Εφιαλτικη κατασταση στη νεα δουλεια

Καλησπερα!!

Μετα απο μεγαλη προσπαθεια και 2 χρονια που εμενα Κρητη για δουλεια, καταφερα να επιστρεψω εκει που παντα ηθελα να ειμαι και ειναι ο τοπος που ειμαι καλα και μπορω να δημιουργησω ( παρ ολο που ειμαι κρητικος, εχω ερωτα με την Αθηνα , εδω σπουδασα, δουλεψα , εκανα φιλιες και εδω εζησα πολλα χρονια μετα τα 18 μου ).

Καταφερα να γυρισω λοιπον , μετα απο αρκετες συνεντευξεις και αφου δεχτηκα 2 προτασεις για δουλεια. Τελικα αποδεχτηκα την 1 , σε μεγαλη εταιρεια , στον τομεα των σπουδων μου.
Και φυσικα την δεχτηκα , καθως θεωρητικα με καλυπτε τοσο στο θεμα Αθηνας οσο και της δουλειας + το ονομα της εταιρειας.

2 χρ εργαζομουν εξαλλου στο Δημοσιο τομεα , (οχι μονιμος ετσι??) ως συμβουλος , καμια σχεση με τον τομεα μου κ αυτο που θεωρητικα μ αρεσει.... + σκεφτειτε οτι εμενα Κρητη που δεν μ αρεσει....

Εκανα μεγαλη υπομονη 2 χρονια κατω και ηθελα καποτε να ξαναγυρισω αθηνα αλλα και στον τομεα που σπουδασα σε καποια εταιρεια για να εξελιξω και τις ικανοτητες μου.

Η εταιρεια που ξεκινησα εδω κ 1 μηνα ειναι μια απο τις μεγαλυτερες στην ελλαδα κ σε ευρωπαικο επιπεδο.

Μονο αρνητικο για πολλους αλλους υποψηφιους για τη θεση αυτη αλλα και υπαλληλους , η αποσταση απο την αθηνα , καθως εχει τα γραφεια-εργοστασιο της εκτος...

Προσωπικα βεβαια δεν ειχα κ δν εχω ποτε θεμα με την κινηση κ τις αποστασεις της Αθηνας -Αττικης.

Μισθος καλος κ πληρωμενα εξοδα κινησης εξαλλου. + καλο ονομα εταιρειας κτλ κτλ.....

Μετακομισα λοιπον αθηνα, επενδυσα ενα μεγαλο ποσό για να εγκατασταθω, μεγαλο ρισκο σιγουρα, νοικιασα σπιτι κ οντως νιωθω οτι επεστρεψα εκει που ηθελα να ειμαι.

Δεν εχω προλαβει να δω πολλα στην Αθηνα, να ευχαριστηθω την Αθηνα ουτε να κοινωνικοποιθω ουτε να ξαναδω τα μερη που αγαπησα κ μου ελειψαν + να γνωρισω και νεα πραγματα.

Ασχοληθηκα με την μετακομιση, ολα εγιναν πολυ γρηγορα +ολα τα απροοπτα μιας τετοιας καταστασης.

Ωστοσο η κατασταση στη νεα δουλεια αλλα και η ψυχολογια μου , ακομα κ η υγεια μου η σωματικη, υποφερει στη νεα δουλεια.
Ηξερα οτι εθα υπηρχαν δυσκολιες και ημουν ετοιμος και διατεθειμενος να δουλεψω κι εξτρα ωρες για να μαθω και να δουλεψω κ να στηριξω την νεα ζωη στην Αθηνα.
Παλαιοτερα ειχα δουλεψει σε εταιρειες στον ιδιωτικο τομεα κ ηξερα οτι υπαρχουν θεματα εκει, αλλα δε ξερω τι συμβαινει τωρα, και γιατι ειμαι σε αυτο το μαυρο χαλι.

