Τι κάνω αν το παιδί έχει μαθησιακές δυσκολίες?

Θα ήθελα να μάθω πως πρέπει να αντιδράσουμε όταν μας λένε πως το παιδί έχει πρόβλημα. Τα τελευταία χρόνια έγινε μόδα να βγάζουν προβληματικά τα παιδιά που απλά έχουν μαθησιακές δυσκολίες και είναι λίγο ντροπαλά. Έχει γίνει έρευνα να δούμε αν η ειδική μεταχείριση βοηθάει στη μετέπειτα ζωή?
Μήπως όταν απλά δεχόμαστε πως το παιδί μας έχει ιδιαιτερότητα και δεν μπορεί να συμπεριφερθεί φυσιολογικά και να γίνει άριστος μαθητής επιδρά αρνητικά στην ανάπτυξη του.
Αν δεν βάζουμε αυστηρούς κανόνες για να γίνει υπακούο και δεν πιεστεί να διαβάσει μόνο το, πως θα γίνει ανεξάρτητο? Με το να του κάνουμε όλα τα χατίρια και να παίρνει ειδική εκπαίδευση δεν επιδεινώνεται η συμπεριφορά του? Το παιδί που έχει μια διάγνωση πατάει πάνω σε αυτή για να δικαιολογεί όσα δεν θέλει να κάνει .
Δεν νιώθει πως έχει μια ταμπέλα πάνω του για να τον κοροϊδεύουν οι υπόλοιποι μαθητές? Πώς να αναπτύξει παρέες ?
Για την ψυχική υγεία του παιδιού δεν θα ήταν καλύτερα να μην γίνει στόχος?
Όταν γίνει 18 και ενήλικας πως θα ζήσει χωρίς βοήθεια με τις σπουδές,πως θα γνωρίσει νέες παρέες και θα κάνει σχέση? Στην δικιά μου εποχή οι "κακοί σε βαθμούς μαθητές" που είχαν μαθησιακές δυσκολίες και καμία μέριμνα, έκαναν παρέες, οικογένεια και βρήκαν δουλειά χωρίς πτυχίο, έχουν κανονική ζωή, χωρίς παιδικά τραύματα. Τώρα μήπως τα παιδιά πιέζονται υπερβολικά?
Μπαίνουν στην διαδικασία να γίνουν όλοι αριστούχοι και δεν ακολουθούν τα ενδιαφέροντα τους, παλιά όσοι δεν διάβαζαν είχαν τις παρέες του και έβρισκαν κάτι να κάνουν ήταν χαρούμενοι , ακόμα και το σχολείο να μην τελείωναν ακολουθούσαν από νωρίς τον δρόμο τους και έκαναν επιτυχία δουλεύοντας!

Quote:

---

Originally Posted by ΑΧΒΑΧ

Θα ήθελα να μάθω πως πρέπει να αντιδράσουμε όταν μας λένε πως το παιδί έχει πρόβλημα. Τα τελευταία χρόνια έγινε μόδα να βγάζουν προβληματικά τα παιδιά που απλά έχουν μαθησιακές δυσκολίες και είναι λίγο ντροπαλά. Έχει γίνει έρευνα να δούμε αν η ειδική μεταχείριση βοηθάει στη μετέπειτα ζωή?
Μήπως όταν απλά δεχόμαστε πως το παιδί μας έχει ιδιαιτερότητα και δεν μπορεί να συμπεριφερθεί φυσιολογικά και να γίνει άριστος μαθητής επιδρά αρνητικά στην ανάπτυξη του.
Αν δεν βάζουμε αυστηρούς κανόνες για να γίνει υπακούο και δεν πιεστεί να διαβάσει μόνο το, πως θα γίνει ανεξάρτητο? Με το να του κάνουμε όλα τα χατίρια και να παίρνει ειδική εκπαίδευση δεν επιδεινώνεται η συμπεριφορά του? Το παιδί που έχει μια διάγνωση πατάει πάνω σε αυτή για να δικαιολογεί όσα δεν θέλει να κάνει .
Δεν νιώθει πως έχει μια ταμπέλα πάνω του για να τον κοροϊδεύουν οι υπόλοιποι μαθητές? Πώς να αναπτύξει παρέες ?
Για την ψυχική υγεία του παιδιού δεν θα ήταν καλύτερα να μην γίνει στόχος?
Όταν γίνει 18 και ενήλικας πως θα ζήσει χωρίς βοήθεια με τις σπουδές,πως θα γνωρίσει νέες παρέες και θα κάνει σχέση? Στην δικιά μου εποχή οι "κακοί σε βαθμούς μαθητές" που είχαν μαθησιακές δυσκολίες και καμία μέριμνα, έκαναν παρέες, οικογένεια και βρήκαν δουλειά χωρίς πτυχίο, έχουν κανονική ζωή, χωρίς παιδικά τραύματα. Τώρα μήπως τα παιδιά πιέζονται υπερβολικά?
Μπαίνουν στην διαδικασία να γίνουν όλοι αριστούχοι και δεν ακολουθούν τα ενδιαφέροντα τους, παλιά όσοι δεν διάβαζαν είχαν τις παρέες του και έβρισκαν κάτι να κάνουν ήταν χαρούμενοι , ακόμα και το σχολείο να μην τελείωναν ακολουθούσαν από νωρίς τον δρόμο τους και έκαναν επιτυχία δουλεύοντας!

