Φιλικές Σχέσεις - Απογοήτευση

Καλησπέρα σε ολους!

Ήθελα να εκφράσω κάτι που με απασχολεί έντονα τους τελευταίους μήνες και αφορά τις σχεσεις με φίλους.. Κατά καιρόυς έχω κάνει πολλές φιλίες, έχω γνωρίσει πολλα άτομα και εχω αλλαξει παρέες.
Σε δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, πανεπιστήμιο, δουλειά..Συνεχώς γνωριζα καινουρια άτομα και συνδεομουν. Παραλληλα βεβαια κάποιες προϋπαρχουσες φιλίες χανοντουσαν
Ο προβληματισμός μου είναι, για ποιο λογο οι άνθρωποι αποφασίζουν τόσο εύκολα να απομακρυνθούν..ή γιατι δεν επενδύουν καθόλου σε μια ανερχόμενη φιλία? Και εξηγώ: Υπάρχουν άτομα που ενώ έχουμε ζήσει πολλες εμπειρίες, και έχουμε υπαρξει πολλα χρόνια φίλοι, οταν αλλάζαν πόλη ή δεν ειχανε πλεον κοινα εδιαφέροντα απομακρύνονταν ή δεν εκαναν καμια προσπάθεια να κρατησουν επαφη. Υπάρχουν άτομα που γνωριστήκαμε στη δουλειά και ενω υπηρξε πολυ καλη επικοινωνία και ενθουσιασμός και απο τις δυο πλευρες, με το που αλλάξαμε εργασιακα περιβάλλοντα, ούτε φωνη ουτε ακρόαση..Υπηρξαν μεχρι και ατομα που εχω νιώσει οτι υπηρξε τρελο ταιριαγμα και ελεγα οκ "με αυτο το ατομο μπορω να κανω πολυ καλη παρεα", αλλα μετά τζίφος
Γενικά δεν τα παρατάω με τη μία. Συνηθως κανω αρχικά μια προσπάθεια, στέλνω κανα μήνυμα ή προτεινω πράγματα .. Αλλα αν δεν δω ανταποκριση για αρκετο διαστημα, ε μετα προφανώς σταματάω και εγω να ασχολουμαι
Εμένα με πληγωνει αρκετά αυτο..Νιωθω οτι εγω σαν ανθρωπος επενδύω στις φιλιες. Δηλαδη δενομαι αρκετά και ΔΕΝ βλεπω τις φιλίες σαν κατι περιστασιακο, του τυπου "κανω παρεα μαζι σου επειδη τωρα εχουμε αυτο το κοινο ενδιαφέρον και βολεύει, αλλα μετά θα ειμαστε δυο ξένοι". Εκτός αυτου, το παιρνω και λίγο προσωπικα, δηλαδη σκέφτομαι οτι μαλλον καποιο πρόβλημα εχει ο αλλος μαζί μου και δεν γουσταρει να κάνουμε παρέα.
Το συζητησα και με μια ψυχολογο αυτο και μου ειπε οτι δεν χρειάζεται να το παιρνω προσωπικά και οτι ο αλλος μπορει να έχει τα θέματα του ή οποιονδήποτε λογο να μη θελει να βγει κλπ. Όμως η αλήθεια ειναι οτι δεν πείστηκα 100%.. Κι εγω στο παρελθόν έχω απομακρυνθεί ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ απο άτομα επειδη κατι με χαλούσε.. Οποτε μερικες φορες, ΝΑΙ μπορει να ειναι προσωπικό
Απλα εγω νιωθω οτι εχω βρεθει συνολικα 3 φορες σε αυτη τη θεση σε όλη μου τη ζωη, δηλαδη να νιωθω οτι κατι με χαλαει τερμα και να απομακρυνθω απο φίλη. Αντίστοιχα εχω βρεθει στην αντίπερα οχθη, δηλαδη οι άλλοι να απομακρύνονται, ουτε και εγω ξερω ποσες φορες ..Πανω απο 10 ατομα μπορω να φερω στο μυαλό μου.
Ειλικρινα εχω φτάσει στο σημειο να νιωθω οτι κατι δεν παει καλα με εμένα. Πλέον δεν έχω ιδιαιτερη όρεξη να συνδεθω με καινουρια ατομα γιατι ξερω οτι κατα 99% θα ειναι κάτι επιφανειακο και παροδικο. Απο φιλιες που έχουν αντέξει στον χρονο μπορώ να πω οτι μου εχουν μεινει μονο δυο συνολικα..
Ίσως φταιω και εγω λιγο που τα υπεραναλύω και δεν επικεντρώνομαι στα ατομα που εν τελει έχω στη ζωή μου. Απλώς με τρωει το γεγονός οτι ισως κατι δεν παει καλα με εμενα..Ολες αυτες οι απορριψεις σε φιλικο επιπεδο με κανουν να νιωθω ανασφάλεια για το αν είμαι ευχαριστο ατομο και επισης με κανουν να νιωθω μια ματαιοτητα..
Συγγνωμη για το σεντονι και ευχαριστω αν φτασατε μεχρι εδω

