Το ψιλομετανιώνω που γύρισα

Είμαι χάλια εδώ και ένα μήνα, κοιμάμαι άτσαλα, δεν τρώω, έχω φοβερές ταχυπαλμίες....

Έχω αυτισμό, ΔΕΠΥ και δυσαριθμησία (μαθησιακή δυσκολία). Είχα φύγει στο εξωτερικό για κάνα χρόνο. Ενιωθα μόνη μου εκεί πέρα και επίσης με δυσκόλευε πολύ το ότι εμένα με συγκατοίκους. Εργαζόμουν ημιαπασχοληση και περίμενα να με γράψουν στη χώρα για να πάρω επίδομα αναπηρίας και να κοιτάξω να μείνω μόνη μου. Πλήρωνα το ενοίκιο και διάφορα άλλα μόνη μου και χαιρόμουν πολύ για αυτό. Το θέμα είναι πως στην χώρα εκείνη υπάρχει μια φοβία για πόλεμο, άρχισαν να στελνουν και τις γυναίκες σε στρατιωτική θητεία και επίσης μοιράζουν στους πολίτες οδηγίες με το τι να κάνουν αν ξεσπάσει πόλεμος. Άρχισα να φοβάμαι πολύ καθώς ήμουν μόνη μου, είχα την σχέση μου μόνο. Ήταν μια οικογένεια που ήταν ο πατέρας Έλληνας και η μητέρα ντόπια και εχουν ένα παιδί 20 χρονων αλλά αισθάνθηκα άγχος να τους προσεγγίσω. Ο πατέρας ήταν από ένα διπλανό χωριό στην Ελλάδα.. Είχα βρει μια άλλη Έλληνιδα και προσπάθησα να την προσεγγίσω αλλά δεν πολύ ενδιαφέρθηκε, αν και απο ότι είδα μετακόμισε σε άλλη πόλη και μάλλον ήταν απασχολημένη αλλά αισθάνθηκα ότι ίσως κατάλαβε πως ειμαι διαφορετική.

Μίλησα σε ψυχολόγο πριν φύγω και μου είχε πει να κάνω ένα διάλειμμα αντι να αποφασίσω κάτι οριστικό αλλά εγώ άφησα την δουλειά μου, ξενοικιασα το δωμάτιο μου, χώρισα και έφυγα. Και οι γονείς μου συνέχεια μου ελεγαν να γυρισω πίσω.. Τώρα δεν κάνω τίποτα, εργασία δεν μπορώ να βρω, δεν εχω παρέες και κάθομαι όλη μέρα σπίτι. Μένω σε επαρχία έξω από την Αθήνα, είμαι 23 στα 24 και οι περισσότεροι συμμαθητές μου εργάζονται σε καφετέριες αλλα εμένα δεν με παίρνουν μου λένε πως δεν είμαι αρκετά κοινωνική. Ο πατέρας μου συνέχεια μου λέει ότι δεν έχω πλέον ασφάλιση και τέτοια. Δείχνουν ντροπή για εμένα που δεν δουλεύω και δεν πολυβγαινω. Χώρια το ότι ο αυτισμός επηρεάζει την διατροφή μου και οι γονείς μου δεν ξέρουν πως να βοηθήσουν με αποτέλεσμα να τρώω πολύ λίγο μέσα στην ημέρα και να έχω ζαλάδες. Ενώ εκεί αγόραζα ότι ήθελα, ειχα μόνο θέμα με τους συγκατοίκους γιατί ντρεπόμουν να πάω να μαγειρεύω πολλές φορές. Η εργασία μου ήταν καλή γιατί δούλευα από το σπίτι και δεν είχα πολλές επαφές με κόσμο, ήμουν τεχνική υποστήριξη σε μια εφαρμογή βιντεοπαιχνιδιού. Απλά με ενοχλούσε το ότι κάποιοι άνθρωποι ήταν καραεθισμένοι και οι υπεύθυνοι μας προτρεπανε να τους κάνουμε να παίζουνε ακόμη περισσότερο.

Με την σχέση μου μιλάμε ακόμη αν και φέρεται κάπως σαν να νευρίασε που του ζήτησα να χωρίσουμε. Μετά του είπα πως το παίρνω πίσω αλλά δεν το δέχθηκε .. και επίσης το δωμάτιο στο οποίο εμένα είναι ξενοικιαστο. Είχα αφήσει κάποια πράγματα οπως μια άδεια βαλίτσα και ένα χαλασμενο λαπτοπ πριν φύγω και έπρεπε ο ενοικιαστής να τα πετάξει αφού έφυγα, του είπα να κρατήσει ότι θέλει από αυτά που άφησα.. ντρέπομαι για αυτό. Ο ενοικιαστής μου ήταν ο συγκατοίκους, ίσως του πω να του αγοράσω πίτσα για συγνώμη. Το θέμα είναι η δουλειά, μου στέλνουν ακόμη προτάσεις για δουλειά και επίσης είναι να μου δώσει ένας πρώην ενοικιαστής μια προκαταβολή. Σκέφτομαι να ξαναπάω έστω και για 1 μήνα, δεν ξέρω.
Δεν είμαι σε καλή φάση, συγνώμη αν το κείμενο βγήκε τεράστιο. Ελπίζω να είστε καλα...

Ναι, σε θυμάμαι, και στενοχωριέμαι που νιώθεις έτσι. Αν θυμάμαι καλά έμενες Σουηδία. Γιατί να γίνει πόλεμος και με ποιον; Σιγά μην εισβάλει η Ρωσία στη Σουηδία. Στην απίθανη περίπτωση, θα πάει πρώτα Φινλανδία, οπότε έχουν χρόνο, προς τι ο πανικός; Ε, τώρα αν ρίξουν υπερηχητικό ορεσνίκ, ο θεός βοηθός, τι να σου κάνει ο στρατός;

Είχες γράψει ότι ήρθες εδώ για να σπουδάσεις, αν θυμάμαι καλά. Παρακολουθείς κάποιο πρόγραμμα; Έκανες αίτηση να μπεις κάπου για δουλειά με τα χαρτιά σου, να δεις τι αναπηρία βγάζεις, ή να πάρεις κάποιο επίδομα; Βρήκες να μείνεις σε κάποιον ξενώνα που έλεγες; Η δουλειά σε καφετέρια είναι κάτι απλό, όπως και σε σουπερμάρκετ, σιγά την κοινωνικότητα που χρειάζεται. Ψάξε στα γνωστά sites και θα βρεις κάτι να έχεις ασφάλιση.

