Ξένοι στο ιδιο σπίτι

Πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό;να νομίζεις ότι έχεις βρεί την αδελφή ψυχή σου, να γίνεσαι θυσία, να τον προστατέψεις, να τον υπερασπιστείς, να αισθάνεσαι ότι υπάρχει αγάπη και μετά απο χρόνια συμβίωσης και αγώνων, να αντιληφθείς ότι δίπλα σου έχεις έναν άλλον άνθρωπο και ότι απλά πρέπει για πολλούς λόγους απλά να ζείς κάτω απο την ιδια στέγη;Να δείχνεις στους άλλους ότι όλα είναι μια χαρά και το βράδυ ο καθένας να πηγαίνει στο κρεββατάκι του;εκεί που νόμιζες ότι το συζυγικό κρεββάτι σου προσφέρει ζεστασιά να αισθάνεσαι ότι σου είναι ξένο.Ο καναπές να γίνει πιο οικείος και φιλόξενος.

KAΛO KOYPAΓIO ΓIΩTA. TA ΓIATI MONO EΣY MΠOPEIΣ NA TA AΠANTHΣEIΣ

Kαι ποσο μπορεις να αντεξεις ετσι...

Είναι σκληρό πέρα απο αυτό το σπουδαιότερο είναι τα παιδιά και εκεί είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για μένα.Είμαι μακριά όμως σκέφτομαι πως σε 2 μέρες θα γυρίσω πίσω και υποφέρω όταν σκέφτομαι ότι θα μείνω μόνη πάλι στα δύσκολα.Θα φύγει ο πατέρας και θα μείνω να παλεύω πάλι εγώ.Που θα βρώ την δύναμη πια; εχω εξαντληθεί,ας ήταν σωστός πατέρας.Πάλι καλούμε να πάρω αποφάσεις πάλι στα δύσκολα φεύγει,πάλι κάτι ασήμαντο έχει προταιρεότητα.Αντέχω μια λέξη, είναι έχω φέρει δυο παιδιά στον κόσμο αλήθεια δεν ξέρω πια τι να κάνω.Οχι δεν αντέχω πια.Εχει θολώσει το μυαλό μου.Παίρνω δύναμη απο την κόρη μου είμαι κοντά της ,βλέπω την χαρά της τον κόπο της και τον δικό μου να κάνει αυτό που ονειρεύόταν.Την κοιτώ και την θαυμάζω την κοιτώ και βλέπω μια δικαίωση στον αγώνα που έκανα και για αυτό το παιδί.Υπάρχει όμως και άλλο παιδί εκεί όσο και αν προσπάθησα δεν μπόρεσα να καταφέρω να βρεί την ισσοροπία του γιατί δεν βοήθησε και ο ιδιος.Είναι μεγαλύτερος ο πόνος που νιώθω γιάυτό ώστε να μπορώ να αντέξω την ζεστασιά του καναπέ

καλημερα γιωτα!Οι ανθρωποι αλλαζουν τα θελω τους τα μπορω τους και οτι αλλο χρειαστει για να επιβιωσουν!Εκεινος οπως λες αλλαξε εσυ τι μπορεις να αλλαξεις για να επιβιωσεις?Τα παιδια εχουν αναγκη και τους 2 γονεις αλλα τι να το κανεις αν ειναι μαζι απλα για να ειναι μαζι?

Γιώτα,γιατί μένεις σε μία σχέση τυπική;Για να μην πληγώσεις τα παιδιά σου;Eσύ δεν πληγώνεσαι όταν σε καταπνίγει η μοναξιά του\"και μαζί και μόνη\";Η ποιότητα επικοινωνίας με τον σύντροφό σου φαίνεται να επηρεάζει ξεκάθαρα την ψυχολογία σου,ποιες κινήσεις θα μπορούσες να κάνεις στο να το καταλάβει και να το διορθώσετε μαζί;
Έχεις συζητήσει ανοιχτά με τον σύζυγό σου αυτά τα θέματα(που είναι πολύ σημαντικά κατά τη γνώμη μου);Tι έχει να πει για την αποξένωση αυτή που κάνει τη σχέση σας να τρίζει;

Γιωτα μου...

