Πείτε μου, αν ήσασταν πραγματικοί φιλόσοφοι και είχατε το χρόνο να ζήσετε ατέλειωτες θεωρίες, τι θα θέλατε να ανακαλύψετε ή να εξερευνήσετε; Αυτό που δεν ξέρουμε ακόμα για τον κόσμο ή για τους ανθρώπους.
Printable View
Πείτε μου, αν ήσασταν πραγματικοί φιλόσοφοι και είχατε το χρόνο να ζήσετε ατέλειωτες θεωρίες, τι θα θέλατε να ανακαλύψετε ή να εξερευνήσετε; Αυτό που δεν ξέρουμε ακόμα για τον κόσμο ή για τους ανθρώπους.
Εγώ ιδανικά θα ήθελα να μπω στο μυαλό ορισμένων ανθρώπων για να μπορώ να «διαβάσω» το σκεπτικό τους. Κατά μια άποψη θα ήταν ενδιαφέρον κάτι τέτοιο, από την άλλη δεν ξέρω αν αυτό που θα ανακάλυπτα θα με χαροποιούσε ή θα με δυσαρεστούσε αντίστοιχα. Ειδικά αν ανακαλύπτεις αρνητικές σκέψεις από άτομα τα οποία τα έχεις σε εκτίμηση και τα αγαπάς, σίγουρα η πρώτη σου αντίδραση θα είναι «έκπληξη» (με την αρνητική έννοια) και σοκ. Από την άλλη αν έχεις μάθει κατά κάποιο τρόπο να είσαι αναίσθητος ίσως αυτό που θα ανακαλύψεις να μην σε «αγγίξει» ιδιαίτερα. Πάντως αν έπρεπε να προσεγγίσουμε το εν λόγω θέμα ρεαλιστικά και «ψυχρά» θα σκεφτόμασταν ότι δεν θα έπρεπε να μας απασχολούν οι σκέψεις και οι υποθέσεις που κάνουν οι άνθρωποι για μας αν και εφόσον εμείς οι ίδιοι τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας. Αλλά αυτό στην θεωρία είναι εύκολο να το λέμε. Στην πράξη τι γίνεται..
Εκτός και αν το «πεπερασμένος» το εννοείς για συγκεκριμένες καταστάσεις που έχουν όριο χρόνου. Δηλαδή πρέπει να πάρεις άμεσα απόφαση για το αν θα δράσεις ή όχι. Και ο χρόνος που έχεις στην διάθεση σου δεν σου «επιτρέπει» να αναλωθείς παραπάνω από ένα επιτρεπτό όριο. Αλλιώς θα υπάρξουν οι ανάλογες συνέπειες. Σε αυτήν την περίπτωση ο χρόνος μπορεί και να είναι πεπερασμένος. Αλλά αν μιλάμε σε γενικότερο πλαίσιο, κατά την άποψη μου άπειρος. Πάντα θα υπάρχουν οι «στιγμές», οι «αναμνήσεις», η ώρα, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα κτλ.. ακόμα και αν κάποια στιγμή σταματήσουμε να υπάρχουμε.. δεν νομίζω ότι θα υπάρξει ποτέ τέλος της ανθρωπότητας. Τώρα το πως «ιδρύθηκε» ο χρόνος και η έννοια του χρόνου είναι ένα βαθύ και φιλοσοφικό ερώτημα που έχει απασχολήσει πολλούς επιστήμονες-ερευνητές και δεν νομίζω ότι υπάρχει σαφή απάντηση σε αυτό.
Kαι το πεπερασμενο και το απειρο ειναι τρομακτικες ιδεες. Στην πρωτη περιπτωση εχουμε ενα "τοιχο" και δεν ξερουμε τι μπορει να υπαρχει παραπέρα. Στην δευτερη περιπτωση, επειδη δεν υπαρχει όριο, υπαρχουν και απειρα διαφορετικά πραγματα να ανακαλυψεις... Ο εγκεφαλος μας εχει πεπερασμενο δεικτη νοημοσυνης και δεν μπορει να συλλαβει τι ειναι το άπειρο, μόνο να το περιγράψει κάπως...
"τον θεό ποιός τον έφτιαξε;"
τί φάση με το τρίγωνο των βερμούδων;
τον Τέσλα τον φάγανε τελικά;
είναι στα αλήθεια τόσο ηλίθιος ο κούλης;
το μυστηριο της Θειας Κοινωνιας
Δεν ξέρω εάν μπορεί να θεωρηθεί μυστήριο αλλά θα ήθελα να μπορούσα να μεταφερθω στο παρελθόν και σε διάφορα γεγονότα. Θα ήθελα να δω πως ήταν παράδειγμα στο β παγκόσμιο πόλεμο ή στην επανάσταση του 21.
