Ο εξορκισμός της D.

Printable View

29-10-2009, 20:22
DissolvedGirl

Ο εξορκισμός της D.

Με προτροπή την τροπή που έχουν πάρει πολλά θέματα τελευταία προς τον θρησκευτικό τομέα και δη χριστιανικού περιεχομενου, αποφάσισα να γράψω αυτό το post για να ξεσπάσω και να βγάλω από μέσα μου κάτι που με έχει στοιχειώσει εδώ και 3 χρονια τώρα.

Από μικρή δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα με το χριστιανικό δογμα (ισα ισα που μου άρεσαν οι ιστορίες από τη βίβλο που διαβάζαμε στο σχολειο) αλλα η σχέση μου με την εκκλησια δεν ήταν τόσο αθώα. Όσο ήμουν στο δημοτικό ακόμα, παρόλο που στις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές (Πάσχα, Χριστούγεννα, 15αυγουστο) που με τραβολογούσαν στη ενορία δεν γκρίνιαζα τόσο, δεν ήθελα να ξυπνήσω την Κυριακή και να πάω στο κήρυγμα με τίποτα. Όσο μεγάλωνα περισσοτερο, άρχισα να βγαίνω τα Σαββατόβραδα, με αποτέλεσμα το κυριακάτικο ξύπνημα, εκτος από μη εθελούσιο, εξελισσόταν και σε επίπονο. Η μητέρα μου, έχοντας περάσει πολλά, είχε στραφεί εκτος των άλλων, και στη παρηγοριά του να πιστεύει πιο έντονα στον χριστιανικό θεό, κάτι που ποτε δεν της αμφισβήτησα ακόμα και αν μεγαλώνοντας, εγώ προσωπικά άλλαξα γνώμη. Οι κυριακάτικοι καβγάδες μας όμως όσο πήγαιναν και γίνονταν πια εβδομαδιαίο φαινόμενο, εκτεινόμενοι τόσο σε διάρκεια όσο και σε ένταση. Πάμπολλες κατηγοριες εκτοξεύονταν και από τις 2 πλευρές, όπου εγώ την κατηγορούσα για φανατισμό και εκείνη με κατονόμαζε σατανίστρια.

Κατά την 3η γυμνασίου με 1η λυκείου, όταν πια έβγαινα μέχρι αργά το Σάββατο αλλα και είχαν αρχίσει τα σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και πέρασα από τους ψυχολόγους στους ψυχιάτρους, η πίεση της να παρακολουθώ την Κυριακάτικη λειτουργία έγινε πλέον αφόρητη. Η μητέρα μου είχε αρχίσει πλέον να κατηγορεί την "απομάκρυνση μου από το θεο" για όλα τα περίεργα που σκεφτόμουν καθώς και για τη συμπεριφορά μου (που μεταξύ μας, λέγεται εφηβεία) και πάμπολλες φορες, μετά από μεγάλους καβγάδες μας, ερχόταν με το λιβανιστήρι μες το δωμάτιο μου να "εξαγνίσει την ατμόσφαιρα". Μια κλασσική Κυριακή πρωί όπου εγώ είχα γυρίσει μόλις 2-3 ώρες πριν από ένα πολύ δύσκολο βραδυ, η μητέρα μου απαίτησε να σηκωθώ και να πάω στην εκκλησια. Όντας εξαιρετικά κουρασμένη και απείρως τσαντισμένη που με ξύπνησε τόσο νωρίς ενώ γνώριζε πως είχα γυρίσει αργά, άρχισα πάλι τον ίδιο καβγά, με τα ίδια αποτελέσματα φυσικά: ότι ο διάβολος με παρασέρνει κάθε βραδυ και "αλητεύω" ποιος ξέρει που, πως άσχημα πνεύματα με συμβουλεύουν να τσακώνομαι μαζί της για να την τρελάνω και πως ένα σωρό δαιμόνια είναι μέσα μου και δεν θέλει να πάω εκκλησια, για αυτό αρνούμαι με τόση λύσσα.

Πέρασαν μερικές μέρες, και ένα απόγευμα μου είπε η μητέρα μου να ντυθώ για να βγούμε έξω βόλτα. Μετά από έναν μεγάλο, σιωπηλό περίπατο, καταλήξαμε στην εκκλησια της ενορίας μας, που αθώα η μητέρα μου με ρώτησε αν ήθελα να πάω μέσα να ανάψω ένα κεράκι. Μέσα λοιπόν με περίμενε ένας από τους 3 παράδες, ο πιο νέος, ο οποιος επίσης με ρώτησε αν αισθάνομαι καλά και αν θα ήθελα την ευλογια του. E τώρα, πως να του πω όχι και να μην αρχίσει πάλι τσακωμός. Αφού λοιπόν, προς εκπλήξεις μου, με έβαλε να γονατίσω και έριξε και το πετραχήλι πάνω από το κεφάλι μου, του λέει η μητέρα μου "Πατερ, δεν μας κάνετε και έναν εξορκισμό, έτσι για καλο και για κακό" Στην αρχή νόμιζα πως το είπε για αστείο, όταν όμως της απάντησε ο παππάς "μα για αυτό δεν ήρθατε" κατάλαβα το μεγαλείο του διαβολικού (ειρωνεία;) σχεδίου της μητέρας μου.

Όλη την ώρα που ήμουν εκεί, ούτε που σκεφτόμουν τι γινόταν, σκεφτόμουν ποιο μάθημα δεν τελειωσα, ποιον θα πάρω τηλέφωνο μετά και αλλα διαφορα, για να μην αρχίσω τις φωνές και επιβεβαιώσω τις κατηγοριες της μαμάς. Φυσικά και μετά τον εξορκισμό τίποτα δεν άλλαξε ούτε στην συμπεριφορά μου ούτε στις αντιδράσεις της, αλλα παρόλα αυτά η μητέρα μου επέμενε πως βρήκα τη φώτιση και βελτιώθηκαν τα πράγματα.
Είναι όμως αυτή ακριβώς η εμπειρία που με απομάκρυνε τελείως από την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησια, και ομολογώ πως πήρε μαζί της και κάθε μου διάθεση να πιστέψω στον Χριστιανικό θεό. Από εκείνη την εμπειρία φοβάμαι τόσο πολύ το κάθε τι μεταφυσικό, μου είναι σχεδόν επίπονο να παρακολουθήσω θρησκευτικά θρίλερ, και μου πήρε αρκετό καιρό να μετατρέψω το μισος μου προς την εκκλησια σε απλή αδιαφορία.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά, δεν ξέρω ακριβώς. Νιώθω πολύ καλύτερα όμως τώρα που τα έγραψα.
29-10-2009, 20:50
πανος12345

Quote:

Originally posted by DissolvedGirl
Με προτροπή την τροπή που έχουν πάρει πολλά θέματα τελευταία προς τον θρησκευτικό τομέα και δη χριστιανικού περιεχομενου, αποφάσισα να γράψω αυτό το post για να ξεσπάσω και να βγάλω από μέσα μου κάτι που με έχει στοιχειώσει εδώ και 3 χρονια τώρα.

Από μικρή δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα με το χριστιανικό δογμα (ισα ισα που μου άρεσαν οι ιστορίες από τη βίβλο που διαβάζαμε στο σχολειο) αλλα η σχέση μου με την εκκλησια δεν ήταν τόσο αθώα. Όσο ήμουν στο δημοτικό ακόμα, παρόλο που στις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές (Πάσχα, Χριστούγεννα, 15αυγουστο) που με τραβολογούσαν στη ενορία δεν γκρίνιαζα τόσο, δεν ήθελα να ξυπνήσω την Κυριακή και να πάω στο κήρυγμα με τίποτα. Όσο μεγάλωνα περισσοτερο, άρχισα να βγαίνω τα Σαββατόβραδα, με αποτέλεσμα το κυριακάτικο ξύπνημα, εκτος από μη εθελούσιο, εξελισσόταν και σε επίπονο. Η μητέρα μου, έχοντας περάσει πολλά, είχε στραφεί εκτος των άλλων, και στη παρηγοριά του να πιστεύει πιο έντονα στον χριστιανικό θεό, κάτι που ποτε δεν της αμφισβήτησα ακόμα και αν μεγαλώνοντας, εγώ προσωπικά άλλαξα γνώμη. Οι κυριακάτικοι καβγάδες μας όμως όσο πήγαιναν και γίνονταν πια εβδομαδιαίο φαινόμενο, εκτεινόμενοι τόσο σε διάρκεια όσο και σε ένταση. Πάμπολλες κατηγοριες εκτοξεύονταν και από τις 2 πλευρές, όπου εγώ την κατηγορούσα για φανατισμό και εκείνη με κατονόμαζε σατανίστρια.