Εγω που σε έχω γνωρίσει από κοντά και ξερω περισσότερα πράγματα για σένα, έχω να σου πω, πως έχεις κερδίσει τον αγώνα στη ζωή σου. Όλα τα άλλα, η ανύπαρκτη σχεση με τον άντρα σου, (εγω προσωπικά θεωρώ άμυνα τη στάση του, παρά αδιαφορία) και τα προβλήματα με το παιδί, υπερβάλουν στα μάτια σου γιατί απλά έχεις παλαίψει πολύ και σκληρά και σε έχει λυγίσει η προσπάθεια.
Έχεις μια πολύ όμορφη οικογένεια και το μόνο που λείπει είναι κωδικες επικοινωνίες με το γιο και τον άντρα σου.
Είμαι σίγουρη πως αν βάλεις μπροστά το δυναμισμό πυ έδειξες σε όλη σου τη ζωή και όχι την ψυχολογική κουραση, θα βρεις και εκεί την άκρη....

Ευχαριστώ Θεοφανία νομίζω πως δεν επεσες έξω.Είναι περίεργη κατάσταση απο την μια να δείχνει ότι είναι ο καλός και αφοσιωμένος οικογενειάρχης,απο την άλλη επικοινωνία άστα βράστα.Εχει τόσα δικά του προβλήματα που δεν μπορεί να κατανοήσει ότι πέρα απο τον τρόπο που μεγάλωσε έχει δημιουργήσει μια οικογένεια και πρέπει να αναλάβει κάποιους ρόλους.Εχει ενα καταπληκτικό ταλέντο τα εύκολα να τα κάνει δύσκολα να αποφεύγει συζητήσεις που δεν μπορεί να διαχειριστεί και στο τέλος να κάνει την αθώα περιστερά.Την λέξη προτεραιότητα δεν την έχει μάθει ακόμη και ούτε πρόκειται.Το ότι ο άλλος δίπλα του διψάει για λίγη συμπαράσταση και ενα καλό λόγο.Το να φέρεται σαν να έχουμε την δυνατότητα να ξαναζήσουμε απο την αρχή.Δεν αφήνει τον εαυτό του να καταλάβει πόσο με κάνει και μένα και τα παιδιά να στενοχωριόμαστε.Αυτό γίνεται και με τον γιό μου ξεσπάει τα νεύρα του σε μένα γιατί δεν μπορεί να τα πεί εκεί που πρέπει.Είναι σαν να λέμε τα λέμε στην νύφη να τάκούει η πεθερά.Απο την μια δεν μπορώ να πω είναι κακός άνθρωπος απο την άλλη σε κάνει να αισθάνεσαι απαίσια.Εχει κάνει τόσα λάθη και τόσα ανοίγματα που λογικό είναι να υπάρχει οικονομική ανασφάλεια.Είναι παρορμητικός και ξεροκέφαλος.Μπορεί να χαλάει χρήματα για να αλλάζει αυτοκίνητα αλλά δεν ξέρει τι θα πεί πάω ενα θέατρο,βγαίνω με την γυναίκα μου για να φάμε χωρίς να σκέφτεται πόσο θα του κοστίσει.Εχω κάνει τόσες προσπάθειες αλλά δεν μπορεί πλέον να τα κατανοήσει.Ενα παράδειγμα είναι ότι ξαφνικά τον έπιασε η ανασφάλεια των χρημάτων και για να έλθω Αγγλία μου έδωσε 280 λίρες γύρω στα 300 ευρώ.Με ποιά λογική θα ερχόμουν σε μια ξένη χώρα που δεν ήξερα που θα πάω και πως;Πριν φύγω έγινε φασαρία γιατί όσο και να κρατιόμουν με έφερε στον αμην ο γιός μου με το να με υποτιμά και να με χαρακτηρίζει με κάμποσα κοσμιτικά.Αυτό μου το κάνει χρόνια προσπαθεί να στερήσει και τον εαυτό του αλλά να χαλάσει για ντουβάρια για αμπέλια για όλα εκτός απο εμάς.Εχει δημιουργήσει μια κατάσταση με πάγια έξοδα και όλη την ώρα γκρινιάζει.Αποφάσισα να του δώσω όσο είναι εδώ τα οικονομικά να τα χειρίζεται ό ιδιος.Μου έλεγε ότι δεν ξέρω να κάνω το κουμάντο,αυτός δουλεύει δεν με απασχολεί πως τα βγάζει κλπ. και θα δω τι ωραία θα τα καταφέρει.Τι έκανε ; μια τρύπα στο νερό.Ετσι σκέφτηκε να πάρω 280 λίρες να πάω αγγλία.Περιττό να σας πω ότι οι 100 έφυγαν για τα τρένα μετά το Χίθροου μέχρι να φθάσω στο παιδί μου.Εκεί τα πήρα γιατί λέω ο άνθρωπος είναι επικίνδυνος.Να μου συμβεί κάτι και να μην έχω χρήματα.Φοβήθηκε μην ψωνίσω και του χαλάσω χρήματα.Εγινε το έλα να δείς.Αυτά τα ανεχόμουν για χρόνια και δεν μιλούσα.Απαίτησα χρήματα επι πλέον συν κάρτα για ώρα ανάγκης και άκουσε όσα δεν του είπα όλη μου την ζωή.Αυτά και άλλα πολλά τα βλέπουν τα παιδιά αλλά ξεσπούν σε μένα.Αφού έγινε της κολάσεως το βράδυ πριν φύγω και ενω είχε πάει στην ψυχολόγο μου και τα είχαν πεί έκανε τα αντίθετα.Φεύγοντας εγώ είχε την ευκαιρία να μείνει με τον γιό του να μιλήσουν σαν άνδρες να βρεθούν οι δυο τους αντί αυτού, έφυγε γιατί έπρεπε να πάει στο νησί του για το αμπέλι του για το οποίο πληρώνει άνθρωπο να το περιποιείται.Αυτό γίνεται μια ζωή αποφάσισε να ξαναφύγει τα παιδιά να του λένε σταμάτα επιτέλους τα ταξίδια και μετά την πληρώνω εγώ.Αλλά το ορκίστηκα δεν θα την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια αυτή τη φορά.θα τακτοποιήσει μερικές εκρεμμότητες και ας κάνει ότι θέλει, αρκετά η υπομονή τελείωσε.Κατανόηση τέλος είμαι τόσο θυμωμένη που χθες έκλαιγα σκεπτόμενη ότι θα γυρίσω πάλι στα ιδια.Φυσικά θα χαρακτηριστώ αναίσθητη αδιάφορη και πολλά άλλα όμως θα δεί ότι δεν θα ξαναγίνω ο σκουδοτενές κανενός.