Σιγουρα θα εχω καποια ευθυνη αλλα δε μπορει να φταιω μονο εγω ουτε να ειναι καθαρα το αγχος μου , η δυσκολια της προσαρμογης κτλ. Πιστευω οτι οντως εχω αντιληφθει τι με περιμενει , αλλα και οτι υπαρχει απαιτηση για 24/7 διαθεσιμοτητα, και τρομερη πιεση + μεγαλο χασμα αναμεσα στο τι απαιτει η θεση και τι γνωριζω εγω αλλα και τι ρεαλιστικα μπορει να γινει...Προσωπικα δε πιστευω οτι μπορει να καλυφθει το χασμα αυτο , παρα μονο με εκπαιδευση απο το 0 και με μεγαλο χρονικο περιθωριο.

αυτα τα ξεκαθαρισα 1-2-3 φορες και δε νομιζω οτι ειχε γινει αντιληπτο.... Την 3η και τελευταια κουβεντα , μαλλον εγινε αντιληπτο το προβλημα και το μεγεθος του, στην οποια υπηρχε και αρκετη ενταση και ειδικα απο εμενα ( γιατι εχω βαρεθει τις αναλυσεις και το να μην υπαρχουν ξεκαθαρες κουβεντες για να ξερουμε τι θα κανουμε),

Καταλαβα απ την αρχη που πηγα εκει οτι κατι παει στραβα, και το αγχος ηταν πολυ μεγαλο ( εξτρα αγχος σε σχεση με αλλες καταστασεις που εχω ζησει) γιατι μεσολαβησε μετακομιση και επισης ξερω οτι για να μεινω αθηνα , πρεπει να εχω δουλεια ( οσο κ αν οι γονεις στηριξαν κ θα στηριξουν ). Αυτο σημαινει οτι αν κατι πηγαινε στραβα στη δουλεια, τοτε κινδυνευει το εγχειρημα της Αθηνας και της επενδυσης που εκανα.

Δε θελω σε καμια περιπτωση να επιστρεψω κρητη, δε προκειται να επιτρεψω να γινει και δε θα γινει. Ωστοσο την ιδια ωρα, εχω αρρωστησει παιδια με τη δουλεια. Τεραστιο βαρος μονο στην ιδεα οτι θα παω γραφειο , τεραστιο βαρος και στεναχωρια ακομα κ τα Σ>Κ. Κοντευω να αρρωστησω αν δεν εχω ηδη θεμα.

Δε με λες γενικα τον πιο αγχωτικο ανθρωπο ( οχι οτι δεν εχω ...) , αλλα αυτο που βιωνω με τη δουλεια τωρα, δε το εχω ξαναζησει.... Γενικα ειμαι ανθρωπος που παντα ρισκαρε και που βαζω τον εαυτο μου σε δυσκολες καταστασεις με αποτελεσμα να εχω κουβαλησει μια κουραση αλλα και επιπλεον αγχος και ολα εγιναν πολυ γρηγορα παλι.. Δηλαδη δεν ηρθα αθηνα να προσαρμοστω και μετα στη δουλεια.

Ωστοσο πιστευω οτι αν ηταν νορμαλ η δουλεια, τα αλλα θα εβρισκαν το δρομο τους.

Δεν μπορω να φαναταστω οτι αυτο που ζω τωρα, ειναι νορμαλ ή απλα μια δυσκολη κατασταση προσαρμογης κτλ κτλ....
Με πολυ βαρια καρδια σηκωνομαι το πρωι να παω δουλεια και εχω ακομα κ δυσκολιες στον υπνο.

Με κραταει μονο το γυμναστηριο ενα 30λεπτο που παω το βραδυ στα πεταχτα και το γεγονος οτι ειμαι στην Αθηνα και το γουσταρω( κι ας μην την εχω ευχαριστηθει ακομα ).

Δε θελω να σας ζαλισω ουτε απο ενα φορουμ να υπεραναλυσω καθως ειναι ηδη τρομερα δυσκολο να μεταδωσω ολη την ιστορια κ στο πραγματικο της μεγεθος.
Ακομα και τα Σ>Κ που δε δουλευω , λογικα..., ειμαι πτωμα και δεν εχω πλεον κουραγιο να βγω και να κοινωνικοποιηθω κτλ.

Ας πουμε οτι υπαρχει πολυ πιεση, παρα πολλες ωρες εργασιας , ακομα κ εγω ως νεος χτυπαω 11-12 ωρα, βλεπω αλλους στο τμημα μου να φευγουν 10 το βραδυ απο εκει , τοσο τις καθημερινες ακομα και το Σ.Κ , εχω δει ανρθωπους στην αδεια τους να ειναι με το λαπτοπ κ στο κινητο της δουλειας στην παραλια ( σιγουρα αυτη ειναι η καθημερινοτητα για τον συναδελφο/μανατζερ μου κ θα ειμαστε μαζι στο τμημα)...