Κατά την 3η γυμνασίου με 1η λυκείου, όταν πια έβγαινα μέχρι αργά το Σάββατο αλλα και είχαν αρχίσει τα σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και πέρασα από τους ψυχολόγους στους ψυχιάτρους, η πίεση της να παρακολουθώ την Κυριακάτικη λειτουργία έγινε πλέον αφόρητη. Η μητέρα μου είχε αρχίσει πλέον να κατηγορεί την \"απομάκρυνση μου από το θεο\" για όλα τα περίεργα που σκεφτόμουν καθώς και για τη συμπεριφορά μου (που μεταξύ μας, λέγεται εφηβεία) και πάμπολλες φορες, μετά από μεγάλους καβγάδες μας, ερχόταν με το λιβανιστήρι μες το δωμάτιο μου να \"εξαγνίσει την ατμόσφαιρα\". Μια κλασσική Κυριακή πρωί όπου εγώ είχα γυρίσει μόλις 2-3 ώρες πριν από ένα πολύ δύσκολο βραδυ, η μητέρα μου απαίτησε να σηκωθώ και να πάω στην εκκλησια. Όντας εξαιρετικά κουρασμένη και απείρως τσαντισμένη που με ξύπνησε τόσο νωρίς ενώ γνώριζε πως είχα γυρίσει αργά, άρχισα πάλι τον ίδιο καβγά, με τα ίδια αποτελέσματα φυσικά: ότι ο διάβολος με παρασέρνει κάθε βραδυ και \"αλητεύω\" ποιος ξέρει που, πως άσχημα πνεύματα με συμβουλεύουν να τσακώνομαι μαζί της για να την τρελάνω και πως ένα σωρό δαιμόνια είναι μέσα μου και δεν θέλει να πάω εκκλησια, για αυτό αρνούμαι με τόση λύσσα.

Πέρασαν μερικές μέρες, και ένα απόγευμα μου είπε η μητέρα μου να ντυθώ για να βγούμε έξω βόλτα. Μετά από έναν μεγάλο, σιωπηλό περίπατο, καταλήξαμε στην εκκλησια της ενορίας μας, που αθώα η μητέρα μου με ρώτησε αν ήθελα να πάω μέσα να ανάψω ένα κεράκι. Μέσα λοιπόν με περίμενε ένας από τους 3 παράδες, ο πιο νέος, ο οποιος επίσης με ρώτησε αν αισθάνομαι καλά και αν θα ήθελα την ευλογια του. E τώρα, πως να του πω όχι και να μην αρχίσει πάλι τσακωμός. Αφού λοιπόν, προς εκπλήξεις μου, με έβαλε να γονατίσω και έριξε και το πετραχήλι πάνω από το κεφάλι μου, του λέει η μητέρα μου \"Πατερ, δεν μας κάνετε και έναν εξορκισμό, έτσι για καλο και για κακό\" Στην αρχή νόμιζα πως το είπε για αστείο, όταν όμως της απάντησε ο παππάς \"μα για αυτό δεν ήρθατε\" κατάλαβα το μεγαλείο του διαβολικού (ειρωνεία;) σχεδίου της μητέρας μου.

Όλη την ώρα που ήμουν εκεί, ούτε που σκεφτόμουν τι γινόταν, σκεφτόμουν ποιο μάθημα δεν τελειωσα, ποιον θα πάρω τηλέφωνο μετά και αλλα διαφορα, για να μην αρχίσω τις φωνές και επιβεβαιώσω τις κατηγοριες της μαμάς. Φυσικά και μετά τον εξορκισμό τίποτα δεν άλλαξε ούτε στην συμπεριφορά μου ούτε στις αντιδράσεις της, αλλα παρόλα αυτά η μητέρα μου επέμενε πως βρήκα τη φώτιση και βελτιώθηκαν τα πράγματα.
Είναι όμως αυτή ακριβώς η εμπειρία που με απομάκρυνε τελείως από την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησια, και ομολογώ πως πήρε μαζί της και κάθε μου διάθεση να πιστέψω στον Χριστιανικό θεό. Από εκείνη την εμπειρία φοβάμαι τόσο πολύ το κάθε τι μεταφυσικό, μου είναι σχεδόν επίπονο να παρακολουθήσω θρησκευτικά θρίλερ, και μου πήρε αρκετό καιρό να μετατρέψω το μισος μου προς την εκκλησια σε απλή αδιαφορία.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά, δεν ξέρω ακριβώς. Νιώθω πολύ καλύτερα όμως τώρα που τα έγραψα.

δεν υπαρχει χριστιανικος θεος ! Εβραιοι Χριστιανοι και Μουσουλμανοι πιστευουν ακριβως στον ιδιο θεο ! οι Εβραιοι περιμενουν ακομα τον Μεσια ,οι Χριστιανοι θεοποιησαν αυτον που αυτοαποκαληφθηκε σαν Μεσιας και οι Μουσουλμανοι τον εκαναν απλα προφητη, αφαιρωντας του την θεικη καταγωγη σαν γυιος του θεου , τον τελευταιο μετα τον Μωυση και πριν τον δικο τους δηλαδη τον Μωαμεθ !
29-10-2009, 20:56
πανος12345

Quote:

Originally posted by DissolvedGirl
Με προτροπή την τροπή που έχουν πάρει πολλά θέματα τελευταία προς τον θρησκευτικό τομέα και δη χριστιανικού περιεχομενου, αποφάσισα να γράψω αυτό το post για να ξεσπάσω και να βγάλω από μέσα μου κάτι που με έχει στοιχειώσει εδώ και 3 χρονια τώρα.

Από μικρή δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα με το χριστιανικό δογμα (ισα ισα που μου άρεσαν οι ιστορίες από τη βίβλο που διαβάζαμε στο σχολειο) αλλα η σχέση μου με την εκκλησια δεν ήταν τόσο αθώα. Όσο ήμουν στο δημοτικό ακόμα, παρόλο που στις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές (Πάσχα, Χριστούγεννα, 15αυγουστο) που με τραβολογούσαν στη ενορία δεν γκρίνιαζα τόσο, δεν ήθελα να ξυπνήσω την Κυριακή και να πάω στο κήρυγμα με τίποτα. Όσο μεγάλωνα περισσοτερο, άρχισα να βγαίνω τα Σαββατόβραδα, με αποτέλεσμα το κυριακάτικο ξύπνημα, εκτος από μη εθελούσιο, εξελισσόταν και σε επίπονο. Η μητέρα μου, έχοντας περάσει πολλά, είχε στραφεί εκτος των άλλων, και στη παρηγοριά του να πιστεύει πιο έντονα στον χριστιανικό θεό, κάτι που ποτε δεν της αμφισβήτησα ακόμα και αν μεγαλώνοντας, εγώ προσωπικά άλλαξα γνώμη. Οι κυριακάτικοι καβγάδες μας όμως όσο πήγαιναν και γίνονταν πια εβδομαδιαίο φαινόμενο, εκτεινόμενοι τόσο σε διάρκεια όσο και σε ένταση. Πάμπολλες κατηγοριες εκτοξεύονταν και από τις 2 πλευρές, όπου εγώ την κατηγορούσα για φανατισμό και εκείνη με κατονόμαζε σατανίστρια.

