Προσωπικά κενά που με επηρεάζουν

Καλησπέρα σε όλους και όλες!Επειδή είμαι καινούριος,αν γράφω σε λάθος ενότητα να μεταφερθεί.
Είμαι 30 χρόνων και πριν από περίπου 2 χρόνια μετακόμισα εκτός Αθηνών(μαζί με τους γονείς μου).Ενώ όλα πάνε καλά,είναι και το σπίτι σχεδόν καινούριο και πολύ ωραίο,υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα(βασικά ένα ακόμα είναι ότι δεν έχω βρει σταθερή δουλειά αλλά το παλεύω με μικροδουλειές προς το παρόν).Δεν μπορώ να βρω άκρη με νέους και νέες,άτομα στην ηλικία μου δηλαδή.Νομιζω ότι δεν με θέλουν,ότι είμαι ανεπιθύμητος δηλαδή και ότι με βλέπουν σαν ξένο.Εδω και περίπου 2 χρόνια έχω πάρε δώσε μόνο με ένα παιδί το οποίο πρόσφατα μπήκε Εποπ στο στρατό(οπότε έφυγε),την αδερφή του(καλή κοπέλα)και άλλη μια κοπέλα με την οποία ψιλοτσακωθηκαμε και ξεκόψε για ασήμαντη αφορμή.Ουσιαστικα δηλαδή μου έμεινε μόνο η αδερφή του παιδιού που μπήκε Εποπ στο στρατό.Κανενας άλλος και καμιά άλλη δεν έχει πλησιάσει.Ακομα και καμιά δεκαριά κοπέλες που τις έβλεπα και τυχαία ανακάλυψα τα ινστα τους και τις ακολούθησα,δεν με ακολούθησε πίσω ούτε μια...βέβαια καμια από αυτές δεν με ξέρει πως λέγομαι ουτε ποιος είμαι...εγώ όμως αυτό το εκλαμβάνω σαν σημάδι απόρριψης....
Το μεγαλύτερο πρόβλημα μου είναι ότι έχω πάρα πολλά κενά σε σχέση με άλλα άτομα τις ηλικίας μου,ακόμα και μικρότερα...κενά για τα οποία δεν ευθύνομαι εγώ.... δυστυχώς από τα 20 και μετά βίωσα μια πολύ άσχημη κατάσταση στο σπίτι με φτώχεια, αρρώστιες(ο πατέρας μου με αναπηρία 75% αν θυμάμαι καλά λόγω καρκίνου και πολλών εγκεφαλικών,η μάνα μου αναπηρία 85% λόγω αυτοάνοσου,αδέρφια δεν υπάρχουν)...δεν σπούδασα τίποτα(τελείωσα ΕΠΑΛ αλλά τουλάχιστον αυτό που τελείωσα το κάνω αρκετά καλά),εμένα στο κέντρο της Αθήνας σε ένα παλιό σπίτι 50 χρόνων,ασυντηρητο,με όλο τον υπόκοσμο γύρω γύρω,κυκλοφορουσα με ένα αμάξι ερείπιο,δεν έβγαινα συνέχεια έξω,δεν πήγαινα διακοπές κλπ κλπ...και νομίζω ότι λόγω όλων αυτών των κενων οι νέοι θα με απορρίψουν...θα λένε για να μην έχει κάνει τίποτα αυτός τόσα χρόνια ποιος ξέρει τι θα είναι και θα με διάολο στείλουν...προσωπικά εγώ εκνευρίζομαι όταν βλέπω άτομα 20-25 ετών να έχουν πάει σε πιο πολλά μέρη και να έχουν κάνει πιο πολλά πράγματα από εμένα...παρά το γεγονός ότι τα τελευταία 2 χρόνια κάπως έφτιαξαν τα πράγματα,όπως είπα και παραπάνω νοικιάσαμε ένα σπίτι δεκαετίας με όλες τις ανέσεις και εγώ πήρα ένα καλό αμάξι,έστω και μεταχειρισμένο,το παρελθόν με κυνηγάει ακόμα...δηλαδή από την μια μεριά τα χαίρομαι όλα αυτά πχ το σπίτι και το αμάξι,αλλά από την άλλη λέω γιατί εγώ έφτασα 28 για να τα αποκτήσω όταν κάποιοι άλλοι είχαν τα ίδια η παρόμοια από τα 18 η τα 20 η τα 23 ξέρω γω?Δηλαδή και τον γύρω του κόσμου να κάνω αύριο,θα υπάρχει η σκέψη γιατί εγώ στα 30 και οι άλλοι πιο νωρίς?Από την άλλη μεριά δεν τους δίνω και άδικο για τα σοσιαλ(στις κοπέλες που δεν με έκαναν φολλου Μπακ)...όταν δεν βλέπουν φωτό και ιστορίες από εξόδους,διακοπές κλπ ποιος ξέρει τι θα νομίζουν για εμένα...και επίσης όταν έχουν πάει σε όλα τα μέρη εντός και εκτός Ελλάδας,θα καταδεχτουν να πάνε ακόμα μια φορά ειδικά για εμένα?πχ μια κοπέλα που έχει πάει Θεσσαλονίκη 3 φορές,θα καταδεχτει να πάει και 4ή φορά ειδικά για εμένα?παλιότερα έφτανα σε σημείο να μην μπορώ να κοιμηθώ,να πονάω όταν νυχτώνει,να μου έχει κοπεί η όρεξη(έχασα 6 κιλά σε ένα μήνα)....επισκέφτηκα ψυχίατρο δύο φορές αλλά δεν είδα σημαντική βελτίωση...νομίζω ότι τα καλά χρόνια τελείωσαν στα 29...από φέτος και μετά αρχίζουν τα δύσκολα...από τα 30 δηλαδή σφίγγουν ολα..ουτε έξοδοι,ούτε διακοπές,ούτε τίποτα δεν είναι όπως είναι από τα 18 ως τα 29...από όσο λένε τα καλύτερα χρόνια στη ζωή ενός ανθρώπου είναι από τα 20 ως τα 29...για εμένα ήταν η χειρότερη δεκαετία της ζωής μου,χωρίς να ευθύνομαι κατά κάποιο τρόπο...όσο κακά και αν ακουστούν τα παρακάτω,έχω μεγάλο άχτι στους γονείς μου για όλα αυτά που μου στέρησαν τόσα χρόνια(ουσιαστικά εξαιτίας τους έχασα την ωραιότερη δεκαετία της ζωής ενός ανθρώπου)και αν τακτοποιήθω κάποια στιγμή και φύγω από το σπίτι δεν θέλω να τους ξαναδώ ούτε σε φωτογραφια.Για τον ίδιο ακριβώς λόγο δεν θέλω ποτε μου να παντρευτώ και να κάνω παιδία.Οσα χρόνια μου απομένουν από εδώ και πέρα θέλω να τα περάσω άνετα και ωραία,με εξόδους,διακοπές κλπ και γενικώς να τα χαλάω όλα για εμένα και όχι να τα κάνω πανες και φρουτοκρεμες...ακούγεται εγωιστικό αλλά πλέον πάνω από τον εαυτό μου δεν βάζω κανέναν...δεν θα εξακολουθώ να είμαι δυστυχισμένος για να είναι άλλοι ευτυχισμένοι...
Βέβαια εδώ που είμαι υπάρχει και ένα πρόβλημα...τουλάχιστον το 80% των κοριτσιών είναι πιασμένες/αρραβωνιασμένες/παντρεμένες οπότε με βλέπω μαγκούφη...έχω σκεφτεί να φύγω και να πάω αλλού πχ Πάτρα, Ναύπακτο,Βόλο,Λάρισα κλπ μπας και αλλάξει η τύχη μου και βρω και καμιά κοπέλα(ποτέ ομως γάμος,τα ειπαμε)...Αυτό θα δώσει λύση στο πρόβλημα?Γενικά τι μπορω να κάνω από εδώ και πέρα?Έχω χάσει κάθε όρεξη...φανταστείτε υπάρχει ένα ενδεχόμενο να μου δωσει κάποια χρήματα από μια θεία μου(τριψήφιο νούμερο,όχι πολλά)και μου λένε οι δικοί μου να τα κρατήσω και να πάω διακοπές το καλοκαίρι...και τους απάντησα τώρα που να πάω διακοπές?τα καλά χρόνια πέρασαν..(τραγική ειρωνεία να μου το λένε εκείνοι που μου δημιούργησαν το πρόβλημα ουσιαστικά).Αυτό θα είναι το παράπονο μου μια ζωή.Οτι δεν έζησα ποτέ σαν νέος και ότι τα χρόνια που για όλους είναι τα καλύτερα,για εμένα ήτανε τα χειροτερα...Σρρυ για το μεγάλο μήνυμα!