Θα ήθελα να εντρυφήσω στα μυστήρια των νιντζαζ, να δω πίσω από τη μαύρη στολή, Τι κρύβεται άραγε πίσω από αυτή τη μάσκα; Ένας απλός, πλην τίμιος, νίντζα ή κάτι παραπάνω; Γιατί υπάρχουν λευκοί και μαύροι νιντζαζ;
το έχω σκεφτεί αρκετές φορές το πόσο θα ήθελα να διαβάσω τις σκέψεις των άλλων, αλλά απο την άλλη είναι απλά σκέψεις, σκέψου πόσα πράγματα σκεφτόμαστε καθημερινά και πόσα απ' αυτά μετράνε τελικά.. Πόσες φορές άλλο σκεφτήκαμε και άλλο πράξαμε τελικά. Ακόμη και υποθέσεις που κάναμε είτε για τον εαυτό μας είτε για άλλους και τι ίσχυε τελικά..νομίζω αυτό που θα ήθελα πιο πολύ θα ήταν να μπορώ να γυρίσω το χρόνο πίσω..
Καλά, εσύ σε πολέμους θα ήθελες να βρίσκεσαι, μέσα στο αίμα, την απελπισία, τον φόβο, τις μαύρες εποχές για τον κόσμο; Κανείς δεν θα ήθελε να ζήσει κάτι τέτοιο.
Ειδικά τον Β' Παγκόσμιο που έγιναν όλα τα εγκλήματα πολέμου κι από τις δύο μεριές (εξοντώσεις από τους Γερμανούς, πυρηνική βόμβα από την Αμερική).
Δεν καταλαβαίνω τι σας συναρπάζει μερικούς τόσο πολύ με τα στρατιωτικά, τα πολεμικά, το αίμα, την αναστάτωση, το κλάμα, τα εγκλήματα....
Όχι ρε Αντρέα..
Δεν είναι ακριβώς μυστήριο. Μου αρέσει να παρακολουθώ πώς αλληλεπιδρούν οι άνθρωποι μεταξύ τους. Έμαθα πολλά. Σε ποιον αρέσει και σε ποιον το μισεί δεν είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς.
Εμένα με συναρπάζει το μυστήριο των ρομπότς και της τεχνητής νοημοσύνης που λέει πως εξελίσσεται μόνη της και αποκτά δική της νοημοσύνη...
Μακάρι να προλάβω να ζήσω την εποχή των εξελιγμένων ρομπότς.
Και τι ξέρει ο Ίλον Μασκ; Ποιος ξέρει πώς μπορεί να εξελιχθεί η τεχνητή νοημοσύνη; Μπορεί να εξελιχθεί προς το καλό, προς όφελος μας. Να είναι ευγενής και όμορφη.
Όπως είπα και σε άλλο θρεντ πιο πιθανό είναι η ανθρωπότητα να εξελιχθεί εχθρικά προς την τεχνητή νοημοσύνη που αναπτύσσεται μόνη της.
τώρα σοβαρά τι ξέρει ο έλον μάσκ..?....
μα δεν το λέει μόνο αυτός, το λένε πολλοί, βασικά όλοι.. anyway
Υπάρχει αυτή η ταινία μικρού μήκους που δείχνει πως μπορεί να εξελιχθεί ένα ρομπότ από την κακοποίηση και να αναπτύξει νοημοσύνη
https://youtu.be/P0lKDy6E918?si=_l8jJsHnwb4YnDgU
Δες την είναι ωραία.
Υπάρχει και αυτή η ταινία που δείχνει ένα ρομπότ να αναπτύσει ευγενικά αισθήματα
https://www.imdb.com/title/tt0182789/
θα το δω θανκς :)
https://www.imdb.com/title/tt20859464/
σχετικά πρόσφατα είδα και αυτό εγώ.
και αυτές τις μέρες σκοπεύω να δω το companion.
επειδή την τεχνητή νοημοσύνη την φτιάχνουν οι άνθρωποι, οι συνέπειες είναι των ανθρώπων η τεχνική νοημοσύνη έχει ενσυναίσθηση;
Σύμφωνα με αυτά που έψαξα και διάβασα
Όχι, η τεχνητή νοημοσύνη δεν έχει ενσυναίσθηση με την ανθρώπινη έννοια του όρου.
Η ενσυναίσθηση σημαίνει την ικανότητα να "νιώθεις" αυτό που νιώθει κάποιος άλλος — να καταλαβαίνεις και να συμμερίζεσαι τα συναισθήματά του. Αυτό προϋποθέτει συνείδηση, συναισθηματική εμπειρία και προσωπική κατανόηση, που η τεχνητή νοημοσύνη δεν έχει.