Ειναι και η εποχη τετοια, ο καθενας ειναι φιλος με το τηλεφωνο του.

αν βλέπεις οτι απο την ενήλικη ζωή σου με όσους είχες συναναστραφεί οι περισσότεροι έχουν απομακρυνθεί, τότε καλό θα ήταν να σκεφτείς αν έκανες κάτι λάθος.. Και αυτό για να μην επαναλειφθεί στον επόμενο που θα γνωρίσεις. Αν απο την άλλη θεωρείς οτι ήσουν εντάξει και έχεις σκεφτεί τη συμπεριφορά σου τοτε μπορεί απλά και να έτυχε.. Εκεί που αναφέρθηκες σε άτομα που άλλαξαν πόλη, μπορεί απλά να ήθελαν να κάνουν παρέα με κάποιον που να μπορούν να βγαίνουν κτλ, τώρα όσο γι' αυτούς στη δουλειά σου μπορεί να μην κολλούσατε και τόσο σαν παρέα γι' αυτό αλλάζοντας δουλειά να απομακρύνθηκαν..

Quote:

---

Originally Posted by rainbow96

Καλησπέρα σε ολους!

Ήθελα να εκφράσω κάτι που με απασχολεί έντονα τους τελευταίους μήνες και αφορά τις σχεσεις με φίλους.. Κατά καιρόυς έχω κάνει πολλές φιλίες, έχω γνωρίσει πολλα άτομα και εχω αλλαξει παρέες.
Σε δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, πανεπιστήμιο, δουλειά..Συνεχώς γνωριζα καινουρια άτομα και συνδεομουν. Παραλληλα βεβαια κάποιες προϋπαρχουσες φιλίες χανοντουσαν
Ο προβληματισμός μου είναι, για ποιο λογο οι άνθρωποι αποφασίζουν τόσο εύκολα να απομακρυνθούν..ή γιατι δεν επενδύουν καθόλου σε μια ανερχόμενη φιλία? Και εξηγώ: Υπάρχουν άτομα που ενώ έχουμε ζήσει πολλες εμπειρίες, και έχουμε υπαρξει πολλα χρόνια φίλοι, οταν αλλάζαν πόλη ή δεν ειχανε πλεον κοινα εδιαφέροντα απομακρύνονταν ή δεν εκαναν καμια προσπάθεια να κρατησουν επαφη. Υπάρχουν άτομα που γνωριστήκαμε στη δουλειά και ενω υπηρξε πολυ καλη επικοινωνία και ενθουσιασμός και απο τις δυο πλευρες, με το που αλλάξαμε εργασιακα περιβάλλοντα, ούτε φωνη ουτε ακρόαση..Υπηρξαν μεχρι και ατομα που εχω νιώσει οτι υπηρξε τρελο ταιριαγμα και ελεγα οκ "με αυτο το ατομο μπορω να κανω πολυ καλη παρεα", αλλα μετά τζίφος
Γενικά δεν τα παρατάω με τη μία. Συνηθως κανω αρχικά μια προσπάθεια, στέλνω κανα μήνυμα ή προτεινω πράγματα .. Αλλα αν δεν δω ανταποκριση για αρκετο διαστημα, ε μετα προφανώς σταματάω και εγω να ασχολουμαι
Εμένα με πληγωνει αρκετά αυτο..Νιωθω οτι εγω σαν ανθρωπος επενδύω στις φιλιες. Δηλαδη δενομαι αρκετά και ΔΕΝ βλεπω τις φιλίες σαν κατι περιστασιακο, του τυπου "κανω παρεα μαζι σου επειδη τωρα εχουμε αυτο το κοινο ενδιαφέρον και βολεύει, αλλα μετά θα ειμαστε δυο ξένοι". Εκτός αυτου, το παιρνω και λίγο προσωπικα, δηλαδη σκέφτομαι οτι μαλλον καποιο πρόβλημα εχει ο αλλος μαζί μου και δεν γουσταρει να κάνουμε παρέα.
