Καλησπέρα πριν από λίγο έπαθα κρίση κ έχω πάρει λεξοτανιλ.δεν μπορώ να ηρεμήσω ,δεν έχω φάει τίποτα και νιώθω ναυτία.μιλησα με το γιατρό και θα με δει τη Δευτέρα.σκεψεις τρελές.με βλέπω να αρχίζω ξανά αγωγή
Printable View
Καλησπέρα πριν από λίγο έπαθα κρίση κ έχω πάρει λεξοτανιλ.δεν μπορώ να ηρεμήσω ,δεν έχω φάει τίποτα και νιώθω ναυτία.μιλησα με το γιατρό και θα με δει τη Δευτέρα.σκεψεις τρελές.με βλέπω να αρχίζω ξανά αγωγή
Περαστικα θα ινε ....επαιρνες αγωγη?Quote:
Originally Posted by ireneandria
Το χειρότερο δεν είναι να ξαναρχίσεις αγωγή, το χειρότερο είναι να μην ξέρεις γιατί παθαίνεις αυτά που παθαίνεις.Quote:
Originally Posted by ireneandria
Ναι έπαιρνα εφεξορ.εχω τέσσερις μήνες που την είχα κοψειQuote:
Originally Posted by Babis1974
Ποσο καιρο?μονη σου την εκοψες?Quote:
Originally Posted by ireneandria
[QUOTE=Babis1974;1256505]Ποσο καιρο?μονη σου την εκοψες?[/QUOTE
Έπαιρνα για ενάμιση χρόνο με μια μικρή διακοπή 2 μηνών λόγω κάποιου θέματος υγείας.οχι ο γιατρός σταδιακά για να προσπαθήσω για παιδι
[QUOTE=ireneandria;1256528]Τι να σου πω....αν θες να κανεος παιδι πρεπει να βρεις τροπο να το παλεψεις χωρος φαρμακα...αλλιως τα φαρμακα θ σε ανακπυφισουν...εχεις την υποστηριξη μουQuote:
Originally Posted by Babis1974
[QUOTE=Babis1974;1256588][QUOTE=ireneandria;1256528]
Τι να σου πω....αν θες να κανεος παιδι πρεπει να βρεις τροπο να το παλεψεις χωρος φαρμακα...αλλιως τα φαρμακα θ σε ανακπυφισουν...εχεις την υποστηριξη μου[/QUOT
Θα ήθελα να κάνω ένα παιδάκι αλλά σ αυτή την κατάσταση μέσα στο αγχος δεν πρόκειται να έρθει.εχω κ μια ηλικία 42 και φυσικά όλο αυτό με αγχωνει ακόμα περισσότερο.δεν ξέρω πια το μόνο που θέλω είναι να νιώσω καλύτερα δεν αντέχω να ξυπνάω και να κυλάει μέρα βασανιστικά.οτι μου πει ο γιατρός.
Μία χαρά είναι η ηλικία σου ε αν θες να κάνεις παιδί.Quote:
Originally Posted by ireneandria
Κάνεις και ψυχοθεραπεία;
Ναι κάνω εδώ κ δύο χρόνια περίπου.εχω αλλάξει εδώ κ κάποιους μηνες.ημουν καλύτερα αλλά όπως ανέφερα το τέλος μιας τοξικής σχέσης κ η αρχή μιας άλλης με πολλές παρεμβολές κ ενοχλήσεις από τον πρώην μου προκάλεσαν παλι τα συμπτώματα.δυστυχως η εξάρτηση από αυτόν τον άνθρωπο με ταλαιπωρεί.δεν ξέρω αν το έχει περάσει κάποιος.να θέλεις να φύγεις τόσο πολύ από κάποιον αλλά συνάμα να νιώθεις τόσο εξαρτημένη.Quote:
Originally Posted by george1520
Χρειάζεσαι περισσότερο χρόνο για να αποκοπείς. Ίσως να έχεις μάθει σε τοξικές καταστάσεις και επειδή σου είναι γνώριμο περιβάλλον, να το διαλέγεις ξανά και ξανά. Θα έρθει η στιγμή που θα δεις ότι σου αξίζει κάτι καλύτερο και θα το αφήσεις πίσω..Quote:
Originally Posted by ireneandria
Έτσι ακριβώς όπως τα λες.η τοξικότητα κ η εξάρτηση με τραβάνε πίσω.το παιδί που είμαι τώρα είναι δίπλα μου σε όλα ,υποστηρικτικό κ μου προσφέρει όλα αυτά που ο άλλος μου στέρησε τόσα χρόνια.απλα για μένα είναι δύσκολο κ με την αγχωδης κατάθλιψη.με πιάνει πανικός.Quote:
Originally Posted by george1520
Μπορει να νιώθεις ότι δεν σου αξίζουν. Ότι σου είναι ξένα.. Προτιμάς να είσαι σε ένα περιβάλλον που πρέπει να διεκδικήσεις τα αυτονόητα. Μπορεί να παίζει και το σενάριο να έχεις εμπειρία στο να σου δίνει κάποιος κάτι που χαίρεσαι και να στο αρπάζει μετά. Οπότε όταν έρθει η στιγμή που κάποιος σου δίνει κάτι, να φοβάσαι να το χαρείς.Quote:
Originally Posted by ireneandria
Να θυμάσαι πως οι άνθρωποι που μας νοιάζονται δεν μας στερούν τίποτα, ουτε μας ταλαιπωρούν αλλιώς γεμίζουν τον εγωισμό τους. Θα αγαπήσεις τον εαυτό και θα δεις πόσο μικρός είναι δίπλα σου
Έτσι ακριβώς όπως τα λες.η τοξικότητα κ η εξάρτηση με τραβάνε πίσω.το παιδί που είμαι τώρα είναι δίπλα μου σε όλα ,υποστηρικτικό κ μου προσφέρει όλα αυτά που ο άλλος μου στέρησε τόσα χρόνια.απλα για μένα είναι δύσκολο κ με την αγχωδης κατάθλιψη.με πιάνει πανικός.Quote:
Originally Posted by george1520
Πραγματικά έτσι ακριβώς νιώθω...με αυτόν διεκδικούσα έστω κ το να έρθει να με δει.μου έδινε μικρές στιγμές χαράς κ μετά με πετούσε στα τάρταρα.το παιδί τώρα μου δίνει απλόχερα τη φροντίδα του και την αγάπη του και νιώθω ότι δεν του αξίζω γιατί εγώ ακόμα παλεύω με την εξαρτηση μου κ τους φόβους μου.ακριβως αυτό φοβάμαι να χαρώ το καινούριο.ελπιζω με το χρόνο να μπορέσω να το αφήσω πίσω μου όλο αυτό.Quote:
Originally Posted by george1520
Άνθρωπος που δεν σκιζεται για σένα, δεν σου αξίζει.. Τα λίγα ας τα κρατήσει για τον εαυτό του. Απόλαυσε τα πολλα.. Μη του τρέφεις τον εγωισμό..Quote:
Originally Posted by ireneandria
Πόσο δίκιο έχεις....πραγματικά.αυτοι οι άνθρωποι πρέπει να είναι μόνοι τους αλλά δυστυχώς βρισκόμαστε εμείς στο δρόμο τους και μας ταλαιπωρούν ψυχικά κ σωματικά η να βρίσκουμε τη δύναμη και να τους στέλνουμε στο δ......σ ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου.με βοήθησες πολύ να ηρεμήσω.Quote:
Originally Posted by george1520
Ζήτησε από τον ψυχολόγο, ε αν δεν σου έχει δείξει, ασκήσεις ηρεμίας. Με την αναπνοή. Βοηθάει πολύ.Quote:
Originally Posted by ireneandria
Ναι θα της το ζητήσω.σ ευχαριστώ πολύQuote:
Originally Posted by george1520
Καλησπέρα στην παρέα!! Αχ όλοι μας έτσι, πραγματικά ο καθένας μας κουβαλάει αυτό τον Σταυρο και είναι επώδυνος άσχετα που δεν φαίνεται στους γύρω.
Εγώ παιδιά εδώ και 2-3 μέρες έχω έναν πονοκέφαλο τάσης (δηλαδή έχω πόνο μπροστά στο μέτωπο και σαν να σφίγγει κάτι το κεφάλι μου). Έχω φοβηθεί παρά πολύ για ακόμα μια φορά και πάλι σκέφτομαι μήπως έχω κάτι στο κεφάλι σοβαρό και πρέπει να πάω άμεσα σε κάποιο νοσοκομείο. Δεν ξέρω πραγματικά με κουράζει αυτό το πράγμα συνέχεια. Όλο σκέφτομαι ότι κάτι έχω και θα πάθω κάτι σοβαρό.