---

εχεις μεγαλο μπερδεμα στο μυαλο σου, για κοινωνικα θεματα.
μπας κι εισαι ασπεργκερ;; (χαχα)

κατ αρχας, ποιος σου ειπε οτι ολοι οι κακοι σε βαθμους μαθητες, εχουν μαθησιακες δυσκολιες; μερικοι εχουν αδιαφορια και πολλα αλλα συμπτωματα...
κι επειτα, ποιος σου ειπε οτι ο σκοπος μια ειδικης εκπαιδευσης, ειναι να παρει ενα παιδι πτυχιο;;;
καθε παιδι προχωραει, αναλογα με τις δυνατοτητες τις δικες του, τις επιθυμιες του, την προσπαθεια του. δεν ειναι σκοπος κανενα πτυχιο. ο σκοπος ειναι να αναπτυξει καθε παιδι τις δυνατοτητες του ΠΑΡΑ τις μαθησιακες δυσκολιες (αν εχει μαθησιακες δυσκολιες).

ΣΤΟΧΟ, δεν τον κανει εναν ανθρωπο η διαγνωση του, αν εχει καποια (την οποιανδηποτε) διαγνωση. αλλωστε οι διαγνωσεις ειναι εμπιστευτικες. δεν τις γραφει κανεις στο μετωπο..
ΣΤΟΧΟ τον κανει η συμπεριφορα του. οσο πιο πολυ βοηθηθει ειτε με κανονικη ειτε με ειδικη εκπαιδευση, τοσο καλυτερα εντασσεται κοινωνικα, τοσο πιο πολυ πετυχαινει στην εκπαιδευση, τοσο λιγοτερο "στοχος" γινεται...

και ΟΧΙ, δεν ειναι σκοπος καθε παιδι με μαθησιακες δυσκολιες να γινει αριστουχο. που το ακουσες αυτο; σκοπος ειναι, να γινει αυτο που μπορει να γινει, οντας ισορροπημενο και χαρουμενο. ουτε να γινει αριστουχο, ουτε να πιεστει υπερμετρα, οπως θα πιεζοταν αν αφηνοταν στην μοιρα του...

και ποιος σου ειπε οτι ειδικη εκπαιδευση σημαινει να κανουμε χατηρια;;;;;;

Για εμένα είναι αργά...
Ελεύθερο χρόνο έχω.
Θέλω να δω τι ισχύει δεν ξέρω πολλά. Είναι όμως ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα. Οι γονείς αναγκάζονται να συμμετέχουν σε ένα πείραμα, έγινε χαμός με τα εμβόλια αλλά για το εκπαιδευτικό σύστημα κάνεις δεν νοιάζεται!!!
Παλιά οι γονείς για να διαμορφώσουν τα παιδιά τα έβαζαν τιμωρία και πολλές φορές τα χτυπούσαν. Υπάκουαν σε κανόνες και σεβόταν. Ο δάσκαλος έκανε την δουλειά του χωρίς να παρεμβαίνουν οι γονείς και δεν φοβόταν να επιβληθεί στα παιδιά όπως έκρινε ο ίδιος ενώ τώρα αν προσβληθεί το παιδί θα πρέπει να απολογηθεί για όσα είπε , αν τραβήξει και το αυτί θα τον βρούν κρεμασμένο στη φυλακή.Τα παιδιά δεν δημιούργουσαν πρόβλημα στο μάθημα και δεν είχαν παραβατική συμπεριφορά.
Τώρα είναι υπερκινητικά, έχουν διάσπαση προσοχής, αυτισμό και πόσα άλλα συμβαίνουν καθημερινά.
Όταν π.χ ένα παιδί έχει διαφορετικό δάσκαλο πως το βλέπουν οι συμμαθητές δεν το βάζουν στο περιθώριο?
Τα τελευταία χρόνια αναγκάστηκαν οι δάσκαλοι/ καθηγητές να σπουδάσουν στην ειδική αγωγή και υποχρεώθηκαν να κάνουν σεμινάρια και μεταπτυχιακό για να μπορέσουν να βοηθήσουν παιδιά με ιδιαιτερότητες.
Κάποιοι μάλλον δεν μπορούν να ανταποκριθούν σωστά γιατί το κάνουν από ανάγκη για να βρούν δουλειά ως προσωρινοί αναπληρωτές.
Αν δεν κάνω λάθος μετά το 2002 ξεκίνησε αυτό το φαινόμενο και μετά από δέκα χρόνια άρχισαν να εργάζονται εκπαιδευτικοί με " ειδικές γνώσεις" σε τέτοια θέματα. Οι πρώτοι μόνιμοι διορισμοί έγιναν μετά το 2020...
Αν κάποιος έχει προσωπική εμπειρία θα ήθελα να μάθω τα αποτελέσματα .
Μήπως υπάρχει βοήθεια σε λάθος παιδιά και όχι εκεί που πρέπει...

