Originally Posted by
Sophie_
Γεια σε όλους. Θέλω να μιλήσω κάπου. Αυτή τη στιγμή που σας γράψω με έχουν πιάσει κλάματα. Κάτι που συμβαίνει συχνά και φαινομενικά χωρίς λόγο. Υπάρχουν όμως πολλοί λογοι και σίγουρα δεν τους ξέρω όλους. Περνάω μια φάση με το στομάχι μου τους τελευταίους μήνες, είχα κάνει και προηγούμενα ποστ όμως καταλαβαίνω ότι έχω γενικότερο φόβο και άγχος υγείας και για μένα και για τους δικούς μου. Ειλικρινά χάνομαι στη σκέψη ότι θα πάθουν κάτι κάποια στιγμή με πιάνουν κλάματα και πανικός, νιώθω μόνη κι αβοήθητη στον κόσμο όσους και να έχω δίπλα μου κανείς δεν είναι για μένα σαν τους γονείς μου. Είμαι 31 χρόνων και έχω παντρευτεί. Δε μπορώ να διανοηθω κάτι κακό, αν δεν σηκώσουν αμέσως το τηλέφωνο βάζω με το μυαλό μου χίλια δυο κακά. Όλα αυτά προέκυψαν μετά από θέματα υγείας των τελευταίων ετών. Σήμερα από το πρωί είμαι σε κακό χάλι. Έχω αναγουλα και ζαλάδα, είναι κι αυτές οι μέρες του μήνα κ δε μπορώ καν να φάω, με αποτέλεσμα να γίνεται πιο έντονη η ζαλάδα και τώρα είμαι μόνη στο σπίτι και κλαίω. Δεν με ευχαριστεί η ζωή μου σε τίποτα. Κάνω μια δουλειά που δεν αγαπω μόνο για τα λεφτά, που κι εκεί βασικός μισθός είναι, έχω φοβίες όπως αυτές που σας γράφω και ακόμη κι όταν πάω να κάνω κάτι που αγαπώ πολύ ασχολούμαι κάποιες ώρες και μετά το βαριέμαι και το αφήνω για άλλη μέρα.. το ξαναπιανω την άλλη μέρα αλλά δεν έχω αυτή τη ζωντάνια και το κέφι για άνθρωπο της ηλικίας μου... Βλέπω άλλους έξω και τους ζηλεύω... Ξέρω πως η λύση μάλλον είναι ψυχολόγος ή και ψυχίατρος, δεν ξέρω τι από τα δύο, αλλά θέλω μόνο να μιλήσω αυτή τη στιγμή και κανείς δε μπορεί να καταλάβει όλα αυτά που συμβαίνουν μέσα μου..με λένε υπερβολική κ ότι αγχώνομαι... Μπορεί να κοροϊδεύουν κιόλας.. δεν αντέχω κ την οικογένεια του άντρα μου.. πιεζομαι πολύ τελευταία δεν θέλω κανέναν, θέλω να ανοίξω την πόρτα και να εξαφανιστω.. αλλά και να εξαφανιστω, πάλι φοβάμαι τη μοναξιά.. αυτό το ένιωθα και πριν χρόνια ως φοιτήτρια.. ενώ φαινομουν πολύ δυναμική στους έξω, μέσα μου ένιωθα φόβο συχνά.. ότι θα πάθω κάτι.. είμαι τρελή; Μου συμβαίνει κάτι κακό; Δεν αντέχω άλλο έτσι τη ζωή μου.. θέλω να βοηθήσω την οικογένειά μου οικονομικά και δε μπορώ...βλέπω τους γονείς μου να δουλεύουν σε σκληρές δουλειές για την ηλικίας τους και δεν το αντέχω μέσα μου υποφέρω... Δεν ξέρω τι να κάνω και θέλω μόνο να κλαίω..