Οι γονείς μου δεν συμπαθούν τον σύντροφο μου και μερικές σκέψεις μου
Χαιρετώ την πάρεα
πήρα την απόφαση να γράψω σε φόρουμ μπας και ακούσω κάποια άποψη που θα μπορούσε να με βοηθήσει.
Εγώ αυτή την στιγμή βρίσκομαι σε σχέση (29 είμαι) με τον σύντροφο μου που είναι 32. Είμαστε μαζί λίγο παραπάνω από ένα εξάμηνο και αποφασίσαμε να συγκατοικήσουμε/συζήσουμε. Οι δικοί μου έχουν βγάλει αφρούς χωρίς λόγο. Έχουμε και οι δύο τις δουλειές μας (εκείνος είναι γιατρός και εγώ μουσικός). Δεν είναι δηλαδή ότι φοβούνται κάπως για το μέλλον μου, αλλά δεν ξέρω και τι είναι. Τα έχουν βάλει μαζί του από την στιγμή που τον γνώρισαν. Να πω ότι τον ήξεραν από πριν πες οκ κάτι ξέρουν. Τώρα όμως; Τους πειράζουν όλα πάνω του. Ότι δεν κάνει για οικογένεια, ότι θα δυστυχήσω, ότι είναι μονόνχνωτος ενώ το τελευταίο καιρό έχει μπει και το "θα σε πάρει να ξενιτευτείτε". Θεωρώ πως η πηγή του κακού είναι ότι περίμεναν έναν συγκεκριμένο άντρα και εφόσον δεν είναι αυτός και δεν είναι έτσι το όλο πράγμα κλωτσάει.
Τι εννοώ; Ο σύντροφος μου ήρθε από την Σκωτία λίγο πριν γνωριστούμε. Έλληνας είναι αλλά είχε πάει εκεί για ειδικότητα. Εκείνοι όμως τον θεωρούν "ξένο". Τους κακοφαίνεται. Δεν τους φαίνεται επίσης δυναμικός. Δεν μπορούν να δουν αυτό που γοήτευσε εμένα. Εμφανισιακά μου αρέσει πολύ. Καταλαβαίνω πως δεν αρέσουμε όλοι σε όλους, αλλά εμένα η έλξη μου για εκείνον ήταν μαγνητική. Όταν πλησιάσαμε ο ένας τον άλλον άρχισα να καταλαβαίνω ότι είναι ξεχωριστός και η έλξη άρχισε κάπως να εδραιώνεται και να ξεπερνά το οπτικό θέμα.
Θεωρώ πως έχει κάποια στοιχεία που παραπέμπουν σε αυτισμό. Δεν είμαι καθόλου ειδική, ίσως κάποιος από εσάς μπορέσει να αναγνωρίσει κάτι από αυτά που θα πω. Μου είναι δύσκολο να αποκωδικοποίησω όλες τις συμπεριφορές του και οι γονείς μου προφανώς δεν ήταν μπροστά για να συνεισφέρουν στην γνώμη τους αλλά από εκεί πηγάζουν όλα νομίζω.
Παρατηρώ κάποιες αντιφάσεις πάνω του
Στην δουλειά που τον έχω ζήσει κάποιες ελάχιστες φορές (αλλά και σε τηλέφωνα που ήμουν μπροστά) είναι πολύ δυναμικός. Θα εξηγήσει τι και πως, θα φέρει αντιρρήσεις αν το κρίνει. Είναι πολύ άνετος στην επικοινωνία με όλους τους ασθενείς του. Όταν χρειαστήκαμε γιατρό σε μια έκτακτη κατάσταση οι φίλοι μου είχαν πάθει πλάκα πως μεταμορφώθηκε και έσωσε την κατάσταση. Και γιατί μεταμορφώθηκε; Γιατί θα κοκκινήσει πολύ εύκολα αν του πεις κάτι Αν χρειαστεί να πάρει τηλέφωνο κάπου δεν "μπορεί" να το κάνει. Του είναι πολύ δύσκολο να πει γεια σας είμαι ο τάδε θέλω να κάνω μια κράτηση. Ψώνια θα κάνει από τον υπολογιστή για ρούχα ή με εφαρμογή. Να ανοίξει σε ντελιβερι ΔΕΝ παίζει (αλλά ευτυχώς μαγειρεύω ωραία και δεν το κάνουμε συχνά!)
