Κατάθλιψη και μοναξια

Καλησπέρα.Είμαι 26 ετών και τα τελευταία χρόνια βιώνω μια μεγάλη περίοδο κατάθλιψης.Δυστυχώς η κακή ψυχολογική μου κατάσταση με έχει επηρεάσει σε όλους τους τομείς της ζωής μου με αποτέλεσμα να μην αποδίδω πουθενά.Αναγκάστηκα να παρατήσω τις σπουδές μου καθώς δεν έκανα παρέες και δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ λόγω της μόνιμης στεναχώριας μου.Τώρα τελευταία έχω έναν έντονο αυτοκτονικό ιδεασμό και σκέφτομαι συνεχώς το θάνατο σαν λύτρωση.Σαν τελευταία λύση σκέφτομαι να απευθυνθώ σε ψυχίατρο.Αλλά φοβάμαι μην πέσω σε καναν άσχετο και με ξεπαστρέψει μια ώρα αρχίτερα.Πραγματικά έχω φτάσει στο τέλος,δεν βλέπω λύση στον ορίζοντα.Υπάρχει κανεις που να αντιμετωπίζει την ίδια κατάσταση και να προτείνει καμιά λύση,πριν την δώσω εγώ μια και καλή;

Οχι Πάολο η ζωή είναι γλυκιά.Εχω περάσει απο 40 κύματα και πάλι στο λέω.Εκμεταλεύσου τα χρόνια σου έχεις τόσα να γνωρίσεις ζήτα βοήθεια απο εναν ειδικό.Θα δείς πως όλα θα σου φανούν πιο εύκολα η ζωή πιο όμορφη λίγο βοήθεια Πάολο μην το βάζεις κάτω είναι πολύτιμη η κάθε μέρα που περνάει γιατί δεν ξανάρχεται.

εγω ειμαι 26 και χρωσταω τα μισα μαθηματα της σχολης αν βοηθαει :P, παρολαυτα σκεφτομαι οτι εχω μπει σε μια σειρα και οτι θα τελειωσω, ποτε δεν ειναι αργα να να ξαναρχισεις, ξερω εναν 31 χρονων που και αυτος για διαφορους λογους ηταν μακρια απτη σχολη αλλα επεστρεψε και τον βλεπω σαββατοκυριακα βιβλιοθηκη να διαβαζει ανελλειπως και τον θαυμαζω! Ουτε γω αποδιδω οσο θελω πχ στην τελευταια μου σχεση που ειχε διαρκεια 2 μηνες δεν ειχαμε ολοκληρωμενη σεξουαλικη επαφη . σιγουρα δεν ειμαστε ιδια περιπτωση αλλα ισως εχουμε μερικα κοινα. Ειμαι στα 2,5 χρονια ψυχοθεραπειας και μπορω να πω οτι εχω βελτιωθει σε πολλους τομεις. κρινοντας απο μενα θα χρειαζοσουν σιγουρα μια βοηθεια απο εναν ειδικο, ψυχολογο/ψυχοθεραπευτη δε ξερω. και παλι προσωπικα θελω να πιστευω οτι οι περισσοτεροι ειδικοι ειναι σχετικοι ! νομιζω εδω σιγουρα καποιος θα μπορει να σου προτεινει εναν στην περιοχη που μενεις! καλη δυναμη ( ή στα αγγλικα may the force be with u :-)

Paolo,τελευταία λύση ο ψυχίατρος,αλλά καλύτερα ο θάνατος;Ποια προβλήματα που αντιμετωπίζεις σε κάνουν να υιοθετείς τόσο κάθετες οπτικές;Είναι πράγματι τα πράγματα τόσο χάλια,ή τα βλέπεις τόσο χάλια κάτω από το πρίσμα της άσχημης ψυχολογικής κατάστασης;
Tι προσπάθειες έχεις τυχόν κάνει ως τώρα που δεν απέδωσαν καρπούς;Δε νομίζεις πως είναι προτιμότερο να συζητήσεις πρώτα μα κάποιον ειδικό,ώστε να σου δοθεί η ευκαιρία να ξεπεράσεις τον αρνητισμό;
Ποιος σε βαθμολογεί και κρίνει αν είσαι αποδοτικός σε διάφορους τομείς ή όχι;Θα ήθελες να συζητήσουμε ποια είναι τα πράγματα που θα ήθελες να διορθώσεις στη ζωή σου;Eίμαι σίγουρη πως όλο και κάποια διορθωτική κίνηση θα κρύβεται,δεν πιστεύω στα τετελεσμένα να σου πω την αλήθεια.Τι λες λοιπόν;

Κοιτάξτε να δείτε,από το να ζήσω μια ζωή που θα εξαρτάται από τους τρελογιατρούς και τα ψυχοφάρμακα,σαφώς και προτιμώ τον θάνατο.Δεν αντέχω στην ιδέα να ζω κοινωνικά αποκλεισμένος γιατί όπως ξέρετε αν πάθεις τέτοιο πράγμα ο κόσμος σε απομονώνει.Και ειδικά αν είσαι και άνδρας είναι δυο φορές χειρότερα καθώς δεν μπορείς να βρεις ούτε σύντροφο.Τουλάχιστον οι γυναίκες το θέμα σύντροφος το έχουν λυμένο,οπότε δεν δέχομαι ότι μπορούν να νοιώσουν την απόλυτη μοναξιά.Δεν μπορώ να βλέπω τους γύρω μου χαρούμενους κι ερωτευμένους κι εγώ να είμαι χώμα.

Πολλοι σκεφτηκαν να αυτοκτονησουν αλλα λιγοι το καναν πραξη. Σε ποιους θεωρεις οτι ανηκεις? (Ειλικρινα μιλαμε)

Φίλε μου,διάβασα το πρόβλημά σου και σε καταλαβαίνω απόλυτα.Χθες,ανάρτησα και εγώ το δικό μου.Και εγώ τα τελευταία χρόνια περνάω δύσκολα στην ζωή μου.Μου πέρασε και εμένα από το μυαλό να αυτοκτονήσω.Αλλά,αυτή δεν είναι λύση.Θα κάνεις χάρη στους άλλους πολύ απλά,που λες ότι ζούνε την ζωή τους.Εγώ πέρυσι,ξεκίνησα να πηγαίνω σε ψυχολόγο και με έχει βοηθήσει.Τουλάχιστον θα καταλάβεις τα λάθη σου,γιατί έφτασες σε αυτό το σημείο και η αυτοανάλυση θα σου κάνει σίγουρα καλό.

Quote:

---

Originally posted by Winston_man
Πολλοι σκεφτηκαν να αυτοκτονησουν αλλα λιγοι το καναν πραξη. Σε ποιους θεωρεις οτι ανηκεις? (Ειλικρινα μιλαμε)

---

Σκέφτηκες πολύ γουνστον για να κάνεις αυτή την ερώτηση?

Quote:

---

Originally posted by Paolo_1
Κοιτάξτε να δείτε,από το να ζήσω μια ζωή που θα εξαρτάται από τους τρελογιατρούς και τα ψυχοφάρμακα,σαφώς και προτιμώ τον θάνατο.Δεν αντέχω στην ιδέα να ζω κοινωνικά αποκλεισμένος γιατί όπως ξέρετε αν πάθεις τέτοιο πράγμα ο κόσμος σε απομονώνει.Και ειδικά αν είσαι και άνδρας είναι δυο φορές χειρότερα καθώς δεν μπορείς να βρεις ούτε σύντροφο.Τουλάχιστον οι γυναίκες το θέμα σύντροφος το έχουν λυμένο,οπότε δεν δέχομαι ότι μπορούν να νοιώσουν την απόλυτη μοναξιά.Δεν μπορώ να βλέπω τους γύρω μου χαρούμενους κι ερωτευμένους κι εγώ να είμαι χώμα.

---

Πάολο...έχεις πολύ δουλειά να κάνεις με τον εαυτό σου.
Καταρχήν δεν είναι απαραίτητο να πας σε ψυχίατρο, αν και όλοι αυτοί που πάνε να είσαι σίγουρος πως δεν καταστρέφονται απ τα ψυχοφάρμακα αν είναι άντρες, ούτε τη βγάζουν καθαρή αν είναι γκόμενες, οπότε πιο εύκολο να έχουν σύντροφο.
Ξεκίνα με έναν φυχολόγο να δεις τι σου συμβαίνει και ψάξε μέσα σου με τη βοήθεια του να δεις γιατί είσαι τόσο παραιτημένος.
Η ζωή είναι πόλεμος και εσύ δεν έχεις δωσει καν την πρώτη μάχη.