Το συζητησα και με μια ψυχολογο αυτο και μου ειπε οτι δεν χρειάζεται να το παιρνω προσωπικά και οτι ο αλλος μπορει να έχει τα θέματα του ή οποιονδήποτε λογο να μη θελει να βγει κλπ. Όμως η αλήθεια ειναι οτι δεν πείστηκα 100%.. Κι εγω στο παρελθόν έχω απομακρυνθεί ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ απο άτομα επειδη κατι με χαλούσε.. Οποτε μερικες φορες, ΝΑΙ μπορει να ειναι προσωπικό
Απλα εγω νιωθω οτι εχω βρεθει συνολικα 3 φορες σε αυτη τη θεση σε όλη μου τη ζωη, δηλαδη να νιωθω οτι κατι με χαλαει τερμα και να απομακρυνθω απο φίλη. Αντίστοιχα εχω βρεθει στην αντίπερα οχθη, δηλαδη οι άλλοι να απομακρύνονται, ουτε και εγω ξερω ποσες φορες ..Πανω απο 10 ατομα μπορω να φερω στο μυαλό μου.
Ειλικρινα εχω φτάσει στο σημειο να νιωθω οτι κατι δεν παει καλα με εμένα. Πλέον δεν έχω ιδιαιτερη όρεξη να συνδεθω με καινουρια ατομα γιατι ξερω οτι κατα 99% θα ειναι κάτι επιφανειακο και παροδικο. Απο φιλιες που έχουν αντέξει στον χρονο μπορώ να πω οτι μου εχουν μεινει μονο δυο συνολικα..
Ίσως φταιω και εγω λιγο που τα υπεραναλύω και δεν επικεντρώνομαι στα ατομα που εν τελει έχω στη ζωή μου. Απλώς με τρωει το γεγονός οτι ισως κατι δεν παει καλα με εμενα..Ολες αυτες οι απορριψεις σε φιλικο επιπεδο με κανουν να νιωθω ανασφάλεια για το αν είμαι ευχαριστο ατομο και επισης με κανουν να νιωθω μια ματαιοτητα..
Συγγνωμη για το σεντονι και ευχαριστω αν φτασατε μεχρι εδω

---

δεν φταιει το οτι υπεραναλυεις.
φταιει το οτι εχεις βγαλει το συμπερασμα οτι κατι δεν παει καλα με εσενα.
εσυ βλεπεις σε καθε καλη και ευχαριστη γνωριμια, μια "ανερχομενη φιλια" οπως ειπες. αλλοι βλεπουν απλα μια ωραια γνωριμια, ομως! ουτε φταις, ουτε εκανες κατι κακο. δεν εχουν ολοι διαθεση, χρονο και χωρο στην ζωη τους για νεες φιλιες. εχουν πολλες συναναστροφες που δενε χουν σκοπο/ διαθεση να τις κανουν φιλιες (μεσα σε αυτους κι εγω).
ουτε φταινε, ουτε φταις. εχετε διαφορετικη τοποθετηση ως προς τις γνωριμιες.
δεν χρειαζεται κατι που ειναι παροδικο να ειναι επιφανειακο. μπορει να εχει καποιος μια χαρα ικανοποιητικες επαφες και βαθιες συζητησεις και ανταλλαγες, χωρις να θελει να τις παντρευτει.
μπορει να σου φαινεται περιεργο, επειδη δεν σου συμβαινει, αλλα σε διαβεβαιωνω, γιατι εμενα, μου συμβαινει..
δεν εχω χωρο στην ζωη μου για αλλες σταθερες και "κολλητες" φιλιες. θελω παρα πολυ χρονο για τον εαυτο μου, για την σχεση μου και μαζι με δουλεια κλπ, δεν εχω χρονο ουτε χωρο για αλλες φιλιες με δεσμευση (commitment) ειμαι μια χαρα ετσι.
ουτε ρηχες ουτε επιφανειακες γνωριμιες και συναναστροφες κανω. αλλα ειναι παροδικες οταν τελικα αλλαζω περιβαλλον. η δουλεια που ανεφερες ειναι πολυ χαρακτηριστικο τετοιας συμπεριφορας. ποτε δεν εχω κρατησει επαφες απο αλλες δουλειες κι ειχαμε περασει πολλα. ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ομως..
η ζωη προχωραει..

