειάζεται να το καταλάβουν.

Εμείς που αγαπάμε τα ζώα τα βλέπουμε σαν αθώες ψυχές, σαν παιδιά μας και γι' αυτό λογικά μας βγαίνει μεγάλο συναίσθημα όταν τα χάνουμε. Όταν μας πεθαίνουν. Λογικό είναι μην έχεις αμφιβολίες λογικά αντέδρασες όπως ένας άνθρωπος που αγαπάει. Όσο για το γατάκι μπορεί να γίνει καλά αλλά κι αν δεν γίνει είσαι εκεί και το βοηθάς κι αυτό είναι τόσο αξιοθαύμαστο, δεν είσαι μια αδιάφορη όπως πολλοί άλλοι και μην προσπαθείς να γίνεις. Είσαι τέλεια όπως είσαι και ας κλαις και ας στεναχωριέσαι τόσο πολύ΄. Αυτό σημαίνει ότι έχεις ψυχή.

Σας ευχαριστώ όλους για την συναισθηματική στήριξη. Την έχω ανάγκη πραγματικά

Quote:

---

Originally Posted by Annouskaki

Σας ευχαριστώ όλους για την συναισθηματική στήριξη. Την έχω ανάγκη πραγματικά

---

Όλες μας έχουμε ανάγκη κάποιες στιγμές αυτό που τώρα έχεις εσύ και ιδιαίτερα στις απώλειες αγαπημένων. Μη διστάζεις να μιλάς όταν νιώθεις πως το χρειάζεσαι να μοιραστείς. Έχουμε χάσει ζώα κι εμείς. Πρόσφατα έχασα τον ένα μου γάτο, κι ήταν τόσο καλό ζώο, ο χοντρούλης μου είχε μείνει μισός πια, αλλά ήταν ηλικιωμένος και με παρηγορεί ότι έζησε τόσο και χωρίς πόνο. Η μητέρα σου πώς το πήρε για το ζώο, δε μας είπες. Τ' αντιμετωπίζει ίδια με σένα ή διαφορετικά;

Quote:

---

Originally Posted by WildHoney

Όλες μας έχουμε ανάγκη κάποιες στιγμές αυτό που τώρα έχεις εσύ και ιδιαίτερα στις απώλειες αγαπημένων. Μη διστάζεις να μιλάς όταν νιώθεις πως το χρειάζεσαι να μοιραστείς. Έχουμε χάσει ζώα κι εμείς. Πρόσφατα έχασα τον ένα μου γάτο, κι ήταν τόσο καλό ζώο, ο χοντρούλης μου είχε μείνει μισός πια, αλλά ήταν ηλικιωμένος και με παρηγορεί ότι έζησε τόσο και χωρίς πόνο. Η μητέρα σου πώς το πήρε για το ζώο, δε μας είπες. Τ' αντιμετωπίζει ίδια με σένα ή διαφορετικά;

---

Η μαμά μου το πήρε πιο ψύχραιμα. Ο μπαμπάς μου όμως όχι και τόσο γιατί νιώθει ενοχές που είχε ανοίξει την πόρτα και βγήκε το καημένο έξω και το χτύπησε αυτοκίνητο. Ευτυχώς ήταν ακαριαίο και δεν υπέφερε

Quote:

---

Originally Posted by WildHoney

Όλες μας έχουμε ανάγκη κάποιες στιγμές αυτό που τώρα έχεις εσύ και ιδιαίτερα στις απώλειες αγαπημένων. Μη διστάζεις να μιλάς όταν νιώθεις πως το χρειάζεσαι να μοιραστείς. Έχουμε χάσει ζώα κι εμείς. Πρόσφατα έχασα τον ένα μου γάτο, κι ήταν τόσο καλό ζώο, ο χοντρούλης μου είχε μείνει μισός πια, αλλά ήταν ηλικιωμένος και με παρηγορεί ότι έζησε τόσο και χωρίς πόνο. Η μητέρα σου πώς το πήρε για το ζώο, δε μας είπες. Τ' αντιμετωπίζει ίδια με σένα ή διαφορετικά;

---

Quote:

---

Originally Posted by Annouskaki

Η μαμά μου το πήρε πιο ψύχραιμα. Ο μπαμπάς μου όμως όχι και τόσο γιατί νιώθει ενοχές που είχε ανοίξει την πόρτα και βγήκε το καημένο έξω και το χτύπησε αυτοκίνητο. Ευτυχώς ήταν ακαριαίο και δεν υπέφερε