Quote:

---

Originally posted by Paolo_1
Κοιτάξτε να δείτε,από το να ζήσω μια ζωή που θα εξαρτάται από τους τρελογιατρούς και τα ψυχοφάρμακα,σαφώς και προτιμώ τον θάνατο.Δεν αντέχω στην ιδέα να ζω κοινωνικά αποκλεισμένος γιατί όπως ξέρετε αν πάθεις τέτοιο πράγμα ο κόσμος σε απομονώνει.Και ειδικά αν είσαι και άνδρας είναι δυο φορές χειρότερα καθώς δεν μπορείς να βρεις ούτε σύντροφο.Τουλάχιστον οι γυναίκες το θέμα σύντροφος το έχουν λυμένο,οπότε δεν δέχομαι ότι μπορούν να νοιώσουν την απόλυτη μοναξιά.Δεν μπορώ να βλέπω τους γύρω μου χαρούμενους κι ερωτευμένους κι εγώ να είμαι χώμα.

---

Φίλε μου, το να πάρεις κανα αντικαταθλιπτικό για κάποιο χρονικό διάστημα δεν έγινε και τίποτα...πολλοί έχουν πάρει και όχι μόνο για κατάθλιψη, τα νέας γεννιάς άτυπα αντικαταθλιπτικά δεν έχουν παρενέργειες (δεν σε κάνουν \"ζομπι\" και άλλα τέτοια που ακούγονται) συνταγογραφούνται ευρύτατα και για αγχώδης καταστάσεις. Δεν είναι κάτι το τρομερό \"ούτε θα τραβιέσαι για μια ζωή\" όπως νομίζεις-αν και φυσικά είναι καλύτερο να τραβιέσαι για μια ζωή αλλά να μπορέσεις να την ζήσεις και να κάνεις κάποια πράγματα από το να μην την ζήσεις καθόλου.




Πολλοί άνθρωποι με ιατρικά προβλήματα όπως διαβήτη τραβιούνται για μια ζωή και πρέπει να παίρνουν για μια ζωή φάρμακα, που είναι το κακό σε αυτό? Ούτε έχει ιδιαίτερο στίγμα πλέον να πεις ότι έχεις κάποια κατάθλιψη, όλοι downiάζουν και εν μέρη ξέρουν πως είναι...αν κάποια κοπέλα σε διώξει από κάτι τέτοιο τότε αυτό πάει να πει ότι δεν άξιζε η κοπέλα τόσο απλά. Αν δεν ήταν αυτό θα ήταν κάτι άλλο επιφανειακό να είσαι σίγουρος. Αλλά και εσύ κόλλημα να έχεις δεν χρειάζεται να το πεις σε κάποιον έτσι και αλλιώς. Σύμφωνα με τον WHO, μείζωνα καταθλιπτική διαταραχή θα εμφανίσουν το 30% του πληθυσμού τουλάχιστον μια φωρά στην ζωή τους. Το ποσό είναι αστρονομικό για τα ιατρικά δεδομένα και όπως κατάλαβες πρόκειται για ένα πολύ κεινό πρόβλημα.




Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί να έχεις στίγμα αν δεν θελήσεις να το πεις εσύ, η κατάθλιψη δεν είναι σαν την ψύχωση που το άτομο χάνει τον έλεγχο και η \"περίεργη συμπεριφορά\" του φαίνεται στους άλλους. Αν επισκεφτείς ψυχίατρο η ψυχολόγο δεν χρειάζεται να αρχίζεις να το φωνάζεις με ντουντούκα στην γειτονιά σου. Αλλά και να το πεις οι ποιο πολλοί θα καταλάβουν και μην φοβάσαι δεν θα σε πουν \"τρελό\" στην περίπτωση που έχεις τέτοια θέματα/κολλήματα. Αυτά είναι κολλήματα και τίποτα άλλο.



Κάνεις προβλέψεις για το στίγμα και για την πιθανή κριτική των άλλων ενώ ο ίδιος λες ότι έχεις απομονωθεί κοινωνικά. Δηλαδή δεν υπάρχουν φαντάζομαι και πολλοί που να σε \"κριτικάρουν τώρα\" (αλλά και να υπήρχαν πάλι άμα ήθελες δεν το έλεγες) Δεν μπορώ να καταλάβω λοιπόν τι έχεις να χάσεις (πέρα από τα 50-60 ευρώ της επίσκεψης). Αν δεν πας όμως ο ίδιος λες ότι μπορείς να χάσεις την ζωή σου.



Όσο για το \"φάρμακα για μια ζωή\" αυτό σε καμία περίπτωση δεν ισχύει για το συγκεκριμένο πρόβλημα. Αν το ψάξεις, θα δεις ότι η ποιο αποτελεσματική θεραπεία (επίσημα μιλώντας πάντα) για την κατάθλιψη είναι ένα είδος ψυχο (και όχι φαρμακο-) θεραπείας γνωστή ως \"Γνωστική-Συμπεριφορική Θεραπεία\" (Cognitive-Behavioural Therapy-CBT). Είναι μια θεραπεία που αν γίνεται από έμπειρο κλινικό ψυχολόγο η ψυχίατρο (συνήθως ψυχολόγοι εκπαιδεύονται σε αυτή αλλά καμιά φορά και ψυχίατροι) έχει πολύ μεγάλη αποτελεσματικότητα στο συγκεκριμένο πρόβλημα στο σημείο μετά από κάποιο χρονικό διάστημα να απαλλάσεσαι τελείως από τα αρνητικά σου συναισθήματα.




Το καταθλιπτικό συναίσθημα δημιουργείται από αυτόματες αρνητικές σκέψεις που ο χρόνια πάσχων δεν μπορεί να τις καταλάβει γιατί τις κάνει πλέον αυτόματα. Μετά από κάποιο σημείο, το άτομο με κατάθλιψη εμφανίζει αυτό που χαρακτηρίζει την κατάθλιψη και είναι η \"γνωστική τριάδα\". Αυτή είναι αρνητικές σκέψεις για τον 1)εαυτό του, 2)το περιβάλλον του και το 3)μέλλον του. Όταν είσαι σε καταθλιπτική φάση πιθανότατα να πιστεύεις ότι είσαι αβοήθητος (π.χ. να νοιώθεις μίζερα), ότι το περιβάλλον σου είναι μαύρο (π.χ. σκέψεις τίπου \"δεν έχω φίλους, δεν έχω ζωή\") και ότι αυτά δεν θα αλλάξουνε (π.χ. \"θα μείνω σε αυτή την κατάσταση για πάντα\"). Όπως είναι φυσικό αυτά οδηγούν σε φαύλο κύκλο. Π.χ. μπορεί να νιώθεις ότι δεν έχεις φίλους και απομονωνεσαι και αυτή η συμπεριφορά φυσικά δεν θα σου επιτρέψει να γνωρίσεις άλλά άτομα κάτι που θα επιβεβαιώσει και τις αρνητικές σου σκέψεις και που θα οδηγήσει σε παραπέρα απομόνωση και ούτω καθ\'εξής. Όλη αυτή η κατάσταη επίσης σου βάζει \"πρίσματα\" στην αντίληψή σου και στην σκέψη σου σε σημείο που να \"διαστρεβλώνεις\" τον κόσμο και τον εαυτό σου σύμφωνα με τα συναισθήματά σου. Όλοι οι άνθρωποι το κάνουν αυτό (έχουν τα δικά τους \"πρίσματα\") αν περνάμε καταθλιπτική φάση όμως το ποιο πιθανό είναι να το κάνουμε σχεδόν πάντα αρνητικά π.χ. μια αποτυχία μπορεί να οδηγήσει στην γενίκευση ότι \"είμαι αποτυχημένος σε όλους τους τομείς\". Μια ερωτική απογοήτευση στην γενίκευση ότι \"δεν είμαι ελκυστικός\". Μια συζήτηση στην οποία καποιο \"πείραγμα\" να εκληφθεί ως κοροιδία. Ένα κοίταγμα στον δρόμο από ένα περαστικό ότι ο άλλος \"ξέρει το πρόβλημά μου και με λυπάται\". \"Να δώσεις βάρος σε ένα κακό βαθμό και να ξεχάσεις ότι έχεις ήδη περάσει μαθήματα και ότι για να περάσεις έστω πανεπιστήμιο είναι μια νίκη από μόνο του (που μπορεί μέσα από το καταθλιπτικό πρίσμα επιμελώς να ξεχαστεί μπροστά σε ένα κακό βαθμό. )