Κατά την 3η γυμνασίου με 1η λυκείου, όταν πια έβγαινα μέχρι αργά το Σάββατο αλλα και είχαν αρχίσει τα σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και πέρασα από τους ψυχολόγους στους ψυχιάτρους, η πίεση της να παρακολουθώ την Κυριακάτικη λειτουργία έγινε πλέον αφόρητη. Η μητέρα μου είχε αρχίσει πλέον να κατηγορεί την \"απομάκρυνση μου από το θεο\" για όλα τα περίεργα που σκεφτόμουν καθώς και για τη συμπεριφορά μου (που μεταξύ μας, λέγεται εφηβεία) και πάμπολλες φορες, μετά από μεγάλους καβγάδες μας, ερχόταν με το λιβανιστήρι μες το δωμάτιο μου να \"εξαγνίσει την ατμόσφαιρα\". Μια κλασσική Κυριακή πρωί όπου εγώ είχα γυρίσει μόλις 2-3 ώρες πριν από ένα πολύ δύσκολο βραδυ, η μητέρα μου απαίτησε να σηκωθώ και να πάω στην εκκλησια. Όντας εξαιρετικά κουρασμένη και απείρως τσαντισμένη που με ξύπνησε τόσο νωρίς ενώ γνώριζε πως είχα γυρίσει αργά, άρχισα πάλι τον ίδιο καβγά, με τα ίδια αποτελέσματα φυσικά: ότι ο διάβολος με παρασέρνει κάθε βραδυ και \"αλητεύω\" ποιος ξέρει που, πως άσχημα πνεύματα με συμβουλεύουν να τσακώνομαι μαζί της για να την τρελάνω και πως ένα σωρό δαιμόνια είναι μέσα μου και δεν θέλει να πάω εκκλησια, για αυτό αρνούμαι με τόση λύσσα.

Πέρασαν μερικές μέρες, και ένα απόγευμα μου είπε η μητέρα μου να ντυθώ για να βγούμε έξω βόλτα. Μετά από έναν μεγάλο, σιωπηλό περίπατο, καταλήξαμε στην εκκλησια της ενορίας μας, που αθώα η μητέρα μου με ρώτησε αν ήθελα να πάω μέσα να ανάψω ένα κεράκι. Μέσα λοιπόν με περίμενε ένας από τους 3 παράδες, ο πιο νέος, ο οποιος επίσης με ρώτησε αν αισθάνομαι καλά και αν θα ήθελα την ευλογια του. E τώρα, πως να του πω όχι και να μην αρχίσει πάλι τσακωμός. Αφού λοιπόν, προς εκπλήξεις μου, με έβαλε να γονατίσω και έριξε και το πετραχήλι πάνω από το κεφάλι μου, του λέει η μητέρα μου \"Πατερ, δεν μας κάνετε και έναν εξορκισμό, έτσι για καλο και για κακό\" Στην αρχή νόμιζα πως το είπε για αστείο, όταν όμως της απάντησε ο παππάς \"μα για αυτό δεν ήρθατε\" κατάλαβα το μεγαλείο του διαβολικού (ειρωνεία;) σχεδίου της μητέρας μου.

Όλη την ώρα που ήμουν εκεί, ούτε που σκεφτόμουν τι γινόταν, σκεφτόμουν ποιο μάθημα δεν τελειωσα, ποιον θα πάρω τηλέφωνο μετά και αλλα διαφορα, για να μην αρχίσω τις φωνές και επιβεβαιώσω τις κατηγοριες της μαμάς. Φυσικά και μετά τον εξορκισμό τίποτα δεν άλλαξε ούτε στην συμπεριφορά μου ούτε στις αντιδράσεις της, αλλα παρόλα αυτά η μητέρα μου επέμενε πως βρήκα τη φώτιση και βελτιώθηκαν τα πράγματα.
Είναι όμως αυτή ακριβώς η εμπειρία που με απομάκρυνε τελείως από την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησια, και ομολογώ πως πήρε μαζί της και κάθε μου διάθεση να πιστέψω στον Χριστιανικό θεό. Από εκείνη την εμπειρία φοβάμαι τόσο πολύ το κάθε τι μεταφυσικό, μου είναι σχεδόν επίπονο να παρακολουθήσω θρησκευτικά θρίλερ, και μου πήρε αρκετό καιρό να μετατρέψω το μισος μου προς την εκκλησια σε απλή αδιαφορία.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά, δεν ξέρω ακριβώς. Νιώθω πολύ καλύτερα όμως τώρα που τα έγραψα.

μακαρι να εισουν η μονη κοπελα που εχει υποστει τετοιο απεχθη βιασμο της συνειδησης της !
ας ειναι καλα η πολιτεια μας !
29-10-2009, 20:59
vince

DissolvedGirl, καλώς η κακώς όλα αυτά τα αίσχη τα έχουν αναγνωρίσει οι νεότερες γενιές και αμφιβάλλω αν σε μερικά χρόνια θα ζούμε το ίδιο παραμύθι.
29-10-2009, 21:03
krino

πανο,
αν ο καθενας μας απανταει με quote ολοκληρο το κειμενο που μπηκε,
θα εχουμε καθε σελιδα τρεις απαντησεις και για να διαβαζει κανεις την απαντηση σου, θα πρεπει να στραμπουλιξει το χερι του ανευ λογου.

Στο θεμα μας,

1. ξερω καμποσες μαναδες που εχουν εγκληματισει με αυτο το τροπο, συνηθως επειδη μεγαλωσαν σε μια εποχη που ολα αυτα, ηταν αρκετα νορμαλ. Δεν λεει κατι αυτο, περα απο μια διαπιστωση.

2. Θεωρω αστοχο να μισει κανεις την εκκλησια και τους θρησκευομενους.
Μπορουμε να πουμε οτι εχουν εξαπατηθει αλλα οχι και να υπαρχει και μισος.
Στο μονο που θα μπορουσες να κρινεις ασχημα ειναι οταν βλεπουμε περιπτωσεις που εμπλεκεται χρημα η διαφθορα.
Δυστυχως επειδη υπαρχει στην ελλδα ενα κρατος που η θεοκρατια καλα κρατει, τετοια φαινομενα σκεπαζονται αντι να κοβονται απο την ριζα.

Μην κρατας κακια στη μητερα σου,
θα την αδικουσες.
Πιστευω οτι καποια στιγμη οταν ηρεμησεις θα καταλαβεις τι λεω.
29-10-2009, 21:03
Ακροβατης

βρε πανο ασε το θεο και το χρηστο να τον πιστευουν ελευθερα οσοι θελουν,ανεξηθρησκεια εχουμε.ε μα μενος....
29-10-2009, 22:07
Helena

ο πιο σιγουρος τροπος για να απομακρυνεις καποιον απο το θεο ειναι να προσπαθεις να του τον επιβαλλεις με το ζορι..
29-10-2009, 23:45
nature

Quote:

Originally posted by krino
.................................................. ......

Μην κρατας κακια στη μητερα σου,
θα την αδικουσες.
Πιστευω οτι καποια στιγμη οταν ηρεμησεις θα καταλαβεις τι λεω.