Γιατί σκέφτεσαι να ξαναπάς Σουηδία, αφού είχες πει ότι είναι δύσκολο να έχεις μια δουλειά πλήρους απασχόλησης χωρίς πτυχίο; Γιατί δεν κάθεσαι να πάρεις πρώτα πτυχίο και να μάθεις τη γλώσσα όπως σχεδίασες και να ξαναπάς μετά; Με την αδερφή σου ήρθες καθόλου σε επαφή;

Quote:

---

Originally Posted by Joanna8

Ναι, σε θυμάμαι, και στενοχωριέμαι που νιώθεις έτσι. Αν θυμάμαι καλά έμενες Σουηδία. Γιατί να γίνει πόλεμος και με ποιον; Σιγά μην εισβάλει η Ρωσία στη Σουηδία. Στην απίθανη περίπτωση, θα πάει πρώτα Φινλανδία, οπότε έχουν χρόνο, προς τι ο πανικός; Ε, τώρα αν ρίξουν υπερηχητικό ορεσνίκ, ο θεός βοηθός, τι να σου κάνει ο στρατός;

Είχες γράψει ότι ήρθες εδώ για να σπουδάσεις, αν θυμάμαι καλά. Παρακολουθείς κάποιο πρόγραμμα; Έκανες αίτηση να μπεις κάπου για δουλειά με τα χαρτιά σου, να δεις τι αναπηρία βγάζεις, ή να πάρεις κάποιο επίδομα; Βρήκες να μείνεις σε κάποιον ξενώνα που έλεγες; Η δουλειά σε καφετέρια είναι κάτι απλό, όπως και σε σουπερμάρκετ, σιγά την κοινωνικότητα που χρειάζεται. Ψάξε στα γνωστά sites και θα βρεις κάτι να έχεις ασφάλιση.

Γιατί σκέφτεσαι να ξαναπάς Σουηδία, αφού είχες πει ότι είναι δύσκολο να έχεις μια δουλειά πλήρους απασχόλησης χωρίς πτυχίο; Γιατί δεν κάθεσαι να πάρεις πρώτα πτυχίο και να μάθεις τη γλώσσα όπως σχεδίασες και να ξαναπάς μετά; Με την αδερφή σου ήρθες καθόλου σε επαφή;

---

Φινλανδία ήμουν, το ψάξαμε με κοινωνικούς λειτουργούς και μπορούσα να πάρω ενα επίδομα αναπηρίας ανεξαρτήτως αν δουλεύω ή όχι, δηλαδή δεν κόβεται. Θα μπορούσα είτε να μείνω μόνη είτε να συνεχίσω με συγκατοικο και να μου μείνουν λεφτά για να σπουδάζω. Με απασχολούσε πολύ το να γίνω μόνιμη κάτοικος και να έχω τα ίδια δικαιώματα με τους άλλους ώστε να νιώθω πως έχω ένα εξασφαλισμενο μέλλον καθώς στην Ελλάδα ένιωθα καμμένο χαρτί. Μετά όλα αυτά με τον πόλεμο με αναστατωσαν, ακουσα και τους συγκατοίκους που έκαναν αστεία για βόμβες που θα ρίξει η Ρωσία κλπ. Με την σχέση πολυ καλά ήμασταν τον καιρό πριν φύγω, μου λείπει πολύ, ειδικά που κοιμόμασταν κάποιες φορές παρέα πλάι πλάι. Μένω σε μικρή περιοχή εδώ στην Ελλάδα και όπου και να πήγα δεν με πήραν μου λένε δεν είσαι αρκετά κοινωνική και όντως δεν είμαι, όλοι μου το λένε. Εκεί πέρα κάτι έκανα, ειχα μια σταδιακή ανοδική πορεία. Μαθήματα για την γλωσσα έκανα και ακόμη που δεν την ήξερα είχα βρει μια εργασία να βγάζω τα έξοδα μου. Εδώ όλα μέρα σπίτι είμαι και τρώω κράξιμο. Μέχρι και σε μια κοινωνική λειτουργό που πήγαμε με έκραξε.

Quote:

---

Originally Posted by Wrongplanet

Φινλανδία ήμουν, το ψάξαμε με κοινωνικούς λειτουργούς και μπορούσα να πάρω ενα επίδομα αναπηρίας ανεξαρτήτως αν δουλεύω ή όχι, δηλαδή δεν κόβεται. Θα μπορούσα είτε να μείνω μόνη είτε να συνεχίσω με συγκατοικο και να μου μείνουν λεφτά για να σπουδάζω. Με απασχολούσε πολύ το να γίνω μόνιμη κάτοικος και να έχω τα ίδια δικαιώματα με τους άλλους ώστε να νιώθω πως έχω ένα εξασφαλισμενο μέλλον καθώς στην Ελλάδα ένιωθα καμμένο χαρτί. Μετά όλα αυτά με τον πόλεμο με αναστατωσαν, ακουσα και τους συγκατοίκους που έκαναν αστεία για βόμβες που θα ρίξει η Ρωσία κλπ. Με την σχέση πολυ καλά ήμασταν τον καιρό πριν φύγω, μου λείπει πολύ, ειδικά που κοιμόμασταν κάποιες φορές παρέα πλάι πλάι. Μένω σε μικρή περιοχή εδώ στην Ελλάδα και όπου και να πήγα δεν με πήραν μου λένε δεν είσαι αρκετά κοινωνική και όντως δεν είμαι, όλοι μου το λένε. Εκεί πέρα κάτι έκανα, ειχα μια σταδιακή ανοδική πορεία. Μαθήματα για την γλωσσα έκανα και ακόμη που δεν την ήξερα είχα βρει μια εργασία να βγάζω τα έξοδα μου. Εδώ όλα μέρα σπίτι είμαι και τρώω κράξιμο. Μέχρι και σε μια κοινωνική λειτουργό που πήγαμε με έκραξε.

---

Ε, καλά οι Φινλανδοί είναι 5 εκατομμύρια άνθρωποι και οι Ρώσοι 140. Τι στρατό θέλουν; Σαν αυτούς τους χρυσαυγίτες που λένε να πάρουμε την πόλη και εν τω μεταξύ μόνο στην Κωνσταντινούπολη ζουν 15 εκατομμύρια Τούρκοι! Αυτά περί πολέμου είναι αηδίες και φυσικά οι γείτονές σου θα κάνουν πλάκα.
Γύρισες στην Ελλάδα για σπουδές, είχες γράψει ότι θα έμενες σε δομή και θεώρησα ότι θα έμενες σε μια μεγάλη πόλη, καθώς μόνο εκεί υπάρχουν δομές. Αυτά γιατί δεν τα κάνεις;
Επειδή δε θα γίνει 3ος παγκόσμιος πόλεμος, αν αποφασίσεις να ξαναπάς Φινλανδία, να φροντίσεις να γίνεις μόνιμη κάτοικος, μην πας απλά για έναν μήνα. Δεν αξίζει τον κόπο. Βάλε μπροστά για το πτυχίο σου, ώστε να βρεις δουλειά, είτε σπουδάσεις στη Φινλανδία, είτε στην Ελλάδα. Με την αδερφή σου μίλησες καθόλου;

Quote:

---

Originally Posted by Joanna8

Ε, καλά οι Φινλανδοί είναι 5 εκατομμύρια άνθρωποι και οι Ρώσοι 140. Τι στρατό θέλουν; Σαν αυτούς τους χρυσαυγίτες που λένε να πάρουμε την πόλη και εν τω μεταξύ μόνο στην Κωνσταντινούπολη ζουν 15 εκατομμύρια Τούρκοι! Αυτά περί πολέμου είναι αηδίες και φυσικά οι γείτονές σου θα κάνουν πλάκα.
Γύρισες στην Ελλάδα για σπουδές, είχες γράψει ότι θα έμενες σε δομή και θεώρησα ότι θα έμενες σε μια μεγάλη πόλη, καθώς μόνο εκεί υπάρχουν δομές. Αυτά γιατί δεν τα κάνεις;
Επειδή δε θα γίνει 3ος παγκόσμιος πόλεμος, αν αποφασίσεις να ξαναπάς Φινλανδία, να φροντίσεις να γίνεις μόνιμη κάτοικος, μην πας απλά για έναν μήνα. Δεν αξίζει τον κόπο. Βάλε μπροστά για το πτυχίο σου, ώστε να βρεις δουλειά, είτε σπουδάσεις στη Φινλανδία, είτε στην Ελλάδα. Με την αδερφή σου μίλησες καθόλου;

