Printable View
Επειδή το έχω ίσως παρεξηγήσει λίγο.Τι σημαίνει οταν λέμε οτι ενα φάρμακο λειτουργεί;Αισθάνεσαι καλύτερα;Φεύγουν οι φοβίες σου και οι σκέψεις σου έτσι;Με λίγα λόγια γίνεσαι καλά ή απλά φτάνεις σε ένα σημείο που όλο αυτό είναι κάπως πιο υποφερτό;Τι πρέπει να περιμένω ας πούμε απο το φάρμακο μου πρίν θεωρήσω οτι κάνει ή δεν κάνει τπτ;Υπάρχει φάρμακο που απλά σε κάνει καλα κάποια στιγμή;
ΔΕΝ νομιζω οτι υπαρχει φαρμακο να σε θεραπευει.
ισως μετριαζει τα συμπτωματα
ισως και να αισθανομαστε πιο ηρεμοι και ασφαλεις επειδη το παιρνουμε
φυσικα και κανει την αρρωστια πιο υποφερτει αλλα και δεν την εξαφανιζει<<μαγικα>>
O καθενας διαφορετικος και υπαρχουν και τοσα διαφορετικα φαρμακα.
Μπορεις να γινεις καλα...μπορει να ειναι απλως υποφερτο,μπορει να πρεπει να τα παιρνεις μια ζωη,μπορει να χρειαστει να τα παιρνεις για ενα διαστημα μονο,μπορει να τα χρειαζεσαι,μπορει να μην τα χρειαζεσαι τελικα.
Για το αν κανει κατι το φαρμακο ειναι κατι που μπορεις να δεις εσυ στον εαυτο σου,ξεροντας ορισμενα πραγματα οπως μετα απο ποσο διαστημα πρεπει να δεις αποτελεσματα,καθως μιλωντας και με τον θεραποντα ιατρο.
Απο κει και περα ειναι πολυ δυσκολο να καταλαβεις ορισμενα πραγματα.
Αν εισαι ανεργος,αν δεν εχεις φιλους,αν δεν εχεις σχεση,αν εχεις οικογενειακα προβληματα και χιλια μυρια αλλα,τοτε φυσιολογικο ειναι να μην αισθανεσαι και πολυ καλα παρολο που μπορει να κατεβαζεις μια ντουζινα φαρμακα,για να πω ενα παραδειγμα.
Οι ερωτησεις που ρωτας ειναι δυσκολο να απαντηθουν μιας και στηριζονται και στην μοναδικοτητα του καθε ατομου.
Εγω επαιρνα risperdal και ημουν ενα ματσο χαλια,με το που πηρα το abilify ειδα σαφη βελτιωση,οχι ομως χωρις να υποφερω μερικα χρονια απο το risperdal.
Εφταιγαν ομως τα φαρμακα ή ηταν κατι που εφερε ο χρονος?
Μεγαλωσα,μπηκε η ζωη μου σε μια ταξη και μπορει τα φαρμακα να μην επαιξαν και τοσο ρολο εντελει (που σιγουρα επαιξαν καποιο ρολο αφου παιζεις με τη χημεια του εγκεφαλου).
Ειναι δυσκολες οι απαντησεις ναι.
Κάτσε γιατί προσπαθώ να βρώ μια άκρη.Οταν λένε όλοι οτι το 80 με 90% των ανθρώπων με πανικούς γίνετε καλά, αρκεί να ζητήσουν βοήθεια και όταν βλέπω εμένα και τόσους άλλους, που όχι μόνο ζήτησαν βοήθεια, αλλά πήραν φάρμακα πήγαν και σε ψυχολόγο... και δεν έγινε τπτ...Τι άλλο πρέπει να κάνουμε δηλαδή;Δέν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι παίρνουν ένα φάρμακο και σε 3 μήνες είναι οκ ενώ άλλοι ταλαιπωρούνται χρόνια;Αν απο το καινούργιο μου φάρμακο περιμένω μόνο να \"βολέψει\" λίγο τα πράγματα τότε τι νόημα έχει;Δηλαδή τόσο ηλίθιος είμαι εγώ και δεν καταλαβαίνω κάτι;Δέν καταλαβαίνω ρε παιδιά εδώ και 3 χρόνια τι λάθος κάνω ειλικρινά.
