Δεν ξερω τι να κανω,εχω κουραστει και βαρεθει.

:(

Εχω κουραστει τα τελευταια 3 χρονια κυριως,να ψαχνω να βρω το νοημα της ζωης και της υπαρξης μου σε αυτο τον κοσμο,υποφερω απο χρονια μοναξια,χωρις φιλους,χωρις παρεες,χωρις επιλογες για τιποτε.Ειμαι το καλο παιδι που θα εκμεταλλευτουν ολοι,δεν μπορω να πω οχι η να βαλω ορια σε ανθρωπους που μου δημιουργουν προβλημα,αποφευγω τις συγκρουσεις και τις αντιπαραθεσεις.

Δεν εχω φιλους,δεν ειχα ποτε και δεν μπορεσα ποτε μου να κρατησω εστω 2-3 για τα βασικα.Ειμαι εσωστρεφης,ντροπαλος,χαμηλ ων τονων,υποφερω απο αγχωδης διαταραχη,δεν με γεμιζει σχεδον τιποτε απο οτι δοκιμαζω να κανω,η δουλεια που κανω δεν μου αρεσει και δεν με γεμιζει αλλα δεν βρισκω και κατι καλυτερο,δεν μου επιτρεπει να φυγω απο το σπιτι των γονιων γιατι δεν φτανει ο μισθος κατι που ειναι ενοχλητικο και καταπιεστικο ταυτοχρονα,στρεσαρομαι οταν πρεπει να αλλαξω εργασιακο περιβαλλον και γενικοτερα δεν μου αρεσει το αγνωστο.Δυσκολευομαι να εκφραστω,καταπιεζω συναισθηματα,δεν διεκδικω τη ζωη,μονιμως σε ενα μοτιβο καταθλιψης,στενοχωριας,ανη μποριας,χωρις υποστηριξη η στηριγματα απο το οικογειακο περιβαλλον,τους γονεις.

Δεν βγαινω εξω,δεν παω σε μαγαζια,δεν διασκεδαζω,δεν ταξιδευω,δεν εχω καποιο χομπι η ασχολια που να μου δινει χαρα η ικανοποιηση,δεν εχω καποια σχεση με κοπελα η γενικοτερα σεξουαλικη ζωη εδω και πολλα χρονια,εχω δοκιμασει σεμιναρια κοινωνικοποιησης, 2 ψυχοθεραπευτες,1 κλινικο ψυχολογο,ειμαι σε ομαδικη ψυχαναλυτικη θεραπεια τους τελευταιους 8 μηνες χωρις να βλεπω ωστοσο βελτιωση ακομη,ειναι δυσκολο και το καταλαιβαινω,παροτι οι αλλοι μου δινουν αξια,δεν την βλεπω,δεν την αισθανομαι,εχω αισθηματα κατωτεροτητας,παραιτησης,β λεπω τους γυρω μου να εξελισσονται,να χαιρονται τη ζωη,να αντιμετωπιζουν
προβληματα και εγω δεν μπορω να αλλαξω τιποτε,εχω μεινει στασιμος σε ολη μου τη ζωη,απελπησια πραγματικη.Δεν εχω σοσιαλ μιντια,φοβαμαι να εκτεθω,να ανεβαζω φωτογραφιες η οτιδηποτε τετοιο.

Οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι, φίλε, δεν καλύπτουν την ανάγκη για φιλίες, όσο καλοί και να είναι. Πρέπει να κυνηγήσεις να βρεις κάποιους για να αλλάξει η κατάστασή σου, είτε μέσω ίντερνετ, είτε μέσω άλλων χόμπι, έστω μέσω Κέντρων Ημέρας, έστω κάποιους με ψυχολογικά, δεν μπορεί να μην υπάρχει κανένας που να γίνει φίλος σου!