αχβαχ δεν εχεις μελετησει το ζητημα των μαθησιακων δυσκολιων....... εγω μεγαλωσα δυσλεκτικος αδιαγνωστως πριν τριαντα χρονια σε ενα σχολειο οπου οι καθηγητες μου καναν μπουλινγκ και το ιδιο οι γονεις μου.... γιατι τοτε κανεις δεν ενδιαφεροταν για τη δυσλεξια....... και θεωρομασταν τα μαυρα προβατα η αντιδραστικη η κακη μαθητες και ενα σωρο κοσμιτικα επιθετα εβγαλα ενα σχολειο μεσα σε καβγαδες και τσακωμους.... οι διαγνωσεις βγηκαν για να προστατευουν τα παιδια απο τους γονεις και τους καθηγητες τους πηρα πιστοποιηση 24 χρονων πρωτη φορα για δυσλεξια......... το 1992 περασε η πρωτη νομοθεσια για της μαθησιακες δυσκολιες και εγω ημουν δευτερα γυμνασιου και φυσικα κανεις δεν ενδιαφερθηκε και δεν ενημερωσε......... τοτε δεν υπηρχε το ιντερνετ και η ενημερωση που υπαρχει τωρα τοτε ολοι τα κρυβαν ολλα.....

αχβαχ ολλα υπηρχαν παντα απλα παλια η καθηγητες με εμεσο τροπο εδιωχναν τα παιδια απο τα σχολια εχω δει να μιλανε και να διωχνουν μαθητη απο το σχωλειο

pavlosla φιλε ταυτιζομαι μαζι σου κι εγω αυτα εδω περασει οι δασκαλες στο δημοτικο ηταν οι χειροτερες μετα στο γυμνασιο κι λυκειο ηταν πιο συμπονετικοί μερικοι καθηγητές μα τα παιδια απαραδεχτα καμια κατανόηση απ πουθενα .ασπεργκερ κι αυτα με τοτε λαθος διαγνωση απο το διαγνωστικο κεντρο εγκεφαλος στο μαρουσι ειπαν νοητικη υστερηση τοτε δε ξεραν για το ασπεργκερ εγω οπως κι δεπυ κι ολα αυτα δυσκολιες πραγματικα που σε κανουν να υποφερεις ψυχικα .. οι δικοι μου απλα μου κολλησαν ταμπελες οπως κι ολοι οτι ειμαι κακομαθημενο τεμπέλικο βολεμενο κι παλιοχαρακτηρας . ποτε δε σκυψαν στο προβλημα μου να δουν γιατι ειμαι ετσι . πρεπει παντα να αποδεικνύω οτι δε ειμ αυτο που νομιζαν μα ματεος κοπος . οι αλλοι δε μπορουν να καταλαβουν η δε θελουν πως οσοι εχουν θεματα τετοια υποφερουν δυσκολεύονται . γονεις οσοι εχετε παιδια με τετοια θεματα πρτεπει να πατε σε ψυχολογο για να σας πει τι πρεπει να γινει να μην εχετε κι εσεις το βάσανο στη ψυχη σας τι να κανετε κι να εχετε ελπιδα για να νιωθουν κι τα παιδια καλα μην νιωθουν παρείσακτα .σιγουρα εχετε τις καλυτερες προθεσεις απλα δε εχετε εμπειρια σε αυτα κι θελει βοηθεια απο ειδικο για αυτο.

