Απιστευτος ερωτας για την καθηγητρια μου!
Καλημερα σε ολους!Ειμαι καινουριο μελος,πριν λιγο γραφτηκα για να συζητησουμε ενα θεμα που με απασχολει!Το προβλημα μου ειναι ψυχολογικης-ερωτικης φυσεως.Να σας κανω μια συντομη περιληψη του τι εχει συμβει.Κατ'αρχας ειμαι τωρα 20,5 χρονων και ειμαι φοιτητης τριτοετης.Αντιμετωπισα μια δυσκολη κατασταση πριν απο περιπου 4 ολοκληρα χρονια που κυριολεκτικα αλλαξε τη ζωη μου,προσθεσε κατι ακομα σε αυτην,με αναγκασε να ερθω αντιμετωπος που δεν μπορουσα να ελεγξω και δεν το πιστευα κιολας!Λοιπον πριν 4 χρονια,οταν τελειωνα τη Β Λυκειου,συζητουσα με τους γονεις μου για να ξεκινησω να κανω καποια ιδιαιτερα που ισως με βοηθουσαν κυριως στα φιλολογικα μαθηματα που ειχα καποιες αδυναμιες για τις Πανελλαδικες.Τελος παντων,ο πατερας μου,μιας και ειναι καθηγητης,αποφασισε να φερει στο σπιτι να μου κανει μαθημα Εκθεσης μια συναδελφος του απο το φροντιστηριο,φιλολογος,αρκ ετα νεαρη.Ε νταξει,εγω δεχτηκα,δεν φανταζομουν τι μπορουσε να συμβει.Ειχα ακουσει απο κατι γνωστους μου για το ατομο της οτι λεει ηταν πολυ ομορφη γυναικα,αρκετα καλη στη δουλεια της και σημαντικα εξωστρεφης.Ομολογουμενως δεν εδωσα και ιδιαιτερη σημασια τοτε.Ειχα αλλα πραγματα στο μυαλο μου,πιστευα οτι ημουν αλλιως,ενταξει απλως θεωρησα οτι θα ηταν μια ομορφη καθηγητρια που θα μου εκανε μαθημα.Δεν εδωσα ιδιαιτερη σημασια και δεν ανυπομονουσα δα και τοσο να την γνωρισω.Μετα απο λιγες βδομαδες ξεκινησαμε το μαθημα.Την πρωτη στιγμη που την ειδα κατι επαθα,δεν ξερω,δεν το περιμενα απο εμενα!Ειχα νιωσει παρομοια στο παρελθον ετσι με αλλες ομορφες γυναικες αλλα οχι τοσο εντονα.Πιστευα πως δεν ηταν κατι σοβαρο.Ωστοσο,μεσα σε 2 ωρες που διηρκεσε το μαθημα καταφερε να μου δημιουργησει τετοια συναισθηματα και να μπει στο μυαλο μου οσο κανενας μα κανενας αλλος ανθρωπος στη ζωη μου!Απο τοτε,ανυπομονουσα να ερθει η επομενη Τεταρτη για να κανουμε μαθημα.Εκει που δεν ανοιγα βιβλιο ποτε της Εκθεσης,αρχισα να διαβαζω μονο Εκθεση,ετσι για να μου την θυμιζει.Τελος παντων τα 5 πρωτα καλοκαιρινα μαθηματα περασαν ευχαριστα και μολις τελειωσαν,ομολογω οτι μου περασε καπως το 'κολλημα' που ειχα.Δεν ειχα προλαβει ακομα να φτασω στο χειροτερο σημειο.Υστερα,αποφασισα να παω τις καθιερωμενες διακοπες με τους γονεις μου.Ολα αυτα 4 καλοκαιρια πριν.Για κακη μου τυχη,πανω που ειχα παψει να την σκεφτομαι,αρχισε να μου στελνει μηνυματα.