---

Όχι επίσης δεν έχω σοσιαλ μίντια και δεν ξέρω πως να την προσεγγίσω. Δεν είχαμε ποτέ καλή επικοινωνία καθώς ήμουν το μαύρο πρόβατο στο σπίτι γιατί είμαι διαφορετική. Με είχε ενθαρρύνει πολύ να φύγω και μου έλεγε ότι Ελλάδα είμαι κλεισμένη σε ένα δωμάτιο και δεν γίνεται να είναι αυτή η ζωή μου. Είμαι σίγουρη ότι αν ακούσει ότι άφησα την δουλειά μου και ήρθα για να κάνω απλά τίποτα θα μου πει γιατί το έκανες αυτό..

Υπάρχουν ΣΥΔ, στέγες υποστηριζόμενης διαβιωσης και συνήθως πάνε άτομα με βαρύ αυτισμού, του τύπου που δεν μιλάνε. Πολλοί ιατροί και κοινωνικοί λειτουργοί μου λένε ότι δεν έχω ελπίδα να πάρω επίδομα αλλά κάποιοι σύλλογοι και γονείς παιδιών με ασπεργκερ μου λένε ότι μπορώ να το πάρω. Ήρθα πρόσφατα και δεν έχω ξεκινήσει, ο γονείς μου όλο θέλουν στο χωριό να φεύγουν. Εκεί είναι ακόμη πιο μικρό μέρος και πάλι κάθομαι σε ένα δωμάτιο. Αυτή την εβδομάδα κοιτάνε πάλι να φύγουμε. Η ψυχολόγος μου είπε ότι χρειάζομαι βοήθεια και πρέπει να μείνω εδώ. Δεν νομίζω να ακούσουν. Επίσης κοροϊδεύει η μητέρα μου που πάω σε ψυχίατρο. Είναι πολύ δύσκολα, δεν ξέρω πως θα συνεχίσει αυτό το πράγμα. Μπήκα στη σελίδα που είχα βρει την δουλειά μου και είχα γύρω στις 4 προτάσεις παλιές μεν που καλύφθηκαν αλλα μου έδωσε ελπίδα. Θα ήθελα μια ανθρώπινη εργασία, δεν ήταν και τόσο ηθική εκείνη που είχα. Δεν μου άρεσε το ποσό εθιστικό και ακριβό παιχνίδι ήταν , πολλοί άνθρωποι είχαν εθιστεί και ξοδεύαν ενα κάρο λεφτά. Όπως και να έχει πηραν άλλο άτομο μετά από εμένα και ειτε έφευγα είτε όχι το παιχνίδι συνέχιζε να υπάρχει, δεν εξαρτάται από εμένα.
Έχω αγοραφοβία και η Ελλάδα έχει πολλή φασαρία και εξωστρεφείς ανθρώπους, μου έχει χειροτερέψει. Είναι πολύ ήσυχες χώρες οι βόρειες με πολύ κλειστούς ανθρώπους και αυτό μου άρεσε πάρα πολύ. Έκανα και δωρεάν μαθήματα γλώσσας πολύ συχνά. Έχω πολύ άγχος εδω καθώς δεν κάνω τίποτα. Το πανεπιστήμιο που με ενδιαφέρει είναι εξ αποστάσεως και πολύ φθηνό. Είχα δυσκολίες και εκεί και εδώ. Εκεί αισθανόμουν μόνη μου, με δυσκόλευε η συγκατοίκηση, έπρεπε να διαχειριζομαι τα οικονομικά μου, ασχολιομουν πολύ με την σχέση μου και όταν με ανησυχούσε κάτι δεν μπορούσα να συγκεντρωθω στην εκμάθηση της γλώσσας. Εδώ δεν κάνω τίποτα και δεν μπορώ να βρω εργασία και τρώω κράξιμο για αυτό, ο κόσμος είναι πολύ φασαριοζικος, ξαναέρχομαι αντιμέτωπη με παλιές αναμνήσεις που με τραυματησαν πολύ, δεν βγαίνω, μου λείπει να ετοιμάζομαι και να βγαίνω με το αγόρι μου, να πηγαίνουμε βόλτα με τη μηχανή, να κοιμόμαστε πλάι πλάι, να κανονίζω μόνη μου την ημέρα μου και να μην έχω κάποιον να μου λέει τι να κάνω. Η μητέρα μου γράφεται σε διάφορα ταξίδια με κάτι φίλες της και με πρήζουν να πάω, πάνε πχ Ιταλία ή Κωνσταντινούπολη με το λεωφορείο για 4 ημέρες και κάνουν πολλές ώρες ταξίδι και για εμένα αυτό θα είναι πολύ αγχωτικό με το ασπεργκερ αλλά ντρέπομαι να το πω και μπορεί να με πιέζουν να πάω, μου είπαν πριν λίγες εβδομάδες αλλά κατάφερα και την γλύτωσα.... και σε συγγενείς με πρήζει η μητέρα μου να πάμε και όταν είναι να βγω από το σπίτι πέφτει ανάκριση αλλά δεν με βοηθάνε σχετικά με τα συμπτώματα μου ή την ψυχολογία μου, θεωρούν ότι ψυχολόγοι και ψυχίατροι είναι για τους τρελούς και διάφορα τέτοια

Quote:

---

Originally Posted by Wrongplanet

Όχι επίσης δεν έχω σοσιαλ μίντια και δεν ξέρω πως να την προσεγγίσω. Δεν είχαμε ποτέ καλή επικοινωνία καθώς ήμουν το μαύρο πρόβατο στο σπίτι γιατί είμαι διαφορετική. Με είχε ενθαρρύνει πολύ να φύγω και μου έλεγε ότι Ελλάδα είμαι κλεισμένη σε ένα δωμάτιο και δεν γίνεται να είναι αυτή η ζωή μου. Είναι σίγουρη ότι αν ακούσει ότι άφησα την δουλειά μου και ήρθα για να κάνω απλά τίποτα θα μου πει γιατί το έκανες αυτό..

