Η δική μου διπολική ιστορία.
Καλησπέρα σας.
Διαγνώστηκα το 2014-5 με διπολική διαταραχή τύπου 2(η οποία περιλαμβάνει ήπια υπομανιακα επεισόδια & βαριά καταθλιπτικά).
Στα καταθλιπτικά επεισόδια είχα συμπτώματα όπως συνεχές κλάμα στην καθημερινότητα, έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μου,τα πράγματα που μου άρεσαν παλια έπαυαν να μου αρέσουν,δε μου έδιναν πλεον καμία ευχάριστηση ,γενικά δεν εβρισκα νοημα σε τίποτα κτλ αλλά ευτυχώς δεν είχα πχ αυτοκτονικές τάσεις ή ψυχωσικά συμπτώματα όπως αλλοι.
Τότε (2014-15) έκανα το πρώτο σοβαρό επεισόδιο μανίας που με οδήγησε στο να απευθύνθω σε κάποιον ειδικό.
Ευτυχώς στάθηκα κ λίγο τυχερή μέσα στην ατυχία μου,αφού γενικά κάνω ήπια υπομανιακα επεισόδια,μη έχοντας όλα τα σοβαρά συμπτώματα της μανίας,αλλά μερικά μόνο από αυτά,όπως μια ελαφρια ευερεθιστότητα,νοητική υπερδιέγερση (θέλω συνέχεια να μιλάω πολύ,να γράφω πολύ κτλ),άσκοπη σπατάλη χρημάτων , επιπόλαιες πράξεις, αυξημένη ανεξελεγκτη λίμπιντο και μειωμένες ώρες ύπνου.
Μετά από πολλές διαδοχικές δοκιμές φαρμάκων με την ψυχιατρο μου φτάνουμε στο σήμερα όπου κοιμάμαι πλέον καλά το βράδυ,το sequelia(800mg) μου δίνει 6-7 ώρες ύπνου,ενώ το villamos των 10mg που λειτουργεί ως σταθεροποιητής διάθεσης μαζί με το nozinan των 25mg κ το Arpilif των 30 αποτρέπουν τα καταθλιπτικά επεισόδια και με κρατούν σε μια κατάσταση νορμοθυμιας.Εξακολουθω να κάνω υπομανιακα αλλά διαρκούν λίγο και κλεινουν τον κύκλο τους γρήγορα.
Έχω περάσει πολύ δύσκολα από την εφηβεία μου οπου πρωτοξεκίνησε να εκδηλώνεται αυτή η κωλοασθενεια(άργησα πολύ να καταλάβω απο τι πασχω) ,με πολλές ψυχολογικες διακυμάνσεις κτλ μέχρι να καταφέρουμε με τη γιατρό μου να αρχίσουμε να την ελέγχουμε φαρμακευτικά.
Από την εμπειρία μου θα σας πω γενικά εσάς τους διπολικους να μην το βάζετε κάτω και να μην πάψετε να αισιοδοξειτε ακόμα και στις υποτροπιάσεις σας.
