Δύσπνοια και ταχυκαρδία

Έχω δύσπνοια 9 μήνες τώρα. Και όταν ανεβαίνω σκάλες ταχυκαρδία 130 παλμούς. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι θα μείνω. Έχω γίνει αρρωστοφοβικός και νομίζω ότι θα πεθάνω σύντομα. Η ταχυκαρδία φεύγει όταν καθίσω και ηρεμήσω. Η δύσπνοια όμως όχι. Όλο αυτό πυροδοτεί άσχημες σκέψεις μήνες τώρα. Πολύ άσχημες σκέψεις. Έχω κάνει ένα σωρό εξετάσεις. Πρόσφατα απέκτησα και πόνους στις αρθρώσεις των αγκώνων πήρα μία αγωγή με naprosyn. Είδα μικρή βελτίωση όχι όμως εξαφάνιση του πόνου. Πήγα σε νευρολόγο, ρευματολόγο, ορθπαιδικό και λένε για επικονδυλίτιδα τενοντίτιδα. Εμένα όμως η σκέψη μου σε συνδυασμό με την δύσπνοια πάει το μυαλό μου παντού. Έχω κάτι σε έναν παραθυρεοεδή αδένα αλλά οι ορμόνες είναι κανονικές. Μόνο νεφρολιθίαση που με ταλαιπωρεί 2 χρόνια τώρα και άμμος στα νεφρά. Υπερήχους πολλούς αλλά τίποτα. Εγώ όμως σκέφτομαι ότι έχω κάτι στα νεφρά και δεν φαίνεται στους υπερήχους. Γιατί η δύσπνοια δεν υποχωρεί και γιατί μερικές φορές είναι τόσο έντονη; Αναιμία δεν έχω αν και ο Αιματοκρίτης είναι στο όριο. Πρώτη φορά από τον Σεπτέμβριο μέχρι και σήμερα. Η πίεση κανονική με το approvel. Έχει κανείς εμπειρία με όλα αυτά. Σήμερα είχα το πρωί έντονη αναγούλα και ζαλάδα μετά από μήνες. Και μερικές σουβλιές στο στομάχι. Πεινάω και φοβάμαι να φάω μήπως με πιάσει πόνος. Και οι αρθρώσεις μου κάνουν συνέχεια κρακ. Και μερικά εξανθήματα που δεν ξέρω τι είναι. Πριν μήνες είχα βγάλει στο στήθος. Τώρα έχω 1 2 στο χέρι, στους αγκώνες κοκκινίλες και 1-2 στην κοιλιά. Δεν ξέρω φοβάμαι πολύ. Πάρα πολύ.

Ξεκάθαρα αγχος. Με ταλαιπωρεί και εμένα η δυσπνοια σε σημείο να ανοίγω παράθυρα, να ανοιγω ζακέτες για να «απελευθερωθώ». Οτι ζει συνεχως στο μυαλό και στις σκεψεις μας, ταλανίζει την καρδιά μας, τους πνευμονες, το στομάχι, κλπ. Ζαλάδες, ίλιγγος, αστάθεια, μαυρες σκεψεις, εκτακτες, κλάμα και ξανά απο την αρχή. Εγω πηρα τον προσωπικό μου ιατρό σημερα και ξεσπασα σε κλάματα. Επαθε σοκ. Του ειπα όλα οσα μου συμβαίνουν και κλείσαμε ραντεβού Παρασκευή πρωί. Μου είπε: «εκανες την αρχή που είναι η αναγνώριση του προβλήματος σου και η θέληση σου να το αντιμετωπίσεις». Δεν πήρα ποτέ μου καποιο φαρμακο για ολα αυτά αλλά νομίζω εφτασε η ωρα. Μίλα με καποιον ειδικό Ιωνά. Οταν πονά η ψυχή, το σώμα αντιδρά.

Σε ευχαριστώ Λία μου. Πραγματικά δεν αντέχεται αυτή η κατάσταση. Είναι τραγικό. Πολύ τραγικό. Πάντα ήμουν αγχώδης. Αλλά η κατάσταση τώρα δεν πάει άλλο. Συνεχίζω να νομίζω πως δεν θα βγάλω την ημέρα. Να μου ζητάει η κόρη μου να της κάνω μία σαλάτα και να είναι να σαν να μου ζητάει να πάω στο Βουνό να της φέρω λουλούδια. Καταβάλλω πολύ μεγάλη προσπάθεια για τα αυτονόητα και το άσχημο είναι ότι δεν με καταλαβαίνει κανείς. Ειδικά η γυναίκα μου. Και τα παιδιά βαρέθηκαν και κουράστηκαν να με βλέπουν έτσι. Αφού κι εγώ κουράστηκα να βλέπω τον εαυτό μου να διαλύεται και να μην μπορώ να κάνω τίποτα. Εγώ που πάντα ήμουν εκεί για όλους χωρίς αντίρρηση ακόμα και όταν δεν μπορούσα ή δεν ήθελα. Χάνω την ζωή μου και τον εαυτό μου. Δεν μπορώ άλλο. Φοβάμαι. 53 χρονών άνθρωπος και κλαίω σαν μικρό παιδί και φοβάμαι σαν μικρό παιδί. Τι παράδειγμα θα δώσω στα παιδιά μου. Ο δειλός πατέρας τους. Ο άχρηστος πατέρας τους. Και να μην μπορώ να πάρω ανάσα. Και να μου τελειώνει ο αέρας. Και να μετράω το οξυγόνο και την πίεση. Και να βγάζω εξανθήματα και να πονάνε οι αρθρώσεις και τα κόκαλα και οι μύες και να ζαλίζομαι και το στομάχι και κάπως ήρεμα το βράδυ και την άλλη μέρα πάλι από την αρχή. Σαν τον Σίσυφο να σπρώχνω την πέτρα στο βουνό και το βράδυ να κυλάει ξανά και την άλλη μέρα πάλι ως την κορυφή και να μην φτάνω ποτέ. Και να θέλω να περπατήσω και να μην μπορώ. Και να ανεβαίνω τις σκάλες και να τελειώνει ο αέρας και να ψάχνω το σώμα μου και το στόμα μου και το πρόσωπό μου και να νιώθω γέρος και και και. Συγνώμη, περιττή φλυαρία αλλά νομίζω ότι με καταλαβαίνεις.

