Ξανά το μυαλό κολλάει,φόβος μην επαναλάβω τραγούδια κ λέξεις.

Καλησπέρα.
Κάποιοι ίσως με θυμάστε.
Τον Ιανουάριο του 22 ξεκίνησα φαρμακευτική αγωγή μέχρι τον Ιούνιο του 23.
Μετά από γεννά.
Κοιτούσα το παρελθόν κ γελούσα μου φαινόντουσαν αστεία όσα σκεφτόμουν.
Ξαφνικά προχθές μου κόλλησε στο μυαλό μια λέξη κ είπα μην την επαναλάβω κ το έκανα κ έπαθα πανικό ενώ άλλες φορές το άφηνα πίσω .
Είμαι δύο μέρες χάλια, νοιωθω ότι δεν θα το αντέξω επειδή ξέρω τι πέρασα τη πρώτη φορά.
Τώρα μου κόλλησαν τραγούδια λέξεις , λεπω κάτι κ λέω μην μου κολλήσει κ κολλάει κ πάει λέγοντας όλη μέρα.
Μου έρχεται να ξεκινησω πάλι αγωγή.
Θα είναι λύση πάντα αυτό όμως?
Ξέρω πως μετά την αγωγή δεν κοίταξα να διορθώσω λίγο τη ζωή μου , να κάνω πράγματα για μένα να νοιώσω ικανοποίηση κ προφανώς αυτό που έπαθα να είναι καμπανάκι.
Να ξεκινήσω αγωγή να το παλεψω δεν ξέρω αν αντέχει το κεφάλι μου να το παλέψει.
Ήδη σήμερα πήρα ένα ζαναξ να ηρεμήσω.
Νοιωθω ότι δεν είμαι νορμάλ,ότι είμαι αδύναμη κ ότι θα πέσω πάλι στο φάρμακο.
Κ ότι τελικά δεν θα ξεφύγω από αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by Elena_38

Καλησπέρα.Κάποιοι ίσως με θυμάστε.Τον Ιανουάριο του 22 ξεκίνησα φαρμακευτική αγωγή μέχρι τον Ιούνιο του 23.Μετά από γεννά.Κοιτούσα το παρελθόν κ γελούσα μου φαινόντουσαν αστεία όσα σκεφτόμουν.Ξαφνικά προχθές μου κόλλησε στο μυαλό μια λέξη κ είπα μην την επαναλάβω κ το έκανα κ έπαθα πανικό ενώ άλλες φορές το άφηνα πίσω .Είμαι δύο μέρες χάλια, νοιωθω ότι δεν θα το αντέξω επειδή ξέρω τι πέρασα τη πρώτη φορά.Τώρα μου κόλλησαν τραγούδια λέξεις , λεπω κάτι κ λέω μην μου κολλήσει κ κολλάει κ πάει λέγοντας όλη μέρα.Μου έρχεται να ξεκινησω πάλι αγωγή.Θα είναι λύση πάντα αυτό όμως?Ξέρω πως μετά την αγωγή δεν κοίταξα να διορθώσω λίγο τη ζωή μου , να κάνω πράγματα για μένα να νοιώσω ικανοποίηση κ προφανώς αυτό που έπαθα να είναι καμπανάκι.Να ξεκινήσω αγωγή να το παλεψω δεν ξέρω αν αντέχει το κεφάλι μου να το παλέψει.Ήδη σήμερα πήρα ένα ζαναξ να ηρεμήσω.Νοιωθω ότι δεν είμαι νορμάλ,ότι είμαι αδύναμη κ ότι θα πέσω πάλι στο φάρμακο.Κ ότι τελικά δεν θα ξεφύγω από αυτό.