Εδώ συμφωνώ. Αλλά αυτό είναι το ένα σκέλος. Το σκέλος που αφορά τη μητέρα. Σίγουρα δεν της αξίζει να τη μισήσει η κόρη της. Γιατί προφανώς αυτή η μάνα τόσα ήξερε, τόσα έκανε. Προφανώς δεν ήθελε να κρεμάσει τη κόρη της.
Ομως.....
Ομως.....
Το άλλο σκέλος αφορά τη Ντι.
Η Ντι υπέστη βιασμό συνείδησης κατά τη γνώμη μου.
Βέβαια είσαι κοπέλα με ώριμη και καθαρή σκέψη και δεν έγινε και τίποτα, θα το προσπεράσεις. Ο, τι δεν μας σκοτώνει, μας κάνει πιο δυνατούς άλλωστε.
Αλλά γιατί έπρεπε να γίνει αυτό? Ντροπή και στον παπά που έγινε συνένοχος στο ψέμα.
30-10-2009, 12:00
πανος12345

Κυριες και κυριοι συμφορουμιτες , αν πιστεψατε ετσω για μια στιγμη οτι δεν ειμαι Χριστιανος , σφαλετε ! Ειμαι αθεος χριστιανος! Θα ανοιξω δικη μου θεματικη για οσους ενδιαφερονται να καταλαβουν τι εννοω !
Ομως σας υπενθυμιζω οτι βρισκομαστε σε ενα φρουμ ψυχολγικης υποστηριξης
Ο εχθρος μας ειναι οι ιδεες καποιων ανθρωπων για δυναμεις απο ενα αλλο κοσμο οι οποιες καθοδηγουν την ζωη τους ..... Μην το ξεχνατε ποτε αυτο αν ειστε πραγματικοι Χριστιανοι !
Δειτε αλιγορικα το διδαγμα του Χριστου και οχι δογματικα ....
με ενα καρβελι ψωμι και ενα ψαρι ταισε μια ολοκληρη πλατεια !
δεν εχει σημασια το πως το κανε ...
Λεει ο λαος μας \"Φατε ματια ψαρια και κοιλια περιδρομο\"
Ο Χριστιανισμος , ειναι η πιο μοντερνα και η πιο τελεια φιλοσοφικη θεωρηση του Ανθρωπου ! Ειναι το επιστεγασμα της αυταπαρνησης , της αδελφοτητας και της αλληλεγυης ... Ειναι η αναρχια στην πιο πληρη της μορφη ! Ειναι η επανασταση του Ανθρωπου κοντρα στο κατεστημενο χωρις οπλα , χωρις ιχνος βιας , χωρις ιχνος μισους για τον συνανθρωπο του .
Μονο που ο Χριστιανισμος δεν καταφερε να ριξει τον εχθρο του , δηλαδη την Ρωμαικη Αυτοκρατορια ! Γιατι ? Μα γιατι η Ρωμαικη Αυτοκρατορια τον εκανε επισημο δογμα της !
αυτο σημαινει πολιτικη ! χησιμοποιησε τον Χριστο και την θυσια του για να μεταρεψει σε προβατα τους πιστους και να μπορει ο Βυζαντινος Αυτοκρατορας να ελεγχει τον λαο του βαζοντας τπυς παπαδες να τον φοβιζουν , δηλαδη να τον σπρωχνουν συνειδητα στην ψυχωση , οτι αν δεν κανει οτι του λενε θα παει στην κολαση !
Αυτο ειναι το εγκλημα της μαμας της φιλης μας ! Ακουσιο μεν , αλλα τραυματικη εμπειρια για το παιδι της ! Ηθελε να την κανει να παει στον παραδεισο και την εστειλε απο παιδακι στην κολαση αναγκαζοντας την να αποθησει την πιο σημαντικη φιλοσοφια που μπορει μια μερα να ενωσει τον πλανητη !
ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ....
30-10-2009, 13:20
nature

Πάνο, ενδιαφέρων ο προβληματισμός σου, αλλά αν τα έλεγες λίγο πιο χαλαρά θα ήταν πιο ευχάριστη η κουβέντα.
06-11-2009, 08:37
alexandergreek

Εγώ πάντως πιστεύω στο Θεό, όπως μας τον παρουσιάζει η Ορθόδοξη Εκκλησία.
Τώρα, όσον αφορά στον εξορκισμό, η κοπέλα ήταν 15 χρονών, αρκετά μεγάλη για να κάνει τόσα και τόσα άλλα πράγματα. Αν ήθελε να φύγει, θα έφευγε. Παρέμεινε με τη θέληση της.

Μη μου πείτε ότι ήταν ανήλικη διότι στα 15 σου φεύγεις όχι μόνο απο την Εκκλησία, αλλά και απο το σπίτι σου! Με τη θέληση της έμεινε στον εξορκισμό. Γιατί μετα απογοητεύτηκε, δικό της θέμα.
06-11-2009, 12:17
RainAndWind

Ξέρω γω Αλέξανδρε,γιατί να απογοητεύτηκε άραγε η Ντι;Σάμπως μας ρωτήσανε όταν μωρά μας βουτάνε σε κάτι κολυμπήθρες και κάτι γενειοφόροι άγνωστοι μας πιάνουν με τις χερούκλες τους και μας λαδώνουν σαν ψητό για φούρνο;
Σάμπως μας ρωτήσανε όταν μας μαθαίνανε το κάνε το σταυρό σου,να σε λυπηθεί ο Θεούλης γιατί έχεις αμαρτίες και πρέπει να ζητήσεις συγχώρεση;Σάμπως μας ρωτήσανε όταν μας πήγαιναν να ξομολογηθούμε;(αααχ,αυτά τα βαριά,ασήκωτα κρίματα των παιδιών!παπούλη χτες στο διάλειμμα έφτυσα το Γιωργάκη,γιατί μου τράβαγε τα μαλλιά-αμάρτησες τέκνον μου!
Δεν υπάρχουν σαφή όρια ανάμεσα στη θρησκεία και στη μαγεία,γιατί πολύ απλά αποτελεί μία μορφή εξουσίας,οπότε αυτή χρησιμοποιείται εύκολα από τους έχουσιν την ευθύνη της μετάδοσης της πάνσοφης ουσίας ως επάγγελμα.Οι μεσάζοντες της επικοινωνίας μας με το υπερπέραν,έχουν ένα σωρό μαγείες για να μας πείσουν.Εικόνες δακρύζουν,κόκκαλα θυμιάζουν,δαίμονες εκδιώχνονται στο πυρ το εξώτερον,τάματα συσσωρεύονται,παγκάρια στήνονται,φυλαχτά πουλιούνται,λαμπάδες πάνε κι έρχονται,πιστοί περπατάνε στα γόνατα,νερά αγιάζονται,ευχέλαια και τρισάγια,ψαλμωδίες και λιβάνια,μοναστήρια θησαυρίζουν,εικόνες έρχονται από το εξωτερικό και ουρές χιλιομέτρων ανθρώπων περιμένουν το θαύμα.Η σωτηρία μας είναι χλωμή και το τέλος του κόσμου έρχεται!ΔΑΙΙΙΙΜΟΝΕΕΕΣ που τραγούδαγε και η Βίσση,λολ.

Εγώ προσωπικά έχω επιλέξει να μην έχω καμία σχέση με όλο αυτό.Όσοι πιστεύουν καλά κάνουν,δεν έχω το δικαίωμα να πω στον καθένα τι θα επιλέξει.Αλλά μακριά από μένα οι αγιαστούρες τους!
06-11-2009, 17:09
DissolvedGirl

Quote:

Originally posted by alexandergreek
Τώρα, όσον αφορά στον εξορκισμό, η κοπέλα ήταν 15 χρονών, αρκετά μεγάλη για να κάνει τόσα και τόσα άλλα πράγματα. Αν ήθελε να φύγει, θα έφευγε. Παρέμεινε με τη θέληση της.

Μη μου πείτε ότι ήταν ανήλικη διότι στα 15 σου φεύγεις όχι μόνο απο την Εκκλησία, αλλά και απο το σπίτι σου! Με τη θέληση της έμεινε στον εξορκισμό. Γιατί μετα απογοητεύτηκε, δικό της θέμα.