Οταν διαβαζω ολα αυτα που γραφεις πιστεψε με ειναι να σαν να βλεπω τον εαυτο μου…Οπως και παρα πολλοι ακομη σε αυτο το φορουμ και ακομοι περισσοτεροι που δεν ειναι καν εδω στο φορουμ.Ξερεις τι ειναι να κπιτας πισω σου και να μην θυμασαι πως ειναι να μην εχεις αγχος;;;Ξερεις φανταζομαι…Ολα αυτα που γραφεις,ολα ομως,τα εχω ζησει…το χειροτερο δεν ειναι τα ψυχοσωματικα αδερφε μου.Το χειροτερο ειναι που δεν μπορουμε να χαρουμε τη ζωη και τα παιδια μας αδερφε μου…
Εγω εκανα πολλα χρονια υπομονη και και μια μερα ειπα δεν παει αλλο…Πριν 3 μηνες ξεκινησα αγωγη σε γιατρο και ψυχοθεραπεια και ελπιζω σιγα σιγα να παρω τα πανω μου
Δεν θα σε καταλαβει κανενας,ουτε η γυναικα σου,ουτε οι φιλοι σου,ουτε οι συγγενεις σου και ξερεις γιατι;;;Γιατι κανεις δεν μπορει να καταλαβει τι ειναι αυτο που βιωνουμε φιλε μου…Να ξερεις ομως,υπαρχουν ανωνυμοι πισω απο ενα ψευδωνυμο σε ενα φορουμ,που περνανε ακριβως τα ιδια και καποιοι και χειροτερα ακομη…
Τα παιδια σου φιλε μου δεν βλεπουν κανεναν δειλο πατερα…Οταν θα μεγαλωσουν θα καταλαβουν ποσο δυνατος ησουν και ποσο γενναια πολεμησες,οχι για σενα αλλα για τα παιδια σου…Και να ξερεις,ολα αυτα τα βιωνεις γιατι μια ζωη πολεμουσες για τους αλλους και οχι για σενα…Σηκωσε το κεφαλι,παρε αγκαλια τα παιδια σου και πολεμα καθε μερα..Θα χανεις στην αρχη,αλλα που θα παει θα ερθουν και οι νικες φιλε μου..Οταν θα ερθουν οι νικες θα κερδισεις τον πολεμο.Εναν πολεμο που δεν το διαλεξες,αλλα τον κερδισες
Γιατι;;;Γιατι εισαι δυνατος φιλε μου
Αν ησουν δειλος θα τα ειχες παρατησει
Ψηλα το κεφαλι…Για τα παιδια μας

Iona γα ολους μας ...τοσο δυσκολο ειναι .....απο τον φοβο μου για την ταχυκαρδια δεν ξαναπηγα ποτε γυμναστήριο....αποφευγω σκαλες και ανηφορες ολη μου την ζωη ....σταματησα να χορευω ....φοβάμαι να ταξιδεψω..κτλπ ζω μιση ζωη απο τους φοβους που με κυριευουν ευτυχως καποιες περιοδους που ειμαι καλυτερα παιρνω κουραγιο για ν ζω.....κανε υπομονη και μικρα μικρα βηματακια την φορα....πολυ δυσκολο αλλα προσπαθησε να βρεις κατι που σε κανει να ξεχνιέσαι....εστω και για 10 λεπτα .....

Ευχαριστώ πολύ για τη συμπαράσταση. Είναι σημαντικό να ξέρεις ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που παλεύουν και προσπαθούν. Μου είναι δύσκολο να πιστέψω πάντως ότι το άγχος μου έχει δημιουργήσει όλα αυτά. Για αυτό πιστεύω ότι είμαι πραγματικά άρρωστος και ότι δεν βρίσκουν τι έχω και τώρα φοβάμαι να κάνω εξετάσεις γιατί νομίζω ότι κάθε φορά μπορεί και να μου πουν κάτι άσχημο. Τουλάχιστον ξέρω ότι τα παιδιά μου θα είναι καλά αν πάθω κάτι. Είναι πια αρκετά ώριμα και ικανά και με καλή ψυχή και καρδιά. Κάτι που με κάνει να νιώθω κάπως ήρεμος αν φύγω ξαφνικά. Να είστε όλοι καλά. Και να προσέχετε. Και πάλι ευχαριστώ.