Ένα συμπληρωματικό ποστ...
Μπορεί με αυτά που διαβάζετε για τους γονείς μου(ότι δεν θέλω να τους ξαναδώ ούτε σε φωτογραφία)και ότι δεν θέλω ποτε μου να παντρευτώ και να κάνω παιδιά,επειδή θέλω να ζω άνετα από εδώ και πέρα και να ζω μόνο για εμένα,να με κακοχαρακτηρισετε πχ να νομίζετε ότι είμαι κακος άνθρωπος κλπ,κάτι που δεν ισχύει,αλλά δεν ξέρετε τι τράβηξα τόσα χρόνια από διάφορες πλευρές...η αλήθεια είναι πως είμαι θολωμενος...όταν σκέφτομαι ότι κάποια πράγματα από εδώ και πέρα στην καλύτερη περίπτωση θα γίνουν άλλα υπό άλλες συνθήκες (ειδικά αν μπουν παιδιά στη μέση),ενώ στη χειρότερη δεν θα γίνουν ποτέ και σε κάθε περίπτωση θα γίνουν αρκετά χρόνια αργότερα σε σχέση με τους περισσότερους νέους και νέες,είναι να μην θολώνω?

Quote:

---

Originally Posted by JimPaps9

Καλησπέρα σε όλους και όλες!Επειδή είμαι καινούριος,αν γράφω σε λάθος ενότητα να μεταφερθεί.
Είμαι 30 χρόνων και πριν από περίπου 2 χρόνια μετακόμισα εκτός Αθηνών(μαζί με τους γονείς μου).Ενώ όλα πάνε καλά,είναι και το σπίτι σχεδόν καινούριο και πολύ ωραίο,υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα(βασικά ένα ακόμα είναι ότι δεν έχω βρει σταθερή δουλειά αλλά το παλεύω με μικροδουλειές προς το παρόν).Δεν μπορώ να βρω άκρη με νέους και νέες,άτομα στην ηλικία μου δηλαδή.Νομιζω ότι δεν με θέλουν,ότι είμαι ανεπιθύμητος δηλαδή και ότι με βλέπουν σαν ξένο.Εδω και περίπου 2 χρόνια έχω πάρε δώσε μόνο με ένα παιδί το οποίο πρόσφατα μπήκε Εποπ στο στρατό(οπότε έφυγε),την αδερφή του(καλή κοπέλα)και άλλη μια κοπέλα με την οποία ψιλοτσακωθηκαμε και ξεκόψε για ασήμαντη αφορμή.Ουσιαστικα δηλαδή μου έμεινε μόνο η αδερφή του παιδιού που μπήκε Εποπ στο στρατό.Κανενας άλλος και καμιά άλλη δεν έχει πλησιάσει.Ακομα και καμιά δεκαριά κοπέλες που τις έβλεπα και τυχαία ανακάλυψα τα ινστα τους και τις ακολούθησα,δεν με ακολούθησε πίσω ούτε μια...βέβαια καμια από αυτές δεν με ξέρει πως λέγομαι ουτε ποιος είμαι...εγώ όμως αυτό το εκλαμβάνω σαν σημάδι απόρριψης....
Το μεγαλύτερο πρόβλημα μου είναι ότι έχω πάρα πολλά κενά σε σχέση με άλλα άτομα τις ηλικίας μου,ακόμα και μικρότερα...κενά για τα οποία δεν ευθύνομαι εγώ.... δυστυχώς από τα 20 και μετά βίωσα μια πολύ άσχημη κατάσταση στο σπίτι με φτώχεια, αρρώστιες(ο πατέρας μου με αναπηρία 75% αν θυμάμαι καλά λόγω καρκίνου και πολλών εγκεφαλικών,η μάνα μου αναπηρία 85% λόγω αυτοάνοσου,αδέρφια δεν υπάρχουν)...δεν σπούδασα τίποτα(τελείωσα ΕΠΑΛ αλλά τουλάχιστον αυτό που τελείωσα το κάνω αρκετά καλά),εμένα στο κέντρο της Αθήνας σε ένα παλιό σπίτι 50 χρόνων,ασυντηρητο,με όλο τον υπόκοσμο γύρω γύρω,κυκλοφορουσα με ένα αμάξι ερείπιο,δεν έβγαινα συνέχεια έξω,δεν πήγαινα διακοπές κλπ κλπ...και νομίζω ότι λόγω όλων αυτών των κενων οι νέοι θα με απορρίψουν...θα λένε για να μην έχει κάνει τίποτα αυτός τόσα χρόνια ποιος ξέρει τι θα είναι και θα με διάολο στείλουν...προσωπικά εγώ εκνευρίζομαι όταν βλέπω άτομα 20-25 ετών να έχουν πάει σε πιο πολλά μέρη και να έχουν κάνει πιο πολλά πράγματα από εμένα...παρά το γεγονός ότι τα τελευταία 2 χρόνια κάπως έφτιαξαν τα πράγματα,όπως είπα και παραπάνω νοικιάσαμε ένα σπίτι δεκαετίας με όλες τις ανέσεις και εγώ πήρα ένα καλό αμάξι,έστω και μεταχειρισμένο,το παρελθόν με κυνηγάει ακόμα...δηλαδή από την μια μεριά τα χαίρομαι όλα αυτά πχ το σπίτι και το αμάξι,αλλά από την άλλη λέω γιατί εγώ έφτασα 28 για να τα αποκτήσω όταν κάποιοι άλλοι είχαν τα ίδια η παρόμοια από τα 18 η τα 20 η τα 23 ξέρω γω?Δηλαδή και τον γύρω του κόσμου να κάνω αύριο,θα υπάρχει η σκέψη γιατί εγώ στα 30 και οι άλλοι πιο νωρίς?Από την άλλη μεριά δεν τους δίνω και άδικο για τα σοσιαλ(στις κοπέλες που δεν με έκαναν φολλου Μπακ)...όταν δεν βλέπουν φωτό και ιστορίες από εξόδους,διακοπές κλπ ποιος ξέρει τι θα νομίζουν για εμένα...και επίσης όταν έχουν πάει σε όλα τα μέρη εντός και εκτός Ελλάδας,θα καταδεχτουν να πάνε ακόμα μια φορά ειδικά για εμένα?πχ μια κοπέλα που έχει πάει Θεσσαλονίκη 3 φορές,θα καταδεχτει να πάει και 4ή φορά ειδικά για εμένα?παλιότερα έφτανα σε σημείο να μην μπορώ να κοιμηθώ,να πονάω όταν νυχτώνει,να μου έχει κοπεί η όρεξη(έχασα 6 κιλά σε ένα μήνα)....επισκέφτηκα ψυχίατρο δύο φορές αλλά δεν είδα σημαντική βελτίωση...νομίζω ότι τα καλά χρόνια τελείωσαν στα 29...από φέτος και μετά αρχίζουν τα δύσκολα...από τα 30 δηλαδή σφίγγουν ολα..ουτε έξοδοι,ούτε διακοπές,ούτε τίποτα δεν είναι όπως είναι από τα 18 ως τα 29...από όσο λένε τα καλύτερα χρόνια στη ζωή ενός ανθρώπου είναι από τα 20 ως τα 29...για εμένα ήταν η χειρότερη δεκαετία της ζωής μου,χωρίς να ευθύνομαι κατά κάποιο τρόπο...όσο κακά και αν ακουστούν τα παρακάτω,έχω μεγάλο άχτι στους γονείς μου για όλα αυτά που μου στέρησαν τόσα χρόνια(ουσιαστικά εξαιτίας τους έχασα την ωραιότερη δεκαετία της ζωής ενός ανθρώπου)και αν τακτοποιήθω κάποια στιγμή και φύγω από το σπίτι δεν θέλω να τους ξαναδώ ούτε σε φωτογραφια.Για τον ίδιο ακριβώς λόγο δεν θέλω ποτε μου να παντρευτώ και να κάνω παιδία.Οσα χρόνια μου απομένουν από εδώ και πέρα θέλω να τα περάσω άνετα και ωραία,με εξόδους,διακοπές κλπ και γενικώς να τα χαλάω όλα για εμένα και όχι να τα κάνω πανες και φρουτοκρεμες...ακούγεται εγωιστικό αλλά πλέον πάνω από τον εαυτό μου δεν βάζω κανέναν...δεν θα εξακολουθώ να είμαι δυστυχισμένος για να είναι άλλοι ευτυχισμένοι...
Βέβαια εδώ που είμαι υπάρχει και ένα πρόβλημα...τουλάχιστον το 80% των κοριτσιών είναι πιασμένες/αρραβωνιασμένες/παντρεμένες οπότε με βλέπω μαγκούφη...έχω σκεφτεί να φύγω και να πάω αλλού πχ Πάτρα, Ναύπακτο,Βόλο,Λάρισα κλπ μπας και αλλάξει η τύχη μου και βρω και καμιά κοπέλα(ποτέ ομως γάμος,τα ειπαμε)...Αυτό θα δώσει λύση στο πρόβλημα?Γενικά τι μπορω να κάνω από εδώ και πέρα?Έχω χάσει κάθε όρεξη...φανταστείτε υπάρχει ένα ενδεχόμενο να μου δωσει κάποια χρήματα από μια θεία μου(τριψήφιο νούμερο,όχι πολλά)και μου λένε οι δικοί μου να τα κρατήσω και να πάω διακοπές το καλοκαίρι...και τους απάντησα τώρα που να πάω διακοπές?τα καλά χρόνια πέρασαν..(τραγική ειρωνεία να μου το λένε εκείνοι που μου δημιούργησαν το πρόβλημα ουσιαστικά).Αυτό θα είναι το παράπονο μου μια ζωή.Οτι δεν έζησα ποτέ σαν νέος και ότι τα χρόνια που για όλους είναι τα καλύτερα,για εμένα ήτανε τα χειροτερα...Σρρυ για το μεγάλο μήνυμα!