Υπάρχουν ΣΥΔ, στέγες υποστηριζόμενης διαβιωσης και συνήθως πάνε άτομα με βαρύ αυτισμού, του τύπου που δεν μιλάνε. Πολλοί ιατροί και κοινωνικοί λειτουργοί μου λένε ότι δεν έχω ελπίδα να πάρω επίδομα αλλά κάποιοι σύλλογοι και γονείς παιδιών με ασπεργκερ μου λένε ότι μπορώ να το πάρω. Ήρθα πρόσφατα και δεν έχω ξεκινήσει, ο γονείς μου όλο θέλουν στο χωριό να φεύγουν. Εκεί είναι ακόμη πιο μικρό μέρος και πάλι κάθομαι σε ένα δωμάτιο. Αυτή την εβδομάδα κοιτάνε πάλι να φύγουμε. Η ψυχολόγος μου είπε ότι χρειάζομαι βοήθεια και πρέπει να μείνω εδώ. Δεν νομίζω να ακούσουν. Επίσης κοροϊδεύει η μητέρα μου που πάω σε ψυχίατρο. Είναι πολύ δύσκολα, δεν ξέρω πως θα συνεχίσει αυτό το πράγμα. Μπήκα στη σελίδα που είχα βρει την δουλειά μου και είχα γύρω στις 4 προτάσεις παλιές μεν που καλύφθηκαν αλλα μου έδωσε ελπίδα. Θα ήθελα μια ανθρώπινη εργασία, δεν ήταν και τόσο ηθική εκείνη που είχα. Δεν μου άρεσε το ποσό εθιστικό και ακριβό παιχνίδι ήταν , πολλοί άνθρωποι είχαν εθιστεί και ξοδεύαν ενα κάρο λεφτά. Όπως και να έχει πηραν άλλο άτομο μετά από εμένα και ειτε έφευγα είτε όχι το παιχνίδι συνέχιζε να υπάρχει, δεν εξαρτάται από εμένα.
Έχω αγοραφοβία και η Ελλάδα έχει πολλή φασαρία και εξωστρεφείς ανθρώπους, μου έχει χειροτερέψει. Είναι πολύ ήσυχες χώρες οι βόρειες με πολύ κλειστούς ανθρώπους και αυτό μου άρεσε πάρα πολύ. Έκανα και δωρεάν μαθήματα γλώσσας πολύ συχνά. Έχω πολύ άγχος δω καθώς δεν κάνω τίποτα. Το πανεπιστήμιο που με ενδιαφέρει είναι εξ αποστάσεως και πολύ φθηνό. Είχα δυσκολίες και εκεί και εδώ. Εκεί αισθανόμουν μόνη μου, με δυσκόλευε η συγκατοίκηση, έπρεπε να διαχειριζομαι τα οικονομικά μου, ασχολιομουν πολύ με την σχέση μου και όταν με ανησυχούσε κάτι δεν μπορούσα να συγκεντρωθω στην εκμάθηση της γλώσσας. Εδώ δεν κάνω τίποτα και δεν μπορώ να βρω εργασία και τρώω κράξιμο για αυτό, ο κόσμος είναι πολύ φασαριοζικος, ξαναέρχομαι αντιμέτωπη με παλιές αναμνήσεις που με τραυματησαν πολύ, δεν βγαίνω, μου λείπει να ετοιμάζομαι και να βγαίνω με το αγόρι μου, να πηγαίνουμε βόλτα με τη μηχανή, να κοιμόμαστε πλάι πλάι, να κανονίζω μόνη μου την ημέρα μου και να μην έχω κάποιον να μου λέει τι να κάνω. Η μητέρα μου γράφεται σε διάφορα ταξίδια με κάτι φίλες της και με πρήζουν να πάω, πάνε πχ Ιταλία ή Κωνσταντινούπολη με το λεωφορείο για 4 ημέρες και κάνουν πολλές ώρες ταξίδι και για εμένα αυτό θα είναι πολύ αγχωτικό με το ασπεργκερ αλλά ντρέπομαι να το πω και μπορεί να με πιέζουν να πάω, μια πριν λίγες εβδομάδες την γλύτωσα.... και σε συγγενείς με πρήζει η μητέρα μου να πάμε και όπου και να πάω πέφτει ανάκριση αλλά δεν με βοηθάνε σχετικά με τα συμπτώματα μου ή την ψυχολογία μου, θεωρούν ότι ψυχολόγοι και ψυχίατροι είναι για τους τρελούς και διάφορα τέτοια

---

Ε, τότε βουρ για Φινλανδία και να τελειώσεις εκεί τη σχολή σου, αφού είναι εξ αποστάσεως. Καλύτερη ποιότητα ζωής, επιδόματα, και αναλαμβάνεις ευθύνες, κάτι κάνεις, εξελίσσεσαι. Εδώ αν κάτσεις σε χωριό, κλειστή κοινωνία, με γονείς που δεν έχουν καν αντιληφθεί τι είναι το άσπεργκερ και τι απαιτήσεις και προσδοκίες πρέπει να έχουν από εσένα, θα σε τρελάνουν. Προσπάθησε όμως να έχεις μια επικοινωνία με την αδερφή σου. Κάνε social κλειδωμένο προς όλους, να έχεις φίλη μόνο την αδερφή σου και να μιλάτε.

. .




.

Quote:

---

Originally Posted by Joanna8

Ε, τότε βουρ για Φινλανδία και να τελειώσεις εκεί τη σχολή σου, αφού είναι εξ αποστάσεως. Καλύτερη ποιότητα ζωής, επιδόματα, και αναλαμβάνεις ευθύνες, κάτι κάνεις, εξελίσσεσαι. Εδώ αν κάτσεις σε χωριό, κλειστή κοινωνία, με γονείς που δεν έχουν καν αντιληφθεί τι είναι το άσπεργκερ και τι απαιτήσεις και προσδοκίες πρέπει να έχουν από εσένα, θα σε τρελάνουν. Προσπάθησε όμως να έχεις μια επικοινωνία με την αδερφή σου. Κάνε social κλειδωμένο προς όλους, να έχεις φίλη μόνο την αδερφή σου και να μιλάτε.

---

.


Δεν έχω ξεκινήσει αλλά το σκέφτομαι. Εδώ αν το κάνω τουλάχιστον θα έχω με κάτι να ασχολούμαι και δεν θα με ζαλίζουν τόσο οι γονείς μου. Η αδερφή μου έλεγε ότι το να σπουδάζεις δεν είναι αρκετό και οτι στα 23 πρέπει να έχω και δουλειά παράλληλα. Ούτε εκείνη ξέρει από ασπεργκερ, μικρή όλο ηλιθιο και σπαστικό με έλεγε. Θα ήθελα πολύ να είχαμε καλή αδελφική σχέση αλλά δεν είναι έτσι πάντα... Κάποιοι συγγενείς μου λένε να έχω επικοινωνία μαζί της.. απλά είναι πολύ επικριτική μαζί μου. Είναι πολύ κοινωνική και τελείως διαφορετική από εμένα, από όταν τελείωσε το σχολείο δουλευει δεν έχει μείνει ποτε άνεργη και είναι άνθρωπος που την συμπαθούν εύκολα οι άλλοι. Δεν μπορεί να καταλάβει πως είναι να ζεις με ασπεργκερ. Ούτε οι γονείς μου μπορούν να καταλάβουν, δεν λαμβάνω βοήθεια αλλά έχουν πολλές απαιτήσεις. Μαραζώνω κάθε μέρα. Όπως είπα μου λείπει και πολύ η σχέση, μακάρι να δεχθεί να βρεθούμε αν και όταν πάω εκεί και να ξαναειμαστε μαζί. Με ενθουσιάζει πολύ και με κάνει να νιώθω ζωντανή. Οι γονείς μου θα φρικαρουν αν τους πω ότι θα ξαναπάω, η μητέρα μου μου είπε να προσπαθήσω στην χώρα μου

Για μένα, αν μπορώ να το θέσω έτσι κάνε ένα «ζύγισμα» των πλεονεκτημάτων και των μειονεκτημάτων όσον αφορά το εξωτερικό, και αναλόγως το αποτέλεσμα αποφασίζεις τι θα κάνεις. Αν υπερτερούν τα πλεονεκτήματα ξανά σκέψου το να φύγεις.
Με την σχέση σου γιατί χώρισες; Βασικά που τον γνώρισες; Εδώ ή στο εξωτερικό; Ίσως να το ανέφερες και να μου διέφυγε.