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

δεν φταιει το οτι υπεραναλυεις.
φταιει το οτι εχεις βγαλει το συμπερασμα οτι κατι δεν παει καλα με εσενα.
εσυ βλεπεις σε καθε καλη και ευχαριστη γνωριμια, μια "ανερχομενη φιλια" οπως ειπες. αλλοι βλεπουν απλα μια ωραια γνωριμια, ομως! ουτε φταις, ουτε εκανες κατι κακο. δεν εχουν ολοι διαθεση, χρονο και χωρο στην ζωη τους για νεες φιλιες. εχουν πολλες συναναστροφες που δενε χουν σκοπο/ διαθεση να τις κανουν φιλιες (μεσα σε αυτους κι εγω).
ουτε φταινε, ουτε φταις. εχετε διαφορετικη τοποθετηση ως προς τις γνωριμιες.
δεν χρειαζεται κατι που ειναι παροδικο να ειναι επιφανειακο. μπορει να εχει καποιος μια χαρα ικανοποιητικες επαφες και βαθιες συζητησεις και ανταλλαγες, χωρις να θελει να τις παντρευτει.
μπορει να σου φαινεται περιεργο, επειδη δεν σου συμβαινει, αλλα σε διαβεβαιωνω, γιατι εμενα, μου συμβαινει..
δεν εχω χωρο στην ζωη μου για αλλες σταθερες και "κολλητες" φιλιες. θελω παρα πολυ χρονο για τον εαυτο μου, για την σχεση μου και μαζι με δουλεια κλπ, δεν εχω χρονο ουτε χωρο για αλλες φιλιες με δεσμευση (commitment) ειμαι μια χαρα ετσι.
ουτε ρηχες ουτε επιφανειακες γνωριμιες και συναναστροφες κανω. αλλα ειναι παροδικες οταν τελικα αλλαζω περιβαλλον. η δουλεια που ανεφερες ειναι πολυ χαρακτηριστικο τετοιας συμπεριφορας. ποτε δεν εχω κρατησει επαφες απο αλλες δουλειες κι ειχαμε περασει πολλα. ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ομως..
η ζωη προχωραει..

---

Είναι αρκετά κατατοπιστική η απάντηση σου..Δεν ξέρω εγω μάλλον απλως το βλέπω διαφορετικά. Δεν λεω να καταλήξεις κολλητος με τον άλλον..Αλλα τύπου εναν καφε το δίμηνο? Ουτε καν αυτό? Εγω προσωπικα δεν βρισκω τον λογο πλεον να κανω καμια συζητηση με ατομα τα οποια σε εναν μηνα αν αλλαξουν περιβαλλον δε θα ξερουν αν ζω ή αν πεθανα. Για ποιο λογο καν να μιλήσω για το οτιδήποτε? Ειναι επιφανειακο, οσο και δεν το θεωρεις ετσι ..Να γνωριστούμε? Να μιλησουμε για προσωπικά θεματα? Για ποιο λογο? Αφου μόλις βρεθεις σε αλλο περιβαλλον θα ειναι λες και δε γνωριζομαστε καν..Δεν ξέρω εχω απογοητευτεί φουλ με την αποξενωση ολων

εγώ έχω απογοητευτεί άπο την έλειψη σεβασμού και εμπιστοσύνης. είμαι επιφυλακτική ως προς το πώς είμαι σε κάποι@ που γνωριζόμαστε καιρό και πώς σε κάποι@ σχετικά καινούργια γνωριμία. κι αν δεν υπάρχει σύνδεση από την αρχή, ούτε εγώ παρακαλάω. ούτε με παρακαλαάνε δηλαδή. μην ξεγράψεις τελείως τους ανθρώπους. απλά ίσως διαχώρισέ τους.

