Printable View
Παιδιά μια ηλίθια ερωτησούλα απο μένα αλλά με απασχολεί πολύ.Επειδή χθές έπαθα κάτι σαν πανικό(πιο πολύ μεγάλος τρόμος,χωρίς ζάλη και τα λοιπά) υπάρχει περίπτωση αυτό να μείνει και να το παθαίνω για πολλές ώρες ή και μέρες;Βέβαια γενικά ήμουν πολύ πιεσμένος αυτές τις μέρες και μπορεί να ήταν και πανικός.Γίνεται ή το σώμα μας μας ηρεμεί μετά απο λίγο όπως γίνετε και με τους κλασσικούς πανικούς;
Μην πανικοβάλεσαι...
Όλοι οι άνθρωποι παθαίνουν (έστω και μια φορά) στην ζωή τους κρίση πανικού.
Άλλοι στο αεροπλάνο, άλλοι σε ψηλά κτήρια, άλλοι σε καταστάσεις έντονου στρες.
Αυτό δεν σημαίνει ότι θα σου μείνει για όλη σου την ζωή, ή ότι θα ξεκινήσει μια άλλη ζωή για σένα.
Οι διάρκειες των πανικών, μιας και το ανέφερες, μπορεί να είναι από μερικά δευτερόλεπτα, ως και ώρες... Υπάρχουν περιπτώσεις που ταλαιπωρούν και ολόκληρη την μέρα.
Μην σε πιάνει τρόμος για την μία φορά που το έπαθες. Είναι φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού, είδικά όταν στρεσάρεται...
antoni έχω πάθει πολλές κρίσεις και ξέρω πως είναι.Αλλα χθές ήταν κάτι πολυ μεγαλύτερο σε διάρκεια και με πάρα πολύ τρόμο.Ίσως επειδή την έπαθα σπίτι γιαυτό να την ερμήνευσα διαφορετικά.Πάντος κάποια στιγμή ηρεμείς έτσι δεν είναι.Δεν μπορεί να το πάθεις και να κρατήσει πχ μερες;
κραταει περιπου 5 με 10 λεπτα η κρηση πανικου.
η διαταραχη πανικου πυστευω οτι κραταει μεχρι και μερες ζαλαδα/δυσφορια χωρις τρομο ομως και αγωνια και παλμους και ταση φυγης.
ετσι πρατηρισα σε μενα.
στης αρχες π δεν επερνα ομως φαρμακα μ κρατησε και μεχρι 3 μερες.αλλα δεν θυμαμαι αν ηταν κρηση η διαταραχη.
ε τότε εμένα κάτι άλλο πρέπει να ήταν γιατι κράτησε πολύ.Και μένα τόσο κρατάνε οι πανικοί άντε 5 λεπτά το πολύ.Αλλά χθές είχα πάρα πολύ τρόμο για ένα μισάωρο.Δέν μπορώ να καταλάβω τί καινουργιο ήταν αυτό.Αλλά ίσως ήταν και απο τα risperdal.Τα παίρνα για ένα μήνα και τα κόψα μαχαίρι γιατί θα άλλαξω αγωγή γενικά.
Όπως σωστά ανέφερε και η liveloula, μόνο στις περιπτώσεις διαταραχής πανικού μπορεί να κρατήσει για ώρες/ημέρες.
Μια απλή κρίση πανικού είναι σύντομη, όπως αυτή που ένιωσες.
Τα συμπτώματα που περιγράφεις δεν δείχνουν ότι έχεις διαταραχές κρίσεων πανικού.
Απέβαλε τις όποιες φοβίες σου και άφησε το να περάσει...
τα εκοψες μαχαιρι μαλλον γιαυτο.σιγα σιγα πρεπει.
Ίσως να φταίει αυτό τελικά.
ρε παιδια τι προτείνετε να κάνω;Αλλαξα το φάρμακο γιατί το προηγούμενο δεν έπιασε σε μένα.Να πάω και σε ψυχολόγο; Υποφέρω από πανικούς με αγοραφοβία.Έχω δοκιμάσει ψυχολόγο αλλά κάτι μέθοδοι του στύλ γράψε αυτό που σε ενοχλεί και μετά τόσους λόγους που αυτό δέν ισχύει,δέν πίανουν σε μένα.Τέτοιες μεθόδους ακολουθούν όλοι;
Μπορείς να δοκιμάσεις και την γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία.