Πολύ πιθανόν αυτές τις μέρες κάτι σε αναστάτωσε. Προσπάθησε να εντοπίσεις τι είναι αυτό που σου χαλάει τη ψυχολογία.Quote:
Originally Posted by Vaso S
Μια απ' τα ίδια... Το κεφάλι σου κάνει αλλά συμπτώματα μαζί;Quote:
Originally Posted by Vaso S
Καλημέρα.πριν 3 μέρες ξεκίνησα πάλι αγωγή με εφεξορ.το σκ μαρτυρικό.μια εσωτερική ταραχή συνεχώς και από την άλλη όλη μέρα στο κρεβάτι ,να μην μπορώ να σηκωθώ.να κοιμάμαι συνεχώς και διάθεση χάλια.ελπιζω να αρχίσει να δρα γρήγορα ώστε να πάρω λίγο τα πάνω μου.
Ναι νιωθω και ζαλάδα που και που. Σήμερα ας πούμε μόλις γύρισα σπίτι ένιωσα μια ζάλη και έχω φοβηθεί τόσο πολύ, νιωθω ότι θα πέσω κάτω. Χθες εν τω μεταξύ που είχα πάει για περπάτημα ήμουν μια χαρά είχε περάσει το κεφάλι μου, αλλά σήμερα πάλι τα ίδια….
Κάνε λιγάκι υπομονή και θα πιάσει. Εμένα μου πήρε περίπου 6-7 εβδομάδες για να πω ότι έπιασε αλλά ο κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός!!
Καλημέρα ενώ τις 3 πρώτες μέρες που ξεκίνησα το εφεξορ είχα απίστευτη καταστολή κοιμόμουν σήμερα ξύπνησα με μια απίστευτη υπερδιέγερση και νιώθω ευεξαπτη πολύ.επισης Μ ενοχλούν πάρα πολύ οι ήχοι γύρω μου και δεν μπορώ να ηρεμήσω.εχει βιώσει κάποιος κάτι παρόμοιο.θα υποχωρήσουν αυτά τα συμπτώματα η να μιλήσω με το γιατρό μου?Quote:
Originally Posted by Vaso S
Καλό είναι να μιλήσεις με τον γιατρό σου, για να μην έχεις μετα και αμφιβολίες.Quote:
Originally Posted by ireneandria
Είπες στη ψυχολόγο αυτό που λέγαμε? Πώς είσαι γενικά αυτές τις μέρες;
Θα με δει αύριο ξανά γιατί μάλλον έχω κ ΙΨΔ.τελος της εβδομάδας έχω συνέδρια.γενικα δεν είμαι πολύ καλά ,σήμερα δεν μπόρεσα να πάω ούτε στη δουλειά.γενικοτερα Μ έχει πιάσει πολύ έντονος φόβος κ κλείνομαι.Quote:
Originally Posted by george1520
Εντάξει, το δικαιούσαι.. Μην το βλέπεις ως κάτι κακό. Δεν είσαι καλά, χρειάζεσαι λίγο χρόνο για να επανέλθεις.. Όλα καλά.Quote:
Originally Posted by ireneandria
Τι φοβάσαι?
Να βγω έξω κ πάθω καμία κρίση κ δεν μπορώ να την ελέγξω.και κάνω κ σκέψεις αρνητικές ότι δεν μπορώ να έχω μια φυσιολογική ζωή.δε θα καταφέρω να προχωρήσω με το παιδί που είμαι τώρα η τουλάχιστον να είμαι μαζί του και να νιώθω καλά.να ζω στιγμές από ένα καφέ μέχρι μια εκδρομή.Quote:
Originally Posted by george1520
Θα σου πω δυο πράγματα να θυμάσαι, θα τα καταλάβεις κάποια στιγμή στο μέλλον.Quote:
Originally Posted by ireneandria
1) το σπίτι δεν είναι το καταφύγιο σου, αλλά η φυλακή σου.
2) στο κρεβάτι, όσο περισσότερο μένεις, τόσο πιο πολύ σε ρουφάει.