Φυσικα και δε θα αποδεχομουν τη προταση αν τα ηξερα ολα αυτα και αν χρειαζοταν να περιμενα καποια αλλη ευκαιρια για να ανεβω αθηνα!.

+ με εχουν μπουκωσει με πολλες πληροφοριες + αρκετες ωρες για τοσο αρχη

+ οχι μονο δεν εχω πλεον επαφη με το τομεα που σπουδασα αλλα και που εργαστηκα στο παρελθον , καθως 2 χρονια δουλευα στο δημοσιο ως εξωτερικος συνεργατης και απλα δεν εκανα τπτ σχετικο με τον τομεα μου, αλλα ακομα κ αυτα που εκανα καποτε στις εταιρειες που εργαζομουν, δεν ειχαν καμια σχεση και ηταν κυριολεκτικα της πλακας....

Στις συνεντευξεις ( που εγιναν μονο ιντερνετικα..) ημουν 100% ξεκαθαρος τι μπορω να κανω και οτι εχω ξεχασει οσα ηξερα και οτι δεν ειχα δουλεψει ποτε σε εταιρεια με τοσο μεγαλη δραστηριοτητα και κατα συνεπεια , απαιτησεις.


Πιστευω με προτιμησαν γιατι φανηκα οτι ειμαι διατεθειμενος να κανω τα παντα και αυτο ποτε δεν με εχει οδηγησει καλα.... + δεν ειχα θεμα με τις αποαστασεις.

Οπως με πληροφορησε ο μανατζερ μου, προτιμησαν εμενα γιατι ενω υστερω σε γνωσεις , φανηκε οτι ειμαι αρκετα διατεθειμενος να οδηγαω τοση ωρα για την δουλεια ( κατι που ισχυει )

+ να δουλεψω αρκετες ωρες ( κατι που σε καμια περιπτωση δεν ισχυει ουτε το ειπα ποτε)

Εχω παθει πανικο, δν ξερω αν μπορειτε να το αντιληφθειτε. Βλεπω να πηγαινει σκατα μια βασικη παραμετρος της ''επενδυσης ''μου.

και μαλιστα μετα απο 1 βδομαδα κοιλιακων πονων που επιαναν ξαφνικα μολις εφτανα στη δουλεια ( τους οποιους πονους εριξα στο οτι απλα ειναι πρωι κ προηγηθηκε οδηγηση 1 ωρας στην Αττικη οδο για να παω στη δουλεια) κατεληξα να σφαδαζω απο τους πονους ενα ωραιο πρωι στο γραφειο και να καταληγω στα εκτακτα στο νοσοκομειο.

Οι εξετασεις εδειξαν απλα καποια ευαισθησια στο εντερο και θα προχωρησω κ σε αλλες εξετασεις να δω αν τρεχει κατι αλλο

Μετα απο αυτο, εγιναν 2 κουβεντες με τον συναδελφο-μανατζερ μου για τους προβληματισμους μου (μεχρι πριν ερθω κι εγω , ηταν μονος του στο τμημα, τρωει μεγαλο ζορι )

Μιλησα πολυ χυμα, οτι οντως δεν μ αρεσουν οσα βλεπω με ωραρια , αδειες κτλ αλλα και οτι φοβαμαι οτι υπαρχει χασμα ικανοτητων και απαιτησεων.

Εφτασα να χαρακτηριζω τον εαυτο μου ως ‘’ασχετο’’, μπας και καταλαβουν οτι πρεπει να εκπαιδευτω απο το 0.
Δε φανηκε να καταλαβαινουν το προβλημα , θεωρουσαν οτι ειναι απλα θεμα νεας προσαρμογης κτλ.
Δεν ειναι αυτο το μονο προβλημα
Προφανως ο συναδελφος μου ( που ουσιαστικα αυτος και ο Οικ. διευθυντης με επελεξαν) δν αρνηθηκε οτι οντως αρκετες φορες θα απαιτηθει τετοια διαθεσιμοτητα και ωραρια αλλα οσον αφορα τν ελλειψη ικανοτητων μου , το γνωριζαν και οτι υπαρχει χρονος εκπαιδευσης.