εμενα παιδια η σχιζοφρενεια δεν εχει βασει γονιδιακη δεν υπαρχει κανεις απο του πατερα και απο της μανας με σχιζοφρενεια..... εμενα η σχιζοφρενεια δημιουργηθηκε απο μακροχρονιες ψυχοτραυματικες καταστασεις..............
που αυτες εχουν βασει τη δυσλεξια... και το τροπο που μεγαλωσα στην οικογενεια και στο εκπαιδευτικο συστημα.........
η μανα μου καταλαβε το βαθος της δυσλεξιας μου οταν την εβαζα στο μεταπτυχιακο που εκανα απο αποσταση 40 χρονων να μου διωρθωνει της εργασιες δεν μπωρουσε να πιστεψει οτι εβγαλα πανεπιστημειο και δεν μπωρουσα να γραψω σωστα κειμενο.......
οι γονεις μου ασχετα αν ειχα βγαλει πιστοπειηση δυσλεξιας στα 24 δεν μπωρουσαν να τα αποδεχτουν ολλα αυτα και ηταν παντα επιθετικη εναντιων μου και μου εριχναν εμενα τις εφθηνες.....

pavlosla φιλε δε ξερεις ποσο σε νιωθω κι εγω εχω περασει ολα αυτα γιατι ειχα την ατυχια να εχω μη νευροτυπικο τροπο δεπυ κι αλα τοσα ωραια κι αυτο κλοτσάει στο κοσμο η οικογένεια ειν αυτο η γενικά γυρο κόσμος .κι εγω φουλ δυσλεξια δεινοπαθώ να γραψω ενα ρημαδι κειμενο εδω γραφω κι το χιλιο διορθωνω στο κειμενογράφο για αν το εβαζα ετσι οπως γραφω χυμα δε θα εβγαζε κανεις γρι απο οσα γραφω αστα βραστα αλοι εχουν τα ροδα αλλοι τα αγκαθια στη ζωη τους κι τα ακούμε κιόλας απ πανω .δε πειραζεις ομως ολοι να ειμαστε καλα κι ολοι ηρεμοι ο καθενας οτι αγαπα να κανει στη ζωη του με σεβασμο παντα ο ενας στον αλλο κι ολα οκ προχωράμε μπροστά κι πορευόμαστε οπως μπορουμε .

Το να μην μας προσβάλουν το καταλαβαίνω αλλά είναι δύσκολο να σε ξεχωρίζουν , λιγότερες ασκήσεις, λιγότερες ευθύνες.
Εμείς είχαμε ξεχωριστό τμήμα για τα αγγλικά (α γυμνάσιου) και υπήρχε πρόβλημα. Οι κακοί μαθητές είχαν εύκολα και πάλι δεν ήταν όλοι στο ίδιο επίπεδο (έγραφες 20 αλλά στο τμήμα με τους "χαζούς"? Δεν είχε αξία η προσπάθεια !!! Στον έλεγχο ο καθηγητής, θεώρησε σωστό να μην βάλει καλούς βαθμούς στο αδύναμο τμήμα για να μην αδικήσει τους μέτριους στο καλό, που ζητούσαν να έρθουν στο χαμηλότερο επίπεδο.
Το περιβάλλον δεν αφήνει να χαρείς γιατί και με διάγνωση θα ξέρεις πως σε επιβραβεύουν αλλά σε κοροϊδεύουν ταυτόχρονα θα είσαι καλός για το πρόβλημα σου!!! Θα παίρνεις άριστα 10 αλλά κατά βάθος θα ξέρεις πως 20 είναι το σωστό για τα παιδιά που γράφουν διαγωνίσματα σε ολόκληρη την ύλη... Κατεβάζουν το επίπεδο για να ανεβάζουν το ηθικό του παιδιού.
Πρόβλημα με ορθογραφία και μνήμη έχω και εγώ αλλά κατάφερα να σπουδάσω σε πανεπιστήμιο. Έγραψα β και γ λυκείου πανελλήνιες και έκανα μεγάλη προσπάθεια να τα διαβάσω και να τα μην τα ξεχνάω
Είχα πείσμα και στόχο και τα κατάφερα αλλά θυσίασα την κοινωνικοποίηση μου.
Διάβαζα αλλά δεν μπορούσα να αποδώσω στις προηγούμενες τάξεις μόνο στα θετικά μαθήματα τα πήγαινα καλά και στα γαλλικά είχα 20 η καθηγήτρια μας πρόσεχε, κάναμε τα βασικά και μας έδινε τα θέματα για τα διαγωνίσματα , γράφαμε μαζί τις εκθέσεις και όλα όσα κάναμε. Στα 3 χρόνια λυκείου ξέχασα και όσα είχα μάθει στο γυμνάσιο...
Για εμένα αν με βοηθούν δεν μου κάνει καλό , δεν κάνω προσπάθεια και με πάει πίσω μαθαίνω στο να τα έχω όλα στο χέρι.

