sigxoriste me den exo sistithi...den ksero pola apo internet..aplos ithela na miliso apopse kai an arxiso na milao tha ine poli megalo to post.as poyme aplos gia arxi gia to sadisti alkooliko patera moy..nomizo kala pao eee
Printable View
sigxoriste me den exo sistithi...den ksero pola apo internet..aplos ithela na miliso apopse kai an arxiso na milao tha ine poli megalo to post.as poyme aplos gia arxi gia to sadisti alkooliko patera moy..nomizo kala pao eee
kala πας αλλα θα τα πας ακομα καλυτερα αν γραφεις και στα ελληνικα;)
Γεια σου Μαρίνα.
Αφού νιώθεις την ανάγκη να μιλήσεις,μίλα κι ας είναι μεγάλο το ποστ...
Τι συνέβη σήμερα?
λοιπον μαλλον εχω κανει λαθος αρχη κ ξαναζηταω συγγνωμη δεν ξερω τους κανονες εδω(οχι το ομολογω δεν τους διαβασα)αλλα αποψε με εχει πιασει το συγγραφικο μου.
οταν ημουνα παιδι το μονο που ηθελα ηταν να φυγω απο το πατρικο μου.δεν τους αντεχα με τιποτα.ο πατερας μου ενας αλκοολικος,να γυριζει αργα στο σπιτι για να μας βριζει.τον θυμαμαι να πεταει ροαδακινα στους τοιχους-συνηθως απειλουσε οτι θα πεταξει την τηλεοραση απο το μπαλκονι αλλα ποτε δεν το εκανε...μαλλον γιατι ηταν πολυ τζαμπατζης για να πληρωσει καινουρια.ενα συγκεκριμενο βραδυ(ημουν δημοτικο τοτε,αναγκαστηκα να πηδηξω απο το παραθυρο της κουζινας(ενω η μανα μου σηκωσε και κρατουσε το παντζουρι ωστε να χωθω μεσα)λοιπον μπηκα.περπατουσα στα σκοταδια,κουζινα διαδρομος χολ.ηξερα οτι δεν επρεπε να αναψω φωσ,αν ξυπνουσε θα επρεπε να ξαναφυγουμε.φτανοντας στην εξωπορτα και μισοκλεινοντας τα ματια για να συνηθισω το σκοταδι το ειδα.το κλειδι ηταν περασμενο σε εναν ασπρο σπαγκο.ειχε ψαξει και ειχε βρει εξτρα κλειδι για να μας κλειδωσει εξω(το σπιτι ειχε 3 πορτες και οι 3 κλειδωμενες)θελει και αυτο την προσπαθεια του φανταζομαι.
εχουν περασει πολλα χρονια απο τοτε κ μενω μονη μου
κ ομως θα μπορουσα να ορκιστω..αυτο που ειπε καποτε ενας αγαπημενος συγγραφεας,οτι ο πατερας ειναι το αφεντικο σου ακομα κ αν εχει φυγει....ειναι αληθεια.
μου χε πει ενα απογευμα οτι ειμαι ενα μηδενικο και οτι δεν αξιζω τιποτα.παντα θα εισαι ενα τιποτα ειπε.
τα χρονια περασαν και διαπιστωνω πως ειχε δικιο.
ουτε το αλκοολ ουτε οι φιλοι ουτε αυτοι που λεγαν οτι με αγαπησαν το αλλαξαν.εινα αργα τη νυχτα και γω γραφω απλως στο ιντερνετ....την ευχη των γονιων σου δεν λενε να χεις?εεεεεεε οριστε χεχχεχεχεεχχ
Τελικά όλα ξεκινούν μέσα απο την οικογένεια.Παίρνεις βιαστιές αποφάσεις προσπαθείς να κρατηθείς απο κάπου έρχεται η απόρριψη απο τους γονείς που οι ίδιοι έχουν το πρόβλημα και μας ακολουθούν παντού.Μαρίνα πόσο χρόνων είσαι;
28 δεν θελω να το παιξω θυμα το δηλωνω εξ αρχης.αυτο που μαθαινεις μεγαλωνωντας με εναν αλκοολικο ειναι ν αεισαι εξυπνη και να παιρνει στροφες το μυλαο σου.