Καπου εδω πιστευω ομως υπαρχει ενα χασμα αναμεσα στα λογια κ την πραξη. Δηλαδη αν ειναι οκ με το χασμα ικανοτητων μου αλλα περιμενουν εμμεσα να δουλευω 12 ωρες και διαβασμα 10ωρα το Σ.κ , τοτε εμμεσα πανε να με καψουν και να μη δουλεψει η συνεργασια, καθως δε ειιναι ρεαλιστικο να δουλευεις/διαβαζεις καθε μερα , 12ωρες και το Σ.Κ τα ιδια....

Ειδικα για καποιον που ηρθε απο αλλη πολη, δεν ειναι ρεαλιστικο αυτο... ολη μερα μπροστα σε εναν υπολογιστη! καθως ακομα και καποιιο απροοπτο να προκυψει ειτε με το σπιτι ειτε με το αμαξι προκυψει πρεπει να παω εγω ( κ να απουσιασω απο τη δουλεια ) + πρεπεει να κοινονικοποιηθω για να εχω και καποιο κινητρο να μεινω και Αθηνα.

Την 3η φορα που τα συζητησαμε ,

( πολυ αναλυση και κουραση ...)

και που με εχει κουρασει εμενα πρωτα ηδη πολυ το ολο πραγμα, καταλαβα οτι δεν ειχαν καταλαβει οτι ειχα τοσα μεγαλα κενα...

Οτι θελουν να με εκπαιδευσουν αλλα δε γινεται απο το 0

Οτι θα απαιτηθει να αφιερωσω πολυ προσωπικο χρονο.

και ρωταω ποιο προσωπικο χρονο?? αφου γυρναω 9 σπιτι καθε μερα . Τα Σ.Κ που θα εχω λιγη ωρα για μενα , θα ασχολουμαι παλι με τν δουλεια??

δν ανεβηκα μονο για να ασχολουμαι με την δουλεια ολη τη βδομαδα. Εξαλλου αυτο δεν ειναι ρεαλιστικο, ουτε συντηρησιμο! Ηδη εχω καει, και ειμαι ουτε μηνα εκει!!!!

νιωθω ηδη καμμενος, μπουκωμενος , λες και δουλευω εκει 5 χρονια και ειλικρινα θα εφευγα χθες αν δεν ειχα επενδυσει στην μετακομιση αυτη.

Δε θελω να πηγαινω, παω με βαρια καρδια καθε πρωι και καθε σ.κ περιμενω σα τον φοβισμενο ποτε θα ερθει η δευτερα να τον ''ξαναφαω''

Σιγουρα δε το περιμενα αυτο και δεν εχω απολαυσει καθολου ουτε το νεο επαγγελματικο ξεκινημα ουτε την αθηνα.
Με κραταει οτι ακομα κ την 1 ωρα που καθομαι σπιτι μετα τη δουλεια, ξερω οτι ειμαι στον τοπο που αγαπω κ που ειμαι οκ, παρα τις μαλακιες τις δουλειας...

Αν και δεν ειμαι υπερ των ψυχολογων, αποφασισα να παω απο βδομαδα , μηπως και βρω δυναμη και να δω πως θα κινηθω

Απ τη πλευρα μου εφτασα στα ορια μου την 3η φορα που το συζητησαμε και μονο που δε τον εβρισα .. εφτασα στα ορια μου. Δεν αντεχεται η αναλυση κ ο τροπος του αντι να μιλησει ξεκαθαρα . Αντιθετα εγω ειμαι εξαρχης ξεκαθαρος τι μπορω κ τι θελω να κανω, ουτε προσπαθω να ωραιοποιησω τη κατασταση ουτε να προτεινω παραλογες και μη ρεαλιστικες λυσεις....

Επρεπε να πλακωθουμαι δηλ για να καταλαβει οτι ειτε πρεπει να με εκπαιδευσουν απ το 0 , ειτε να με απολυσουν να ηρεμησουμε.
Η 1η λυση δεν του ακουγεται εφικτη

Και ρωταω , δεν το καταλαβαν απ τις συνεντευξεις? ημουν 100% ξεκαθαρος. εφεραν καποιον απο αλλη πολη, δεν ηξεραν το ρισκο?