Μπορεί σε καταθλιπτική φάση το μυαλό σου να χαθεί πολύ στο να αισθάνεται πόσο μάυρο είναι, πόσο δεν μπορεί να πάρει ευχαρίστηση από οτιδήποτε. Μπορεί να είναι πολύ απασχολημένο στο να βγάζει συνέχεια αρνητικά συμπεράσματα και στο να αυτο-βασανίζεται, να είναι εκεί για να επιβεβαιώνει κάθε μίζερή σου σκέψη και να σου βάζει τρικλοποδιές όποτε και όπου μπορεί. Όμως΄είναι το μυαλό σου και αυτό κάνει αυτή η θεραπεία. Επικεντρώνεται κυρίως στο εδώ και τώρα και προσπαθεί να βάλει το μυαλό σου στην θέση του. Να σταματήσει τις σκοτεινές σου σκέψεις και να σπάσει τους φαύλους κύκλους στους οποίους μπλέκεσαι. Γι\'αυτό πριν αρχίσεις να απογοητεύεσαι αμέσως και να βγάζεις σκοτεινά συμπεράσματα για το μέλλον σου και \"πως θα τραβιέσαι μια ζωή σε γιατρούς\" ενημερώσου γι\'αυτό που περνάς και για τους τρόπους που μπορείς να το αντιμετωπίσεις σαν να ήταν οποιαδήποτε ιατρική κατάσταση.Αν πάρεις κάποιο φάρμακο-αν και δεν είναι απαραίτητο- θα είναι για κάποιο καιρό και πραγματικά δεν είναι τίποτα σπουδαίο ούτε τρομερό.


Προσπάθησε να μην δώσεις καμία σημασία το αρνητικό συναίσθημα και να τα ζυγίσεις λογικά, σαν ένας επιστήμονας η και λογιστής που βλέπει το πρόβλημα απ\'έξω και εντελώς ορθολογικά. Σε ποια περίπτωση έχεις πιθανά οφέλη και σε ποια πιθανά ελλείμματα? Σκέψουν να μην είχες κατάθλιψη αλλά (χτύπα ξύλο) μια σοβαρή σωματική ασθένεια όπως καρκίνο η καρδιακή ανεπάρκεια και σου λέγανε \"αν πας στον χειρουργό θα χειρουργηθείς και πιθανότατα θα σωθείς, αν δεν πας όμως πιθανότατα θα πεθάνεις\". Τι θα έκανες? Πραγματικά είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα, με το μόνο πρόβλημα ο εχθρός να είναι το ίδιο σου το μυαλό.






Είμαι λοιπόν της γνώμης να επισκεφτείς ένα ψυχίατρο και ένα ψυχολόγο που να ειδικεύεται στην Γ-Σ θεραπεία και να κάνεις το βήμα...πίσω για την ζωή όχι για το μπαλκόνι σου....

\'Ελεος πια με τις γνωστικοσυμπεριφοριστικες θεραπειες και την πεποιθηση οτι ειναι πανακεια για τα υπαρξιακα μας προβληματα.Για τα σκουπιδια ειναι η γνωσιακη και ολοι οι γνωστικοί φωτισμένοι του Beck και των άλλων αμερικανόφερτων χαζοχαρουμενων τυπου \"ευτυχία σε 30 μέρες\" παρε τη ζωη στα χέρια σου\" \"10 οδηγιες για να απαλλαγεις απο τις φοβιες\" κτλ κτλ.Η κατάθλιψη ειναι ενα βαθυ συναισθημα καθαρα υπαρξιακο και δεν λυνεται με τεχνικες του στυλ σκεφτομαι θετικα ειμαι αισιοδοξος κτλ.Γνωμη μου ειναι οτι ολα αυτα τα δυσαρεστα συναισθηματα χρειαζονται χρονο και δουλεια μεσα απο μια θεραπευτιικη σχεση που θα χρειαστει το χρονο της.Θεραπειες εξπρές και αλλα τετοια δε γιατρευουν την ψυχη.

Quote:

---

Originally posted by velout
\'Ελεος πια με τις γνωστικοσυμπεριφοριστικες θεραπειες και την πεποιθηση οτι ειναι πανακεια για τα υπαρξιακα μας προβληματα.Για τα σκουπιδια ειναι η γνωσιακη και ολοι οι γνωστικοί φωτισμένοι του Beck και των άλλων αμερικανόφερτων χαζοχαρουμενων τυπου \"ευτυχία σε 30 μέρες\" παρε τη ζωη στα χέρια σου\" \"10 οδηγιες για να απαλλαγεις απο τις φοβιες\" κτλ κτλ.Η κατάθλιψη ειναι ενα βαθυ συναισθημα καθαρα υπαρξιακο και δεν λυνεται με τεχνικες του στυλ σκεφτομαι θετικα ειμαι αισιοδοξος κτλ.Γνωμη μου ειναι οτι ολα αυτα τα δυσαρεστα συναισθηματα χρειαζονται χρονο και δουλεια μεσα απο μια θεραπευτιικη σχεση που θα χρειαστει το χρονο της.Θεραπειες εξπρές και αλλα τετοια δε γιατρευουν την ψυχη.

---

Αυτο που δεν έχει βοηθήσει εσένα, δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να βοηθήσει άλλους.
Για τη συγκεκριμένη θεραπεία έχω διαβάσει πως ΄βοήθησε πολλούς από εδω μέσα.

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Σκέφτηκες πολύ γουνστον για να κάνεις αυτή την ερώτηση?

---

Σαφως και για να μιλαει εδω ανηκει στους ζωντανους αλλα αλλο εννοω (οκ δεν το εθεσα σωστα το παραδεχομαι)

Αν θεωρει οτι εχει το κουραγιο να το κανει αυτο ρωταω. Πολλοι το σκεφτηκαν αλλα λιγοι το κανανε πραξη. Εχεις φιλε Παολο τα \"κοτσια\" ή εισαι μονο λογια??? (Ευχομαι το δευτερο βεβαια)

Paolo επειδη και εγω εχω περασει δυσκολα τελευταια, πιστευω πως θα σε βοηθησει ενας ψυχιατρος. Αλλα ο θανατος δεν ειναι λυση, ειναι μια λυση φυγης για τους αδυνατους. Και εμεις δεν ειμαστε αδυνατοι, ειμαστε δυνατοι και θα τα καταφερουμε να σταθουμε παλι στα ποδια μας...

Οταν νοιωθεις ασχημα, σκεψου οτι υπαρχουν και χειροτερα στη ζωη, πολυ χειροτερα.....

Φυσικά κι έχω το θάρρος να αυτοκτονήσω.Ειδικά αν ήξερα έναν ανώδυνο τρόπο θα το είχα κάνει εδώ και χρόνια(και πιστεύω και πολλοί ακόμα θα το είχαν κάνει).Πραγματικά αυτή η μαυρίλα που νιώθω κάθε μέρα μ\'έχει διαλύσει.Η ζωή κυλάει κι εγώ μένω στάσιμος.Έχω ξεμείνει μόνο μ\'έναν φίλο που κι αυτός είναι στην ίδια κατάσταση με μένα.Φοβάμαι να μπλέξω με τρελογιατρούς γιατί από έρευνες που έχω κάνει ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών δεν έμεινε ικανοποιημένο από τα αποτελέσματα των θεραπειών.Οι ψυχολόγοι-ψυχίατροι είναι άσχετοι,πως μπορούν να ξέρουν τι μας συμβαίνει;Μόνο εμεις οι ίδιοι γνωρίζουμε τι περνάμε και τι πρέπει να κάνουμε για να βγούμε από το τέλμα.

Quote:

---

Originally posted by Paolo_1
Φυσικά κι έχω το θάρρος να αυτοκτονήσω.Ειδικά αν ήξερα έναν ανώδυνο τρόπο θα το είχα κάνει εδώ και χρόνια(και πιστεύω και πολλοί ακόμα θα το είχαν κάνει).Πραγματικά αυτή η μαυρίλα που νιώθω κάθε μέρα μ\'έχει διαλύσει.Η ζωή κυλάει κι εγώ μένω στάσιμος.Έχω ξεμείνει μόνο μ\'έναν φίλο που κι αυτός είναι στην ίδια κατάσταση με μένα.Φοβάμαι να μπλέξω με τρελογιατρούς γιατί από έρευνες που έχω κάνει ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών δεν έμεινε ικανοποιημένο από τα αποτελέσματα των θεραπειών.Οι ψυχολόγοι-ψυχίατροι είναι άσχετοι,πως μπορούν να ξέρουν τι μας συμβαίνει;Μόνο εμεις οι ίδιοι γνωρίζουμε τι περνάμε και τι πρέπει να κάνουμε για να βγούμε από το τέλμα.