Quote:

---

Originally Posted by Wrongplanet

.


Δεν έχω ξεκινήσει αλλά το σκέφτομαι. Εδώ αν το κάνω τουλάχιστον θα έχω με κάτι να ασχολούμαι και δεν θα με ζαλίζουν τόσο οι γονείς μου. Η αδερφή μου έλεγε ότι το να σπουδάζεις δεν είναι αρκετό και οτι στα 23 πρέπει να έχω και δουλειά παράλληλα. Ούτε εκείνη ξέρει από ασπεργκερ, μικρή όλο ηλιθιο και σπαστικό με έλεγε. Θα ήθελα πολύ να είχαμε καλή αδελφική σχέση αλλά δεν είναι έτσι πάντα... Κάποιοι συγγενείς μου λένε να έχω επικοινωνία μαζί της.. απλά είναι πολύ επικριτική μαζί μου. Είναι πολύ κοινωνική και τελείως διαφορετική από εμένα, από όταν τελείωσε το σχολείο δουλευει δεν έχει μείνει ποτε άνεργη και είναι άνθρωπος που την συμπαθούν εύκολα οι άλλοι. Δεν μπορεί να καταλάβει πως είναι να ζεις με ασπεργκερ. Ούτε οι γονείς μου μπορούν να καταλάβουν, δεν λαμβάνω βοήθεια αλλά έχουν πολλές απαιτήσεις. Μαραζώνω κάθε μέρα. Όπως είπα μου λείπει και πολύ η σχέση, μακάρι να δεχθεί να βρεθούμε αν και όταν πάω εκεί και να ξαναειμαστε μαζί. Με ενθουσιάζει πολύ και με κάνει να νιώθω ζωντανή. Οι γονείς μου θα φρικαρουν αν τους πω ότι θα ξαναπάω, η μητέρα μου μου είπε να προσπαθήσω στην χώρα μου

---

Είχες ένα στόχο: να έρθεις Ελλάδα, να τελειώσεις μια σχολή, να μάθεις καλά τη γλώσσα και να πας πίσω στη Φινλανδία, ώστε να έχεις μια πλήρους απασχόλησης δουλειά και μισθό που να ζεις μόνη σου και όχι με συγκάτοικους που δεν ξέρεις τι καπνό φουμάρουν.

Στην πρώτη δυσκολία λες να γυρίσεις πίσω Φινλανδία για ένα μήνα. Με τα πήγαινε-έλα όμως, δε θα καταφέρεις να ολοκληρώσεις τον στόχο σου. Και ξέρεις ότι στα άτομα με αυτισμό δεν αρέσουν οι απότομες αλλαγές και με δυσκολία προσαρμόζονται. Επίσης ξέρεις πόσο προσηλωμένα είναι τα άτομα με αυτισμό όταν βάζουν ένα στόχο, αλλά ξέρεις και τις δυσκολίες ενός ατόμου με αυτισμό να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Επίσης, ξέρεις ότι τα άτομα με ΔΕΠΥ, χάνουν εύκολα τον στόχο τους.

Στην Ελλάδα βλέπω ότι αποσυντονίζεσαι. Εσύ θες άλλα, η οικογένειά σου σε θέλει για άλλα. Θες μια καθοδήγηση και μια προστασία και αυτό το υποδηλώνει η ανάγκη που νιώθεις να μείνεις σε δομή. Οι γονείς σου δεν μπορούν ή δε θέλουν να σε καθοδηγήσουν ώστε να τελειώσεις μια σχολή. Είχες γράψει ότι σας πίεζαν εσένα και την αδερφή σου να κάνετε χορό και να συναναστρέφεστε με "καλό κόσμο" για να βρείτε πλούσιο γαμπρό. Επίσης είχες πει ότι έβγαινες ραντεβού μέσω εφαρμογών όταν ήσουν ανήλικη και εμπιστευόσουν όποιον να 'ναι, τη Σάρα, τη Μάρα και το κακό συναπάντημα, πράγμα πολύ επικίνδυνο γι αυτό και ήθελες να ζήσεις σε δομή.

Η γνώμη μου είναι, ξαναπήγαινε στη Φινλανδία, ζήσε σε δομή και ζήτησε επίδομα και μια καθοδήγηση για να υλοποιήσεις τον στόχο σου που είναι η απόκτηση πτυχίου. Τη γλώσσα θα τη μάθεις ζώντας εκεί. Κοινώς πρέπει να έχεις έναν "από πάνω σου" να σε καθοδηγεί ώστε να μην αποσπάται η προσοχή σου σε άλλα θέματα. Βάλτα σε μια σειρά μόνιμη κατοικία-σπουδές-πτυχίο-εργασία πλήρους απασχόλησης. Η αδερφή σου έχει δίκιο σε όλα, εκτός από το bullying που σου έκανε μικρή και από ό,τι καταλαβαίνω είναι και λίγο "παρτάκιας", ενδιαφέρεται δηλαδή μόνο για τον εαυτούλη της. Αλλά τουλάχιστον, είναι η μόνη που σου λέει κάποιες μεγάλες αλήθειες.

Σιγα μην εισβαλλει στη Φινλανδια η Ρωσια. Ειναι χωρα του Νατο πλεον αυτο σημαινει 3ος Παγκοσμιος. κανεις δεν το θελει αυτο. Μη φοβασαι για πολεμο ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ.

Quote:

---

Originally Posted by Joanna8

Είχες ένα στόχο: να έρθεις Ελλάδα, να τελειώσεις μια σχολή, να μάθεις καλά τη γλώσσα και να πας πίσω στη Φινλανδία, ώστε να έχεις μια πλήρους απασχόλησης δουλειά και μισθό που να ζεις μόνη σου και όχι με συγκάτοικους που δεν ξέρεις τι καπνό φουμάρουν.

Στην πρώτη δυσκολία λες να γυρίσεις πίσω Φινλανδία για ένα μήνα. Με τα πήγαινε-έλα όμως, δε θα καταφέρεις να ολοκληρώσεις τον στόχο σου. Και ξέρεις ότι στα άτομα με αυτισμό δεν αρέσουν οι απότομες αλλαγές και με δυσκολία προσαρμόζονται. Επίσης ξέρεις πόσο προσηλωμένα είναι τα άτομα με αυτισμό όταν βάζουν ένα στόχο, αλλά ξέρεις και τις δυσκολίες ενός ατόμου με αυτισμό να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Επίσης, ξέρεις ότι τα άτομα με ΔΕΠΥ, χάνουν εύκολα τον στόχο τους.