Απο θαυμα δε σκοτωθηκα το βραδυ, γυρνωντας με το αμαξι στην Αθηνα , καθως ημουν πολυ στεναχωρημενος, σε αθλια κατασταση...

Την επομενη ημερα δε πηγα γραφειο.

Καταλαβαινω οτι η εκπαιδευση απ το 0 δεν ειναι ευκολη για αυτους, ωστοσο δεν υπαρχει αλλη λυση , εκτος απο τη απολυση φυσικα...

Καταλαβαινω και τη δικη τους πλευρα, ενδεχομενως δεν εκαναν καλη επιλογη με εμενα, οπως ισως κ εγω μαζι τους. Δεν ειναι κακο να το παραδεχτουμε και να δουμε τι θα κανουμε ( εκπαιδευση απο το μηδεν ή απολυση) . επισης ο συγκεκριμενος συναδελφος/μανατζερ ειναι τρομερα καλος στη δουλεια του, ειναι αδιαπραγματευτο αυτο! και ισως εχει βρεθει κ σε δυσκολη θεση τωρα λογω της επιλογης μου κτλ. Επισης , δεν πιστευω οτι δεν ειναι καλο παλικαρι. Δεν τον ξερω αλλα πρεπει να ειναι καλο παιδι. Αλλο ομως αυτο , κ αλλο το οτι πρεπει να βρεθει μια λυση .

Ο Οικ .Διευθυντης ενημερωθηκε για την κατααταση, κ υπαρχει γενικοτερα μεγαλος προβληματισμος...

Παντως επαγγελματικα και μη, με χει προβληματισει πολυ η κατασταση αυτη καθως δε με εχω ξαναδει τοσο χαλια

Δυστυχωσ δουλεια ειναι αυτο που βλεπεισ τωρα τα αλλα ηταν χαβαλεσ κατσε οσο αντεξεισ η δουλεια η πραγματικη ειναι για λιγουσ τα αλλα ειναι απατεσ με δανεια κλπ

Quote:

---

Originally Posted by elis

Δυστυχωσ δουλεια ειναι αυτο που βλεπεισ τωρα τα αλλα ηταν χαβαλεσ κατσε οσο αντεξεισ η δουλεια η πραγματικη ειναι για λιγουσ τα αλλα ειναι απατεσ με δανεια κλπ

---

Διδαξε μας για την ζωη ρε φιλε, πες μας τι ειναι πραγματικη ζωη, δουλεια κτλ...

αλλα πρωτα μαθε ρε παιδακι μου να βαζεις και κανα κομμα γιατι μαλλον εκει στους δρομους της ζωης που εζησες την πραγματικη ζωη και οχι τον χαβαλε οπως εγω, δεν εμαθες να μην γραφεις μονοκοπανιά και με σ στο τελος. Μου εβγαλες τα ματια

Ζεις ότι χειρότερο....η θα παραιτηθείς ή θα πας χαλαρά και ότι γίνει ...άμα σε απολύσουν ακόμα καλύτερα...απλά είμαστε σε φάση που εμείς πρέπει να διαλέξουμε εργασία....γιατί δυστυχώς δεν μπορούμε τα καταπιεστικά περιβάλλοντα....

Με μειωσεσ αλλαξε κατι στη ζωη σου οχι αλλαξε κατι στη δικη μου ζωη οχι αρα συνεχιζεισ το δρομο σου κι εγω τον δικο μου

Θα στο πω πιο απλα εχουν ενα καλουπι μια φορμα ενα λουκι αυτο που βλεπεισ η το ακολουθεισ η φευγεισ συνηθωσ το ακολουθουν καριεριστεσ κ παντρεμενοι δηλαδη αν το ακολουθησεισ θα κανεισ καριερα το ερωτημα ειναι αν θεσ καριερα η οχι

Στην καφετερια που πινω καφε ειναι 2 παιδια το ακολουθουν εγω το ακολουθω στα χωραφια 1000 ελιεσ στη χαλκιδικη παντου γινεται αυτο το θεμα ειναι τι θεσ εσυ επιλογη σου ειναι

Πόσο μπορείς να αντέξεις έτσι? 2 μηνες? 3? Ωραία βάλε στο μυαλό σου πως στο τέλος αυτών των 2 μήνων ή η κατάσταση γίνεται πιο εύκολη ή φεύγεις.