---

Καλησπέρα!Σταματα να σκέφτεσαι το παρελθόν.παει πέρασε.Δε σταματά η ζωή στα 30.Μετα τα 30 πίστεψε με είναι τα ωραιότερα χρόνια.Κι εγώ εξωτερικό βγήκα στα 35 για πρώτη φορά και τώρα στα 39 έχω πάει σε 10 χώρες.Τι σημαίνει που οι άλλοι πήγαν διακοπές ή εξωτερικό στα 18;εγώ τότε μπόρεσα τότε πήγα.Το ότι αισθάνεσαι ότι σε απορρίπτουν επειδή ίσως δεν είχες καλό σπίτι,λεφτά, καλό αυτοκίνητο κλπ σημαίνει ότι δεν είναι άνθρωποι για να είναι δίπλα σου αν όντως το κάνουν γιατί αν από μόνος σου το σκέφτεσαι τότε είσαι πολύ καχύποπτος με τους ανθρώπους.Και φυσικά το ότι είσαι απολυτος ότι δε θες γάμους κλπ και το δείχνεις μπορεί να είναι και αυτός ένας λόγος απόρριψης στις ερωτικές σου σχέσεις.ισα ίσα με αυτά που έχεις περάσει θα έπρεπε εσύ τουλάχιστον να σκεφτόμουν λίγο διαφορετικά.Για μένα καλό θα ήταν πρώτον να βρεις παρέες, φίλους και όλα θα έρθουν από μόνα τους και έξοδοι και διακοπές.οι γονείς σου που ήταν φτωχοί και με πολλά προβλήματα υγείας δεν φταίνε σε τίποτα.Δεν ήταν επιλογή τους,ούτε επέλεξαν να σου "στερήσουν"αυτά που ήθελες.Και κάτι άλλο η ευτυχία δεν έρχεται με τα ταξίδια,τις εξόδους και τα χρήματα έρχεται από αλλα πράγματα.Πρεπει να το ψάξεις πιο βαθιά γιατί συγγνώμη που θα στο πω ακούγονται όλα ανώριμα αυτά που γράφεις.

Σαν πολυ επιφανιακος δεν εισαι; Ποιος θα σε παρει στα σοβαρα με τα μυαλα που κουβαλας; Να σε εκαναν φιλο επειδη μενεις τωρα σε καινοργιο σπιτι δλδ;

Quote:

---

Originally Posted by Joanna K

Καλησπέρα!Σταματα να σκέφτεσαι το παρελθόν.παει πέρασε.Δε σταματά η ζωή στα 30.Μετα τα 30 πίστεψε με είναι τα ωραιότερα χρόνια.Κι εγώ εξωτερικό βγήκα στα 35 για πρώτη φορά και τώρα στα 39 έχω πάει σε 10 χώρες.Τι σημαίνει που οι άλλοι πήγαν διακοπές ή εξωτερικό στα 18;εγώ τότε μπόρεσα τότε πήγα.Το ότι αισθάνεσαι ότι σε απορρίπτουν επειδή ίσως δεν είχες καλό σπίτι,λεφτά, καλό αυτοκίνητο κλπ σημαίνει ότι δεν είναι άνθρωποι για να είναι δίπλα σου αν όντως το κάνουν γιατί αν από μόνος σου το σκέφτεσαι τότε είσαι πολύ καχύποπτος με τους ανθρώπους.Και φυσικά το ότι είσαι απολυτος ότι δε θες γάμους κλπ και το δείχνεις μπορεί να είναι και αυτός ένας λόγος απόρριψης στις ερωτικές σου σχέσεις.ισα ίσα με αυτά που έχεις περάσει θα έπρεπε εσύ τουλάχιστον να σκεφτόμουν λίγο διαφορετικά.Για μένα καλό θα ήταν πρώτον να βρεις παρέες, φίλους και όλα θα έρθουν από μόνα τους και έξοδοι και διακοπές.οι γονείς σου που ήταν φτωχοί και με πολλά προβλήματα υγείας δεν φταίνε σε τίποτα.Δεν ήταν επιλογή τους,ούτε επέλεξαν να σου "στερήσουν"αυτά που ήθελες.Και κάτι άλλο η ευτυχία δεν έρχεται με τα ταξίδια,τις εξόδους και τα χρήματα έρχεται από αλλα πράγματα.Πρεπει να το ψάξεις πιο βαθιά γιατί συγγνώμη που θα στο πω ακούγονται όλα ανώριμα αυτά που γράφεις.