Ίσως αυτή να σε βοηθήσει.
οκ σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας.
και εγω αλλαξα πολλα φαρμακα μεχρι π καταλιξα στα flouoxetine h ladose και αυτα μιση δουλεια κανουν.
liveloula έχεις καιρό με πανικούς?
2 χρονια
:(
εντάξει και γω έχω 3.Αν και μέσα σε αυτα τα 3 χρόνια δεν πέρασα και ασχημα.Τι να κάνουμε υπομονη.
ουτε και εγω.να ναι καλα τα φαρμακα.αλλα πρεπει να τα κοψουμε καποτε.
δεν νιωθω οπως ειμουν παλια,αργω να χαρω για κατι κατι λυπει απο τον παλιο μου εαυτο.
Σωστά. Η φαρμακευτική αγωγή δεν θα είναι για πάντοτε...
Ο οργανισμός θα πρέπει να ζει και δίχως αυτά.
Μας ηρεμούν, αλλά μας στερούν την ένταση και την αδρεναλίνη (την οποία χρειαζόμαστε κατά καιρούς, ειδικά στην διασκέδαση, ή στον αθλητισμό).
...
αυτο ακρηβως ηθελα να περιγραψω.νιωθω να μ στερουν την ενταση στην ζωη μου!!!
κοιτα αυτο που επαθες χθες μπορει να ηταν μια απλη κριση αγχους.υπαρχουν διαβαθμησεις.οι κριση αγχους ειναι πιο light απο την κριση πανικου και μπορει και να κρατησει περισσοτερο οποτε μην ανησυχεις!
melene το κακο αυτο είναι οτι με ανησυχει.Αλλιώς δεν θα είχα κανένα πρόβλημα γενικά.
τι εννοεις?τι ακριβως σε ανησυχει?οτι μπορει δηλαδη να παθεις κριση?
Οχι δεν τις φοβάμαι τις κρίσεις τόσο πολύ.Απλά έχει κολλήσει το μυαλό μου και νομίζω οτι θα είμαι έτσι για πάντα.
ειναι σαφως ενα επακολουθο της διαταραχης αυτης.και εγω ετσι ειμαι..να ξερες ποσο πολυ σε καταλαβαινω..ειδικα σημερα,ειδικα τωρα,ουφ...νομιζω οτι αμα βρω την καταλληλη θεραπεια για εμενα η εσυ για εσενα θα μας περασει..και ακομα και αν οχι ε δεν μπορει θα μαθουμε,θα συνηθισουμε..φρικτο σεναριο αν και δεν νομιζω να συμβει ποτε./.
αλλαζει η ζωη σου.απο τη μια στιγμη στην αλλη.σαν να κοιμηθηκες και δεν μπορεις με τιποτα να ξεφυγεις απο αυτον τον εφιαλτη..
παιδια μη γελασετε αλλα 5 χρονια ειναι σαν να χω συνηθισει τη διαταραχη πανικου,
τομονιμο αγχος,δυσπνοια,ασταθεια,ζα� �η,κομποστο λαιμο,φτερουγισματα,να χασμουριεμαι για να παρω μια κανονικη ανασα,τρεμοθλο κτλ,
τις ελαχιστες στιγμες μετρημενες με τα δαχτυλα στα τοσα χρονια που ενιωσα χαλαρα και χωρις ολα αυτα ηταν σαν οαση αλλα και παλι ανυσηχουσα πως ενιωθα καλα,ελεος
το χω παθει και εγω αυτο να λεω πως?δεν ειναι δυνατον?ειμαι καλα?γιατι?τι μου συμβαινει?
απολαμβανεις πραγματα?εχεις ορεξη να ζησεις?υπαρχουν πραγματα που σε κρατανε?κουραστηκα...
στην αρχη οταν το χα παθει δεν ηθελα τιποτα μονο το κρεβατι μου και σκεπασμενη εως τοκεφαλι,ελεγα γιατι σε εμενα αυτο?σηκωθηκα ομως και συμφιλιωθηκα με αυτο οσο μπορω για να μπορω να κανω πραγματα π εμ ευχαριστουν εστω και με ολα αυτα τα κολοσυμπτωματα.το μονο που με απογοητευει ειναι και μενα η σκεψη οτι ισως να μην περασουν ποτε...