---

Παολο πλάκα κάνεις έτσι?
Δεν μπορώ να πισέψω πως ένας νέος ανθρωπος είναι τοσο ανενημέρωτος.
Που την έκανες την έρευνα? Σε καμιά σπηλιά?

Όχι δεν την έκανα σε σπηλιά,την έκανα μέσω internet και διαπίστωσα ότι πολλοί τραβιούνται χρόνια μ\'αυτή την ιστοριά και καταλήγουν να πίνουν τα χάπια με τις χούφτες,αφού δεν μπορούν οι ψυχίατροι να τους βρουν τί πραγματικά έχουν.Όλοι αυτοί οι δήθεν ειδικοί τους βλέπουν ψυχρά επαγγελματικά και τους τρώνε ένα σωρό λεφτά.

Αν οι ψυχολόγοι και ψυχίατροι είναι άσχετοι και μόνο\"εμείς\"ξέρουμε πώς να βγούμε από το τέλμα,τότε γιατί είσαι ακόμη στο τέλμα Paolo;Δε θα σε χτυπήσει κανένας με το μαγικό ραβδάκι να αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι αυτή την εποχή.Χρειάζεται βοήθεια από ειδικό κάποιος με αυτοκτονικό ιδεασμό,όχι σύμμαχους στο\"ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης\".

Πάολο...εχεις καμιά ιδέα σε τι φόρουμ είσαι?
Εδω λοιπόν, το 80% των μελών παίρνουν φάρμακα, αντιμετωπίζουν την ασθένεια τους και επειδή είχα την τύχη να γνωρίσω αρκετούς από εδώ θα σου πω, πως μια χαρά λειτουργικοί και ικανοποιημένοι είναι από τη ζωή σους, για να μην αναφέρω πως κάποιοι πραγματικά διαπρέπεπουν.
Τι σόι κουβέντες είναι αυτές περί \"τρελλογιατρών\" και \"παίρνουν με τις χούφτες φάρμακα\"?
Μου θυμίζεις νοοτροπία επαρχίας του 60, όπου οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν τα ψυχολογικά προβλήματα ως μη αρρώστια, αλλά κατάρα, μάγια και άλλα τέτοια τριτοκοσμικά.
Θα σου κάνω μια ερώτηση: αν σπάσεις το πόδι σου, θα πας σε γιατρό ή θα αυτοκτονήσεις?
Επίσης, σου είπα και στην αρχή του θέματος σου, πως δεν είναι ανάγκη να πας σε ψυχίατρο, αλλά σε ψυχολόγο, όπου δεν θα σου γράψει φάρμακα.
Δυστυχώς, όπως και ένα σπασμένο πόδι, αν δεν το αντιμετωπίσεις με τη βοήθεια ειδικού επιστήμονα, η κατάσταση θα χειροτερεύει όλο και περισσότερο.
Ακόμη και η σημερινή σου απαισιοδοξία εκεί οφείλεται. Αν σου έχει μείνει η παραμικρή αγάπη και ενδιαφέρον για τον εαυτό σου, ζήτα βοήθεια.

Quote:

---

Originally posted by Paolo_1
Όχι δεν την έκανα σε σπηλιά,την έκανα μέσω internet και διαπίστωσα ότι πολλοί τραβιούνται χρόνια μ\'αυτή την ιστοριά και καταλήγουν να πίνουν τα χάπια με τις χούφτες,αφού δεν μπορούν οι ψυχίατροι να τους βρουν τί πραγματικά έχουν.Όλοι αυτοί οι δήθεν ειδικοί τους βλέπουν ψυχρά επαγγελματικά και τους τρώνε ένα σωρό λεφτά.

---

Και από ένα μάτσο άτομα που βρήκες στο ιντερνετ έβγαλες και το επιστημονικό συμπέρασμα πως τελικά δεν βοηθάει τίποτα και ότι όλες επιστήμες που ασχολούνται με την αποκλίνουσα συμπεριφορά μάλλον είναι ψεύτικες. Εντάξει τουλαχιστον πριν αυτοκτονήσεις πήγαινε να παραλάβεις το νομπελ είναι κρίμα ένα τέτοιο breakthrough να πάει χαμένο από μια τέτοια δραματική διάνοια...



Πιθανών δεν σκέφτηκες ότι αυτοί που ποστάρουν είναι αυτό το ποσοστό (που πάντα υπάρχει και ναι στην κατάθλιψη είναι μικρό) που δεν παίρνει βοήθεια οπότε και λέει τον πόνο του στο ιντερνετ ενώ αυτοί που τελικά γίνονται καλύτερα-που ναι είναι και οι ποιο πολλοί-δεν μπένουν στον κόπο να ποστάρουν. Πριν το επόμενο σερτς καταργήσεις περισσότερες επιστήμες σκέψου λίγο και τέτοιες μεταβλητές...

Εγώ θα το θέσω αλλιώς:πείτε ότι είστε για καιρό μόνοι και βρίσκεστε στο ξεκίνημα μιας νέας γνωριμίας με άτομο του άλλου φύλου.Δηλαδή εσεις μου λέτε ότι το πρώτο που θα του πείτε είναι ότι παίρνετε ψυχοφάρμακα;Έχετε το θάρρος να το κάνετε;Στο ξεκίνημα μιας καινούριας σχέσης όλοι προσπαθούμε να δώσουμε μια εξιδανικευμένη εικόνα του εαυτού μας ,ότι είμαστε μια χαρά και δεν έχουμε κανένα πρόβλημα.Αν πω από την αρχή ότι ζω με φάρμακα,τότε το πιθανότερο είναι το άτομο που μ\'ενδιαφέρει να μην αχοληθεί καν μαζί μου.Ας μην είμαστε τόσο υποκριτές,όλοι ντρεπόμαστε να συζητάμε τέτοια θέματα με τους γνωστούς μας,γιατί φοβόμαστε μη μας απομονώσουν.Γι\'αυτό και καταλήγουμε να συζητάμε σε τέτοια forum,όπου είμαστε όλοι άγνωστοι και μπορούμε να πούμε μια κουβέντα παραπάνω.

Paolo_1,

καλως ήρθες:)

Δεν νομιζω πώς καποιο απο τα παιδια παραπανω, σου ειπε να βγαλεις ανακοινωση με το τί εχεις ή δεν εχεις. Αλλο σου ειπαν: πώς υπάρχουν λυσεις περα απο την αυτοκτονια. Το κακο και το καλο, ειναι οτι μεσω αυτων των λυσεων χρειαζεται περισσοτερη δραση.

Σε οτι αφορα τις σχεσεις, κατα τη γνωμη μου τουλάχιστον, χρειαζεται καποιος χρονος για να εμπιστευτεις τοσο προσωπικες καταστασεις. Ειτε προκειται για φιλικη σχεση, ειτε για ερωτικη. Οι σχεσεις χρειαζονται επισης χρονο κ καποιο κοπο και δραση επισης. Ολα αυτα σε αποθαρρυνουν κ σκεφτεσαι την αυτοκτονια?

Λάθος.Όποιος στην αρχή της σχέσης του δώσει μια εξιδανικευμένη,επίπλαστη εικόνα,τότε πιθανότατα θα το κάνει γιατί αισθάνεται πως εξαρτάται απόλυτα από τη γνώμη που θα σχηματίσει ο κάθε άλλος γι αυτόν,θετική ή αρνητική.Το αίσθημα της αυταξίας του,το έχει συνδέσει λανθασμένα με την έγκριση των άλλων,έχει ανάγκη να τον βαθμολογούν καλά.Κι ο μαθητής που θα αντιγράψει θα εισπράξει ίδιον όφελος,αλλά όταν έρθει η ώρα της επανεξέτασης,θα πατώσει και θα τον τσούξει διπλά.

Δεν θέτει παρά τη βάση για την αυτοτιμωρία του και τις ενοχές του κάποιος όταν,καλύπτει την ύπαρξη των αρνητικών, η σχέση θα αποτύχει παταγωδώς,καθώς όσο κι αν το επιθυμεί,οι άλλοι δεν βλέπουν μόνο όσα τους δίνουμε στο πιάτο,αλλά πολύ περισσότερα.