---

Καλησπέρα και από εμένα!Πάνω σε αυτό που είπατε(ο πληθυντικός από σεβασμό στους μεγαλύτερους,εκτός αν μου πει ο άλλος να του μιλάω στον ενικο),πολλες έρευνες λένε ότι η ωραιότερη δεκαετία είναι από 30-39,άσχετα που εγώ πιστεύω πως είναι από 20 έως 29.Για να το λετε ίσως ξέρετε κάτι παραπάνω.Πως τα κατάφερατε και πηγατε σε 10 χώρες μέσα σε 4 χρόνια?Και όσο να ναι,δεν σας ενοχλεί που άλλοι(ενδεχομένως και οι περισσότεροι)τα κάνανε αυτά τουλάχιστον 10-15 χρόνια πιο μικροι?
Εγώ είπα ένα παράδειγμα πριν...μέχρι τα 27 μου κυκλοφορουσα με ένα κουβαδάκι...στα 28 μου κατάφερα και πήρα κάτι καλό και ενώ το βολταρω καθημερινά,το πλένω,το συντηρώ κλπ(ακόμα και γείτονες, υπάλληλοι σε βενζινάδικα,σε συνεργεία κλπ μου λένε ότι το έχω προσεγμένο μέχρι αηδιας,με την καλή έννοια),στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπάρχει ακόμα η σκέψη ότι γιατί εγώ έφτασα 28 να το πάρω όταν άλλοι και άλλες είχαν το ίδιο η κάτι παρόμοιο από τα 18 η τα 20 η τα 25 πχ?Το ότι το σκέφτομαι ότι κατά 99% δεν πλησιάζουν επειδή κάποτε δεν είχα καλά πράγματα ισχύει...εγώ το σκέφτομαι.Οσον αφορά αυτό ότι δεν θέλω γάμους παιδιά κλπ τι εννοείτε εκεί που λέτε"ίσα ίσα με αυτά που έχεις περάσει θα έπρεπε εσύ τουλάχιστον να σκεφτόσουν λίγο διαφορετικά"?Από ποια πλευρά?
Όσον αφορά τους γονείς(ότι δεν φταίνε κλπ)και ότι όλα αυτά ακούγονται κάπως ανώριμα,διαβάστε το συμπληρωματικό ποστ κάτω από το πρώτο μου ποστ που λέω ότι είμαι θολωμενος κλπ και ότι μπορεί κάποιοι να με.παρεξηγησουν και να με χαρακτηρίσουν κακό,σκληρό,φραγκοφονια κλπ,που δεν ισχύουν αλλά δεν ξέρετε τι τράβηξα τόσα χρόνια...
Πάντως και μόνο που μου είπατε οτι απο τα 30 και μετά είναι καλύτερα,ηρέμησα κάπως!

Quote:

---

Originally Posted by JimPaps9

Καλησπέρα και από εμένα!Πάνω σε αυτό που είπατε(ο πληθυντικός από σεβασμό στους μεγαλύτερους,εκτός αν μου πει ο άλλος να του μιλάω στον ενικο),πολλες έρευνες λένε ότι η ωραιότερη δεκαετία είναι από 30-39,άσχετα που εγώ πιστεύω πως είναι από 20 έως 29.Για να το λετε ίσως ξέρετε κάτι παραπάνω.Πως τα κατάφερατε και πηγατε σε 10 χώρες μέσα σε 4 χρόνια?Και όσο να ναι,δεν σας ενοχλεί που άλλοι(ενδεχομένως και οι περισσότεροι)τα κάνανε αυτά τουλάχιστον 10-15 χρόνια πιο μικροι?
Εγώ είπα ένα παράδειγμα πριν...μέχρι τα 27 μου κυκλοφορουσα με ένα κουβαδάκι...στα 28 μου κατάφερα και πήρα κάτι καλό και ενώ το βολταρω καθημερινά,το πλένω,το συντηρώ κλπ(ακόμα και γείτονες, υπάλληλοι σε βενζινάδικα,σε συνεργεία κλπ μου λένε ότι το έχω προσεγμένο μέχρι αηδιας,με την καλή έννοια),στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπάρχει ακόμα η σκέψη ότι γιατί εγώ έφτασα 28 να το πάρω όταν άλλοι και άλλες είχαν το ίδιο η κάτι παρόμοιο από τα 18 η τα 20 η τα 25 πχ?Το ότι το σκέφτομαι ότι κατά 99% δεν πλησιάζουν επειδή κάποτε δεν είχα καλά πράγματα ισχύει...εγώ το σκέφτομαι.Οσον αφορά αυτό ότι δεν θέλω γάμους παιδιά κλπ τι εννοείτε εκεί που λέτε"ίσα ίσα με αυτά που έχεις περάσει θα έπρεπε εσύ τουλάχιστον να σκεφτόσουν λίγο διαφορετικά"?Από ποια πλευρά?
Όσον αφορά τους γονείς(ότι δεν φταίνε κλπ)και ότι όλα αυτά ακούγονται κάπως ανώριμα,διαβάστε το συμπληρωματικό ποστ κάτω από το πρώτο μου ποστ που λέω ότι είμαι θολωμενος κλπ και ότι μπορεί κάποιοι να με.παρεξηγησουν και να με χαρακτηρίσουν κακό,σκληρό,φραγκοφονια κλπ,που δεν ισχύουν αλλά δεν ξέρετε τι τράβηξα τόσα χρόνια...
Πάντως και μόνο που μου είπατε οτι απο τα 30 και μετά είναι καλύτερα,ηρέμησα κάπως!

---

Φυσικά και να μου μιλάς στον ενικό.Δε σκέφτομαι καν γιατί κάποιοι άνθρωποι έκαναν πολλά πράγματα πριν από μένα ή γιατί έχουν λεφτά σπίτια ή αυτοκίνητα.Καλα κάνουν, Μπράβο τους.Εγω οπως και όλοι μας είμαστε διαφορετικοί.ο καθένας κάνει πράγματα μέχρι εκεί που μπορεί.Υπαρχουν άνθρωποι που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα,ζουν σε σπίτια χωρίς νερό ρεύμα θέρμανση,τρώνε από τα σκουπίδια εσύ πρέπει να είσαι ευγνώμων για αυτά που έχεις,άλλοι δεν έχουν υγεία, αυτά γιατί δε τα σκέφτεσαι και σκέφτεσαι μόνο τα μεγαλεία;

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Σαν πολυ επιφανιακος δεν εισαι; Ποιος θα σε παρει στα σοβαρα με τα μυαλα που κουβαλας; Να σε εκαναν φιλο επειδη μενεις τωρα σε καινοργιο σπιτι δλδ;