Προς Θεου,δεν λεω οτι φταιει για τιποτα,απλως ηθελε να δει τι κανω και οσο να'ναι ηθελε να δειξει και καποιο ενδιαφερον για να συνεχισουμε τα μαθηματα και το χειμωνα,λογικο αυτο!Ωστοσο,εμενα αρχισε να μου αρεσει αυτο,δεν καταλαβαινα τοτε το κινητρο της και πιστευα αλλα πραγματα,με καταλαβαινετε ισως.Ξαναρχισα να 'κολλαω' μαζι της.Με το που φθινοπωριασε και ξαναξεκινησαμε τα μαθηματα,δεν εβγαινε απο μεσα μου.Την επιθυμουσα ολο και περισσοτερο,αρχισα πραγματικα να την ερωτευομαι αυτη τη γυναικα με ειχε συγκλονισει,συγκινησει και με ειχε μαγνητισει πανω της.Αρχισε η κατασταση μου να ξεφευγει,ο ερωτας μου για το προσωπο της ειχε φτασει σε σημειο παρανοιας.Το κακο,πραγματικα κακο,που ειχε ξεκινησει να συμβαινει ειναι οτι δεν μπορουσα να την βγαλω απο το μυαλο μου!Δηλαδη ηταν κατι που δεν το ηλεγχα,δεν ελεγχοταν αυτο.Δεν ξερω αν σας εχει συμβει κατι παρομοιο,τοτε ισως να με νιωθατε,αλλα ηταν κατι πολυ ασχημο δυστυχως!Ασχημο διοτι ηταν κατι που δεν ειχε μελλον,και ηθελε μονο να κατασπαραξει την ψυχη μου για να με αποτελειωσει.Κι αυτο το ηξερα βαθια μεσα μου.Απλως ισως και αυτη η 1/10000 πιθανοτητα που εδινα μεσα μου για να γινει κατι παραπανω μαζι της,μου εδινε καποια ελπιδα.Με ειχε προβληματισει εντονα αυτο το συμβαν.Να φανταστειτε την επιθυμουσα τοσο πολυ και ηθελα να βρισκεται διπλα μου τοσο πολυ,που οταν σχολαγαμε,αρρωσταινα!Βεβαι α,αυτο που λεω τωρα ισως να ειναι υπερβολη κι οχι επιστημονικα τεκμηριωμενο,αλλα το οτι ηταν η μοναδικη χρονια η Γ Λυκειου που αρρωστησαν οι αμυγδαλες μου 7 φορες μαλλον λεει πολλα!Το ενιωθα οτι αυτο εφταιγε!Εν συνεχεια αποφασισα να το αντιμετωπισω το θεμα.Το πρωτο πραγμα που αποφασισα να κανω ηταν να κανω καποιου ειδους επιθεση απεναντι της.Ηδη με εκνευριζε το γεγονος οτι λογω του ερωτα μου για αυτην,εκανα σχεδον οτι μου ελεγε χωρις να το ελεγχω!Αρχισα να της αντιμιλαω και να ειμαι αποτομος χωρις λογο απεναντι της.Η ιδια,ειχε παραξενευτει.Ειχα αρχισει να την φοβιζω με την συμπεριφορα μου(γιατι ηταν μικροσωμη και τρομαζε ευκολα με εμενα),και αναγκαστηκε να πηγαινει με τα νερα μου για 2-3 μηνες.Πιστευα οτι με το να την χειριζομαι,θα το ελυνα το προβλημα!Με τον καιρο ομως διαπιστωσα οτι οσο την εβλεπα,μαλλον δεν υπηρχε περιπτωση να κανω βηματα προοδου.Τι να εκανα?Προσπαθουσα να της αντιμιλαω για να μη δειξω οτι την αγαπαω!Προσπαθουσα να την μισησω για να μην με ταλαιπωρει αλλο η αγαπη μου για αυτην!Δεν εβρισκα αλλη λυση,παρα μονο την απωθηση.Εν καιρω,η λυση μου αποδειχτηκε τιποτενια,δεν κερδισα απολυτως τιποτα,απεναντιας ισως να την ερωτευτηκα παρισσοτερο.