Καλημέρα,

Φίλε ΚwsGian τι αγωγή παίρνεις; Έχεις δει βελτίωση; Επίσης αυτό που λες δυνατός. Αν ήμουν δυνατός δεν θα το πάθαινα αυτό και θα έλεγα όχι σε όσα δεν θέλω.

Quote:

---

Originally Posted by Ionas21

Καλημέρα,

Φίλε ΚwsGian τι αγωγή παίρνεις; Έχεις δει βελτίωση; Επίσης αυτό που λες δυνατός. Αν ήμουν δυνατός δεν θα το πάθαινα αυτό και θα έλεγα όχι σε όσα δεν θέλω.

---

Ξεκινησα με ζολοφτ 25,μετα απο 5 μερες πηγα στο 50 μετα 75-100 αλλα χειροτερευε νομιζω η κατασταση και τελικα επεστρεψα στο 50,την ελαχιστη δηλαδη δοση.Επισης στην αρχη επαιρνα και αγχωλυτικο1/4 αλλα απο ενα σημειο και μετα μου ειπε ο γιατρος να το σταματησω και το σταματησα.Πλεον δεν το εχω αναγκη,αλλα δεν μπορω να πω οτι ειμαι και καλα.Εχω καλες στιγμες βεβαια αλλα εχω και ασχημες,ευτυχως οχι οπως ημουν βεβαια πριν την αγωγη.Ταυτοχρονα κανω και ψυχοθεραπεια καθε 15 μερες(ισως θελει πιο συχνα βεβαια) που βοηθαει αρκετα πιστευω…Αρα τωρα παιρνω ενα 50αρι ζολοφτ και ελπιζω να πανε καλυτερα τα πραγματα
Το αγχος πιστευω δεν φευγει,τουλαχιστον να μπορπυμε να το διαχειριζομαστε και να μην ειμαστε σαν ζομπι ολη μερα
Εσυ παιρνεις καποια αγωγη;Εισαι καλυτερα σημερα;;

Καλησπέρα Ίωνα και σε όλα τα παιδιά εδώ , έχω μήνες να γράψω αλλά ποτέ δεν ξεχνάω και προσπαθώ να μπαίνω λιγότερο στο φόρουμ γιατί είχα πάθει εμμονη να διαβάζω πράγματα και μάλλον αγχώνομαι παραπάνω λόγω και της ιδψ. Να ξέρεις αυτό με την δυσπνοια ... αχχ αυτή η δυσπνιηα με έχει φάει 2 χρόνια τώρα, από τις τόσες φορές που το νιωθω έπρεπε να ειμαι στο νοσοκομείο και όχι στο κρεβάτι μου . Αμέτρητες εξετάσεις, σπξρομετρηση , ακτινογραφιες πάνω από 5-6 μέσα σε 2 μήνες, εξετάσεις αίματος και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Αυτό που μκυ είπε ένα παυολογος πριν περίπου ένα μήνα όταν είχα ξαναπάει γι αυτή την δυσπνοια μου λέει ότι το σώμα μας είναι γεμάτο νεύρα, και επειδή έχει τόσο συσσωρευμενο στρες σου τεντώνει τα νεύρα και έχεις αυτή την αίσθηση και τν αίσθηση της ταχυπαλμιας. Εμένα πότε θα έχω ταχυκαρδια πότε δυσπνοια , αποφεύγω τις σκάλες και τις ανηφόρες όπως ο διάβολος το λιβάνι. Κάποιες στιγμές απλά λέω στον εαυτό μου αντε από εδώ θα το κάνω και ας λιποθύμησω, και πότε δεν λιποθυμάω. Έχω διαγνωστεί από ψυχίατρο με καταθλιπτική αγχωδης διαταραχη και ιδεοψυναγκαστικη αλλά πότε δεν πήρα τα χάπια που μου έγραψε και το μετανιώνω πολύ και σίγουρα πρέπει να ξαναπάω να τα ξανά ξεκινήσω. Όσο και αν εγώ δεν το πιστεύω, όσο και αν εσύ δεν το πιστεύεις πρέπει να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας ότι όντως εμείς το δημιουργούμε. Αυτή την αίσθηση της δυσπνοιας και ότι δεν έχω πολύ αέρα. Εμένα μου ξεκινάει και από το στομάχι μου δεν ξέρω πως συμβαίνει αυτό αλλά εκεί το νιωθω . Αλλά να ξέρεις υπάρχουν κι άλλοι εκεί έξω που ταλαιπωρουνραι με αυτά δνε είσαι μόνος σου ούτε είσαι τρελός. Και πίστεψε με κάνεις δεν μπορεί να το καταλάβει τι περνάμε όσο και να θέλουν απλά δεν μπορούν και μετά από λίγο κουράζονται και να μας δίνουν σημασία. ..

