Συνάντησα από κοντά κάποιον και βρήκε ότι δικαιολογία υπάρχει για να τρέξει μακριά
Νιώθω σκουπίδι.
Γνωρίζω έναν μέσω ίντερνετ. Μιλάμε οκ, λέει θέλει να με γνωρίσει και πως είναι οκ με την εμφάνιση μου (από φωτογραφίες). Λέει να βρεθούμε και πάω εκεί που μου λέει. Με βλέπει από κοντά, με προσπερνάει σαν να μην υπάρχω. Μόλις καταλαβαίνει πως είμαι εγώ, μου πιάνει το χέρι αλλά δεν. Λέει δεν έχει χρόνο, μετά λέει έχει ένα τηλέφωνο επείγον ενώ δεν ακούγεται ούτε ήχος ούτε δόνηση, ξέρεις, βλακείες δικαιολογίες.
Μου λέει πρέπει να φύγω, ξέρεις να γυρίσεις; Δεν μιλώ καθόλου. Φεύγω πάλι μουδιασμένη, χωρίς καμία έκφραση ή αντίδραση, και περπατάω προς το πουθενά στον δρόμο χωρίς να νιώθω τίποτα, δεν μπορούσα να κουνήσω το κεφάλι ή τα χέρια μου, μόνο τα πόδια. Σαν ζόμπι ένα πράγμα, δεν ξέρω καν που έφτασα. Νιώθω αηδιαστική, δεν θέλω να με ξαναδεί άνθρωπος.
Του έστειλα στην εφαρμογή, "πολύ άσχημο αυτό που έκανες, καλύτερα να έκανες πως δεν με είδες και να μη μου μιλούσες καθόλου". Και βγήκα. Μου ήρθε ειδοποίηση ότι έστειλε κάτι και μια κλήση, αλλά δεν απάντησα ούτε άνοιξα την ειδοποίηση. Όταν ξαναμπήκα στην εφαρμογή, με είχε κάνει μπλοκ και δεν μπορούσα να δω τα μηνύματα.