Printable View
Μέτα τις ευχές έρχεται η ανάκριση!
Καλά, στο σπίτι, τι περίμεναν να άλλαζε δηλαδή.
Εκνευριστικές ερωτήσεις που κάνουν άτομα που δεν τους νοιάζει, γιατί αν ήθελαν να μάθουν θα φρόντιζαν να μας καλέσουν και εμάς σε οτι οργάνωσαν ή έστω να επερναν ενα τηλέφωνο.
Υπάρχουν και χειρότερα όταν είσαι αναγκασμένος να πας σε μια δεξίωση και να σου κάνουν τις γνώστες ετήσιες ερωτήσεις.
Πότε θα ...
Εμένα πάντως στο τραπέζι ΚΑΘΕ ΜΑ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ μιλάνε για αθλητικά. Συνέχεια όμως. Άλλη συζήτηση δεν έχουν πέρα από αυτό.Quote:
Originally Posted by ΑΧΒΑΧ
Παρεμπιπτόντως τα σόγια δεν έχουν το δικαίωμα να ανακατεύονται στα προσωπικά σου. Είσαι αρκετά μεγάλος και έχεις δική σου προσωπική βούληση ούτως ώστε να κρίνεις τι θα κάνεις στην ζωή σου. Απλά βάλε όρια και πες: «Αυτό είναι κάτι που θα αποφασίσω εγώ πότε και αν θα γίνει». Και εκεί θα σταματήσουν τις ερωτήσεις. Παρατηρώ ότι όσο κάθεσαι να ανέχεσαι και δεν βάζεις όρια, αυτό θα συνεχίζεται.
Και ναι όντως δεν νοιάζονται, απλά γουστάρουν το κουτσομπολιό. Πάντα αυτό γίνεται. Οπότε δεν τους αφορά.
Πότε θα…; Δεν ολοκληρωσες την ερώτηση σου. Θα παντρευτείς;
Το άφησα έτσι γιατί είναι πολλά, νούμερο ένα είναι ο γάμος, τα παιδιά, τα επαγγελματικά, τα οικονομικά, επεμβάσεις και στο τι πίνεις και για το φαγητό.
Υπάρχει η λύση να κόψεις και τις συναντήσεις αν δεν σου προσφέρουν τίποτα καλύτερη η μοναξιά παρά να νιώθει πως είσαι μόνος ανάμεσα σε κόσμο.
εγω βλεπω πολλους ανθρωπους, που στις γιορτες, μερες που υποτιθεται πως πρεπει να υπαρχουν τραπεζωματα κλπ, περνανε πολυ χειροτερα κι απο μια καθημερινη μερα, και μαλιστα το ξερουν αυτο εξαρχης, γιατι το εχουν ξαναπαθει, ξερουν ποιους θα συναντησουν και τι περιπου θα συζητιεται..
ε χιλιες φορες με το ταιρι σου, η με εναν φιλο η και μονος, αν ειναι να πας σε τραπεζια που το μονο που σκεφτεσαι ειναι ποτε θα μπορεσεις να φυγεις..
Οικογενειακα χωρις πολλα πολλά. Απλα τηλεφωνα. καλυτερα ετσι.
