ηρθε η ωρα να ζητησω βοηθεια...

Γεια σας παιδια!
Ειμαι καινουρια εδω και θελω να μοιραστω μαζι σας το προβλημα μου. Απο μικρη με θυμαμαι πολυ ευαισθητη. Εχω περασει απο διαφορα σταδια σαν παιδι ποτε με μοναχικοτητα ποτε με κοινωνικοτητα αλλα κυριως με θυμαμαι να εχω εντονο αγχος και να νιωθω μονη. Το οικογενειακο μου περιβαλλον ηταν και ειναι ιδιαιτερα νοσηρο, πηγη της θλιψης μου σε ολη μου τη ζωη. Βεβαια, στην εφηβεια ας πουμε, τα γεγονοτα που με στεναχωρουσαν και με εκαναν να εχω σκεψεις αυτοκτονιας και εκρηξεις θυμου, τυψεις, ανασφαλειες ηταν θεματα κυριως ερωτικα, φιλιας κτλ. Τωρα αντιλαμβανομαι οτι παντα ηταν εκει η θλιψη μου για το οτι δεν πηρα αρκετη αγαπη απο τους γονεις μου. Ειμαι πλεον 20 χρονων, φοιτητρια. Ολος ο προηγουμενος μηνας ηταν για μενα ενας μηνας γεματος στοχους, πλανα, γνωριμιες, 24ωρα γεματα πραγματα, γελιο, φλυαρια...Σιγα σιγα (και αποτομα οταν πηγα για μια εβδομαδα στο σπιτι μου για τις εκλογες και εκτεθηκα στο νοσηρο περιβαλλον...) αρχισα να πεφτω. Ειμαι ετσι εδω και 2-3 εβδομαδες. Μετα την ευφορια νιωθω απιστευτα κουρασμενη και θελω ηρεμια. Βγαινω πολυ λιγο και κανω ασχημες σκεψεις. Εχω απιστευτες εκρηξεις θυμου και μετα νιωθω φοβερες τυψεις. Σημερα γυρισα απο την πατριδα μου που πηγα για 2 μερες και παλι. Οι τσακωμοι που εγιναν μεταξυ εμενα της μητερας μου και του πατερα μου δεν περιγραφονται... Σε καποια φαση βρεθηκα να χτυπαω συνεχεια την πορτα του μπανιου να ουρλιαζω και να βριζω (με θυμαμαι να το εχω κανει πολλες φορες αυτο απεναντι στη μητερα μου αλλα αυτη τη φορα ξεπερασα καθε προηγουμενο..) Ενιωθα οτι οι φλεβες μου θα σπασουν. Οτι το λαρυγγι μου θα κοπει στα 2 απο τις φωνες που εβγαζα. Τωρα νιωθα απιστευτες τυψεις γιατι ξερω οτι πριν απο μενα οι γονεις μου κουβαλανε 60 χρονια διαταραγμενης ψυχικης υγειας και ανισορροπης ζωης και αμορφωσια... Δε θελω να ξαναφερθω σε κανεναν ανθρωπο ασχημα λογω καποιας ψυχικης διαταραχης που φανταζομαι πως εχω... και ειδικα σε δικους μου ανθρωπους... διαβαζοντας για την μεταιχμιακη διαταραχη ενιωσα λες και περιεγραφε εμενα γιατι οι ενοχες και ο διακαης ποθος για επιβεβαιωση που αν δε ικανοποιειται γενναει μεσα μου αισθηματα οπως θυμο και μισος ειναι συνεχεια παροντα.. αλλα και οι φασεις εντονης ευφοριας και επακολουθης κατατονιας...
ειμαι ετοιμη λοιπον να ζητησω βοηθεια απο το κεντρο ψυχικης υγειας της περιοχης μου. Φοβαμαι ομως. θελω να αντιμετωπισω αυτο που μου συμβαινει χωρις να χρειαστω φαρμακα μονο καποιους ανθρωπους να με στηριζουν και εσωτερικη δυναμη. Αυτο που θα ηθελα τελος να ρωτησω ειναι εαν γνωριζει κανεις ποιες μεθοδοι ψυχοθεραπειας θεωρουνται αποτελεσματικες για διαταραχες οπως η διπολικη και η μεταιχμιακη. Σας ευχαριστω.