Quote:

---

Originally Posted by ΑΧΒΑΧ

Για εμένα είναι αργά...
Ελεύθερο χρόνο έχω.
Θέλω να δω τι ισχύει δεν ξέρω πολλά. Είναι όμως ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα. Οι γονείς αναγκάζονται να συμμετέχουν σε ένα πείραμα, έγινε χαμός με τα εμβόλια αλλά για το εκπαιδευτικό σύστημα κάνεις δεν νοιάζεται!!!
Παλιά οι γονείς για να διαμορφώσουν τα παιδιά τα έβαζαν τιμωρία και πολλές φορές τα χτυπούσαν. Υπάκουαν σε κανόνες και σεβόταν. Ο δάσκαλος έκανε την δουλειά του χωρίς να παρεμβαίνουν οι γονείς και δεν φοβόταν να επιβληθεί στα παιδιά όπως έκρινε ο ίδιος ενώ τώρα αν προσβληθεί το παιδί θα πρέπει να απολογηθεί για όσα είπε , αν τραβήξει και το αυτί θα τον βρούν κρεμασμένο στη φυλακή.Τα παιδιά δεν δημιούργουσαν πρόβλημα στο μάθημα και δεν είχαν παραβατική συμπεριφορά.
Τώρα είναι υπερκινητικά, έχουν διάσπαση προσοχής, αυτισμό και πόσα άλλα συμβαίνουν καθημερινά.
Όταν π.χ ένα παιδί έχει διαφορετικό δάσκαλο πως το βλέπουν οι συμμαθητές δεν το βάζουν στο περιθώριο?
Τα τελευταία χρόνια αναγκάστηκαν οι δάσκαλοι/ καθηγητές να σπουδάσουν στην ειδική αγωγή και υποχρεώθηκαν να κάνουν σεμινάρια και μεταπτυχιακό για να μπορέσουν να βοηθήσουν παιδιά με ιδιαιτερότητες.
Κάποιοι μάλλον δεν μπορούν να ανταποκριθούν σωστά γιατί το κάνουν από ανάγκη για να βρούν δουλειά ως προσωρινοί αναπληρωτές.
Αν δεν κάνω λάθος μετά το 2002 ξεκίνησε αυτό το φαινόμενο και μετά από δέκα χρόνια άρχισαν να εργάζονται εκπαιδευτικοί με " ειδικές γνώσεις" σε τέτοια θέματα. Οι πρώτοι μόνιμοι διορισμοί έγιναν μετά το 2020...
Αν κάποιος έχει προσωπική εμπειρία θα ήθελα να μάθω τα αποτελέσματα .
Μήπως υπάρχει βοήθεια σε λάθος παιδιά και όχι εκεί που πρέπει...

---

αυτα, για καλα μας τα λες δηλαδη, να επιβαλλονται στα παιδια με ξυλο και τιμωριες για να μην δημιουργουν προβληματα;
ας τα σκοτωσουν κιολας, να μην ασχολουνται. δεν θα δημιουργουν κανενα προβλημα...

μαθησιακες δυσκολιες, παντα υπηρχαν. απλα δεν ειχαν γνωσεις γι αυτες κι εβγαζαν τα παιδια χαζα και τεμπελικα και τα τιμωρουσαν για να μαθουν να μελετανε...
και φυσικα ετρωγαν μπουλινγκ οχι μονο απο συμμαθητες, αλλα κι απο καθηγητες, ξεκαθαρα και νομιμα...

Quote:

---

Originally Posted by ΑΧΒΑΧ

Για εμένα είναι αργά...
Ελεύθερο χρόνο έχω.
Θέλω να δω τι ισχύει δεν ξέρω πολλά. Είναι όμως ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα. Οι γονείς αναγκάζονται να συμμετέχουν σε ένα πείραμα, έγινε χαμός με τα εμβόλια αλλά για το εκπαιδευτικό σύστημα κάνεις δεν νοιάζεται!!!
Παλιά οι γονείς για να διαμορφώσουν τα παιδιά τα έβαζαν τιμωρία και πολλές φορές τα χτυπούσαν. Υπάκουαν σε κανόνες και σεβόταν. Ο δάσκαλος έκανε την δουλειά του χωρίς να παρεμβαίνουν οι γονείς και δεν φοβόταν να επιβληθεί στα παιδιά όπως έκρινε ο ίδιος ενώ τώρα αν προσβληθεί το παιδί θα πρέπει να απολογηθεί για όσα είπε , αν τραβήξει και το αυτί θα τον βρούν κρεμασμένο στη φυλακή.Τα παιδιά δεν δημιούργουσαν πρόβλημα στο μάθημα και δεν είχαν παραβατική συμπεριφορά.
Τώρα είναι υπερκινητικά, έχουν διάσπαση προσοχής, αυτισμό και πόσα άλλα συμβαίνουν καθημερινά.
Όταν π.χ ένα παιδί έχει διαφορετικό δάσκαλο πως το βλέπουν οι συμμαθητές δεν το βάζουν στο περιθώριο?
Τα τελευταία χρόνια αναγκάστηκαν οι δάσκαλοι/ καθηγητές να σπουδάσουν στην ειδική αγωγή και υποχρεώθηκαν να κάνουν σεμινάρια και μεταπτυχιακό για να μπορέσουν να βοηθήσουν παιδιά με ιδιαιτερότητες.
Κάποιοι μάλλον δεν μπορούν να ανταποκριθούν σωστά γιατί το κάνουν από ανάγκη για να βρούν δουλειά ως προσωρινοί αναπληρωτές.
Αν δεν κάνω λάθος μετά το 2002 ξεκίνησε αυτό το φαινόμενο και μετά από δέκα χρόνια άρχισαν να εργάζονται εκπαιδευτικοί με " ειδικές γνώσεις" σε τέτοια θέματα. Οι πρώτοι μόνιμοι διορισμοί έγιναν μετά το 2020...
Αν κάποιος έχει προσωπική εμπειρία θα ήθελα να μάθω τα αποτελέσματα .
Μήπως υπάρχει βοήθεια σε λάθος παιδιά και όχι εκεί που πρέπει...

---

Πίστεψε με το σοβαρότερο κοινωνικό πρόβλημα πλέον ει αι οι ίδιοι οι γονείς οι οποίοι δεν δέχονται ότι το παιδί τους αντιμετωπίζει κάποιες μαθησιακές δυσκολίες...

Τι σημαίνει αυτό;
Ότι το παιδί τους έχει κάποιες πολύ ιδιαίτερες ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ και ο τρόπος διαπαιδαγωγησης του θα πρέπει να διαφέρει από την κοινή γραμμή που ακολουθείτε με όλα τα υπόλοιπα παιδιά.


Όλα αυτά πλέον τα παιδιά πλαισιώνονται και μαθησιακα και κοινωνικά και βλέπουμε και να σπουδαζουν και να δουλεύουν εκει που ειναι ικανότητα .

Παλιά αυτά τα παιδιά είχαν γονείς που απλά έλεγαν το παιδί μου ειναι χαζο ,ακόμα και καθυστερημένο ακούγαμε να τα λένε και το άφηναν στο έλεος του..

Ενημερωθείτε πριν πείτε το οτιδήποτε το οποίο ειναο αβάσιμο και το κυριότερο συνεργαστειτε με επιστήμονες ανθρώπους που θέλουν να βοηθήσουν τα παιδιά σας .
Δεν είναι εχθροί των παιδιών αυτών ούτε εσείς είστε ακατάλληλοι γονείς...

Υπάρχουν πάρα πολλές μελέτες που αποδεικνύουν και απαντούν όλα αυτά που τελείως αυθαίρετα υποστηρίζεις και δυστυχώς δεν είσαι και η μοναδική περίπτωση εφοσο βλέπω σχεδόν καθημερινά γονείς που το παιδί τους αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα και αυτοί ακόμα ειναι σε άρνηση να το δεχτουν και εμποδιζουν στην ομαλη εξελιξη του ...

Δεν υποστηρίζω τίποτα. Οι κανόνες και τιμωρίες έχουν πολλές μορφές. Τώρα γίνεται μια δημόσια διαπόμπευση και ενώ τα παιδιά έχουν διαφορετικό πρόγραμμα για να ανταπεξέλθουν προσπαθώ να καταλάβω πως νιώθουν και πως τα αντιμετωπίζουν οι υπόλοιποι. Μου φαίνεται πώς τα ίδια βολεύονται και δεν κάνουν υπερπροσπάθεια για να βελτιωθούν. το μπουλινγκ υπάρχει γενικά αν δεν είναι ο βαθμός θα είναι κάτι άλλο. Γιατί τώρα τα παιδιά είναι τόσο επιθετικά? Βοηθούν μόνο στα μαθησιακά προβλήματα? Με τη σωστή συμπεριφορά δεν γίνεται τίποτα?
Πώς γίνεται 300 άτομα και ανήλικα να κάνουν επίθεση σε δύο διαφορετικά άτομα που έκαναν βόλτα στη Θεσσαλονίκη? Παλιά τα παιδιά τα λέγανε "χαζα" αλλά ήταν ενταγμένα στην κοινωνία τώρα τα αφήνουν ελεύθερα... Δεν έχουν τρόπο να συνετίσουν τούς βίαιους μαθητές που εκδηλώνουν παραβατική συμπεριφορά. Δεν έχει να κάνει μόνο με μαθησιακά προβλήματα αλλά κάτι δεν γίνεται σωστά.

