Δύσκολος ο χωρισμός ακόμα και αν τον αποφάσισες εσύ
Θέλω να καταθέσω κάποιες σκέψεις. Ξέρω ότι κάποιοι ίσως το δουν σαν πεζό, αλλά εγώ δυσκολεύομαι να το διαχειριστώ.
Πριν από τρεις βδομάδες πήρα την απόφαση να τερματίσω μια σχέση 5 χρόνων. Μια σχέση που πέρασε πολλά πάνω κάτω, πολλές στιγμές που κάποιος θα έλεγε ότι έπρεπε να είχε τελειώσει πολύ νωρίτερα. Όμως ήταν μια σχέση που την έδενε μια απίστευτη αγάπη.
Η αφορμή ήταν πολύ απλή. Ένα νέο πρόσωπο μπήκε στο μυαλό μου. Και μάλιστα σε μια περίοδο που ξανάρχησαν τα σύννεφα στην σχέση μου. Και για να είμαι σωστός απέναντι στην κοπέλα που ήμουν, αλλά κυρίως στον εαυτό μου, πήρα αυτή την απόφαση. Είχαμε ξαναχωρήσει στο πρόσφατο παρελθόν και κάναμε προσπάθεια να τα ξαναβρούμε. Κυρίως λόγω της αγάπης που έτρεφε ο ένας για τον άλλο. Όταν της είπα να χωρίσουμε νόμιζα ότι ήταν η πιο σωστή απόφαση που πήρα. Τις επόμενες ημέρες βρέθηκα πιο κοντά με την καινούρια κοπέλα και αρχίσαμε να βγαίνουμε.
Όμως η πρώην μου δεν πήρε τον χωρισμό μας τόσο εύκολα. Προσπαθεί με την κάθε ευκαιρία να μου δείξει πόσο με αγάπησε και πόσο με αγαπάει. Και ακόμα και αν υποψιάζεται ότι έχω προχωρήσει, επιμένει να μου λέει ότι θέλει να περάσουμε την ζωή μας μαζί.
Όλα αυτά ακούγονται λογικά, ειδικά αν ο ένας από τους δύο δεν είναι έτοιμος να χωρίσει. Όμως το δικό μου πρόβλημα είναι ότι τις τελευταίες μέρες, τα πρωινά ξυπνάω χάλια. Ξυπνάω με αναμνήσεις, με ενοχές, με τύψεις. Γιατί νιώθω ότι την αγαπάω κι εγώ τόσο πολύ. Ήταν ο άνθρωπος που με ήξερε όσο κανείς άλλος. Και νιώθω ότι αν και ερωτηκά με ελκύει πολύ η νέα κοπέλα, στην ψυχή μου μέσα είναι η πρώην μου. Και όσο περνάνε οι μέρες γίνεται κάπως πιο δύσκολο.
Όλες αυτές οι στιγμές και η αγάπη που έχω πάρει είναι κάθε μέρα στο μυαλό μου. Υπάρχουν στιγμές που κλαίω μόνος μου. Σα να νιώθω ότι κάποιος πέθανε. Και πονάω. Και ας έχω πάρει εγώ αυτή την απόφαση. Στροβιλίζει στο μυαλό μου ακόμα και η σκέψη ότι στο μέλλον θα ξαναείμααστε μαζί. Πως γίνεται ακόμα και γι αυτόν που έχει πάρει την απόφαση να χωρίσει να πονάει τόσο;
Και ξέρω ότι θα ξαναέρθουμε σε επικοινωνία γιατί θα έρθει να πάρει τα πράγματά της από το σπίτι μας. Και όλο αυτό είναι μεγάλο βαρίδι. Δεν έχω όρεξη σχεδόν για τίποτα. Και όλο αυτό έγινε αφού πήρα την απόφαση για να χωρίσουμε. Λίγο πριν τα πράγματα ήταν πιο καθαρά στο μυαλό μου.
Και το μεγαλύτερό μου βάσανο είναι ότι βλέπω ότι στη νέα κοπέλα που βγαίνουμε μόλις μια βδομάδα τώρα, έχουν αρχίσει και αναπτύσσονται πράγματα. Θέλει να με βλέπει συνέχεια, να μιλάμε. Που είναι απόλυτα υγιές. Αλλά δεν μπορώ να αφεθώ. Σαν να με κρατάει πίσω όλο αυτό.