Καλημέρα,

Είμαι χάλια, Πάω πάλι για εξετάσεις αίματος να δω που είναι ο Αιματοκρίτης αν είναι πάλι κάτω από το όριο που σημαίνει ότι κάτι άσχημο συμβαίνει θα λιποθυμήσω και ουρία κρεατινίνη και κάτι για ρευματολογικά και λύκο. Χθες είδα πάλι αίμα σε εκείνο το σημείο στα ούλα που μου είχε πει η οδοντίατρος. Μπορεί να είναι η πέτρα που μαζεύω και πληγώνει τα ούλα. Μπορεί όμως και όχι. Νομίζω ότι δεν θα τη βγάλω καθαρή. Φοβάμαι πολύ και δεν ξέρω τι να κάνω. Ξύπνησα και είχα πάλι 110 παλμούς. Τρέμω ολόκληρος. Αν έχω κάτι σοβαρό στο αίμα ή στα νεφρά δεν ξέρω τι θα κάνω. Κάνουν συνέχεια κρακ και οι αρθρώσεις μου. Γόνατα κυρίως. Χάλια. Δεν ξέρω πως θα βγάλω το ΣΚ. Όλα μου τα συμπτώματα παραπέμπουν σε σοβαρές παθήσεις. Συγνώμη που είναι Παρασκευή και σας την χάλασα. Να είστε όλοι καλά και να χαίρεστε την ζωή. Προσεύχομαι κάθε μέρα. Όσοι πιστεύετε θα με καταλάβετε. Έχει διαλυθεί η ζωή μου τελείως.

Να προσέυχεσαι και να πιστευεις οτι θα πάνε ολα καλά. Ευχομαι να βγεις απο το σπίτι, να πας μια βολτα με την οικογενεια σου, να σε δει ο ηλιος, να αναπνευσεις καθαρό αέρα και ολα τα υπόλοιπα αστα να πανε. Καθε μερα νιωθω και κατι νεο! Ποναω, ζαλιζομαι, αγχωνομαι! Ε δεν μας παραταν ολα αυτα! Αν ειναι να αφησω αυτό τον κοσμο, θα τον αφησω οταν θελει ο Θεος, δεν θα με βαλω εγω σε αυτο το τρυπακι! Να περασεις ομορφα το Σ/Κ σου, με χαμογελο, καφεδακι, ωραιο φαγητό και καλή παρέα!

Έξω από το σπίτι βγαίνω μα εγώ και η ψυχή μου ξέρει τι περνάω. Τα καταπίνω όλα. Για αυτό άλλωστε κατέληξα εδώ που είμαι σήμερα. Όπως είπε όμως και ο φίλος KWSGIAN το χειρότερο είναι ότι όλο αυτό το βιώνουν και τα παιδιά σου και στεναχωριούνται που σε βλέπουν έτσι γιατί δεν καταλαβαίνουν πως δεν είναι θέμα θέλησης αλλά υφίσταται σε τρώει σε διαλύει. Και σου παίρνει ότι πιο όμορφο έχεις. Αλλά 2 χρόνια σε νοσοκομεία να βλέπεις τον άνθρωπό σου να πεθαίνει και να επανέρχεται και να κάνει 5 χειρουργεία για να μείνει ζωντανή και τα τρία τελευταία από λάθη των προηγούμενων γιατρών στα 2 πρώτα και να πονάει και να μην συνέρχεται και να γλιτώνει από του χάρου τα δόντια και να πονάει ξανά για μήνες και να πέφτει στα πατώματα και να μην αντέχει άλλο και εσύ επίσης και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα. Πως πας παρακάτω; Αν δεν έχω αρρωστήσει θα αλλάξω την ζωή μου. Γιατί αν έχω αρρωστήσει από όλο αυτό τότε δεν έχω άλλες δυνάμεις.

Καλό ΣΚ εύχομαι σε όλους.

Γεια σας και πάλι,

Τελικά βγήκαν οι εξετάσεις μου. Τα νεφρά δείχνουν να λειτουργούν και δεν πάσχω από ρευματικά ή λύκο. Ο αιματοκρίτης όμως έπεσε κι αλλο 40,8 από 42 η αιμοσφαιρίνη 13,8. Χαμηλά για άντρα. Και ό όγκος των ερυθρών έπεσε 87,7 από 90 και τα αιμοπετάλια 359 από 430. Οπότε αγαπητοί φίλοι μου δεν πάνε καλά τα πράγματα. Υποτίθεται ότι είναι όλα μέσα στα όρια αλλά χαμηλά. Η ΤΚΕ αυξήθηκε από 9 πήγε 10. Κάποτε ήταν μόνο 4 ή 5 πριν μερικούς μήνες δηλαδή. Η κάτω βόλτα ξεκίνησε από τον περασμένο Σεπτέμβριο και μετά. Οι παλμοί ανεβαίνουν με τις σκάλες και γενικά δεν μπορώ να πάρω αέρα και οι πόνοι στα οστά συνεχίζουν. Μάλλον κάποιος πολύποδας λέει η γυναίκα μου. Εγώ δεν νομίζω ότι είναι μόνο αυτό. Θα πάω να κάνω γαστροσκόπηση και αν δεν δείξει τίποτα και εκεί τότε θα μείνω σίγουρα. Έχω μερικές φορές και πόνο στο λαιμό δεξιά. Τελευταία νιώθω πολλή κόπωση, αγχώνομαι συνέχεια και ζαλίζομαι. Και μήνες τώρα έχω αίμα στο στόμα στα ούλα δεν ξέρω. Η οδοντίατρος τον νοέμβριο είπε φλεγμονή στα ούλα. Και καλά πόσο καιρό κρατάει η φλεγμονή; Άρα μόνο αιματολογικά είναι τα θέματά μου κι ελπίζω να μην είναι πολύ σοβαρά. Μου κόβεται η ανάσα μόνο που το σκέφτομαι. Δεν θα ήθελα να φύγω πριν δω το παιδί μου στο πανεπιστήμιο. Είναι Γ λυκειου τώρα, οπότε μπορεί και να προλάβω. Την μικρή μου σκέφτομαι που είναι ευαίσθητη πολύ. Δεν θέλω να φύγω και να τους δημιουργήσω προβλήματα ψυχολογικά. Γιατί είμαι έτσι; Τι έχω; Γιατί; Ελπίζω να μείνω λίγο καιρό όρθιος ακόμα.