τελικα αυτο που σου μενει ειναι η εξυπναδα και ο πονος.και φυσικα η εσωστρεφεια ευχαριστω που απαντησατε τοσο συντομα...συνηθως απο φιλους ακουω προβληματα και μου λενε οτι ειμαι πολυ ισορροπημενη..αχ και να ξεραν
ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΑΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΑΝ ΚΑΝΩ ΒΛΑΚΕΙΑ(που θα κανω γιατι οπως ειπα δεν διαβασα κανονες φορουμ)ευχαριστω
Μαρίνα δε νομίζω να το διαπιστώνεις αλλά να το επιβεβαιώνεις.Που σημαίνει πως διαλέγοντας το κατάλληλο σκηνικό και ανθρώπους για τη ζωή σου μπορεί να ακολουθείς εκείνα τα λόγια.Quote:
Originally posted by marinaxexexe
μου χε πει ενα απογευμα οτι ειμαι ενα μηδενικο και οτι δεν αξιζω τιποτα.παντα θα εισαι ενα τιποτα ειπε.
τα χρονια περασαν και διαπιστωνω πως ειχε δικιο.
Μέσα σου βαθιά πιστεύεις πως υπάρχει έστω και μια μικρή αλήθεια στη φράση ότι είσαι ένα μηδενικό ή ότι δεν αξίζεις τίποτα?
Δεν ισχύει.
και παλι συγγνωμη .....δεν εχω δικαιωμα το ξερω θελω απλως να το πω.......οποιος εχει τετοιο προβλημα στο σπιτι του να φευγει...κ να μην επικαλειται το οικονομικο(για γονεις λεω)
τι να το κανω που μεγαλωσα και ειχα τα λεφτα της μεσης οικογενειας?
ειναι το κλασικο αστειο στην παρεα μου....οταν κοιμαμαι ξυπναω καμια 20 φορες κοιταζω στο δωματιο και ξανακοιμαμαι.......(κανεις απο τους γνωστους δεν ξερει ακριβως γιατι το κανω αυτο) επιπλεον εχω κλειστοφοβια γιατι πιστευω οτι αν καποιος μου επιτεθει σε κλειστο χωρο δεν θα μπορεσω να ξεφυγω. τα κλαματα η πικρα κ ο πονος δεν φευγουν ..............η φευγουν και δεν ξερω τον τροπο
πήγες σε ψυχολόγο να μιλήσεις να αποφορτιστείς;
αρσι σε ευχαριστο παρα πολυ που απαντας.
τελικα αυτα που μου ειπε αυτος ο μπαγλαμας(ναι ο κατα κοσμον φαδερ)ισχιουν.
ποτε δεν εκανα κατι ουσιωδες στη ζωη μου.αλλα και να εκανα ειμαι παντα δυστυχης και κυνικη
Συμφωνώ πολύ στο ότι πρέπει με κάθε τρόπο να φεύγουμε από ένα κακοποιητικό περιβάλλον.Quote:
Originally posted by marinaxexexe
και παλι συγγνωμη .....δεν εχω δικαιωμα το ξερω θελω απλως να το πω.......οποιος εχει τετοιο προβλημα στο σπιτι του να φευγει...κ να μην επικαλειται το οικονομικο(για γονεις λεω)
τι να το κανω που μεγαλωσα και ειχα τα λεφτα της μεσης οικογενειας?
ειναι το κλασικο αστειο στην παρεα μου....οταν κοιμαμαι ξυπναω καμια 20 φορες κοιταζω στο δωματιο και ξανακοιμαμαι.......(κανεις απο τους γνωστους δεν ξερει ακριβως γιατι το κανω αυτο) επιπλεον εχω κλειστοφοβια γιατι πιστευω οτι αν καποιος μου επιτεθει σε κλειστο χωρο δεν θα μπορεσω να ξεφυγω. τα κλαματα η πικρα κ ο πονος δεν φευγουν ..............η φευγουν και δεν ξερω τον τροπο
Μιλάς για τα συναισθήματά σου?Το έχεις βγάλει όλο αυτό από μέσα σου?Αλήθεια πως νιώθεις?
Επίσης τι σε έκανε να γράψεις απόψε συγκεκριμένα?(γιατί στην αρχή ανέφερες έντονη την ανάγκη απόψε)συνέβη κάτι?
sorry για τις απανωτές ερωτήσεις......
Γειά σου και απο μένα Μαρίνα.
Νομίζω οτι καλό θα ήταν να πάρεις την βοήθεια ενός ειδικού :0)
ναι και βεβαια πηγα.δυστυχως εγω φταιω για την εκβαση....η μαλλον δεν φταιω εγω....χεχεχχεχεχ
(ενα απο τα πραγματα που δυστυχως μαθαινεις με αλκοολικο γονεα εινα να ζυγιζεις καταστασεις και να χειραγωγεις κοσμο)
λοιπον οταν του ειπα ακριβως τι συμβαινει (εχει καμια 4 χρονια αυτο το σκηνικο)μου ειπε οτι ειμαι ακρως φυσιολογικη ...και απλως εχω κουραστει απο την κατασταση.χαρακτηριστικα μου ειπε...ξερω ποιον εχω απεναντι μου και για αυτο θα σου μιλησω στα ισια με ιατρικους ορους.