---

Δεν μας λες τι ακριβώς είχες και έπαιρνες φάρμακα. Το θέμα γενικά το πήρες πολύ λάθος. Όσοι παίρνουν φάρμακα δεν είναι νορμάλ; Ε αν έχεις αυτή την εικόνα για όλους (μαζί και σένα) που παίρνουν φάρμακα ή πήραν τότε λογικό να τρομάζεις κάθε φορά που σκέφτεσαι μην ξανά πέσεις. Οι άνθρωποι που παλεύουν με μια ψυχική ασθένεια, με ένα τραυμα, είναι οι πιο δυνατοί άνθρωποι. Και οσοι χρειάζονται να πάρουν χάπια και τα παίρνουν, είναι δύο φορές πιο δυνατοί επειδή θέλουν να ζήσουν μια κανονική ζωή, χωρίς φόβο. Συνήθως κάνουμε βήματα πίσω όταν γίνει κάτι που μας έριξε ψυχολογικά και εκεί αρχίζει το μυαλό να κάνει διάφορα παιχνίδια. Η διαφορά με την πρώτη φορά είναι ότι τώρα είσαι κάπου ψηλά και πας βήματα πίσω αλλά συνεχίζεις να είσαι ψηλά και ξέρεις τον τρόπο να ανέβεις. Η πρώτη φορά πάντα είναι πιο δύσκολη επειδή είναι η αρχή. Μην υποτιμάς την δουλειά που έχεις κάνει. Έχεις σκεφτεί τι σε έχει ρίξει ψυχολογικά; Την αιτία;

Καλησπέρα και σε ευχαριστώ για την απάντηση σου .
Μόλις γέννησα το δεύτερο μου παιδί κ δεν κοιμόμουν για πάρα πολλά βράδια ξεκίνησαν οι κρίσεις πανικού, μετά που φοβίες από αυτό.
Κ έφτασα σε σημείο να μην τρώω επειδή φοβόμουν δεν κατέβαινε μπουκιά.
Ενοιωθα θα πνιγώ.
Ξεκίνησα σεροξατ.
Στην αρχή της θεραπείας μου εσκαγαν διάφορα.
Παρατήρησα μια μέρα ότι λέω τραγούδι κ μετά όντως όλη μέρα παρατηρούσα κ έλεγα όλη μέρα.
Μετά αυτός ο φόβος πήγε σε κάτι άλλο να μην επαναλάβω κάτι, κ κάτι φορές γινόταν αν έβλεπα μια λέξη κ έλεγα μην μου κολλήσει.
Κ αυτό με τρόμαξε πολύ αυτή τη περίοδο τότε.
Αυτό λοιπόν επαναλήφθηκε πριν τρεις μέρες κ αντί να το προσπεράσω κόλλησα.
Πανικοβλήθηκα κ έγινε αυτό που έγινε τώρα.
Έπεσα κατακόρυφα λες κ επέστρεψα εκεί.
Κλαίω με πιάνει φόβος έντονος το θα κάνω κ όλες οι αρνητικές σκέψεις.
Ότι θα καταλήξω εκεί πάλι.
Κ πραγματικά μου έρχεται να αγοράσω το σεροξατ κ να αρχίσω γιατί δεν θέλω να φτάσω στο σημείο να πέσω κάτω για να μου πουν ξεκινα το.
Νοιωθω ότι αυτό θα γίνει σε λίγες ημέρες που δεν θα αντέχω άλλο.

Κορίτσι πάρε φάρμακα δεν είσαι αδύναμη έτσι γεννήθηκες ο Θεός τα δίνει αυτά μια χαρά είσαι εγώ τα έπαθα όλα ε και ;;;

Quote:

---

Originally Posted by Elena_38

Καλησπέρα και σε ευχαριστώ για την απάντηση σου .Μόλις γέννησα το δεύτερο μου παιδί κ δεν κοιμόμουν για πάρα πολλά βράδια ξεκίνησαν οι κρίσεις πανικού, μετά που φοβίες από αυτό.Κ έφτασα σε σημείο να μην τρώω επειδή φοβόμουν δεν κατέβαινε μπουκιά.Ενοιωθα θα πνιγώ.Ξεκίνησα σεροξατ.Στην αρχή της θεραπείας μου εσκαγαν διάφορα.Παρατήρησα μια μέρα ότι λέω τραγούδι κ μετά όντως όλη μέρα παρατηρούσα κ έλεγα όλη μέρα.Μετά αυτός ο φόβος πήγε σε κάτι άλλο να μην επαναλάβω κάτι, κ κάτι φορές γινόταν αν έβλεπα μια λέξη κ έλεγα μην μου κολλήσει.Κ αυτό με τρόμαξε πολύ αυτή τη περίοδο τότε.Αυτό λοιπόν επαναλήφθηκε πριν τρεις μέρες κ αντί να το προσπεράσω κόλλησα.Πανικοβλήθηκα κ έγινε αυτό που έγινε τώρα.Έπεσα κατακόρυφα λες κ επέστρεψα εκεί.Κλαίω με πιάνει φόβος έντονος το θα κάνω κ όλες οι αρνητικές σκέψεις.Ότι θα καταλήξω εκεί πάλι.Κ πραγματικά μου έρχεται να αγοράσω το σεροξατ κ να αρχίσω γιατί δεν θέλω να φτάσω στο σημείο να πέσω κάτω για να μου πουν ξεκινα το.Νοιωθω ότι αυτό θα γίνει σε λίγες ημέρες που δεν θα αντέχω άλλο.