Εδώ υπάρχει ένα λάθος συμπέρασμα στο οποιο κατέληξες, και για να μην το υποθέσουν και άλλοι το διευκρινίζω αμέσως. Άσε που νομίζω ότι δε θυμάσαι καθόλου το βαθμό εξάρτησης που είχες από τους γονείς σου στα 15 σου, ποσο μάλλον όταν είσαι σε μονογονική οικογένεια :)

Δεν παρέμεινα στην εκκλησια γιατί ενέκρινα τα τεκταινόμενα, ούτε επειδή ήθελα να εξορκιστώ. Παρέμεινα γιατί ήξερα ότι, εάν φώναζα και έφευγα, το περαιτέρω θα ήταν ακόμα χειρότερα, περισσότεροι καβγάδες, η μητέρα μου πλέον ΠΕΠΕΙΣΜΕΝΗ ότι έχω δαίμονες μέσα μου επειδή θα είχα φύγει από τον εξορκισμό, και πολλά αλλα που θα έκαναν την ζωή μου πολύ χειρότερη από το να κάτσω για 20 λεπτά γονατισμένη σε ένα πάτωμα.

Είναι αυτό που λέμε \"the less of 2 evils\" φάση. Δε μετάνοιωσα καθόλου που έμεινα, και έμεινα με τη θέληση μου άσχετα αν διαφωνούσα κάθετα και οριζόντια και πλαγίως με αυτό που μου συνέβαινε, ακριβώς γιατί γνωρίζω πως ήταν η πιο αναίμακτη λύση. \"Άσε την να κάνει το κέφι της μπας και ξεκολλήσει\" είπα από μέσα μου, και μετά αναλώθηκα σε ένα σωρό άλλες άσχετες σκέψεις...
06-11-2009, 17:22
Ολα_ειναι_δανεικα

ΔIABAZONTAΣ TO ΘEMA ΣOY EIΔA ΠΩΣ O BAΣIKOΣ ΛOΓOΣ ΠOY ΔEN ΠIΣTEYΩ EINAI OYΣIAΣTIKA O IΔIOΣ. H ΠPOΣΠAΘEIA ΠPOΣYΛHTIΣMOY AΠO THN ΓENNHΣH MAΣ AKOMA ME TO ZOPI.
BEBAIA EΣY TO BIΩΣEΣ ΣTHN XEIPOTEPH TOY MOPΦH
07-11-2009, 22:24
Triella

dissolved girl πραγματικα με προβληματισε το γεγονος οτι η μητερα σου φοραει τετοιες παρωπιδες...φυσικα δεν φταιει γιατι ολο αυτο δεν εγινε εν γνωση της....εχει αποτραβηχτει τοσο πολυ που στο τελος οπως το ειπες και συ εχει φανατιστει χωρις να εχει κριση αν ο τροπος που σου φερεται ειναι σωστος η οχι....κριμα γιατι αυτο σε εφερε σε μια πολυ δυσκολη θεση να δεχτεις \"πλυση εγκεφαλου\" η οποια απετυχε φυσικα.
Ειναι πολυ καλο το οτι εχεις ενα μυαλο ανοιχτο και καταλαβαινεις την μητερα σου περισσοτερο απο οσο σε καταλαβαινει εκεινη....εχει ζησει τοσο διαφορετικα πραγματα απο εσενα και αν δεν ειχε και καποια ιδιαιτερη μοφωση ειναι φυσικο να αγεται και να φερεται τοσο ευκολα...

ο παπας δε που εκανε τον εξορκισμο.... για μενα δεν θα επρεπε να ειναι καν παπας αφου εχει βιασει το ιδιο του το λειτουργημα και το εχει βρωμισει με αυτο που εκανε. Οπως ειπαν και καποιοι προλαλησαντες αυτο που διεπραξε ηταν βιασμος συνειδησης και προσωπικη μου αποψη ειναι οτι ισοδυναμει με βιασμο του σωματος... ενα απο τα χειροτερα πραγματα.

Κατι αλλο που με προβληματισε, ειναι οι εξοδοι σου. Ειπες οτι γυριζες καθε σαββατο βραδυ πολυ αργα...ειμαι της αποψης οτι λογω της ηλικιας σου δεν θα επρεπε να εισαι μεχρι τις πρωινες ωρες εξω γιατι ελωχευουν ενα σωρο κινδυνοι για την σωματικη σου ακεραιοτητα. Δε λεω μπορει να ησουν με φιλους, αλλα και παλι εδινες τροφη στην μητερα σου να πιστευει οτι κατι δεν παει καλα με εσενα. Το εκανες απο αντιδραση φανταζομαι.
07-11-2009, 22:29
Empneustns

στην πρωτη και δευτερη παραγραφο τριελα συμφωνω και εγω,αλλα ολα τα ατομα σε αυτη την ηλικια θελουν να γυρνουν αργα στο σπιτι.η διασκεδαση ξεκιναει στις 12 ετσι δεν ειναι;
07-11-2009, 22:31
DissolvedGirl

Ξέρεις, πολλοί νομίζουν ότι οι εφηβοι μένουν έξω μέχρι αργά απλά από αντίδραση προς τους γονείς τους. Θεωρώντας τον εαυτό μου ακόμα στην επήρεια της εφηβικής \"τρέλας\" το τελευταίο που σκεφτόμαστε όντας έξω (είτε πρωί, είτε βραδυ, είτε καταμεσήμερο) είναι οι γονείς μας. Η παρέα είναι τόσο καλή και περνάμε τόσο ευχάριστα που απλά δε θέλουμε να τελειώσει. Άσε που οϊμέ και τρισαλί στον κακόμοιρο που θα βρεθεί στο έλεος μιας κοριτσοπαρεας εφηβων ;)
Το πρόβλημα ξεκινάει όταν το να μένεις έξω αργά η τέλος πάντων πέρα από τα χρονικά όρια που σου έθεσαν οι γονείς σου, εξισώνεται με παρανομία, αλητεία και όλα τα αρνητικά που μπορεί να βάλει ο γονικός νους. Δεν έβγαινα δε και ΚΑΘΕ Σάββατο μέχρι πρωίας, αλλα ίσως και λόγω της πολλής θρησκευτικής ενασχόλησης η μητέρα μου να με ήθελε του κατηχητικού.
08-11-2009, 12:44
Triella

Οκ αυτο ηθελα να διαπιστωσω. Περασα απο αυτην την εφηβικη τρελα, αλλα οχι με εξοδους μεχρι αργα το βραδυ...περισσοτερο με μπουγελα, σινεμα και πολεμο με μελι....:P (μην ρωτησεις δεν θελεις να μαθεις τι εγινε...χαχαχα....το αποτελεσμα ηταν τραγικα αστειο)...

Εμπνευστη η διασκεδαση μπορει να ξεκιναει στις 12, ξεκιναει ομως και νωριτερα...δεν παιζει ρολο η ωρα αλλα η παρεα. Αλλα αν η κοπελιτσα γυρναγε στις 5 και 6 τα ξημερωματα, ειναι φυσιολογικο η μητερα να ανησυχει και να πιστευει οτι κανει αλητειες, κλεψιες και οτι αλλο ασχημο γινεται τα βραδια. Φυσικα σαν φανατισμενη μητερα την τριχα την εκανε τριχια και αυτο ειχε σαν αποτελεσμα να ερχεται σε μεγαλη ριξη με την κορη της...
Αν ειχε εστω και λιγο \"ελευθερο\" μυαλο να σκεφτει γιατι φερεται ετσι η κορη της, η να θελησει να λυσουν τις διαφορες τους, τοτε σιγουρα θα ειχε αποφευχθει ο εξορκισμος και οποιαδηποτε αλλη ακραια συμπεριφορα εις βαρος τις Ντι.

Παρολα αυτα η dissolveg girl μας, αποτελει ενα κανονικο κοριτσι της ηλικιας της με ολα τα παρελκομενα της εφηβειας και καλα κανει και τα χαιρεται. Εγω παλι λυπαμαι αν καποιος τυχει και κρυφακουσει συνομιλια κοριτσοπαρεας 25αρηδων...εχουμε ξεφυγει εντελως...χιχιχι...
Θα ηθελα παρα πολυ να πω οτι εισαι και ψυχολογικα καλα...αλλα διαφορετικα δεν θα ησουν εδω αν δεν σου ειχε συμβει αυτο το αποτροπαιο εγκλημα...πραγματικα μου ανεβαινει το αιμα στο κεφαλι....