Paolo,το χειρότερο για έναν άνθρωπο δεν είναι να τον \"βαθμολογήσουν\"άσχημα,είν� �ι πως ο ίδιος βαθμολογεί άσχημα τον εαυτό του.Μήπως είναι ώρα να αναρωτηθείς πού οφείλονται αυτές οι απολυτότητες που έχεις υιοθετήσει σαν κανόνες που δεν επιδέχονται καμία άλλη απόχρωση ή οπτική;

Θες να πεις πως είναι χειρότερο να χρειαστεί κάποιος μία εποχή φάρμακα ή ψυχανάλυση,παρά να του φέρνουν λουλούδια σε κάνα νεκροκρέβατο;Όχι Paolo,είσαι εδώ γιατί αναζητάς τη λύση και πολύ καλά κάνεις,έστω και με τα οποιαδήποτε κολλήματά σου που συνοδεύουν ως βαρίδι την επιθυμία αυτή για αλλαγή.

Άκουσε,δεν είμαστε από σίδερο,αλλά γήινα πλάσματα,με το παρελθόν μας και τις εμπειρίες μας,με τα λάθη και τα πάθη μας,τα πράγματα που μας έχουν σημαδέψει.Αλλά και με τα όνειρά μας που περιμένουν να τους δώσουμε τη δυνατότητα να βγουν στο φως,το φως που το πέπλο του φόβου τους στερεί.

Εγώ παίζει και να δοκίμαζα τις σχέσεις μου ακριβώς με το αντίθετο σκεπτικό.Το πρώτο που θα έλεγα θα ήταν \"Γεια σου.Έχω κατάθλιψη\"θα δοκίμαζα δηλαδή να ξεπεράσω το φόβο μου,δηλώνοντας εξαρχής αυτό μου το μείον,όχι με αποφυγή,ενώ ταυτόχρονα θα έκανα και ένα crash test απέναντι στο ποιος θα έμενε μαζί μου όχι για την ψευδαίσθηση της τελειότητας,αλλά για εμένα,ως άνθρωπο που αντιμετωπίζει τα προβλήματά του με γενναιότητα.Για τα τέλεια υπάρχει και το photoshop των εσώψυχών μας,αλλά έχω μάθει πια να μην γίνομαι του κάθε άσχετου το φαντασιακό.

Μπορούμε να το πάρουμε και αλλιώς το καθετί...:)

Θα τολμήσω να πω κι εγώ τη γνώμη μου. Βλέπω να είσαι έντονα ενάντιος σε γιατρούς, ειδικούς και θεραπείες μεν, αλλά με μοναδικό αντίποδα την λύση μέσω αυτοχειρίας. Αν μου επιτρέπεις, η εμπειρία μου μου λέει ότι δε βάζεις καθόλου τον εαυτό σου σα \'διαχειριστή\' μιας κατάστασης που σου προκαλεί δυσφορία μεν αλλά και άρνηση ως προς το να δεχτείς βοήθεια. Ένας ψυχολόγος δεν είναι απαραίτητο ότι θα σε παραπέμψει ας πούμε σε γιατρό για φαρμακοθεραπεία. Γιατί δε δίνεις μια πιθανότητα να τα καταφέρεις μόνο με τη βοήθειά του; Νιώθω ότι σου είναι δύσκολο να σκεφτείς έστω και στ\' αστεία θετικά, αλλά είσαι πολύ νέος κι αδικείς τον εαυτό σου. Δε ξέρω αν θα σου φανώ \'χρήσιμη\' αλλά είμαι κι εγώ σε μείζονα κατάθλιψη, γυναίκα 12 χρόνια μεγαλύτερή σου και με βεβαρυμένο παρελθόν υγείας. Κάνεις λάθος αν νομίζεις ότι οι γυναίκες την έχουν καλύτερα. Σε πληροφορώ ότι δεν είμαι καν στη θέση σου για να κάνω ψυχοθεραπεία, χρηματικά στερούμαι ακόμη και τα απολύτως αναγκαία. Σε πληροφορώ ότι το να είσαι γυναίκα άνεργη, ανύπαντρη και πρώην αλκοολική, είναι πολύ μεγαλύτερο ως \'στίγμα\' απ\' την κατάθλιψη. Ευτυχώς για μένα, είμαι σε θέση να την διαχειρίζομαι μόνη μου, έστω και με τα λιγοστά εργαλεία που διαθέτω. Πολύ σωστά σου είπε κάποιος, χρειάζεται να σκεφτείς και λίγο τα χειρότερα για να εκτιμήσεις τα όσα έχεις, όποια κι αν είναι αυτά. Αντίθετα με σένα, εγώ χρειάζεται να σκέφτομαι τα καλύτερα γιατί δεν έχω συμπαραστάτες καν. Όσο για σύντροφο; Θα συμφωνήσω πάλι με Ρέίν. Ναι Πάολο, αν ξαναέρθει κάποιος στη ζωή μου οφείλω σε μένα πρώτα απ\' όλα να του πω \'γεια φίλε, είμαι πρώην καρκινοπαθής και πρώην αλκοολική. Τώρα είμαι οκ και όφειλα και στους δυο μας να σου πω με τί \'κουμάσι\' έχεις να κάνεις...\'. Αν δεν αγαπούσα τη ζωή, δε θα τα είχα καταφέρει ούτε με το ένα ούτε με το άλλο Πάολο. Δοκίμασε να μείνεις λοιπόν στη ζωή με όσα σου φέρει, γιατί της χρωστάμε. Αυτή θα συνεχιστεί είτε λείψουμε, είτε όχι...

:)

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Paolo_1,

καλως ήρθες:)

Δεν νομιζω πώς καποιο απο τα παιδια παραπανω, σου ειπε να βγαλεις ανακοινωση με το τί εχεις ή δεν εχεις. Αλλο σου ειπαν: πώς υπάρχουν λυσεις περα απο την αυτοκτονια. Το κακο και το καλο, ειναι οτι μεσω αυτων των λυσεων χρειαζεται περισσοτερη δραση.

Σε οτι αφορα τις σχεσεις, κατα τη γνωμη μου τουλάχιστον, χρειαζεται καποιος χρονος για να εμπιστευτεις τοσο προσωπικες καταστασεις. Ειτε προκειται για φιλικη σχεση, ειτε για ερωτικη. Οι σχεσεις χρειαζονται επισης χρονο κ καποιο κοπο και δραση επισης. Ολα αυτα σε αποθαρρυνουν κ σκεφτεσαι την αυτοκτονια?

---

Αυτό.




Εξ\'αλλου εγώ είπα ότι πρώτη και καλύτερη λύση στην κατάθλιψη είναι η ψυχο- και όχι η φαρμακοθεραπεία αλλά μάλλον δεν διάβασε καν το αναλυτικό ποστ που έγραψα. Ούτε και για το ότι η φαρμακοθεραπεία δεν είναι τόσο τρομερό όσο νομίζει ότι είναι. Ούτε όπως καλά είπες και εσύ θα πρέπει να το πει σε κάποιον, πάντα κάποια πράγματα έτσι και αλλιώς τα κρατάμε για τον εαυτό μας. Αλλά και να θέλει να το πει τόσο πολύ ποια, να το πει στα κατάλληλα άτομα (άτομα με κάποιο επίπεδο) δεν θα γίνει θέμα. Ο Paolo μέχρι τώρα έχει προβεί σε κάθε πιθανή γενίκευση και στερεότυπο που υπάρχει για να επιβεβαιώσει κάθε αρνητική σκέψη που του έρχεται (από τα σερτς στο ιντερνετ και το τραγικό συμπέρασμα που βγάζουν μέχρι το πιθανό/δήθεν στίγμα που υπάρχει πιθανότητα να του κολλήσουν οι άλλοι-παρ\'όλο που ο όπως ο ίδιος λέει δεν έχει και πολλούς άλλους αυτή την περίοδο στην ζωή του...φαντάζομαι ότι μόνο λόγου του οποιουδήποτε πιθανού στίγματος τότε πρέπει να σταματήσουμε όλοι να γνωρίζουμε καινούργια άτομα-από το στίγμα που μπορεί να βάλουν στην \"untreandy\" τύπου κόμμωση μου μέχρι την μουσική που ακούω )-τυπική συμπεριφορά ατόμου που πάσχει από την διαταραχή-κάτι που του έγραψα και πολύ αναλυτικά στο ποστ.


Δες και τα άλλα παιδιά τι σου λένε για το πόσο δύσκολα έχουν περάσει αλλά παρ\'όλα αυτά το παλεύουν.