---

Χάπια δεν θα πάρεις μόνη σου, αν θέλεις να αρχίσεις αγωγη μόνο με τον γιατρό. Σε ρώτησα τι έγινε πριν 3 μέρες που ένιωσες ότι επανήλθαν πάλι. Μπορείς να θυμηθείς; Κάτι που να σε αγχωσε; Να σε στεναχώρησε;

Προφανώς δεν είναι κάτι μεμονωμένο.
Αλλά σύνολο.
Τα παιδιά που με κουράζουν,η καθημερινή ρουτίνα που δεν κάνω κάτι ιδιαίτερο, το ότι δεν έχω σεξουαλική επαφή με τον άνδρα μου.
Μου είχε κοπεί η διάθεση από τότε με το σεροξατ κ δεν είχα πολυεπανελθει.
Κάποιες φίλες που με στεναχώρησαν.
Είναι πολλά σύνολο.
Δεν είναι ότι έγινε κάτι μεμονωμένα.
Επίσης είχε αρχίσει να με κουράζει η ίδια καθημερινή ρουτίνα στο σπίτι.

Quote:

---

Originally Posted by Elena_38

Προφανώς δεν είναι κάτι μεμονωμένο.Αλλά σύνολο.Τα παιδιά που με κουράζουν,η καθημερινή ρουτίνα που δεν κάνω κάτι ιδιαίτερο, το ότι δεν έχω σεξουαλική επαφή με τον άνδρα μου.Μου είχε κοπεί η διάθεση από τότε με το σεροξατ κ δεν είχα πολυεπανελθει.Κάποιες φίλες που με στεναχώρησαν.Είναι πολλά σύνολο.Δεν είναι ότι έγινε κάτι μεμονωμένα.Επίσης είχε αρχίσει να με κουράζει η ίδια καθημερινή ρουτίνα στο σπίτι.

---

Είδες πόσα πράγματα έχεις στο κεφάλι σου και αποκαλείς τον εαυτό σου αδύναμη; Αυτά είναι τα πραγματικά σου προβλήματα και θα ήταν καλό να ασχοληθείς με αυτά για να ηρεμήσεις. Θες να τα πάρουμε μαζί ένα ένα;

Να τα λύσω κ εγώ μαζί σου.
Όμως στη φάση που είμαι δεν βρίσκω την ηρεμία.
Με αυτό που παίζει στο κεφάλι μου τι μπορώ να κάνω?
Πες μου το σκεπτικό σου.

Quote:

---

Originally Posted by Elena_38

Να τα λύσω κ εγώ μαζί σου.Όμως στη φάση που είμαι δεν βρίσκω την ηρεμία.Με αυτό που παίζει στο κεφάλι μου τι μπορώ να κάνω?Πες μου το σκεπτικό σου.