Ασε που πιστευω οτι ο εν λογω παπας, επιβαλεται να απαγχονιστει μετα δημοσιου θεαματος στην κεντρικη πλατεια προς παραδειγματισμο, καθως και ολων των ειδων οι βιαστες που βασανιζουν ετσι αθωες ψυχες. Δυστυχως με αυτα που εχω ακουσει και εγω, εχω αρχισει και αναπτυσσω μια πολυ απολυτη και ακραια αποψη για το πως θα επρεπε να χειριζεται η κοινωνια της εκαστοτε αδικιες. Αλλα παμε πολυ μακρια ξανακολλαω στο θεμα.

Οσο για την αποκολληση απο την θρησκεια....
Ντι, και εγω δεν πηγαινω τακτικα στην εκκλησια...μονο Χριστουγεννα, Πασχα, τον 15Αυγουστο, αντε και στον Ευαγγελισμο της Θεοτοκου και οταν πρεπει να κανω καμμια φορα τον ταξιτζη στην θεουσα γιαγια μου και το θεωρω βλαστημια να την φερνω στα σκαλια της εκκλησιας και να μην αναψω τουλαχιστον ενα κερι.
Πιστευω.....οχι υποχρεωτικα στον θεο που μας εχει πλασαρει ο Χριστιανισμος, αλλα σε εναν θεο που ο καθε πολιτισμος εχει δωσει ενα διαφορετικο ονομα. Οι Αραβες τον ονομαζουν Αλλαχ, οι Κινεζοι και οι Ινδοι Βουδα, οι Αζτεκοι Κετζακοατλ (να το παρει ο διατανος για ονομα)...οι χριστιανοι τον ονομαζουν απλα θεο...(για τους Αφρικανους δεν ξερω....λολ)
Αυτο που σου συνεβη, ειμαι της αποψης οτι περισσοτερο σε απωθησε εντελως απο την εννοια της θρησκειας, παρα απο τον \"Χριστιανικο θεο\" οπως λες. Πες μου μετα απο αυτο και με τα τωρα δεδομενα, αν σου δινοταν η ευκαιρια να ασπαστεις μια αλλη θρησκεια, οπως ο βουδισμος ας πουμε...θα το εκανες? Ναι η οχι και γιατι? Ειναι καθαρα θεωρητικη η ερωτηση, παρακαλω μην υπαρξουν παρεξηγησεις...
13-11-2009, 01:47
whitecandle

Πωπω τώρα διάβασα την ιστορία σου, μου φάνηκε πολύ παράξενη. Ψυχικός εξαναγκασμός και εξευτελισμός. Αν είναι δυνατόν να προκαλούνται από μια μητέρα. Βέβαια θα μου πεις πως και αυτές τα ίδια τράβηξαν και θέλουν να τα περάσουν στα παιδιά τους, αλλά δεν είναι λύση αυτό είναι λάθος. Μεγάλο λάθος. Κρίμα κορίτσι μου, αλλά τώρα πάει πέρασε.
13-11-2009, 02:47
RainAndWind

H Di είναι μια χαρά και φαίνεται να έχει αντιληφθεί αρκετά από τα οικογενειακά θέματα με τρόπο ικανό και να τα βάζει στις σωστές τους διαστάσεις.Είναι ένα θέμα αυτό με τον θρησκόληπτο γονιό.Η διαφυγή τους έχει πολλές φορές μεγάλο αντίχτυπο στο τι προσπαθούν να χώσουν με το ζόρι στο λαρύγγι και στις επιλογές των παιδιών τους.Δεν επιλέγουμε όλοι το μπούκωμα των αναγκών μας με την ευχή της αναβαλλόμενης σωτηρίας,ούτε την λύση του παράδρομου.
Αλλά δε μασάμε Di,go on!:cool:
14-11-2009, 00:20
Remedy

μητεροπληκτοι ολου του κοσμου, ενωθειτε!
NON PASSARAN!!!!
14-11-2009, 00:42
DissolvedGirl

Xμ... δεν ξέρω αν πρέπει να το γράψω αυτό στο παρόν thread αλλα δε θέλω να αρχίσω και καινούριο (sorry προκαταβολικά CeliaM αν είμαι εκτος).

Γενικά η μητέρα μου δεν ασχολείται συνεχεια με τη θρησκεία, το κόλλημα της έρχεται και φεύγει ανά διαστήματα. Δεν την εμποδίζω ούτε την αμφισβητώ διότι ούτε δικό μου θέμα είναι ούτε και θέλω να την απομακρύνω από κάτι που πιστεύει ότι τη στηρίζει. Υπάρχει μια παράμετρος στο θρησκευτικό \"παραλήρημα\" της όμως που είναι πάντα παρόν και με ενοχλεί διότι αποτελεί ήδη -και θα αποτελέσει ακόμα περισσότερο στο μέλλον- βασικό ψυχολογικό η και πρακτικό παράγοντα στο πως αντιμετωπίζουμε κάποια πράγματα.

Αυτή η παράμετρος είναι η \"τύχη\" της υγείας. Αν και η μητέρα μου είναι πανέξυπνος άνθρωπος, με πόλη στενή σχέση με όλους τους γιατρούς της και την καταπολέμηση των προβλημάτων υγείας και ψυχολογίας, έχει μια πολλή μεμψιμοιρικη θέση όσον αφορά το πως προκλήθηκαν. Τη βλέπω πολλές φορες να αναρωτιέται γιατί ο Θεός τη δοκιμάζει τόσο, την ακούω να εναποθέτει τόση πιστη στο ότι \"ο θεός δίνει, ο θεός παίρνει\" (εις το αγγλικό \"What the Lord giveth, the Lord can taketh away\") που με ξενίζει, σε κάθε άνθρωπο ποσο μάλλον σε κάποιον σαν τη μητέρα μου που, αν μου επιτραπεί ο σαρκασμός, είναι διαόλου καλτσα*.
Με ενοχλεί όταν της λέω ότι είμαι αρρωστουλα (είναι κακό πράγμα να βγαίνεις λουσμένος) και μετά μου περνάει, να μου λέει πως προσευχήθηκε στο Θεό να μην είναι η γρίπη των χοίρων και ο Θεός με προστάτευσε. Με ενοχλεί όταν τσακωνόμαστε, να μου λέει πως ο Θεός φροντίζει, την κακια που έχω στην ψυχή μου, να την μοιράζει και στο σώμα μου. Με ενοχλεί να τη βλέπω να αντιμετωπίζει κάθε δυσκολία στη ζωή ως θεόσταλτη πρώτου την ξεπεράσει, με ενοχλεί να τη βλέπω να πιστεύει πως η ψυχή του πατέρα μου και των παιδιών της θα μας προστατεύσουν όταν κάνει ριψοκίνδυνες ενέργειες, με ενοχλεί να τη βλέπω να εναποθέτει τόση πιστη στη \"Θεία Δικη\" και να μου λέει εκφράσεις όπως \"θα το βρει από το Θεό\".

Y.Γ. Ποτε δεν έμαθα τι IQ έχει μια καλτσα του διαβόλου για να θεωρείται μέτρο σύγκρισης της εξυπνάδας ενός ανθρώπου. Οποιος έχει πληροφορίες για το εν λόγο IQ παρακαλείται να το μοιραστεί και με τους υπολοιπους :)
14-11-2009, 00:59
Θεοφανία

Quote:

Originally posted by DissolvedGirl
Xμ... δεν ξέρω αν πρέπει να το γράψω αυτό στο παρόν thread αλλα δε θέλω να αρχίσω και καινούριο (sorry προκαταβολικά CeliaM αν είμαι εκτος).

