Κουράστηκα να με εξουθενώνουν
Έχω Άσπεργκερ και Δεπυ, από τότε που ήμουν μικρό με τραμπούκιζαν οι γονείς μου και η αδερφή μου, η οποία όταν ήμουν παιδί ήταν ενήλικη γιατί έχουμε μεγάλη διαφορά ηλικίας. Επίσης η οικογένεια της μαμάς μου. Πέρασα πολύ δύσκολα, έβγαλα τυπικό σχολείο μέχρι λύκειο, χωρίς παρέες, με μπουλινγκ επί 3 χρόνια στη σειρα στο γυμνάσιο, μια συμμαθήτρια μου έβαζε πολλά παιδιά να με βρίζουν και με έδερνε. Οι γονείς μου δεν ασχολήθηκαν. Μακάρι να πήγαινα σε ειδικό σχολείο, το ήξερα απο μικρή ότι κάτι παίζει αλλά οι γονείς μου έλεγαν πως οι ψυχολόγοι είναι για τους τρελούς και φοβομουν να τους πω να με πάνε αν και το ήθελα πάρα πολύ, ειδικά όταν περνουσα το μπούλινγκ αλλά φοβήθηκα ότι θα με κορόιδευουν ακόμη παραπάνω οι γονείς και οι άλλοι κοντινοί συγγενείς. Όταν πηγαίναμε στο χωριό ήταν κάτι γείτονες που είχαν έρθει και ήταν τσιγγανοι με 3 κορίτσια και τις αναγκαζαν να παντρευτούν μικρές και εκείνες δεν ήθελαν. Με πίεζε η μητέρα μου να τις κάνω παρέα και με έβριζε πως δεν έχω παρέες. Εκείνες με χτυπούσαν και ξεσπαγαν πάνω μου την πίεση που είχαν στο σπίτι, δεν τις άφηναν από το γυμνάσιο και μετά να βγαίνουν για να τις μάθουν να κάνουν δουλειές. Η μητέρα μου πάλι το ήξερε αλλά δεν έκανε κάτι, τη ρώτησε μια γνωστή γιατί τις κάνω παρέα αφού με χτυπανε και με βρίζουν και η μάνα μου ειπε ότι δεν με αφήνει να τις παρατησω γιατί δεν θα έχω φίλες. Γενικώς ενθάρρυνε τους άλλους κιόλας να με κορόιδευουν αντί να παρέμβει. Με μισούσε πολύ που δεν μπορούσα να κάνω φίλες σαν την αδερφή μου.
Πολλή καταπίεση, πάντα με απαξιωναν, ειδικά σε σχέση με την αδερφή μου. Καθώς εκείνη δεν έχει ασπεργκερ και τέτοια. Με κοροιδευαν πάρα πολύ όταν ήμουν μικρή και φοβομουν πολύ γιατί ήταν 3 ενήλικες και εγώ παιδάκι. Η μητέρα μου όλο μου λεει τι να κάνω και αν πω όχι θα το κάνει θέμα. Γενικώς αν πω όχι γίνεται θέμα και με βριζουν, αλλά αν πει κάποιος άλλος όχι το σέβονται. Είχα χάλια σχέσεις ή ακόμη και κακοποιητικές. Ενας είχε απειλήσει να μου ρίξει μπουνιά μπροστά σε κόσμο. Άλλη φορά με τράβαγε κοντα σε στάση λεωφορείου και κάποιος κάλεσε την αστυνομία. Ο πιο πρόσφατος έχει ΔΕΠΥ και με μειώνει συνέχεια, μου είπε ότι το μπουλινγκ μου συνέβη γιατί δεν μπορώ να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και δεν είχε καθόλου ενσυναισθηση. Μου είπε ότι δεν θέλει πολλά πολλά μαζί μου λόγω της κατάθλιψης που έχω. Μετά απο αυτό μου απανταγε πολύ σπάνια στα μηνύματα και όλο με άφηνε στο διαβάστηκε. Το τελευταίο καιρό ήταν καλά τα πράγματα αλλά μετακόμισα και φοβήθηκα μήπως δεν θέλει από απόσταση και τον χώρισα. Μου λέει και συνέχεια ότι δεν είμαι αρκετά ομιλητικη. Είχαμε σχέση από απόσταση για κάποιο καιρό και μου έφυγαν χιλιάδες λεφτά. Η μάνα του με αντιπαθησε και με έκραζε σε αυτόν. Το καταλαβα από την αρχή πως δεν είναι πολύ καλός αλλά ένιωθα απελπισία καθώς δυσκολεύομαι με την κοινωνικοποιηση και επίσης είναι πολύ εμφανίσιμος και δίπλα του ένιωθα αξία. . Τώρα του έστειλα καλές γιορτές και με έγραψε, τι πρωτότυπο. Μάλλον έχω συνηθίσει στο μπουλινγκ και μου φαίνεται φυσιολογικό.. Άλλες κοπέλες που ξέρω όπως και να είναι εχουν σχέσεις που τις αγαπάνε. Μισω τον εαυτό μου πάρα πολύ, με έχουν κάνει να τον μισώ. Μακάρι να ήμουν άλλο άτομο. Κάποια που να μην έχει τέτοιες δυσκολίες. Νιώθω πως έχω ζήσει 1000 χρόνια. Κάθε μέρα για εμένα είναι αγώνας. Είμαι εξαντλημένη. Όλο κατηγορώ τον εαυτό μου για διάφορα. Αισθάνομαι και ενοχές για τις σχέσεις, που άλλες κοπέλες στην ηλικία μου 23-24 έχουν πολλούς που τις επιθυμούν ή έχουν κάποια σταθερη, ομορφη μακροχρονια σχέση.