Δηλαδή θα έχεις στο μυαλό μια καταληκτική ημερομηνία ή οποία θα σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις.

Επίσης πρίν αρχίσεις την δουλεία δεν ήξερες τι ήθελες και ήσουν δεκτικός σε πολλα "δυσκολα" πράγματα οπότε θεώρησαν πως έτσι θα είσαι σε όλα. Τώρα που την έπαθες έμαθες ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θες οπότε την επόμενη φορα θα θέσεις κόκκινες γραμμές που δεν θα του επιτρέψεις να τις ξεπερασουν.

Οταν δίνεις στο εργοδότη 5 αυτός ζητάει 10 , εσυ έδωσες 100 και τώρα ζηταει 200 (όπως είναι λογικό) .Ειναι ουσιαστικά η πρώτη σου δουλειά οπότε είναι κάπως λογικό να κάνεις αυτό το λάθος. Δες το σαν μάθημα για την επόμενη φορά. Πες "απο αυτό που μου έτυχε έμαθα και τώρα ξέρω τι θέλω και θα το διεκδικήσω".

Το ότι στην αρχή δεν ξέρεις καλά την δουλειά και αυτό δημιουργεί πίεση είναι κάτι που ισχύει σε πολλές θέσεις, ακόμα και αλλού να πας. Αυτό πρέπει να μάθεις να το αντιμετωπίζεις πιο ψύχραιμα και αδιάφορα. Ωστόσο αυτά που αναφέρεις ότι εκεί απαιτείται να είσαι σε επιφυλακή 24/7 ή να κάθεσαι μέχρι τις 9-10 το βράδυ είναι κόκκινες γραμμές. Πάνω από όλα η υγεία συμπεριλαμβανομένης της ψυχικής. Οπότε προσπάθησε να βρεις αλλού ακόμα και με λιγότερα λεφτά.

Quote:

---

Originally Posted by Margarita 77

.απλά είμαστε σε φάση που εμείς πρέπει να διαλέξουμε εργασία....γιατί δυστυχώς δεν μπορούμε τα καταπιεστικά περιβάλλοντα....

---

παρε εναν παγκο και αρχισε να ΄πουλας κουλουρακια στην λαικη για να μην σε καταπιεζει κανεις.
εκει να δεις, στην δικια σου δουλεια ποσο καταπιεση θα εχεις.

@Partalio @The Owl @Margarita 77

Σας ευχαριστω για τις απαντησεις παιδια!

φυσικα και με ενδιαφερει το τι πρεπει να διορθωσω για να κανω τη κατασταση καλυτερα ( κυριως του εαυτου μου για το μελλον και λιγοτερο με αυτους στη δουλεια) , γιαυτο και απο αυριο εχω ραντεβου με ψυχολογο. Θα δουμε πως θα παει

Σιγουρα ειναι μεγαλη η επενδυση της μετακομισης που εκανα και βαραινει πολυ την ηδη δυσκολη κατασταση.

Ωστοσο πρεπει να διαχειριστω καλυτερα τη κατασταση και το αγχος για να μην αρρωστησουμε τελειως.

Δε πιστευω οτι μπορει να αλλαξει κατι στη δουλεια , εχει καει πιστευω η φαση , πολλες αναλυσεις και πολυ παπαρολογία ηδη πολυ νωρις....

Ωστοσο οντως θα προσπαθησω να τους γραψω στα ....μου , θα κανω ο,τι μπορω και μεχρι εκει που θελω και οπου βγαλει.

Λογικα δε θα αποφυγουμε την απολυση αργα η γρηγορα , ρεαλιστικα μιλωντας, κατι που δεν ηταν προφανως ο στοχος μου οταν πηγα στη δουλεια αυτη...

Δεν υπαρχει περιπτωση να ξαναφυγω απο Αθηνα και θα κοιταξω προς αυτη τη κατευθυνση , αυτο με ενδιαφερει πρωτα απο ολα.

