ψαχνω καποιον να ξεπερασουμε τους φοβους μας μαζι

καλημερα σας,

με κρισεις πανικου κ πολλες φοβιες γυρω απο αυτο το θεμα, φυσικα με παρακολουθει κ ψυχιατρος αλλα χωρις να παιρνω καποια αγωγη.
Εχω φτασει στο απροχωρητο, να μη μπορω να κανω πολυ βασικα πραγματα στη ζωη μου επειδη φοβαμαι.
Οι φιλοι κ η οικογενεια εχουν κουραστει, κ εκτος αυτου τοςυ φαινεται πολυ γελοιο αυτο που παθαινω κ δεν μπορουν να με βοηθησουν,δεν εχουν την υπομονη.

ψαχνω λοιπον ανθρωπους με τα ιδια ή κ αντιστοιχα θεματα, με σκοπο να προσπαθησουμε να βοηθησουμε ο ενας τον αλλον. Κ αν δεν καταφερουμε τιποτα, τουλαχιστον
θα μπορουμε να μιλησουμε σε καποιον που μας καταλαβαινει.

ευχαριστω

Άνθρωποι με τα ίδια θέματα σίγουρα θα σε κατανοήσουν και θα σε βοηθήσουν. Είναι ανεκτίμητο, μεγάλη τύχη να βρεις ομοιοπαθείς, διότι παίρνεις κουράγιο, νιώθεις καλύτερα. Όμως η λύση είναι η υπέρβαση, το να κάνεις αυτά που φοβάσαι να κάνεις, το να εκθέτεις τον εαυτό σου στις καταστάσεις που σε φοβίζουν. Με την πάροδο του χρόνου το καταφέρνεις όλο και πιο εύκολα. Επίσης, χρειάζεται να είμαστε ψύχραιμοι ώστε να κατευθύνουμε τη σκέψη μας στο να εκλογικεύει αυτά που μας φοβίζουν, να τα βάζει δηλαδή στις αντικειμενικές, πραγματικές τους διαστάσεις. Τα φάρμακα σίγουρα διώχνουν τα συναισθήματα που προκαλεί η σκέψη, δηλαδή οι σκέψεις φόβου, κι έτσι η εκλογίκευση και η υπέρβαση διευκολύνονται.

Ενδιαφέρομαι εγώ αν θες...

Πάσχω από τα ίδια συμπτώματα, κρίσεις πανικού ,υπερβολικό άγχος για τα παντα, φοβίες και άλλα , αποφεύγω σχεδόν τα πάντα πλέον και βρίσκομαι μόλις 10%καλυτερα από όταν ξεκίνησα την αγωγή, δλδ ελάχιστα καλύτερα.
Και επίσης δεν με καταλαβαίνει κανείς.
Πόσο καιρό είσαι έτσι; Εγώ τρία χρόνια.

Και εγώ είμαι στην ίδια κατάσταση. Έχω τους ανθρώπους μου αλλά κουραζονται όπως είναι φυσικό. Τώρα έχω πόνο στον οισοφαγο μόλις τρώω. Παίρνω αγωγή είδα μια καλυτερευση αλλά συνέχεια εκεί ο νους μου. Ο γιατρός μου λέει να βγάλω από το μυαλό μου ότι είναι κάτι κακό αλλά εγώ δεν μπορώ. Νιώθω ενόχληση και πόνο όταν τρώω. Και τώρα έφαγα και ένιωθα κάτι. Προσπαθούσα να καταλάβω. Δεν ήταν μεγάλος πονος αλλά ήταν. Φοβάμαι πολύ. Όλο αυτό μου έχει δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα είχα που είχα φόβο για τα πάντα. Τώρα είμαι ακόμα χειρότερα. Είμαι διακοπές και δεν μπορώ να ηρεμήσω και να ευχαριστηθώ καθώς ένας πονος κάθε φορά που τρως είναι κάτι που δεν μπορείς να αγνοήσεις. Είμαι σε πανικό. Χάλια ύπνος έκτακτες. Όλα.

Μπορούμε να κάνουμε μια ομάδα σε social ( fb-insta-viber η οτιδήποτε) να τα λέμε γτ η αλήθεια είναι αυτή, οικογένεια και φίλοι σπάνια καταλαβαίνουν το πρόβλημα, αν δεν το χεις βιώσει δύσκολα καταλαβαίνεις.

Παιδια αν κανετε κάποια ομαδα, βαλτε κι εμενα μεσα. Γαδ και κρισεις πανικου.. Ψυχοσωματικα και ολα τα υπόλοιπα γνωστα..

Marcosfragkotsalis / MarkosFra είναι το ινσταγκραμ μου. Κλειστο προφιλ, λίγοι followers. Όποιος χρειάζεται ένα άνθρωπο να ανταλλάξει μια κουβέντα να ξεχαστεί, καντε add, στείλτε μνμ. Απλα με ένα update απο εδώ πρώτα γτ δεν δέχομαι άκυρα αιτήματα αν δεν ξέρω ποιος είναι.