Θα ελεγα..πωσ συχνα συμβαινει αυτο..επειδη και οι δυο ανθρωποι αλλαζουν με τα χρονια..

κανεισ δεν μενει στασιμοσ.. και ειναι παρα πολυ σπανιο το φαινομενο..οι αλλαγεσ που συμβαινουν και στουσ δυο..οπωσ και τα θελω τουσ..που επισεισ αλλαζουν..η καλητερα..μεταλλασονται.....� �α εξακολουθουν να ταιριαζουν ..η να μπορουν να συνυπαρχουν...

...αυτο μου λεει η λογικη μου...για αρχη..

Γιωτα μου... εγω εχω πει στον συζυγο μου..πωσ οταν παψουμε να ημαστε ευτυχισμενοι μαζι...οταν αντυλιφθουμε..πωσ δεν θελουμε πλεον να κοιμομαστε ο ενασ πλαι στο αλλον... τοτε ...θα εχει ερθει η ωρα...παρ ολη την αγαπη μασ..να αφησουμε ο ενασ τον αλλο ναζησουμετην συναιχεια τησ ζωησ μασ...ο καθενασ..οπωσ την θελει...
διοτει αυτο θα ειναι το πιο δικαιο..

...βεβαια δυστυχωσ συχνα κατι τετοιο ερχεται βιαια...και οχι τοσο ιδεατα οπωσ το φανταζομαι...