Δε νομιζω οτι σε απορριπτουν, μη το βλεπεις ετσι, απλα ειναι λιγο σπανιο να βρεις ανθρωπους που θα ταιριαξετε για δυνατη φιλια. Ειναι λιγο σαν τις σχεσεις κι αυτο, πρεπει να υπαρχουν κοινα που σας δενουν, τροπος σκεψης, ενδιαφεροντα, κλπ.
Γενικα στη ζωη κανουμε πολλες γνωριμιες, κι ενα πολυ πολυ μικρο ποσοστο απο αυτες ισως εξελιχθει σε δυνατη φιλια.
Θεωρω βεβαια τον εαυτο μου τυχερο στο θεμα αυτο γιατι με την παρεα ειμαστε φιλοι απο τα χρονια του δημοτικου. Εχουμε περασει πολλα μαζι και ειμαστε σαν αδελφια. Ξερεις ο ενας τον αλλο απ´ εξω, και παρολο που καθενας μας εχει ακολουθησει το δρομο του, οικογενεια, δουλεια κλπ, παντα ειμαστε εκει για οτι χρειαστει.

Συμφωνώ με τον νίντζα. Και πιστεύω ότι οι πιο δυνατές φιλίες προκύπτουν όταν έχεις μεγαλώσει μαζί με τον άλλον, δηλαδή του Δημοτικού, Λυκείου, Στρατού ίσως (δεν έχω πάει δεν ξέρω).
Στην δουλειά μου κλαίγαμε μαζί κυριολεκτικά από την πίεση με συνάδελφισσα, αλλά πια ούτε με νοιάζει να την ξανά δω ούτε εκείνη εμένα. Δυνατές στιγμές, αλλά πια ξεθώριασαν.
Ενώ οι αναμνήσεις που έχω με την κολλητή μου από το Δημοτικό δεν ξεχνιούνται ποτέ. Πριν λίγες μέρες είχε τα γενέθλια της, της ευχήθηκα και είμαστε πια 36 κι όμως το δέσιμο κι ας έχουμε να συναντηθούμε καιρό, είναι δέσιμο.

Καλησπέρα rainbow96, ωραίο θέμα.

Κοίτα.. Εδώ έχουμε δύο φάσεις, γνώμη μου..
Από τη μία την απόλυτη ταύτιση με τις σκέψεις και τα συναισθήματα, και από την άλλη την κατάσταση του παρατηρητή.. δλδ εσύ που απλώς παρακολουθείς όλο το σκηνικό, μένοντας σε εγρήγορση, κ ίσως στη μη ταύτιση αυτών.

Η μη ταύτιση δεν σημαίνει ψυχρότητα η αδιαφορία, αλλά βαθιά επίγνωση.. (το έχω πει πολλές φορές εδώ) Είναι σαν να κρατάς μια ασφαλή απόσταση από όλα αυτά. Δημιουργείς έναν χώρο μέσα σου όπου μπορείς να βλέπεις πιο καθαρά τα πράγματα.

Να σου δώσω ένα παράδειγμα.. Παρατήρησε αυτούς που ερωτεύονται και ταυτίζονται ολοκληρωτικά. Μοιάζουν να ζουν σε μόνιμη μέθη. Ούτε βλέπουν, ούτε ακούν, ούτε παρατηρούν.. απλά έχουν πέσει με τα μούτρα στο μέλι, και σχεδόν δεν ξέρουν τι κάνουν..
Και όταν ξενερώνουν είναι σε φάση.. πωωω ρε φίλε, πώς το έκανα αυτό στον εαυτό μου; Πώς πιάστηκα τόσο κορόιδο; κτλ.. Δεν είναι προφανές πως με την πλήρη ταύτιση η κρίση αλλοιώνεται;

Από εκεί και πέρα, ειναι θέμα χρόνου να έρθει η απογοήτευση.