Quote:

---

Originally Posted by ΑΧΒΑΧ

Πώς γίνεται 300 άτομα και ανήλικα να κάνουν επίθεση σε δύο διαφορετικά άτομα που έκαναν βόλτα στη Θεσσαλονίκη? Παλιά τα παιδιά τα λέγανε "χαζα" αλλά ήταν ενταγμένα στην κοινωνία τώρα τα αφήνουν ελεύθερα... Δεν έχουν τρόπο να συνετίσουν τούς βίαιους μαθητές που εκδηλώνουν παραβατική συμπεριφορά. Δεν έχει να κάνει μόνο με μαθησιακά προβλήματα αλλά κάτι δεν γίνεται σωστά.

---

Σε αυτό έχεις δίκιο, η πολλή ελευθερία και το "κάνε ό,τι θέλεις παιδί μου" δημιουργεί κακομαθημένους εγωιστές που είναι πιο πιθανό να τραμπουκίσουν άλλους, για αυτό και το μπούλινγκ, οι συμμορίες και ο μπάφος έχουν πάρει τεράστιες διαστάσεις, που δεν υπήρχαν παλιότερα. Όμως, αυτό είναι άσχετο με τις μαθησιακές δυσκολίες, και είναι καλό το ότι γίνεται διάγνωση για μαθησιακές δυσκολίες, γιατί αυτά τα παιδιά χρειάζονται ιδιαίτερη αντιμετώπιση που δεν είχαν παλιότερα και τους έβγαζαν άχρηστους.

Αλλ αντ αλλα, της παρασκευης το γαλα...
τα εχεις κανει ολα, ενα σχεδιο..
τι σχεση εχουν οι μαθησιακες δυσκολιες με την βια; νομιζεις οτι οσοι εχουν μαθησιακες δυσκολιες ειναι οι τραμπουκοι;
μεγαλωνουν παιδια χωρις καμια εποπτεια, γιατι οι γονεις δουλευουν 24 ωρες και οι δυο και τα εχουν στον αυτοματο πιλοτο...

Σε καμία περίπτωση δεν είναι οι τραμπούκοι αυτοί που έχουν μαθησιακές δυσκολίες, αλλά το ότι σήμερα ΓΕΝΙΚΑ οι γονείς είναι τελείως υπέρ του "gentle parenting", θεωρείς ότι δεν παίζει ρόλο? Πώς εξηγείς όλες αυτές τις συμμορίες στα σχολεία? Έχω δει παιδιά στα 14-15 να βγαίνουν έξω μέχρι αργά χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε γονείς, να πίνουν, να γυρνάνε ξημερώματα, αυτό δεν τους κάνει (συνήθως) καλομαθημένους? Νομίζεις ότι οι γονείς τους, οι ίδιοι που τους αφήνουν να κάνουν ό,τι θέλουν, θα έχουν την παραμικρή απαίτηση από αυτούς στα μαθήματα? Εδώ σε ένα χαμηλό ΤΕΙ επαρχίας μπαίνουν και τους παίρνουν δώρο αμάξι για την "επιτυχία" τους. Έχουμε πάει στο άλλο άκρο, αντί αυστηρότητα, ασυδοσία. Βέβαια, το θέμα του ποστ είναι οι μαθησιακές δυσκολίες, και, ναι, ξέρω, το πήγα τελείως αλλού το ζήτημα, αλλά ήθελα να απαντήσω στο "γιατί" του συμβάντος που έγινε στη Θεσσαλονίκη.

Και όσο για την εποπτεία, παλιότερα οι άνθρωποι δούλευαν 15-16 ώρες τη μέρα στο εργοστάσιο, αλλά δεν άφηναν τα παιδιά "στον αυτόματο πιλότο". ίσα ίσα, ήταν ακριβώς το αντίθετο, πολύ ελεγκτικοί και αυστηροί. Ήταν το άλλο άκρο, κι αυτό ήταν αποτυχημένο parenting, αλλά εδώ δε μιλάμε για τότε, αλλά για τώρα.

Δεν είπα ότι έχουν σχέση οι μαθησιακές δυσκολίες με την βία. Οι μαθητές μπαίνουν στο περιθώριο και λογικά να αντιδρούν λίγο άσχημα όταν κανείς δεν τους καταλαβαίνει. Οι δάσκαλοι δεν είναι μόνο για το διάβασμα, αντικαθιστούν και τους γονείς και το βασικότερο μάθημα θα έπρεπε να είναι πως συμπεριφερόμαστε σωστά χωρίς να προσβάλουμε ότι δεν μας αρέσει και είναι διαφορετικό ,να μην αντιδρούμε άσχημα σε προσβολές αλλά να ξέρουμε να συζητάμε σαν άνθρωποι.