Στην Ελλάδα βλέπω ότι αποσυντονίζεσαι. Εσύ θες άλλα, η οικογένειά σου σε θέλει για άλλα. Θες μια καθοδήγηση και μια προστασία και αυτό το υποδηλώνει η ανάγκη που νιώθεις να μείνεις σε δομή. Οι γονείς σου δεν μπορούν ή δε θέλουν να σε καθοδηγήσουν ώστε να τελειώσεις μια σχολή. Είχες γράψει ότι σας πίεζαν εσένα και την αδερφή σου να κάνετε χορό και να συναναστρέφεστε με "καλό κόσμο" για να βρείτε πλούσιο γαμπρό. Επίσης είχες πει ότι έβγαινες ραντεβού μέσω εφαρμογών όταν ήσουν ανήλικη και εμπιστευόσουν όποιον να 'ναι, τη Σάρα, τη Μάρα και το κακό συναπάντημα, πράγμα πολύ επικίνδυνο γι αυτό και ήθελες να ζήσεις σε δομή.

Η γνώμη μου είναι, ξαναπήγαινε στη Φινλανδία, ζήσε σε δομή και ζήτησε επίδομα και μια καθοδήγηση για να υλοποιήσεις τον στόχο σου που είναι η απόκτηση πτυχίου. Τη γλώσσα θα τη μάθεις ζώντας εκεί. Κοινώς πρέπει να έχεις έναν "από πάνω σου" να σε καθοδηγεί ώστε να μην αποσπάται η προσοχή σου σε άλλα θέματα. Βάλτα σε μια σειρά μόνιμη κατοικία-σπουδές-πτυχίο-εργασία πλήρους απασχόλησης. Η αδερφή σου έχει δίκιο σε όλα, εκτός από το bullying που σου έκανε μικρή και από ό,τι καταλαβαίνω είναι και λίγο "παρτάκιας", ενδιαφέρεται δηλαδή μόνο για τον εαυτούλη της. Αλλά τουλάχιστον, είναι η μόνη που σου λέει κάποιες μεγάλες αλήθειες.

---

Γύρισα πίσω γιατί δυσκολεύτηκα με τη συγκατοίκηση και φοβήθηκα για πόλεμο επειδη ήμουν μόνη εκεί. Επίσης δεν είχα κανει καλή προετοιμασία πχ δεν είχα πάρει κουζινικα, δεν ήξερα τι να μαγειρεύω κλπ επειδή έφυγα βιαστικά. Αλλά κατάλαβα πως αυτά μαθαίνονται.. Είναι δύσκολα, ειμαι Ελλαδα από τελη Αυγούστου και δεν την παλεύω ακριβώς όπως και δεν την πάλευα πριν μετακομίσω Φινλανδία. Εδω δυσκολα να σπουδάσω, δεν έχω εισόδημα για να πληρώνω τις σπουδές μου. Μου λένε πολλοί οτι δεν θα πάρω το επίδομα, αν μου τύχει κανένας περίεργος στο ΚΕΠΑ ισως να μη μου το δώσουν. Αν ζητήσω από τους γονείς μου να τα πληρώνουν μετά θα με πιέζουν ακόμη παραπάνω. Είχα γραφτεί το 2019 σε μια σχολή και με το παραμικρό με απειλούσαν ότι θα με σταματήσουν σχεδόν κάθε εβδομάδα. Μπορούσα Φινλανδία με το επίδομα μου να σπουδάσω όμως δεν θα έβγαιναν τα χρήματα για να μείνω μόνη μου για τα 3 χρόνια των σπουδών. Νομιζα ότι δεν μπορούσα να πάρω επίδομα αλλά είδαμε πως μπορούσα να πάρω κάποιο. Στην αρχή εμένα με άτομα από την Ασία που ήταν περίεργοι αλλά μετά μετακόμισα με ντόπιους και ήταν 100 φορές καλύτερα. Άλλωστε πολλοί Έλληνες μένουν με συγκατοίκους στο εξωτερικό, ξέρω πως στην Ελλάδα δεν συμβαίνει αυτό και φαίνεται περίεργο. Εδώ θα μπορούσα να παω σε Δημόσιο Ιεκ αλλα στην περιοχή μου έχει μηδαμινα τμήματα συν ότι έχω αγοραφοβία, η οποία μου είχε φύγει όταν ήμουν Φινλανδία. Τρωω μπουλινγκ πολύ συχνά σε μαθητικα περιβάλλοντα και εχω άγχος. Είχα σύμβουλο και μου είχε πει απλά να κάνω ένα διάλειμμα και όχι κάτι το οριστικό αλλά δεν την άκουσα δυστυχώς. Οι δομές στη Φινλανδία θέλουν ενοίκιο και είναι λίγο πιο ακριβό από ότι ένα συνηθισμένο διαμέρισμα.

Quote:

---

Originally Posted by Mister No

Σιγα μην εισβαλλει στη Φινλανδια η Ρωσια. Ειναι χωρα του Νατο πλεον αυτο σημαινει 3ος Παγκοσμιος. κανεις δεν το θελει αυτο. Μη φοβασαι για πολεμο ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ.

---

Είχα διαβάσει ότι θα γίνει ώστε να πραγματοποιηθεί εγκαθίδρυση παγκόσμιας κυβέρνησης, καθώς και στις 22 Σεπτεμβρίου υπέγραψαν στον ΟΗΕ ότι θα έχει την κυριαρχία σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης αλλά ίσως γίνει πιο μετά όχι άμεσα.

Χαχα δεν ξέρω ίσως προτιμώ να μου πέσει μπόμπα πάρα αυτή η κατάσταση, αισθάνομαι πολύ καταπιεσμένη...

Μπορείς να βγάλεις διατροφή από τους γονείς σου, ακόμα και ως ενήλικη αν σπουδάζεις, με δικαστική απόφαση. Αλλά το θέμα είναι να μη φτάσεις μέχρι τα δικαστήρια. Οι γονείς σου πρέπει να σου πληρώνουν τις σπουδές σου για να πάρεις πτυχίο και να έχεις ένα καλύτερο μέλλον. Απ' ό,τι είχες πει, δεν έχουν κάποιο οικονομικό πρόβλημα. Όλους τους φοιτητές οι γονείς τους τους ζουν. Εντάξει, αν είναι σε τραγική οικονομική κατάσταση, δουλεύουν παράλληλα. Αλλά οι γονείς σου δεν έχουν οικονομικό θέμα από ό,τι είπες.

Πες τους ότι χρειάζεσαι οικονομική στήριξη για τις σπουδές σου τα επόμενα 2-4 χρόνια και ότι δυσκολεύεσαι να βρεις δουλειά. Ή ψάξε για δουλειά στη Φινλανδία ως ανειδίκευτη, σε φαστ-φουντ, σε σουπερμάρκετ, καθαρίστρια, οπουδήποτε. Στη Φινλανδία που είναι πιο οργανωμένα τα πράγματα, δεν υπάρχουν γραφεία ευρέσεως εργασίας;
Αλλά και οι γονείς σου πρέπει να σου δίνουν ένα ποσό κάθε μήνα να σε στηρίξουν και να αφήσουν τις βόλτες στην Κωνσταντινούπολη. Κι εκεί τζιχαντιστές έχει κι εκεί μπορεί να τους έρθει βόμβα στο κεφάλι με την ίδια λογική. Κάνε μια συζήτηση μαζί τους, πες τους ξεκάθαρα τι θες, πόσα λεφτά χρειάζεσαι και πόσα έξοδα μπορείς να καλύψεις εσύ.

