Ο αυτιστικός ξάδερφός μου
Γράφτηκα εδώ για να μοιραστώ τις ανησυχίες μου για τον ξάδερφο μου. Είμαστε 34 χρονών και οι 2, με λίγες μέρες διαφορά από την γέννηση μας. Τον αγαπάω και τον νοιάζομαι περισσότερο απο οποιονδήποτε και είναι φοβερό παιδί. Ο φόβος μου είναι ότι ενώ είναι πανέξυπνος και πολύ ικανό άτομο, δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να είναι 100% ανεξάρτητος. Πηγαινοέρχομαι στο εξωτερικό λόγω δουλειάς και είχα πρόταση να μείνω εκεί μόνιμα. Δεν είμαι σίγουρος αν θα το κάνω, παρότι έχω φίλους εκεί και οι ντόπιοι είναι φοβεροί (Σκωτία) γιατί σε μεγάλο βαθμό φοβάμαι να τον αφήσω μόνο του.
Όπως προείπα είναι ένα πανέξυπνο παιδί με διδακτορικό στον τομέα του και δουλεύει σε καλή δουλειά. Θυμάται τα πάντα ότι και να του πεις. Ξέρει επίσης τα πάντα από άκυρα θέματα αφού του λέω πήγαινε στον εκατομμυριούχο να γίνουμε πλούσιοι ρε παιδί μου. Είναι όμορφο παιδί, του αρέσει το γυμναστήριο. Αν δεν είχε τις ιδιαιτερότητές του πιστεύω θα είχε σίγουρα σχέση ή παντρευτεί.
Έχει διάγνωση αυτισμού από το λύκειο. Δεν ξέρω αν έχει κάνει κάτι τότε. Απλά θυμάμαι σαν ανάμνηση ότι είχε πάει σε ψυχολόγο.
Τα προβλήματά του είναι ότι
1)δεν του αρέσει να τον αγγίζουν. Εγώ που είμαι ο πιο κοντινός του άνθρωπος θα με "φιλήσει" εννοώντας ότι θα ακουμπήσει το μάγουλο του στο δικό μου δεν μπορεί να φιλήσει. Χειραψία δεν θα κάνει για κανένα λόγο, αλλά ίσως σε χτυπήσει λίγο στον ώμο. Το πιο ακραίο που έχω κάνει μαζί του είναι να κοιμηθώ μαζί του σε διακοπές που δεν θα φρικάρει αν τον ακουμπήσεις, ίσως ούτε αν τον κάνω αγκαλιά. ΑΛΛΑ αν τον ακουμπήσεις απότομα μπορεί να τραβηχτεί τόσο που να πέσει κάτω από την τρομάρα του.
2)Τρελαίνεται με τους ήχους. Εξοργίζεται. Όχι με την μουσική, αλλά αν κάνεις θόρυβο με ένα ντουλάπι, αν μιλάς δυνατά, με ήχους από μηνύματα κτλ
3)Δεν μπορεί να μιλήσει εύκολα στο τηλέφωνο για διεκπεραιωτικούς σκοπούς. Να πάρει υπηρεσία να ρωτήσει κάτι πχ. Θα παιδευτεί απίστευτα. Δεν μπορεί καθόλου εύκολα να ανοίξει σε ντελιβερι, παραλαβή κτλ.
4) Δεν βγαίνει από το σπίτι εύκολα. Θα κάνει την ρουτίνα του αλλά είναι τελείως μόνος. Δεν έχει κάνει ποτέ σχέση. Δεν ξέρω καν αν θέλει σεξ ή οτιδήποτε, δεν θέλω να τον πιέσω (γονείς δεν έχει)
5) Δαγκώνει. Δεν έχω προσδιορίσει ακριβώς τον λόγο. Εκεί που κάθομαι θα με δαγκώσει. Δεν το κάνει για να σε πονέσει. Σαν να είναι ένας εξωλεκτικός τρόπος για να σου πει σε συμπαθώ αλλά ταυτόχρονα και μια παρόρμηση. Τον κάνω αγκαλιά και ξέρω θα με δαγκώσει. Τις πράλλες καθόμασταν βλέπαμε κάτι στην βιβλιοθήκη του, φορούσα βερμούδα που μου είχε τραβηχτεί λίγο πάνω από το γόνατο. Αυτός καθόταν στο πάτωμα (εκεί κάθεται γενικά) εγώ στην καρέκλα του γραφείου του και τσακ με δάγκωσε. Σε μελανιάζει για πλάκα. Δεν το κάνει για κακό αλλά ξέρω δεν το ελέγχει. Μπορεί να του ζητήσει συγγνώμη. Πάντα φοβόμουν μην το κάνει σε ξένο, ακόμα δεν το χει κάνει.
6) Χάνεται πολύ εύκολα. Ενώ έχει μνήμη σε όλα, δεν έχει προσανατολισμό. Τον αφήνεις 10 μέτρα από το σπίτι του και μπορεί να χαθεί.
Όλα αυτά τα χρόνια κάπως τον φροντίζω. Γιατί είναι χρυσό παιδί και το νιώθω χρέος μου. Όχι ότι μου το επιβάλλει κάποιος, από μέσα μου πηγάζει αυτό. Φοβάμαι ότι αν φύγω θα τα παίξει τελείως.