---

Απλώς δεν μου αρέσει να είμαι πίσω σε κάποια πράγματα...Δηλαδή όταν έβλεπα ότι όλοι μέναν σε σπίτια του 1990 η του 2000 και εγώ εμένα σε ένα του 1970 που δεν είχε ούτε τα απολύτως απαραίτητα, ένιωθα μειονεκτικά...τώρα βέβαια που μένω σε σπίτι του 2012,αισθάνομαι πολύ πιο άνετα.
Η σαν αυτό που έλεγα παραπάνω με τις εκδρομές.30 χρόνων και να μην έχω πάει ακόμα Μύκονο,Αράχωβα και σε άλλες χώρες.Ξεφτιλα δεν είναι? (Μεταξύ σοβαρού και αστείου)
Άσχετα που έχω πάει αλλού(Ναύπλιο, Γιάννενα,Πάτρα,Ναύπακτο,Άρ� �α,Τήνο,Κρήτη,Σύρο,Νάξο,Λευκ άδα κλπ)...
Δεν είναι ότι δεν έχω πάει ποτέ διακοπές,απλώς δεν πήγαινα 3-4 φορές το χρόνο όπως κάνουν σχεδόν όλοι και δεν έχω πάει(ακόμα)σε πιο κυριλέ μέρη πως είναι πχ αυτά που ανέφερα πάνω(Μυκονος-Αραχωβα)και σε άλλα κράτη...Όταν βλέπω 18-20-20κατι χρόνων σκατα(σρρυ για την έκφραση)να τα κάνουν με πιάνουν τα διάολια μου.Ετσι είμαι εγώ.
Και όταν οι πιο πολλοί έχουν πάει ήδη σε πολλά μέρη 1 και 2 φορές μινιμουμ νομίζεις ότι θα καταδεχτουν να πάνε ακόμα μια φορά ειδικά για εσένα...δηλαδή αν μια κοπέλα έχει πάει ήδη 1-2 φορές Αράχωβα ξέρω γω θα καταδεχτει να πάει ακόμα μια φορά ειδικά για εμένα,επειδή δεν έχω πάει εγώ...υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι?
Συνήθως αν πας κάπου μια φορά,άντε δεύτερη μετά δεν ξαναπάς...και όπως είπα,αν μεγαλώσουν λίγο οι κοπέλες και μπουν στη μέση και παιδιά κλπ τότε διακοπές σε καλά μέρη κλπ ούτε με τα κυάλια...Λούτσα, Εύβοια, Σαλαμίνα και πολύ είναι... χωρίς να θίγω τα εν λόγω μέρη.

Quote:

---

Originally Posted by Joanna K

Φυσικά και να μου μιλάς στον ενικό.Δε σκέφτομαι καν γιατί κάποιοι άνθρωποι έκαναν πολλά πράγματα πριν από μένα ή γιατί έχουν λεφτά σπίτια ή αυτοκίνητα.Καλα κάνουν, Μπράβο τους.Εγω οπως και όλοι μας είμαστε διαφορετικοί.ο καθένας κάνει πράγματα μέχρι εκεί που μπορεί.Υπαρχουν άνθρωποι που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα,ζουν σε σπίτια χωρίς νερό ρεύμα θέρμανση,τρώνε από τα σκουπίδια εσύ πρέπει να είσαι ευγνώμων για αυτά που έχεις,άλλοι δεν έχουν υγεία, αυτά γιατί δε τα σκέφτεσαι και σκέφτεσαι μόνο τα μεγαλεία;

---

No offense που λένε και οι Άγγλοι αλλά έχεις δει πολλούς στην ηλικία μου(και πιο μικρούς)να ζουν σε παγωμένα σπίτια και να τρώνε από τα σκουπίδια?
Γιατί εγώ στα social media αλλα βλέπω...
Μπορεί να ακουστεί κάπως αλλά εγώ την υγεία μου την έχω δεδομένη,όπως επίσης έχω δεδομένο ότι δεν πρόκειται ποτέ να μείνω σε σπίτι χωρίς ρεύμα και νερό,οπότε δεν με απασχολεί...τα καλά με απασχολούνε μονο...φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσω να τα κάνω ποτέ(σχετικά)

Quote:

---

Originally Posted by JimPaps9

No offense που λένε και οι Άγγλοι αλλά έχεις δει πολλούς στην ηλικία μου(και πιο μικρούς)να ζουν σε παγωμένα σπίτια και να τρώνε από τα σκουπίδια?
Γιατί εγώ στα social media αλλα βλέπω...
Μπορεί να ακουστεί κάπως αλλά εγώ την υγεία μου την έχω δεδομένη,όπως επίσης έχω δεδομένο ότι δεν πρόκειται ποτέ να μείνω σε σπίτι χωρίς ρεύμα και νερό,οπότε δεν με απασχολεί...τα καλά με απασχολούνε μονο...φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσω να τα κάνω ποτέ(σχετικά)

---

Νομίζω πως με τρολαρεις τώρα.Συγνωμη αλλά ζεις αλλού.Ευχομαι να βρεις την άκρη!

Quote:

---

Originally Posted by Joanna K

Νομίζω πως με τρολαρεις τώρα.Συγνωμη αλλά ζεις αλλού.Ευχομαι να βρεις την άκρη!

---

Βασικά δεν τρολλαρω!Απλώς δεν έχω κανένα πρόβλημα υγείας(βέβαια ποτε δεν ξέρεις τι σου σκάει αργότερα)και επίσης έχω συγγενείς να με στηρίξουν όσον αφορά στέγη κλπ,από αυτή την πλευρά το είπα.Και εγώ τουλάχιστον δεν έχω δει κανέναν στην ηλικία μου να μένει σε σπίτι χωρίς ρεύμα νερό θέρμανση κλπ όπως είπες.Δεν τρολλαρω!
Άσε που τα σκέφτομαι και αυτά...έζησα που έζησα τόσα χρόνια χαλια,άντε να σκάσει κάποιο πρόβλημα υγείας χτύπα ξύλο η κάτι άλλο και να μην μπορέσω να ζήσω ποτέ μου σαν άνθρωπος...είχα πει κάποτε μια κουβέντα "ώρες ώρες ευχομουν να μην είχα γεννηθεί"...στους άλλους να πηγαίνουν όλα καλά αλλά σε εμένα...ασε

Kοψε τα σοσιαλ και ανοιξε κανα βιβλιο, μαθε κατι καινουργιο ετσι θα νοιωσεις πλουσιος. Ο αντρας νοιωθει αντρας απο την ικανοτητα του, οχι απο τα λεφτα επειδη αυτα μια γυναικα σου τα παιρνει χωρις να το καταλαβεις καν, αυτα που εχεις στο κεφαλι δεν μπορει να σου τα παρει κανεις.

καλημερα νηματοθετη!
απο ολα τα γραφομενα σου τις σκεψεις σου και αυτα που σε προβληματιζουν καταλαβαινω οτι εχεις αναγκη την βοηθεια καποιου ψυχολογου ισως και ψυχιατρου.
μην το αμελησεις.

Quote:

---

Originally Posted by nikos2

καλημερα νηματοθετη!
απο ολα τα γραφομενα σου τις σκεψεις σου και αυτα που σε προβληματιζουν καταλαβαινω οτι εχεις αναγκη την βοηθεια καποιου ψυχολογου ισως και ψυχιατρου.
μην το αμελησεις.