Γενικά η μητέρα μου δεν ασχολείται συνεχεια με τη θρησκεία, το κόλλημα της έρχεται και φεύγει ανά διαστήματα. Δεν την εμποδίζω ούτε την αμφισβητώ διότι ούτε δικό μου θέμα είναι ούτε και θέλω να την απομακρύνω από κάτι που πιστεύει ότι τη στηρίζει. Υπάρχει μια παράμετρος στο θρησκευτικό \"παραλήρημα\" της όμως που είναι πάντα παρόν και με ενοχλεί διότι αποτελεί ήδη -και θα αποτελέσει ακόμα περισσότερο στο μέλλον- βασικό ψυχολογικό η και πρακτικό παράγοντα στο πως αντιμετωπίζουμε κάποια πράγματα.

Αυτή η παράμετρος είναι η \"τύχη\" της υγείας. Αν και η μητέρα μου είναι πανέξυπνος άνθρωπος, με πόλη στενή σχέση με όλους τους γιατρούς της και την καταπολέμηση των προβλημάτων υγείας και ψυχολογίας, έχει μια πολλή μεμψιμοιρικη θέση όσον αφορά το πως προκλήθηκαν. Τη βλέπω πολλές φορες να αναρωτιέται γιατί ο Θεός τη δοκιμάζει τόσο, την ακούω να εναποθέτει τόση πιστη στο ότι \"ο θεός δίνει, ο θεός παίρνει\" (εις το αγγλικό \"What the Lord giveth, the Lord can taketh away\") που με ξενίζει, σε κάθε άνθρωπο ποσο μάλλον σε κάποιον σαν τη μητέρα μου που, αν μου επιτραπεί ο σαρκασμός, είναι διαόλου καλτσα*.
Με ενοχλεί όταν της λέω ότι είμαι αρρωστουλα (είναι κακό πράγμα να βγαίνεις λουσμένος) και μετά μου περνάει, να μου λέει πως προσευχήθηκε στο Θεό να μην είναι η γρίπη των χοίρων και ο Θεός με προστάτευσε. Με ενοχλεί όταν τσακωνόμαστε, να μου λέει πως ο Θεός φροντίζει, την κακια που έχω στην ψυχή μου, να την μοιράζει και στο σώμα μου. Με ενοχλεί να τη βλέπω να αντιμετωπίζει κάθε δυσκολία στη ζωή ως θεόσταλτη πρώτου την ξεπεράσει, με ενοχλεί να τη βλέπω να πιστεύει πως η ψυχή του πατέρα μου και των παιδιών της θα μας προστατεύσουν όταν κάνει ριψοκίνδυνες ενέργειες, με ενοχλεί να τη βλέπω να εναποθέτει τόση πιστη στη \"Θεία Δικη\" και να μου λέει εκφράσεις όπως \"θα το βρει από το Θεό\".

Y.Γ. Ποτε δεν έμαθα τι IQ έχει μια καλτσα του διαβόλου για να θεωρείται μέτρο σύγκρισης της εξυπνάδας ενός ανθρώπου. Οποιος έχει πληροφορίες για το εν λόγο IQ παρακαλείται να το μοιραστεί και με τους υπολοιπους :)

Ντι...απο κάποιες άλλες κουβεντες σου, ειχα την εντύπωση πως η μητέρα σου είναι ένας μορφωμένος/καλλιεργημένος άνθρωπος που εργάζεται και γενικότερα στεκεται στα ποδια του μετα απ\' όλο αυτό που συνέβη και κάποιοι άνθρωποι ενδεχομένως δεν θα άντεχαν.
Λέω λοιπόν-διαβάζοντας όλα αυτά τα \"τρελλα\" που σου λέει-μηπως δειχνει δυνατή, μήπως στην πραγματικότητα οι γιατροί της δεν κάνουν τόσο καλή δουλειά και όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της ψυχολογικής της ευαισθησίας απέναντι στο κακό που έγινε?
14-11-2009, 02:14
DissolvedGirl

Ότι στάθηκε στα πόδια της δεν το συζητώ, μη σου πω ανέβηκε σε ξυλοπόδαρα. Ένας άνθρωπος μονος του και κατάφερε να με περάσει από τα καλύτερα σχολεια, τόσα ιδιαιτερα, τόσες εξωσχολικές δραστηριότητες, τα κατάφερε μια χαρά όσον αφορά εμενα. Και η ζωή μας δεν ήταν βεβαια η τέλεια από άποψη ανέσεων, αλλα ούτε και μπορώ να πω ότι στερήθηκα κάτι που είχα ανάγκη. Από ιδίαν μόρφωση και καλλιέργεια δεν υστερεί επίσης, τελειωσε Νομική δέκατη όγδοη στη σειρά της και μιλάει 3-4 γλώσσες (και όχι Αγγλικά... φαντάσου!)και έχει δουλέψει σε πολύ καλά πόστα, αποσπάσεις στο εξωτερικό κτλ. Αλλα ξέρεις, βγήκε πλέον στη σύνταξη και μπορεί να την επηρεάζει πολύ το ότι δεν έχει πλέον την εργασία της να της αποσπά την προσοχή.

Καταλαβαίνω πως ο κάθε άνθρωπος αποζητά στήριξη από όπου μπορεί σε κατάστασης που τον φέρνουν σε απόγνωση, όπως και καταλαβαίνω ότι εγώ δεν ήμουν σε θέση να την στηρίξω όταν πέθανε ο μπαμπάς μας. Δεν έχω δικαίωμα να υποδαυλίσω τη σχέση που έχει με την πιστη της, και είναι δικαίωμα της να πιστεύει ότι βοηθήθηκε από την εκκλησια αν το θέλει και της κάνει καλο. Τέλος, καταλαβαίνω πως οι γονείς μας γενικά έχουν άλλη σχέση με την θρησκεία από ότι έχουμε εμείς. Αλλα μου φαίνεται τόσο... λάθος. Τόσο περίεργο, ένας άνθρωπος που πέρασε τόσα και κατάφερε τόσα, να πιστεύει πως κάποια ανώτερη δύναμη τη βοηθησε και δεν ήταν ο ίδιος της ο εαυτός που τα έβγαλε πέρα. Μου φαίνεται αστείο στα όρια του υστερικού όταν μου λέει πως ο Θεός με τιμωρεί η επιβλέπει την υγεία μου, είναι σαν να προσπαθεί να αποποιηθεί κάποια πράγματα δίχως να υπάρχει λόγος.
14-11-2009, 02:20
Θεοφανία

Quote:

Originally posted by DissolvedGirl
Ότι στάθηκε στα πόδια της δεν το συζητώ, μη σου πω ανέβηκε σε ξυλοπόδαρα. Ένας άνθρωπος μονος του και κατάφερε να με περάσει από τα καλύτερα σχολεια, τόσα ιδιαιτερα, τόσες εξωσχολικές δραστηριότητες, τα κατάφερε μια χαρά όσον αφορά εμενα. Και η ζωή μας δεν ήταν βεβαια η τέλεια από άποψη ανέσεων, αλλα ούτε και μπορώ να πω ότι στερήθηκα κάτι που είχα ανάγκη. Από ιδίαν μόρφωση και καλλιέργεια δεν υστερεί επίσης, τελειωσε Νομική δέκατη όγδοη στη σειρά της και μιλάει 3-4 γλώσσες (και όχι Αγγλικά... φαντάσου!)και έχει δουλέψει σε πολύ καλά πόστα, αποσπάσεις στο εξωτερικό κτλ. Αλλα ξέρεις, βγήκε πλέον στη σύνταξη και μπορεί να την επηρεάζει πολύ το ότι δεν έχει πλέον την εργασία της να της αποσπά την προσοχή.