---

Το πρώτο πράγμα που έχεις να κάνεις είναι να αναγνωρίσεις τα βήματα που έχεις κάνει. Μετα να αποδεχθείς ότι είσαι άνθρωπος και έχεις δικαίωμα να λυγίσεις. Δεν ξέρω από φάρμακα, έχω πάρει μόνο ομοιοπαθητικα για λίγο χρονικό διάστημα, οπότε σε αυτό το κομμάτι δεν μπορώ να σου πω πολλά. Τι θα έκανα στην θέση σου; Θα ελυνα τα προβλήματα μου. Το μυαλό μας αρχίζει τα σενάρια, κολλάει σε διάφορα πραγματα οταν είμαστε σε κατάσταση άγχους ή στεναχώριας. Ο αντρας σου σε βοηθάει με τα παιδιά; Έχεις γονείς, πεθερικά να βοηθάνε; Δουλεύεις; Με τις φίλες σου τι έγινε; Ειναι κάτι που δεν μπορεί να φτιάξει; το κομμάτι του σεξ σε απασχολεί; Τι ακριβώς σε αγχώνει; Ότι θα το ψάξει αλλου; Όταν δεν είσαι καλά, τι κάνεις; Σε στηρίζει ο άντρας σου; Τι ηλικίες έχουν τα παιδιά σου;

Ναι με βοηθάει ο άντρας μου.
Βέβαια δουλεύει εδώ κ έξι μήνες πολλές ώρες κ έξι ημέρες την εβδομάδα .
Τα παιδιά μου είναι μικρά 3 κ 5.
Δεν με φοβίζει ότι θα βρει αλλού.
με προβληματίζει το γιατί δεν θέλω.
Μετά τη θεραπεία με το φάρμακο ενώ είχα πολύ καλό κορμί παρότι δύο παιδιά εφτασα 83 κιλά.εικοσι κιλά πάνω.
Δεν μου αρέσει που άλλαξα που δεν μπορώ να φορέσω ρούχα που ήθελα.
Το θέμα είναι ότι σε αυτή τη φάση που νοιωθω ανίκανη να διαχειριστώ αυτό στο κεφάλι μου πως το διαχειρίζομαι ώστε να μπορέσω να βρω δύναμη να κάνω πράγματα.

Quote:

---

Originally Posted by Elena_38

Ναι με βοηθάει ο άντρας μου.Βέβαια δουλεύει εδώ κ έξι μήνες πολλές ώρες κ έξι ημέρες την εβδομάδα .Τα παιδιά μου είναι μικρά 3 κ 5.Δεν με φοβίζει ότι θα βρει αλλού.με προβληματίζει το γιατί δεν θέλω.Μετά τη θεραπεία με το φάρμακο ενώ είχα πολύ καλό κορμί παρότι δύο παιδιά εφτασα 83 κιλά.εικοσι κιλά πάνω.Δεν μου αρέσει που άλλαξα που δεν μπορώ να φορέσω ρούχα που ήθελα.Το θέμα είναι ότι σε αυτή τη φάση που νοιωθω ανίκανη να διαχειριστώ αυτό στο κεφάλι μου πως το διαχειρίζομαι ώστε να μπορέσω να βρω δύναμη να κάνω πράγματα.

---

Να σου ζήσουν τα παιδάκια σου. Εσύ δουλεύεις; Θα πρέπει όμως να αρχίσεις να λύνεις ένα ένα τα προβλήματα σου και να μην τα βλέπεις μαζεμένα. Έχεις κάνεις και ψυχοθεραπεία; Υπάρχουν διάφορες ασκήσεις που σε επαναφέρουν όταν το μυαλό αρχίζει τα σενάρια του.

Σε ευχαριστώ πολύ!
Όχι δεν δουλεύω ακόμα μια τετραετία τώρα.
Θα ήθελες να μου μιλήσεις για τις ασκήσεις?
Μήπως κ καταφέρω να ηρεμήσω.

Quote:

---

Originally Posted by Elena_38

Σε ευχαριστώ πολύ!Όχι δεν δουλεύω ακόμα μια τετραετία τώρα.Θα ήθελες να μου μιλήσεις για τις ασκήσεις?Μήπως κ καταφέρω να ηρεμήσω.

---

Αν δούλευες θα σε βοηθούσε, να απασχολείς το μυαλό σου. Μια άσκηση που με βοήθησε τότε θα σου πω.. Κάθεσαι στη καρέκλα και κοιτάς σε ένα σημείο και αρχίζεις να λες 5 πράγματα που βλέπεις, 5 που ακούς, 5 που νιώθεις. Μετά 4 πράγματα, 3,2,1. Όταν τελειώσεις μετρας αντίστροφα από το 10 μέχρι το 0. Αυτή η άσκηση σε βοηθαει να επανέλθεις στο τώρα. Την έκανα πρωί, μεσημέρι και βράδυ. Κάθε μέρα. Υπάρχουν πάρα πολλές ασκήσεις. Ο ψυχολόγος θα σου δείξει και θα δεις ποια σου ταιριάζει.