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι, φίλε, δεν καλύπτουν την ανάγκη για φιλίες, όσο καλοί και να είναι. Πρέπει να κυνηγήσεις να βρεις κάποιους για να αλλάξει η κατάστασή σου, είτε μέσω ίντερνετ, είτε μέσω άλλων χόμπι, έστω μέσω Κέντρων Ημέρας, έστω κάποιους με ψυχολογικά, δεν μπορεί να μην υπάρχει κανένας που να γίνει φίλος σου!

---

Το θεμα ειναι οτι κανενας τα τελευταια 15 χρονια,δεν εχει κυνηγησει η κανει προταση να γινουμε φιλοι,μια ζωη θα πρεπει να κυνηγαω η να προτεινω εγω και αν γινω αποδεκτος δλδ.Επισης τα χομπυ δεν μου δινουν αυτη τη δυνατοτητα,πηγαινω γυμναστηριο και δεν μιλαω σε κανεναν,δεν μου μιλαει και κανεις.Μεσω ιντερνετ δεν εχω καμια επαφη με social media,δεν εχω προφιλ,φιλους απο εκει.

Μπορείς να μάθεις ν'αγαπάς τη μοναχικότητα, γιατί δεν είναι όλος ο πλανήτης φτιαγμένος να είναι πάρτι άνιμαλς. Αν μάχεσαι μέσα σου διαρκώς αυτό που φαίνεται πως είσαι, το υλικό σου, δεν θα το αποδεχτείς ποτέ, και θα είσαι πάντα δυσαρεστημένος, γιατί θα θες να γίνεις κάτι άλλο απ' αυτό που έχεις. ΟΚ, καταλαβαίνω την ανάγκη για σχέση και κάποια κοινωνική διάδραση, και νομίζω αυτό δεν είναι ακατόρθωτο. Αλλά μην έχεις απαιτήσεις για ΟΛΑ αυτά τα πεδία που ανέφερες, θεωρώ ότι θα σε καταπιέσει η προσπάθεια πολύ.
Πάρτο χαλαρά και σιγά σιγά, έναν έναν τομέα, μη βλέπεις όλη την εικόνα, αλλά επικεντρώσου σε ΕΝΑ που θα διορθώνεις με μικρά βήματα.

Η μοναξιά αν έχεις την σωματική σ υγεία και διαμορφώσεις το χώρο σ κατάλληλα για να περνάς την ώρα σ όταν βαριεσαι δεν είναι τόσο κακη

Ρε παιδια,δεν μπορω να πηγαινω μονος μου διακοπες,ταξιδια η σε μαγαζια ξερω γω,ουτε το να πηγαινω στη φυση η να κανω περιπατους μου προσφερει κατι στο ολο θεμα,η μοναξια οκευ μπορει καποιους να τους καλυπτει και να μην ενοχλουνται απο αυτο,να την επιδιωκουν κατα διαστηματα η μονιμα, να αισθανονται καλυτερα μονοι τους να κανουν πραγματα.Η ελλειψη ομως παρεας και συντροφιας ταυτοχρονα,δημιουργει αντικοινωνικοτητα,μοναξια που οδηγει το ατομο σε καταθλιψεις και στεναχωριες,ενοχες πως φταιει αυτος για ολα η οτι δεν τον θελουν οι αλλοι κλπ.

Δυστυχως ειμαι μονος μου πολλα χρονια και αυτο μου δημιουργει καθημερινο στρες,αγχος,μην καταληξω να ειμαι μονος και ερημος σε ολη μου τη ζωη.