Εκνευρίζεται πολύ αν καθυστερήσει κάποιος, τον εκνευρίζει η ασάφεια. Αν του πεις θέλω να είσαι εκεί 9:48 θα είναι. Αν του πεις γύρω στις 10 δεν μπορεί να το δεχτεί. Εννοείται ότι με σερβιτόρους δεν το πολύ έχει. Εγώ τον "βοήθησα" να ξεπεράσει το να ζητάει λογαριασμό, να ζητάει νερό κτλ. Επίσης είναι πανέξυπνος. Μπορεί με το ένα αυτί να ακούει μουσική με το άλλο εσένα και ταυτόχρονα να γράφει κάτι.
Δεν του αρέσει να ξενυχτάει. Κοιμάται λίγο πριν τις 10 (οκ ξυπνάει νωρίς), δεν πίνει σταγόνα από ποτό.
Είναι υπερδραστήριος. Ορισμένες φορές νιώθω ότι έχω έναν μπέμπη στο σπίτι που όλο θέλει να ασχολείται κάποιος μαζί του. Μέσα σε όλο το χάος που έχει η μέρα του, έχει την ενέργεια να του μάθω πιάνο.
Και ερχόμαστε στο σημείο του σεξ. Θέλει σεξ συνέχεια. Τα ΣΚ μπορεί να τα βγάλουμε με σεξ και φαγητό, αυτό είναι η ευτυχία του. Εντωμεταξύ τρώει τόσες πολλές θερμίδες και είναι αδύνατος που λες δεν μπορεί που τα βάζει όλα αυτά. Στο σεξ είναι αρκετά άγριος. Το οποίο και αυτό με παραξένεψε. Ενώ είναι ας πουμε "γατούλη" όταν κάνει σεξ είναι πολύ άγριος. Σίγουρα ήταν μια ενδιαφέρουσα τροπή.
Α επίσης δεν του αρέσει να τον αγγίζουν. Δηλαδή χειραψία και φιλί στο μάγουλο άστα να πάνε. Διαφωνία δεν θα ξεκινήσει ποτέ αυτός, αλλά αν τον προκαλέσεις θα απαντήσει.
Δύο τελευταία πράγματα
Βλέπει συχνά εφιάλτες και πετάγεται
Δίνει την εικόνα ότι δεν έχει συναναστραφεί ανθρώπους όμως και μόνος του πήρε την απόφαση να φύγει έξω (και αυτο-εξυπηρετήθηκε όλο αυτό το διάστημα) και έχει κύκλο/φίλους/γνωστούς παρόλα αυτά κοινωνικά δεν έχει λυθεί. Έξι μήνες είναι λίγο διάστημα για να μάθεις κάποιον, παρόλα αυτά πιστεύω ότι και αυτός ξέρει πως είναι ιδιαίτερος και μερικές παρεμβάσεις θα τον βοηθούσαν. Δεν ξέρω πότε μπορείς να πεις για κάποιον πως τον αγαπάς, εγώ όμως σίγουρα τον νοιάζομαι και μαρέσει όπως είναι. Οι γονείς μου δεν τον δέχονται. Δεν ζητάω την έγκρισή τους, ούτε όταν έγινα μουσικός την ζήτησα και ας μην το ξεπέρασαν ποτέ. Αλλά δεν θέλω να είμαστε έτσι. Αν κάποιος έχει κάτι να πει που μπορεί να βοηθήσει ας το πει..