Οπότε πριν γκρινιάξεις για αυτοκτονία πάλυ και σκεφτείς την οποιαδήποτε αδυναμία/πιθανό αρνητικό/πιθανή ήττα γιατί δεν προσπαθείς να αποστασιωποιηθείς λίγο από τα συναισθήματα σου και για μια φoρά να σκεφτείς για/φανταστείς μια πιθανή νίκη? Για αρχή γιατί δεν ενημερώνεσαι για αυτό που περνάς...just a thought.

Petran δεν θέλω να έρθω σε αντιπαράθεση μαζί σου.Εσύ τα βλέπεις έτσι,εγώ τα βλέπω αλλιώς.Έχουμε διαφορετικές απόψεις,τι να κάνουμε.Εγώ αυτό που θέλω να πω για τους γιατρούς είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς(δεν λέω όλοι)είναι απατεώνες και άσχετοι με το αντικείμενο.Πηγαίνεις για να λύσεις το πρόβλημα σου και αντι να στο λύσουν σε κάνουν χειρότερα.Αυτή η ιστορία με τις ψυχοθεραπείες εκτος από χρονοβόρα,μπορεί και να σε φαληρίσει οικονομικά.Και επιπλέον οι ψυχίατροι δεν σου λενε και τίποτα παραπάνω από αυτά που ήδη ξέρεις.Χαίρω πολύ,το να παω εκεί και να μιλάω για τα δήθεν παιδικά μου τραύματα δεν πρόκειται να με βοηθήσει αυτή τη στιγμή.

Quote:

---

Originally posted by Paolo_1
Petran δεν θέλω να έρθω σε αντιπαράθεση μαζί σου.Εσύ τα βλέπεις έτσι,εγώ τα βλέπω αλλιώς.Έχουμε διαφορετικές απόψεις,τι να κάνουμε.Εγώ αυτό που θέλω να πω για τους γιατρούς είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς(δεν λέω όλοι)είναι απατεώνες και άσχετοι με το αντικείμενο.Πηγαίνεις για να λύσεις το πρόβλημα σου και αντι να στο λύσουν σε κάνουν χειρότερα.Αυτή η ιστορία με τις ψυχοθεραπείες εκτος από χρονοβόρα,μπορεί και να σε φαληρίσει οικονομικά.Και επιπλέον οι ψυχίατροι δεν σου λενε και τίποτα παραπάνω από αυτά που ήδη ξέρεις.Χαίρω πολύ,το να παω εκεί και να μιλάω για τα δήθεν παιδικά μου τραύματα δεν πρόκειται να με βοηθήσει αυτή τη στιγμή.

---

Εντάξει όλοι έχουν την άποψή τους αλλά η δικιά σου είναι λάθως τι να κάνουμε? Έχεις βγάλει συμπεράσματα για τους ψυχολόγους και τους γιατρούς από κάτι σερτς στο ιντερνετ και από από αυτά που ακούς από εδώ από εκεί. Εκτός και αν έχεις κάνει έρευνα με αντιπροσωπευτικό δείγμα γιατρών και βρήκες ότι όλοι τελικά είναι \"απατεώνες και άσχετοι\" με το αντικείμενο. Αλλά προφανώς δεν έχεις κάνει. Αντιπροσωπεύεις ότι είναι κακό για μένα στον Έλληνα. Αυτή η δήθεν \"παντογνωσία\" για το κάθε αντικείμενο γνώσης που παρουσιάζουνε όλοι, από τον ταξιτζή της διπλανής πιάτσας μέχρι τον δικηγόρο της γειτονιάς σου. Δηλαδή να βγει έναςμια φορά και να πει \"δεν ξέρω για αυτό το θέμα γιατί δεν είναι ο τομέας μου ρε παιδιά!\" δεν υπάρχει. Εσύ ας πούμε δεν έχεις ιδέα από ψυχολογικές επιστήμες και ιατρική και παρ΄όλα αυτά \"τα χεις βρει όλα\". Εντάξει τότε είναι ηλίθιοι όλοι αυτοί στον κόσμο που έχουν δώσει την ζωή τους για να ερευνούνε και να θεραπεύουνε αυτά τα πράγματα. Επίσης είναι και ηλίθιοι όλοι αυτοί που θεραπεύτηκαν χάρη σε όλους αυτούς (και που δεν κάθονται να σουλατσάρουν στο ιντερνετ για το πρόβλημά τους γιατί...θεραπεύτηκαν).\"Όλοι μόνοι μας τα κάνουμε\"! Μα πως δεν το σκέφτηκαν οι χαζοί!


Στην ψυχοθεραπεία για την κατάθλιψη δεν μιλάς για τα παιδικά σου τραύματα. Αν διάβαζες το πρώτο μου αναλυτικό ποστ θα καταλάβαινες. Στην θεραπεία για την κατάθλιψη-που λέγεται Γνωστική-Συμπεριφορική θεραπεία επικεντρώνεσαι στο εδώ και τώρα. Λες ότι εσύ ξέρεις τα πάντα για τον εαυτό σου και όμως έχεις επέλθει σε αυτή την κατάσταση. Παράδοξο. Δεν ξέρεις τίποτα, για τον απλούστατο λόγο ότι οι αρνητικές σου σκέψεις είναι αυτόματες πλέον στο σημείο που δεν τις καταλαβαίνεις, όπως όταν μπαίνεις στο αυτοκίνητό σου και μετά από κάποια εμπειρία τα κάνεις όλα αυτόματα χωρίς συγκέντρωση και προσπάθεια. Αυτό κάνει αυτή η θεραπεία, προσπαθεί να σε κάνει ανα αναγνωρίζεις αυτές τις αυτόματες-πλέον- σκέψεις (και τα συναισθήματα που σου προκαλούν) και να τις σημειώνεις κάθε μέρα που συμβαίνουν ώστε να βρει ο θεραπευτής σε ποια σημεία \"χωλένεις\" και να προσπαθήσετε μαζί να τις αλλάξετε. Παράλληλα σου βάζει και στόχους για πράγματα που θέλεις να πραγματοποιήσεις. Είναι μια ρεαλιστικότατη θεραπεία με απόλυτα επιστημονικά στοιχεία από πίσω για την εγκυρότητά της, μπορώ να σε παραπέμψω σε άπειρες πηγές αλλά προφανώς θα είναι σαν να μιλάω σε ένα τοίχο.


Επίσης υπάρχουν και κέντρα ψυχικής υγείας που είναι τζαμπα αλλά προφανώς έχεις βρει άλλη μια καταστροφική υπόθεση για το πως δεν αξίζουν όλα αυτά οπότε να μην στην χαλάσω.


Επίσης τα \"ψυχοφάρμακα\" όπως τα λες τόσο μειoνεκτικά δεν είναι τόσο \"διαβολικά\". Υπάρχουν άνρωποι με πολύ σοβαρά προβλήματα (π.χ. σχιζοφρένεια) που πρέπει να παίρνουν ποιο δυνατά φάρμακα για πολλά χρόνια η και για πάντα-και δεν μπορώ να καταλάβω πως διαφέρουν αυτοί από κάποιον που πάσχει από διαβήτη η θυρεοειδή που επίσης πρέπει να παίρνει φάρμακα για μια ζωή-αλλά φαντάζομαι για σένα διαφέρουν στο ότι είναι \"τρελοί\". Και όμως μετά από μεγάλους αγώνες κάποιοι από αυτούς καταφαίρνουν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή, καταφέρνουν να δημιουργήσουν και να εργαστούν και να ερωτευτούν και τελικά να ευτυχήσουν και να αφήσουν για πάντα πίσω τις τρομακτικές δυσκολίες που περάσαν. Πως τόλμησαν αυτοί οι στιγματισμένοι άνθρωποι να πάνε σε \"τρελόγιατρο\" που δεν ήξερε τίποτα και να επανέλθουν? Πήγαινε να τους δώσεις \"τα φώτα σου\" και ένα μάθημα σωστών απόψεων...