Μεσα σε ολα αυτα , οσοι μιλανε για λιγοψυχια, τεμπελια κτλ, εξηγηστε μου πως απαιτειτε/απαιτειται απο καποιον που ειναι 3 βδομαδες σε μια δουλεια, ενω χει μαλιστα ξεκαθαρισει οτι δεν ειναι στο επιπεδο που απαιτει η θεση , την ιδια ωρα που:

1) Ο ιδιος ο συναδελφος/μανατζερ που ειναι 4-5 χρονια εκει, μου εξεφρασε τα παραπονα του (ηδη την 2η ή 3η μερα παρουσιας μου στην εταιρεια!!!!!) , για το γεγονος οτι AYTO ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ!!

2) Οταν τον εχω ακουσει αρκετες φορες στο τηλεφωνο να λεει οτι δεν την παλευει αλλο ...

3) Διευθυντης τμηματος με 20 25 χρονια προυπηρεσια εκει, με ρωτησε ηδη την πρωτη βδομαδα χαμογελωντας αν τα περιμενα αλλιως τα πραγματα ( μαλλον ρητορικη ερωτηση ηταν ) , ενω και στη πορεια , μια απο τις μερες που εφυγα τελευταιος απο το γραφειο , μου εξεφρασε την απορια του γιατι καθομαστε παραπανω ωρες ηδη και το παμε στα κοκκινα ηδη,
και τι θα συμβει οταν σφιξουν τα γαλατα στη πορεια απο Σεπτεμβριο...

4) Οταν επι 1 χρονο συνεντευξεων δεν εβρισκαν κανεναν (!!!),
ενω ειναι προτεραιοτητα να απορροφησουν ατομα εντος της εταιρειας ....
ενω πηραν συνεντευξη απο ατομα με πολυ καλη γνωση του αντικειμενου....

Ξερετε τι εξηγηση μου εδωσε ο μανατζερ/συναδελφος ??

Κανεις, ουτε οι μικροτεροι σε ηλικια ουτε οι καλοι στον τομεα αυτο, δεν δεχτηκαν τα εξης:

Α) η αποσταση απο Αθηνα ( εγω δεν εχω κανενα θεμα με αυτο , αρκει να μη καθομαστε 12ωρα κ πηγαινω σπιτι 10-12 το βραδυ...)
β) οι πολλες ωρες εργασιας ( προσωπικα δε το γνωριζα ουτε με τεθηκε στις συνεντευξεις , κι αν το γνωριζα, δε θα δεχομουν)

Μη παρεξηγηθω, δεν εχω θεμα με το παραπανω , ακομα και στα Σ.Κ, ειναι κομματι των απαιτησεων καποιων θεσεων ευθυνης και μεγαλων εταιρειων ( i quess...) ,
αλλα οχι σε σταθερη βαση , και ειδικα να μη μπορεις να ηρεμησεις ουτε στην αδεια σου??


Τα συμπερασματα δικα σας....

Quote:

---

Originally Posted by nikos2

παρε εναν παγκο και αρχισε να ΄πουλας κουλουρακια στην λαικη για να μην σε καταπιεζει κανεις.
εκει να δεις, στην δικια σου δουλεια ποσο καταπιεση θα εχεις.

---

Αγαπητέ μου Niko δύστυχος τα άτομα με αγχωδη διαταραχη δεν έχουμε πολλές επιλογές και πιστεύω ότι το ξέρεις....θέλουμε ένα περιβάλλον που θα μας προσφέρει ασφάλεια...εγώ στη προηγούμενη εργασία μου μου συμπεριφερόταν τόσο άσχημα που κατέρρευσα...και ακόμα δεν μπορώ να πάρω τα πάνω μου...οπότε αν κάποιος έχει επιλογές καλά θα κάνει να επιλέγει....η εργασία είναι οι περισσότερες ώρες του χρόνου μας...δεν γίνεται να περνάμε χάλια...

