Ακουω αν εχετε βρει εστω κατι ανακουφιστικο οταν εχετε μυαλο κουνουπιδη απο αρνητικες σκεψεις
Printable View
Ακουω αν εχετε βρει εστω κατι ανακουφιστικο οταν εχετε μυαλο κουνουπιδη απο αρνητικες σκεψεις
Στην δική μου περίπτωση είμαι στην φάση που ξεκίνησα να το αποδέχομαι και να το αναγνωρίζω. Ξέρω ότι για να πω ότι το αφήνω και με αφήνει θα πάρει πολύ χρόνο. Απλά πρέπει να μάθω να ζω με αυτό. Τα χάπια ακόμη και αν δεν τα πάρω μου παρέχουν ασφάλεια. Και σιγά σιγά αρχίζω να πετάω τα πρέπει.
Η γαδ ειναι χημεια εγκεφαλου ...γενιεσε με αυτο ...απο μικρη θυμασαι ν νιωθεις ντροπες κ αρνητικα κ φοβους ?βεββαια μπορει ν μην το εχεις με φουλ εξαρση λογω ανετης ζωης ...ν τα εχεις λυμενα ολα ετσιδεν εχεις πολλες αρνητικες σκεψεις ν πυροδοτουν την γαδ..ζαναξ περνεις ?
Ποτε εισαι καλα?εννοω εχεις τσεκαρει μερες η περιοδους π δεν εχεις τιποτα?εγω ειχα μια περιοδο 3 ετων που δεν εοχα κανενα προβλημα τσ οικονομικα ηταν σε σειρα κ δεν εοχα τρεξιμο πουθενα....εκει δεξ ειχα καμμια ενοχληση ...αντε το πολυ να επινα ενα ζαναξ καθε 2 μηνες ...μετα οταν ξαναηεθανε προβληνατα ηρθε κ η γαπ πισω
Το ίδιο φαντάζομαι συμβαίνει στους περισσότερους από εμάς. Τα συμπτώματα είναι στο φουλ όταν είμαστε πιεσμένοι. Επίσης όταν είμαι για παράδειγμα άρρωστη (ιώσεις κλπ) δεν έχω σχεδόν καθόλου συμπτώματα. Πιθανόν γιατί το μυαλό μου είναι εκεί. Τα τελευταία 2 χρόνια είμαι συνεχώς στο τρέξιμο με πολύ ανχος, οπότε γίνεται χαμός και τρέχω στους γιατρούς.
Είμαι 30 πλέον έχω διάγνωση με γαδ και που κ που καταθλίψεις απ τα 20. Με θυμάμαι από μικρή ντροπαλή αντικοινωνική . Μεγαλώνοντας έγινα το αντίθετο ,2 χρόνια ήμουν σε θεραπεία με σιπραλεξ κ με ψυχολόγο μαζί δούλευα πέρα απ τον γιατρό. Έτυχε κ με πιάσαν. Δεν ένιωθα άγχος δεν ένιωθα να υπάρχει τπτ από γαδ στη ζωή μ συνέχιζα τη σχολή τελείωσα πηρα πτυχίο έκοψα τα χάπια. Τρία χρόνια μετά άρχισαν όλα ξανά .. μόλις η ζωή μου τα έφερε αλλιώς δεν έβρισκα δουλειά έφτασα 27 μετακόμισα ήδη μετά το πτυχίο στην πόλη μου . Τόσο αντεξα τρία χρόνια για να επανέλθουν ταχυκαρδίες άγχη κρίσεις κατάθλιψη κ ότι έχει ο καθένας με τη γαδ. Ξανά χάπια, ξανά ψυχολόγος. Αλλάζω τη ζωή μου όσο μπορώ κ μειώνονται τα συμπτώματα της κατάθλιψης κ της γαδ. Μέχρι που έκοψα πέρσι ξανά τα αντικαταθληπτικα. Αυτό ήταν νομίζω και το τέλος μ. Αυτό νομίζω υπήρχε από πάντα , θα έχει υφέσεις κ εξάρσεις ανάλογα με τη ζωή έτσι τουλάχιστον μου είπε ο ψυχιατρος. Πλέον δεν βρίσκω αντικαταθληπτικο που να με στρώσει κ η ζωή μου έγινε απαίσια από αρρώστιες ανεργία φιλίες μοναξιά κ εξάρτηση από ζαναξ τα οποία αντικαθιστω σταδιακά κ υποφέρω . Όποτε το πρώτο είναι να αποδεχτείς ότι μάλλον θα υπάρχει για πάντα γαδ αλλά αν η ζωή σου είναι καλύτερη η μπορείς να τη κανείς εσυ καλύτερη δε θα ναι έντονη κ προβληματική . Επόμενη επιλογή είναι συνεδρίες κ φάρμακα . Μόνο τότε ήμουν καλά . Ίσως αν καταφέρω να φύγω μια μέρα απ την ουσιοεξαρτηση και βρω ξανά τον εαυτό μοτ να μην υπάρχει γαδ!