Quote:

---

Originally posted by σανυ
Γεια σας παιδια!
Ειμαι καινουρια εδω και θελω να μοιραστω μαζι σας το προβλημα μου. Απο μικρη με θυμαμαι πολυ ευαισθητη. Εχω περασει απο διαφορα σταδια σαν παιδι ποτε με μοναχικοτητα ποτε με κοινωνικοτητα αλλα κυριως με θυμαμαι να εχω εντονο αγχος και να νιωθω μονη. Το οικογενειακο μου περιβαλλον ηταν και ειναι ιδιαιτερα νοσηρο, πηγη της θλιψης μου σε ολη μου τη ζωη. Βεβαια, στην εφηβεια ας πουμε, τα γεγονοτα που με στεναχωρουσαν και με εκαναν να εχω σκεψεις αυτοκτονιας και εκρηξεις θυμου, τυψεις, ανασφαλειες ηταν θεματα κυριως ερωτικα, φιλιας κτλ. Τωρα αντιλαμβανομαι οτι παντα ηταν εκει η θλιψη μου για το οτι δεν πηρα αρκετη αγαπη απο τους γονεις μου. Ειμαι πλεον 20 χρονων, φοιτητρια. Ολος ο προηγουμενος μηνας ηταν για μενα ενας μηνας γεματος στοχους, πλανα, γνωριμιες, 24ωρα γεματα πραγματα, γελιο, φλυαρια...Σιγα σιγα (και αποτομα οταν πηγα για μια εβδομαδα στο σπιτι μου για τις εκλογες και εκτεθηκα στο νοσηρο περιβαλλον...) αρχισα να πεφτω. Ειμαι ετσι εδω και 2-3 εβδομαδες. Μετα την ευφορια νιωθω απιστευτα κουρασμενη και θελω ηρεμια. Βγαινω πολυ λιγο και κανω ασχημες σκεψεις. Εχω απιστευτες εκρηξεις θυμου και μετα νιωθω φοβερες τυψεις. Σημερα γυρισα απο την πατριδα μου που πηγα για 2 μερες και παλι. Οι τσακωμοι που εγιναν μεταξυ εμενα της μητερας μου και του πατερα μου δεν περιγραφονται... Σε καποια φαση βρεθηκα να χτυπαω συνεχεια την πορτα του μπανιου να ουρλιαζω και να βριζω (με θυμαμαι να το εχω κανει πολλες φορες αυτο απεναντι στη μητερα μου αλλα αυτη τη φορα ξεπερασα καθε προηγουμενο..) Ενιωθα οτι οι φλεβες μου θα σπασουν. Οτι το λαρυγγι μου θα κοπει στα 2 απο τις φωνες που εβγαζα. Τωρα νιωθα απιστευτες τυψεις γιατι ξερω οτι πριν απο μενα οι γονεις μου κουβαλανε 60 χρονια διαταραγμενης ψυχικης υγειας και ανισορροπης ζωης και αμορφωσια... Δε θελω να ξαναφερθω σε κανεναν ανθρωπο ασχημα λογω καποιας ψυχικης διαταραχης που φανταζομαι πως εχω... και ειδικα σε δικους μου ανθρωπους... διαβαζοντας για την μεταιχμιακη διαταραχη ενιωσα λες και περιεγραφε εμενα γιατι οι ενοχες και ο διακαης ποθος για επιβεβαιωση που αν δε ικανοποιειται γενναει μεσα μου αισθηματα οπως θυμο και μισος ειναι συνεχεια παροντα.. αλλα και οι φασεις εντονης ευφοριας και επακολουθης κατατονιας...
ειμαι ετοιμη λοιπον να ζητησω βοηθεια απο το κεντρο ψυχικης υγειας της περιοχης μου. Φοβαμαι ομως. θελω να αντιμετωπισω αυτο που μου συμβαινει χωρις να χρειαστω φαρμακα μονο καποιους ανθρωπους να με στηριζουν και εσωτερικη δυναμη. Αυτο που θα ηθελα τελος να ρωτησω ειναι εαν γνωριζει κανεις ποιες μεθοδοι ψυχοθεραπειας θεωρουνται αποτελεσματικες για διαταραχες οπως η διπολικη και η μεταιχμιακη. Σας ευχαριστω.

---

σανυ καλημερα
δεν ειμουνα ποτε καλος με την αποστηθιση των ταμπελων γιαυτο δεν μπορω να σε βοηθησω με πληροφοριες σχετικα με αυτες ...
αυτο που θελω ομως να σου πω πιο πολυ για να σε καθυσηχασω , ειναι οτι για μενα , δεν εχεις απολυτως τιποτα
το μη φυσιολογικο και οσο λιγοτερο διαβαζεις για ψυχικα νοσηματα ,τοσο καλυτερα φανταζομαι να εισαι μακρυα
απο το νοσηρο οικογενειακο σου περιβαλλον...
Γιατι δεν εισαι ουτε η πρωτη ουτε η τελευταια κοπελα
που απομακρυνομενη απο το σπιτι της γινεται ενα ωριμο
και υπευθυνο ατομο , αλλα οταν ξαναγυριζει σε ενα νοσηρο περιβαλλον βγαζει προβληματικες συμπεριφορες
Ο λογος ειναι απλος
Το σπιτι σου ειναι απο την φυση του ενα περιβαλλον με εντονα συναισθηματα , αρνητικα και θετικα ...
Αν γυρνωντας πισω χανεις τον αυτοελεγο σου , δεν υφισταται κατα την αποψη μου κανενας απολυτος λογος να ψαχνεσαι
για κατι αλλο ...Υπομονη θα κανεις μεχρι να ξαναφυγεις !
Αν ομως αυτα τα οποια νοιωθεις στο σπιτι σου ,συμβαινουν
και στο δικο σου περιβαλλον , αν δηλαδη οι σχεσεις σου
με τους αλλους χαρακτηριζονται απο μια συνεχη κοινωνικη φοβια η απορριψη , αν οι προσωπικες σου σχεσεις ,
δεν ευοδωνονται και καταληγουν ολες σε αποτυχια,
αν στις σπουδες σου δεν μπορεις να συγκεντρωνεσαι
και να πετυχαινεις στις δοκιμασιες τοτε σιγουρα χρειαζεται καποια ψυχολογικη υποστηριξη στην προσωπικοτητα σου
για να βγεις απο μια συναισθηματικη ωριμοτητα
που σε αναστατωνει και σε αναγκαζει να ρεπεις
προς την απωλεια του αυτοελεγχου με αποτελεσμα
να εγκλωβιζεσαι απο τον συναισθηματικο σου κοσμο...