Εγω αυτο που θελω να πω ειναι οτι δουλεια ειναι αυτο που βλεπεισ γι αυτο πολλοι μην μπορωντασ να το διαχειριστουν αλλοσ δε θελει να παιδευεται ο κοσμοσ κ κατεβαζει τισ απαιτησεισ κι αλλοσ θελει να πεδευονται για να μην τουσ πουν οτι ειναι απατη εγω δουλευω 25 χρονια σε διαφορεσ χειρωνακτικεσ δουλειεσ βοηθοσ 25 ευρω μεροκαματο εχω προβλημα απο τα 25 μου κι ειμαι 40 πνευματικη δουλεια αν κι εχω πτυχιο τει δεν μπορω να κανω χειρωνακτικα μπορω γτ ημουν ερασιτεχνησ ποδοσφαιριστησ αν μαθεισ τι κανουν οι προισταμενοι κι οι διευθυντεσ για τη δουλεια θα καταλαβεισ οτι εισαι απλοσ ανθρωποσ κ πρεπει να το αποδεχτεισ αυτοι ειναι εγκληματιεσ νομιμοι εγω δυστυχωσ δεν εχω βυσμα οποτε κανω οτι μπορω

Για να μην παρεξηγηθω αυτα ειναι αποψεισ του κρατουσ γτ μετα πατε στο γιατρο σασ τα βγαζει ολα ψεμματα κ λετε ειμαι αρρωστοσ ξαναλεω εγω δεν κανω τον κακο σου λεω τι λενε στην επαρχια δε μασ νοιαζει τι εχεισ θα φερεσαι καλα πινε καπνιζε αλλα θα φερεσαι καλα κι εγω διαγνωση ψυχωση εχω κι εγω μαλακασ ημουν κι εγω δεν τα ηξερα ολα αυτα κι εγω προσπαθω να φερομαι καλα

Εμενα προσωπικα απο τοτε που δουλευω σε απορριματοφορο ησυχασε το κεφαλι μου.Κανω το δρομολογιο μου 4 ωρες (νυχτα συνηθως υπο αντιξοες συνθηκες και εχεις και τον καθε σουρωμενο να απειλει να σε πατησει με το αμαξι του),αλλα εχω ηρεμια.Κι ας δουλευω πολλες φορες κ 20 μερες χωρις ρεπο.Δεν με νοιαζει η καριερα ηρεμια θελω κι ας τρωω σκουπιδι μεχρι τις τσεπες.Θεωρω οτι κανεις ικανος ανθρωπος που θελει να δουλεψει δεν χανεται,και δεν αξιζει να χαλαμε την υγεια μας σε τοξικες δουλειες που σου πινουν το αιμα.Παντα βεβαια σε λογικα πλαισια.

εγω μια ερωτηση θελω να κανω κ ισως ειναι η πιο απλη κ σημαντικη ερωτηση. Ειναι δυνατον ολα αυτα , να ειναι μια φυσιολογικη κατασταση?!

και μονο το γεγονος οτι θεωρειται αυτονοητο οτι θα κατσεις τουλαχιατον 10+ ωρες σε καθημερινη βαση + ο.τι αλλο χρειαστει επιπλεον , ακομα κ Σ.Κ, με ξεπερναει.

Οτι δηλάδη στο 10ωρο, πρεπει να αναφερεις πχ οτι εχεις καποια δουλεια ή προπονηση, κι θα σου απαντησουν οτι '' ναι αλλα εχουμε δουλεια ''.

Η οτι θα πρπεει να πεις οτι το αυριο δε θα μπορεσσεις να μεινεις παραπανω απ το ωραριο σου γιατι εχεις κανονισει να εισαι εκτος Αθηνων και η απαντηση ειναι ΄΄γιαυτο κατσε σημερα παραπανω να κανεις τη δουλεια για να μπορεις να φυγεις αυριο''. Και οτι θα συζηταμε αυτα και θα δουμε πως θα γινεται...

Δηλαδη χρειαζομαι ειδικη αδεια για να φυγω στην ωρα μου ή για να κανω κατι δικο μου μετα τη δουλεια?? Δεν καταλαβαινω ειλικρινα ουτε τη νοοτροπια, ουτε το σκοπο ουτε το που θα οδηγησει.

Ειλικρινα, αν μου εκαναν απολυση , δε θα με χαλαγε. Δε θελω να παραιτηθω καταρχην και δευτερον, ειλικρινα δε καταλαβαινω ειδικα μετα απο τοσες κουβεντες και συζητησεις , πως λειτουργουν ετσι λες και ειναι αυτονοητο....