Δεν μπορεί να μείνουν για μιά ζωή...
Με τον καιρό το μαθαίνεις, το κατανοείς, ζεις μ\'αυτό και στο τέλος το ξεπερνάς και το ξεχνάς...
Συνήθως το διώχνει μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή...
πως να ξεχασεις οταν δεν ειναι στο μυαλο σου ολα οπως προσπαθουνε να σε πεισουν,οταν και μια απλη βολτα που θα βγεις ενω θες να χαλαρωσεις φοβασαι τη ζαλη την ασταθεια?πως?εμεις τα δημιουργουμε λενε και ομως εμεις δεν ειμαστε που θελουν να φυγουν ολα αυτα?
Οι κακές σκέψεις γεννάνε φοβίες. Αυτές με την σειρά τους γεννάνε νέες φοβίες και καταλήγουν σε έντονο στρες και άγχος.
Και όλα αυτά, στο τέλος, καταλήγουν σε μια έντονη εμμονή...
Δυστυχώς, ακόμη και έπειτα από τόσα χρόνια, η εμμονή παραμένει, και είναι καθημερινή.
Η πρώτη σκέψη το πρωί: \"Πως θα κυλήσει η μέρα;\", \"Νιώθω καλά για να πάω στη δουλειά;\", \"Πότε θα επιστρέψω πάλι στην ασφάλεια του σπιτιού μου;\", \"Θα καταφέρω να πάω για ψώνια το απόγευμα ή όχι;\"... Και έπειτα έρχεται ο απολογισμός όλης της ημέρας, λίγο πριν την νυχτερινή κατάκλιση.
Μια απ\'τα ίδια και την επόμενη μέρα...
Και την μεθεπόμενη...
Δυστυχώς, δεν υπάρχει μέρα που το μυαλό να μην σκεφτεί τον πανικό. (τουλάχιστον, εγώ δεν θυμάμαι καμία...).
Ευελπιστώ πως αυτά δεν θα συνεχίσουν για πάντα...
Το μόνο που μας μένει είναι να σκεφτόμαστε θετικά και σε ένα καλύτερο μέλλον...
Quote:
Originally posted by antonis-wolf
Οι κακές σκέψεις γεννάνε φοβίες. Αυτές με την σειρά τους γεννάνε νέες φοβίες και καταλήγουν σε έντονο στρες και άγχος.
Και όλα αυτά, στο τέλος, καταλήγουν σε μια έντονη εμμονή...
Δυστυχώς, ακόμη και έπειτα από τόσα χρόνια, η εμμονή παραμένει, και είναι καθημερινή.
Η πρώτη σκέψη το πρωί: \"Πως θα κυλήσει η μέρα;\", \"Νιώθω καλά για να πάω στη δουλειά;\", \"Πότε θα επιστρέψω πάλι στην ασφάλεια του σπιτιού μου;\", \"Θα καταφέρω να πάω για ψώνια το απόγευμα ή όχι;\"... Και έπειτα έρχεται ο απολογισμός όλης της ημέρας, λίγο πριν την νυχτερινή κατάκλιση.
Μια απ\'τα ίδια και την επόμενη μέρα...
Και την μεθεπόμενη...
Δυστυχώς, δεν υπάρχει μέρα που το μυαλό να μην σκεφτεί τον πανικό. (τουλάχιστον, εγώ δεν θυμάμαι καμία...).
Ευελπιστώ πως αυτά δεν θα συνεχίσουν για πάντα...
Το μόνο που μας μένει είναι να σκεφτόμαστε θετικά και σε ένα καλύτερο μέλλον...
εχεις δοκιμασει να σπασεις τον φαυλο κυκλο?να ξυπνησεις και να πεις,τι ωραια μερα σημερα!ας παω για δουλεια!τι να μου επιφυλασσει αραγε?