πανο καλημερα επειδη βιαζομαι θα σου απαντησω καποια αλλη στιγμη πιο αναλυτικα, εγραφα ενα μισαωρο την απαντηση μου και πατησα κατι και διαγραφηκε...anyway σε γενικες γραμες εχω καποια κομπλεξ που σχετιζονται με τον κοσμο...οτι οι άλλοι είναι καλύτεροι και τέτοια... με κρίνω συνεχως και μπορει να απορριψω μια εμπειρια μου ολοκληρωτικα επειδη μπορει να μην εγινε ετσι ακριβως οπως θα επρεπε να ειναι.. τωρα ποιος ειναι αυτος που μου καθοριζει τι πρεπει και τι δεν πρεπει δε ξερω...μικρη ηταν ας πουμε για μενα και ο Θεος, ο,τι έκανα ήταν αμαρτία. Ευτυχως απαλλαχτηκα απο τη θρησκοληψία της μητέρας μου αλλα συνεχιζει να με σκλαβωνει κατι μέσα μου και να μου δημιυργει καταναγκαστικες ιδεες για το πως \'\'πρεπει\'\' να ζω να σκεφτομαι να ξεχωριζω απο τους άλλους, πως \'\'πρεπει\'\' να ειναι οι εμπειρίες μου....με αυτο το βαρος δε νιωθω πραγματικα ελευθερος ανθρωπος, αλλα υποχειριο, ουτε εγω ξερω τινος υποχειριο... Στην απαντηση που ετοιμαζα εγραφα πιο πολλα παραδειγματα αλλα τωρα εχω δουλεια...όμως ελπιζω να γίνομαι κατανοητη...και παλι καλημερα και ευχαριστω για την απαντηση σου.
(υσ: κατα τ\'αλλα-για να είμαι συντομη- τα πραγματα στη ζωη μου είναι καλα και οντως οσο λιγοτερο ερχομαι σε επαφη με την οικογενεια μου τοσο το καλυτερο)

οι καταναγκαστικες ιδεες σανυ , οσο δεν σε εμποδιζουν να αποφασιζεις ελευθερα για βασικα πραγματα στην ζωη σου , ισως να οφειλονται οπως λες σε επιρροη περιβαλοντικη της μητερας σου , ισως να υπαρχει και καποια γενετικη βαση , παντως απο την στιγμη που αναγνωριζεις την υπαρξη τους , αυτο σημαινει οτι δεν ειναι σημαντικο στοιχειο που μπορει να παιξει καποιο ρολο στην ψυχικη σου υγεια ....
ζησε οσο πιο πολυ μπορεις την ελευθερια σου , κανε υπομονη οταν πρεπει να γυριζεις στο σπιτι σου και πανω απο ολα αποκτησε εμπιστοσυνη στον εαυτο σου ....
εισαι νεα , εχεις οπως λες ασχημ βιωματα αλλα το μελλον ειναι στα χερια σου μπροστα και οχι πισω ...

πανο σ\'ευχαριστω, βλεπω ότι με καταλαβαίνεις. Η αληθεια ειναι οτι με τετοιες σκεψεις βλεπω οτι μπορει να οδηγουμαι μετα απο πολυ κοπο σε ενα συμπερασμα αλλα και παλι κανω πισωγυρισμστα. αυτο που ειπες για την εμπιστοσυνη ειναι πολυ βασικο...δΕ τον εμπιστευομαι τον εαυτο μου, οχι. πιο πολυ βασιζομαι στους \'\'αλλους\'\' οχι σε μενα... καλο θα ηταν να θυμηθω πως ειναι να παλευεις και να εχεις για συμμαχο σου τον εαυτο σου. Καποτε το εκανα...γι αυτο καταφερα καποια πραγματα. απο τοτε που ηρθα ως φοιτητρια δε ξερω τι με εχει μπλοκαρει ετσι σ\'αυτο το σημειο της εμπιστοσυνης στον εαυτο μου...εχω αποπροσανατολιστει και δε βλεπω στοχους οπως καποτε.... δεν εχει τιποτα την ιδια γλυκα ετσι...