Απ\'οτι κατάλαβα Petran μάλλον πρέπει να είσαι κι εσύ γιατρός γι\'αυτό και θίγεσαι όταν κράζω τους συναδέλφους σου.Εν πάση περιπτώση,αυτό δε με αφορά.Εγώ αυτό που πιστεύω είναι ότι αν τυχόν σε χτυπήσει μια ψυχική πάθηση ναι μεν την αντιμετωπίζεις,αλλά ποτέ ΔΕΝ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙΣ ΕΝΤΕΛΩΣ.Πάντα μέσα στην ψυχή σου θα υπάρχει ένα σκοτεινό δωμάτιο,του οποίου την πόρτα δεν θα μπορεις να την κλειδώσεις ποτέ.Και όσες θεραπείες και να έχεις κάνει,αν σου παρουσιαστεί πάλι κανένα καινούριο εμπόδιο στη ζωή,τότε δυστυχώς κινδυνεύεις να ξαναμπεις εκει μέσα.Δεν είναι όπως ο πυρετός ή η πίεση που παίρνεις χάπια και σου πέφτουν.Η ψυχή είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.

Quote:

---

Originally posted by Paolo_1
Απ\'οτι κατάλαβα Petran μάλλον πρέπει να είσαι κι εσύ γιατρός γι\'αυτό και θίγεσαι όταν κράζω τους συναδέλφους σου.Εν πάση περιπτώση,αυτό δε με αφορά.Εγώ αυτό που πιστεύω είναι ότι αν τυχόν σε χτυπήσει μια ψυχική πάθηση ναι μεν την αντιμετωπίζεις,αλλά ποτέ ΔΕΝ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙΣ ΕΝΤΕΛΩΣ.Πάντα μέσα στην ψυχή σου θα υπάρχει ένα σκοτεινό δωμάτιο,του οποίου την πόρτα δεν θα μπορεις να την κλειδώσεις ποτέ.Και όσες θεραπείες και να έχεις κάνει,αν σου παρουσιαστεί πάλι κανένα καινούριο εμπόδιο στη ζωή,τότε δυστυχώς κινδυνεύεις να ξαναμπεις εκει μέσα.Δεν είναι όπως ο πυρετός ή η πίεση που παίρνεις χάπια και σου πέφτουν.Η ψυχή είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.

---

και απο που προκύπτουν όλες αυτες οι γνώσεις σου πάολο?

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία

Quote:

---

Originally posted by Paolo_1
Απ\'οτι κατάλαβα Petran μάλλον πρέπει να είσαι κι εσύ γιατρός γι\'αυτό και θίγεσαι όταν κράζω τους συναδέλφους σου.Εν πάση περιπτώση,αυτό δε με αφορά.Εγώ αυτό που πιστεύω είναι ότι αν τυχόν σε χτυπήσει μια ψυχική πάθηση ναι μεν την αντιμετωπίζεις,αλλά ποτέ ΔΕΝ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙΣ ΕΝΤΕΛΩΣ.Πάντα μέσα στην ψυχή σου θα υπάρχει ένα σκοτεινό δωμάτιο,του οποίου την πόρτα δεν θα μπορεις να την κλειδώσεις ποτέ.Και όσες θεραπείες και να έχεις κάνει,αν σου παρουσιαστεί πάλι κανένα καινούριο εμπόδιο στη ζωή,τότε δυστυχώς κινδυνεύεις να ξαναμπεις εκει μέσα.Δεν είναι όπως ο πυρετός ή η πίεση που παίρνεις χάπια και σου πέφτουν.Η ψυχή είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.

---

και απο που προκύπτουν όλες αυτες οι γνώσεις σου πάολο?

---

Σαυτο που λες συμφωνω τα ψυχικα τραυματα δεν ειναι σαν τα ιατρικα που βαζεις μια γαζα και γιατρευεται η πληγη.Αλλα το οτι αυτα μπορει να παραμενουν και να μην προκαλουν τον ιδιο πονο που προκαλουσαν πριν ειναι μια μεγαλη κατακτηση.Απο το να καθεσαι οπως εσυ και να φτιαχνεις θεωριες και να το ψαχνεις απο δω κι απο κει και να λες οτι και να παω δεν ειμαι σιγουρος οτι θα γιατρευτω και να μην κανεις τιποτα κιαυτο δε νομιζω οτι βοηθαει.Η ψυχοθεραπεια δεν ειναι ευκολο πραγμα και θελει το χρονο του αλλα στο τελος θα δεις οτι αξιζε τον κοπο.Εξαλλου δεν εχεις και τιποτα να χασεις απο το να καθεσαι να λες δε θα γινω ποτε καλα.Και μη συγχεεις τους ψυχιατρους με τουσ ψυχοθεραπευτες ειναι διαφορετικο πραγμα.Εφοσον δε θελεις να δοκιμασεισ φαρμακα υπαρχει και η ψυχοθεραπεια και κατα κυριο λογο η ψυχαναλυτικη που πιστευω θα σε βοηθησει πολυ.

Paolo, παίρνω και εγώ το θάρρος να σου γράψω για να ενισχύσω την ειλικρινή προσπάθεια που κάνουν κάποιοι από εδώ μέσα για να σου προσφέρουν βοήθεια. Θα αναφέρω ενδεικτικά τους PETRAN και RainAndWind με τους οποίους συφωνώ στα περισσότερα από όσα γράφουν σχετικά με το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις.
Ζω με έναν άνθρωπο που πάσχει από μανιοκατάθλιψη. Για το ζήτημα της κατάθλιψης μου μίλησε τη δεύτερη μέρα που τον γνώρισα και το εκτίμησα πολύ. Η σχέση συνεχίστηκε, κάποια στιγμή έχασε τη δουλειά του ως θύμα της κρίσης και ακολούθησε ένα μέιζον καταθλιπτικό επεισόδιο και απόπειρα αυτοκτονίας που τον οδήγησαν σε ψυχιατρική κλινική για δύο μήνες. Δεν σου κρύβω ότι έχασα τον κόσμο και μπήκα στη διαδικασία να σκέφτομαι αν ήμουν σε θέση να τα χειριστώ όλα αυτά. Αν αυτό που ένιωθα έφτανε για να μείνω κοντά του ή αν ήταν καλύτερα να φύγω.
Τελικά έμεινα κοντά του και δεν το έχω μετανιώσει. Παίρνω τόση αγάπη που δεν το αλλάζω αυτό με τίποτα.
Σήμερα έχει κάνει πολλά βήματα, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι έχει ξεπεράσει το πρόβλημά του. Βρήκε όμως το θάρρος να το αντιμετωπίσει. Βρήκε έναν καλό γιατρό και ακολουθεί αγωγή που τον βοηθάει ολοένα και περισσότερο. Βλέπει ψυχοθεραπευτή γνωσιακής-συμπεριφορικής κατεύθυνσης που σε κάθε συνεδρία είναι σαν να παίρνει ένα βάρος και να προσθέτει στη θέση του ένα μικρό φτερό στην πλάτη του. Κατάφερε να βρει δουλειά. Παλεύει κάθε μέρα.
Δεν ξέρω ποιό θα είναι το μέλλον. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι οφείλεις στον ευατό σου να πάρεις μία απόφαση, να ξεπεράσεις σειρά από ταμπού που προφανέστατα σε βασανίζουν και να ζητήσεις βοήθεια ειδικού.
Ειλικρινά, σου εύχομαι τα καλύτερα! Και τα καλύτερα υπάρχουν! Σκέφτεσαι τώρα ότι δεν τα βλέπεις? Όλα όσα δεν βλέπουμε, δεν υπάρχουν? Καλή τύχη!

Firefly νομίζω ότι είσαι η εξαίρεση του κανόνα.Δε νομίζω ότι υπάρχουν πολλές γυναίκες που θα το έκαναν αυτό.Να έχεις δηλαδή κάποιον με κατάθλιψη και ταυτόχρονα άνεργο.Και το λέω αυτό γιατί οι κοπέλες της ηλικίας μου έχουν πολλές επιλογές όσον αφορά σχέσεις και δεν κάθονται να ασχοληθούν με κάποιον που έχει τέτοια προβλήματα.Δεν ξέρω τί ηλικία έχεις και τι ανασφάλειες,αλλά αυτό είναι άλλο θέμα και δε με αφορά.Επίσης,θέλω να διευκρινίσω ότι δεν είμαι εναντίον της ψυχοθεραπείας,αλλά είμαι εναντίον κάποιων ανθρώπων που παριστάνουν τους ειδικούς.Πώς είναι δυνατόν να πηγαίνεις πχ σε έναν και να σου λέει ότι έχεις αυτό και μετά να πηγαίνεις σε άλλον και να σου λέει ότι έχεις κάτι άλλο.Άντε μετά να βγάλεις άκρη.