Αν θέλεις στείλε Μ να μιλησουμε ένα mail στο [email protected]

Quote:

---

Originally Posted by Tsoufis1989

Αν θέλεις στείλε Μ να μιλησουμε ένα mail στο [email protected]

---

Στειλε μου pm εδω αν δεν σε πειραζει.:)

Δεν μπορώ να στείλω pm πρέπει νομίζω να συμπηρωσο κάποιον αριθμό μνμ στο φόρουμ

Quote:

---

Originally Posted by JohnyK33

Το θεμα ειναι οτι κανενας τα τελευταια 15 χρονια,δεν εχει κυνηγησει η κανει προταση να γινουμε φιλοι,μια ζωη θα πρεπει να κυνηγαω η να προτεινω εγω και αν γινω αποδεκτος δλδ.Επισης τα χομπυ δεν μου δινουν αυτη τη δυνατοτητα,πηγαινω γυμναστηριο και δεν μιλαω σε κανεναν,δεν μου μιλαει και κανεις.Μεσω ιντερνετ δεν εχω καμια επαφη με social media,δεν εχω προφιλ,φιλους απο εκει.

---

Να σου κάνει κάποιος πρόταση " θες να γίνουμε φίλοι? " είναι δύσκολο.

Βρίσκεις εναν που θεωρείς θα σου ταίριαζε, ξεκινας να τον χαιρετας ή κανεις ψιλοκουβεντούλα, ζητας στοιχεία επικοινωνίας, του στέλνεις, βγαίνετε ή ανταλλάσσετε μηνύματα

Και μετά απο κάποιους μήνες συχνής επικοινωνίας γίνεται φίλος σου

Λες ότι υπάρχει το πρόβλημα των φίλων , το οποίο είναι απόλυτα κατανοητό και έχεις δίκιο, αλλά όλοι
" προσπαθούμε " για να κανουμε επαφές.

Δεν είσαι ο μόνος που θα πρέπει να προσπαθήσει. Ακόμη και οι πολύ κοινωνικοι , προσπαθούν. Έρχονται και σου πιάνουν κουβεντα απο το πουθενά :p

Ακόμα και εδώ μέσα μπορείς να βρεις φίλους από την στιγμή που όλοι έχουν κάποια θέματα ώστε να μπορείς συζητήσεις άνετα τα παντα

Quote:

---

Originally Posted by Tsoufis1989

Δεν μπορώ να στείλω pm πρέπει νομίζω να συμπηρωσο κάποιον αριθμό μνμ στο φόρουμ

---

Πρεπει να φτάσεις τα 50 αν δεν κανω λαθος, στείλε καμια βλακεία εδω, μεχρι να σου ανοίξουν τα προσωπικα μηνυματα

Το θέμα είναι όσοι είμαστε ενεργοί εδώ μέσα και θέλουν φυσικα να βρίσκαμε έναν ποιον αμέσω τρόπο επικοινωνίας π.χ μια ομαδική στο viber η κάτι αλλο

Quote:

---

Originally Posted by Tsoufis1989

Το θέμα είναι όσοι είμαστε ενεργοί εδώ μέσα και θέλουν φυσικα να βρίσκαμε έναν ποιον αμέσω τρόπο επικοινωνίας π.χ μια ομαδική στο viber η κάτι αλλο

---

Το βάιμπερ ρε συ θέλει να δώσεις κινητό. Όταν ο αλλος σου λεει για ψυχικά προβλήματα προφανώς θελει να μιλήσει ανώνυμα τουλάχιστον στην αρχή. Φτιάξτε όλοι φέικ προφιλ και βρεθείτε σε καμια άλλη εφαρμογή για να μην υπάρχουν θέματα.
Αν γνωριστείτε πρώτα ανταλλάζετε και τα πιο προσωπικα στοιχεία

Λεω εγω τωρα, μια ιδέα

Εγώ μια ιδέα έδω πρέπει να είσαι μέσα αρκετό χρόνο και να περιμένεις αν θα απαντήσει κάποιος σε κάτι που εσύ ρώτησες η αν συνεχίζεται μια συζήτηση γενικά
...

Quote:

---

Originally Posted by Tsoufis1989

Εγώ μια ιδέα έδω πρέπει να είσαι μέσα αρκετό χρόνο και να περιμένεις αν θα απαντήσει κάποιος σε κάτι που εσύ ρώτησες η αν συνεχίζεται μια συζήτηση γενικά
...