Είχες κάτι ανάλογο?

Quote:

---

Originally Posted by Elena_38

Είχες κάτι ανάλογο?

---

Τέτοια κολλήματα όχι. Είχα με τις αρρώστιες τρομερό κόλλημα. Μόνο μια φορά, που ήμουν πααααρα πολύ χάλια είχα πει στον εαυτό μου "να πάρω το όπλο, να με πυροβολησω να ησυχάσω" και μετά για μέρες ολόκληρες σκεφτόμουν γιατί να πω αυτή την βλακεια. Κι έλεγα, τώρα που το είπα, αν το κάνω κιόλας; Αλλά ήμουν στον πάτο. Την κατάθλιψη την πέρασα μόνος μ, δεν είχα κανέναν δίπλα μ, οι φίλοι μ δεν είχαν πάρει χαμπάρι τίποτα. Περπατούσα απλά για να περπατήσω, ετρωγα απλά για να φάω.Τώρα που σου λέω τι κόλλημα είχα πάθει, "γελάω". "Γελάω" επειδή το μυαλό μας, μας κάνει πολύ περίεργα παιχνίδια, χαζά παιχνίδια. Εσύ έχεις τον έλεγχο, όχι το μυαλό.

Κ εγώ μόλις τελείωσα τη θεραπεία έλεγα στη γιατρό στο τελευταίο ραντεβού πως γελάω με όσα με πείραζαν.
Κ τώρα με αυτά που έλεγα πριν έξι μήνες γελούσα τώρα με πιάνει άγχος μην κολλήσω με κάθε λέξη που ακούω η διαβάζω.
Με αριθμούς η κωδικούς κάρτας η τα τραγούδια.
Πριν είπα τον κωδικό στον άντρα μου κ έλεγα θα μου κολλήσει.
Τώρα θα βλέπω πάλι σοβαρά μια με καταβάλουν.
Εσύ πέρασες όλο αυτό χωρις κανένα απολύτως φάρμακο?

Quote:

---

Originally Posted by Elena_38

Κ εγώ μόλις τελείωσα τη θεραπεία έλεγα στη γιατρό στο τελευταίο ραντεβού πως γελάω με όσα με πείραζαν.Κ τώρα με αυτά που έλεγα πριν έξι μήνες γελούσα τώρα με πιάνει άγχος μην κολλήσω με κάθε λέξη που ακούω η διαβάζω.Με αριθμούς η κωδικούς κάρτας η τα τραγούδια.Πριν είπα τον κωδικό στον άντρα μου κ έλεγα θα μου κολλήσει.Τώρα θα βλέπω πάλι σοβαρά μια με καταβάλουν.Εσύ πέρασες όλο αυτό χωρις κανένα απολύτως φάρμακο?

---

Πήρα μόνο ομοιοπαθητικα, αλλά εγώ πέρασα κατάθλιψη. Εσύ;

Κ μένα επιλοχειοςκαταθλιψη ήταν.
Αλλά είχα κ στρες πολύ.
Οπότε μήπως ήταν κ αγχωδης μαζί.
Εγώ ήπια ζαναξ σε συνδιασμό με σεροξατ έκοψα μετά από μήνες το ζαναξ κ έμεινα με το αντικαταθλιπτικό.
Σου φερνω ένα παράδειγμα της στιγμής κάπου διάβασα σε ένα στορυ μια πρόταση το σεμνά κ ταπεινά.
Κ είπα μην σου κολλήσει κ κόλλησε κ προσπαθω να το αποδομισω να μην με τρελάνει στο κεφάλι μου.