Μου μιλαγε ωραια ακομα και οταν της θυμωνα!Σπαταλουσα αφθονο χρονο για να την σκεφτομαι και αφθονο ιδρωτα για να περναω με το ποδηλατακι μου σαν παιδι κατω απο το σπιτι της και να νιωθω οτι ειναι πανω,χωρις λογο!Ετσι!Χωρις λογικη!Ε,οσο προχωραμε για την εποχη των Πανελληνιων επαψα να της φερομαι ετσι,το εκοψα αυτο το στιλ που ειχα απεναντι της.ΗΘελα να περασω ομορφα τις τελευταιες μου ωρες μαζι της.Αρχισα να ειμαι πιο προσιτος.Ωστοσο συνεχιζα να φοβαμαι αυτο το συναισθημα που ειχα μεσα μου,το οποια ουτε με 'διαιτα σκεψης΄ δεν αντιμετωπιζοταν.Φοβομουν οχι τοσο για αυτο που θα συνεβαινε στην ψυχη μου,ουτως η αλλως με ειχε αποδυναμωσει,αλλα την ενδεχομενη αποτυχια μου στις εξετασεις,καθως οπως προειπα δεν μπορουσα να σκεφτω κατι αλλο χωρις να ειναι και αυτη μεσα.Φανταστειτε,σε οτι κι αν εκανα ειχα μια επιπλεον σκεψη μεσα μου.Ενω ο φυσιολογικος νους σκεφτεται αυτο που κανει εκεινη τη στιγμη,εγω σκεφτομουν πρωτα εκεινην και παραλληλα οτιδηποτε.Ηταν μια επιπλεον σκεψη μεσα μου!Κοντολογις,δοξα τω Θεω,ευτυχως οι εξετασεις μου κυλησαν ομαλα πετυχα μια χαρα και ολα τελειωσαν,δηλαδη τα σχετικα με τα μαθηματα.Εγω ημουν σε ψυχικη απογνωση!Απελπισια.Θεωρουσ α οτι με το να παψω να την βλεπω θα την ξεχναγα.Ωστοσο,το ακριβως αντιθετο συνεβαινε!Αποφασισα ετσι,ισως λογω των πιθανοτητων που εναποθετα στον εαυτο μου οπως ειπα και πριν να κανω μια τελευταια προσπαθεια.Συνεπως,αρχισα να της στελνω μηνυματα μεσω κινητου(δεν ειχα το θαρρος για κατι αλλο) προκειμενου να βγουμε ισως,να παμε καπου να της πω αυτα που ειχα μεσα μου,τουλαχιστον να τα ξερει αυτη.Δεν ειχα καμια απαιτηση απο αυτην,μονο να ξερει!Εκεινη δεν δεχτηκε,ισως να φοβοταν οτι το πραγμα θα πηγαινε αλλου και να ηθελε να προλαβει(τι να προλαβει δηλαδη?! που ειχε γινει το κακο).Ετσι,αποφασισα να της στειλω ενα μηνυμα-ερωτικη εξομολογηση στο οποιο ανεφερα πανω κατω ολα οσα ενιωθα για εκεινην χωρις ομως να επιμεινω ιδιαιτερα.Δεν μου απαντησε.Ολα αυτα το καλοκαιρι του 2006.Ε,οι επομενοι 3 μηνες ηταν φρικτοι για εμενα,δεν χρειαζεται να αναφερθω περαιτερω,ηταν μια ψυχολογικη φθορα για εμενα,δεν μπορουσα να κανω τιποτα για να το αλλαξω,δεν ειχα οπλο στα χερια μου,περναγε ο καιρος και χειροτερευε η κατασταση,δεν ηξερα τι να κανω παρα μονο σκεφτομουν το προσωπο της.Απο εκει και περα η μονη φορα που ξαναμιλησαμε ηταν τον Σεπτεμβριο του 2006 σε κατι βαφτισια ενος γιου καποιου καθηγητη μου,που ειχε ερθει και εκεινη μονη της.