---

Όσο για το γατάκι έχει διαφραγματοκηλη και σε μια πιθανή εγχείρηση θα μπορούσε να πεθάνει λόγω νάρκωσης. Τα Χριστούγεννα το πάτησε πιθανόν μηχανάκι και συνέβη. Και πραγματικά δεν υπάρχει πιο καλό και ήρεμο από αυτο

Quote:

---

Originally Posted by Annouskaki

Όσο για το γατάκι έχει διαφραγματοκηλη και σε μια πιθανή εγχείρηση θα μπορούσε να πεθάνει λόγω νάρκωσης. Τα Χριστούγεννα το πάτησε πιθανόν μηχανάκι και συνέβη. Και πραγματικά δεν υπάρχει πιο καλό και ήρεμο από αυτο

---

Ναι μωρέ ειναι καλό και ήρεμο γιατί υποφέρει... Τα ζωάκια όταν είναι άρρωστα υπομένουν την αρρώστια σιωπηλά, όχι σαν εμάς τους ανθρώπους που βογκάμε και ξεσηκώνουμε όλον τον κόσμο. Να το προσέχεις, θα σε βοηθήσει να ξεχάσεις και το σκυλάκι.

Quote:

---

Originally Posted by Annouskaki

Η μαμά μου το πήρε πιο ψύχραιμα. Ο μπαμπάς μου όμως όχι και τόσο γιατί νιώθει ενοχές που είχε ανοίξει την πόρτα και βγήκε το καημένο έξω και το χτύπησε αυτοκίνητο. Ευτυχώς ήταν ακαριαίο και δεν υπέφερε

---

Αυτό να σκέφτεσαι τουλάχιστον ότι δεν υπέφερε. Κατά τα άλλα ήταν μια κακή συγκυρία. Ο χρόνος θα σου απαλύνει τον πόνο, δεν θα το ξεχάσεις, αλλά θα ηρεμίσεις. Εϊναι πρόσφατο λογικό να είστε όλοι αναστατωμένοι και στεναχωρημένοι για την απώλεια του σκυλιού.

Quote:

---

Originally Posted by Annouskaki

Σας ευχαριστώ όλους για την συναισθηματική στήριξη. Την έχω ανάγκη πραγματικά

---

Καλημέρα Annouskaki!

Πώς είσαι σήμερα;

Να γράφεις όποτε νιώθεις την ανάγκη για στήριξη, είμαστε εδώ... Κι εμένα τα παιδιά με βοήθησαν πολύ στις δικές μου απώλειες...

Είχα γάτες από μικρό κοριτσάκι και συνολικά έχω χάσει τέσσερις χωρίς να υπολογίσω τις αδέσποτες της γειτονιάς... Ξέρω καλά πως νιώθεις και πόσο πονάει...

Quote:

---

Originally Posted by asperger39

οσοι αγαπαμε ειναι στη καρδια μας για παντα .

---

πάντα όσοι αγαπάμε είναι στη καρδιά μας για πάντα δε τους χάνουμε πότε είναι παντού γιατί είναι αστερια

Quote:

---

Originally Posted by asperger39

κι αυτα ψυχη εχουν τα καημένα οταν πεθαινουν ειν απολεια μεγαλη . οσοι εχουν σπιτι ζωάκια ειναι σα άνθρωποι στην οικογένεια .

---

τα ζώα είναι οικογένεια έχουν ψυχή.τα καημένα τα ζώα.τι καλά που είναι πόσο πολύ σέβονται εμάς.

Έχω δύο γατάκια σπίτι Κ κάθε μέρα που περνά ακουμπάω πάνω τους.με αγαπάνε πολύ δείχνουν την αγάπη τους

Έχω δύο υπέροχα γατακια

Πριν κάποιες μέρες το ένα από τα δύο Γκούλντιαν που έχω άνοιξε το πορτάκι του κλουβιού κι έφυγε.
Το άλλο το φώναζε και το έψαχνε και τις επόμενες μέρες δεν έτρωγε πολύ ούτε έπινε νεράκι.
Στεναχωρήθηκα τόσο πολύ γιατί είναι παραδείσιο πουλί και δεν θα επιβιώσει ούτε με τα κρύα ούτε θα βρει τροφή.
Μου είπε ο έμπορος φίλος μου να αφήσω τροφή μήπως ξανά γυρίσει... αλλά μάταια...
Και μου λένε μετά ότι τα ζώα δεν έχουν νοημοσύνη. Πώς ήξερε το πουλάκι να ανοίξει την πόρτα κι ό,τι από εκεί φεύγουν... Είχε παρατηρήσει.
Πέταξε ψηλά και μακριά όπως ήθελε ...