Quote:

---

Originally Posted by Elena_38

Κ μένα επιλοχειοςκαταθλιψη ήταν.Αλλά είχα κ στρες πολύ.Οπότε μήπως ήταν κ αγχωδης μαζί.Εγώ ήπια ζαναξ σε συνδιασμό με σεροξατ έκοψα μετά από μήνες το ζαναξ κ έμεινα με το αντικαταθλιπτικό.Σου φερνω ένα παράδειγμα της στιγμής κάπου διάβασα σε ένα στορυ μια πρόταση το σεμνά κ ταπεινά.Κ είπα μην σου κολλήσει κ κόλλησε κ προσπαθω να το αποδομισω να μην με τρελάνει στο κεφάλι μου.

---

Ε αν αρχίσεις ψυχοθεραπεία θα σου μάθει ωραία κολπάκια. Όπως για παράδειγμα ότι το μυαλό δεν ακούει την λέξη "μην" και την λέξη "δεν". Ότι η λέξη "πρέπει"προκαλεί άγχος. Θυμάμαι είχα ένα άλλο κόλλημα τότε, ότι πρέπει να φάω. Ετρωγα συνέχεια. Σκεφτόμουν πως αν δεν φάω, θα πεθάνω. Δεν μπορούσα με τίποτα να φύγω από αυτό τον κύκλο. Παρατήρησα την μάνα μου, πως ήταν απέναντι στα παιδιά της αδελφής μου και εκεί κατάλαβα το κόλλημα μ. Τους ελεγε "Φάε, αλλιώς θα αρρωστήσεις". Αυτό το κόλλημα ήταν και το τελευταίο μ. Κάναμε πολλές συνεδρίες μέχρι να βρω τον τρόπο για να περάσω από πάνω του. Μου είπε αυτή, να αντικαταστήσεις την λέξη πρέπει που δηλώνει υποχρέωση, να βάλεις τη λέξη "θέλω" στη θέση της. Κάτι που είναι υποχρεωτικό, είναι δύσκολο να το αλλάξεις, όταν όμως το κάνεις να φανεί σαν επιλογή σου, μετά μπορείς να επιλέξεις να μην το κάνεις. Και άρχισα να λέω "θέλω να φάω" και ετρωγα ". Ενώ δεν πεινούσα. Ε μια μέρα είπα ότι τωρα είμαι εντάξει και δεν θέλω να φάω (το ένιωθα αυτό, δεν το είπα). Και κόπηκε μαχαίρι. Επειδή εγώ επέλεγα να φάω και εγω επέλεξα να σταματήσω να τρώω χωρίς να πειναω.

Εγώ πως θα βάλω φρένο σε όλα αυτά μέχρι να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία κ μέχρι να φτάσω σε επίπεδο να προσπερνω θα έχω φεικαρςι τελείως.
Από εκείνη την ώρα που σου έφερα ένα παράδειγμα με το τι έπαθα έχω κολλήσει με άλλα τόσα κ τα μπουρδουκλωνω όλα στο κεφάλι μου.
Επειδή με αγχωνει να επαναλάβω μια λέξη νομίζω ότι αυτό θα με τρελάνει αυτοματα προσπαθώ να το κάνω τραγούδι καπώς να φανεί σαν ευχαρίστηση.
Πραγματικά όλο αυτό είναι τρελό .
Πως κατάφερε πάλι να με κυριεύσει αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by Elena_38

Εγώ πως θα βάλω φρένο σε όλα αυτά μέχρι να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία κ μέχρι να φτάσω σε επίπεδο να προσπερνω θα έχω φεικαρςι τελείως.Από εκείνη την ώρα που σου έφερα ένα παράδειγμα με το τι έπαθα έχω κολλήσει με άλλα τόσα κ τα μπουρδουκλωνω όλα στο κεφάλι μου.Επειδή με αγχωνει να επαναλάβω μια λέξη νομίζω ότι αυτό θα με τρελάνει αυτοματα προσπαθώ να το κάνω τραγούδι καπώς να φανεί σαν ευχαρίστηση.Πραγματικά όλο αυτό είναι τρελό .Πως κατάφερε πάλι να με κυριεύσει αυτό.

---

Ποτε θα πας ψυχολόγο; Ψυχίατρο; Ίσως χρειάζεται να αρχίσεις πάλι χάπια.