Δηλαδη εγω που ισως να εχω λεμε ψυχωση...τι διαφορα εχω απο τις ανιατες περιπτωσεις που ειναι ψυχιατρειο ή τι διαφορα εχω απο καποιον που εχει ψυχωση και δεν χρειαζεται καν φαρμκα για να αντεπεξελθει ή που του ηρθε μια ψυχωση και εφυγε?
Ελα ντε...ειμαι εγω με τα προβληματα μου μια μοναδικη οντοτητα οπως ο καθενας.
Κοίτα αυτό με την μοναδικότητα δέν το πιστεύω καθόλου.Εδώ μιλάμε για μια πάθηση που είναι πάρα πολύ κοινή και πλήρως αντιμετωπίσιμη.Υπάρχουν ξέρω γώ 7-8 φάρμακα και γράφουν.Μιλάω για διαταραχή πανικού με ότι άλλο φέρει στην ζωή σου.Δέν ξέρω τι γίνετε με τις άλλες παθήσεις.Όταν λέμε 80-90 τις εκατό απλά γίνεσαι καλά ρε παιδί μου.Είναι σίγουρο δεν το συζητάμε.Ξέρω ανθρώπους που μπήκαν στο χειρουργίο με 20 και 30% πιθανότητες να πετύχει.Οταν λές 80-90 τις εκατό είναι σαν να λές έχεις ίωση ξερω γώ πάρε αυτό και θα γίνεις καλά.
Θέλω να πώ οτι σε κάνει να αισθάνεσαι λίγο μαλάκας αυτή η ιστορία.Όταν έχεις όρεξη να βγείς στην \"κυκλοφορία\" ξέρω γω, να κάνεις πράγματα κτλ και να σε κρατάει πίσω αυτή η ηλιθιότητα που είναι και πλήρως αντιμετωπίσιμη και καλά...ε λές ή εγώ είμαι ηλίθιος και δέν καταλαβαίνω τι μου λένε ή απλά δέν υπάρχει φάρμακο και γράφουμε τα αντικαταθλιπτικά που οκ κάνουν υποφερτή την κατάσταση.
οκ δεν ειμαι και εγω ειδικος στις κρισεις πανικου...να πω για τις ψυχωσεις?:P
Και αυτες ειναι πληρως αντιμετωπισιμες συνηθως και πολυ συνηθισμενες.
Τωρα αν θελει να μιλησει κανενας που ξερει περισσοτερα για την διαταραχη πανικου...
dimm,Quote:
Originally posted by dimm
Θέλω να πώ οτι σε κάνει να αισθάνεσαι λίγο μαλάκας αυτή η ιστορία.Όταν έχεις όρεξη να βγείς στην \"κυκλοφορία\" ξέρω γω, να κάνεις πράγματα κτλ και να σε κρατάει πίσω αυτή η ηλιθιότητα που είναι και πλήρως αντιμετωπίσιμη και καλά...ε λές ή εγώ είμαι ηλίθιος και δέν καταλαβαίνω τι μου λένε ή απλά δέν υπάρχει φάρμακο και γράφουμε τα αντικαταθλιπτικά που οκ κάνουν υποφερτή την κατάσταση.
πρεπει να σου πω οτι γραφεις απολαυστικα κ πολυ αμεσα:)...μ αρεσει αυτο:)
Ε, δεν πιστευω πώς ειναι θεμα ηλιθιοτητας σε καμια περιπτωση. Νομιζω πώς ειναι θεμα αμυνας.
Κ κατι ακομα: σου ειπε καποιος ειδικος οτι αν ακολουθησεις μια συγκεκριμενη φαρμακευτικη αγωγη, αρκει για ολοκληρωμενη ιαση?
