Ιδεοληψίες η κάτι χειρότερο ..βοήθεια παιδιά.
Καλημέρα παιδιά , σας παρακολουθώ καιρό και έχω βοηθηθεί αρκετά κάποιες στιγμές που το είχα ανάγκη.
Θέλω να σας πω την ιστορία μου και οι απαντήσεις θα είναι καλοδεχούμενες. Είμαι 37 ετών και από τα 32 μετά την εγκυμοσύνη αντιμετωπίζω θέμα με ιδεοληψίες και ψυχαναγκασμούς. ( πιθανών είχα και από πιο νωρίς σκεπτόμενοι το παρελθόν)
Μετά την γέννα και περίπου όταν η μικρή μου ήταν έξι μηνών εμφανίζω την πρώτη δυνατή ιδεοληψία...με σφυροκοπούσε η εικόνα ότι βάζω τα χέρια μου στον λαιμό της και την πνιγώ...παθαίνω σοκ , αρχίζουν οι κλασικές σκέψεις το θέλω δεν το θέλω ...πως είναι δυνατόν να σκεφτώ κάτι τέτοιο? Μήπως δεν την θέλω η δεν την αγαπώ? Έφτανε σε σημείο όταν μου ερχόταν αυτή η σκέψη να βγαίνω εξω με το καρότσι στον δρόμο σκεπτόμενη ότι αν πάω να το κάνω θα με δει κάποιος και θα με σταματήσει η να βγαίνω έξω από το σπίτι και να την αφήνω μόνη της μέσα χωρίς να απομακρύνομαι ώστε να μπορώ να την βλέπω από το παράθυρο ( μένουνε σε μονοκατοικία)
Σαφώς αυτή η κατάσταση δεν μπορούσε να συνεχιστεί, είχαν αρχίσει και οι αϋπνίες και επιπλέων παράλογες σκέψεις του τύπου θα μου την πάρει ο άντρας μου και θα την μεγαλώσει με άλλη γυναίκα αφού εγώ δεν την αγαπω κτλ .....έτσι μια μέρα ανακοίνωσα τις σκέψεις μου στους δικούς μου και για καλη μου τύχει ενώ περίμενα περίεργες αντιδράσεις πήρα τον δρόμο για τον ψυχίατρο. Ξεκινάω θεραπεία με ζολοφτ , τον πρώτο μήνα χάλια μαύρα εκεί που επνιγα την κόρη μου μετά στις σκέψεις μου επνιγα όλη μου την οικογένεια μου έκανε τις ιδεοληψίες 3 χειρότερες.
Μετά το ένα μισή αρχίζω και δείχνω δείγματα καλυτέρευσης...φτάνω στο 6 μηνο και είμαι μια χαρά χωρίς ιδεοληψίες με λίγες αμφιβολίες ακόμα όμως ώστε να μην θέλω να μείνω μόνη μου μαζί της για πολύ ώρα ...σιγά σιγά φεύγει και αυτό και όλα κυλούν φυσιολογικά.
Στον χρόνο κόβω την θεραπεία αλλά ένα περιστατικό με φύλλο οποίος νοσηλεύτηκε με ψυχωτικό επεισόδιο με ρίχνει και με φοβίζει τόσο μήπως το πάθω και εγώ που τα ξανά ξεκινάω για κανένα 6 μηνο ακόμα.
Κόβω τελείως στα μέσα του 2020
Φτάνουμε στο σήμερα συγκεκριμένα τον Αύγουστο με πιάνει ένας πόνος στο κεφάλι για μέρες και αρχίζω να σκέφτομαι ότι έχω καρκίνο , από το στρες σφίγγω τόσο πολύ το σώμα που αρχίζει και πονάει και ο σβέρκος , έχω αρχίσει να βλέπω θολά να ψευδιζω και είμαι φρικαρισμενη ...είμαι πεπεισμένη εν ολίγης ότι έχω καρκίνο και έχω ανακοινώσει στους δικούς μου ότι δεν έχω διάθεση να παλέψω για αυτό ....κάνω εξετάσεις και δεν μου βρίσκουν τίποτα ωστόσο δεν ηρεμώ..η διάθεση μου χάλια με κατάθλιψη σε έναν καναπέ....πάω στον ψυχίατρο σαφώς να ξεκινήσω πάλι θεραπεία για την μυρίζω την δουλειά και δεν θέλω να περάσω τα ίδια μου δίνει ζολοφτ ...ξεκινάω ..με κάνουν χάλια έχω φουλ ιδεοληψίες παράδειγμα... νόμιζα πως αν κοιτάξω την κόρη μου στο πρόσωπο θα δω τον έξω από δω ( ουδέποτε τον είδα αλλά ο φόβος εκεί ) να μου έρχονται φράσεις στο μυαλό " πρέπει να την σκοτώσεις " όλοι θέλουν το κακό μου " η πιάνω το κινητό και μου έρχεται η φράση μας παρακολουθούν ..αρχίζω και φοβάμαι για ψύχωση γιατί να έχω τέτοιες σκέψεις μια παράνοια τα σταματάω στην 11η μέρα γιατί αρχίζουν να μου βγάζουν τέτοια μαυρίλα που γλυκό κοιτάζω το μπαλκόνι στο σπίτι της μάνας μου.
