ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΗ

Είμαι 30, πριν 5-6 χρόνια είχα αντιμετωπίσει πανικούς και φοβίες, με ταλαιπώρησαν περίπου 1 χρόνο και τελικά έκανα ψυχοθεραπεία 4-5 μήνες και το ξεπέρασα. Τώρα εδώ και κάνα μήνα βιώνω έντονο άγχος, περνάω μία δύσκολη περίοδο στην δουλειά με ατελείωτες ώρες εργασίας και πίεσης και έχω αρχίσει και φοβάμαι ότι θα επιστρέψουν οι φοβίες και οι πανικοί. Προς το παρόν το κοντρολλάρω και δε με έχει πιάσει κρίση πανικού, αλλά αισθάνομαι σα να είμαι συνεχώς σε μία μάχη με τον εαυτό μου για να μη με πιάσει πανικός. Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να ξαναξεκινήσω την ψυχοθεραπεία

Λυπαμαι αν δεν καταλαβα που μπαινει η επαγγελματικη εξουθενωση σε αυτη την αφηγηση!
Φωτισε αν θες λιγο , το σημειο που νομιζεις οτι συνδεεται η πιεση απο την δουλεια στην επιστροφη της απωλειας του αυτοελεγχου σου!
Συνηθως η εργασια εκτονώνει την λιμπιντο....
Κανονικα δηλαδή, οσο περισσοτερο δουλευει καποιος , τοσο λιγοτερο σκεπτεται τα προβληματα του!

Νομίζω ότι η δουλειά μου έχει δημιουργήσει όλο το άγχος, ξυπνάω το πρωϊ και είμαι μια χαρά και μόλις ξεκινάω για τη δουλειά με πιάνει το στομάχι μου, στη δουλειά δεν έχω καμία όρεξη να κάνω τίποτα, σκέφτομαι ότι κάτι θα πάθω (στομάχι-πονοκέφαλο) και μετά μόλις φεύγω χαλαρώνω.

Quote:

---

Originally posted by ainomel
Νομίζω ότι η δουλειά μου έχει δημιουργήσει όλο το άγχος, ξυπνάω το πρωϊ και είμαι μια χαρά και μόλις ξεκινάω για τη δουλειά με πιάνει το στομάχι μου, στη δουλειά δεν έχω καμία όρεξη να κάνω τίποτα, σκέφτομαι ότι κάτι θα πάθω (στομάχι-πονοκέφαλο) και μετά μόλις φεύγω χαλαρώνω.

---

δωσε μια συντομη περιγραφη της δουλειας σου αν θες και των σχεσεων σου με τους συναδελφους σου

Δουλεύω σε μία εταιρεία πολιτικής επικοινωνίας, (είμαι κοινωνική ψυχολόγος με ειδικότητα στον κυβερνοχώρο) εξ ου και το πολύ τρέξιμο και η πίεση τώρα με τις εκλογές. Οι σχέσεις μου με τους άλλους είναι άριστες, αλλά μάλλον την έχω πατήσει στο θέμα της υπερεμπλοκής. Η δουλειά μου μου αρέσει και είχα πέσει με τα μούτρα, τα λεφτά βέβαια λίγα και τώρα τελευταία έχω αρχίσει να αισθάνομαι ότι δεν αναγνωρίζεται η δουλειά μου, η αξία μου κλπ (έκλεισα και τα 30 πρόσφατα και με έχει πιάσει και ένα \"τι κάνω στη ζωή μου\")

αρα το λες και μια δυσκολη φαση ε?

Ainomel, εσύ αναγνωρίζεις τα βήματα που κάνεις στη δουλεία σου και την αξία σου;

ναι θα μπορούσε απλά να είναι και μία δύσκολη φάση ή μία μεταβατική περίοδος, αλλά λόγω του παρελθόντος μου (κρίσεις πανικου πριν 5 χρόνια) φοβάμαι μην την πατήσω ξανά, εκείνος ήταν ο χειρότερος χρόνος της ζωής μου δε θέλω να το ξαναπεράσω. Γενικά ναι ξέρω ότι κάνω τη δουλειά μου καλά, αν και τώρα έχω ένα θέμα συγκέντρωσης, αλλά δε με γεμίζει πια όπως με γέμιζε :(

Ainomel, σκέψου ότι ήδη έχεις αντιμετωπίσει μία φορά επιτυχώς τη διαταραχή πανικού. Αυτό σημαίνει ότι είσαι σε θέση να την αντιμετωπίσεις οποιαδήποτε άλλη στιγμή, ω μη γένειτο, παρουσιαστεί. Δεν ωφελεί νομίζω να σκέφτεσαι συνεχώς αυτό το ενδεχόμενο...
Σκέψου ότι όπως τα κατάφερες και τότε, έτσι θα τα ξανακαταφέρεις και μην το σκέφτεσαι...