Αdzik έχω μεγάλες ευθύνες και εγώ.Τέτοια υπήρχαν απο την αρχή όμως λέγαμε ότι αγαπιόμαστε.Εγώ εβλεπα την εκμετάλευση που γινόταν εις βάρος του οικονομική σχεδόν πάντα και η ανάγκη που είχε να γίνει αποδεκτός απο τους γονείς του.Ηθελα να του δώσω να καταλάβει ότι όταν υπάρχει αγάπη τα ξεπερνάς όλα.Μαζί περάσαμε φτώχειες εγώ ήμουν εκείνη που για χρόνια δεν ζητούσα τίποτε για να μην τον στενοχωρήσω επειδή δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει,και να σου πω΄δεν με ένοιαζε είχα καταφέρει να φτιάξω μια εικόνα που εγώ έβλεπα.Εθελοτυφλούσα εξάντλησα κάθε ίχνος υπομονής και κατανόησης και δεν αναγνωρίστηκε τίποτε.Καταπίεσα τόσο τα όνειρα και τις επιθυμίες μου και ταυτόχρονα τιμωρούσα τον εαυτό μου για πράγματα που δεν ορίζουν οι άνθρωποι.Μια ζωή αισθανόμουν ότι προσπαθούσα να σκαρφαλώσω σε ένα δύσκολο βουνό και όταν πλησίαζα την κορυφή με έρριχνε κάποιο άλλλο βάρος κάτω.Ημουν τόσο αφοσιωμένη στην οικογένεια ειδικά στα παιδιά που δεν λειτουργούσα σαν άνθρωπος.Δεν είχα ποτέ ώρα για μένα αλλά ήμουν νέα και κάθε φορά ήλπιζα.Ξαφνικά κατάλαβα ότι η ζωή πέρασε απο μπροστά μου και δεν την κατάλαβα.Αισθάνομαι ότι μου λείπουν 30 χρόνια νιώθω ότι υπήρξα τόσο ανόητη που θυμώνω με μένα.Τώρα στην ηλικία μου πρώτον αισθάνομαι καταβεβλημένη ότι κίνηση κάνω θα γίνουν τα παιδιά μου δυστυχισμένα αρκετά τα φόρτωσα με τις λάθος επιλογές μου.Το μόνο που επιθυμώ πλέον είναι να βρώ λίγο ηρεμία και να μην αφήσω πια να είμαι ο σάκκος του μπόξ για να εκτωνόνονται όλοι.Εδωσα πολλά δεν το αναγνωρίζουν δεν είναι μόνο ότι μεγάλωσα δυο παιδιά με διάφορα προβλήματα μόνη μου.Υπήρχαν τόσα άλλα που έπρεπε να διαχειριστώ τόσα λάθη άλλων,και συγρόνως να δείχνω δυνατή για να τα καταφέρω μέσα στον κικαιώνα που μπήκα.Αναλώθηκα τσάμπα και είναι τόση η ψυχολογική κούραση που νιώθω ώστε πέρα απο την υγεία των παιδιών μου και να με αφήσουν ήρεμη δεν ζητώ άλλο.Αφού να βοηθήσουν δεν μπορούν πολεμάω για την ηρεμία μου ας μην με επιβαρύνουν άλλο.

Γιώτα ξέρεις ποσο σε εκτιμάω και ότι σε θεωρώ εξαιρετική μητέρα και σπάνιο άνθρωπο, και πληγώνομαι λίγο προσωπικά όταν κάποιος που εκτιμάω αισθάνεται τόσο άσχημα και έχει ανθρώπους διπλα του που δεν τον εκτιμούν όσο εγώ. Δε θα σου πω να χωριστείς σε στρατόπεδα, αλλα αν βλέπεις ότι ο άνδρας και ο γιος σου δεν σου φέρονται καλά, προσπάθησε όσο μπορείς να αποφεύγεις τις πολλές συναναστροφές μαζί τους. Ξέρω, είστε οικογένεια και μένετε στο ίδιο σπίτι, αλλα αυτό δε σημαίνει ότι θα επωμίζεσαι όλες τις υποχρεώσεις τους ώστε οι ίδιοι να χαίρονται τα δικαιώματα τους. Προσπάθησε να μην μπλέκεσαι στις ίδιες συζητήσεις μαζί τους ξανά και ξανά, και να αποχωρείς αν οξύνονται τα πνεύματα.