“It’s okay to lose people, but never Lose Yourself” - Eminem

Τι να πω, τα ακούω αυτα που λετε. Γενικα οκ ειναι λογικο με καποια ατομα να χανεσαι..Αλλα ειδικα αν οι αλλοι είναι σε φάση "να μη χαθούμε ρε!" Ή "Χαρηκα που βγηκαμε, να κανονισουμε και την επόμενη βδομαδα" και εν τελει χάνονται σε μια μαυρη τρυπα ..Τι φεικ πραγματα ειναι αυτα; Ειλικρινα ειμαι απο τους ανθρώπους που δεν θα πω ΠΟΤΕ σε καποιον γνωστο στον δρόμο "ρε να κανονισουμε κανενα καφε!" Ή δε θα το πω καθόλου ή αν το πω θα το εννοω.. Οπότε ναι, υπαρχει ενας εκνευρισμος οπως καταλαβαίνετε.
Έχω επισης φιλη -πλεον γνωστη- που καναμε παρεα στο πανεπιστήμιο επι 6 χρόνια (6 χρονια!!) και μου ειχε γραψει γραμμα και ελεγε οτι θα στεναχωρηθει αν στο μέλλον χαλασει η παρεα μας και χαθούμε κλπ. Και μενουμε στην ιδια πολη και δεν στελνει ποτε. Παμε καλα δηλαδή;
Το κατανοω γενικα οτι δεν ταιριαζουμε με ολους τρομερα. Και εγώ πχ με αυτην την φιλη δεν ειχα ΤΗΝ χημεια, ισως και να μην ταιριαζα αρκετά.. Αλλα οκ, μια αλφα επαφη μπορω να την κρατησω, εκτός και αν ο αλλος είναι τοξικος. Δεν ειναι αναγκη με ολους να είμαστε αδερφές ψυχές για να περάσουμε καλες στιγμες

Δεν ειναι ακριβως ετσι, καμια φορα λεμε μεγαλα λογια, μετα ντρεπομαστε και για να αποφυγουμε την ντροπη αποφευγουμε το ατομο. Ανωριμα πραγματα ναι, αλλα ετσι ειναι ο κοσμος.

εμένα πάντως αυτό μου φαίνεται περίεργο, όταν γνωρίζεις κάποιον είτε στη δουλειά είτε εκτός δουλειάς καταλαβαίνεις αν υπάρχει χημεία αυτό που λες και εσύ..Και αν κολλάς με κάποιον το καταλαβαίνεις ετσι ώστε να συνεχίσεις να έχεις μια επαφή. Το θέμα είναι οτι για σένα όπως λες και χημεία υπήρχε και όλα κυλούσαν καλά. Επίσης παίζει ρόλο και η ηλικία, αν είσαι του 96 δηλαδή 29 και αυτό συμβαίνει από πάντα όπως λες, δεν έχει λογική. Καταλαβαίνω αυτό που έγραψαν κάποιοι ότι άλλος μπορεί να έχει ήδη τους φίλους του και να μην θέλει να κάνει και άλλους. Όμως στην ηλικία που είσαι εσύ (αν είσαι όντως τόσο) αυτό δεν κολλάει και ειδικά αν σου συμβαίνει απο το σχολείο..

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

δεν φταιει το οτι υπεραναλυεις.
φταιει το οτι εχεις βγαλει το συμπερασμα οτι κατι δεν παει καλα με εσενα.
εσυ βλεπεις σε καθε καλη και ευχαριστη γνωριμια, μια "ανερχομενη φιλια" οπως ειπες. αλλοι βλεπουν απλα μια ωραια γνωριμια, ομως! ουτε φταις, ουτε εκανες κατι κακο. δεν εχουν ολοι διαθεση, χρονο και χωρο στην ζωη τους για νεες φιλιες. εχουν πολλες συναναστροφες που δενε χουν σκοπο/ διαθεση να τις κανουν φιλιες (μεσα σε αυτους κι εγω).
ουτε φταινε, ουτε φταις. εχετε διαφορετικη τοποθετηση ως προς τις γνωριμιες.
δεν χρειαζεται κατι που ειναι παροδικο να ειναι επιφανειακο. μπορει να εχει καποιος μια χαρα ικανοποιητικες επαφες και βαθιες συζητησεις και ανταλλαγες, χωρις να θελει να τις παντρευτει.
μπορει να σου φαινεται περιεργο, επειδη δεν σου συμβαινει, αλλα σε διαβεβαιωνω, γιατι εμενα, μου συμβαινει..
δεν εχω χωρο στην ζωη μου για αλλες σταθερες και "κολλητες" φιλιες. θελω παρα πολυ χρονο για τον εαυτο μου, για την σχεση μου και μαζι με δουλεια κλπ, δεν εχω χρονο ουτε χωρο για αλλες φιλιες με δεσμευση (commitment) ειμαι μια χαρα ετσι.
ουτε ρηχες ουτε επιφανειακες γνωριμιες και συναναστροφες κανω. αλλα ειναι παροδικες οταν τελικα αλλαζω περιβαλλον. η δουλεια που ανεφερες ειναι πολυ χαρακτηριστικο τετοιας συμπεριφορας. ποτε δεν εχω κρατησει επαφες απο αλλες δουλειες κι ειχαμε περασει πολλα. ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ομως..
η ζωη προχωραει..