Quote:

---

Originally posted by σανυ
Γεια σας παιδια!
Ειμαι καινουρια εδω και θελω να μοιραστω μαζι σας το προβλημα μου. Απο μικρη με θυμαμαι πολυ ευαισθητη. Εχω περασει απο διαφορα σταδια σαν παιδι ποτε με μοναχικοτητα ποτε με κοινωνικοτητα αλλα κυριως με θυμαμαι να εχω εντονο αγχος και να νιωθω μονη. Το οικογενειακο μου περιβαλλον ηταν και ειναι ιδιαιτερα νοσηρο, πηγη της θλιψης μου σε ολη μου τη ζωη. Βεβαια, στην εφηβεια ας πουμε, τα γεγονοτα που με στεναχωρουσαν και με εκαναν να εχω σκεψεις αυτοκτονιας και εκρηξεις θυμου, τυψεις, ανασφαλειες ηταν θεματα κυριως ερωτικα, φιλιας κτλ. Τωρα αντιλαμβανομαι οτι παντα ηταν εκει η θλιψη μου για το οτι δεν πηρα αρκετη αγαπη απο τους γονεις μου. Ειμαι πλεον 20 χρονων, φοιτητρια. Ολος ο προηγουμενος μηνας ηταν για μενα ενας μηνας γεματος στοχους, πλανα, γνωριμιες, 24ωρα γεματα πραγματα, γελιο, φλυαρια...Σιγα σιγα (και αποτομα οταν πηγα για μια εβδομαδα στο σπιτι μου για τις εκλογες και εκτεθηκα στο νοσηρο περιβαλλον...) αρχισα να πεφτω. Ειμαι ετσι εδω και 2-3 εβδομαδες. Μετα την ευφορια νιωθω απιστευτα κουρασμενη και θελω ηρεμια. Βγαινω πολυ λιγο και κανω ασχημες σκεψεις. Εχω απιστευτες εκρηξεις θυμου και μετα νιωθω φοβερες τυψεις. Σημερα γυρισα απο την πατριδα μου που πηγα για 2 μερες και παλι. Οι τσακωμοι που εγιναν μεταξυ εμενα της μητερας μου και του πατερα μου δεν περιγραφονται... Σε καποια φαση βρεθηκα να χτυπαω συνεχεια την πορτα του μπανιου να ουρλιαζω και να βριζω (με θυμαμαι να το εχω κανει πολλες φορες αυτο απεναντι στη μητερα μου αλλα αυτη τη φορα ξεπερασα καθε προηγουμενο..) Ενιωθα οτι οι φλεβες μου θα σπασουν. Οτι το λαρυγγι μου θα κοπει στα 2 απο τις φωνες που εβγαζα. Τωρα νιωθα απιστευτες τυψεις γιατι ξερω οτι πριν απο μενα οι γονεις μου κουβαλανε 60 χρονια διαταραγμενης ψυχικης υγειας και ανισορροπης ζωης και αμορφωσια... Δε θελω να ξαναφερθω σε κανεναν ανθρωπο ασχημα λογω καποιας ψυχικης διαταραχης που φανταζομαι πως εχω... και ειδικα σε δικους μου ανθρωπους... διαβαζοντας για την μεταιχμιακη διαταραχη ενιωσα λες και περιεγραφε εμενα γιατι οι ενοχες και ο διακαης ποθος για επιβεβαιωση που αν δε ικανοποιειται γενναει μεσα μου αισθηματα οπως θυμο και μισος ειναι συνεχεια παροντα.. αλλα και οι φασεις εντονης ευφοριας και επακολουθης κατατονιας...
ειμαι ετοιμη λοιπον να ζητησω βοηθεια απο το κεντρο ψυχικης υγειας της περιοχης μου. Φοβαμαι ομως. θελω να αντιμετωπισω αυτο που μου συμβαινει χωρις να χρειαστω φαρμακα μονο καποιους ανθρωπους να με στηριζουν και εσωτερικη δυναμη. Αυτο που θα ηθελα τελος να ρωτησω ειναι εαν γνωριζει κανεις ποιες μεθοδοι ψυχοθεραπειας θεωρουνται αποτελεσματικες για διαταραχες οπως η διπολικη και η μεταιχμιακη. Σας ευχαριστω.

---

Σάνυ, καταρχήν καλώς ήρθες.....:)


Το τελευταίο που πρέπει να κάνεις, είναι διαγνώση μόνη σου για ότι σου συμβαίνει. Μπορεί οι ανριδράσεις σου να ενέχονται σε μια διαταραχή, αλλά αν σκεφτείς πιο διεξοδικά, θα ανακαλύψεις πως έχουμε τις αντιδράσεις όλων των διαταραχών χωρίς όμως και να υποφέρουμε από αυτές.
Θα σου πρότεινα να πας σε έναν ειδικό, αλλά όχι ψυχίατρο. Πιστεύω πως έχεις μαζίεψει τόσα πολλά μέσα σου, που η ψυχοθεραπεία θα σε βοηθούσε πολύ.