---

Ναι, είναι αργός τρόπος επικοινωνίας. Ελπίζω να βρεθούνε άτομα με τα ιδια θέλω και να κάνετε ομάδα κάπου με πιο πολλή αμεσότητα λοιπόν

Δύσκολο αλλά δεν πειραζει

παιδια, μην δινετε κινητα σε αγνωστους. υπαρχουν ΤΟΣΟΙ ΤΡΟΠΟΙ προσωπικης επικοινωνιας χωρις να δωσεις κινητο. βρειτε κατι αλλο.

το κινητο ειναικατι το πολυ προσωπικο ναι. η να κανει καποιος ενα καινουριο email μονο για αυτον τον σκοπο. η επεισης εχει και one time links που αποθηκευεις μεσα μια πληροφορια και ο οποιος δηποτε μπορει να τα ανοιξει μονο μια φορα.

ενα παραδειγμα:

https://1ty.me/

https://onetimesecret.com/

στο δευτερο κιολας εχει και καποιες ρυθμησεις. γενικα εχει κιλα κολπα στο δυαδυκτιο αν ψαξετε ομως προσεξετε να μην βαζετε και παλι απευθειας τα πολυ κυρια και προσωπικα σας μεσα επικοινωνιας. βαλτε κατι ως μεσαζον στην αρχη. γενικα ο νουμερο ενα κυνδυνος στο ιντερνετ ειναι μην πεσουν σε τριτους τα στοιχεια σας.

Εγώ το πρότεινα πιο πολύ γτ για να είμαστε εδώ όλοι έχουμε κάποιο θέμα που θέλουμε να το συζητήσουμε με άτομα που ίσως μας καταλάβουν καλύτερα από άτομα του κύκλου μας

Quote:

---

Originally Posted by Tsoufis1989

Εγώ το πρότεινα πιο πολύ γτ για να είμαστε εδώ όλοι έχουμε κάποιο θέμα που θέλουμε να το συζητήσουμε με άτομα που ίσως μας καταλάβουν καλύτερα από άτομα του κύκλου μας

---

σαυτο εχεις δικιο. και ειναι απολυτος φυσιολογικο. σηγουρα εδω θα νιωσουμε οι περισωτεροι μια οικειοτητα επειδη αλληλοκαταλαβαινωμαστε συνηθος εδω μεσα. λογο οτι βρισκωμαστε στην ιδια δυσμοιρη θεση και ψαχνουμε συμαχους στον αγωνα μας. και σε αυτο αποσκοπει το φορουμ. εινια μια καλη προτοβουλια που φαντασου να μην υπυρχε. για εναν που βρισκεται σε αυτην την θεση ειναι μια ανασα απο το τιποτα ομως απο την αλλη δεν ξες και ποσο ασφαλες ειναι η γνωριμια στα τυφλα επομενος νασαι και εσυ και ο καθενας σηγουρος για τις επιλογες σου εχωντας νγωρισει καποιον λιγο σαν χαρακτηρα απο την γενικοτερη παρουσια του εδω μεσα εστο και ανωνυμα.

Σωστό κι αυτό που λες αν εγώ προσωπικά δεν φοβάμαι κάτι και ούτε ντρέπομαι χαρά Μ κάποιος να θέλει να Μ μιλήσει και αν μπορώ να τον βοηθήσω η να με βοηθησει

Quote:

---

Originally Posted by belphegor22

σαυτο εχεις δικιο. και ειναι απολυτος φυσιολογικο. σηγουρα εδω θα νιωσουμε οι περισωτεροι μια οικειοτητα επειδη αλληλοκαταλαβαινωμαστε συνηθος εδω μεσα. λογο οτι βρισκωμαστε στην ιδια δυσμοιρη θεση και ψαχνουμε συμαχους στον αγωνα μας. και σε αυτο αποσκοπει το φορουμ. εινια μια καλη προτοβουλια που φαντασου να μην υπυρχε. για εναν που βρισκεται σε αυτην την θεση ειναι μια ανασα απο το τιποτα ομως απο την αλλη δεν ξες και ποσο ασφαλες ειναι η γνωριμια στα τυφλα επομενος νασαι και εσυ και ο καθενας σηγουρος για τις επιλογες σου εχωντας νγωρισει καποιον λιγο σαν χαρακτηρα απο την γενικοτερη παρουσια του εδω μεσα εστο και ανωνυμα.