Πριν το Σεπτεμβριο που αναφερεις οτι ξεκινησε η κατω βολτα,ηταν ολα καλα;;;Δηλαδη δεν ενιωθες τιποτα απο ολα αυτα που νιωθεις τωρα; Ησουν καλα γενικα η παντα ειχες τετοια η αναλογα συμπτωματα;;
Παντα φοβοσουν αρρωστιες και ποσο καιρο εχει αυτο;;Γιατρος εχει δει τις εξετασεις σου;;;

Ήμουν πάντα αγχώδης και λίγο αρρωστοφοβικός αλλά όχι τόσο πολύ. Το 2006 που ήταν να γεννηθεί ο γιος μου μου είχε καρφωθεί η ιδέα ότι θα πέθαινα πριν προλάβω να τον δω. Έπαθα έλκος και δεν ξέρω τι άλλο. Πηρα για λίγο αγωγή αλλά τελικά μου πέρασε με μαστίχα σε σκόνη την οποία ανακάλυψα μόνος μου μέσω Ιντερνετ. Από τότε με ταλαιπωρεί το στομάχι μου αρκετά. Όταν άρχισε να μου ανεβαίνει η πίεση νόμιζα ότι θα πεθάνω από έμφραγμα ή εγκεφαλικό. Πριν λίγους μήνες μέχρι και πρόσφατα νόμιζα ότι δεν λειτουργούν τα νεφρά μου ή ότι έχω πρόβλημα στο αίμα μου. Τώρα νομίζω ότι έχω πρόβλημα στο αίμα μου ή ότι υπάρχει πρόβλημα στο στομάχι ή στο έντερο λόγω του χαμηλού αιματοκρίτη. Με λίγα λόγια από πέρυσι τον Ιούνιο ξεκίνησε η δύσπνοια και με ταλαιπωρεί μέχρι σήμερα και πυροδοτεί τα πάντα. Πριν 2 μήνες άρχισαν πόνοι στους αγκώνες και κρακ στα οστά και πόνοι στα οστά όπου να ναι όχι κάπου συγκεκριμένα. Τον Νοέμβριο μούδιασμα στον αριστερό μηρό μέχρι και σήμερα ότσν στέκομαι όρθιος πολλή ώρα και μετά από καποια λεπτά φέυγει. Παραισθητική μηραλγία είπε η νευρολόγος. Έχω θέμα με τα ούλα και τα δόντια και χθες για παράδειγμα τα πλήγωσα στο βούρτσισμα τόσο πολύ που μαλλον έκανα πληγή και μάτωναν όλη μέρα. Σήμερα είναι καλύτερα. Δεν ξέρω πια. Η γυναίκα μου έχει κάνει 5 χειρουργεία από το 2022 μέχρι το 2023. Και τώρα ταλαιπωρείται πολύ με το παραμικρό. Πριν 2 μήνες έκανε επέμβαση ο γιος μου στο γόνατο και πήγα να πεθάνω. Δεν μπορώ πια να ακούω ή να νιώθω ούτε το παραμικρό για πόνο. Ο νους μου πάει συνέχεια στο κακό. Κάνω απλά μια δουλειά ή περπατάω 300 μέτρα και η δύσπνοια χειροτερεύει και οι παλμοί ανεβαίνουν μπορεί και στους 130 όταν είμαι πολύ αγχωμένος μέχρι τους 120 όταν δεν είμαι. Με λίγα λόγια δεν ζω πια καλά. Δεν μπορώ να πάω ούτε μια βόλτα. Ξυπνάω το βράδυ μερικές φορές ανήσυχος. Και μετά κάνω ίσως και ώρες να ξανακοιμηθώ. Ακούω για διάφορες ανίατες ασθένειες και ψάχνω συμπτώματα και όταν έχω κάποια από αυτά, τέλος αυτό ήταν νομίζω ότι θα πεθάνω σε λιγο καιρό. Και κάνω σενάρια και αναζητώ προσδόκιμα ζωής και βάζω τα κλάματα για τα παιδιά μου που θα χάσουν τον πατέρα τους. Δεν μπορώ άλλο. Από πέρυσι τον Σεπτέμβριο ο Αιματοκρίτης είναι σταθερά χαμηλός και ζαλίζομαι τις τελευταίες μέρες μερικές φορές και δεν ξέρω αν είναι από το άγχος ή από τον αιματοκρίτη. Πάντα στη ζωή μου σκεφτόμουν το χειρότερο και όχι το καλύτερο σενάριο. Και τώρα που γερνάω όλο και περισσότερο. Άλλοι στην ηλικία μου ζούνε σαν 35ρηδες και εγώ σαν 80ρης. Προσεύχομαι για να μπορέσω να πάρω δύναμη από τον Χριστό σε περίπτωση που μου χτυπήσει την πόρτα το κακό και ζητάω συγνώμη για τα λάθη που έκανα. Ποιος δεν έχει κάνει θα μου πεις. Εμένα όμως με βασανίζουν πολύ.