---

Καλημέρα και από εμένα!
Έχω ήδη επισκεφθεί 2 φορές ψυχίατρο...Σε γενικές γραμμές μου είπε ότι αυτό ότι νιώθω ότι δεν με θέλει κανένας,είμαι ανεπιθύμητος κλπ είναι στο μυαλό μου(ευθέως δεν με έχει διώξει κανένας). Αυτό με το ινστα είναι φυσιολογικό γιατί δεν με ξέρουν στην πραγματική ζωή(ότι δεν με ακολουθούν πίσω).Για τα άσχημα πράγματα που έγιναν και τα ωραία πράγματα που δεν έγιναν παλιά μου είπε ότι σίγουρα δεν έζησα και την καλύτερη ζωή από τα 18 ως τα 29 αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να την ζήσω από εδώ και πέρα(πρέπει να πω κι όλας ότι τα πράγματα εδώ και 2 χρόνια είναι καλύτερα και από οικονομικής πλευράς αλλά και από πλευράς ασθενειών κλπ,είναι σταθερή η κατάσταση,δεν επιδεινώνεται).Όσον αφορά την οικογένεια μου είπε ότι είναι επιλογή μου το τι θα κάνω.Πρεπει πρώτα να βρεθεί κοπέλα που να είμαστε μαζί χρόνια και βλέπουμε.Η αλήθεια είναι ότι με κάποιες κοπέλες που ήμουν παλιότερα η όλη φάση δεν κράτησε παραπάνω από δύο τρεις μήνες.
Όσον αφορά τώρα τους γονείς μου,ακόμα και οι ίδιοι το έχουν παραδεχτεί.Θυμαμαι μια φορά που ο πατέρας μου έλεγε στη μάνα μου(κάπως νευριασμένα η αλήθεια είναι)"οι άλλοι(συγγενείς και φίλοι τους)παντρεύτηκανε, αγόρασαν σπίτια,κάναν παιδία,τα παιδιά τους σπούδασαν, δουλεύουν κλπ.Εμεις τι κάναμε?Μια τρύπα στο νερό...Αν αυτό το παιδί είχε άλλους γονείς θα είχε καταφέρει πολλά πράγματα...."
Οπότε σε γενικές γραμμές και οι ίδιοι το αναγνωρίζουν το ότι δεν έκανα πολλά πράγματα που κάνουν οι νέοι όλα αυτά τα χρόνια ευθύνονται σε πολύ μεγάλο βαθμό...ακόμα και η ψυχίατρος μου το είπε ότι όλα αυτά που συνέβησαν(αρρώστιες,φτώχει α κλπ)έπαιξαν πολύ μεγάλο ρόλο...
Απλώς εμένα μου φαίνεται δύσκολο να τα ξεκινήσω όλα από την αρχή...δηλαδή μετά από αποχή τόσων χρόνων,να ξαναμπώ στα πράγματα...

Γενικα απο αυτα που διαβασα συμπεραίνω οτι το προβλημα σου δεν ειναι τίποτα σοβαρο αλλα ωστόσο επειδή βρίσκεται πολυ βαθια ισως στον τροπο που μεγαλωσες ισως στα παιδικα χρονια ισως ισως εγω θα σε συμβουλευα να ξεκινησεις συνεδριες με εναν ψυχολογο να μπορεσεις μα ξετυλιξεις το κουβαρι των σκέψεων σου.

Κατα τα αλλα ποτε δεν συγκρουμε τον εαυτό μας με τους αλλους ποσο μαλλον στο υλιστικο κομμάτι σπιτια, αυτοκινητα κτλ κτλ γιατι απλα δεν εχει κανενα νοημα ουτε καν αξια και αυτα που λες οτι ολοι οι αλλοι γιατι να μενουν σε καλα σπιτια, αυτοκινητα, διακοπες κτλ ειναι απλα υποθεσεις και επιλεκτικες γενικευσεις που απέχουν πολυ απο την πραγματικότητα (τα social media δεν ειναι η πραγματικότητα). Εγω θα σου λεγα κοψε και τελειως τα social media και προσπαθησε να ζησεις εξω την πραγματική ζωη με ολα τα ελαττωματα και τα προτερήματα σου και να βρεις ανθρωπους που ταιριάζουν στον χαρακτήρα σου, δεν κανουν ολοι για ολα.

Είσαι ότι αντέχεις να είσαι κ δεύτερον ότι θεσ γίνεται

Ότι κάνεις δε μετράει μόνο η ψυχολογία σου μετράει αυτή είναι η αλήθεια

Quote:

---

Originally Posted by JimPaps9

Απλώς δεν μου αρέσει να είμαι πίσω σε κάποια πράγματα...Δηλαδή όταν έβλεπα ότι όλοι μέναν σε σπίτια του 1990 η του 2000 και εγώ εμένα σε ένα του 1970 που δεν είχε ούτε τα απολύτως απαραίτητα, ένιωθα μειονεκτικά...τώρα βέβαια που μένω σε σπίτι του 2012,αισθάνομαι πολύ πιο άνετα.
Η σαν αυτό που έλεγα παραπάνω με τις εκδρομές.30 χρόνων και να μην έχω πάει ακόμα Μύκονο,Αράχωβα και σε άλλες χώρες.Ξεφτιλα δεν είναι? (Μεταξύ σοβαρού και αστείου)
Άσχετα που έχω πάει αλλού(Ναύπλιο, Γιάννενα,Πάτρα,Ναύπακτο,Άρ� �α,Τήνο,Κρήτη,Σύρο,Νάξο,Λευκ άδα κλπ)...
Δεν είναι ότι δεν έχω πάει ποτέ διακοπές,απλώς δεν πήγαινα 3-4 φορές το χρόνο όπως κάνουν σχεδόν όλοι και δεν έχω πάει(ακόμα)σε πιο κυριλέ μέρη πως είναι πχ αυτά που ανέφερα πάνω(Μυκονος-Αραχωβα)και σε άλλα κράτη...Όταν βλέπω 18-20-20κατι χρόνων σκατα(σρρυ για την έκφραση)να τα κάνουν με πιάνουν τα διάολια μου.Ετσι είμαι εγώ.
Και όταν οι πιο πολλοί έχουν πάει ήδη σε πολλά μέρη 1 και 2 φορές μινιμουμ νομίζεις ότι θα καταδεχτουν να πάνε ακόμα μια φορά ειδικά για εσένα...δηλαδή αν μια κοπέλα έχει πάει ήδη 1-2 φορές Αράχωβα ξέρω γω θα καταδεχτει να πάει ακόμα μια φορά ειδικά για εμένα,επειδή δεν έχω πάει εγώ...υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι?
Συνήθως αν πας κάπου μια φορά,άντε δεύτερη μετά δεν ξαναπάς...και όπως είπα,αν μεγαλώσουν λίγο οι κοπέλες και μπουν στη μέση και παιδιά κλπ τότε διακοπές σε καλά μέρη κλπ ούτε με τα κυάλια...Λούτσα, Εύβοια, Σαλαμίνα και πολύ είναι... χωρίς να θίγω τα εν λόγω μέρη.

---

Καλησπέρα! Δυστυχώς ο τρόπος σκέψης σου είναι λάθος από πολλές απόψεις. Η ζωή δεν τελειώνει στα 30, μπορεί να μην ήρθαν τα πράγματα όπως τα υπολόγισες αλλά όπως λες τώρα όλα έχουν μπει σε μια σειρά και φυσικά μπορείς να καταφέρεις όσα δεν έκανες μέχρι τώρα. Αλλά το να λες ότι είναι ξεφτίλα να μην έχεις πάει Μύκονο ή Αραχωβα μου φαίνεται κουφό. Παρά πολλούς ανθρώπους γνωρίζω που δεν έχουν πάει Μύκονο και Αραχωβα. Το πρόβλημα είναι να πας σε ακριβά μέρη; Ή να κανεις ταξίδια, να ζεις όμορφες στιγμές, να γελάς; Μπορείς να κανεις παρέες ακόμη, μέσω κάποιας δουλειάς που θα βρεις, κάνοντας κάποιο χόμπι, τα social media δεν είναι η πραγματική ζωή και αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια που θα πρέπει να θυμάσαι. Κολλάς σε ασήμαντα πράγματα όπως ότι ζούσες σε ένα σπίτι του 1970 ενώ ήθελες του 2000. Άλλοι άνθρωποι δεν έχουν κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους αλλά ούτε φαγητό ακόμα. Η συμβουλή μου είναι να μιλήσεις άμεσα με κάποιον ειδικό να σε βοηθήσει διότι φαίνεσαι μπερδεμένος και αποπροσανατολισμένος και χάνεις την ουσία των πραγμάτων!