Είσαι έξυπνη και άνθρωπος με αποθέματα αγάπης και σύστημα αξιων που πολλές άλλες μητέρες θα ζήλευαν. Έδωσες τον καλύτερο σου εαυτό και κανεις δεν μπορεί να σε κατηγορήσει ότι δεν προσπάθησες, και αυτό από μονο του πρέπει πλέον να γίνει η παρηγοριά σου. Είναι μια μάχη στην οποια δεν θα έπρεπε καν να συμμετάσχεις, οποτε αυτό που πρέπει να φροντίσεις πλέον είναι να μην πληγώνεσαι από προβλήματα που δε λύνονται.
Και να θυμάσαι: Δεν υποχωρείς. Αποχωρείς.

DG,δε νομίζω πως το να αποφεύγεις τις συναναστροφές με τους ανθρώπους που αγαπάς είναι η λύση.Η Γιώτα τους αγαπάει.Και αυτοί την αγαπούν,αλλά το πιθανότερο είναι να μην δίνουν σημασία στις ανάγκες της,καθώς η ίδια δεν τις έχει διεκδικήσει με αποτελεσματικό,καθαρό τρόπο.
Οι γυναίκες το έχουμε αυτό.Εγκλωβιζόμαστε συχνά στην αυτοθυσία.Στο τέλος αντιλαμβανόμαστε πως η αυτοθυσία άνευ όρων,παρέσυρε τους άλλους στο να θεωρούν τη δοτικότητά μας δεδομένη,χωρίς να προσπαθούν γι αυτήν.

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind
DG,δε νομίζω πως το να αποφεύγεις τις συναναστροφές με τους ανθρώπους που αγαπάς είναι η λύση.Η Γιώτα τους αγαπάει.Και αυτοί την αγαπούν,αλλά το πιθανότερο είναι να μην δίνουν σημασία στις ανάγκες της,καθώς η ίδια δεν τις έχει διεκδικήσει με αποτελεσματικό,καθαρό τρόπο.

---

Επειδή την έχω διαβάσει λίγο περισσότερο, έχω την εντύπωση πως το να προσπαθήσει ξανά να κάνει αυτό που προτεινες, να συζητήσει δηλαδή μαζί με τον άνδρα και τον γιο της ώστε να διεκδικήσει το δικαίωμα της στον σεβασμό, θα είναι άλλη μια απόπειρα που θα πέσει στο κενό και θα της επιφέρει περισσότερο πόνο και απογοήτευση αντί για το πολυπόθητο αποτέλεσμα. Δεν νομίζω να υπάρχει ούτε νόημα ούτε κάποια ικανοποίηση στο να οδηγείς τον εαυτό σου να χτυπάει σε συναισθηματικό μπλόκο ξανά και ξανά, και δεν το θεωρώ καθόλου \"κακό\" αν 2 μέλη οικογενειας δεν τα πάνε καλά και συμφωνούν ότι είναι πλέον ασύμβατοι. Δεν είπα να μην μιλάνε ο ένας στον άλλον, είπα όμως ότι οι πολλές συναναστροφές δημιουργούν και πολλές τριβές, και η Γιώτα οφείλει πλέον να προστατέψει τον εαυτό της από ανεπιθύμητες διενέξεις, διότι από ένα σημείο και μετά θεωρείται και τάση μαζοχισμού να επιμένεις για κάτι που χρονια τώρα δεν έχει αλλάξει. Συμφωνώ ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία αλλα κάποια στιγμή πεθαίνει και αυτή, και της αξίζει τουλάχιστον μια καθωσπρέπει ταφή.