Ναι, το έχω δοκιμάσει αρκετές φορές, αλλά στις περισσότερες φορές, οι αρνητικές σκέψεις υπερίσχυαν..Quote:
Originally posted by melene
εχεις δοκιμασει να σπασεις τον φαυλο κυκλο?να ξυπνησεις και να πεις,τι ωραια μερα σημερα!ας παω για δουλεια!τι να μου επιφυλασσει αραγε?
Και ειδικότερα στις μέρες που χαρακτηρίζονται μονότονες (εκείνες που είναι δραματικά όμοιες με όλες τις προηγούμενες...)
Απ\'ότι έχω διαπιστώσει, η αρχή (και το υπόλοιπο της μέρας) θα πάει καλά αν το μυαλό στραφεί σε τρίτους παράγοντες και όχι σ\'αυτούς που αφορούν την ψυχική υγεία.
Εν κατακλείδι, όταν ξεκινά κάποιος να πείσει τον εαυτό του πως όλα είναι καλά και νιώθει καλά, τις περισσότερες φορές το άγχος επιστρέφει όταν πια καταλαβαίνει ότι προσπαθείς να το ξεγελάσεις...
Για μένα παιδία το χειρότερο είναι η αγοραφοβία.Αν έχεις την δουλεία σου κτλ κτλ ε οκ προσπαθείς να γεμίζεις την μέρα σου και κάποια στιγμή θα ηρεμήσεις.Ανθρωποι είμαστε και θα έχουμε και πάνω μας και τα κάτω μας.Αν τα συνδέουμε όλα με μια υποθετική αρρώστια δέν κάνουμε τίποτα.
και για εμενα φιλε μου το ιδιο.εχουν χαθει τα ονειρα μου.δεν ειμαι σε σημειο που δεν μπορω να παω στο μαθημα μου η δεν μπορω να βγω εξω για ενα ποτο,αντιθετως ολα αυτα τα κανω χωρις κανενα προβλημα.και μου αρεσει να περπαταω εξω μονη μου η ακομα να παω διακοπες μονη μου ομως οι σπουδες στο εξωτερικο που τοσο πολυ ηθελα δεν ξερω αν θα μπορεσουν να πραγματοποιηθουν.φοβαμαι τα αεροπλανα και φοβαμαι το τοσο μακρια απο την ασφαλεια μου,το σπιτι μου.φοβαμαι οτι δεν μπορω να φυγω ευκολα.αυτο.ημουν σε μια συναυλια το καλοκαιρι,ηρθε ο αγαπημενος μου μουσικος,ειχε τοσο πολυ κοσμο που η εξοδος φανταζε γολγοθας και τσουπ να μια ωραια κριση..να...αυτο δεν αντεχω.να μην μπορω να φυγω.να νιωθω καταπιεση,πνιγμο,δεσμευση.� �ωρα που εφτασες εδω πρεπει να μεινεις.
Νομίζω είσαι μια χαρά.Εγώ φέτος δέν πήγα κάν σε καμία συναυλία λόγο αγοραφοβίας.Καλά εδώ για καφέ πάω και αν το αμάξι μου είναι μακριά τα βρίσκω σκούρα.Και ήταν πράγματα που τα είχα κατακτήσει αλλά πάλι τα βρίσκω μπροστά μου γιατί για κάποιο καιρό τραβήχτηκα και σταμάτησα να τα κάνω.
nai yparxoyn και χειροτερα..στην αρχη και εγω ετσι ημουν,δεν εννοουσα να μην μπορω να βγω απο το σπιτι.στη αρχη ηταν τρομακτικα δυσκολο.ουτε διακοπες δεν μπορουσα να παω,φετος εκανα και με το παραπανω μεχρι και σε συναυλια πηγα σημερα μονη μου.
θελει σθενος αυτη η κατασταση.θελει δυναμη και αποφασιστηκοτα.ειναι απορροια των κρισεων δεν ειναι μια φοβια,μια οποιαδηποτε φοβια που εχουμε απο παιδια οπως εγω πχ με τις ακριδες η αλλος με τους κλειστους χωρους..στεναχωριεμαι που χρειαζεται να καταβαλω προσπαθεια για κατι φυσιολογικο και λυπαμαι που απο τη μια στιγμη στην αλλη η ποιοτητα που λενε της ζωης μου επεσε τοσο πολυ..