Originally Posted by
AGFA87
Τους τελευταίους μήνες είμαι πραγματικά εγκλωβισμένη μέσα στην άβυσσο του μυαλού μου. Έγιναν κάποιες αλλαγές που πραγματικά με τάραξαν συναισθηματικά, ψυχολογικά σχεδόν εγκεφαλικά θα έλεγα. Το πρώτο χτυπημα ήταν μια "κρίση σαν υστερία" με έντονη ανησυχία, κίνηση. Αυτό έγινε μετά από έναν έντονο τσακωμό στο τηλέφωνο.. Στο επόμενο τηλέφωνο που ακολούθησε ένιωσα λες κ δεν μπορώ να κάνω εναλλαγή των συναισθημάτων μου... Μετά από λίγη ώρα ξεκίνησε κάτι πρωτόγνωρο... Ένιωθα το πρόσωπο μου να κάνει συσπάσεις, δεν μπορούσα να σκεφτώ κ να μιλήσω, έκλειναν τα μάτια μου... Ήμουν μέσα σε μια τρελα... Μετά από λίγες μέρες ακολούθησε κ μια μεγαλύτερη μετά κ τη χρήση αλκοόλ, που δεν κατάλαβα πότε πως ξεμεθυσα αλλά έτρεμα κ στο κεφάλι μου ερχόταν πάρα πολλές σκέψεις σαν να ανοίγεις πολλά παράθυρα στον υπολογιστή χωρίς να μπορώ να εστιασω κάπου.. Ήμουν σαν χαμένη, σαν σε έκταση, σε παράκρουση.... Δεν μπορούσα να ηρεμήσω... Ένιωθα πως βλέπω οράματα.. Μετά ακολούθησε ένας μήνας που όλη την ώρα ένιωθα πως έχω dejavou... Δεν ήξερα αν είναι μέρα, νύχτα, τι ώρα είναι... Ήμουν σε μια αλοφροσυνη... Δεν μπορούσα να εστιασω πουθενά τη συγκέντρωση μου...πάθαινα κρίσεις, το κεφάλι μου βούιζε λες κ είχα σωληνάκια που ξεκαζουν... Ήμουν σε κατάσταση χάους όλη την ώρα κάθε μέρα.... Ένιωθα έντονο κάψιμο στους κροτάφους μου κ με το που ακουμπούσα τα δάχτυλα μου σταμάταγε το κάψιμο.... Μιλούσα κ απορούσα πως μιλαω, τι λέω... Ένιωθα λες κ είμαι σε ένα ματριξ που χάλασε η ροή του..., Έκτοτε κάθε μέρα κοιμάμαι κ ξυπνάω με το κεφάλι μου κενό, νιώθω ότι δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα , να λειτουργήσω. Είμαι ένας άλλος άνθρωπος σε σχέσης με αυτό που ήμουν πριν. Έχασα το χαμόγελο μου, την ενέργεια μου, την δράση μου. Δεν μπορώ να συνυπαρξω με τον άντρα μου κ το παιδι μου, έχω ξεχάσει τα πάντα ακόμα κ να μαγειρεύω. Οσο κ να λέω στον εαυτό μου σύνελθε κ πάλι πέφτω κ λέω δεν είμαι καλά. Έχω πάψει να φροντίζω τον εαυτό μου, δεν νιώθω πείνα, δίψα κούραση., χαρά, λύπη, φόβο, ευθύνη... Υπάρχει μια απάθεια .. Απευθύνθηκα σε ψυχιάτρουςπου με έβαλε σε αγωγή λέγοντας μου ότι έχω άγχος κ κατάθλιψη... αμφιβάλλω για την κατάθλιψη.. ΔΕΝ ΕΊΧΑ ΠΟΤΕ... . Δεν υπάρχει μέρα που να ξυπνήσω κ να πω ουφ ΕΊΜΑΙ ΚΑΛΑ. Νιώθω λες και κάηκε το μυαλό μου, λες κ έχω χαζέψει.. . Τι διαλογισμους, προσευχές, ύπνο θεραπεία έχω ακούσει δεν λέγεται.... Πλέον είναι ο τρόπος που κοιμάμαι τα βράδια διαφορετικα στριφογυρναω στο κρεβάτι χωρίς να κλείνω μάτι.