Ωστόσο, η ΑΙ μπορεί να μιμείται την ενσυναίσθηση. Για παράδειγμα:
Μπορεί να "καταλάβει" (μέσω ανάλυσης κειμένου ή φωνής) πότε κάποιος είναι λυπημένος ή αγχωμένος.
Μπορεί να απαντήσει με λόγια που μοιάζουν φροντιστικά ή υποστηρικτικά.
Αυτό όμως είναι προσομοίωση και όχι γνήσια ενσυναίσθηση.
Είναι σαν ένας ηθοποιός που παίζει ρόλο — μπορεί να σου φανεί αληθινό, αλλά δεν το ζει.
Αυτά μέχρι τώρα.
Δεν ξέρουμε όμως πώς μπορεί να εξελιχθεί, έτσι νομίζω..
Πηγαίνει η νοημοσύνη χωρίς ενσυναίσθηση; Αυτό το φαινόμενο το βλέπουμε μόνο στους ψυχοπαθείς... Έτσι νομίζω..
Αλλά παραπάνω λέει πως η ΑΙ μπορεί να διακρίνει το αίσθημα. Άρα ίσως αναπτύξει ενσυναίσθηση και του τι είναι καλό και κακό.
αν του επιτρέψουμε να έχει ενσυναίσθηση τότε δεν κινδυνεύουμε από αυτο το ΑΙ, εκτός αν δημιουργηθούν πολεμικά ΑΙ ανδροειδή.
Με συναρπάζει το μυστήριο του εγκεφάλου κ πως είναι δυνατόν να το γυρίσουμε να σκέφτεται όμορφα
Το μυστήριο της φύσης, της ζωής της ίδιας, των διαφόρων φυτών, της ποικιλομορφίας της ανθρώπινης κατάστασης, των ειδών, επίσης έχω μανία με συλλογές και αυτές περιλαμβάνουν όχι μόνο την υλική τους πλευρά, αλλά και τη σκέψη πάνω σε αυτά που συλλέγω. Επίσης, το μυστήριο της ανθρώπινης ψυχολογίας, οι διάφοροι παράγοντες που επηρεάζουν τη σκέψη και κατά συνέπεια το σώμα μας, τις ορμόνες μας, τη χημεία, τον έρωτα, τη συμπεριφορά.
Αλλά ποτέ δε θέλω ένα μυστήριο να με γοητεύει γιατί είναι μυστήριο, θέλω να μάθω πίσω από αυτό τι γίνεται, όσο με βοηθάει ο εγκέφαλός μου φυσικά.
Είναι σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα. Ένα άλλο είναι τι γίνεται στο εσωτερικό μιας μελανής οπής. Γνωρίζουμε ότι σε μελανές οπές γιγαντιαίων διαστάσεων οι παλιρροϊκές δυνάμεις είναι μάλλον ασθενείς, σε σημείο που ένας άνθρωπος δεν θα καταλάβαινε πότε θα περνούσε τον ορίζοντα των γεγονότων. Τι θα έβλεπε όμως αν περνούσε, αφού το σκάφος του και ο ίδιος δεν θα καταστρέφονταν άμεσα; Τι υπάρχει τελικά εκεί μέσα; Και ποια είναι η φυσική σημασία της χωροχρονικής ανωμαλίας που βρίσκεται στο εσωτερικό της μελανής οπής; Τι σημαίνει ότι υπάρχει ένα σημείο στο οποίο απειρίζεται η βαθμωτή καμπυλότητα του χωροχρόνου; Πώς γίνεται εκεί ο χωρόχρονος; Και τι φαινόμενα λαμβάνουν χώρα στη γειτονιά του σημείου αυτού; Πολύ φοβάμαι ότι δεν πρόκειται καν να πλησιάσουμε στις απαντήσεις στη διάρκεια ύπαρξης του ανθρώπινου είδους.
Άλλο ερώτημα: υπάρχουν χωροχρονικές σκουληκότρυπες; Δεν έχουμε παρατηρήσει κάτι που να κινεί τις υποψίες ως σήμερα. Μπορεί να ειπωθεί εμπεριστατωμένα κάτι για την ολική τοπολογία του χωροχρόνου; Π.χ. ποια μπορεί να είναι η πρώτη ομάδα ομοτοπίας π1(Μ) ενός χωροχρόνου Μ και ποια είναι πραγματικά η αντίστοιχη ομάδα του δικού μας χωροχρόνου;
Ένα άλλο: ξέρουμε ότι η διαστολή του χρόνου και η συστολή του μήκους είναι φυσικές απόρροιες της χωροχρονικής γεωμετρίας (ο χωρόχρονος είναι μια πολλαπλότητα Lorentz, δηλαδή pseudo-Riemannian εφοδιασμένη με μετρικό τανυστή που έχει υπογραφή (1,3)). Αλλά τι υπάρχει πίσω απ' αυτό; Γιατί είναι έτσι;
είναι έτσι αν έτσι νομίζουμε.