Φοβερό ποστ από τον keep όπως πάντα ;) O Keep έχει απόλυτο δίκιο σε αυτό που λέει για τις διαπροσωπικές διαφορές σε ένα φάρμακο. Δεν έχει σχέση με το πόσο συνηθισμένη η πόσο κοινά είναι τα συμπτώματα μιας διαταραχής. Έχει σχέση όμως με την δομή του εγκεφάλου σε σχέση με τα φάρμακα. Όντως έχει δίκιο ο keep όταν λέει ότι ένα άτομο μπορεί να έχει μηδαμινή ανταπόκριση σε ένα φάρμακο την στιγμή που σε ένα άλλο με την ίδια διαταραχή το ίδιο φάρμακο κάνει θαύματα. Αυτό συμβαίνει γιατί τα ψυχοτρόπα φάρμακα δρουν στους υποδοχείς που βρίσκονται στα κύτταρα του εγκεφάλου (νευρώνες) με ένα μηχανισμό τύπου \"κλειδιού-σε-κλειδαριά\" με την δραστική ουσία του φαρμάκου να παίζει το ρόλο του κλειδιού και ο Χ-Ψ υποδοχέας ενώς νευρώνα να παίζει τον ρόλο της κλειδαριάς, εκεί δηλαδή που εφάπτεται το μόριο-δραστική ουσία του φαρμάκου. Το θέμα είναι ότι ο αριθμός των υποδοχέων καθώς και οι ακριβείς ανατομικές περιοχές που βρίσκονται αυτοί οι υποδοχείς διαφέρουν από άτομο σε άτομο, αφού κάθε άτομο έχει διαφορετικό γενετικό υπόστρωμα και διαφορετικές εμπειρίες (η κυτταρική δομή του εγκεφάλου φυσικά αλλάζει σε συνάρτηση με τις εμπειρίες, ο λόγος που μπορεί να τα θυμάσαι αυτά αυρίο είναι γιατί έγιναν αλλαγές στο κυτταρικό επίπεδο στον εγκέφαλο σου). Έτσι λόγο ακριβώς αυτών των κυτταρικών παραγόντων, ένα φάρμακο που μπορεί να αποβεί θαυματουργό για τον Χ αποδυκνείεται εφιαλτικό για τον Ψ. Οι έρευνες τεσταρουν για την στατιστική σημαντικότητα του φαρμάκου, κατά πόσο δηλαδή ένα φάρμακο μπορεί να αποβεί αποτελεσματικό σε ένα δείγμα του πληθυσμού. Είναι φυσικό λοιπόν ότι ενώ overall έχει κάποια Χ αποτελεσματικότητα της τάξης του 40-60% (και αυτή αν θυμάμαι καλά είναι η συνολική αποδοτικότητα κάποιων συχνά συνταγογραφημένων άτυπων αντικαταθλιπτικών στην διαταραχή κρίσεων πανικού) θα υπάρχουν και κάποιες λίγες ακραίες τιμές που θα έχουν είτε πολύ παραπάνω αποτέλεσμα είτε πολύ παρακάτω. Μάλιστα υπάρχουν στοιχεία ότι κάποια από αυτά τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για θεραπεία, μπορούν να χειροτερέψουν τα συμπτώματα σε κάποιους ασθενείς. Αυτό συμβαίνει γενικά στην ιατρική βέβαια όχι μόνο στην ψυχιατρική, η ιατρική δεν είναι φυσική ούτε χημεία να έχει τύπους και εξισώσεις. Απλά στην ψυχιατρική δεν υπάρχουν αντικειμενικά τεστ που να δείχνουν την εξέλιξη της κατάστασης και έτσι αναγκαστικά, τα άτομα περνάνε από πολλά φάρμακα μέχρι να βρουν το κατάλληλο γι\'αυτούς.
Φυσικά αυτά τα φάρμακα δεν γιατρεύουν τίποτα, είναι ακριβώς όπως όταν πέρνεις panadol για τον πονόδωντο. Είναι λάθος να βλέπει κάποιος αυτές τις αγχώδεις διαταραχές σαν \"ασθένειες\", ποιο πολύ αυτές οι καταστάσεις είναι σημαντικά προβλήματα διαχείρισης (του άγχους) ΄με ποικίλη και πολύπλοκη πολυ-παραγοντική αιτιολογία (βιολογική-ψυχολογική-κοινωνική), που μπορούν όμως κάποιος να τα διαχειριστεί. Εχω πει ότι η Γνωστική-Συμπεριφορικη ομάδα θεραπειών έχει την καλύτερη αποδοτικότητα ως προς την απαλοιφή των συμπτωμάτων σε σχέση με τα άτυπα αντικαταθλιπτικά SSRI που συχνά συνταγωγραφούνται γι\'αυτές τις καταστάσεις. Όπως έχω ξαναγράχει η διαταραχή κρίσεων πανικού είναι κάτι απόλοιτα διαχειρίσιμο αρκεί κάποιος να βρει τον κατάλληλο θεραπευτή και να κάνει τον μικρό αγώνα που χρειάζεται.