---

και η γραπτη επικοινωνια με γραπτα μηνυματα, ειναι προσωπικη. δεν χρειαζονται περισσοτερα προσωπικα στοιχεια σε μια πρωτη φαση. μια χαρα επικοινωνια ειναι τα προσωπικα μηνυματα, αλλα και εδω μεσα.
εφοσον μιλαμε ανωνυμα, για ποιον λογο δεν συζητατε εδω, εσεις ξερετε...

Εγώ με χαρά να Μ στείλει κάποιος το οτιδήποτε άμα θέλει να μιλήσει με καποιον

Νομίζω αυτό που λέει το σπουργίτι είναι το πιο σωστό .

Υπάρχει άλλη πλατφόρμα που μπορούμε να μιλάμε πιο άνετα αρκεί κάποιος να την φτιάξει .

Εσένα φίλη πιο είναι το θέμα σ?

Δεν με ενδιαφερει να μιλησω επι προσωπικου με καποιον,γιαυτο υπαρχει το φορουμ,τα θεματα που ανοιγει ο καθενας η αν θελει καποιος να στειλει pm σε καποιον αλλον για πιο prive κουβεντα.

Στα του θεματος,με δυσκολευει αρκετα να πω στον εαυτο μου,αρκετα,πρεπει να αναλαβεις δραση,αυτο σημαινει οτι δεν βγαινω απο το καβουκι μου,εμμενω στην ζωνη ανεσης και δεν δοκιμαζω ακομη και αν ερθει αποτυχια.Αυτη η αναβλητικοτητα με εχει κουρασει,δεν βλεπω προσωπικη αναπτυξη η εξελιξη και παροτι εχω δοκιμασει καποιες ψυχοθεραπειες,οπως ειμαι και σε αυτη την περιοδο,δεν με βοηθουν με αμεσο τροπο να ξεμπλοκαρω,ειδικα να αφησω πισω σκεψεις η πραγματα που με εχουν στεναχωρησει η πληγωσει.

Quote:

---

Originally Posted by JohnyK33

:(

Εχω κουραστει τα τελευταια 3 χρονια κυριως,να ψαχνω να βρω το νοημα της ζωης και της υπαρξης μου σε αυτο τον κοσμο,υποφερω απο χρονια μοναξια,χωρις φιλους,χωρις παρεες,χωρις επιλογες για τιποτε.Ειμαι το καλο παιδι που θα εκμεταλλευτουν ολοι,δεν μπορω να πω οχι η να βαλω ορια σε ανθρωπους που μου δημιουργουν προβλημα,αποφευγω τις συγκρουσεις και τις αντιπαραθεσεις.

Δεν εχω φιλους,δεν ειχα ποτε και δεν μπορεσα ποτε μου να κρατησω εστω 2-3 για τα βασικα.Ειμαι εσωστρεφης,ντροπαλος,χαμηλ ων τονων,υποφερω απο αγχωδης διαταραχη,δεν με γεμιζει σχεδον τιποτε απο οτι δοκιμαζω να κανω,η δουλεια που κανω δεν μου αρεσει και δεν με γεμιζει αλλα δεν βρισκω και κατι καλυτερο,δεν μου επιτρεπει να φυγω απο το σπιτι των γονιων γιατι δεν φτανει ο μισθος κατι που ειναι ενοχλητικο και καταπιεστικο ταυτοχρονα,στρεσαρομαι οταν πρεπει να αλλαξω εργασιακο περιβαλλον και γενικοτερα δεν μου αρεσει το αγνωστο.Δυσκολευομαι να εκφραστω,καταπιεζω συναισθηματα,δεν διεκδικω τη ζωη,μονιμως σε ενα μοτιβο καταθλιψης,στενοχωριας,ανη μποριας,χωρις υποστηριξη η στηριγματα απο το οικογειακο περιβαλλον,τους γονεις.