---

Νομίζω να κρατήσεις αυτό που έγραψε πολύ εύστοχα η Remedy!

Quote:

---

Originally Posted by rainbow96

Είναι αρκετά κατατοπιστική η απάντηση σου..Δεν ξέρω εγω μάλλον απλως το βλέπω διαφορετικά. Δεν λεω να καταλήξεις κολλητος με τον άλλον..Αλλα τύπου εναν καφε το δίμηνο? Ουτε καν αυτό? Εγω προσωπικα δεν βρισκω τον λογο πλεον να κανω καμια συζητηση με ατομα τα οποια σε εναν μηνα αν αλλαξουν περιβαλλον δε θα ξερουν αν ζω ή αν πεθανα. Για ποιο λογο καν να μιλήσω για το οτιδήποτε? Ειναι επιφανειακο, οσο και δεν το θεωρεις ετσι ..Να γνωριστούμε? Να μιλησουμε για προσωπικά θεματα? Για ποιο λογο? Αφου μόλις βρεθεις σε αλλο περιβαλλον θα ειναι λες και δε γνωριζομαστε καν.. Δεν ξέρω εχω απογοητευτεί φουλ με την αποξενωση ολων

---

οχι, δεν ειναι επιφανειακο. ειναι περιστασιακο. αλλο το ενα, αλλο το αλλο.
μα δεν το δηλωνεις ουτε στον αλλο ουτε στον εαυτο σου οτι δεν θελεις εναν καφε το διμηνο... δεν κανεις δηλωσεις, απλα αλλαζει η ζωη σου και δεν χωραει στην καθημερινοτητα σου. δεν σημαινει οτι θα τον δεις και θα αλλαξεις πεζοδρομιο. μπορει να τον δεις, να εχετε χρονο και να πατε επιτοπου για εναν καφε να τα πειτε.
επισης, δεν ξερεις ποια ατομα λειτουργουν ετσι και ποια αλλιως, ωστε να μην ασχοληθεις μαζι τους. δεν το γραφουν στο μετωπο, μερικα δεν το συνειδητοποιουν καν οτι λειτουργουν ετσι. απλα συμβαινει κι οταν απομακρυνθουν απο το θεμα που σας ενωνε (δουλεια πχ), αραιωνουν..
ολα αυτα με την προυποθεση οτι δεν συμβαινει κατι αλλο, πχ να μην ταιριαζετε και να το βλεπουν εκεινοι ενω εσυ νομιζεις οτι ειστε τελειοι για κολλητοι, που προσωπικα νομιζω οτι δεν προκειται για τετοια περιπτωση.