Έχουν δει γιατροί τις εξετάσεις μου και ο αιματολόγος λέει ότι πρέπει να κάνω γαστροσκόπηση και κολονοσκόπηση μήπως έχω κάποια απώλεια αίματος ή πολύποδα ή πληγή. Οπότε τώρα σκέφτομαι πάλι διάφορα. Μήπως έχω κάτι στο στομάχι ή στο έντερο παρόλο που τρώω κανονικά και πηγαίνω τουαλέτα κανονικά. Αυτό που ζώ μήνες και εβδομάδες και μέρες τώρα δεν το εύχομαι σε κανέναν. Σε κανέναν όμως.

Υπάρχει κάποιου είδους ηρεμιστικό που μπορώ να πάρω χωρίς κίνδυνο; Παίρνω το Approvel των 150 mg μόνο αν αυτό επηρεάζει.

Δύσκολα θα σου απαντήσουν φίλε μου. Αν δεις πάνω πάνω στη σελίδα στους κανόνες του φόρουμ με έντονα κεφαλαία γράμματα λέει ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ οι προτροπες για φαρμακευτική αγωγή και κάθε είδους διάγνωση. Προσπάθησε να απασχολήσεις το μυαλό σου με κάτι για να μη σκέφτεται συνέχεια αυτά. Εύχομαι να είναι όλα εντάξει.

Ευχαριστώ αλλά δεν με βλέπω καλά.

Έχει πάρει ποτέ κανένας xanax για δύσπνοια και ταχυκαρδία;

Καλησπέρα Ίωνα, δεν έχω πάρει ποτέ κανένα είδους ηρεμιστικό αν και πρέπει . Αλλά εγώ θέλω να σε ρωτήσω επειδή ταλαιπωρουμαι με την δυσπνοια ένα χρόνο τώρα και έχω κάνει εξετάσεις χωρίς κατι παθολογικο . Παρόλα αυτά το νιωθω . Πήγα τώρα μια βόλτα έξω με πολύ ήλιο έξω και ανέβηκα ανηφόρες και ένιωθα ότι θα σκάσω ένιωθα ότι δεν είχα αρκετή ανάσα και ότι μου τελεξωνε και αυτό συμβαίνει μόνο σε ανηφόρες , καποιρς φορές και εκεί που κάθομαι. Αλλά τώρα αυτό παρατήρησα. Νιώθω ότι κάτι υπάρχει εκεί και με εμποδίζει να ανασανω κανονικά δεν ξέρω πως να το εξηγήσω. Εσύ πως το νιώθεις; έχεις κάνει κάποια εξέταση;

Γεια σου Lunar,

Σήμερα έχει πραγματικά πολύ όμορφη μέρα. Ένα απλό απαλό αεράκι, ήλιο. Ζηλεύω τέτοιες μέρες πιο πολύ από άλλες όλο τον κόσμο που μπορεί και αναπνέει κανονικά και κοιμάται καλά. Εμένα η δύσπνοια ξεκίνησε πέρυσι τον Ιούνιο δειλά δειλά και εγκαταστάθηκε σχεδόν μόνιμα όταν ο Γιατρός μας είπε στο Νοσοκομείο στις 26 Ιουνίου Δευτέρα τρείς ημέρες μετά το 4ο σοβαρό χειρουργείο της γυναίκας μου ότι πρέπει να ξαναμπεί χειρουργείο. Εκεί θυμάμαι τον εαυτό μου να προσπαθεί να πάρει ανάσα και να μην μπορεί. Από τότε δεν έφυγε παρά μονάχα κάποιες φορές στην θάλασσα το καλοκαίρι και επιδεινώνεται πριν από κάθε επίσκεψη σε γιατρό ή εξέταση ή συμπτώματα που με παραπέμπουν στο Ιντερνετ και σύμφωνα με αυτά δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου όλα τα άσχημα. Τελευταία ενώ μου είχε περάσει ξαναήρθε το στομάχι μου και η ζαλάδες μόνο με τη σκέψη ότι θα κάνω γαστροσκόπηση και κολονοσκόπηση και θα μάθω κάτι άσχημο. Η δύσπνοια είναι μόνιμη είτε ανεβαίνω σκάλες είτε περπατάω είτε ανεβαίνω ανηφόρες. Το πρόβλημα που με έχει ανησυχήσει μήνες τώρα είναι ότι ανεβαίνουν οι παλμοί με την παραμικρή απλή δραστηριότητα. Ο πνευμονολόγος μου είχε πει ολα οκ. Ο καρδιολόγος επίσης οπότε άρχισα τώρα να ασχολούμαι με το αίμα, το στομάχι και τα νεφρά. Όταν κάθομαι δεν είναι τόσο έντονη εκτός και αν τσακωθώ με τη γυναίκα μου ή κάποιον άλλο. Υπάρχουν και στιγμές που νιώθω ότι θα σκάσω. Δεν ξέρω τι θα κάνω πια. Τώρα είναι πολύ έντονο το άγχος μου που πλησιάζουν οι πανελλήνιες του Γιου μου και οι εξετάσεις της μικρής μου. Αγχώνομαι γιατί αγχώνονται. Πάντως έτσι νιώθω κι εγώ μερικές φορές ότι κάτι υπάρχει που με εμποδίζει να πάρω ανάσα.