αποτελεσμα?εγω εφυγα πανευτηχης που μου ειπε οτι δεν χρειαζομαι φαρμακα γιατι οι αντιδρασεις μου ειναι φυσιολογικες για αυτην την περισταση.
αναλυσαμε για κανα τεταρτο ποιοι πιστευαμε οτι ειναι οι χαζοβιοληδες ψυχιατροι στην ιστορια και τι αρθρα εχει γραψει ο καθενας και γιατι ειναι ακυρα....μου εδωσε πληροφοριες πως χειριζεται αυτος φορτικους ασθενεις του και με προετρεψε να χειριστω κ γω τους συγγενεις μου με τον ιδιο τροπο.
ΚΑΛΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.....αλλα αν μπορουσε να μου δωσει μια καινουρια παιδικη ηλικια θα ημουν πιο ευχαριστημενη.
ποναω και παντα το κρυβω...πρωτη φορα μιλαω καπου
Μάλιστα, έτσι απο περιέργεια, πώς χειριζόταν δηλ τους φορτικούς ασθενείς του?
κανένας δεν θα μπορέσει να σου δώσει μια καινούργια παιδική ηλικία καλή μου.Quote:
Originally posted by marinaxexexe
ΚΑΛΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.....αλλα αν μπορουσε να μου δωσει μια καινουρια παιδικη ηλικια θα ημουν πιο ευχαριστημενη.
ποναω και παντα το κρυβω...πρωτη φορα μιλαω καπου
Θα μπορούσε όμως να σε βοηθήσει να συμφιλιωθείς με την παιδική σου ηλικία και έτσι να απαλυνθεί ο πόνος σου...
Είναι καλό που μιλάς, έστω και εδω.
ειναι ολοκληρη συζητηση αυτο και ακολουθει τον ειρμο μας ςκεινη τη στιγμη.
το σημαντικο που μου ειπε ειναι οτι εγω δεν ειμαι υπευθυνη για την συμπεριφορα αλλων και αν καποιος αποφασισει να κανει κατι ΕΓΩ δεν μπορω να το αλλαξω και δεν φερω ευθυνη.μου ειπε χαρακτηριστικα ..με περνουν ασθενεις που δεν εχουν πραγματικο προβλημα στις 2 το βραδυ στο κινητο μου.και μου ειπε (γνωριζοντας τους ασθενεις αυτους)δεν βοηθα κατι η συμπονοια μου...τους δηλωνω ψυχρα μου ειπε να με παρουν σε ωρες γραφειου.δεν εννουσε οτι ολοι οι ασθενεις ειναι το ιδιο,ουτε οτι δεν ανταποκρινεται σε οσους εχουν πραγματικα αναγκη.
απλως μου διευκρινεσαι οτι στο γραφειο του ειναι κατι συνηθισμενο και αυτος εχει εκπαιδευτει καταλληλα να χειριζεται καταστασεις ...ενω εγω δεν ξερω πως να φερθω και νιωθω χαλια ενω εινα φυσιολογικη αντιδραση.
ΔΕΝ ξερω νομιζω ξεφυγα......εγω τον πονο μου ηθελα να πω...και παλι ευχαριστω....δεν ξερω αν καποιος με καταλαβαινει η δεν τα λεω καλα
αχ...........αχ και να ξερατε
(φανταζομαι και σεις εχετε τα δικα σας,κ παλι συγγνωμη)
συγγνωμη ξεφυγαμε
και αφου σας κουρασα ...ας γεμισω παλι το ποτηρι μου.ναι ξερω καλα τα λεω ε?λογικα?αυτος ο πονος να εφευγε απο το στηθος μου....οταν μπαινω σε ασανσερ να μην ειμαι ετοιμη να δαρθω με καποιον φουκαρα αγνωστο,οταν γυριζω σπιτι αργα το βραδυ να μην κραταω τα κλειδια στο χερι και να σιγομουρμουριζω.....-αν σε πιασει απο μπροστα ανοιγεις τα χερια,αγκαλιαζεις και βαρας τα νεφρα,μετα τα αρχι....αν σε πιασει απο πισω χτυπας το ποδι κ μετα αγκωνια....
ειναι σαν να ειμαι στις ειδικες δυναμεις..παντα περιμενω το χειροτερο απο τον αλλον.