Quote:

---

Originally posted by σανυ
πανο σ\'ευχαριστω, βλεπω ότι με καταλαβαίνεις. Η αληθεια ειναι οτι με τετοιες σκεψεις βλεπω οτι μπορει να οδηγουμαι μετα απο πολυ κοπο σε ενα συμπερασμα αλλα και παλι κανω πισωγυρισμστα. αυτο που ειπες για την εμπιστοσυνη ειναι πολυ βασικο...δΕ τον εμπιστευομαι τον εαυτο μου, οχι. πιο πολυ βασιζομαι στους \'\'αλλους\'\' οχι σε μενα... καλο θα ηταν να θυμηθω πως ειναι να παλευεις και να εχεις για συμμαχο σου τον εαυτο σου. Καποτε το εκανα...γι αυτο καταφερα καποια πραγματα. απο τοτε που ηρθα ως φοιτητρια δε ξερω τι με εχει μπλοκαρει ετσι σ\'αυτο το σημειο της εμπιστοσυνης στον εαυτο μου...εχω αποπροσανατολιστει και δε βλεπω στοχους οπως καποτε.... δεν εχει τιποτα την ιδια γλυκα ετσι...

---

σανυ
σαν φοιτητρια ,ανακαλυπτεις σιγα -σιγα ολα οσα απο αγνοια στου στερησαν οι γονεις σου αλλα και η βασικη μας εκπαιδευση στο σχολειο ....
εχτισες οπως ολοι, τις αμυνες σου σε λαθος \"πρεπει\".
αναγκαζεσαι καθημερινα να αναθεωρεις ιδεες και τασεις και βλεπεις τον εαυτο σου διαφορετικα και ισως μειονεκτικο σε σχεση με αλλα παιδια, που ειχαν ισως καλυτερη τυχη οσον αφορα το σπιτι τους και ισως ακομα καποιες ανεσεις.
Ομως ολα αυτα ειναι μεταβατικο σταδιο στην ζωη σου .
Οταν με το καλο τελειωσεις τις σπουδες σου και βρεις μια καλη δουλεια και ενα καλο παιδι να κανεις την δικη σου οικογενεια ολα τα σημερινα σου προβληματα θα μοιαζουν σαν αναμνηση και οταν θα γυρνας στο σπιτι σου, θα ζητας εμμεσα , πολυ λιγοτερα πραγματα απο τους γονεις σου , που θα περιμενουν πια απο σενα, ισως μια αναγνωριση μιας καλης προθεσης με λαθος επιχειρηματα , λογω αγνοιας και μονο ....
εισαι \"καταδικασμενη\" να γινεις καλυτερη , πιο ψυχραιμη και πιο δυνατη απο αυτους .... οταν ερθει η ωρα θα δεις
οτι ο οικτος θα δωσει την θεση του στην οργη....

Quote:

---

Originally posted by σανυ


Εχω απιστευτες εκρηξεις θυμου και μετα νιωθω φοβερες τυψεις. Σημερα γυρισα απο την πατριδα μου που πηγα για 2 μερες και παλι. Οι τσακωμοι που εγιναν μεταξυ εμενα της μητερας μου και του πατερα μου δεν περιγραφονται... Σε καποια φαση βρεθηκα να χτυπαω συνεχεια την πορτα του μπανιου να ουρλιαζω και να βριζω (με θυμαμαι να το εχω κανει πολλες φορες αυτο απεναντι στη μητερα μου αλλα αυτη τη φορα ξεπερασα καθε προηγουμενο..) Ενιωθα οτι οι φλεβες μου θα σπασουν. Οτι το λαρυγγι μου θα κοπει στα 2 απο τις φωνες που εβγαζα.

---

βλεπω υπερβολικη ενταση η οποια οταν κορυφωνεται,
δεν μπορεις ουτε στο ελαχιστο να την διαχειριστεις.

Οχι οτι ειναι κατι δυσκολο,
αλλα θα πρεπει να μαθεις πως να κινεισαι, πως να συζητας, πως να διαπραγματευεσαι, πως να κανεις διαλογο κλπ κλπ....
Οσο για τους γονεις σου, που τους βλεπεις καπως περιεργα, ειναι φυσιολογικη η σταση τους.
Με τα χρονια ο ανθρωπος σκληραινει καθως φορτωνεται χρονια....
Κρατα μια πισινη, και σκεψου την πιθανοτητα να φτασεις στην ηλικια των γονιων σου και να εισαι χειροτερη απο αυτους....
προωρη μιζερια ε?