Καλησπέρα Ίωνα. Συγνώμη που άργησα να απαντήσω. Σήμερα το πρωί ξύπνησα με πόνο στο αριστερό στηθος από κάτω ακριβώς και λογικά είναι από τα αερια εντερου και το ευερεσθιτο εντερο που έχω γιατί έχω ξανά βιωΕι τον ίδιο πόνο ειδικά όταν ξεκινήσε όλο αυτό ήταν ο μόνιμος πονος μου . Και σήμερα τρόμαξα ότι κάτι θα πάθω και αγχώθηκα πολύ δεν πήγα στο νοσοκομείο προς το παρών γιατί πήγα τουαλέτα και πέρασε ο πόνος οπότε ίσως να περιμένω λίγο. Παρόλα τα θέλω να σε ρωτήσω αν έχεις επισκεφθεί πότε κάποιον ψυχίατρο και να του πει όλα αυτά που σου συμβαίνουν, η έναν ψυχολογο . Και αν δεν το έχεις κάνει, σε προτρέπω να το κάνεις. Γιατί ακόμα και να έχεις κάτι (που εικαι σίγουρη ότι εισαιβαπολυτως υγιής με τόσες εξετάσεις που έχεις κάνει) θα ήταν καλό να πας να μάθεις να διαχειρίζεσαι το στρες σου και να μην καταστροφολογεις. Πίστεψε με κάνω τα ίδια εδώ και 2 χρόνια που ξεκίνησε αυτό και τα γράφω για να τα πιστέψω. Εγώ βέβαια έχω πάει και σε ψυχίατρο και μ είχε γράψει αγωγή αλλά δεν την πήρα ποτέ. Ποτ μόλις γυρίσω στον τόπο μου θα πάω να τν πάρω να ηρεμήσω από όλα αυτά. Σε συμβουλεύω να ξεκινήσεις να κοιτάς την ψυχική σου υγεία γιατί την σωματική την έχεις ελέγξει πολλές φορές! Κάνε και αυτό το βήμα και θα δες ότι όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο

Επίσης παίζει πολύ σημαντικό ρόλο αν έχεις κάτι να απασχολεί τον εαυτό σου . Πχ μια δουλειά. Εγώ τώρα δεν δουλεύω γιατί κάνω συνήθως σεζόν οπότε όταν δεν δουλεύω το μυαλό μου παίζει συνέχεια παιχνίδια και με απασχολεί με τις αρρώστιες κι το αν έχω καρκινο κτλπ που σκεφτόμαστε όλοι εμείς εδώ οι πονεμενες ψυχές. Εγώ ανυπομονώ να ξεκινήσω για να έχω με κάτι να ασχοληθώ πέρα από την υγεία μου . Οπότε θα μπορούσες αν δεν δουλεύεις να βρεις ένα χόμπι που να σε κάνει χαρούμενο.

Αγαπητέ θεματοθέτη,
μπορεί να βασανίζεσαι από ιδεοληψίες βλάβης και άγχος ασθένειας. Το πρόβλημα δεν είναι ότι είσαι άρρωστος, αλλά ότι πιστεύεις ότι είσαι άρρωστος. Η προσοχή σου είναι καθημερινά όλη στραμμένη στις σωματικές σου αισθήσεις, ψάχνοντας να βρεις σημάδια. Ψάχνεις στο ίντερνετ που και για τσίμπλες να γράψεις, θα σου γράψει ένα μικρό ενδεχόμενο καρκίνου ή σοβαρού αυτοάνοσου. Χρειάζεσαι διαρκώς την υπερβεβαιότητα για να καθυσηχαστείς για λίγο και αισθάνεσαι μονίμως ετοιμοθάνατος. Νομίζεις ότι εάν δεν είσαι 24 / 7 σε επιφυλακή θα γίνει το χειρότερο και έχεις την ευιθύνη. Το άγχος πλέον παίρνει τη μορφή της δύσποιας.
Δεν βγαίνει όμως έτσι η ζωή. Χρειάζεσαι να καταλάβεις ότι πάσχεις από άγχος υγείας/ ιδεοψυχαναγκασμούς πιθανότατα και χρειάζεται να αναζητήσεις βοήθεια από ειδικό ψυχικής υγείας ( ψυχολόγο / ψυχίατρο).