Οποια άποψη και αν διαβάσω μου φαίνεται σωστή λογική δεν ξέρω τι να πω.Το μόνο ξέρω να πω είναι ότι όταν έφυγα απο την Ελλάδα τις επόμενες 2-3 μέρες αισθανομουν τόση ανακούφιση,αποφόρτιση να φεύγει απο το σώμα μου ενα βάρος είναι κάτι που δεν μπορώ να το περιγράψω.Αύριο επιστρέφω και είμαι δυο μέρες με ενα βάρος στο στήθος θέλω να κλαίω προσποιούμαι στην κόρη μου αν και με καταλαβαίνει γιατί καμμιά φορά ξεχνιέμαι.Χθες μιλούσα με τον άνδρα μου με msn και του έλεγα ότι ήταν ευκαιρία να καθήσει με το γιό μας μερικές μέρες να τα πουν σαν άνδρες να βγούν έξω και να συζητήσουν και για την κατάσταση που δημιουργείται στο σπίτι απο το τίποτε και όχι με το που έφυγα να πάει στο νησί του για το αμπελάκι του.Η απάντηση χαζή ως συνήθως.Οταν του ανέφερα για τα χρήματα με ποια λογική ένας άνθρωπος που ταξιδεύει αφήνει την γυναίκα του να φύγει με τόσα λίγα χρήματα σε ένα άγνωστο μέρος η απάντηση ήταν.Μα οι λίρες αν τις κάνεις ευρώ είναι 330 και για να βγεί και απο πάνω μου λέει θα σου έδινα και 100 ευρώ να έχεις.Μπορείς να συννενοηθείς με αυτόν τον άνθρωπο που μου έλεγε ότι χάλασε ένα σωρό χρήματα στο νησι για διάφορες δουλειές;π.χ μου λέει πλήρωσα το νερό 500 ευρώ.Πλέον δεν έχω άλλα να του πω είναι χάσιμο χρόνου και ψυχολογική φθορά δική μου να του πω τι;γιατί αν του πω θα είναι βαριές κουβέντες και θα γίνουμε μπάχαλο σε ανθρώπους που η ίδια τους η μάνα τους απέρριψε και συνάντησαν εναν ΄ανθρωπο να τον σεβαστεί και δεν το εκτίμησε, για μένα το λιγότερο που θέλει είναι, να τον πιάσεις και να τον κάνεις ασήκωτο στο ξύλο αν και ειμαι εναντίον της όποιας βίας.Δεν έχω δει πιο αυτοκαταστροφικό άνθρωπο και στενοχωριέται κιόλας πιστεύει ότι έχει τόσο δίκιο.Απλώς πρέπει ναα ξυπνήσω εγώ που θεωρώ ότι ήμουν και εξακολουθώ να είμαι μια ανόητη ρομαντική τώρα πια γριά.Ισως γιατί δεν είχα αδέλφια ίσως γιατί δεν μεγάλωσα εύκολα τα παιδιά μου αλλά με την ψυχή στο στόμα, ίσως για πολλά ήθελα και εγώ να βρώ ενα λιμανάκι.Ισως το λιμανάκι είναι το φόρουμ, παλιά έγραφα όλα όσα ήθελα να του πω, όλα όσα αισθανόμουν και μετά τα έσκιζα κάπου έπρεπε να βγάλω τόσο βάρος που κουβαλούσα.Πλέον δεν έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου νομίζω πως με το παραμικρό θα ανοίξω την πόρτα του σπιτιού μου και θα εξαφανιστώ.

Γιώτα,έχει δεχτεί απόρριψη από τη μητέρα του ο σύζυγός σου;Aυτό εννοείς με το\"σε ανθρώπους που η ίδια η μάνα τους απέρριψε;\"

Ναι σε βαθμό αφάνταστο.Της προσέφερε τα πάντα κάθε επιθυμία της διαταγή και στο τέλος τον έδιωξε απο το σπίτι γιατί είχε αδυναμία στον γιό της τον μεγάλο.Αφού τον έστιψαν κανονικά του είπε δεν σε γνωρίζω η ίδια του η μάνα.Απο εκεί ξεκινούν όλα προκειμένου να κερδίσει την αγάπη της έβαζε σε δεύτερη και τρίτη θέση την οικογένειά του.Τώρα που πέθαναν οι γονείς του τους βρίζει αλλά αυτό τώρα του είπα είναι και αμαρτία όσο ζούσαν και προσπαθούσαν να μου διαλύσουν το σπίτι τότε έπρεπε να αντιδράσει.Πάλευα με πολλούς και πολλά έκανε λάθη μόνο και μόνο να ευχαριστήσει τους γονείς΄έστω και αν είχαμε συζητήσει και συμφωνήσει άλλα.