πότε θα κάνει ξαστεριά πότε θα φλεβαρίσει
Εγώ έχω δηλώσει καθαριστής μάστορας Αγρότης στρατιώτης πρεζακι άρση βαριστας δεν δηλώνω κάτι άλλο να ξέρετε
Σε καμία των περιπτώσεων δεν με ήθελαν οι γυναίκες
Κ ταξιτζής κ μηχανικός
Εμένα δε με μεγάλωσε κάνεις μου είπαν κάποια πράγματα ρώτησαν τα κορίτσια τον θέτε είπαν όχι κι έκανα να το χωνέψω 20 χρόνια το χώνεψα πλέον δεν με νοιάζει
Καλή χρονιά και χρόνια πολλά. Γιορτές για εμένα με κάτω από 20 άτομα πλέον δεν υπάρχουν. Ευτυχώς το έχουμε αυτό στο σόι μου ότι είμαστε μια μεγάλη και δεμένη οικογένεια. Κι αν σε ρωτήσουν για τα μελλοντικά σου σχέδια άνθρωποι που σε νοιάζονται και σε αγαπάνε και σε μεγάλωσαν, δεν το βρίσκω κακό. Άλλο αν σε ρωτάνε από κουτσομπολιό και μόνο. Μια από τις αδερφές της γιαγιάς μου ζει και είναι 90+ χήρα και πάντα την φέρνουμε με το αυτοκίνητο στις γιορτές για να μην τις περάσει μόνη. Λυπάμαι για τους ανθρώπους που είναι αναγκασμένοι να περάσουν μόνοι τις γιορτές, είτε επειδή δουλεύουν, είτε επειδή δεν έχουν κανένα. Είναι άσχημο πράγμα η μοναξιά και ακόμα χειρότερο το να συνηθίζεις σε αυτήν.
20 άτομα!!! Κάποιοι δεν έχουν ζήσει ποτέ τέτοια γλέντια. Μετά την ξεχνάτε? Συνήθως μαλώνουν ποιος θα φάει την περιουσία ή ποιός θα φροντίζει τον ηλικιωμένο όλο τον υπόλοιπο χρόνο! Η αλλαγή στη συνήθεια είναι χειρότερη. Αν αρχίσει να απουσιάζει ένας ένας ειδικά αυτός που τα οργανώνει μετά να δεις τι έρχεται... Οι παντρεμένες έχουν την υποχρέωση να πάνε στην πεθερά, οι συνηφαδες, κουνιαδες , μπατζανακια, τι άποψη να έχουν για το ίδιο τραπέζι? Βέβαια δεν λέμε μόνο για το φαγητό, αλλά για όλη την περίοδο. Κάποιοι μένουν κοντά άλλοι σε απόσταση, υπάρχει και σε αυτό μια υποκρισία, πρέπει να χωράει στο σπίτι ξένος κόσμος. Μια δόση χαράς με παρέα και ύστερα επιστροφή στην καθημερινότητα?
Γι αυτό είναι οι γιορτές. Για να ξεφεύγει ο κόσμος από την καθημερινότητα και να περνάει χρόνο με τους δικούς του. Οι αλλαγές είναι μια χαρά, αυτές νοηματοδοτούν τη ζωή. Εμείς το έχουμε καθιερώσει ότι τις μεγάλες γιορτές τις περνάμε παρέα και όποιος γίνεται γαμπρός ή νύφη στο σόι μας, έρχεται και γιορτάζει μαζί μας. Ακόμα κι αν φύγει κάποιος, θα οργανώνει άλλος το τραπέζι. Ευτυχώς από τα 20+ άτομα, τα 7 είναι πιτσιρίκια, άρα ευτυχώς υπάρχει μέλλον.
Τώρα αν είναι κάποιος ακοινώνητος, ή έχει κάποιο πρόβλημα και δε θέλει κόσμο γύρω του, όπως για παράδειγμα τα άτομα με αυτισμό, τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να τους εξαναγκάσουμε κιόλας. Κι αλίμονο αν κάνει κάποιος κάνει μια προσωπική ερώτηση, αμέσως να μουτρώσει ο άλλος. Φυσικά, δε ρωτάμε ευαίσθητα θέματα που καταλαβαίνουμε ότι πιθανόν σχετίζονται με προβλήματα υγείας, πχ γιατί πάχυνες/αδυνάτισες τόσο, γιατί τόσα χρόνια παντρεμένοι δεν έχετε παιδί. Αλλά όλες τις άλλες ερωτήσεις δεν τις βλέπω ως κουτσομπολιό. Σε λίγο θα φοβόμαστε να καλημεριστούμε μήπως και ενοχληθεί αυτός που ακούει καλημέρα.