συμφωνω με την ανωνυμη!!Τωρα εισαι πιο ψαγμενη και ξερεις τι σε περιμενει...εχεις το οπλο της γνωσης στα χερια σου και μενει μονο να το χρησιμοποιησεις για καλο σου!!

Ευχαριστώ παιδιά, αυτό σκέφτομαι κι εγώ και το παλεύω, αλλά ξέρετε πως είναι, υπάρχουν στιγμές που η λογική δεν επικρατεί

\'Εχεις μάλλον υποσυνείδητα συνδέσει τους εξωτερικούς παράγοντες άγχους με τις κρίσεις πανικού.Είναι ο φόβος σου για τυχόν επιστροφή τους,που όμως δε βλέπω να πατάει στην πραγματικότητα.Έχεις καιρό σταθεροποιημένη,όλα βαίνουν καλώς.Θα σε βοηθούσε στη δουλειά σου να κάνεις μικρά διαλείμματα αποφόρτισης,ας πούμε ένα δεκαλεπτάκι που θα χαλαρώνεις,αν αυτό είναι δυνατόν.Ή πριν πας στη δουλειά να ξυπνάς λίγο νωρίτερα για να κάνεις κάτι όμορφο που σε ηρεμεί.

Νομίζω ότι έχεις απόλυτο δίκιο, έχω μάλλον όντως συνδέσει το άγχος με τον πανικό, να κάτι πάνω στο οποίο πρέπει να δουλέψω

σε καταλαβαίνω απόλυτα. Πρίν ένα 8 μήνες το ζούσα κι εγώ στη δουλειά μου. Δεν ήταν μόνο η πολύ δουλειά που υπήρχε αλλά και η αντιμέτώπιση απο τους ανώτερους που νόμιζαν πως μιλάνε σε δούλους με ανάρμοστο τρόπο. Ετσι κι εγω ξεκίναγα για δουλειά με καθόλου διάθεση και στη δουλειά ζαλιζόμουν. Η λύση για έμένα ήρθε όταν έφυγα απο εκεί. Να σημειώσω όμως πως ήμουν μια απλή υπάλληλος γραφείου που δεν είχε καμιά σχέση με το αντικείμενο μου και αυτό ήταν άλλο ένα μειονέκτημα για να στεναχωριέμαι. Στην θέση σου θά έλεγα να το δεις λίγο πιο ρεαλιστικά. ΟΙ εκλογές πέρασαν και σε λίγο τα πράγματα θα ξαναμπουν στους ρυθμούς τους. Ισως μια άδεια για 2 μέρες να ήταν καλό για να ξεκουραστείς. Οπως σου είπαν και παραπάνω ξέρεις πως μπορείς να αντιμετωπίσης την κατάσταση γι΄αυτό μην φοβάσαι πως θα το ξαναπάθεις. Δεν παθαίνεις τίποτα γιατί το μυαλό σου τώρα είναι ενημερωμένο. Αρα χαλάρωσε, όσο μπορείς εκείνη τη στιγμή και όλα θα πάνε καλά.
Να σου πω πως εγώ αυτό το ζούσα για διάστημα 5 μηνών και ποτέ δεν έπαθα κρίση παρα μόνο φόβο μην πάθω. Πιστεύω πως το ίδιο είναι και για εσένα.

Quote:

---

Originally posted by ainomel
Δουλεύω σε μία εταιρεία πολιτικής επικοινωνίας, (είμαι κοινωνική ψυχολόγος με ειδικότητα στον κυβερνοχώρο) εξ ου και το πολύ τρέξιμο και η πίεση τώρα με τις εκλογές. Οι σχέσεις μου με τους άλλους είναι άριστες, αλλά μάλλον την έχω πατήσει στο θέμα της υπερεμπλοκής. Η δουλειά μου μου αρέσει και είχα πέσει με τα μούτρα, τα λεφτά βέβαια λίγα και τώρα τελευταία έχω αρχίσει να αισθάνομαι ότι δεν αναγνωρίζεται η δουλειά μου, η αξία μου κλπ (έκλεισα και τα 30 πρόσφατα και με έχει πιάσει και ένα \"τι κάνω στη ζωή μου\")

---

νομιζω οτι εχει σχεση με την συναισθηματικη φορτιση που τραβηξες λογω της προεκλογικης περιοδου !
αδειασες απο τα δικα σου προβληματα γιατι αλλαξες την σειρα προτεραιτητας ....για καποιο χρονικο διστημα \"βγηκες απο τον εαυτο σου \" και σημερα που ξαναγυρισες διαπιστωνεις ενα κενο
Δεν ξερω αν αυτο οφειλεται οτι ετρεξες για το τιποτα η οτι ετρεξες ελπιζοντας σε κατι που δε σου βγηκε
Με τον καιρο θα επανελθεις σε φυσιολογικες σκεψεις και ρυθμους ζωης καιεχεις σιγουρα τις ικανοτητες να ξαναβρεις τον δρομο που θ σε οδηγησει στην αναγκωριση και στην επιτυχια στην επαγγελματικη σου ζωη