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Σε καμία περίπτωση δεν είναι οι τραμπούκοι αυτοί που έχουν μαθησιακές δυσκολίες, αλλά το ότι σήμερα ΓΕΝΙΚΑ οι γονείς είναι τελείως υπέρ του "gentle parenting", θεωρείς ότι δεν παίζει ρόλο? Πώς εξηγείς όλες αυτές τις συμμορίες στα σχολεία? Έχω δει παιδιά στα 14-15 να βγαίνουν έξω μέχρι αργά χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε γονείς, να πίνουν, να γυρνάνε ξημερώματα, αυτό δεν τους κάνει (συνήθως) καλομαθημένους? Νομίζεις ότι οι γονείς τους, οι ίδιοι που τους αφήνουν να κάνουν ό,τι θέλουν, θα έχουν την παραμικρή απαίτηση από αυτούς στα μαθήματα? Εδώ σε ένα χαμηλό ΤΕΙ επαρχίας μπαίνουν και τους παίρνουν δώρο αμάξι για την "επιτυχία" τους. Έχουμε πάει στο άλλο άκρο, αντί αυστηρότητα, ασυδοσία. Βέβαια, το θέμα του ποστ είναι οι μαθησιακές δυσκολίες, και, ναι, ξέρω, το πήγα τελείως αλλού το ζήτημα, αλλά ήθελα να απαντήσω στο "γιατί" του συμβάντος που έγινε στη Θεσσαλονίκη.

---

δεν νομιζω οτι αυτοι που βγαινουν και ξενυχτανε χωρις να δινουν λογαριασμο σε κανεναν ειναι αποτελεσμα του gentle parenting. μαλλον αποτελεσμα αδιαφοριας των γονιων τους ειναι, ειτε αυτοι αδιαφορουν απο τις πολλες ασχολιες τους, ειτε απο ωχαδερφισμο... το gentle parenting δεν λεει πουθενα να μην ξερεις που ειναι και τι κανει το παιδι σου...
επισης, κανεις δεν αναπαραγει βια αν δεν βλεπει βια και δεν νοιωθει βια στο περιβαλλον του...

Quote:

---

Originally Posted by ΑΧΒΑΧ

Δεν υποστηρίζω τίποτα. Οι κανόνες και τιμωρίες έχουν πολλές μορφές. Τώρα γίνεται μια δημόσια διαπόμπευση και ενώ τα παιδιά έχουν διαφορετικό πρόγραμμα για να ανταπεξέλθουν προσπαθώ να καταλάβω πως νιώθουν και πως τα αντιμετωπίζουν οι υπόλοιποι. Μου φαίνεται πώς τα ίδια βολεύονται και δεν κάνουν υπερπροσπάθεια για να βελτιωθούν. το μπουλινγκ υπάρχει γενικά αν δεν είναι ο βαθμός θα είναι κάτι άλλο. Γιατί τώρα τα παιδιά είναι τόσο επιθετικά? Βοηθούν μόνο στα μαθησιακά προβλήματα? Με τη σωστή συμπεριφορά δεν γίνεται τίποτα?
Πώς γίνεται 300 άτομα και ανήλικα να κάνουν επίθεση σε δύο διαφορετικά άτομα που έκαναν βόλτα στη Θεσσαλονίκη? Παλιά τα παιδιά τα λέγανε "χαζα" αλλά ήταν ενταγμένα στην κοινωνία τώρα τα αφήνουν ελεύθερα... Δεν έχουν τρόπο να συνετίσουν τούς βίαιους μαθητές που εκδηλώνουν παραβατική συμπεριφορά. Δεν έχει να κάνει μόνο με μαθησιακά προβλήματα αλλά κάτι δεν γίνεται σωστά.

---

Δεν μπορεί να ταυτιστεί το συσωρευμενο συναίσθημα του θυμού που μετατρέπεται σε βία από γονείς που δεν έμαθαν στα παιδιά τους να διαχειριζονται ένα ακόμα απολύτως φυσιολογικό συναίσθημα με τις μαθησιακές δυσκολίες...

Το περιστατικό της Θεσσαλονίκης ειναι ένα γεγονός το οποίο δεν θα είναι το μοναδικό εφόσον θεσπίστηκε νόμος από ένα κράτος το οποίο ΔΕΝ φρόντισε πριν τη θέσπιση του να Αναδιαμορφωση το εκπαιδευτικό σύστημα ώστε να είμαστε έτοιμη σαν κοινωνία να δεχτούμε κάτι τέτοιο...