καποτε ενας (πολυ καλο παιδι )ενω καθομουνα στον καναπε ηρθε απο πανω μου και μου κουνησε το δαχτυλο.σηκωθηκα τον εσπρωξα του εριξα μπουνια και του ειπα την επομενη φορα που θα κουνησεις το δαχτυλα μες τα μουτρα μου ..να εισαι σιγουρος οτι ενας απο τους 2 θα παει νοσοκομειο.
τωρα αυτη δεν ειναι νορμαλ συμπεριφορα ετσι?πειτε το μου...εχω ψυχολογικα ......το ξερω...τι να κανω ειναι δευτερη φυση......
δυστυχως δυστυχισμενη δευτερη φυση...ναι μπορω να συμβιβαστω ειπατε με την παιδικη μου ηλικια....δεν ξερω πως
και κατι τελευταιο...βλεπω ορθογραφικα λαθη στα μηνυματα μου κ φρικαρω....συγγνωμη φταιει που δν ειμαι συνηθισμενη στο πσ και παλι ευχαριστω
καλημερα σου μαρινα :) ειχες μια ατυχια,να εχεις για πατερα σου εναν ΜΑΛΑΚΑ.αυτη την λεξη να την θυμασαι.αυτη η λεξη υπερβαινει την λεξη ΠΑΤΕΡΑΣ στον συγκεκριμενο ανθρωπο.και οσο ταλαντευεσαι αναμεσα σε αυτες τις δυο λεξεις τοσο θα ειναι δυσκολα για σενα.το οτι δεν αξιζεις το ειπε ενας μαλακας.που δεν ειχε την ικανοτητα ουτε την θεληση να φερθει σαν γονιος,απλα εισασταν τα ευκολα θυματα για να αυτοεπιβεβαιωνεται.
και μαλιστα αυτος ο μαλακας ηταν η αιτια που δεν εχεις ομορφα παιδικα χρονια να θυμασαι.
Αυτα ευτυχως η δυστηχως εχουν περασει,τωρα εισαι μεγαλο κοριτσι,σκεπτομενο μα πληγωμενο.τωρα εσυ οριζεις τον εαυτο σου και την σκεψη σου.τωρα πλεον απο ΕΣΕΝΑ εξαρταται αν θα αφηνεις την σκεψη του μαλακα να συνεχιζει να επηρεαζει την ζωη σου.οι χαρακτηρισμοι μου δεν ειναι τυχαιοι,σκεψου τους λιγο και απο δω και περα να αναφερεσαι μονο με αυτη την λεξη σε αυτον που απλα εδωσε το σπερμα του.(δεν λεω πατερας γιατι αυτη η λεξη ειναι σημαντικη λεξη).
ελπιζω να εχεις την δυναμη να δωσεις την ευκαιρια στο μελλον που ερχεται,να σου δωσει αυτα που δεν σου εδωσε το παρελθον και οχι να το απορριψεις σκεπτομενη τα παλια.
εχεις πολυ δουλιτσα,πρεπει να ψαξεις μεσα σου,να πνιξεις αυτα που θα ηθελες να ειχες και σου λειπουν απο τα παιδικα σου χρονια,να αποδεχτεις πως περασαν,να αποδεχτεις πως καποιος σου τα κατεστρεψε και πως απο δω και περα θα πρεπει να βρεις πραγματα που δεν θα αντικαταστησουν αυτα που εχασες,αλλα θα προσπαθησουν να τα αντισταθμισουν.
εγω σου ευχομαι τα καλυτερα μαρινα...
μαρινα .....θα σε κουφανω λιγο αλλα εχω την εντυπωση οτι εγραφες ολα αυτα με το ποτηρι γεματο αλκοολ στα χερια σου ετσι?
θα ξεκινησω απο αυτο λοιπον ....
Πιστευω χωρις να μπορω να το αποδειξω, οτι ο μηχανισμος
που σε \"βγαζει απο τα ρουχα σου \" ειναι ο ιδιος με αυτον του πατερα σου και οτι μπορει να ειναι κληρονομικος ! Πινεις και ποσα ποτηρια αλκοολ ημερησιως ?