Η ψυχίατρος μου είπε να πάρω ζαναξ για μια εβδομάδα κ να μην πανικοβαλομαι όλα αντιμετωπίζονται.

Quote:

---

Originally Posted by Elena_38

Η ψυχίατρος μου είπε να πάρω ζαναξ για μια εβδομάδα κ να μην πανικοβαλομαι όλα αντιμετωπίζονται.

---

Ψυχολόγο πότε σκέφτεσαι να πας;

Τρίτη έχω κλείσει ραντεβού.

Quote:

---

Originally Posted by Elena_38

Τρίτη έχω κλείσει ραντεβού.

---

Τέλεια. Το καλύτερο δώρο για τον εαυτό σου είναι αυτό.

Ότι θα παω είναι σίγουρο ότι θα αντέξω δεν ξέρω χωρίς θεραπεία.
Φοβάμαι να ταλαιπωρηθω.
Επειδή το έζησα κ ξέρω πως είναι.
Ξεκίνησαν τα συμπτώματα κρίσεις πανικού Νοέμβριο κ κατέληξα να κάνω αγωγή Ιανουάριο.
Είχα ήδη εξαντληθεί σωματικά κ ψυχικά.
Κ φοβάμαι μην πάθω το ίδιο.

Quote:

---

Originally Posted by Elena_38

Ότι θα παω είναι σίγουρο ότι θα αντέξω δεν ξέρω χωρίς θεραπεία.Φοβάμαι να ταλαιπωρηθω.Επειδή το έζησα κ ξέρω πως είναι.Ξεκίνησαν τα συμπτώματα κρίσεις πανικού Νοέμβριο κ κατέληξα να κάνω αγωγή Ιανουάριο.Είχα ήδη εξαντληθεί σωματικά κ ψυχικά.Κ φοβάμαι μην πάθω το ίδιο.

---

Ε αν χρειάζεται να πάρεις αγωγη παράλληλα, θα την πάρεις. Τώρα θα έχεις και τον ψυχολόγο δίπλα σου άρα η διαδικασία θα είναι πιο ισχυρή. Καλύτερα να περάσεις ξανά από αυτό το στάδιο για να μην ταλαιπώρησε συνέχεια.

Με έχει φοβίσει ότι αν φτάσω εκεί δεύτερη φορά ,μήπως πάντα πρέπει να παίρνω.

Γειά σου Έλενα. Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζω και εγώ, όταν έχω πολύ άγχος ανά περιόδους. Επαναλαμβάνονται στίχοι από τραγούδια στο μυαλό μου, άσχετες λέξεις, φράσεις, και είναι πραγματικά πολύ εξουθενωτικο. Ειδικά όταν έχω παρα πολύ άγχος, αυτό δεν σταματάει με τίποτα.Είναι ένας μηχανισμός, να κρατάει το μυαλό σου απασχολημένο, ώστε να σε αποσπα από το άγχος. Με συνέπεια, να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα...
Όταν πέφτει το άγχος μου, αρχίζει σιγά σιγά να εξαφανίζεται.. Όταν όμως το άγχος μου είναι στον Θεό, παίρνω κάποιο αντικαταθλιπτικο και βοηθάει... Πήγαινε σε κάποιον ψυχίατρο να σου γράψει κάτι.

Δλδ παίρνεις κατά διαστήματα αντικαταθλιπτικό η αγχολυτικο?
Το αντικαταθλιπτικό δεν κόβεται κ ξεκινά κάθε λίγο κ λιγάκι γι'αυτό δε ρωτάω να μου διευκρινίσεις.
Πίνω λίγο ζαναξ για να ηρεμω.
Αν θέλεις ενημέρωσε με.

Δεν παίρνω ηρεμιστικό.
Σε περιόδους έντονου άγχους, παίρνω κάποιο αντικαταθλιπτικο, και μετά από κάμποσο διάστημα, αυτό σταματάει.
Το ηρεμιστικό, δεν είναι λύση. Λειτουργεί για λίγο, και μετά από λίγες ώρες, πάλι έχεις αυτήν την φασαρία στο κεφάλι σου. Θέλει κάποιο αντικαταθλιπτικο, να σου ρίξει τα επίπεδα στρες. Η αν μπορείς, να τα ρίξεις μόνη σου.