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by σανυ


Εχω απιστευτες εκρηξεις θυμου και μετα νιωθω φοβερες τυψεις. Σημερα γυρισα απο την πατριδα μου που πηγα για 2 μερες και παλι. Οι τσακωμοι που εγιναν μεταξυ εμενα της μητερας μου και του πατερα μου δεν περιγραφονται... Σε καποια φαση βρεθηκα να χτυπαω συνεχεια την πορτα του μπανιου να ουρλιαζω και να βριζω (με θυμαμαι να το εχω κανει πολλες φορες αυτο απεναντι στη μητερα μου αλλα αυτη τη φορα ξεπερασα καθε προηγουμενο..) Ενιωθα οτι οι φλεβες μου θα σπασουν. Οτι το λαρυγγι μου θα κοπει στα 2 απο τις φωνες που εβγαζα.

---

βλεπω υπερβολικη ενταση η οποια οταν κορυφωνεται,
δεν μπορεις ουτε στο ελαχιστο να την διαχειριστεις.

Οχι οτι ειναι κατι δυσκολο,
αλλα θα πρεπει να μαθεις πως να κινεισαι, πως να συζητας, πως να διαπραγματευεσαι, πως να κανεις διαλογο κλπ κλπ....
Οσο για τους γονεις σου, που τους βλεπεις καπως περιεργα, ειναι φυσιολογικη η σταση τους.
Με τα χρονια ο ανθρωπος σκληραινει καθως φορτωνεται χρονια....
Κρατα μια πισινη, και σκεψου την πιθανοτητα να φτασεις στην ηλικια των γονιων σου και να εισαι χειροτερη απο αυτους....
προωρη μιζερια ε?

---

το τελευταιο που γραφεις κρινε αποκλειεται εκ των πραγματων να συμβει .
γιατι ακομα και αν δεν καταφερει η σανυ να ξεφορτωθει τελειως καποιο ψυχαναγκασμο που ισως εγραψα εχει διεισδυσει στα γονιδια της , η καλλιεργεια του πνευματος στο πανεπιστημιο θα την μαθει να κανει καλυτερα αυτοελεγχο οταν ζει μονη της παντα και οσο μεγαλωνει θα προστιθεται και η πειρα και θα βλεπει οσα ζει σημερα χωρις φορτιση αλλα με στωικοτητα ...
οι γονεις της δεν ειχαν οπως εγραψε η ιδια την τυχη
να \"βγουν απο τα στερεοτυπα \" γιατι επρεπε να φροντισουν ισως μια προωρη οικογενεια και τις αναγκες της .
Η σανυ εχει σημερα την ευκαιρια που δεν ειχαν οι ιδιοι ...
εφυγε , εμαθε και θα επιστρεψει καποτε πισω πιο ετοιμη για να συγχωρεσει ....

Quote:

---

Originally posted by πανος12345
το τελευταιο που γραφεις κρινε αποκλειεται εκ των πραγματων να συμβει .

---

σορρυ που θα σε απαγοητευσω,
αλλα κανεις δεν μπορει να προδιαγραψει το μελλον του με ακριβεια.
Ολα ειναι πιθανα να συμβουν και τα χειροτερα αλλα και τα καλυτερα.
Ειναι δε σιγουρο, οτι ΚΑΙ για τα δυο, πρεπει να προσπαθησεις πολυ.

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by πανος12345
το τελευταιο που γραφεις κρινε αποκλειεται εκ των πραγματων να συμβει .

---

σορρυ που θα σε απαγοητευσω,
αλλα κανεις δεν μπορει να προδιαγραψει το μελλον του με ακριβεια.
Ολα ειναι πιθανα να συμβουν και τα χειροτερα αλλα και τα καλυτερα.
Ειναι δε σιγουρο, οτι ΚΑΙ για τα δυο, πρεπει να προσπαθησεις πολυ.

---

συμφωνω με το γενικο αποφευγμα αλλα ειλικρινα δεν καταλαβα το τελευταιο για την περιπτωση του \"κακου\" ...
αν καποιος μπορει να διακρινει την διαφορα μεταξυ καλου και κακου , υπαρχει περιπτωση που να επιλεξει το κακο?

Quote:

---

Originally posted by πανος12345


υπαρχει περιπτωση που να επιλεξει το κακο?

---

μην με πιεζεις να σου πω οτι ειναι το πιο πιθανο....
;)

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by πανος12345


υπαρχει περιπτωση που να επιλεξει το κακο?

---

μην με πιεζεις να σου πω οτι ειναι το πιο πιθανο....
;)

---

εσυ θα το εκανες και γιατι?
υπαρχει γενικος κανονας για το το τι ειναι καλο και κακο?

ειναι λιγο πολυπλοκο ξερεις και οχι απλο.

Καταρχην τι εννοεις κακο?
κακο για σενα?
κακο για τους αλλους?
συνδυασμος και των δυο?
Κακο υπο συνθηκες?