Αυτα είχα στο μυαλό μ και είχα κατάθλιψη. Αυτή που δεν είσαι στο παρόν, που λειτουργείς μηχανικά. Που απλώς υπάρχεις. Φοβάσαι τα πάντα. Ακόμη και το ελικόπτερο που περνούσε πάνω από το σπίτι μου, με τρόμαζε. Γιατί? Δεν ξέρω. Δεν κάθισα να δώσω λογική εξήγηση σε όλα, είπα στον εαυτό μου ότι πλέον δεν μπορείς να είσαι δυνατός. Δεν ήθελα να βγαίνω, μην πάθω κάτι και δεν με βοηθήσουν ή να γίνω ρεζίλι στους άλλους. Αλλά ξέρεις τι παρατήρησα, ότι δεν πάθαινα κάτι, ο φόβος μου τα έκανε όλα. Αυτό το αν. Αν βγω και αν πάθω κάτι και αν δεν με βοηθήσουν. Αν και αν και αν.. Έναν αν. Άρχισα και έβγαινα στην αυλή του σπιτιού μ, στα ζώα μ. Μετά πήγα στην πλατεία, μετά στο διπλανο χωριό. Κάθε μέρα έβγαινα. Όση ώρα ήθελα. Πέντε λεπτά? Πέντε. Από το καθόλου,πολυ καλύτερα. Και κάθε φορά που επέστρεφα ήμουν νικητής. Ένιωθα περήφανος για μένα. Είχα πάθει μια φορά κρίση πανικού στη πιτσαρία.. Και? Ήρθα σπίτι, κύριος. Το ίδιο κουκλάκι με πριν..
Άσε τα αν και μην μειώνεις τον εαυτό σου τόσο. Περνάς κάτι δύσκολο, μπορεί η γύρω σου να μην το αντιλαμβάνονται επειδή δεν το έζησαν αλλά δεν μειώνει την αξία σου.. Είσαι ένας άνθρωπος που παλεύει με κάτι και θα βγει σύντομα νικητής.
Σ ευχαριστώ πάρα πολύ για την υποστήριξη σου.θα προσπαθήσω σιγά σιγά να βγαίνω για όσο αντέχω.ενα βήμα τι φορά.χαιρομαι που είσαι καλύτερα κ βγήκες νικητής από όλο αυτό.Quote:
Originally Posted by george1520
Και αν κάποια στιγμή πέσεις..μην απογοητευτείς.. Σίγουρα θα είσαι σε ψηλότερο σημείο απ ότι ήσουν πριν.Quote:
Originally Posted by ireneandria
Μακάρι όντως αυτά που σου είπα να μπορέσεις κάποια στιγμή να τα "δεις". Ξέρω πως ο φόβος, δεν βοηθάει.
Εγώ δεν μπορώ να συμφωνήσω με το «ότι μου πει ο γιατρός» γιατί δεν μπορώ να ξέρω τι είναι αυτο που θα προτείνει. Γνώμη μου είναι τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε μια τόσο σοβαρή απόφαση για τη ζωή σου (αλλά και για τη ζωή του ίδιου του παιδιού) να τον έχεις εσυ. Μη δώσεις λευκή επιταγή σε έναν ξένο που επισκέπτεσαι στο γραφείο του. Δε θα μεγαλώσετε μαζί το παιδί. Καταλαβαίνω ότι είναι κάτι που το θέλεις πολύ και νιώθεις και το «εκβιαστικό» του χρόνου που περνά αλλά γνώμη μου είναι να μην πάρεις (εκ)βιαστικά μια τόσο σοβαρή απόφαση / δέσμευση. Δώσε προτεραιότητα στο να ασχοληθείς με την ψυχολογία σου. Αυτό είναι το επείγον. Το άλλο και ποτέ να μη γίνει δεν πειράζει (λέω εγώ). Μην ασχολείσαι με αυτο τώρα που δεν νιώθεις ακόμα καλά.Quote:
Originally Posted by ireneandria
Σου εύχομαι να βοηθηθείς και να νιώσεις καλύτερα σύντομα.
Όντως αυτό που προέχει αυτή τη στιγμή είναι να νιώσω καλύτερα γιατί είναι πολύ βασανιστικό.πρεπει να κάνω υπομονή να αρχίσει να δρα η αγωγή και να βάζω τη ζωή μου σε μια τάξη κ να πάρω τις αποφάσεις μου.σ ευχαριστώ πάρα πολύ για την υποστήριξη σου.Quote:
Originally Posted by _Vassilis
Καλησπέρα. Ελπιζω να είσαι καλύτερα!Quote:
Originally Posted by ireneandria
Καλημέρα.εχω ξεκινήσει αγωγή εδώ κ ένα μήνα ακόμα είναι δύσκολα αλλά ελπίζω σύντομα να αρχίσω να ηρεμώ σιγά σιγά.Quote:
Originally Posted by Marion_OCD