Περιττο να πω,οτι τωρα που ηξερε εκεινη τα παντα,το μονο που μπορουσα να κανω για να αντιμετωπισω την κατασταση ηταν να κατσω σε μια γωνια,χωρις να μιλαω σε κανεναν και να με λουσει ο παγωμενος ιδρωτας και η καρδια μου να κοντευει να σπασει απο τον φοβο,την αγωνια αλλα και τον ερωτα!Ζητω συγγνωμη αν σας κουρασα,αλλα το προβλημα δεν ειναι στο τι εχει γινει εκεινη την χρονια.Το προβλημα ειναι στο οτι εχουν περασει 3 χρονια ολοκληρα και ακομη την σκεφτομαι σαν τη γυναικα της ζωης μου!Η μοναδικη πλην σημαντικη προοδος που εχω κανει ειναι οτι τωρα πια,εδω και πολυ καιρο δηλαδη,το ελεγχω ευκολα,δηλαδη δεν στεκεται πια εμποδιο στη ζωη μου οπως τοτε.Κανω τα παντα χωρις να εμποδιζει αυτη η επιπροσθετη σκεψη.Αυτο ειναι βασικο.Ωστοσο,το προβλημα παραμενει,διοτι ακομα την νιωθω μεσα μου.Ειμαι ακομα ερωτευμενος,την επιθυμω ακομα οπως τοτε αλλο αν δεν εξαρτωμαι πια τοσο απο αυτην.Ειναι η μοναδικη γυναικα που τη θελω με διαφορετικο τροπο απο ολες τις αλλες.Την θελω οτι και να γινει οχι ομως σεξουαλικα!Ισως να ειναι η μονη απο τις γυναικες που εχω συναντησει και δεν τη θελω σεξουαλικα,οχι φυσικα οτι το απορριπτω αυτο,τουτο θα ηταν αφυσικο!Δε σας κρυβω οτι αν και μου αρεσουν πολλες αλλες γυναικες τριγυρω,ακομα δεν ειχα ολοκληρωμενη σχεση(ουτε καν σχεση για την ακριβεια)εξαιτιας της.Ειναι η γυναικα την οποια αποκλειστικα θελω!Καμια αλλη!Μπηκε στη ζωη μου εντελως τυχαια και διαπιστωσα 4 χρονια μετα οτι μονο με αυτην θελω να συνεχισω κατι παραπανω.Ολες τις εχω απορριψει.Μονο εκεινη εχω βαθια μεσα μου.Και με αλλη γυναικα να κανω κατι σοβαρο,που δεν εχω κανει ακομα,πιστευω οτι ακομα αυτην θα εχω μεσα μου!Πως να το περιγραψω αλλιως?Χτυπαει η καρδια μου διαφορετικα οταν τη βλεπω!Σπαει.Ακομα και τωρα που ειμαι 20,αραια και που περναω κατω απο το σπιτι της δεν ξερω για καποιον λογο,ισως για να νιωθω οτι ειναι πανω.Ελαχιστες φορες την εχω δει στο δρομο,απο μακρυα,φυσικα δεν της μιλησα,και εντουτοις μου κοβονται τα ποδια!Ποναει το στομαχι μου οταν τη βλεπω,νιωθω οτι θα λιποθυμησω!Τελος παντων θα ηθελα τωρα την αποψη σας επι του θεματος,τι πιστευετε εσεις,ειναι φυσικο αυτο που μου συμβαινει?4 χρονια μετα?Τι να κανω?Πως να το αντιμετωπισω?Τι ΔΕΝ πρεπει να κανω?Θα εκτιμουσα ιδιαιτερα,πραγματικα ιδιαιτερα,τη βοηθεια σας.Αν θελετε να σας περιγραψω καποια στοιχεια του εαυτου μου,που πιστευω θα σας βοηθουσε,πειτε μου για να σας στειλω,πιστευω θα χρησιμευσει.