Quote:

---

Originally Posted by Joanna8

Μπορείς να βγάλεις διατροφή από τους γονείς σου, ακόμα και ως ενήλικη αν σπουδάζεις, με δικαστική απόφαση. Αλλά το θέμα είναι να μη φτάσεις μέχρι τα δικαστήρια. Οι γονείς σου πρέπει να σου πληρώνουν τις σπουδές σου για να πάρεις πτυχίο και να έχεις ένα καλύτερο μέλλον. Απ' ό,τι είχες πει, δεν έχουν κάποιο οικονομικό πρόβλημα. Όλους τους φοιτητές οι γονείς τους τους ζουν. Εντάξει, αν είναι σε τραγική οικονομική κατάσταση, δουλεύουν παράλληλα. Αλλά οι γονείς σου δεν έχουν οικονομικό θέμα από ό,τι είπες.

Πες τους ότι χρειάζεσαι οικονομική στήριξη για τις σπουδές σου τα επόμενα 2-4 χρόνια και ότι δυσκολεύεσαι να βρεις δουλειά. Ή ψάξε για δουλειά στη Φινλανδία ως ανειδίκευτη, σε φαστ-φουντ, σε σουπερμάρκετ, καθαρίστρια, οπουδήποτε. Στη Φινλανδία που είναι πιο οργανωμένα τα πράγματα, δεν υπάρχουν γραφεία ευρέσεως εργασίας;
Αλλά και οι γονείς σου πρέπει να σου δίνουν ένα ποσό κάθε μήνα να σε στηρίξουν και να αφήσουν τις βόλτες στην Κωνσταντινούπολη. Κι εκεί τζιχαντιστές έχει κι εκεί μπορεί να τους έρθει βόμβα στο κεφάλι με την ίδια λογική. Κάνε μια συζήτηση μαζί τους, πες τους ξεκάθαρα τι θες, πόσα λεφτά χρειάζεσαι και πόσα έξοδα μπορείς να καλύψεις εσύ.

---

Δεν εχουν οικονομικό πρόβλημα, δεν είναι πλούσιοι αλλά δεν έχουν κάποια ασταθή οικονομική κατάσταση. Είναι συνταξιούχοι δημόσιοι υπάλληλοι. Η αδερφή μου δεν σπούδασε μακριά. Εκείνη δουλεύει από όταν τελείωσε σχολείο, η μητέρα μου της έδινε χρηματα όταν ήταν ηλικία μου γιατί την συμπαθεί. Και της έδωσε και περισυ 1000 ευρώ και πηγαίναμε διακοπές σε νησιά και της έπαιρνε ο,τι ήθελε αλλά εγώ έπρεπε να πληρώσω με το χαρτζιλίκι που μου δίνουν συγγενείς. Μου δίνουν κάποια χρήματα παππούδες και θειοι καθε γενέθλια και γιορτή και αυτά έχω, μαζεύω το κάθε νομισμα και το φυλάω... Έχω προτάσεις για δουλειά στη Φινλανδία για τεχνική υποστήριξη αλλά δεν μου ήρθε κάτι μόνιμο, ήταν μια πχ για 3μηνες. Ενώ η δουλειά που άφησα ήταν μόνιμη θέση. Μάλλον έκανα βλακεια που την άφησα, πλήρωνα τα έξοδα μου και δούλευα τηλεργασία μια χαρά ήμουν. Την μητέρα μου μόνο να πάει διακοπές την νοιάζει και όλο πηγαίνει σε συλλόγους με παρσδοσιακους χορούς.

1. Ζήτησε από τους γονείς σου λοιπόν μια οικονομική βοήθεια, έστω και 300 ευρώ τον μήνα. Τα έχεις ανάγκη για να σπουδάσεις και να βρεις μια δουλειά, όχι για να κάνεις το κέφι σου.

2. Μετά, αποφάσισε πού θα μείνεις μέχρι να ολοκληρώσεις τις σπουδές σου. Αν μείνεις στην Ελλάδα, ή θα ζεις στους γονείς σου και θα σου δίνουν κάτι ή θα σε βοηθήσουν να πιάσεις μια δουλειά. Αν πας Φινλανδία, βγάλε το επίδομα και βρες και μια δουλειά έστω μη μόνιμη.

3. Ολοκλήρωσε τις σπουδές σου και βρες μια μόνιμη δουλειά στην Φινλανδία.

Quote:

---

Originally Posted by Joanna8

1. Ζήτησε από τους γονείς σου λοιπόν μια οικονομική βοήθεια, έστω και 300 ευρώ τον μήνα. Τα έχεις ανάγκη για να σπουδάσεις και να βρεις μια δουλειά, όχι για να κάνεις το κέφι σου.

2. Μετά, αποφάσισε πού θα μείνεις μέχρι να ολοκληρώσεις τις σπουδές σου. Αν μείνεις στην Ελλάδα, ή θα ζεις στους γονείς σου και θα σου δίνουν κάτι ή θα σε βοηθήσουν να πιάσεις μια δουλειά. Αν πας Φινλανδία, βγάλε το επίδομα και βρες και μια δουλειά έστω μη μόνιμη.

3. Ολοκλήρωσε τις σπουδές σου και βρες μια μόνιμη δουλειά στην Φινλανδία.

---

Ευχαριστώ πολύ, τα μηνύματα είναι πολύ ξεκάθαρα και αυτό βοηθάει πολύ. Είμαι τελείως χάλια έστειλα και μήνυμα σήμερα στη σχέση που είχα και δεν μου απάντησε. Θα ήθελα να ήμουν κάποιος άλλος άνθρωπος, η ζωή μου πάντα ήταν τελείως χάλια σε όλους τους τομείς. Τρώω και μπουλινγκ από βρέφος μέσα στην οικογένεια μου. Έχω έναν ξάδερφο με αυτισμό και η μάνα μου τον λέει συνέχεια παλαβό. Τι κατανόηση να περιμένω..Θέλω να γυρίσω πίσω μια χαρά ήμουν, έπρεπε απλά να κάνω ένα διάλειμμα για να οργανωθώ σε κάποιους πρακτικούς τομείς, όπως έτσι είχε πει και η σύμβουλος μου. Οι σπουδές θα γινόντουσαν, όσο πιο πολύ ζούσα εκεί τόσο πιο πολλά επιδόματα θα δικαιωμουν και θα καλυπτα με αυτά τις σπουδές. Τι με έχει βρει

καλημερα.
δεν φαινεται δυσκολο να ξαναγυρισεις.
αν εχεις μετανοιωσει, ξαναγυρνα.
ζητα μια οικονομικη βοηθεια απο τους δικους σου για την αρχη, μηπως μπορεσεις να μεινεις καπου με πιο καλες συνθηκες.
δεν καταλαβα καθολου με το εκει αγορι τι εχει γινει.
οταν μας ειχες γραψει, μας ειπες οτι ειχε κρυωσει και τελικα απομακρυνθηκε οταν ειδε οτι πηγες εκει με την προφαση οτι πας να μεινεις στην θεια σου. τωρα μας λες οτι εσυ τον χωρισες. τελικα τα ξαναφιαξατε;
οπως και να χει, τις αποφασεις σου να τις παρεις χωρις να σκεφτεσαι οτι μπορει να ξαναγινει κατι με το αγορι εκεινο.