Απο το πάρε αυτό και σε 15 μέρες θα είσαι καλά...\"και γιατί ρε παιδί μου να υποφέρεις αφου υπάρχει φάρμακο\"... το θυμάμαι σάν τώρα.Γελούσα και γώ και έλεγα είναι τόσο απλό και γω έψαχνα για λύση;Και επίσης και στα νέα φάρμακα που πήρα μου είπε ο γιατρός οτι θα γίνω καλά.Παιδία φάρμακα είναι και έχουν 50 ευρώ ξέρω γώ.Για ποιόν άλλο λόγο να τα παίρνω δηλαδή;Έτσι απο χόμπυ;
Θέλω να πώ πως έκανα 3 χρόνια τα πάντα. Πήρα φάρμακα ,πήγα σε ψυχολόγο,διάβασα ένα σκασμό βιβλία που άν ήταν για τπτ άλλο θα είχα phd τώρα,προσπαθώ να μήν κλείνομαι,έχω κόψει καφέδες και τόσα άλλα κιόμως δέν βλέπω πρόοδο.Και αυτή που έχτισα την έχασα και την ξανακέρδισα πολλές φορές.Και οταν μου λέει ο άλλος \"α! διαταραχή πανικού έχεις,αυτό είναι σαν την κοινή γρίπη στην ψυχολογία\" ... τι να πω.Έχει και κανόνες το φόρουμ και δέν κάνει να βρίζουμε.
Συγγνωμη, αλλα δεν μπορω να φανταστω σοβαρο γιατρο ή ειδικο να σου λεει κατι αναλογο, οπως παρε αυτο το φαρμακο και σε 15 μερες θα εισαι καλα...
Εχω ακουσει γιατρο να δινει φάρμακα ή ψυχολογο να παραπεμπει σε ψυχιατρο για συμπληρωματικη υποστηρικτικη αγωγη στην θεραπεια, αλλα οχι κατι σαν κ αυτο που αναφερεις.
Εκανες λοιπον πολλες προσπαθειες για πολυ καιρο. Ειδες κ αποτελεσματα, ομως οχι μονιμα. Οχι για πολυ. Εχεις σκεφτει τί μπορει να αφηνεις απ εξω? Τί λείπει για να ολοκληρωθει η θεραπεια σου? Οι γιατροι, ο ψυχολογος σου τί λενε?
Η ψυχοθεραπεία που κάνεις τι προσέγγισης είναι?
Το θέμα αφορά τις αγχωτικές διαταραχές αλλά ας μου επιτραπεί η παρέμβαση :)
Το risperdal είχε αρκετά άσχημες παρενέργειες όταν το πρωτοέπερνα (τους πρώτους 8 μήνες και μετά για κάνα χρόνο ακόμα). Όρεξη δεν είχα για σεξ (και όταν το έκανα πάσχιζα να εκσπερματώσω), ήμουν λιγομίλητος, και συνήθως στον κόσμο μου, ενώ μετά από την ελαχιστοποίηση της δόσης η δράση του φαρμάκου μειώθηκε αισθητά. Κακά τα ψέματα ειδικά τα αντιψυχωτικά αυτό που κυρίως κάνουν είναι να περιορίζουν παρά να θεραπεύουν. Η αίσθηση ότι παίρνεις ένα φάρμακο είναι ένα είδος θεραπείας από μόνη της.
Στην αντιπέρα όχθη τα φάρμακα δεν: βελτιώνουν την εξωτερική εμφάνιση, δεν αντικαθιστούν την συντροφικότητα, δεν αναπτύσσουν τις κοινωνικές δεξιότητες αν κάθεσαι διαρκώς πάνω από μια καρέκλα. Για όλα αυτά χρειάζεται η προσωπική προσπάθεια/ φροντίδα αλλά και λίγη τύχη στην ζωή..