Η αληθεια ειναι οτι ξεκινησε απο πολυ μικρη ηλικια ολο αυτο. Για να καταλαβεις ειχα μια κολλητη στο νηπιαγωγειο (γελάω!) και οταν πηγαμε δημοτικο σε αλλα σχολεια, εκανε αλλους φιλους και με ξεγραψε. Θυμαμαι χαρακτηριστικά να την πετυχαίνω στην εκκλησια με το σχολειο και με κοιταξε καπως περιφρονητικά..Απο τοτε γράφτηκε στο εγκεφαλο μου οτι εχω κατι απωθητικό και δεν με ήθελε για φιλη.
Μετα εκανα μια αλλη κολλητη στο δημοτικο, πολυ καλη φιλη ομως! Τυπου καναμε σχεδια να μενουμε μαζι οταν θα σπουδάζαμε. Στο γυμνασιο αλλαξαμε τμηματα και με ψιλοεγραφε και αυτή γιατι εκανε παρεα με αλλα κοριτσια απο το τμημα της..Ηταν πολυ δυσκολο βλεπεις να κρατήσει επαφη με εμενα που ημουν στο διπλανο τμημα!
Την εχω την ρετσινια απο μικρη ρε παιδιά :p Χαχα
Επισης, η μια πολυ καλη φίλη που ανεφερα ότι εχω τωρα, και αυτη μου το επαιξε ιστορια σε καποια φαση, επειδη γνωρισε καινουρια ατομα.. Αλλα εκει αντέδρασα και της ειπα οτι υστερα από τοσα χρόνια κολλητης παρεας, νιωθω οτι εχει χαθει και να το ξεκαθαρισουμε! Ευτυχως το συζητησαμε, μου είπε οτι δεν έχει καποιο θεμα με εμενα απλα είχε διάφορες υποχρεωσεις κλπ. Τωρα είμαστε καλυτερα και βρισκόμαστε. Αλλα πιστεύω ειναι βολική η φαση επειδή δε δουλευει και δεν εχει τοσο ανοιχτο κοινωνικο κυκλο.. Οταν όμως εγω την ειχα αναγκη σε κάποια φαση, είχαμε καταληξει να πηγαινουμε εναν καφε το διμηνο γιατι ηταν busy..
Τωρα βαζω το χερι μου στην φωτιά οτι αν η ζωη της ψιλοαλλαξει, και ανοιξει ο κοινωνικός της κυκλος, μπορεί παλι να χαθουμε
Το point μου μεσα απο ολα αυτα, ειναι οτι ειναι ωραιο να εχεις ανθρωπους στη ζωη σου που σε εναν βαθμο να μπορείς να βασιστεις..Να ξες οτι θα είναι εκει οταν θα τους έχεις αναγκη. Εγω εχω διαρκως την αίσθηση οτι οι άλλοι θα με εγκαταλειψουν.
Για αυτο και προσπαθώ αυτό το διαστημα να περναω καλα και με την παρτυ μου. Βλέπω τις σειρουλες μου στο σπιτι και νταξει, δεν περναω και άσχημα ετσι.
Μεσα από ολα αυτα, κατεληξα στο οτι μονο στον εαυτό μας μπορούμε να βσσιστουμε..Ολοι οι υπόλοιποι σημερα είναι, αύριο δεν ειναι :)

Με τα χρόνια θα γνωρίσεις και άλλους ανθρώπους…Θα αισθανθείς απόρριψη κι άλλες φορές αλλά θα απορρίψεις κι εσύ κάποιους!

Δεν σημαίνει επειδή βίωσες αρκετές φορές την απόρριψη στο παρελθόν σου, ότι έχεις εσύ το πρόβλημα…γιατί εστιάζεις στο ότι εσύ έχεις πρόβλημα;

Απλά έτυχε.Οι συγκυρίες ήταν τέτοιες.

Μην απομονώνεσαι. Θα συνηθίσεις τη μοναξιά και μετά θα σου είναι πιο δύσκολο να συναναστρέφεσαι με κόσμο.

Να μην έχεις πολλές απαιτήσεις από τους άλλους γιατί μια ζωή θα σε πληγώνουν οι προσδοκίες σου και αυτό είναι κρίμα:-(

Την αγάπη μου xxx

Quote:

---

Originally Posted by MaDruGada

Με τα χρόνια θα γνωρίσεις και άλλους ανθρώπους…Θα αισθανθείς απόρριψη κι άλλες φορές αλλά θα απορρίψεις κι εσύ κάποιους!

Δεν σημαίνει επειδή βίωσες αρκετές φορές την απόρριψη στο παρελθόν σου, ότι έχεις εσύ το πρόβλημα…γιατί εστιάζεις στο ότι εσύ έχεις πρόβλημα;

Απλά έτυχε.Οι συγκυρίες ήταν τέτοιες.

Μην απομονώνεσαι. Θα συνηθίσεις τη μοναξιά και μετά θα σου είναι πιο δύσκολο να συναναστρέφεσαι με κόσμο.

Να μην έχεις πολλές απαιτήσεις από τους άλλους γιατί μια ζωή θα σε πληγώνουν οι προσδοκίες σου και αυτό είναι κρίμα:-(

Την αγάπη μου xxx

---

Σ' ευχαριστώ πολύ! Να σαι καλα ☺️