Μαρίνα,ξέρουμε.Δυστυχώς ή ευτυχώς,ξέρουμε \"από μέσα\".Όμως,κρατώ το θάρρος σου να αρχίσεις να ξεδιπλώνεις το κουβάρι των συναισθημάτων από τις εμπειρίες ζωής που κουβαλάς,γιατί αυτό μπορεί να σηματοδοτήσει μία καινούργια σελίδα για σένα προς το δρόμο της ισορροπίας.Καλή σου μέρα.:)
Αγαπητή Μαρίνα, σε αυτό θα μπορούσε να σε βοηθήσει κάποιος ειδικός του χώρου, που πέρα απο το να περιαυτολογεί για το πώς χειρίζεται τους πελάτες του, θα ήταν πιο ικανός στο να ταξιδέψετε μέσα στην ψυχή σου και τα κακοποιημένα σου συναισθήματα και να βρείτε μαζί έναν δρόμο και έναν τρόπο διαχείρισης του τραύματος που κουβαλάς απο το παρελθόν σου και το οποίο στοιχειώνει την ζωούλα σου.Quote:
Originally posted by marinaxexexe
..εχω ψυχολογικα ......το ξερω...τι να κανω ειναι δευτερη φυση......
δυστυχως δυστυχισμενη δευτερη φυση...ναι μπορω να συμβιβαστω ειπατε με την παιδικη μου ηλικια....δεν ξερω πως
Ευχομαι να βρεις έναν ειδικό που θα μπορέσει να σε νιώσει, να σε ακούσει, να σε βοηθήσει :)
Δεν ξέρω Πάνο αλλά το συγκεκριμένο που γράφεις μου ακούγεται λίγο πως να το πω...επιβλαβές.Quote:
Originally posted by πανος12345
Πιστευω χωρις να μπορω να το αποδειξω, οτι ο μηχανισμος
που σε \"βγαζει απο τα ρουχα σου \" ειναι ο ιδιος με αυτον του πατερα σου και οτι μπορει να ειναι κληρονομικος !
Αυτό το λέω γιατί έχω φίλη που η μητέρα της είναι αλκοολική και η μεγαλύτερη φοβία που την κυνηγάει χρόνια είναι η δήθεν κληρονομικότητα.Φοβάται να πιει έστω ένα ποτήρι κρασί.Φοβάται ότι κληρονόμησε τις αντιδράσεις της μητέρας της.
Προσωπικά πιστεύω πως σε τέτοιες καταστάσεις συμβαίνουν συμπεριφορές επίκτητες.Βιώματα,συνήθειε ς ναι αλλά πράγματα ίσως μαθημένα που συνεπώς ξεμαθαίνονται κιόλας κι όχι κληρονομημένα.Ξέρεις όταν πεις κάποιον ότι κληρονόμησες μηχανισμούς του γονιού σου είναι σαν να του λες ότι είσαι καταδικασμένος να ζήσεις μ\'αυτούς.Έτσι μου ακούγεται τουλάχιστον εμένα.
δεν με απασχολει αρσι μου τι βλεπεις επιβλαβες η οχι , οσο τι ξερω εγω οτι μπορει η οχι να κληρονομειται και γιαυτο αν εχεις κατι να πεις πανω σε αυτιο ευχαριστως να το ακουσω ....Quote:
Originally posted by Arsi
Δεν ξέρω Πάνο αλλά το συγκεκριμένο που γράφεις μου ακούγεται λίγο πως να το πω...επιβλαβές.Quote:
Originally posted by πανος12345
Πιστευω χωρις να μπορω να το αποδειξω, οτι ο μηχανισμος
που σε \"βγαζει απο τα ρουχα σου \" ειναι ο ιδιος με αυτον του πατερα σου και οτι μπορει να ειναι κληρονομικος !
Αυτό το λέω γιατί έχω φίλη που η μητέρα της είναι αλκοολική και η μεγαλύτερη φοβία που την κυνηγάει χρόνια είναι η δήθεν κληρονομικότητα.Φοβάται να πιει έστω ένα ποτήρι κρασί.Φοβάται ότι κληρονόμησε τις αντιδράσεις της μητέρας της.
Προσωπικά πιστεύω πως σε τέτοιες καταστάσεις συμβαίνουν συμπεριφορές επίκτητες.Βιώματα,συνήθειε ς ναι αλλά πράγματα ίσως μαθημένα που συνεπώς ξεμαθαίνονται κιόλας κι όχι κληρονομημένα.Ξέρεις όταν πεις κάποιον ότι κληρονόμησες μηχανισμούς του γονιού σου είναι σαν να του λες ότι είσαι καταδικασμένος να ζήσεις μ\'αυτούς.Έτσι μου ακούγεται τουλάχιστον εμένα.
Αυτο που ξερω παντως απο την δικη μου γνωση ειναι οτι σε ενα πειραμα εγκληματικοτητας που ξεκινησε πριν απο 200 περιπου χρονια με μια εγκλειστη ***** , αλκοολικη και συφλιδικη , απεδειξε περιτρανα οτι πολλες γεννες αργοτερα , πολλοι απογονοι της εν λογω \"κυριας \" εφεραν πολλα απο αυτα τα χαρακτηριστικα και ολα αυτα τα στοιχεια αναφερονται στην εγκληματολογια του Μπρακατσουλα καθηγητη της Νομικης σχολης Αθηνων !