ακριβως!.για ολα τα ψυχικα ιδιωματα νομιζω οτι ισχυει αυτο αν δεν κανουμε προσωπικο αγωνα δεν γινονται πολλα πραγματα..Quote:
Originally posted by vince
Στην αντιπέρα όχθη τα φάρμακα δεν: βελτιώνουν την εξωτερική εμφάνιση, δεν αντικαθιστούν την συντροφικότητα, δεν αναπτύσσουν τις κοινωνικές δεξιότητες αν κάθεσαι διαρκώς πάνω από μια καρέκλα. Για όλα αυτά χρειάζεται η προσωπική προσπάθεια/ φροντίδα αλλά και λίγη τύχη στην ζωή..
υγ καλη τυχη στο επομενο σταδιο :)
Ευχαριστώ Helena :)Quote:
Originally posted by Helena
ακριβως!.για ολα τα ψυχικα ιδιωματα νομιζω οτι ισχυει αυτο αν δεν κανουμε προσωπικο αγωνα δεν γινονται πολλα πραγματα..Quote:
Originally posted by vince
Στην αντιπέρα όχθη τα φάρμακα δεν: βελτιώνουν την εξωτερική εμφάνιση, δεν αντικαθιστούν την συντροφικότητα, δεν αναπτύσσουν τις κοινωνικές δεξιότητες αν κάθεσαι διαρκώς πάνω από μια καρέκλα. Για όλα αυτά χρειάζεται η προσωπική προσπάθεια/ φροντίδα αλλά και λίγη τύχη στην ζωή..
υγ καλη τυχη στο επομενο σταδιο :)
Πολύ χρήσιμο το ποστ σου petran αλλά έγω το αμάξι μου το δουλεύω χωρίς να ξέρω τι γίνεται κάτω απο το καπό αν με πιάνεις.Αν είναι να μπλέξω τώρα με νεύρωνες και συνάψεις και δεν ξέρω εγώ τι άλλο νομίζω οτι άκρη δεν θα βγάλω.Το μόνο που ρωτάω,επειδή δέν έχω την εμπειρία και άλλαξα πρόσφατα φάρμακο, είναι τι να περιμένω.Γιατί με το προηγούμενο ήμουν λίγο καλύτερα απο το τίποτα.
Ρε παιδία προβλήματα έχει πάντα ο άνθρωπος.Εγώ απλά είχα ενα πρόβλημα για κάποιους μήνες,στεναχωρέθηκα πολύ και ο οργανισμός μου ξέσπασε έτσι.Αυτό μας έλειπε μέσα σε μια διαταραχή πανικού να κυνηγάμε να φτιάξουμε και τα υπόλοιπα.Τώρα θα φτιάξω την ζωή μου που είμαι σκατά δηλαδή;Δέν είπαμε να αφήσεις τα πάντα και να κοιτάς πώς θα γίνεις καλά.Αλλά όχι να φτιάξω τήν σχέση που θέλω ή την δουλεία που θέλω για να γίνω καλα.Δέν με στεναχωρεί τπτ άλλο εκτός απο την σκέψη οτι δεν είμαι καλα.Δέν έχω κάποιο άλλο σοβαρο πρόβλημα.
H παθηση σου, δεν ειναι ασχετη με την υπολοιπη ζωη σου. Δεν γινεται να μην επηρεαζουν τα οσα ζεις, εσενα.
Oσο πιο αποκομμενα βλεπεις την παθηση απο τη ζωη σου, τοσο αυτη θα επιμενει να σου θυμιζει την παρουσια της.
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι να περιμένεις παρα μόνο εσύ. Μπορεί να ποιάσει μπορεί και όχι, μόνο εσύ θα το καταλάβεις αυτό.