Για 30 ετών κάπως ανώριμα σκέφτεσαι και αντιλαμβάνεσαι τη ζωή. Εαν οι προσωπικές σου φιλοδοξίες έχουν να κάνουν με το να επισκεφτείς τη Μύκονο και την Αραχωβα λες και είναι η Μέκκα της Ελλάδας, τότε τι να πω. Σε πληροφορώ ότι είμαι 35 ετών και δεν έχω πάει σε κανένα από τα δυο μέρη από επιλογή. Κόψε τα σοσιαλ γιατί σου διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και προσπάθησε να κοινωνικοποιηθεί και να βρεις νέες δραστηριότητες.

Η υγεία φίλε μου δεν είναι δεδομένη και σε ο,τι αφορά τους γονείς σου, πιστευω πτι τους κρίνεις πολύ αυστηρά. Δεν φταίνε σε καμία περίπτωση για τα προβλήματα υγείας τους. Δεν τα προκάλεσαν. Εσένα σου έπεσαν βαριά γιατί ενδεχομένως στερήθηκες κάποια πράγματα ή ανέλαβες ευθύνες από μικρός., αλλά το να θες να τους ξεγράψεις μου φαίνεται πολύ άδικο.

Τα σπίτια και τα αυτοκίνητα δεν κάνουν τον άνθρωπο. Η περιουσία μας είναι οι άνθρωποι μας, ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα μας. Κανένας σοβαρός άνθρωπος με περιεχόμενο δεν θα σε απορρίψει γιατί έτυχε να ζήσεις σε ενα παλιο σπίτι (εντωμεταξύ τα περισσότερα σπίτια σε όλη την Αθήνα είναι χτισμένα από το 1970 και μετά μην σου πω κ νωρίτερα) ή επειδή δεν είχες καλό αμάξι. Και εγώ μεταχειρισμένο οδηγώ. Τι με αυτό; Με κάνει λιγότερο σημαντική; Έχεις δώσει περισσότερη αξία στα υλικά αγαθά από ο,τι θα έπρεπε.

Αφού λοιπόν κανεις καλα τη δουλειά που έμαθες, κανε μια αποταμίευση για να κανεις εκδρομεσ Σε μέρη που αξίζουν και όχι στη Μύκονο που τόσο σε έχει εντυπωσιάσει και αυτό το διάστημα επικεντρώσου στο να βρεις νέες παρέες ή μια κοπέλα. Και άσε τις χαζομάρες για το παρελθόν και τις συγκρίσεις με αλλά άτομα. Και όπως είπαν οι περισσότεροι εδώ, ξεκινά ψυχοθεραπεία άμεσα.

Quote:

---

Originally Posted by Renia

Για 30 ετών κάπως ανώριμα σκέφτεσαι και αντιλαμβάνεσαι τη ζωή. Εαν οι προσωπικές σου φιλοδοξίες έχουν να κάνουν με το να επισκεφτείς τη Μύκονο και την Αραχωβα λες και είναι η Μέκκα της Ελλάδας, τότε τι να πω. Σε πληροφορώ ότι είμαι 35 ετών και δεν έχω πάει σε κανένα από τα δυο μέρη από επιλογή. Κόψε τα σοσιαλ γιατί σου διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και προσπάθησε να κοινωνικοποιηθεί και να βρεις νέες δραστηριότητες.

Η υγεία φίλε μου δεν είναι δεδομένη και σε ο,τι αφορά τους γονείς σου, πιστευω πτι τους κρίνεις πολύ αυστηρά. Δεν φταίνε σε καμία περίπτωση για τα προβλήματα υγείας τους. Δεν τα προκάλεσαν. Εσένα σου έπεσαν βαριά γιατί ενδεχομένως στερήθηκες κάποια πράγματα ή ανέλαβες ευθύνες από μικρός., αλλά το να θες να τους ξεγράψεις μου φαίνεται πολύ άδικο.

Τα σπίτια και τα αυτοκίνητα δεν κάνουν τον άνθρωπο. Η περιουσία μας είναι οι άνθρωποι μας, ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα μας. Κανένας σοβαρός άνθρωπος με περιεχόμενο δεν θα σε απορρίψει γιατί έτυχε να ζήσεις σε ενα παλιο σπίτι (εντωμεταξύ τα περισσότερα σπίτια σε όλη την Αθήνα είναι χτισμένα από το 1970 και μετά μην σου πω κ νωρίτερα) ή επειδή δεν είχες καλό αμάξι. Και εγώ μεταχειρισμένο οδηγώ. Τι με αυτό; Με κάνει λιγότερο σημαντική; Έχεις δώσει περισσότερη αξία στα υλικά αγαθά από ο,τι θα έπρεπε.

Αφού λοιπόν κανεις καλα τη δουλειά που έμαθες, κανε μια αποταμίευση για να κανεις εκδρομεσ Σε μέρη που αξίζουν και όχι στη Μύκονο που τόσο σε έχει εντυπωσιάσει και αυτό το διάστημα επικεντρώσου στο να βρεις νέες παρέες ή μια κοπέλα. Και άσε τις χαζομάρες για το παρελθόν και τις συγκρίσεις με αλλά άτομα. Και όπως είπαν οι περισσότεροι εδώ, ξεκινά ψυχοθεραπεία άμεσα.

---

Δεν θα μπορουσα να συμφωνήσω περισσότερο!

Quote:

---

Originally Posted by Athina14

Δεν θα μπορουσα να συμφωνήσω περισσότερο!