Τωρα επαναλαμβανω αν εχεις κατι σχετικο που να τα ανατρεπει .ευχαριστως να το συζητησουμε ...
Οσον αφορα την φιλη σου πες της οτι κανει παρα πολυ καλα !
εστω και μια γουλια , μπορει κατω απο τις καταλληλες συνθηκες να αναστατωσει τον οργανισμο της και να την φερει ενωπιον του εθισμου!
Είδα τη φίλη μου παρόλους τους άσκοπους φόβους της να πίνει,να περνάμε καλά και την άλλη μέρα να έχει ένα κάρο παράλογες ενοχές και φοβίες και είναι φως φανάρι ότι είναι απλά φοβίες.
Προσωπικά δεν έχω γνώσεις επί του θέματος,μόνο ότι βλέπω και ακούω αλλά έχω παρατηρήσει ότι πολλές φορές τέτοιες συμπεριφορές και τρόποι ζωής όπως αναφέρεις πιο πάνω πιο πολύ μαθαίνονται παρά κληρονομούνται.
Ενιδαφέρον άρθρο στο http://www.bestrong.org.gr/el/healthylife/alcoholrestriction/alcoholism/developmentofalcoholism/
λέει:
\"Πως δημιουργείται ο αλκοολισμός;
Πως γίνεται κανείς αλκοολικός; Γεννιέται με την προδιάθεση ή τον σπρώχνουν στο πιοτό τα βάσανα της ζωής; Η Ψυχιατρική έχει πολλά να πει σχετικά με την εξάρτηση από το αλκοόλ. Πολλοί παράγοντες έχουν επιπτώσεις στην απόφαση να αρχίσει κάποιος να πίνει, στην ανάπτυξη των προσωρινών προβλημάτων με το αλκοόλ στα εφηβικά έτη και στη δεκαετία των 20 ετών, και στην ανάπτυξη τελικά της εξάρτησης από το αλκοόλ.
Η έναρξη της κατανάλωσης οινοπνεύματος εξαρτάται κατά ένα μεγάλο μέρος από κοινωνικούς, θρησκευτικούς, και ψυχολογικούς παράγοντες, αν και τα γενετικά χαρακτηριστικά φαίνεται επίσης ότι συμβάλουν. Αλλά οι παράγοντες που επηρεάζουν την απόφαση να συνεχίσει κανείς να πίνει μέχρι το στάδιο της εξάρτησης από το αλκοόλ είναι μάλλον διαφορετικοί.
Μια παρόμοια αλληλεπίδραση μεταξύ των γενετικών και περιβαλλοντικών επιρροών συμβάλλει σε πολλές άλλες ιατρικές και ψυχιατρικές παθήσεις, και επομένως, μια ανασκόπηση αυτών των παραγόντων στον αλκοολισμό, προσφέρει ικανές πληροφορίες για τις σύνθετες γενετικές διαταραχές συνολικά. Τα κυρίαρχα ή υπολειπόμενα γονίδια, αν και σημαντικά, εξηγούν μόνο σχετικά σπάνιες καταστάσεις.\"
Αλλά εν πάσει περιπτώση, νομίζω οτι ξεφύγαμε απο αυτό το οποίο μας έθεσε η φίλη μας.
Και αυτό, σίγουρα δεν ήταν το ερώτημα για το κατά πόσο είναι κληρονομική αυτή η ασθένεια.
Έχεις δίκιο weird.Quote:
Originally posted by weird
Αλλά εν πάσει περιπτώση, νομίζω οτι ξεφύγαμε απο αυτό το οποίο μας έθεσε η φίλη μας.
Και αυτό, σίγουρα δεν ήταν το ερώτημα για το κατά πόσο είναι κληρονομική αυτή η ασθένεια.
Προσωπικά ταύτισα κάποια στιγμή την κοπέλα με τη φίλη μου μιας κι αυτή έχει πρόβλημα αλκοολισμού στην οικογένειά της και ειδικά όταν διάβασα για τη μεγαλύτερη φοβία της.Την κληρονομιότητα.
Sorry Μαρίνα.....
καλησπερα.ναι την ειχα και γω καποτε αυτη τη φοβια...μετα αποφασισα οτι οτι κανω ειναι δικη μου αποφαση.αν και συμφωνω οτι ο αλκοολισμος συνδεεται με την κληρονομικοτητα.περισσοτε� �ο πιστευω ομ οτι μαθαινεται.ναι πινω αν και δεν θα ελεγα οτι εχω φτασει σε σημειο αλκοολισμου.