Το θέμα είναι να κάνεις και εσύ παράλληλα μια προσπάθεια. Γράφω ένα ποστακι για την Γνωστική-Συμπεριφορική-Θεραπεία (ένα είδος ψυχοθεραπείας που έχει αποδειχθεί αποτελεσματικό στις κρίσεις πανικού) στο \"Γενικά\" σε ένα θρεντ που έχει ξεκινήσει η Wintertimes που αντιμετωπίζει ακριβώς το ίδιο πρόβλημα με σένα. Για ρίξε μια ματιά και εκεί. Δεν έχεις κάποια ασθένεια είτε το πιστεύεις είτε όχι αυτά τα συμπτώματα εσύ τα δημιουργείς με τις σκέψεις που κάνεις εκείνη τν στιγμή λίγο πριν την κρίση, σκέψεις που μπορεί και ο ίδιος να μην καταλαβαίνεις. Το φάρμακο ναι μπορεί να σε βοηθησει, το εύχομαι να σε βοηθήσει πολύ αλλά μην περιμένεις θάυματα (αν και σε αυτές τις περιπτωσεις συμβαίνουν). Οι κρίσεις πανικού είναι όπως αυτό το δαχτυλίδι που το φοράς εύκολα αλλά μετά δεν μπορείς να το βγάλεις και κάνεις απότομες κινήσεις με μοναδικό αποτέλεσμα αυτό να κολλάει περισσότερο. Εσύ έχεις φορέσει το δαχτυλίδι και νομίζεις ότι έχεις πάθει ασθένεια (δαχτυλίδιτιδα? Όχι δεν είμαι φαν του LOTR παράδειγμα ήταν) όμως αν χαλαρώσεις μπορείς με αργές κινήσεις να το βγάλεις το καταραμμένο.
Δέν ξέρω ρε σοφία προφανώς θα έχεις δίκιο.Αλλά όπως καταλαβαίνεις η ζωή μου πρίν 3 χρόνια δέν έχει σχέση με την ζωή μου τώρα.Και όπως ξέρεις όλοι μας και πάντα έχουμε προβλήματα.Κάποια προβλήματα υπήρχαν,κάποια ήρθαν μετά.Δέν μπορώ να καταλάβω γιατί να προσπαθώ να διορθώνω όλα τα γύρω γύρω.
Για παράδειγμα τα πρώτα δύο χρόνια εργαζόμουν κανονικά.Μετά σταμάτησα για να βρώ κάτι καλύτερο.Στον καιρό που κάθομαι τώρα σκέφτομαι πώς θα πάω να ξαναδουλέψω γιατί έχω και αγοραφοβία.Δηλαδή το πρόβλημα είναι που είμαι άνεργος ή που απλά υποφέρω απο αυτόν τον διάολο;Οτάν κάθομαι και στεναχωρίεμαι δεν με απασχολεί η δουλεία.Ξέρω οτι θα βρώ.Αυτό που με απασχολεί είναι το πώς θα τα καταφέρω εκεί λόγο της αγοραφοβίας.Οπότε για μένα υπάρχει το στρές το \"πρέπει να βρώ δουλεία\" που είναι κάτι που μπορώ να χειριστώ.Αλλά υπάρχει και το άγχος που λέει έχεις κάνει τόσα και καλά δέν έγινες.
dimm,
νομιζω οτι προσπαθεις περισσοτερο να τα χωρισεις καπως στο μυαλο σου κ να πεις 1+1=2. Ταυτοχρονως σαν ενα μερος του εαυτου σου, να λεει στο αλλο \"σκασε, εσυ δεν ξερεις\". Σαν δλδ το λογικο σου κομματι (το λεω καπως ατσαλα) να προσπαθει να φιμωσει το κομματι που αισθανεται.