Δεν βγαινω εξω,δεν παω σε μαγαζια,δεν διασκεδαζω,δεν ταξιδευω,δεν εχω καποιο χομπι η ασχολια που να μου δινει χαρα η ικανοποιηση,δεν εχω καποια σχεση με κοπελα η γενικοτερα σεξουαλικη ζωη εδω και πολλα χρονια,εχω δοκιμασει σεμιναρια κοινωνικοποιησης, 2 ψυχοθεραπευτες,1 κλινικο ψυχολογο,ειμαι σε ομαδικη ψυχαναλυτικη θεραπεια τους τελευταιους 8 μηνες χωρις να βλεπω ωστοσο βελτιωση ακομη,ειναι δυσκολο και το καταλαιβαινω,παροτι οι αλλοι μου δινουν αξια,δεν την βλεπω,δεν την αισθανομαι,εχω αισθηματα κατωτεροτητας,παραιτησης,β λεπω τους γυρω μου να εξελισσονται,να χαιρονται τη ζωη,να αντιμετωπιζουν
προβληματα και εγω δεν μπορω να αλλαξω τιποτε,εχω μεινει στασιμος σε ολη μου τη ζωη,απελπησια πραγματικη.Δεν εχω σοσιαλ μιντια,φοβαμαι να εκτεθω,να ανεβαζω φωτογραφιες η οτιδηποτε τετοιο.

---

Σε κατανοώ απόλυτα πρέπει να κανείς υπομονή.

Quote:

---

Originally Posted by Amazona18

Σε κατανοώ απόλυτα πρέπει να κανείς υπομονή.

---

Δεν ειμαι ατομο της υπομονης ειναι η αληθεια,αλλα η ψυχικη κουραση με εχει καταβαλει,το οτι προσπαθω να βρω λυσεις στα μειζον προβληματα μου και δεν βρισκω διεξοδους,εχω δυο γονεις που με πανε κοντρα,κριτικη στην κριτικη,μενω ακομα μαζι τους λογω οτι δεν βγαινω με μια δουλεια βασικου μισθου να νοικιασω μονος μου,εχετε δει που εχουν παει τα νοικια,δεν γουσταρω καθολου το εργασιακο περιβαλλον,ειναι φουλ τοξικοτητα,κουτσομπολιο,ιν τριγκες,πισωπλατες μαχαιριες,δεν εχω καθολου φιλους να διασκεδασω η να παω με παρεα διακοπες,παλευω με την αποφευκτικη διαταραχη προσωπικοτητας,με χαμηλη αυτοεκτιμηση,ανεπαρκεια και χιλια δυο συμπτωματα.

Η μοναξιά είναι τρομακτική και σε καταλαβαίνω. Σε όλη μου την ζωή φοβομουν να μείνω μόνη. Πάντα είχα σχεσεις και οταν εμενα μόνη μου αισθανόμουν ενα τεράστιο κενό. Σκεφτόμουν πάντα οτι επρεπε να το ξεπεράσω γιατί αληθινή χαρά πρέπει να νιώθουμε και οταν μένουμε μόνοι μας. Πως όμως οταν δεν θέλουμε να κάνουμε τιποτα και το κενό μεγαλώνει?
Νομίζω οτι είσαι αρνητικός σε όλα γιατι νιώθεις θλίψη που σε κάνει να μην θες να δοκιμάσεις τιποτα.
Το ιδιο μου συμβαίνει και εμενα και για πρώτη φορά είπα να μπω σε ενα blog...μηπως μιλώντας για την θλίψη βρω τι φταίει...
Καμιά φορά και μόνο που ζητάμε βοήθεια μας ηρεμεί. Εγώ που και που ξεσπάω και σε κλάμματα και επίσης με βοηθά.