Εγω αυτο που κανω,
ειναι να εχω μια τετοια συμπεριφορα (καλη η κακη δεν με απασχολει) ωστε να ειναι κοντα σε αυτη που θελω να εισπραξω απο το κοντινο μου περιβαλλον οπου και οπως στη ζωη μου.
Οποτε πραττω αναλογα.
Αν με εννοεις....

Quote:

---

Originally posted by krino
ειναι λιγο πολυπλοκο ξερεις και οχι απλο.

Καταρχην τι εννοεις κακο?
κακο για σενα?
κακο για τους αλλους?
συνδυασμος και των δυο?
Κακο υπο συνθηκες?


Εγω αυτο που κανω,
ειναι να εχω μια τετοια συμπεριφορα (καλη η κακη δεν με απασχολει) ωστε να ειναι κοντα σε αυτη που θελω να εισπραξω απο το κοντινο μου περιβαλλον οπου και οπως στη ζωη μου.
Οποτε πραττω αναλογα.
Αν με εννοεις....

---

τωρα σε καταλαβα απολυτα και συμφωνω εν μερει !
οταν το κακο και το καλο ειναι ταξινομημενα με τον ιδιο τροπο στην ηθικη γονιων και παιδιων , ενα απο τα δυο συμβαινει κρινε
1. οι γονεις ειναι μπροστα απο την εποχη τους
2.το παιδι εχει μεινει πισω απο την δικη του !
μην ψαξεις για συμβιβαστικη λυση γιατι απαιτει συμβιβασμο που με την συγκεκριμενη εννοια αποκτα νοσηροτητα !
ειναι φυσικο και αναμενομενο , καθε αξιακο συστημα να αλλαζει
απο την μια γεννια στην αλλη !

Περαν του οτι ειναι σχετικό τι ειναι καλο και κακό σημασια για μενα εχει καποιος να μην αναλωνεται σε διλλημα τι ειναι καλο η κακο αλλά να δρα με συνειδηση ως προς τον ευατο του..

[/quote] Σάνυ, καταρχήν καλώς ήρθες.....:)


Το τελευταίο που πρέπει να κάνεις, είναι διαγνώση μόνη σου για ότι σου συμβαίνει. Μπορεί οι ανριδράσεις σου να ενέχονται σε μια διαταραχή, αλλά αν σκεφτείς πιο διεξοδικά, θα ανακαλύψεις πως έχουμε τις αντιδράσεις όλων των διαταραχών χωρίς όμως και να υποφέρουμε από αυτές.
Θα σου πρότεινα να πας σε έναν ειδικό, αλλά όχι ψυχίατρο. Πιστεύω πως έχεις μαζίεψει τόσα πολλά μέσα σου, που η ψυχοθεραπεία θα σε βοηθούσε πολύ. [/quote]

Καλώς σας βρήκα Θεοφανία μου!
Είναι σωστο αυτό που λες ότι δεν πρέπει να κάνω μόνη μου διαγνώσεις. Μα όταν νιωθω απελπισία για τα ακατανόητα συναισθηματά μου ψάχνω για μια απαντηση. Το πιο πιθανό είναι να απευθυνθω στη συμβουλευτική υπηρεσία του Πανεπιστημίου.

Παιδια ευχαριστω για τις απαντησεις σας... Σημερα ειναι μια πολυ ασχημη μερα για μενα. Η διαθεση μου ειναι χαλια. Δεν ειμαι σε θεση αυτη τη στιγμη να σας δωσω εκτενεστερες απαντησεις επανω σε αυτα που ειπατε σχετικα με το θεμα μου και τοσες μερες δε τα καταφερα λογω ελλειψης χρονου... Ισως και να μη χρειαζεται. Εγω να ξερετε παντως οτι σας ακουω.Πανο εχεις σχηματισει σαφεστατη αποψη για τους γονεις μου αν και εδωσα πολυ λιγοτερα στοιχεια... Σου εγραψα σε καποια φαση οτι ολα τ\'αλλα ειναι ενταξει στη ζωη μου. Ναι. Ειμαι υγιης σπουδαζω εχω φιλους (δε βαζω και το χερι μου στη φωτια αλλα ενταξει εχω παρεα...) και κανω καποια πραγματα που μου αρεσουν...Αλλα εγω δεν ειμαι ενταξει. ναι, οπως ειπες κι εσυ Πανο οι ιδεοψυχαναγκασμοι μου και οι ανασφαλειες μου μου δημιουργουν προβληματα στην προσωπικη μου ζωη. ειναι ο λογος που δεν ειμαι καλα σημερα...

μηπως ξαναπηγες το σαβατοκυριακο πισω στο σπτι σου σανυ?

Quote:

---

Originally posted by πανος12345
μηπως ξαναπηγες το σαβατοκυριακο πισω στο σπτι σου σανυ?