Αρχίζω μετά την διακοπή να επανέρχομαι ελαφρώς δηλαδή να κάνω καμιά δουλειά κανένα μαγείρεμα αλλά πάντα με άγχος και πότε μόνη μου , εγώ που ένα μήνα πριν όλα μόνη τα έκανα ...φτάνουμε στο σήμερα έχω ξεκινήσει θεραπεία με λαντοζ είμαι στην 7 ημέρα όμως οι ιδεοληψίες μου που αμφιβάλω αν είναι και 100% ιδεοληψίες έχουν ξεφύγει που τρομάζω και έχω καταντήσει ανήμπορη σε ένα κρεβάτι σε κατάσταση τρόμου που η μία σκέψη έρχεται μετά την άλλη ....οι σκέψεις όμως δεν μου θυμίζουν ιδεοληψίες που είχα στο παρελθόν η έξω ξανά ακούσει ή διαβάσει από κάποιον άλλον ...να αναφέρω μερικές όλοι θέλουν το κακό μου , στο σχολείο της κόρης μου οι δασκάλες τις είναι μάγισσες και μπορεί να της κάνουν κακο , στο σούπερ μάρκετ αν πάω ποιον κοιτάξω στο πρόσωπο μπορεί να δω τον διάολο...το σπίτι μου είναι δαιμονισμένο,ο άντρας μου μπορεί να μου κάνει κακό , οι δικοί μου έχουν συνεννοηθεί να με κλείσουν σε ψυχιατρείο ( ειδικά με αυτή την τελευταία τρόμαξα τόσο πολύ που είπα να την έρχεται η ψύχωση ωστόσο μετά από δύο λεπτά αναζήτησα την αγκαλιά δικού μου ανθρώπου που του είπα την σκέψη μου ...που θεωρητικά ήταν μέσα στα άτομα που έχουν συνεννοηθεί να με κλείσουν σε ψυχιατρείο.
Ρε παιδιά έχω αρχίσει να χάνω τα λογικά μου ...δεν θέλω να έχω τέτοιες σκέψεις με τρομάζουν και δεν μπορώ να σκεφτώ και λογικά δηλαδή αν με ρωτήσεις τα πιστεύεις όλα αυτά θα σου πω δεν ξέρω ...τα βιωνω τόσο έντονα που δεν ξέρω να σας απαντήσω με σιγουριά η μόνη σιγουριά που έχω είναι ότι είμαι μονίμως τρομοκρατημένη με τις σκέψεις αυτές και θα ήθελα ένα μαγικό χάπι να σταματήσουν και να γίνω όπως πριν.
Φτάνω σε σημείο να λέω στους δικούς μου που έχω απόλυτη στήριξη για πόσο δεν ξέρω απορώ και εύχομαι να είχαν όλοι μια τέτοια οικογένεια ...ότι αν δεν επιστρέψω στην πρότερη κατάσταση να πάρει ο άντρα μου το παιδί μας και να φύγει να χωρίσουμε ...δεν είναι κατάσταση αυτή για μια μανούλα να την βλέπει το παιδί της έτσι.
Τέλος να συμπληρώσω το τα βράδια δηλαδή μετά τις 8 δεν έχω τέτοιες σκέψεις έχω λίγο περισσότερη διάθεση και νιώθω πιο καθαρό το μυαλό μου ...σαν περίπου να μην έχω τίποτα.
Ζητώ χίλια συγνώμη αν σας κούρασα.
Ευχαριστώ για όποιον διαβάσει τον τεράστιο κείμενο μου και επίσης όποιον μου απαντήσει.
Εύχομαι υγεία σε όλους!!