με ιντριγκαρε αυτο που ειπε ο πανος οτι ισως ειναι ο ιδιος μηχανισμος με τον πατερα μου.το σκεφτομαι τωρα.δεν πινω καθημερινα.και οταν πινω ειμαι ηρεμη εντελως και εχω καλη διαθεση.νομιζω το αγχοσ και η καχυποψια υπαρχει οταν δεν πινω.χμμμμ χμμμμμ θα το σκεφτω παραπανω το θεμα
Arsi μου πάντως το σχόλιό μου δεν αφορούσε εσένα.Quote:
Originally posted by Arsi
Έχεις δίκιο weird.Quote:
Originally posted by weird
Αλλά εν πάσει περιπτώση, νομίζω οτι ξεφύγαμε απο αυτό το οποίο μας έθεσε η φίλη μας.
Και αυτό, σίγουρα δεν ήταν το ερώτημα για το κατά πόσο είναι κληρονομική αυτή η ασθένεια.
Προσωπικά ταύτισα κάποια στιγμή την κοπέλα με τη φίλη μου μιας κι αυτή έχει πρόβλημα αλκοολισμού στην οικογένειά της και ειδικά όταν διάβασα για τη μεγαλύτερη φοβία της.Την κληρονομιότητα.
Sorry Μαρίνα.....
Καλησπέρα Μαρίνα, πώς είσαι σήμερα?
καλα ειμαι,ας πουμε.απλως βαριεμαι να κανω οτιδηποτε σημερα.εσυ τι κανεις?
Κι εγώ βαριέμαι.Quote:
Originally posted by marinaxexexe
καλα ειμαι,ας πουμε.απλως βαριεμαι να κανω οτιδηποτε σημερα.εσυ τι κανεις?
Δεν έχω φάει και σε λίγο θα πρέπει να πάω σινεμα, ακόμα κι αυτό το βαριέμαι να το κάνω!
ο λόγος είναι οτι με απασχολούν τα επαγγελματικά μου θέματα απο το πρωί.
Διαβάζω προκηρύξεις.
Χαίρομαι που σήμερα είσαι καλύτερα :)
Σκέψου αυτά που σου είπαμε για να επισκεφτείς πάλι κάποιον ειδικό, θα σου κάνει καλό πιστεύω.
Αρκεί να έχετε χημεία :)
μακαρι να βρεις την προκυρηξη που σου ταιριαζει..σου ευχομαι τα καλυτερα.
δεν νομιζω να παω σε ειδικο,τουλαχιστον οχι αυτην τη στιγμη.πιστευω οτι οι γιατροι εκφραζουν τις εκαστοτε αποψεις της κοινωνιας και φυσικα δενονται απο οικονομικα συμφεροντα.
ο γιατρος που ειχα παει παντως ηταν καλος(ως επιστημονας εννοω) και για να ειμαι ειλικρινης μ αρεσε πολυ που μου ειπε οτι οι αντιδρασεις μου ειναι φυσιολογικες και να προσεξω τον εαυτο μου.
τωρα δεν ξερω?λετε να μου το πε επιτηδες?γιατι ειδε τι αποψεις εχω για τους ψυχιατρους?να μην με φρικαρει?υπαρχει λετε αυτη η περιπτωση????
μαρινα , οταν ξερεις τους κινδυνους που αντιμετωπιζεις οπως καθε ανθρωπος ετσι και εσυ πορεις να οργναωσεις καλυτερα την αμυνα σου απεναντι τους ..Quote:
Originally posted by marinaxexexe
καλησπερα.ναι την ειχα και γω καποτε αυτη τη φοβια...μετα αποφασισα οτι οτι κανω ειναι δικη μου αποφαση.αν και συμφωνω οτι ο αλκοολισμος συνδεεται με την κληρονομικοτητα.περισσοτε� �ο πιστευω ομ οτι μαθαινεται.ναι πινω αν και δεν θα ελεγα οτι εχω φτασει σε σημειο αλκοολισμου.