Καλώς σας βρήκα...εγω πλέον αποφεύγω να βγαίνω από το σπίτι..φοβάμαι τόσο πολύ...ευτυχώς που δεν είμαι μόνη....

νεμ έχεις απόλυτο δίκιο. Το ότι θα συζητήσουμε μεταξύ μας όλοι όσοι έχουμε τέτοια θέματα είναι από μόνο του σημαντικό κέρδος. Αφήνω την ηλεκτρονική μου διεύθυνση και θα χαρώ να δω ανταπόκριση από κάθε “ομοιοπαθή”: [email protected]

Quote:

---

Originally Posted by Margarita 77

Καλώς σας βρήκα...εγω πλέον αποφεύγω να βγαίνω από το σπίτι..φοβάμαι τόσο πολύ...ευτυχώς που δεν είμαι μόνη....

---

Καλημέρα. Σε καταλαβαίνω απόλυτα, απλά να ξέρεις ότι η αποφυγή είναι το εμπόδιο σου. Όσο αποφεύγεις αυτά που σε "φοβίζουν" τόσο μεγαλώνουν οι φόβοι σου παρόλο που εσύ θα θεωρείς ότι οκ δε πήγα εκεί είμαι ασφαλής.

Καλησπέρα σε όλους! Έχει περιπου 1 χρόνο που ξεκίνησαν επεισόδια κρίσεων (φυσικά στην αρχή αρκετά αραιά και νόμιζα ότι είναι κατι παθολογικό) Τον Φεβρουάριο έκανα ένα χειρουργείο ρουτίνας ( αφαίρεση χολής) από την επόμενη εβδομάδα ξεκίνησε μια σειρά συμπτωμάτων , ίλιγγος και ζάλη , πίεση στο κεφάλι, μούδιασμα, φωτό ευαισθησία, ταχυκαρδίες όταν είμαι όρθια. Έχω παει σε αρκετούς γιατρούς δεν εχει βρεθεί κατι. Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία εδώ και 2 μήνες. Δε μπορώ να πω ότι έχω δει διαφορά αλλά μάλλον είναι νωρίς. Πλέον η κατάσταση εχει χειροτερέψει, με το που σηκώνομαι από το κρεβάτι με πιάνει και δύσπνοια τρομερή μαζί με όλα τα αλλά. Έπαιρνα 1-2 φορές την εβδομάδα Xanax στις πολύ δύσκολες στιγμές, εδώ και ένα μήνα σε καθημερινή βάση. Μοιάζει με έναν λαβύρινθο χωρίς έξοδο όλο αυτό. Και το κακό είναι ότι ακόμη σε ένα βαθμό πολλές φορές πιστεύω ότι κατι παθολογικό υπάρχει που δεν έχει βρεθεί. Αν κάνετε καμμία ομάδα παιδιά ενημερώστε με μιας και η κατανόηση από τον περίγυρο είναι δύσκολη!

Quote:

---

Originally Posted by Izabo

Καλησπέρα σε όλους! Έχει περιπου 1 χρόνο που ξεκίνησαν επεισόδια κρίσεων (φυσικά στην αρχή αρκετά αραιά και νόμιζα ότι είναι κατι παθολογικό) Τον Φεβρουάριο έκανα ένα χειρουργείο ρουτίνας ( αφαίρεση χολής) από την επόμενη εβδομάδα ξεκίνησε μια σειρά συμπτωμάτων , ίλιγγος και ζάλη , πίεση στο κεφάλι, μούδιασμα, φωτό ευαισθησία, ταχυκαρδίες όταν είμαι όρθια. Έχω παει σε αρκετούς γιατρούς δεν εχει βρεθεί κατι. Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία εδώ και 2 μήνες. Δε μπορώ να πω ότι έχω δει διαφορά αλλά μάλλον είναι νωρίς. Πλέον η κατάσταση εχει χειροτερέψει, με το που σηκώνομαι από το κρεβάτι με πιάνει και δύσπνοια τρομερή μαζί με όλα τα αλλά. Έπαιρνα 1-2 φορές την εβδομάδα Xanax στις πολύ δύσκολες στιγμές, εδώ και ένα μήνα σε καθημερινή βάση. Μοιάζει με έναν λαβύρινθο χωρίς έξοδο όλο αυτό. Και το κακό είναι ότι ακόμη σε ένα βαθμό πολλές φορές πιστεύω ότι κατι παθολογικό υπάρχει που δεν έχει βρεθεί. Αν κάνετε καμμία ομάδα παιδιά ενημερώστε με μιας και η κατανόηση από τον περίγυρο είναι δύσκολη!