Όσον αφορά τη θεία μου, δεν την ξεχνάμε. Έχει τα εν ζωή αδέρφια της και τα ανίψια της στο χωριό να κάνει παρέα και τη φροντίζουν. Όσο για τα κληρονομικά της, μην ανησυχείς, υπάρχουν και οι διαθήκες, οπότε τα χωράφια της και το σπίτι θα το πάρει αυτός που μένει στο χωριό και ξέρει να τα καλλιεργεί. Αυτός έχει αναλάβει και τη φροντίδα της, όπως είναι το δίκαιο. Ουδέν θέμα λοιπόν.
Σπάνιο φαινόμενο για ελληνική οικογένεια. στάθηκες τυχερή! Εγώ δεν ξέρω καμία τέτοια περίπτωση όπως την περιγράφεις. Μπορεί εγώ να μην έχω τέτοιες προσωπικές αναμνήσεις όμως άτομα που ήξερα πως διοργάνωναν μεγάλες οικογενειακές - φιλικές συγκεντρώσεις τώρα διαλύθηκαν, Πέθανε ο παππούς τα παιδιά μεγάλωσαν με νέες οικογένειες, τα εγγόνια έπαψαν να κάνουν παρέα με τα ξαδέρφια. Σαν κάτι να έσπασε και ο καθένας να προσπαθεί να φτιάξει το δικό του οικογενειακό τραπέζι. Ένας κύκλος επαναλαμβάνεται ανάλογα αν το ζήσεις στην αρχή ή στο τέλος. Όσο για τα περιουσιακά τόσα παρατημένα, γιατί φαγώθηκαν στο μοίρασμα όπως και για τα χωράφια. Μακάρι να είχαν όλοι τις δικές σας αντιλήψεις.
Ούτε εμείς τα πάμε καλά με όλους τους συγγενείς, αλλά τουλάχιστον με τους πολύ στενούς τα πάμε μια χαρά. Οι τσακωμοί για τα περιουσιακά γίνονται επειδή στην Ελλάδα δεν υπάρχει η κουλτούρα των διαθηκών και πάει εξ αδιαθέτου κληρονομική διαδοχή. Τώρα που θα καταργηθούν και οι ιδιόγραφες, θα γίνει χαμός.
Την διαθήκη μπορείς να την προσβάλεις.
Διαμάχες υπάρχουν νωρίτερα.
Ακόμα και για τα χρήματα που ξόδεψαν οι γονείς για το κάθε παιδί και αργότερα για τα εγγόνια. Η επιλογή της δωρεάς σε αρκετές περιπτώσεις έχει ως αποτέλεσμα να σε ξεγραψουν για πάντα.
Πάντως η άνθρωποι 80+ που έζησαν φτωχικά, μεγάλωσαν με άτομα που έζησαν πολέμους, χωρίς ρεύμα, τηλέφωνο, τηλεόραση, μόρφωση ζούσαν όπως λένε ευτυχισμένοι. Ζούσαν όλοι μαζί και διασκέδαζαν βοηθώντας τους γείτονες, συναντιόταν καθημερινά χωρίς πρόβλημα είτε για δουλειές είτε γιατί τα σπίτια τους ήταν ανοιχτά για όλους, δεν σκεφτόταν σε ποιόν ανήκει κάτι, τα μοιραζόταν όλοι. Όσο περνούσαν οι δεκαετίες οι νέοι άρχισαν να σπουδάζουν, να χωρίζουν το ταμείο από τον πατέρα και να αποκτούν προσκοπική ζωή και χώρο. Έγινε και μόδα η τηλεόραση ο καθένας κλείστηκε μέσα στο σπίτι και σταμάτησαν οι συγκεντρώσεις.
Τώρα με τα κινητά βλέπει ο καθένας το δικό του πρόγραμμα, σταμάτησε και η ομαδική παρακολούθηση κάποιας ταινίας...
Διαλύθηκαν οι οικογένειες αφού τα παιδιά μεγαλώνουν μόνα τους χωρίς γονείς, παππούδες αδέρφια και έχουν σχέσεις από το γυμνάσιο από τα 18 θέλουν να ζούν ανεξάρτητοι. Πώς να υπάρχουν χαρούμενες οικογενειακές στιγμές?