Φίλε Art_Phil,

Ναι βασανίζομαι με υπερβολικές και άσχημες σκέψεις. Όχι όμως χωρίς λόγο αφού όλα τα πυροδοτεί η δύσπνοια και τα συμπτώματα που είναι τόσο άσχημα που δεν καταλαβαίνω γιατί δεν λέει κάτι κάποιος γιατρός. Οι πόνοι στους αγκώνες και τα ξαφνικά συνεχή κρακ στις αρθρώσεις δεν δικαιολογούνται γιατί ούτε γέρος είμαι ακόμα ούτε άτομο που δεν κινείται. Οπότε είναι λογικό να πηγαίνει ο νους μου στο κακό. Εύχομαι μόνο να μην έχω δίκιο και απλά να είναι τα περισσότερα τουλάχιστον από το υπερβολικό και τρομακτικών διαστάσεων άγχος, το οποίο μπορεί να έχει κάνει ήδη κάτι κακό και να μην φαίνεται ακόμα τόσο έντονα για αυτό και να πέφτει ο αιματοκρίτης μου. Αν δεν είχα τη δύσπνοια θα πήγαινα για περπάτημα όπως παλιά και θα χαλάρωνα κάπως αλλά τώρα ούτε αυτό δεν μπορώ να κάνω. Δεν ξέρω πως να πολεμήσω πια. Νιώθω ότι δεν έχω άλλα όπλα και άλλη δύναμη και αυτό με τρομάζει. Με τρομάζει πως θα αφεθώ και θα τα παρατήσω γιατί απλά δεν αντέχω άλλο. Κάποτε το ΣΚ πήγαινα βόλτα με τα παιδάκια μου και τώρα που μεγάλωσαν δεν μπορώ να τα χαρώ όπως θέλω.

Αισθάνεσαι κάπως καλύτερα σήμερα;;

Καλησπέρα Lunar,

Λίγο ναι σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον αλλά το θέμα είναι η δύσπνοια που δεν με αφήνει να ζήσω φυσιολογικά. Τουλάχιστον διάβασα σήμερα ότι η ηλεκτροφόρηση πρωτεινών ορού που μου είχε βάλει να κάνω ο ρευματολόγος χρησιμοποιείται και για άλλες πιο σοβαρές ασθένειες. Ηρέμησα κάπως θα έλεγα αλλά όχι τελείως αφού οι τιμές είναι φυσιολογικές. Τα κρακ στις αρθρώσεις μου όμως δεν σταματούν ειδικά στα γόνατα και στους ώμους μερικές φορές. Οπότε πάει ο νους μου στο κακό για οστά. Το μεγάλο πρόβλημα που πυροδοτεί τα πάντα πάντως είναι η δύσπνοια, που δεν είναι ακριβώς δύσπνοια αλλά λαχάνιασμα όταν περπατάω ή ανεβαίνω σκάλες και μερικές φορές και στην ηρεμία. Και οι πόνοι στους αγκώνες που με έβαλαν σε άσχημες σκέψεις. Το άσχημο είναι ότι όλα αυτά με τις αρθρώσεις και τα κόκαλα ξεκίνησαν μετά την επέμβαση του γιου μου. Μερικές φορές νιώθω πως αισθάνομαι τον πόνο των πολύ δικών μου ανθρώπων. Μπορεί και να λέω βλακείες. Διάβασα ότι ο CoVid δημιουργεί προβλήματα στο μυοσκελετικό. Να είναι από αυτό; Ποιος ξέρει; Όσο πλησιάζουν οι Πανελλήνιες θα γίνομαι χειρότερα μάλλον. Θα νιώθω την αγωνία του, την χαρά του, την απογοήτευσή του. Μακάρι να περάσει κάπου και να ηρεμήσει γιατί πέρασε μεγάλο λούκι φέτος και με την επέμβαση και με την αποκατάσταση και με την στέρηση, να μην μπορεί να βγει μια βόλτα. Ας είναι καλά και θα τον βρει τον δρόμο του. Θα ήθελα πολύ να είμαι εκεί όταν θα τον βρει και θα είναι καλά.

Σήμερα περπατούσα με δυσκολία. Χθες είχα ζαλάδες πολλές. Επέστρεψε το φούσκωμα στο στομάχι. Οι εφιάλτες με κυνηγούν. Τα χέρια μου δεν συνέρχονται. Τώρα μου ξαναγύρισε η σκέψη ότι τα νεφρά μου δεν λειτουργούν σωστά και ίσως να έχω πρόβλημα σοβαρό και με το στομάχι. Δεν μπορώ να ζω άλλο έτσι. Χθες τσακώθηκα με τον γιο μου γιατί νομίζει ότι είμαι έτσι επειδή θέλω. Δεν μπορεί να καταλάβει ότι δεν κοιμάμαι και ότι φοβάμαι σαν μικρό παιδί. Δεν θέλω να μιλάω σε κανέναν για αυτό. Σε κανέναν. Άραγε θα ζήσω ξανά κανονικά. Και άραγε είμαι καλά ή είμαι άρρωστος; Και αν είμαι άρρωατος πόσο σοβαρά είμαι; Θα τρελλαθώ πραγματικά,