με ιντριγκαρε αυτο που ειπε ο πανος οτι ισως ειναι ο ιδιος μηχανισμος με τον πατερα μου.το σκεφτομαι τωρα.δεν πινω καθημερινα.και οταν πινω ειμαι ηρεμη εντελως και εχω καλη διαθεση.νομιζω το αγχοσ και η καχυποψια υπαρχει οταν δεν πινω.χμμμμ χμμμμμ θα το σκεφτω παραπανω το θεμα
Η κληρονομικοτητα ειναι αναγνωρισμενος επιστημονικα παραγοντας που ειπεσερχεται στον αλκοολισμο , αλλ αυτο δεν σημαινει οτι ειναι ο μονος παραγντας που διαμορφωνει την προσωπικοτητα του ανθρωπου
Συνηθως ολοι μας εχουμε κληρονομικα στοιχεια που εμπλεκονται με παριβαλοντικα και ο καθε ενας μονος του αποτελει μια μοναδικη στον κοσμο οντοτητα ,
ακομα και αν προκειται για ομοζυγωτικους διδυμους που πριν την γεννα το γενετικο τους υλικο ειναι απολυτα τυτοσημο!
ρε κοριτσι λυπαμαι γι αυτο που σου συνεβη δεν ειναι απλο καθολου εχω περασει κι εγω ασχημα στη ζωη μου αρκετα ως πολυ...και γω υπαρχουν φορες που γελαω με την καταντια που μου προσφερανε ομως να ξες πως δε φταις εσυ για την αναπηρια του θρασυδειλου πατερα σου...απλα ψαξου βαθυα μεσα σου και μονη σου καιρο και θα ανακαλυψεις πως υπαρχει κομματι του εαυτου σου που χει μεινει αθικτο και επεκτεινε το ξεγραφοντας απ\'τη ζωη σου τον μαλακα...ξερω γω πολλες φορες το να βλαψεις τον αλλο ειναι ψυχικη υγεια (ετσι πιστευω τουλαχιστον) εφ\'οσον δεν αξιζει συγχωρεση...οι παρεες δεν ειναι απαραιτητα η λυση εγω μια ζωη μονος ειμαι πανω κατω ακου που σου λεω ....περαστικα παντως και καλη συνεχεια:PQuote:
Originally posted by marinaxexexe
λοιπον μαλλον εχω κανει λαθος αρχη κ ξαναζηταω συγγνωμη δεν ξερω τους κανονες εδω(οχι το ομολογω δεν τους διαβασα)αλλα αποψε με εχει πιασει το συγγραφικο μου.
οταν ημουνα παιδι το μονο που ηθελα ηταν να φυγω απο το πατρικο μου.δεν τους αντεχα με τιποτα.ο πατερας μου ενας αλκοολικος,να γυριζει αργα στο σπιτι για να μας βριζει.τον θυμαμαι να πεταει ροαδακινα στους τοιχους-συνηθως απειλουσε οτι θα πεταξει την τηλεοραση απο το μπαλκονι αλλα ποτε δεν το εκανε...μαλλον γιατι ηταν πολυ τζαμπατζης για να πληρωσει καινουρια.ενα συγκεκριμενο βραδυ(ημουν δημοτικο τοτε,αναγκαστηκα να πηδηξω απο το παραθυρο της κουζινας(ενω η μανα μου σηκωσε και κρατουσε το παντζουρι ωστε να χωθω μεσα)λοιπον μπηκα.περπατουσα στα σκοταδια,κουζινα διαδρομος χολ.ηξερα οτι δεν επρεπε να αναψω φωσ,αν ξυπνουσε θα επρεπε να ξαναφυγουμε.φτανοντας στην εξωπορτα και μισοκλεινοντας τα ματια για να συνηθισω το σκοταδι το ειδα.το κλειδι ηταν περασμενο σε εναν ασπρο σπαγκο.ειχε ψαξει και ειχε βρει εξτρα κλειδι για να μας κλειδωσει εξω(το σπιτι ειχε 3 πορτες και οι 3 κλειδωμενες)θελει και αυτο την προσπαθεια του φανταζομαι.
εχουν περασει πολλα χρονια απο τοτε κ μενω μονη μου
κ ομως θα μπορουσα να ορκιστω..αυτο που ειπε καποτε ενας αγαπημενος συγγραφεας,οτι ο πατερας ειναι το αφεντικο σου ακομα κ αν εχει φυγει....ειναι αληθεια.
μου χε πει ενα απογευμα οτι ειμαι ενα μηδενικο και οτι δεν αξιζω τιποτα.παντα θα εισαι ενα τιποτα ειπε.
τα χρονια περασαν και διαπιστωνω πως ειχε δικιο.
ουτε το αλκοολ ουτε οι φιλοι ουτε αυτοι που λεγαν οτι με αγαπησαν το αλλαξαν.εινα αργα τη νυχτα και γω γραφω απλως στο ιντερνετ....την ευχη των γονιων σου δεν λενε να χεις?εεεεεεε οριστε χεχχεχεχεεχχ