Το προβλημα κατα την γνωμη μου δεν ειναι μονο το ενα ή μονο το αλλο. Το ενα συνδεεται αμεσα με το αλλο. Οταν καθεσαι κ στεναχωριεσαι οπως λες ξερεις οτι θα βρεις αλλη δουλεια. Αλλα στεναχωριεσαι παρολα αυτα...Λογικα ξερεις οτι θα βρεις λες. Αλλα κ παλι στεναχωριεσαι. Γιατι δεν στεναχωριομαστε, δεν χαιρομαστε με τη λογικη. Οποτε, αν θες μια γνωμη λιγο πιο μακρυνη απο τη δικη σου, δωσε λιγη βαση ΚΑΙ σ αυτο που νιωθεις, περα απο αυτο που σκεφτεσαι. Μπορει να σε βοηθησει με τροπο που δεν φανταζεσαι:)
petran το ξέρω οτι δέν είναι αρρώστια.Καταλαβαίνω πώς είμαι καλά και το βλέπω κάθε μέρα.Για μένα αρρώστια είναι αυτό που σε κρατάει στο σπίτι και σταματάς να είσαι λειτουργικός.Επίσης κάνει μπάμ πώς οι κινήσεις μου είναι \"απότομες\".Αλλά έδωσα στον εαυτό μου μια ευκαιρία και πήγα 3 μήνες σε μια ψυχολόγο.Κάναμε Γνωστική-Συμπεριφορική-Θεραπεία όπως τα λές.Δηλαδή τις περισσότερες φορές προσπαθούσα να προκαλέσω τις σκέψεις μου.Κάτι που μου φάνηκε εντελώς ηλίθιο.Γιατί οκ αμα αισθάνεσαι σκατά πώς να πείσεις τον εαυτό σου οτι όχι δέν είναι έτσι.Οι άλλες τεχνικές για τις κρίσεις επίσης δεν έκαναν τίποτα.Αλλά είτε απο δώ είτε απο εκεί το μάθημα μου το πήρα.Κατάλαβα οτι δέν θα πάθω τπτ από τις κρίσεις.Το προβλημά μου τώρα είναι οτι μου έχει μείνει αυτή η ιστορία γιατί πέρασα πολύ δύσκολα όλα αυτα τα χρόνια.Πέρασα φάσεις που νόμιζα οτι θα τρελαθω πχ και σκεφτόμουν τα χειρότερα.Και δυστηχώς δεν μπορώ να πατήσω στα πόδια μου και να πείσω τον ευατό μου οτι είμαι καλά.Μόλις νιώσω άσχημα αμέσως με πιάνει φόβος και απογοήτευση.
Μήπως κατα τύχη ξέρει κανείς για κανένα καλό ψυχολόγο στο βόλο;
καταρχην δεν εισαι μονο εσυ που θα αξιολογησεις το φαρμακο σου , κυριως γαιτι καθε φαρμακο ειναι αποκλειστικη ευθυνη του γιατρου που το χορηγησε !Quote:
Originally posted by dimm
Επειδή το έχω ίσως παρεξηγήσει λίγο.Τι σημαίνει οταν λέμε οτι ενα φάρμακο λειτουργεί;Αισθάνεσαι καλύτερα;Φεύγουν οι φοβίες σου και οι σκέψεις σου έτσι;Με λίγα λόγια γίνεσαι καλά ή απλά φτάνεις σε ένα σημείο που όλο αυτό είναι κάπως πιο υποφερτό;Τι πρέπει να περιμένω ας πούμε απο το φάρμακο μου πρίν θεωρήσω οτι κάνει ή δεν κάνει τπτ;Υπάρχει φάρμακο που απλά σε κάνει καλα κάποια στιγμή;
ενα φαρμακο \"δουλευει\" λοιπον σημαινει οτι αυτα τα οποια ηθελε ο γιατρος σου να κανει σε σενα τα κανει σε σενα !
το τι θα κανει σε οποιονδηποτε αλλο σε αυτο το φορουμ, μονο μπερδεμα μπορει να φερει στο μυαλο σου , γιατι καθε ανθρωπος ακομα και οι γονεις σου η τα αδελφια σου ειναι διαφορετικος απο τον αλλον οπως και η δικη σου παθηση ειναι διαφορετικη απο εκεινη των αλλων!
Ναι δέν αντιλέγω.Απλά ξέρεις ο γιατρός αν δέν δουλέψει ένα φάρμακο θα συνεχίσει την ζωή του κανονικά.Εγώ πρέπει να βρώ κάποιο τρόπο να φτιάξω την δική μου.Δέν νομίζω να είναι σωστό να πάω και σε τρίτο τώρα και γενικός να ψάχνω τι μου πηγαίνει και τι όχι.Προς το παρών είμαι στην 13 μέρα που παίρνω τα καινούργια μου φάρμακα και περιμένω πώς και πώς να γίνω καλύτερα.