πιστεύω πως στο μέλλον θα διαψευστουν -;- όλα όσα πιστεύουμε σήμερα, όπως όταν ανακαλύψαμε ότι η γη γυρίζει.
Μερικές ακόμα σκέψεις γύρω από αυτό.
Ο ορισμός του πεπερασμένου για τον χωρόχρονο μπορεί να είναι προβληματικός. Ακούγεται ως αυτονόητος αλλά δεν είναι, γιατί μας παρασύρει η διαίσθηση που έχουμε αναπτύξει μέσα από την τρισδιάστατη αντίληψη που διαθέτουμε, και η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ευκλείδεια γεωμετρία.
Σύμφωνα με το θεώρημα Heine-Borel, μέσα σε έναν Ευκλείδειο χώρο Rn, ένα υποσύνολο S είναι κλειστό και φραγμένο αν και μόνο αν είναι συμπαγές. Η έννοια του κλειστού και φραγμένου είναι αυτή που αντιστοιχεί στο πεπερασμένο. Η συμπάγεια από την άλλη είναι μια γενική τοπολογική ιδιότητα που σχετίζεται με την κάλυψη ενός τοπολογικού χώρου από μια συλλογή υποσυνόλων του. Οπότε, μια φυσική γενίκευση για το πεπερασμένο στη γεωμετρία Lorentz, η οποία παρέχει το γεωμετρικό μοντέλο ενός χωροχρόνου, θα ήταν το συμπαγές, που δεν εξαρτάται από μετρικές δομές. Αποδεικνύεται όμως ότι σε μια συμπαγή πολλαπλότητα Lorentz υπάρχουν κλειστές χρονοειδείς καμπύλες (αυτές που ακολουθεί κάθε μη μηδενική μάζα στο χωρόχρονο). Αυτό παραβιάζει ευθέως τον θεμελιώδη αιτιατό χαρακτήρα που πρέπει να έχει ένας χωρόχρονος και οφείλεται στο ότι στην περίπτωση αυτή ο μετρικός τανυστής δεν ορίζει μετρικό χώρο. Π.χ. μπορεί διαφορετικά σημεία να έχουν απόσταση μηδέν στις τέσσερις διαστάσεις (τέτοια είναι τα σημεία στις γραμμές διάδοσης του φωτός).
Άρα η συμπάγεια δεν είναι καλή γενίκευση, εκτός κι αν δεν τα έχουμε δει όλα (δηλαδή αν η επιστροφή στο παρελθόν είναι εφικτή και απλά δεν έχει παρατηρηθεί ακόμα - απίθανο βέβαια). Μια άλλη επιλογή θα ήταν να χαλαρώσουμε τη συνθήκη του πεπερασμένου και να μην την αναζητήσουμε στο σύνολο του χωροχρόνου αλλά στις λεγόμενες χωροειδείς φέτες, δηλαδή στο κομμάτι του χωροχρόνου που ορίζεται σε συγκεκριμένο τοπικό σύστημα συντεταγμένων (t,x,y,z) από την εξίσωση t = t0 για μια δοσμένη σταθερή τιμή t0. Ουσιαστικά, όλες οι άμεσες παρατηρήσεις είναι αυτού του είδους, γίνονται δηλαδή εντός ενός τοπικού συστήματος συντεταγμένων. Αλλά ακόμα και σε αυτή την τοπική (και πιο περιορισμένη) προσέγγιση, απάντηση δεν μπορεί να δοθεί όσον αφορά το πεπερασμένο της χωροειδούς υπερεπιφάνειας.
Το πρόβλημα φυσικά απασχολεί την επιστημονική κοινότητα αλλά για την ώρα είναι παραδεκτό ότι δε θα μάθουμε ποτέ τι πραγματικά συμβαίνει. Εδώ είναι ένα πρόσφατο εκλαϊκευμένο άρθρο πάνω σ' αυτό το θέμα. Προσεγγίζει επίσης το πολύ ενδιαφέρον ζήτημα της επέκτασης του σύμπαντος. Δεν εννοούμε εδώ την κίνηση των ουράνιων σωμάτων αλλά τη διαστολή του ίδιου του χώρου που έχει επιβεβαιωθεί μέσα από τις παρατηρήσεις.