Ναι σε μια φίλη μου με τη λήψη ενός αντικαταθλιπτικού της έφυγαν όλα σε 2 μήνες με μια καλή δοσούλα όπως είπε ένας ψυχίατρος όταν του είπε τα φάρμακα που έπαιρνε τακτικά συν το αντικταθλιπτικό που πρόσθεσε μόνη της γιατί μόνο με τα τακτικά φάρμακα της δεν έβρισκε σωτηρία.
Ειμαι 50 ...απο τα 19 επεσε σε κρισεις γαδ...τοτε δεν ξεραν τι ειναξ η γαδ....απο τα 19 μεχρι τα 40 εκανα τρεξιμο 10 χιλ καθε μερα για να αντεξω....αντεχα...στα 40 κατα τυχη πηρα αντικαταθλιπτικα...με επιασαν κ ολα καλα ....σημερα στα 50 εχω ξεκινησει παλι μετα απο μια διακοπη 3 ετων....κ τωρα δεν με πιανουν.....ΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ...αλλαξε η ζωη ολων προς το χειροτερο ...δεν ζουμε δεν γελαμε ....δεν γλενταμε...μονο ζορια κ υποχρεωσεις
....οποτε μαλλον η γαδ θα κανει παρτυ ..σε ολους....εγω κανω παλι τρεξιμο ...βοηθαει να βγαλω την μερα παρεα με τα αντικαταθλιτπτικα κ σοβαρη διαιτα...κομενοι καφεδες ...αλκοολ οποτε πινω με παρεα βγαινει ξυνο ....οποτε διατροφη οχι καφεδες οχι αλκοολ ν πολυ γυμναστικη....την αγαπη μου σε ολους που τραβανε ο
Το λουκι τους....
Τελικά όλα είναι θέμα αλλαγών κ πίεσης.εγω έφυγα από το πατρικό μετά από πολλά χρόνια κ συζω Μ ένα παιδί.φυσικα τα συμπτώματα άρχισαν να εμφανίζονται πάλι.ταχυκαρδια ,ανησυχία πόνοι στομαχικοι κ ναυτία.υπαρχουν στιγμές που θέλω να τρέξω σα μικρό πίσω στη φωλιά μου όπως λέω εγώ.δυστυχως εγώ είμαι από τους ανθρώπους που δεν μπορώ να διαχειριστώ εύκολα τις αλλαγές.μπλοκαρω και η αγχωδης κατάθλιψη εμφανίζεται ξανά.ενας διαρκής αγώνας είτε για θετικές αλλαγές είτε όχι
Καλημέρα.εγω παίρνω λεξοτανιλ αλλά δε με πιάνουν αμέσως μετά από αρκετή ώρα ηρεμώ.τα έχει συνηθίσει ο οργανισμός?
Θεωρώ πως η φαρμακευτική αγωγή είναι σωτήρια κι αυτό δεν είναι κακό.
αν περισσότερο καλό κάνει παρά κακό,γιατί όχι; επειδή υπάρχει το στίγμα; δεν το θέλουμε το στίγμα. η αξιοπρεπής διαβίωση και η ποιοτητα ζωής είναι δικαίωμα.
εγώ δεν έχω διαγνωστεί αλλά μάλλον κατα κει με κόβω.