Αν κάθε μέρα σου λένε πόσο κακός είσαι βκαι τι δεν κάνεις καλά στο τέλος θα το πιστεύεις, κόψε τους τις κριτικές, είναι πολύ τοξικό το περιβάλλον που περιγράφεις, συν του ότι είσαι μόνος..βάλε μικρούς στόχους,π.χ σήμερα θα βάλω φρένο στους γονείς μου, αύριο θα ψάξω να δω τι παίζει από δουλειές μήπως μου αρέσει κάτι άλλο, μεθαύριο στο γυμναστήριο θα μιλήσω σε. Εκείνον το τύπο να γελάσουμε λίγο... Δε φεύγει αμέσως το σκοτάδι μέσα μας....

Ειναι πιστευω το πρωτο βημα που φοβομαστε να κανουμε σε κατι που μας ειναι αγνωστο ως κατασταση,οταν γινει αυτο το πρωτο βημα,τοτε σιγα σιγα φευγει το αγχος και καταλαβαινεις καποια πραγματα που πριν δεν ηταν δυνατον να τα αντιληφθεις.

Εχω προσπαθησει να βαλω ορια στους γονεις μου αλλα απλως δεν ακουνε,θελουν να μου επιβαλουν πραγματα και αποψεις δηθεν για το δικο μου καλο.Ψαχνω κατα διαστηματα για αλλες δουλειες αλλα τζιφος.

μην σκας αδελφε. οσο μπορουμε ισοροπουμε στην ζωη και κανουμε καποιες προσπάθειες αναλογα με τον βαθμο που ειμαστε ικανοι να καταβάλουμε ενεργεια. και αυτο πο μονο ρου ειναι πολυ καλο και τιμιο. κανεις ποτε δεν θα εχει το δικαιβμα να σε τραβηξει εκτος τον οριων σου αυτο μονο οι μαλακες το κανουνε. και εσυ αποσο καταλαβα γενικα ζεις για χρονια με ανθρωπους που σε τραβανε εκτοε των οριων σου και αφου εξανδλεισαι σε κατακρινουν. και εγω εστι ημουν για το μεγαλύτερο μερος της ζωης μου και περασα χρονια μεσα στα ψυχολογικά. οσο χρειαστικε δλδ για να μου πατισω μια δυο αναποδες και να καταλαβω το λαθος μου ως προς τον εαυτο μου. αυτα που λεει η ανεμονη ταχω κανει ολα φετος με περσυ περίπου. πηρα καποια βασικα χαρτια για την εργασιακη μου πορεια. δλδ υπολογιστες και λοουερ. οηγα γυμναστήριο για λιγους μηνες οσο μπορουσα χρονικα και μαρεσε γτ μηλουαα λιγο ετσι και με ξενο κοσμο. οχι απαραιτητα να τους κανω φιλους αλλα κοινωνικοποιηθηκα. ακομα και με.καποια ωραια κοριτσια που εν τελει ηταν ευγενικα και μαρεσε μολης βρο χρονο μετα την δουλεια η γο καλοκαιρι θα ξαναπαω και το αποκυρυφομα βρικα πολυ καλη δουλεια. κουραση μεν αλλα πολυ καλο περιβαλον και λεφτα. κατι που το κανει να αξιζει. ποτε δεν ειπα οτι τα θελω ολα ευκολα απλα θελω οτι κανω να αξιζει και να με πηγαίνει μπροστά. γιατι αυτο με γεμηζει. επεισης οποιος θελει παρεα μπορουμε να μηλαμε λιγο. ανεμονη μαρεσε το σκεπτικο σου και ο τροπος που βλεπεις καθαρα και ξεκαθαριζεις τα πράγμα. και για μενα ηταν βασικο να θςσω στοχους πριν τους υλοποιησω