---

Παρεμφερή συμπτώματα οδήγησαν και έμενα από τον Απρίλη και μετα να ξοδέψω ενα 3χιλιαρο μέχρι τώρα σε εξετάσεις και γιατρούς και φάρμακα και δίαμονες σε ξενοδοχεία για τα πέρα δώθε για τα ιατρικά. ίλιγγος, ζάλη, πίεση στο κεφάλι είναι τα καλύτερα μου, συν δύσπνοια που προκαλείται επειδή νιώθω ένα σφίξιμο στο λαιμό. Υπομονή και επιμονή φίλε/φίλη. Υπομονή για να αντέχεις τις κρίσεις και επίμονη για να μπορέσεις να κάνεις και να δοκιμάσεις διάφορες αλλαγές στη ζωή μέχρι να βρεις τι σε βοηθάει. Ψυχοθεραπεία, φάρμακα, διατροφή, άθληση, βελτίωση ύπνου, χόμπυ. Πρέπει να βρεις το κλειδί σου. Εγώ έχω αφήσει insta contact πάνω, όποτε θες να πεις μια κουβέντα, ελεύθερα. Μπορώ να φτιάξω και μια ομάδα αλλα πρέπει να μαζευτούν "υπογραφές", χαχ.

Σου έστειλα στο insta

Quote:

---

Originally Posted by Izabo

Σου έστειλα στο insta

---

Οπότε θελήσεις να πεις μια κουβέντα κ δεν έχεις κάποιον, ελεύθερα, να φτιάξουμε ένα τιμ σιγά σιγά

Μιας και εγω ειμαι ομοιοπαθης (γαδ,κρισεις πανικου) με βρισκει πολυ θετικο να συμμετασχω και εγω σε κατι τετοιο.

Βαλτε και εμενα μεσα παιδια elsa kaiserlidou

Τελικα βρεθηκε καποιος τροπος να οργανωσουμε κατι;

Τι θα γίνει βρε παιδια; θα οργανωθούμε;

Καλησπερα. Μπορούμε να φτιάξουμε ομάδα στο messenger για πιο άμεσα μηνύματα η στο viber

Quote:

---

Originally Posted by ANASTASIAARK.

Καλησπερα. Μπορούμε να φτιάξουμε ομάδα στο messenger για πιο άμεσα μηνύματα η στο viber

---

Ναι γιατι οχι ακουγεται καλη ιδεα.

Quote:

---

Originally Posted by νεμ

καλημερα σας,

με κρισεις πανικου κ πολλες φοβιες γυρω απο αυτο το θεμα, φυσικα με παρακολουθει κ ψυχιατρος αλλα χωρις να παιρνω καποια αγωγη.
Εχω φτασει στο απροχωρητο, να μη μπορω να κανω πολυ βασικα πραγματα στη ζωη μου επειδη φοβαμαι.
Οι φιλοι κ η οικογενεια εχουν κουραστει, κ εκτος αυτου τοςυ φαινεται πολυ γελοιο αυτο που παθαινω κ δεν μπορουν να με βοηθησουν,δεν εχουν την υπομονη.

ψαχνω λοιπον ανθρωπους με τα ιδια ή κ αντιστοιχα θεματα, με σκοπο να προσπαθησουμε να βοηθησουμε ο ενας τον αλλον. Κ αν δεν καταφερουμε τιποτα, τουλαχιστον
θα μπορουμε να μιλησουμε σε καποιον που μας καταλαβαινει.

ευχαριστω

---

αυτος ακριβως ειναι ο σκοπος του φορουμ αυτου.
οχι να "ξεπερασει" κανεις μια ασθενεια επειδη θα επικοινωνει με ομοιοπαθεις, γιατι αυτο θελει βοηθεια ειδικου. αλλα να βρει μια στηριξη συζητωντας το θεμα που τον απασχολει, με ανθρωπους που θα τον καταλαβουν και μαζι με την βοηθεια του ειδικου, να καλυτερευσει. αλλα εσυ ανοιξες ενα θεμα, ειχες 20 απαντησεις απο κατω, κι ουτε ξανασχοληθηκες...
χρειαζεται μεσσεντζερ για να συζητησει κανεις; στο μεσσεντζερ καταργειται η ανωνυμια. σε ενα ανωνυμο μεσον, οπως αυτο το φορουμ, πιο ευκολα μιλαει κανεις κι ακομα κι εδω, μερικοι δυσκολευονται. που να δωσουν και τα τηλεφωνα και τους λογαριαμσους τους, δηλαδη....
επιπλεον ερχονται κατα καιρους, νεα μελη, χωρις καμια συμμετοχη στο φορουμ και ζητουν με το καλημερα πριβε συνομιλιες σε μειλ και σοσιαλ.
εγω δεν θα ειχα καμια εμπιστοσυνη να το κανω αυτο...

Εαν κανατε το group θα ήθελα και εγω να μπω. Παλεύω χρονια με καταθλιψη και τα τελευταια χρονια περισσότερο με κρισεις πανικους αγχος και αγοραφοβια