Το δωρο των γενεθλιων μου
Τι θα λέγατε αν ο καθε ένας απο μας έγραφε εδώ , τι θα θελε να πάρει απο την ζωή ως δώρο, για τα γενέθλιά του?
Αρχίζω πρώτος...
Θα θελα στις 27 Ιουλίου του 2010 , που θα είμαι 55 ετών ,
να βρίσκομαι ξανά στην πατρίδα μου , οχι αυτη που με φιλοξενεί σήμερα , αλλά αυτη που γεννήθηκα και μεγάλωσα.
να έπαιρνα αγκαλιά με την γυναίκα μου , το αεροπλάνο για την Σαντορίνη και να πηγαίναμε να ξαναμεινουμε σε κάποιο απο τα διαμερίσματα που έχουν χτίσει στην καλντέρα, εκεί όπου ήταν
η καρτ ποστάλ του νησιού , το σπίτι μας ...
Το προϊστορικό μουσείο,να ειχε ανοίξει διάπλατα τις πόρτες του
και να περιμέναμε υπομονετικά στην ουρά , για να δούμε την Ελλάδα μας , τότε που όλες οι γυναίκες λάμπανε απο ομορφιά , στολισμένες με κοσμήματα διαφορετικά η μια απο την άλλη...
Να βγαίναμε περίπατο στην αγορά και να συναντούσαμε χαρούμενους ανθρώπους, να μας δειχνουν με υπερηφάνεια τις δημιουργίες τους απο χρυσό και ασήμι, που όλες , εμπνευσμένες απο τις αξίες των προγόνων μας , αποθανάτιζαν την σοφία και την αγάπη τους για την φύση και το μεγαλύτερο δώρο
με το οποίο μας προίκισε, να μπορούμε να αγαπάμε τον διπλανό μας και μαζί να κανουμε ότι μπορούμε για την αμοιβαία ευτυχία μας ..... Να βρούμε μια ευνομούμενη πολιτεία, που βλέπει
τον τουρίστα ξανά, με όση θρησκευτική ευλάβεια απαιτείται,
για να αγαπήσει τον τόπο μας και να φέρει την ψυχή του , κοντά στην δική μας , επενδύοντας στον πολιτισμό μας και σεβόμενος τις παραδόσεις μας ...