---

Λοιπόν κυρίες μου...αυτό με την Μύκονο και την Αράχωβα το είπα μεταξύ σοβαρού και αστείου...ότι και καλά όλοι έχουν πάει,εγώ δεν έχω πάει ακόμα.Δεν το λέω στα σοβαρά 100%...
Όσον αφορά τους γονείς μου,εν μέρει το έχουν παραδεχτεί και οι ίδιοι ότι ευθύνονται σε πολύ μεγάλο βαθμό,ειδικά από τη στιγμή που δεν έχω και αδέρφια.Θα σας πω και κάτι προσωπικό...μια μέρα τους άκουσα που ψιλοκαυγαδιζαν και έλεγε η μάνα μου στον πατέρα μου...αν μια μέρα αυτό το παιδί δεν μας ξαναμιλήσει με όλα αυτά που έχουν γίνει θα έχει απόλυτο δίκιο.
Όσον αφορά τα σπίτια που λέγαμε,λόγω παλαιότητας είχαμε και πολλά προβλήματα...βλάβες,κατσαρί δες,εμπαζαν τα κουφώματα(ξύλινα γαρ),θέρμανση έβαζε η διαχείριση οπότε θυμόταν κλπ...από αυτή τη μεριά ένιωθα κάπως άτυχος όταν η συντριπτική πλειοψηφία των παλιών φίλων μου έμεναν σε πιο καινούργια,χωρίς αυτά τα πρόβληματα και με άλλες ανέσεις...ευτυχώς αυτό ανήκει στο παρελθόν.
Όσον αφορά το αμάξι,μη νομίζετε ότι αυτό που έχω τώρα είναι καινούργιο..20 χρόνων είναι,απλώς είναι πολύ καλύτερο σε όλους τους τομείς από το προηγούμενο που είχα(το οποίο by the way είναι 22 χρόνων σήμερα,μιλάμε καμιά φορά με την κοπέλα που της το πουλήσαμε και το έχει ακόμα).
Όσον αφορά τις νέες παρέες και κοπέλες,κομματάκι δύσκολο...εδώ είναι μια σχετικά κλειστή κοινωνία,γνωρίζονται όλοι μεταξύ τους κλπ και δεν νομίζω πως αποδέχονται εύκολα έναν "ξένο"..χωριά που το 80% των κοριτσιών στην ηλικία μου είναι πιασμένες η αρραβωνιασμένες η ακόμα και παντρεμένες...
Σχετικά με το παρελθόν και τις συγκρίσεις,είναι κάτι που δεν φεύγει εύκολα...δεν μιλάμε για 2-3 μήνες,μιλάμε για χρόνια ολόκληρα...ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι την δεκαετία των 20 την ζουν όλοι ξέφρενα,με πάρτυ εξόδους εκδρομές κλπ και εγώ πλην ελαχίστων εξαιρέσεων την πέρασα χαλια...δεν ξέρω αν αυτό που νομίζω εγώ ότι η δεκαετία των 20(20-29)είναι η καλύτερη δεκαετία στη ζωή ενός ανθρώπου είναι σωστό η λάθος...οι περισσότερες έρευνες πάντως λένε ότι η δεκαετία των 30(30-39)είναι η καλύτερη στη ζωή ενός ανθρώπου σε γενικές γραμμές.Αυτο θα μου το απαντήσει κάποιος που έχει περάσει τα 35,μην πω τα 40 και θα ξέρει σίγουρα.
Τέλος,έχω επισκεφτεί ψυχίατρο.Σε γενικές γραμμές δεν κρίνει την κατάσταση σοβαρή.Ακομα και για φάρμακα που ρώτησα πχ Zoloft cymbalta κλπ λέει ότι δεν χρειάζονται άλλα μπορώ να πάρω και δεύτερη γνώμη από άλλο συνάδελφο.Απλως ότι το παρελθόν δεν αλλάζει,ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω και ότι ότι δεν έγινε πριν μερικά χρόνια μπορεί να γίνει από εδώ και πέρα.Ατομικη προσπάθεια για όλα και μακριά από ακατάλληλους ανθρώπους.Εχουμε πολύ δουλειά ακόμα βέβαια αλλα πιστεύει ότι θα τα καταφέρω.Ουσιαστικα ξεχνάμε τα παλιά,βρίσκουμε νέους ανθρώπους που να αξίζουν και κάνουμε μαζί πράγματα.

Μετά από λίγο καιρό επανέρχομαι...
Όπως είχα πει στο πρώτο μήνυμα μου,τα πράγματα με τους νέους και τις νέες εδώ είναι δύσκολα...2 χρόνια και έχω πάρε δώσε με ένα παιδί που έφυγε Εποπ στο στρατό,την αδερφή του(ουσιαστικά μόνο με αυτή μιλάμε από κοντά τώρα)και μια κοπέλα που απομακρύνθηκε χωρίς να έχει γίνει κάτι σοβαρό...
Για να είμαι ειλικρινής νιώθω σαν ανεπιθύμητος,σαν ξένος,σαν την μύγα μέσα στο γάλα.Ολοι και όλες εδώ γνωρίζονται από μικρά παιδιά,εμένα τι να με κάνουν?Τον έχουν φτιάξει τον κύκλο τους.Χωρια που όπως λέω και στο πρώτο μήνυμα,οι πιο πολλές κοπέλες στην ηλικία μου είναι πιασμένες αρραβωνιασμένες παντρεμένες κλπ.
Εκτός αυτού,είναι κάπως κουφό να μένω κάπου 2 χρόνια,να είμαι ψιλοκρυμμενος αυτά τα 2 χρόνια και ξαφνικά να αρχίσω να νταλαβεριζομαι.Προσωπικα πάντως εδώ δεν με πλησιάσε κανένας και καμία.
Έχω σκεφτεί να την κάνω για αλλού,εκτός από εδώ που είμαι και εκτός από Αθηνα.
Μπορεί να είμαι και εκεί ξένος,αλλά ελπίζω να τύχω καλύτερης αντιμετώπισης και να μην νιώθω ανεπιθύμητος και...σαν την μύγα μέσα στο γάλα.Και να υπάρχουν περισσότερες επιλογές στις κοπέλες.
Ο ψυχίατρος είπε ότι μπορώ να το δοκιμάσω,άμα είναι για κάτι καλύτερο.Ειμαι ένα τσακ από το να το κάνω,από χτες το σκέφτομαι έντονα.
Εσείς τι γνώμη έχετε?Θα αλλάξει κάτι η θα μείνουμε στα ίδια και πάλι?
Καλημέρα σε όλους και όλες!

Υπάρχουν άνθρωποι που πέρασαν χειρότερα. Δεν έζησες μια ψεύτικη ζωή και δεν ξόδεψες χρήματα που δεν είχες. Δεν έκανες κάποιο σοβαρό λάθος για να το μετανιώνεις στη ζωή. Όσο για τις διακοπές αυτό είναι της εποχής δεν είναι φυσιολογικό να ταξιδεύεις χωρίς λόγο για να δεις νέα μέρη για 2 μέρες ή και περισσότερο. Οι παλαιότεροι δεν το έκαναν στην πορεία άλλαξε απο τότε που χρεωθήκαμε σαν χώρα με επιδοτήσεις και δάνεια για να έχει ο καθένας ωραίο σύγχρονο σπίτι και αυτοκίνητο. Οι μισοί νεοέλληνες έχουν παλιό ή χαλασμένο αυτοκίνητο και αρκετοί δεν έχουν καθόλου. Παλιά σπίτια χωρίς μόνωση είναι πάρα πολλά , ο αέρας απο τα κουφώματα είναι το λιγότερο, μπορεί να παίρνει και νερά, η θέρμανση είναι σχετική και η κατανάλωση ρεύματος και το ζεστό νερό...
Δεν έχεις γυναίκα αλλά δουλεύεις σωστά το ''εργαλείο'' σου , είσαι ελεύθερος χωρίς υποχρεώσεις τι θα κέρδιζες αν γνώριζες στα 20 μια γυναίκα και την άφηνες έγκυο στις διακοπές και μετά πλήρωνες διατροφή, τόσοι νέοι πλούσιοι και ζουν δυστυχισμένοι με οικογένεια και περιττά έξοδα , περιμένοντας απο την κυβέρνηση να τους δώσει επιδόματα ,θέρμανσης, ενοικίου, για σούπερ μαρκετ , επιταγές τουρισμού, κ.α
Η επαρχεία είναι δύσκολη για παρέες οπού και να πας θα είσαι ξένος μόνο αν βρεις δουλειά και έχεις συνάδελφους ή πελάτες για να σε γνωρίσουν καλύτερα , να ψάξεις στο ιντερνετ να βρεις γυναίκα για σοβαρή σχέση σε κοντινή απόσταση ή να μετακομίσεις κοντά της και να ξεκινήσεις μια νέα αρχή στη ζωή σου. Μερικές χιλιάδες φτωχοί ελληνες έγιναν ερωτικοί μετανάστες και έφυγαν στο εξωτερικό για δουλειά μετά απο έναν γάμο συμβίωσης και όχι γνωριμίας ή έρωτα