Καταλαβαίνω πως ο κάθε άνθρωπος αποζητά στήριξη από όπου μπορεί σε κατάστασης που τον φέρνουν σε απόγνωση, όπως και καταλαβαίνω ότι εγώ δεν ήμουν σε θέση να την στηρίξω όταν πέθανε ο μπαμπάς μας. Δεν έχω δικαίωμα να υποδαυλίσω τη σχέση που έχει με την πιστη της, και είναι δικαίωμα της να πιστεύει ότι βοηθήθηκε από την εκκλησια αν το θέλει και της κάνει καλο. Τέλος, καταλαβαίνω πως οι γονείς μας γενικά έχουν άλλη σχέση με την θρησκεία από ότι έχουμε εμείς. Αλλα μου φαίνεται τόσο... λάθος. Τόσο περίεργο, ένας άνθρωπος που πέρασε τόσα και κατάφερε τόσα, να πιστεύει πως κάποια ανώτερη δύναμη τη βοηθησε και δεν ήταν ο ίδιος της ο εαυτός που τα έβγαλε πέρα. Μου φαίνεται αστείο στα όρια του υστερικού όταν μου λέει πως ο Θεός με τιμωρεί η επιβλέπει την υγεία μου, είναι σαν να προσπαθεί να αποποιηθεί κάποια πράγματα δίχως να υπάρχει λόγος.

Για ολα αυτα τα σημαντικα που καταφερε μου κανει εντύπωση αυτη η απαρχαιωμένη \"λογικη\" της.
Το να πιστευει ένας άνθρωπος στο Θεο, δεν τον κατατάσει στους ακαλλιέργητους ή αμόρφωτους ανθρώπους, αλλα ειναι αλλο η πίστη και αλλο να πιστευει (?), πως ο Θεος σε εκανε καλα απο τις μαγουλαδες ή σε καταραστηκε με αυτες για να τιμωρησει τις αταξιες σου.
Καπου εκει πιστεύω πως δεν ειναι η ιδια που τα λεει, αλλα η φόρτιση όλων αυτων που έχει περάσει....
14-11-2009, 11:13
Triella

Δεν ειναι η πρωτη φορα που ακουω για εναν ανθρωπο καλλιεργημενο και ανοιχτομυαλο να πεσει σε τετοιο...θρησκευτικο παραληρημα...συγκεκριμενα η μητερα ενος φιλου μου (χρονια τωρα) αγαπουσε τα βιβλια και την γνωση οσο τιποτε αλλο....ειχε βιβλια απο αστρονομια, βουδισμο, και αλλα που θελει γενικοτερα ανοιχτο μυαλο για να τα διαβασεις...καποια στιγμη η οικογενεια αυτη βιωσε ενα πολυ σοβαρο προβλημα υγειας....επανεκαμψαν αλλα η μητερα του ειχε αλλαξει...στην κυριολεξια πεταξε ολα της τα βιβλια που ειχε μερικα τα εκαψε κιολας και τα αντικατεστησε με θρησκευτικου περιεχομενου χριστιανικου...ο φιλος μου φυσικα απομακρυνθηκε λιγο γιατι εβλεπε τον φανατισμο που την τυφλωνε...και ηταν και εκεινη σπουδαγμενη και μορφωμενη...

το πως και γιατι γυρνανε ετσι 180 μοιρες συμπεριφορα μου ειναι ανεξηγητο...σαν να ...τους ηρθε η φωτιση του αγιου πνευματος...το να απορριπτεις ομως ολα τα αλλα και να λες οτι ΟΛΑ τα ελεγχει ο θεος ειναι σαν να θελεις να αποποιηθεις τις ευθυνες σου για τις πραξεις σου, η για την ζωη σου και να μιλας εκ του ασφαλους...
και νομιζω οτι εχω μια θεωρια...η μητερα σου ειναι ενας ανθρωπος που οπως ειπες στην κυριολεξια σταθηκε μονη της στα ποδια της...οι προσπαθειες της ολα αυτα τα χρονια να σε μεγαλωσει και να κανει οικογενεια την εκαναν να ξεπερασει τον εαυτο της για πολυ καιρο....η συνεχης προσπαθεια ομως φερνει την κουραση...η συνταξη ή η λήξη της δουλειας τους, συνηθως για τους ανθρωπους ειναι μια μορφη οτι εδω τελειωνει το εργο τους και αφηνουν αλλους να συνεχισουν...αυτο αποτελει εναν σταθμο για εκεινους και αυτοματα παραδινουν τα οπλα...καπου ομως πρεπει να στηριχτουν για να μπορεσουν να ζησουν αφου δεν μπορουν πλεον να το κανουν μονοι τους...ετσι επιλεγεται η ανωτερη δυναμη....αυτη που θεωρητικα κινει τα νηματα της ζωης της ανθρωποτητας...
Το οτι κρυωσες...ειναι γιατι δεν ντυθηκες καλα και βγηκες εξω με κρυο...δεν φταιει ο θεος που κρυωσες...το οτι εγινες καλα ειναι γιατι προσεξες να μεινεις σπιτι και να παιρνεις φαρμακα...ουτε ο θεος σε εκανε καλα...τα απλα πραγματα μπορουμε να τα χειριστουμε μονοι μας....τα πιο δυσκολα ομως και τα πιο συνθετα τα αναθετουμε στον θεο...

Εχω την εντυπωση οτι η μητερα σου οταν εργαζοταν και στηριζοταν μονη της, δεν επικαλουσε συχνα το θεο ακριβως γιατι θεωρουσε οτι η δυναμη της ηταν αρκετη για να τα βγαλει περα...οταν καταφερνουμε πραγματα αισθανομαστε παντοδυναμοι.

Επισης κατι που πρεπει να προσεξουμε ειναι οτι θα την σωσουν τα παιδια της αν κανει ριψοκινδυνες ενεργειες...δηλαδη τι ενεργειες ειναι αυτες που θα φερουν σε κινδυνο τη ζωη της???? μηπως το προκαλει κιολας με τον αρνητισμο της? Ο συνεχης φοβος οτι κατι θα παει στραβα μετατρεπεται σε πραγματικοτητα μερικες φορες...επουδενη λογω οταν μεγαλωσεις δεν πρεπει να γινεις η βακτηρια (βοηθητικο μπαστουνι) της μητερας σου...να την βοηθησεις αλλα μεχρι εκει που μπορεις εσυ....

δυστυχως οι μεγαλοι ανθρωποι δεν αλλαζουν σχεδον καθολου και ειναι στο χερι μας να αποδεχτουμε καποια πραγματα...και εμενα μου την δινει οταν η γιαγια μου ντυνεται σαν κακομοιρα για να την προσεξουν ολη απο λυπηση παρα σαν μια ηλικιωμενη και ευπρεπη κυρια...οτι ζηταει το ζηταει με παραπονο και στην κυριολεξια μας βγαζει την ψυχη αν απλα δεν μπορουμε να της κανουμε το χατηρι...μου την δινει που εχει μπερδεψει τις εκκλησιες για αρχαιολογικα μουσεια και τις εχει παρει σβαρνα τις κυριακες...μου την δινει που ενω το παιζει καλη χριστιανη τολμησε καποια στιγμη να μιλησει στα ξαδερφια μου για θανατο την στιγμη που ειχαν χασει τον πατερα τους...

Και κατι αλλο...συγνωμη που θα το πω αλλα αν νομιζει η μητερα σου οτι εχεις κακια στην ψυχη σου τοτε ειναι σαν να της εχουν κανει μεγαλη πλυση εγκεφαλου...τα ανοιχτα και λογικα μυαλα ειναι δυσκολο να ακουστουν...
04-12-2009, 23:24
lola

χι,χι ε τωρα να το πω....γιατι επεσα στην περιπτωση..ελπιζω να μην πηγες στο δικο μου παπα γιατι σιγουρα μονο εξορκισμο δεν κανει...ολε........ η προσευχη λενε οτι ειναι ψυχαναγκασμος...το να πηγαινεις σε και ντε καθε κυριακη εμενα δεν μου λεει τιποτα.....κακος η μανα σου σε πιεζει τοσο πολυ...την στιγμη που νιωσεις την αναγκη θα το κανεις απο μονη σου..........