Έμεινε μόνος του ο άλλος, και τι να κάνω φοβήθηκα μην μελαγχολήσει, γι' αυτό πήγα και του πήρα για παρέα άλλο Γκούλντιαν κι ένα θηλυκό ζεμπράκι.
Είναι πανέμορφα και τα τρία τους, αλλά το ζεμπράκι έχει μια φωνή χα χα απαίσια ένα κι κι κι κι όλη μέρα (είναι παραδείσιο κι αυτό) και ζαλίζομαι.
Οι άλλοι δύο δεν την θέλουν για ζευγάρωμα, αλλά τώρα την πήρα και γελάμε μαζί της τουλάχιστον, όμως το πουλάκι που είχε ξεμείνει μόνο του όταν έφυγε το άλλο δεν φαίνεται πολύ χαρούμενο...
Όλο κάθεται και δεν βγάζει φωνή ποτέ...
Ελπίζω να συνέλθει και να πάνε καλύτερα τα πράγματα τώρα το καλοκαίρι που θα ανοίξει ο καιρός. Ίσως φταίει κι αυτό..
Πάντως για το άλλο που έφυγε είμαι πολύ λυπημένη ρε γαμώτο. Πού να το ήξερα ότι είναι τόσο έξυπνο και ήθελε να φύγει από το σπίτι...:c

Η ελευθερία του είναι και ο θάνατος του.

Quote:

---

Originally Posted by HarleyQuinn

Πριν κάποιες μέρες το ένα από τα δύο Γκούλντιαν που έχω άνοιξε το πορτάκι του κλουβιού κι έφυγε.
Το άλλο το φώναζε και το έψαχνε και τις επόμενες μέρες δεν έτρωγε πολύ ούτε έπινε νεράκι.
Στεναχωρήθηκα τόσο πολύ γιατί είναι παραδείσιο πουλί και δεν θα επιβιώσει ούτε με τα κρύα ούτε θα βρει τροφή.
Μου είπε ο έμπορος φίλος μου να αφήσω τροφή μήπως ξανά γυρίσει... αλλά μάταια...
Και μου λένε μετά ότι τα ζώα δεν έχουν νοημοσύνη. Πώς ήξερε το πουλάκι να ανοίξει την πόρτα κι ό,τι από εκεί φεύγουν... Είχε παρατηρήσει.
Πέταξε ψηλά και μακριά όπως ήθελε ...

Έμεινε μόνος του ο άλλος, και τι να κάνω φοβήθηκα μην μελαγχολήσει, γι' αυτό πήγα και του πήρα για παρέα άλλο Γκούλντιαν κι ένα θηλυκό ζεμπράκι.
Είναι πανέμορφα και τα τρία τους, αλλά το ζεμπράκι έχει μια φωνή χα χα απαίσια ένα κι κι κι κι όλη μέρα (είναι παραδείσιο κι αυτό) και ζαλίζομαι.
Οι άλλοι δύο δεν την θέλουν για ζευγάρωμα, αλλά τώρα την πήρα και γελάμε μαζί της τουλάχιστον, όμως το πουλάκι που είχε ξεμείνει μόνο του όταν έφυγε το άλλο δεν φαίνεται πολύ χαρούμενο...
Όλο κάθεται και δεν βγάζει φωνή ποτέ...
Ελπίζω να συνέλθει και να πάνε καλύτερα τα πράγματα τώρα το καλοκαίρι που θα ανοίξει ο καιρός. Ίσως φταίει κι αυτό..
Πάντως για το άλλο που έφυγε είμαι πολύ λυπημένη ρε γαμώτο. Πού να το ήξερα ότι είναι τόσο έξυπνο και ήθελε να φύγει από το σπίτι...:c

Η ελευθερία του είναι και ο θάνατος του.

---

Άσε εσύ να υπαρχει φαγάκι έξω όπως σου είπε το παιδί και δεν ξέρεις ποτέ.. Μακάρι… Αλλά το κόβω λίγο δύσκολο, ουφ.. :(

Quote:

---

Originally Posted by _Vassilis

Άσε εσύ να υπαρχει φαγάκι έξω όπως σου είπε το παιδί και δεν ξέρεις ποτέ.. Μακάρι… Αλλά το κόβω λίγο δύσκολο, ουφ.. :(

---

'Εχω αφήσει Βασίλη μου, αλλά δεν βγάζω το κλουβί έξω ώστε να παρασυρθεί κιόλας γιατί κάνει κρύο.. κι έτσι δεν έχει εμφανιστεί...
Παρακαλάω καποιος να το έχει πιάσει.

Αν επαιρνα ποτέ γατί, η ιδανικη ηλικια ειναι 1 μήνα εως 2 μηνών ωστε να το ζήσω απο μωρό...