Πάολο για να γράψεις εδώ σου το λέω απο προσωπική εμπειρία στην ουσία ζητάς βοήθεια.ναι Πάολο στην τύχη μπήκα στο φόρουμ και κόλλησα.Ακούς τόσους να σου μιλούν να λένε την γνώμη τους ανθρώπους που οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα.Είμαι και εγώ μια απο όλους που υποφέρω απο κατάθλιψη που δεν έχω δει ασπρη μέρα στην ζωή μου και συνεχίζω και προσπαθώ με όσες δυνάμεις έχω.Αν μη τι άλλο θα πάω στον γιατρο΄ή στον ψυχολόγο.Ξέρεις πόσα έχω αναθεωρήσει τα τελευταία χρόνια; ξέρεις για πόσα στενοχωριόμουν παλιά και τώρα φαίνονται αστεία μπροστά σε άλλα προβλήματα;Ισως δεν βρήκες τους κατάλληλους ειδικούς αντί να είσαι αρνητικός γιατί δεν ζητάς να σου συστήσουν κάποιον που πραγματικά θα μπορούσε να σε βοηθήσει;

Αυτό όμως που ανέφερες Paolo,συμβαίνει και με τους οδοντίατρους.Θα συναντήσεις κακούς και άριστους γνώστες του χειρισμού των εργαλείων του επιστημονικού κλάδου/επαγγέλματός τους.Αλλά όταν το δόντι πονάει δεν κάθεσαι να το πολυσκεφτείς,γιατί δόντι είναι,ε,θα περάσει ο πόνος.Απονεύρωση,σφράγισμα ,εξαγωγή.Αλλά εδώ ψυχολογικό είναι,δε θα περάσει,τό\'χουμε σίγουρο...:P

...Πάολο γειά σου, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεις το θέμα μοιάζει πολύ....θυμωμένος- εάν μου επιτρέπεις την έκφραση.

και εξηγώ: από τη μια φαίνεται πως ξέρεις και αισθάνεσαι τα \" σκοτεινά δωμάτια\" της ψυχής μας, όπως λες,
και αναγνωρίζεις ένα πρόβλημα (στεναχώρια-μαυρίλα)
από την άλλη ακυρώνεις όλες τις κατάλληλες για το πρόβλημα, θεραπευτικές προσεγγίσεις ( όλους τους...τρελλογιατούς)
σαν να θέλεις τελικά, να μην γίνεις καλά, να μην αλλάξεις κατάσταση... Σεβαστό. Πολύ σεβαστό.

Αλλά να ξέρεις απλά πως η κατάθλιψη δεν είναι αρρώστια αλλά σύμπτωμα.
Πίσω από το καταθλιπτικό συναίσθημα, υπάρχουν- κρύβονται άλλα συναισθήματα όπως θυμός- για κάτι πολύ τραυματικό, πραγματικό ή φαντασιακό- και φόβος και πόνος.

Το αφόρητο αυτών των συναισθημάτων, μας παγώνει.....η κατάΘΛΙΨΗ ΕΊΝΑΙ ΜΙΑ ΛΎΣΗ....

Εύχομαι να θελήσεις να δεις- έστω από περιέργεια- το τι βρίσκεται πίσω από τη μαυρίλα.

Καλησπέρα. Ας μου επιτραπεί μια παρατήρηση. Ακόμη δεν έχω καταλάβει ποιά ακριβώς είναι τα πράγματα που σε φέρνουν σε τέτοια συναισθηματική κατάσταση. Δεν έχω διαβάσει κάτι συγκεκριμένο, κι αν έχεις γράψει κάτι και δε το θυμάμαι ζητώ συγγνώμη. Και μιλάω για αυτά που διακρίνεις φυσικά, έτσι κι αλλιώς σε μένα είναι εμφανές ότι δε το ψάχνεις το θέμα, αν κρίνω κι απ\' το άλλο σου θρεντ. Επίσης στην από πάνω απάντηση, θα ήθελα να προσθέσω και μια άλλη εκδοχή της κατάθλιψης, που αφορά τουλάχιστον την περίπτωσή μου και νομίζω το έχω ξαναγράψει. Καμιά φορά, είναι ένα είδος \'απόσυρσης\' και ανάγκη του ίδιου του οργανισμού να \'κατεβάσει ρολά\'. Να ηρεμήσει, να σκεφτεί, να βάλει μια προτεραιότητα. Συνήθως μετά από έντονη εξάντληση, πολλά και διαφορετικά γεγονότα, και κυρίως όταν έρχεται η αναγνώριση και η αποδοχή ευθυνών για πράγματα που ενδεχομένως να μετρούν και χρόνια. Όλο αυτό το βάρος έρχεται και σωματοποιείται, το σώμα τραβιέται λίγο στην άκρη. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, πολλές φορές καλώς έρχονται τα πράγματα έτσι.

Καταρχήν να πω ότι όλες οι απόψεις σας είναι σεβαστές.Αυτό που με έχει φέρει σ\'αυτή την κατάσταση είναι αυτή η καθημερινή ρουτίνα που βιώνω.Δηλαδή ξυπνάω το πρωί και ξέρω πως θα εξελιχθεί όλη η ημέρα.Καμία αλλαγή,καμία βελτίωση στη ζωή μου,κανένα φως στον ορίζοντα σε όλους τους τομεις είτε επαγγελματικά,είτα προσωπικά.Και φυσικά η μοναξιά μ\'έχει τσακίσει.Σαν να παίζει καθημερινά η ίδια κασέτα.Και όλα αυτά σε συνδιασμό με τη χαρά που αντικρύζω καθημερινά σε κάποια άτομα του περιβαλλοντός μου μ\'εχουν φέρει στο σημείο να μη θέλω να ζω πλέον.Δεν ξέρω αν έχω κατάθλιψη ή όχι.Αυτό που ξέρω είναι ότι ώρες ώρες νιώθω τόσο μεγάλο πόνο που βλέπω τον θάνατο σαν λύτρωση.

γεια σου παολο_1.

ειμαι 25.εχω τα ιδια και χειροτερα.... θα σου πω δυο τρια για μενα και πιστευω κατι θα βρεισ να σε βοηθησει.

στην εντονη παρουσια τησ καταθλπιψησ μου με πηραν κιριολεκτικα σουρνοντασ με για να με πανε σε ενα γιατρο.αρνιομουν να περπατησω και να ανοικσω το στομα μου να λαβω τα φαρμακα. 3-4 μερεσ μετα πεταξα μονη μου τα ηρμιστικα-αγχολυτικα και κρατησα τα αντικαταθλιπτικα για 3 -4 μηνεσ. Ομωσ βρηκα το θαρροσ να ερθω σε επικοινωνια με τρελλογιατρουσ οπωσ τουσ λεσ.
ειδα 3-4 ψυχιατρουσ, 2 ψυχολογουσ και 1 βελονιστρια (οτι να ναι) .ολο αυτο σε διαστημα 5 μηνων. ενιωθα πωσ δεν με βοηθουσε κανεισ τουσ. μετα απο μια παυση 2 μηνων πηγα σε αλλον ψυχιατρο. με κλαματα πιο χοντρη αβαφτη και χαλια. δεν με ενοιαζε προφανοσ τιποτα. τορα ειμαι ακομα με αυτον τον κιριο, νιωθω πωσ μου ταιριαζει και με βοηθαει και το βλεπω. ΜΙΚΡΑ αλλα σταθερα βηματα.
Με αυτο, θελω να σου πω.., πωσ καταρχασ δεν ειναι ντροπη να ζητησεισ βοηθεια. και πωσ ειναι λιγο δυσκολο να βρεισ εναν θεραπευτη που να σου ταιριαζει, να σε εκσελισει και να σε κανει να αναλαμβανεισ ΕΣΥ δραση. εχω ακομα πολυ δουλεια, αλλα οι σχση θεραπευτη θεαπευομενου βασιζεται σε αξιεσ σαν καθε αλλη δυαδικη ανθρωπινη σχεση. και πιστευω. θελει να ταιριαζεισ και να προσπαθεισ. ΕΣΥ εχεισ το θεμα σου, και θα το ΛΥΣΕΙΣ με οτι οπλο σου παρεχεται. Η δικη σου ευθυνη σε ολο αυτο ειναι να μην χρησιμοποιησεισ τι σουδινεται. κανε την αρχη και θα δεισ πωσ θα παρεισ το δρομο σου.

ΚΑΙ ΜΗΝ ΚΟΛΛΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ!!! ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ Σ ΑΥΤΟ! ¨)

Μοναξια μου ολα μοναξια μου τιποτα... :mad: Καθε χρονο τα ιδια κ τα ιδια... :(