---

Καλησπερα Πάνο! Απο την Τεταρτη που επεστρεψα απο το πατρικο μου δεν εχω ξαναπαει παλι... Και θα παω τα Χριστουγεννα παλι για μια εβδομαδα το πολυ και θα προσπαθησω να υπαρχει ευχαριστο κλιμα. Αυτο που μου συμβαινει ειναι οτι η \'\'παρανοια\'\' μου που κουβαλαω απο μικρη μια τετοια, αυτες τις μερες εχει οξυνθει. Δηλαδη για να ειμαι κατανοητη: ειμαι καχυποπτη με τους γυρω μου, περναω απο κοσκινο κουβεντες, αντιδρασεις, εκφρασεις, βλεμματα, ολα! Και κατα 90 % πεφτω σε λαθος συμπερασματα ( κι αυτο το λεω μονο και μονο γιατι ειναι ατοπο να βγαζω σωστα συμπερασματα - για το πως πχ σκεφτηκε ο αλλος, ποσο με εκτιμαει, αν μια πλακα του ηταν στα αληθεια πλακα ή σκοπο ειχε να με μειωσει με εμμεσο τροπο...- απο τετοια ψιλοπραγματα... Γιατι το κανω αυτο στον εαυτο μου? Φοβαμαι οτι ολοι σιγα σιγα θα καταλαβουν την καχυποψια μου και θα ξενερωσουν με την ελλειψη εμπιστοσυνης που αυτο δειχνει και θα με εγκαταλειψουν.... Ειναι ενας φαυλος κυκλος λοιπον... Στην αρχη φοβαμαι οτι θα με εγκαταλειψουν και στην πραγματικοτητα εγω δεν αφηνω τους αλλους να με κερδισουν 100 % με το να παραφυλαω στην καθε τους κινηση. Αυτο το πραγμα με σκοτωνει. Νιωθω τυψεις που το κανω αυτο. Ειμαι κακοπροαιρετη.

σανυ αλλαζει λιγο το αρχικο μας σεναριο τωρα , με την νεα αυτη δηλωση σου ....
αρα δεν ειναι μονο οι γονεις σου με τους οποιους νοιωθεις να σου βγαινει
αυτο το συναισθημα , αλλα γενικευεται πλεον και στο νεο σου χωρο ζωης .....
ειχε δικιο ισως ο κρινος , που απο την αρχη προσπαθησε να σε κανει να συμφιλιωθεις μαζι τους , παρολο που προσωπικα πλεον δεν πιστευω οτι η λυση κρυβεται εκει τοσο πια ....
Σιγουρα η καχυποψια αυτη μπορει να καλλιεργηθηκε η να εχει κληρονομηθει μεσα στο σπιτικο σου περιβαλλον και τους γονεις σου , αλλα αν σε συνοδευει πια παντου , δειχνει μια κακη εικονα εαυτου και αυτο προκαλει αυτες τις συνισθηματικες σου αντιδρασεις ....
Δεν εισαι κακοπροαιρετη, αλλα μαλλον χρειαζεσαι περισσοτερη αναλυση , για να βρεις την αρχη του νηματος , το σημειο δηλαδη που εδραιωθηκε αυτη η εικονα στην συναισθηματικη σου ζωη ....
Οσο θα βλεπεις τον εαυτο σου ασχημα , ειναι λογικο και αναμενομενο να γινεσαι περισσοτερο καχυποπτη για να προστατεψεις το συναισθημα σου απο μια πιθανη τραυματικη εμπειρια ....
αληθεια τι σπουδαζεις σημερα και τι θαθελες να κανεις αυριο οταν με το καλο τελειωσεις τις σπουδες σου ?

Ως καινούριο μέλος και εγώ διαβάζω διάφορες ιστορίες εδώ και πραγματικά η δικιά σου με κέντρισε το ενδιαφέρον.

Θα ξεκινήσω από το θέμα των φαρμάκων. Και εγώ στην αρχή, δεν ήθελα να αποδεχτώ το γεγονός ότι θα πάρω φάρμακα για την αντιμετώπιση του ΙΔΨ! Έλεγα ότι θα το αντιμετωπίσω μόνος μου. Δεν είναι απλά όμως τα πράγματα. Τα χάπια και η ψυχανάλυση βοηθούν στο να καταπολεμήσουμε τα θέματα που διαταράζουν την ψυχική μας υγεία, ασχέτως εάν εγώ είχα άλλο πρόβλημα. Νομίζω πως ξέρω πως είναι να διαταράσσεται ο ψυχικός κόσμος ενός ανθρώπου από διάφορους λόγους και έτσι νιώθω ότι μπορώ να βοηθήσω τώρα που είμαι καλύτερα, ναι με φάρμακα, τους άλλους που πάσχουν από παρόμοια ή και άλλα θέματα ψυχικής διαταραχής.

Το οικογενειακό περιβάλλον σίγουρα πάιζει τον ρόλο του αλλά πρώτα θα πρέπει να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Ακούγεται πολύ τετριμμένο αλλά πρακτικά αυτό συνδράμει σημαντικά.