Γιώτα,θεωρώ πιθανό αυτή η απόρριψη να τον έχει σημαδέψει ψυχικά.Η αυτοκαταστροφικότητά του που ανέφερες είναι ενδεικτική του ατόμου που νιώθει πως δεν αξίζει την αγάπη που του δίνεται και την σαμποτάρει.Ένα είδος αυτοτιμωρίας ίσως;
Το έχει ψάξει ποτέ Γιώτα ο σύζυγός σου το κομμάτι της απόρριψης από τη μητέρα του;Έχει ποτέ συζητήσει μαζί σου για το πώς φέρει την απόρριψη αυτή;Πώς την διαχειρίστηκε,αν τον πονάει ακόμη;

Τον έχει σημαδέψει αφάνταστα και οχι μόνον αυτόν αλλά και τα αδέλφια πλην ενός που είχε αδυναμία η μάνα.Ολοι έπρεπε να δουλεύουν για τον πασά έναν τεμπέλη ακαμάτη.Οταν κάνεις δική σου οικογένεια και αποφασέζεις με την γυναίκα σου ότι πρέπει να μείνεις ξεχωριστά απο αυτή την γυναίκα αναφέρω ένα παράδειγμα, για ενα σπιτάκι εξοχικό που χτίστηκε με δάνειο και φοβερή στέρηση με την βοήθεια μόνο της γυναίκα σου ακόμη και οικονομικής κατά ένα μέρος δεν δείχνεις την πόρτα της εξόδου πριν τελειώσει το καλοκαίρι γιατί η μάνα σου το παίζει τρελλή.Πως φορτώνεις σένα αεροπλάνο την γυναίκα σου με δυο μωρά το ένα 10 μηνών για τα ησυχότερα όπως έλεγε.Εχω πολλές ευθύνες γιατί ανέχτηκα πολλά γιατί έλεγε πόσο δίκιο έχω και δεν θα ξανασυμβούν γιατί ήθελα να πιστέψω ότι κάτι θα αλλάξει.Τελικά μετά απο μια ζωή και αφού δεν άλλαξε τίποτε εκτός της δικής μου ευθύνης, του είπα ότι όλοι έκαναν την δουλειά τους και για όσα συνέβησαν μεταξύ μας φέρει ο ίδιος ευθύνες ,γιατί δεν ήταν σε θέση να βάλει όρια και άφηνε να φέρονται απάνθρωπα και χυδαία στην οικογένειά του.Δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει πρώτον φοβάται την αγάπη,είναι ευθυνόφοβος,είναι ευκολόπιστος και στον μόνο που έχει θάρρος είναι σε μένα.Ετσι ακολουθεί και ο γιός τα βήματα του πατέρα.Ενα παιδί θυμωμένο για την ελλειψη του πατέρα που μονίμως λείπει ακόμη και όταν δεν ταξιδεύει και βρίσκουν εμένα για να ξεσπάσουν.Γιατί έχω ακούσει τα απίστευτα όπως είναι αδύνατος χαρακτήρας,δεν έχω κάνει τίποτε στην ζωή μου,δεν έχω φέρει χρήματα στο σπίτι,όσο για την κατάθλιψη ίσως να φταίει τι DNA μου.Αντε βγάλε άκρη

Giota μου..αν τα παιδια σου ειναι μεγαλα.. τοτε φυγε απο το σπιτι για καμια εβδομαδα...να δειτε και οι δυο πωσ θα τα πατε ετσι...αν κατσει λιγο και σκευτει...οντασ αναγκασμενοσ να ειναι μονοσ του..με τον γιο σου...ποσο χρονων ειναι ο γιοσ σου?
Και μην ακουω γρια...ακου εκει.,..ποσο χρονων εισαι?40?..50?...η μητερα μου ειναι 53 και ειναι νεοτατοσ ανθρωποσ..και ειμαι σιγουρη πωσ εισαι κι εσυ...!!!

...νιωθεισ μεγαλη...γιατι ολεσ αυτεσ οι καταστασεισ σου ρουφανε την ζωη μεσα απο το σωμα σου...