ΑΝ αποφασισεις να μεινεις στην ελλαδα και δεν βρισκεις τπτ για απασχοληση και εργασια, απευθυνσου και στον οαεδ. εχει σχολες εκμαθησης διαφορων πραγματων και σε διασυνδεουν και με επιχειρησεις για δουλεια η για part time δουλεια, σε πολλες περιπτωσεις.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

καλημερα.
δεν φαινεται δυσκολο να ξαναγυρισεις.
αν εχεις μετανοιωσει, ξαναγυρνα.
ζητα μια οικονομικη βοηθεια απο τους δικους σου για την αρχη, μηπως μπορεσεις να μεινεις καπου με πιο καλες συνθηκες.
δεν καταλαβα καθολου με το εκει αγορι τι εχει γινει.
οταν μας ειχες γραψει, μας ειπες οτι ειχε κρυωσει και τελικα απομακρυνθηκε οταν ειδε οτι πηγες εκει με την προφαση οτι πας να μεινεις στην θεια σου. τωρα μας λες οτι εσυ τον χωρισες. τελικα τα ξαναφιαξατε;
οπως και να χει, τις αποφασεις σου να τις παρεις χωρις να σκεφτεσαι οτι μπορει να ξαναγινει κατι με το αγορι εκεινο.

ΑΝ αποφασισεις να μεινεις στην ελλαδα και δεν βρισκεις τπτ για απασχοληση και εργασια, απευθυνσου και στον οαεδ. εχει σχολες εκμαθησης διαφορων πραγματων και σε διασυνδεουν και με επιχειρησεις για δουλεια η για part time δουλεια, σε πολλες περιπτωσεις.

---

Μένω σε επαρχιακή περιοχή εδώ στην Ελλάδα. Με την σχέση πολυ κσλα ήμασταν από το καλοκαίρι και μετά. Απλώς φοβήθηκα ότι δεν θα θέλει σχέση από απόσταση. Είπα στους γονείς μου ότι έχω προτάσεις για εργασία και μου είπαν ότι δεν μπορούν να με βοηθήσουν να πάω εκεί. Έχω μαζέψει λίγα χρήματα και επίσης μπορώ να καλύψω το ενοίκιο, σκέφτομαι να παω για 1 μήνα και να δω τι παίζει από δουλειά κλπ και αν ειναι συνεχίζω να ζω εκεί.

Quote:

---

Originally Posted by Wrongplanet

Μένω σε επαρχιακή περιοχή εδώ στην Ελλάδα. Με την σχέση πολυ κσλα ήμασταν από το καλοκαίρι και μετά. Απλώς φοβήθηκα ότι δεν θα θέλει σχέση από απόσταση. Είπα στους γονείς μου ότι έχω προτάσεις για εργασία και μου είπαν ότι δεν μπορούν να με βοηθήσουν να πάω εκεί. Έχω μαζέψει λίγα χρήματα και επίσης μπορώ να καλύψω το ενοίκιο, σκέφτομαι να παω για 1 μήνα και να δω τι παίζει από δουλειά κλπ και αν ειναι συνεχίζω να ζω εκεί.

---

οσον αφορα το αγορι, αν δεν ηθελες να χωρισεις, μπορουσες να του πεις για το θεμα της αποστασης κι ας αποφασιζε μονος τουαν τον ενοχλει η οχι, εφοσον εσενα δεν σε ενοχλει.

οσον αφορα την μετακομιση, δεν μπορεις πριν πας ακομα εκει και τρεχουν οι μερες και τα εξοδα, να κανεις καποιες συνεννοησεις απο εδω ακομα για να δεις αν βρεις κατι σε δουλεια και να πας οταν θα μπορεις να δουλεψεις;

να κανω και ενα γενικο σχολιο:
για ατομο με τετοιου ειδους δυσκολιες, τα πας ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ, κι ας σου την πεφτουν (πολυ κακως) απ το σπιτι...

με τοσο μπουλιγκ και απαξιωση που τρως απο τους γονεις, χωρις να σε βοηθουν οικονομικα, χωρις να σε ενθαρρυνουν, βρηκες μονη σου ακρες να πας σε μια ξενη χωρα, βρηκες τις διαδικασιες εκει, βρηκες δουλεια και τωρα ετοιμαζεσαι να ξαναπας..

αυτα δεν τα καταφερνουν με ευκολια, ουτε νευροκανονικοι να ξερεις, ποσο δε μαλλον, ατομα που εχουν δυσκολιες προσαρμογης σε καταστασεις...

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

να κανω και ενα γενικο σχολιο:
για ατομο με τετοιου ειδους δυσκολιες, τα πας ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ, κι ας σου την πεφτουν (πολυ κακως) απ το σπιτι...

με τοσο μπουλιγκ και απαξιωση που τρως απο τους γονεις, χωρις να σε βοηθουν οικονομικα, χωρις να σε ενθαρρυνουν, βρηκες μονη σου ακρες να πας σε μια ξενη χωρα, βρηκες τις διαδικασιες εκει, βρηκες δουλεια και τωρα ετοιμαζεσαι να ξαναπας..

αυτα δεν τα καταφερνουν με ευκολια, ουτε νευροκανονικοι να ξερεις, ποσο δε μαλλον, ατομα που εχουν δυσκολιες προσαρμογης σε καταστασεις...

---

Ευχαριστώ, ήθελα πάρα πολύ να φυγω. Θα τα πήγαινα καλύτερα αν ήμουν νευροκανονικη και δεν θα έκανα λάθη τα οποία είναι προφανή. Βλέπω πως άλλοι με ασπεργκερ έχουν τους γονείς τους συνέχεια πάνω από το κεφάλι τους, όπως είπε η Joanna πως θα χρειαζόμουν και εγώ κάτι τέτοιο, εκείνοι έχουν τους γονείς τους.
Βρήκα κάποια πρότζεκτ να κάνω για εισόδημα.
Δεν ξέρω τι θα κάνω με την σχέση τώρα, φαίνεται να έχει θυμώσει δεν ξέρω. Όλο άγχος είναι η ζωή μου, δεν εχω κανέναν άνθρωπο.

Μια χαρά δομή έχουν τα κείμενα σου.
Επίσης την εποχή μας να ξέρεις ολα ειναι εικόνα και μαγκια ! Βάθος μηδέν, ειδικά εδω στα αλβάνια και τις περισσότερες δυτικές χώρες.
Υπάρχουν κρατικές δομες στήριξης των ατόμων με παρόμοιες διαγνώσεις.
Ακόμη να ξέρεις οτι και «κανονικός» να είσαι σε κοροϊδεύουν και σε υποτιμάνε , χαλαρά!
Οτι απόκλιση εχεις απο το mainstream ειναι αιτια χλευασμου. Η κοινωνία αποδέχεται τον μέσο άνθρωπο, γιατι ειναι αόρατος, χανετε μέσα στο μέσο ορο. Ειναι σαν να μην υπαρχει.