Απλως εχασα τα καλυτερα μου χρονια και κουβαλαω τραυμα επισης απο την παιδικη ηλικια λογω συμπεριφορας γονιων,δεν εζησα τιποτε μεταξυ 20-35,ειχα υπαρξιακα θεματα,δεν ηξερα τι να κανω στη ζωη,δεν ειχα φιλους απο μικρος,δεν εβγαινα,κλειστηκα,απομονωθ ηκα,δεν πηγαινα πουθενα για διακοπες η διασκεδαση,καταπιεζομουν στο σπιτι,δεν με γεμιζε η δουλεια που κανω αλλα δεν ειχα διεξοδο για κατι αλλο,δεν ειχα σχεση,κοπελα,δεν εχω σοσιαλ μιντια,πηγαινα στο γυμναστηριο και δεν μιλουσα σε κανεναν,δεν μου μιλουσε κανεις επισης,τα παρατησα μετα απο λιγο διαστημα.Σε προηγουμενη δουλεια,που ηταν κακοπληρωμενη,με καταπιεση,με αρνητικα σχολια πισωπλατα,να μην εκτιμουν,να μην σεβονται,να υποκρινονται,μεχρι που τα βροντηξα αλλα μου στοιχισε ψυχολογικα καθως επεσα πολυ απο τοτε.

Κανει πολυ κακο οταν δεν μπορεις να ανεξαρτητοποιηθεις σε μια ηλικια μετα τα 30 και εισαι αναγκασμενος να μενεις ακομα με τους γονεις στο πατρικο σπιτι και να τους εχεις συνεχως πανω απο το κεφαλι σου,με οτι περιορισμους εχει αυτο στην καθημερινοτητα.Πρεπει να βρω μια δουλεια του 1000αρικου και ανω για να το καταφερω αυτο,με τα ενοικια στα υψη,την γενικοτερη ακριβεια,χωρις μοιρασμα εξοδων δια δυο.

Βαρεθηκα,εφτασα 36 πλεον.

Eιμαι πληρως απογοητευμενος και εγκλωβισμενος,δεν μπορω να βρω χαρα στη ζωη μου και ταυτοχρονως θλιβομαι οταν βλεπω την χαρα των αλλων.

είναι οκ να θλιβεσαι με αυτό, δεν θα καθίσεις να κρίνεις τον εαυτό σου που νιώθει έτσι. είναι φυσιολογικό. το παράλογο θα ήταν να ήθελες να τους βλάψεις να μην είναι πια χαρούμενοι.
δεν ξέρω τί να πω για τα υπόλοιπα.

Quote:

---

Originally Posted by JohnyK33

Eιμαι πληρως απογοητευμενος και εγκλωβισμενος,δεν μπορω να βρω χαρα στη ζωη μου και ταυτοχρονως θλιβομαι οταν βλεπω την χαρα των αλλων.

---

Σε παρακολουθεί κάποιος ψυχολόγος;
Μπορει να το έγραψες κάπου και να μην το διάβασα.

Που είσαι johnara αν ήσουν τσοπάνος θα έκανες τα τσιγαράκι σου θα έτρωγες λάδι μέλι κ κρασί οπωσ βγαίνει αυτό που πληρώνουν οι πλούσιοι 200 ευρώ εσύ θα το παιρνες 5 ευρώ και θα ήσουν υγιέστατος

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Σε παρακολουθεί κάποιος ψυχολόγος;
Μπορει να το έγραψες κάπου και να μην το διάβασα.

---

Ναι με παρακολουθει ενας θεραπευτης,αλλα εχω κανει 3 αλλαγες ψυχολογων,ψυχιατρων,οι οποιοι δεν φαινεται πως προσφερουν αποτελεσματικη θεραπεια.