Δλδ όταν ξεκινάει να σου συμβαίνει ξεκινάς άμεσα κ αντικαταθλιπτικό?
Για πόσο διάστημα?
Σου έχει χρειαστεί αυτό πολλές φορές να γίνει?

Αν είναι πολύ έντονο όλο αυτό,και δεν σταματάει όλη την μέρα, ξεκινάω αντικαταθλιπτικο.Μου έχει εμφανιστεί έντονα, 4 φορές. Ανά περιόδους που έχω στρες, όχι τόσο έντονο, κάνει την παρουσία του αυτη η βαβούρα , όχι όλη την μέρα, αλλα περνάει σταδιακά. Όταν εστιάζω την προσοχή μου κάπου, πχ διάβασμα ή ομιλία με αλλα άτομα, αυτό εξαφανίζεται. Μόλις όμως σταματάει η απόσπαση προσοχής, αυτό ξαναρχίζει άμεσα, γιατί ο εγκέφαλος σου ψάχνει τρόπο να είναι συνεχώς απασχολημένος ώστε να σε αποσπασει από σκέψεις. Με συνέπεια, αυτή η υπερλειτουργια, αντί να σου κάνει καλό, να σε φρικερνει και να σου ανεβάζει ακόμα περισσότερο το στρες, και έτσι χειροτερεύει ακόμα περισσότερο η κατάσταση...

Ξεκινάς αντικαταθλιπτικό σκέτο η κ αγχολυτικο όπως γίνεται συνήθως μέχρι να μειωθεί το άγχος?
Σε πόσο διάστημα από την έναρξη αρχίζει να μην σε φρικαρει αυτό?

Δεν παίρνω αγχολυτικό..
Συνήθως έπαιρνα Εσιταλοπραμη που μου έγραφε ο ψυχίατρος μου. Με έπιανε σε 5-6 μέρες περίπου...Πλέον δεν με πιάνει η Εσιταλοπραμη γιατί την έχω χρησιμοποιήσει επανειλημμένως. Ευτυχώς, δεν έχω κάνει κανένα πολύ έντονο επεισόδιο στρες, που να κάνει trigger την βαβούρα, αλλα γενικά επειδή περνάω αυτόν τον καιρό δύσκολα, την έχω λίγο...
Ξεκίνησα σήμερα seropram, που είναι σιταλοπραμη(παλαιότερο φάρμακο της Εσιταλοπραμης), καθώς το effexor, seroxat που δοκίμασα, δεν μου δούλεψαν.

Όταν ξεκινάς αντικαταθλιπτικό δεν σου εντείνεται αυτό που έχεις?

Ευτυχώς, πολύ λίγο. Συνήθως η Εσιταλοπραμη, έκανε kick in σε 5-6 μέρες, και άρχισε να στρώνει η κατάσταση. Μέχρι τότε, άπειρη υπομονή..

Πολύ γρήγορα σου σπάνε οι σκέψεις αν λες πέντε έξι ημέρες.
Εμένα άργησαν ένα δίμηνο απλά να σπάσουν

Μα για αυτό παίρνω ssri..
Aν το αφήσω χωρίς αγωγή, και συνεχίσω να έχω στρες λόγω καθημερινότητας, δεν θα σπάσει ούτε σε δίμηνο..

Εννοείς ότι παίρνεις με το που σου ξεκινήσει?
Κ εγώ πήρα σεροξατ που είναι στην ίδια κατηγορία φαρμάκων αλλά έσπασε στον ενάμισι μήνα με δύο αν θυμάμαι καλά.
Ειδικά στην αρχή είχα έντονα όλα τα συμπτώματα από την αγωγή.
Δλδ αυτό με τις σκέψεις δεν ήταν σύμπτωμα εξ αρχής ήταν σύμπτωμα που βγήκε στις πρώτες ημέρες τις αγωγής.
Δεν ξέρω αν ήταν το φάρμακο που τη δημιούργησε αλλά παράλληλα με την έναρξη της αγωγής αρρωστησε ο μπαμπάς μου κ μετά από λίγες ημέρες πέθανε.