Πραγματικά κάθε μέρα είμαι όλο κ χειρότερα... Δεν αισθάνομαι ο εαυτός μου, δεν μπορώ να συγκεντρώσω τη σκέψη μου, να θυμηθώ, να λειτουργήσω μέσα στο σπίτι μου... Νιώθω σαν ξένη μέσα στο σώμα μου. Προσπαθώ να θυμηθώ τον εαυτό μου πριν από όλο αυτό κ δεν μπορώ. Όλοι μ λένε ότι μόνο εγώ μπορώ να ξεφύγω από όλο αυτό αλλά δεν βλέπω φως πουθενά. Ακόμα κ στους οικείους μου προσπαθώ να το περιγράψω αυτά που νιώθω κ μ λένε ότι έχεις τα πάντα κ μόνη σου δεν αλλάζεις αυτό π νιώθεις. Λες κ το μυαλό μου έχει μπλοκάρει μόνο σε αυτή την κατάσταση. Κ η αγωγή κ η ψυχοθεραπεία που έκανα δεν ξέρω πόσο με βοήθησε... δεν ξέρω αυτό π περναω τι είναι εγώ νιώθω τέλειως ανικανότητα... Ακόμα κ στο να μιλήσω
..έχω σκεφτεί τα χειρότερα πρώτη φορά στην ζωή μου για να ξεφύγω απ όλα αυτά...Νιώθω ότι έχω ξεχάσει τα πάντα.... Τπτ δεν μ φαίνεται φυσιολογικο πια.... Ψάχνω απεγνωσμένα να βρω λύση σε όλο αυτό π γίνεται μέσα μου.Αυτό π νιώθω είναι πολύ άσχημο... Νιώθω όλα τα πράγματα ξένα... Δεν μπορω να συντονιστω με τπτ.. Δεν ξέρω πως να ξαναβρώ τον εαυτό μου... Νιώθω λες κ έχει αλλάξει όλος ο χαρακτήρας μου, το μυαλό μου... Δεν είμαι η ίδια όπως ήμουν...Αισθάνομαι λες κ έχω πάθει αμνησία, μαλάκυνση... Δεν ξέρω κ εγώ πως να το πω.... Πρώτα απ όλα νιώθω ότι το μυαλό μου είναι κενό. Ότι έχει σταματήσει. Με τα δυσκολίας μπορώ να εστιασω κάπου τη συγκέντρωση μου κ τον λόγο μου. Νιώθω μια μόνιμη ανησυχία γιατί δεν μπορώ να συντονιστω. Έχει αλλάξει τελείως ο χαρακτήρας μου κ το μυαλό μου σαν να λειτουργεί ένας άλλος άνθρωπος μέσα στο σώμα μου. Σαν να είμαι στα χαμένα. Η μνήμη μου είναι διαλυμένη. Δεν θυμάμαι πράγματα κ καταστάσεις. Μπορώ να τα αναφέρω αλλά δεν μπορώ να ανακαλεσω την εικόνα στο μυαλό μου. Γενικά σαν να έχουν σβήστει τα πάντα. Όλες μου οι αισθήσεις κ τα συναισθήματα είναι παγωμένα, σαν να μην αισθάνομαι τπτ... Δεν κλαίω, δεν γελάω, δεν όλα... Η νέα ψυχίατρος μ είπε για την αποπροσωποποιηση... Μ μείωσε την αγωγή του αντικαταθλιπτικου κ μ έδωσε ένα χάπι αντιεπηλιπτικο θέλοντας να αποκλείσει πιθ διπολική διαταραχή, μανιοκαταθλιψη κ δεν ξέρω κ εγώ τι άλλο... Όλες οι εξετάσεις που έχω κάνει είναι φυσιολογικες..... Υπάρχει λοιπόν λύση για όλα αυτά??? Φάρμακα, μόνο αυτό?Πείτε μου παρακαλω οτι έχει βρει κάποιος τι φταει κ εχει επανελθει,..χάθηκα μεσα στο μυαλο σου,,,ένας καινουργιος άγνωστος ανθρωπος εχει ξυπνησει !!! Τόσο πολύ αλλάζει όλη η νευροχημεια του εγκεφάλου μας??.... ο χρονοςμε προσπερναει κ δεν το νιωθω....