...με ολα αυτα που λεσ...με τετοια ζωη.....ΟΛΟΙ θα ειχαν καταθλιψη....ειτε θα ειχαν προδιαθεση ειτε οχι...
....ζεισ πλεον μια ζωη χωρισ αγαπη και συντροφικοτητα...ειμαι πολυ σκληρη το ξερω... δεν θελω να σε πλυγοσω...θελω νασε στηριξω...

εγω στην θεση σου... δεν θα ηθελα να ζησω ετσι ουτε μια μερα περισσοτερη... θα αλαζα την ζωη μου..

και ξερεισ γιατι πιστευω πωσ πρεπει να αλαξεισ την ζωη σου?? γιατι ιδικα στουσ καλουσ ανθρωπουσ..αξιζει η ευτυχια....και σιγουρα ΔΕΝ τουσ αξιζει η δυστιχια... και δεν πρεπει να κανουμε δικο μασ προβλημα ..την μη δυνατοτητα των αλλων να μασ εκτιμησουν ..η να μασ καταλαβουν... γιατι καπου εκει εξω υπαρχει καποιοσ που σε εχει αναγκη...οπωσ τον εχεισ αναγκη κι εσυ...

οι μακροχρονιεσ σχεσεισ αλλα και οι σχεσεισ παθουσ..γινονται συνηθειεσ και εμονεσ..και δυσκολα φευγουμε απο αυτεσ γιατι μασ κρατανε σφυχτα... αλλα ..ξερω πωσ γνωριζεισ την ανακουφιση τησ ..ελευθεριασ σου απο τον συνεχη πονο...

...δεν εισαι μαζοχιστρια ετσι δεν ειναι?πιστευεισ πωσ δεν θα τα καταφερεισ μονη σου εξω???..κι εγω σου λεω πωσ σιγουρα θα τα καταφερεισ...στερημενα ισωσ...αλλα ελευθερη και ...ελευθερη να ζησεισ οπωσ εσυ θελεισ..να αρχισεισ να κανεισ εσυ επιλογεσ για τον εαυτο σου παλι..

και να δεισ οταν ηρεμισει η ψυχη σου πωσ θα ηρεμισει και ο γιοσ σου..

εγω με 500 ευρω πριν 4 χρονια...και με 650 τωρα....τοσοσ ειναι ο βασικοσ μυσθοσ παντου εκει εξω...
..τα βγαζω περα...απλωσ δεν ξοδευω...τα κραταω..και μετα παω και σε μια μουσικη σκηνη.... πλεον εχω το παιδακι μου κι εγω...ανυσυχω .. αλλα τα καταφερνω... κι εσυ μπορεισ...

πρεπει να αποφασισεισ πωσ θελεισ να συνεχισεισ την ζωη σου...
για να αλαξει ..πρεπει να αλλαξεισ πραγματα.... εχεισ μια ευκαιρια ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ...... ψαξε πρωτα για δουλεια...και μετα για σπιτακι ...μια γκαρσονιερα για αρχη...εχει ..και με 300 ευρω...ωραια σπιτακια....
και μετα ... αλαξε την ζωη σου....

ζησε οπωσ σου αξιζει....και αγαπα τον συζηγο σου...αλλα με υγιη για εσενα τροπο...οπωσ κανει εκεινοσ...σε εσενα..

σε φιλω!

Καλημέρα γιωτάκι, φιλιά στην κόρη σου, καλή επιστροφή. Σου έχω πει πως μόνη σου στήνεις παγίδες ατον εαυτό σου και πέφτεις μέσα με τα μούτρα. Δεν θα το αλλάξουμε αυτό εμείς ποτέ. Δεν θα κάνουμε την επανάστασή μας ποτέ ανώδυνα. Παλεύοντας τόσο για το \"ανώδυνο\" γίνεται όλο και πιο οδυνηρή η ζωή μας. Γύρνα ξέροντας πως θα πονάς από την άρνηση αλλά σφίξε τα δόντια και γύρνα με αγάπη πρώτα για σένα και μετά για τους άντρες σου.
Μην ξανακούσω να λες γριά πως είσαι. Κοριτσάκι...